Καλή Χρονιά!

JamesTissot (1836-1902). Η χαμένη δραχμή, Μουσείο Μπρούκλιν

Μαύρη κλωστή δεμένη, στην ανέμη τυλιγμένη – Άντα Ψαρρά

Πηγή:TVXS

«Ήδη, η ασφάλεια του πολίτη εμπεδώνεται, ενώ οι πρώτες «κουκούλες» άρχισαν να βγαίνουν. Ήδη, πάρθηκαν τα πρώτα μέτρα για τον έλεγχο της λαθρομετανάστευσης, ήδη αρχίσαμε να «ανακαταλαμβάνουμε» τις πόλεις μας και τα αποτελέσματα άρχισαν να φαίνονται…». Κομμάτι από το γιορτινό μήνυμα του πρωθυπουργού.

Μεσολάβησαν αμέσως μετά μερικές ακόμα σκούπες στο κέντρο από τον Ξένιο Δία του υπουργού Δένδια με τσουβάλιασμα μεταναστών στα κρατητήρια, παραμονές Χριστουγέννων, όπως και η θεαματική «εισβολή» στην ΑΣΟΕΕ για να καταλήξουμε στο χθεσινό άρθρο του πρωθυπουργικού συμβούλου Φαήλου Κρανιδιώτη. Εκεί ο σύμβουλος με ένα αγοραίο εμφυλιοπολεμικό και μισαλλόδοξο ύφος υποδεικνύει καθαρότερα παρά ποτέ το πραγματικό άκρο, το επικίνδυνο άκρο.

«Βλέπεις ότι σιγά-σιγά αλλά σταθερά καθαρίζει η Ομόνοια, αραίωσαν οι κατσαπλιάδες, οι νταβατζήδες και οι πόρνες στα πέριξ, μειώνονται τα μπουλούκια με τις πατσαβούρες στα φανάρια και οι μαύροι λαθρέμποροι στην Ερμού και αλλού. Το υπαίθριο σούπερ μάρκετ της πρέζας στη γωνία Αθηνάς και πλατείας Ομονοίας φθίνει. Δεν ξέρω, λοιπόν, ακριβώς πόσοι αλλοδαποί ελέγχθηκαν, συνελήφθησαν και απελάθηκαν. Υπάρχουν γι’ αυτό οι ανακοινώσεις του υπουργείου. Ξέρω όμως ότι η κατάσταση βελτιώθηκε ήδη κατά πολύ…».

Η ίδια όμως η ανακοίνωση της ΕΛ.ΑΣ για τα αποτελέσματα των ξένιων επιχειρήσεων αναφέρει μέχρι τα μέσα Δεκέμβρη ότι έγιναν 60000 προσαγωγές μεταναστών εκ των οποίων μόλις 4000 δεν είχαν έγγραφα. Όσο δε για τους παραβάτες του νόμου που συνελήφθησαν πάνω από τους μισούς ήταν έλληνες. Μόλις σήμερα σε κύκλωμα ναρκωτικών συλλάβανε και δύο αστυνομικούς, πάντα σύμφωνα με τις ανακοινώσεις της αστυνομίας.

Γι’ αυτό λοιπόν δεν τον ενδιαφέρει το σύμβουλο «πόσοι αλλοδαποί ελέγχθηκαν και απελάθηκαν». Απλά δεν του άρεσε το νουμεράκι. Απλά η ίδια η αστυνομία διαψεύδει τα περί «ενός εκατομμυρίου λαθρομεταναστών» που λένε διάφορα ΜΜΕ, τα περί φοβερής αλλοδαπής εγκληματικότητας (θυμηθείτε την Ξάνθη) και τα περί αλλοίωσης της φυλής μας. Οι περισσότεροι αν όχι όλοι οι νταβατζήδες είναι έλληνες, οι περισσότεροι παραγωγοί προϊόντων μαϊμού είναι έλληνες και οι μεγαλοπρεζέμποροι είναι επίσης έλληνες. Αλλά τι φταίει ο σύμβουλος όταν ο αρχηγός κλείνει το μάτι σε όλο αυτό το ρατσιστικό δρώμενο;

Nέα επιδείνωση το 2013 – Γιώργος Δελαστίκ

Εφημ Εθνος

Χειρότερη χρονιά για όλους τους Έλληνες θα είναι το 2013 ακόμη και από αυτό το απαίσιο 2012, που επιτέλους τελειώνει. Η μαύρη δυστυχία της χρονιάς που πέρασε θα συνεχιστεί και κατά τη διάρκεια του νέου έτους σε ακόμη πιο ζοφερό φόντο, με όλους ανεξαιρέτως τους οικονομικούς δείκτες που αφορούν στο εισόδημα του πληθυσμού να επιδεινώνονται ακόμη περισσότερο.

Είναι εντελώς αβάσιμες οι κωμικοτραγικές προσπάθειες της συγκυβέρνησης Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη να καλλιεργήσουν στον ελληνικό λαό την παραπλανητική εντύπωση ότι το 2013 θα βελτιωθεί δήθεν η ζωή του. Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί σε καμία απολύτως περίπτωση. Πρόκειται για συνειδητό ψέμα που υπηρετεί πολιτικές σκοπιμότητες. Οι αριθμοί είναι ανελέητοι.

Το ΑΕΠ θα μειωθεί πάλι – για έκτη (!) συνεχή χρονιά από το 2008, κάτι που δεν συμβαίνει ούτε στους πολέμους. Από 208,5 δισ. ευρώ που ήταν στα τέλη του 2011 καταβαραθρώθηκε στα 194,7 δισ. ευρώ αυτή τη στιγμή και ο ίδιος ο κρατικός προϋπολο­γισμός προβλέπει νέα κατακρήμνισή του στα 183 δισ. ευρώ κατά το 2013. Μιλάμε για 50 δισ. πτώση από τα 231,6 δισεκατομμύρια του 2008 – μείωση πάνω από 20%!

Οι μισθοί καταποντίστηκαν στη διάρκεια του 2012. Μειώθηκαν μεσοσταθμικά κατά 13%, σύμφωνα με μελέτη της Εθνικής Τράπεζας, και προβλέπεται ότι θα μειωθούν τουλάχιστον κατά 6% ακόμη μέσα στο 2013, ενώ μειώθηκαν περίπου κατά 10% και στη διάρκεια των ετών 2010 και 2011. Αναφερόμαστε σε μέση μείωση άνω του 20% στη διάρκεια των τριών μνημονιακών χρόνων, με πολλούς εργαζόμενους να έχουν χάσει το 30% ή και το 40% ή το 50% των αποδοχών τους αυτή την εφιαλτική τριετία. Και αυτοί είναι οι «τυχεροί» της υπόθεσης υπό το πρίσμα του ότι συνεχίζουν να έχουν δουλειά.

To πείραμα πέτυχε, το πειραματόζωο ψυχορραγεί.

Πηγή:Το Μέτωπο

της Τασίας Σταματοπούλου

Στο ξεπροβόδισμα του 2012 ηχούν παράταιρα έως και ειρωνικά ευχές παρηγοριάς και τεχνητής αισιοδοξίας ,ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες, τα καταφέραμε ως λαός και παλιότερα, με μεγαλύτερες δυσκολίες, ε, θα τα καταφέρουμε και τώρα…

Ενέσεις θάρρους, παραινέσεις για αλληλεγγύη και μοίρασμα της δυστυχίας απευθύνονται στην κατακερματισμένη κοινωνία που ήδη ,ως φαίνεται, έχει αποδεχθεί τη μοίρα της.

Το βλέπεις στα μάτια των νέων , των ανέργων, των συνταξιούχων. Βλέμμα απελπισίας και ταυτόχρονα απάθειας. Ακινησίας.

Τι έγινε λοιπόν; Αποφασίσαμε ως κοινωνία να πεθάνουμε;

Δεν αντέχουμε το σοκ και τα απανωτά ηλεκτροσόκ στα οποία μας υποβάλουν; Θέλουμε το χρόνο μας για να αντιληφθούμε τη νέα μας οδυνηρή πραγματικότητα;

Πριν από τρία χρόνια σχεδόν κανείς δεν πίστευε πως θα αντέξει αύτη η πολιτική άγριας λιτότητας, περικοπών και ξεχαρβαλώματος του κοινωνικού κράτους, των εργασιακών δικαιωμάτων.

Και όμως, άντεξε. Το πολιτικό σύστημα βρήκε διεξόδους είτε με την καλλιέργεια φόβου, είτε με εναλλαγές στα πρόσωπα και στους κυβερνητικούς σχηματισμούς , είτε με την ουσιαστική έλλειψη ελπίδας για σοβαρές, ριζοσπαστικές αλλαγές, να παραμένει σχεδόν αλώβητο. Ανάμεσα στα άλλα, αυτό δείχνει και η τελευταία δημοσκόπηση που δίνει μόνο μια μονάδα διαφορά της ΝΔ από τον ΣΥΡΙΖΑ. Πού πήγε ο ”άνεμος αλλαγής και ανατροπής”’ του 27%;

Το ταξίδι της Ροντινέλα

Πηγή:Il Trovatore

Η Ροντινέλα έμεινε για πάντα στην Τυνησία.

Ένοιωθε ότι δεν θα προλάβαινε να κάνει ένα τέτοιο ταξίδι.

Έτσι συμβαίνει με τα χελιδόνια εδώ και εκατομμύρια χρόνια.

Ήρθε όμως η θυγατέρα της μαζί με έναν ανεπρόκοπο νεαρό που πετούσε άτσαλα όλο το καλοκαίρι και κινδυνεύαμε να μας βγάλει τα μάτια.

Ευτυχώς, για κάποιο λόγο , χτίσανε τη φωλιά τους στον απέναντι μπότζο και γλύτωσα από τις κουτσουλιές.

Προσπάθησα να της πιάσω την κουβέντα. Της είπα ότι όταν ήταν μικρή και έκανε την πρώτη απόπειρα να πετάξει, έπεσε και την γλύτωσα την τελευταία στιγμή από του γάτου τα δόντια.

Δεν είχε την ευγένεια της μάνας της.

Μου είπε απότομα : «..και τι θέλεις τώρα, να σούχουμε υποχρέωση;»

Έκανα πως δεν άκουσα και συνέχισα.

Την ρώτησα για το ταξίδι .

Μου έλεγε ότι περάσανε απέναντι στο Σαλέντο και κατέβηκαν άκρη- άκρη τις ακτές μέχρι τον Ασπρομόντε .

Δεν πήγαν προς τα βουνά της Καλαβρίας γιατί κάνει κρύο το φθινόπωρο και είναι κουραστικό να ανέβουν σε τέτοιο υψόμετρο.

Έμειναν μερικές μέρες στον Βούα να πάρουν δυνάμεις και συνέχισαν μέχρι την Σικελία όπου έμειναν λίγες μέρες , άλλοι στην Άβολα και άλλοι στο Λίντο ντι Νότο.

Μου είπε ότι από την Μάλτα και μετά ,που ήτανε τα δύσκολα, την κουβαλούσανε στην πλάτη. Είχε χαμηλό αιματοκρίτη και κουραζότανε εύκολα.

Κάλαντα

Άγιε μου Βασιλάκη μου και Άγιε μου Νικόλα προστάτευε τους ναυτικούς την ώρα του κυκλώνα.

Χρόνια πολλά,να ‘στε καλά κι εσείς και οι δικοί σας να ‘ρθούνε τα ξενάκια σας κι όλοι οι ναυτικοί σας.

Σε όλους σας ευχόμαστε αγάπη, χαρά, υγεία, καλή καρδιά, χαμόγελο και ό,τι ποθεί η ψυχή σας

 Και του χρόνου

νησιώτικα κάλαντα

 

Εδραιώνεται η ισλαμική κυριαρχία στην Αίγυπτο-Πέτρος Παπακωνσταντίνου

Οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι κέρδισαν τη μάχη
για το σύνταγμα και ελπίζουν σε νίκη στις εκλογές

«Ανεξάρτητα από τις δυσκολίες του τελευταίου διαστήματος, θεωρώ πως αυτά που ζήσαμε ήταν οι ωδίνες του τοκετού. Βλέπω την αυγή μιας νέας Αιγύπτου, που υψώνεται και ακτινοβολεί». Με αυτούς τους λυρικούς τόνους ο πρόεδρος Μοχάμεντ Μόρσι υποδέχτηκε, την περασμένη Τετάρτη, τα επίσημα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος της 15ης και της 22ας Δεκεμβρίου για το νέο σύνταγμα. Η ανακούφιση του ισλαμιστή πολιτικού ήταν δικαιολογημένη. Παρότι το αμφιλεγόμενο σχέδιο συντάγματος είχε φέρει τη χώρα του στα πρόθυρα της εμφύλιας σύρραξης, τελικά εγκρίθηκε από το 64% των ψηφοφόρων.

Είναι αλήθεια ότι η νίκη των ισλαμιστών μετριάσθηκε από τη χαμηλή προσέλευση στις κάλπες -μόλις 33% του εκλογικού σώματος- και από τις καταγγελίες της αντιπολίτευσης για «σκανδαλώδεις παραβιάσεις, που ισοδυναμούν με νοθεία». Ακόμη κι αν υπήρξαν, ωστόσο, παρατυπίες, είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι έκριναν το αποτέλεσμα. Οι κάλπες απλώς επιβεβαίωσαν για άλλη μια φορά την πολιτική και οργανωτική υπεροχή των Αδελφών Μουσουλμάνων και των σκληροπυρηνικών συμμάχων τους, των «σαλαφιστών». Το ισλαμικό μπλοκ έχει ήδη κερδίσει και τις τέσσερις πανεθνικές ψηφοφορίες, ύστερα από την ανατροπή του καθεστώτος Μουμπάρακ, τον Ιανουάριο του 2011: Δύο συνταγματικά δημοψηφίσματα, βουλευτικές και προεδρικές εκλογές. Κι αυτό, οπωσδήποτε λέει πολλά.

Αλλωστε, το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο, το οποίο ήρθε πρόσφατα σε οξύτατη σύγκρουση με τον Μόρσι, αναγνώρισε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος και τη νέα πολιτική τάξη πραγμάτων που δημιουργήθηκε. Επιπλέον, αποδέχθηκε την αναδιοργάνωση του ίδιου του θεσμού, την οποία προέβλεπε το νέο σύνταγμα. Αποτέλεσμα της αναδιοργάνωσης ήταν να απομακρυνθούν από τις τάξεις του Συνταγματικού Δικαστηρίου οπαδοί του παλιού καθεστώτος, που είχαν διοριστεί από τον δικτάτορα Μουμπάρακ. Υπενθυμίζεται ότι οι ανώτατοι δικαστές διέλυσαν την πρώτη δημοκρατικά εκλεγμένη Βουλή και εκπροσωπούσαν το τελευταίο ανυπότακτο οχυρό του παλιού καθεστώτος, μετά την εκπαραθύρωση της παλιάς στρατιωτικής ηγεσίας από τον Μόρσι, τον περασμένο Αύγουστο.

Τζόζεφ Στίγκλιτζ:» Εάν η Ευρώπη δεν αλλάξει πορεία και η παραμονή στο ευρώ θα έχει μεγάλο κόστος».

Μπορεί να εξαναγκαστεί η Ελλάδα σε έξοδο από το ευρώ όπως προβλέπουν κάποιοι;

– Η έξοδος από το ευρώ θα είχε πολύ μεγάλο κόστος. Ομως, εάν η Ευρώπη δεν αλλάξει πορεία και η παραμονή στο ευρώ έχει μεγάλο κόστος. Εάν δεν γίνει κάτι, τα κόστη θα αυξάνουν και ο υπολογισμός για το εάν μια χώρα θα είναι καλύτερα εντός ή εκτός ευρώ ίσως αλλάξουν.

 

Ο Τζόζεφ Στίγκλιτζ προειδοποιεί την Ε.Ε. να αλλάξει πορεία

Αυστηρή κριτική στην πολιτική λιτότηταςπου εφαρμόζεται στην Ευρώπη και βυθίζει τη Γηραιά ήπειρο στην ύφεση, ασκεί σε συνέντευξή του στην «Κ», ο διάσημος Αμερικανός οικονομολόγος, Τζόζεφ Στίγκλιτζ, ο οποίος κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, προειδοποιώντας ότι «εάν η Ευρώπη δεν αλλάξει πορεία, ακόμη και η παραμονή στο ευρώ θα έχει μεγάλο κόστος».

Ο βραβευμένος με το Νομπέλ Οικονομίας καθηγητής του πανεπιστημίου Κολούμπια περιγράφει ως αναγκαίο το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους, σημειώνοντας ότι αυτό θα πρέπει να καλύπτει όχι μόνο τον επίσημο τομέα, αλλά και τους ιδιώτες πιστωτές, ενώ υπογραμμίζει ότι η αναδιάρθρωση πρέπει να είναι μεγάλη, γιατί αλλιώς δεν θα είναι αποτελεσματική.

Χαρακτηρίζει ως «ευπρόσδεκτη» την αλλαγή στάσης της Αγκελα Μέρκελ έναντι της Ελλάδας, αλλά σπεύδει να επισημάνει ότι θα πρέπει «να υπάρξει και αλλαγή πολιτικής» προς αναπτυξιακά μέτρα που θα επιτρέψουν όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη να εξέλθει από την κρίση που βιώνει.

Εκτιμά, δε, ότι οι σημερινοί μηχανισμοί της Ευρωπαϊκής Ενωσης δεν είναι βιώσιμοι, και δηλώνει ότι «θα πρέπει να υπάρξει είτε περισσότερη είτε λιγότερη Ευρώπη».

Παγκοσμιοποίηση

Ο κ. Στίγκλιτζ, που διετέλεσε αντιπρόεδρος και επικεφαλής οικονομολόγος της Παγκόσμιας Τράπεζας (1997-2000) και Πρόεδρος του Συμβουλίου Οικονομικών Συμβούλων του Λευκού Οίκου στην κυβέρνηση Κλίντον (1995-1997), έχει γίνει παγκόσμια γνωστός για τις ενστάσεις του στον τρόπο με τον οποίο η διεθνής κοινότητα διαχειρίζεται την παγκοσμιοποίηση, και την κριτική που ασκεί στους «φονταμενταλιστές της ελεύθερης αγοράς» και σε διεθνείς οικονομικούς οργανισμούς όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

2013.Πενήντα χρόνια χωρίς την Eντίθ Πιάφ

Ανέκδοτα ντοκουμέντα από το σπουργιτάκι

Εφημερίδα των Συντακτών

Της Μαρίνας Κουβέλη

Τα δύο πελώρια γαλάζια μάτια της είχαν συννεφιάσει. Το κορμί της την είχε προδώσει προ πολλού: ήταν αποστεωμένο, παραμορφωμένο από τους ρευματισμούς και πονεμένο. Δεν είχε μαλλιά, ούτε φράγκο στην άκρη, αλλά ήταν ακόμα ερωτευμένη. Δεν μπορούσε να γελάσει με το γνώριμο γάργαρο γέλιο της, την είχε νικήσει ο καρκίνος.

Κάπως έτσι έφυγε από τη ζωή στις 11 Οκτωβρίου 1963 η γυναίκα που υπήρξε συνώνυμο του γαλλικού τραγουδιού. Αφησε την τελευταία της πνοή στο Πλασκασιέ, λίγο έξω από τις Κάνες, παρόλο που σε όλη της τη ζωή διακήρυττε «θέλω να πεθάνω στο Παρίσι».

Στην κηδεία της 40.000 άνθρωποι στριμώχτηκαν ασφυκτικά στο Κοιμητήριο Πιερ Λασέζ. Περισσότεροι κι από εκείνους που γιόρτασαν το τέλος του Β” Παγκοσμίου Πολέμου. Η αρχιεπισκοπή είχε απαγορεύσει θρησκευτική κηδεία διότι η Πιάφ είχε διαγάγει «βίον κοινόν εν αμαρτίαις»! Η αδερφή της, Σιμόν Μπερτό, στη βιογραφία της αναφέρει: «Η κηδεία της έμοιαζε με τη ζωή της. Τρελή!».

Σήμερα η τρέλα έχει καταλαγιάσει, αλλά η σπίθα των Γάλλων παραμένει πάντα ζωντανή. Το 2013 συμπληρώνονται πενήντα χρόνια από τον θάνατο της και τα αφιερώματα ξεκίνησαν ήδη. Η Πατρίτσια Κας ηχογράφησε το «Kaas chante Piaf» και με αυτό περιοδεύει, ενώ η ΕΜΙ μόλις κυκλοφόρησε μια εξαιρετική κασετίνα με τίτλο «Hymne A La Mome». Περιλαμβάνει εννέα cd, ανέκδοτα και σπάνια ντοκουμέντα, 230 τραγούδια, που λόγω remastering ακούγονται εξαιρετικά, ολόκληρη τη συναυλία που έδωσε το 1957 στο «Κάρνεγκι Χολ», μια συνέντευξη του 1962 και ένα βιβλιαράκι 84 σελίδων.

«Ενα τάλιρο, κύριοι»

Η Εντίτ Τζοβάνα Γκασιόν γεννήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 1915. Η μαμά της την βάφτισε Εντίτ (κι ας έχουμε οι Ελληνες συνηθίσει να τη λέμε Εντίθ) τιμώντας μια Βρετανή πατριώτισσα, ενώ το piaf (στη γαλλική αργκό σημαίνει σπουργιτάκι) το «κληρονόμησε» από το μπόι της: μόλις 1,47 μ.

Γεννήθηκε πλάι σε ένα φανάρι και πέρασε τα πρώτα της χρόνια στον οίκο ανοχής της γιαγιάς. Από τα έξι, περιφερόταν στους δρόμους του Παρισιού μαζί με τον ακροβάτη μπαμπά της, άπλωνε το καπέλο και αποζημιωνόταν για τα καπρίτσια της. «Ο καλλιτέχνης δουλεύει στα ίσα, χωρίς στρωσίδια. Ενα τάλιρο, κύριοι, κι αρχινάμε», φώναζε, ενώ ο πατέρας της δυσανασχετούσε: «Τούτο το παιδί τα “χει όλα μέσα στο λαρύγγι, τίποτα στα ποδάρια».

Απόρριψη του «φόρου Ολάντ» από το Γαλλικό Συνταγματικό Δικαστήριο

Εφημ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Το Συνταγματικό Δικαστήριο της Γαλλίας απέρριψε τον νόμο για φορολογικό συντελεστή 75% στα εισοδήματα πάνω από 1 εκατομμύριο ευρώ που αποτελούσε κεντρικό ζήτημα στον προϋπολογισμό της κυβέρνησης του Γάλλου προέδρου Φρανσουά Ολάντ για το 2013 και είχε προκαλέσει την οργή των πολιτών με υψηλό εισόδημα.

Το δικαστήριο απέρριψε επίσης τις νέες μεθόδους για τον υπολογισμό του φόρου περιουσίας.

Το γαλλικό κοινοβούλιο ψήφισε τον περασμένο Οκτώβριο την πρόταση για την επιβολή του φόρου ύψους 75% στα εισοδήματα άνω του 1 εκατομμυρίου ευρώ. Την επιβολή του φόρου είχε προαναγγείλει ο πρόεδρος Ολάντ κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας.

Στην απόφαση του το Συνταγματικό Δικαστήριο αναφέρει ότι ο προσωρινός συντελεστής του 75% για περίοδο δύο ετών είναι αντισυνταγματικός καθώς – αντίθετα με άλλες μορφές φόρου εισοδήματος – εφαρμόζεται σε μεμονωμένα άτομα αντί για νοικοκυριά.

Ως αποτέλεσμα, αναφέρει το δικαστήριο, ο φόρος «δεν αναγνωρίζει την ισότητα στον επιμερισμό των φορολογικών υποχρεώσεων».

Ύστερα από την ανακοίνωση της δικαστικής απόφασης, το γραφείο του πρωθυπουργού δήλωσε ότι η κυβέρνηση θα επανασυντάξει την πρότασή της για φορολογικό συντελεστή 75% και θα την καταθέσει εκ νέου.

Η σημερινή απόρριψη αντιστοιχεί σε δημόσια έσοδα από φόρους ύψους περίπου 300 με 500 εκατομμύρια ευρώ, δήλωσε ο υπουργός Οικονομικών Πιερ Μοσκοβισί.

Αυξήσεις μισθών στο Εκουαδόρ από τον Κορέα,ανάσα αισιοδοξίας – Μιχάλης Ψύλος

εφημ ΠΡΙΝ

Κι όμως υπάρχουν χώρες όπου οι μισθοί αυξάνονται! Στο Εκουαδόρ για παράδειγμα, ο σοσιαλιστής πρόεδρος Ραφαέλ Κορέα ανακοίνωσε ότι ο κατώτερος μισθός των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα θα αυξηθεί κατά 9% το 2013.Ο Κορέα- που επιβίωσε στις 30 Σεπτεμβρίου 2010 από απόπειρα ανατροπής του- απολαμβάνει ευρεία λαϊκή υποστήριξη και αναμένεται να επανεκλεγεί άνετα στις προεδρικές εκλογές του Φεβρουαρίου προχώρησε στην απόφαση αυτή μονομερώς, μετά την αποτυχία των διαπραγματεύσεων με τους εκπροσώπους των επιχειρήσεων. Ο Κορέα δεν άκουσε φυσικά τις κραυγές των επιχειρηματιών ότι δήθεν στραγγαλίζει την ανάπτυξη της οικονομίας του Εκουαδόρ με τις αυξήσεις στους μισθούς.

Μπορεί κάποιοι να χαμογελούσαν ειρωνικά όταν άκουσαν ότι ο κατώτερος μισθός αυξάνεται από 292 δολάρια στα 318, αλλά η αύξηση των 26 δολαρίων κλείνει το χάσμα με το λεγόμενο »καλάθι της νοικοκυράς», που ανέρχεται μόλις στα 368 δολάρια. »Έχουμε τη μεγαλύτερη αγοραστική δύναμη στην ιστορία» δήλωσε ο Κορέα. Τόνισε ότι θέλει σταδιακά ο κατώτερος μισθός στη χώρα να είναι ‘’αξιοπρεπής μισθός’’, φθάνοντας τα 368 δολάρια, προκειμένου να καλύπτει το κόστος των βασικών αναγκών- των τροφίμων, της ένδυσης και της εκπαίδευσης. Η εξέλιξη του οικογενειακού εισοδήματος δείχνει μάλιστα ότι όταν ο Κορέα εξελέγη πρόεδρος πριν από έξι χρόνια , ο κατώτατος μισθός κάλυπτε κατά 66,7% το καλάθι της νοικοκυράς και το 2012 έφτασε το 92,43%. Ο Κορέα πέτυχε επίσης τη βελτίωση των μισθών για τους περισσότερους εργαζόμενους. Το 2012 ο μέσος μισθός ήταν 691 δολάρια από 622,3 δολάρια το 2011 και 575,5 δολάρια το 2010.

Ορυχείο

Μίλτος Σαχτούρης (1919-2005)

ἀπὸ τὴ συλλογή
Η ΠΛΗΓΩΜΕΝΗ ΑΝΟΙΞΗ

Ὀρυχεῖο

Σοῦ γράφω γεμάτη τρόμο μέσα ἀπὸ μιὰ στοὰ
νυχτερινὴ
φωτισμένη ἀπὸ μίαν ἐλάχιστη λάμπα σὰ δαχτυλίθρα
ἕνα βαγόνι περνάει ἀπὸ πάνω μου προσεχτικὰ
ψάχνει τὶς ἀποστάσεις του μὴ μὲ χτυπήσει
ἐγὼ πάλι ἄλλοτε κάνω πῶς κοιμᾶμαι ἄλλοτε
πῶς μαντάρω ἕνα ζευγάρι κάλτσες παλιὲς
γιατί ἔχουν ὅλα γύρω μου παράξενα παλιώσει

Στὸ σπίτι
χτὲς
καθὼς ἄνοιξα τὴ ντουλάπα ἔσβησε γίνηκε
σκόνη μ᾿ ὅλα τὰ ροῦχα της μαζὶ
τὰ πιάτα σπάζουν μόλις κανεὶς τ᾿ ἀγγίξει
φοβᾶμαι κι ἔχω κρύψει τὰ πηρούνια καὶ τὰ
μαχαίρια
τὰ μαλλιά μου ἔχουν γίνει κάτι σὰ στουπὶ
τὸ στόμα μου ἄσπρισε καὶ μὲ πονάει
τὰ χέρια μου εἶναι πέτρινα
τὰ πόδια μου εἶναι ξύλινα
μὲ τριγυρίζουν κλαίγοντας τρία μικρὰ παιδιὰ
δὲν ξέρω πῶς γίνηκε καὶ μὲ φωνάζουν μ ά ν α

Θέλησα νὰ σοῦ γράψω γιὰ τὶς παλιές μας τὶς χαρὲς
ὅμως ἔχω ξεχάσει νὰ γράφω γιὰ πράγματα
χαρούμενα

Νὰ μὲ θυμᾶσαι

Σ.Ε.ΕΝ. “ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ”: Αυτή η δολοφονία θα ανοίξει τον πόλεμο

Έχασε τη μάχη” ο συνάδελφος Ν. Καραστογιάννης

Με δίωρη στάση εργασίας απόψε στη νυχτερινή βάρδια των Ορυχείων ξεκινά τον αγώνα το Συνδικάτο μας

 

 

“Δεν είναι ατυχήματα είναι δολοφονίες

τα κέρδη αίμα απαιτούν και ανθρωποθυσίες”

Σ.Ε.ΕΝ. “ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ”

Έχασε τη μάχη για τη ζωή που έδινε εδώ και δυο μέρες ο συνάδελφος Νίκος Καραστογιάννης 38 ετών! Πέθανε σήμερα στο νοσοκομείο Παπαγεωργίου όπου νοσηλευόταν μετά από τον βαρύ τραυματισμό του στον εκσκαφέα Ε3 του Ορυχείου Νοτίου Πεδίου! Άλλο ένα έγκλημα της εργοδοσίας και του κράτους έρχεται να προστεθεί σ ένα μακρύ κατάλογο θανατηφόρων εργατικών “ατυχημάτων” στη ΔΕΗ και στην περιοχή μας!

1. Πάνω από 50 νεκρούς εργαζόμενους από εργατικά “ατυχήματα”, τα τελευταία 30 χρόνια, μετράει η ΔΕΗ στην περιοχή μας!
2. Δεκάδες συνάδελφοι ακρωτηριάστηκαν ή έμειναν ανάπηροι!!!
3. Εκατοντάδες σοβαρά η παρολίγον θανατηφόρα ατυχήματα μετράμε κάθε χρόνο!

Πληρώνουμε το τίμημα της ανάπτυξης; Όχι!!!

Πληρώνουμε το τίμημα της μείωσης του εργατικού κόστους, της αύξησης των κερδών των βιομηχάνων, της κρατικής αδιαφορίας, της πολιτικής και συνδικαλιστικής αδράνειας!!!

Η τρόικα και η κυβέρνηση αποφάσισε ότι απαγορεύονται οι προσλήψεις παρότι υπάρχει μείωση πάνω από 100% του προσωπικού στα μέτωπα παραγωγής!!! Έτσι ακόμα και ο διαγωνισμός του 2008 που βγήκαν τα αποτελέσματά του το 2010 δεν υλοποιείται παρά τις τεράστιες ελλείψεις και την μεγαλύτερη ανεργία στη χώρα που έχει η περιοχή.

Η διοίκηση αποφάσισε να δουλέψει όλο τον εξοπλισμό με το υπάρχων προσωπικό αδιαφορώντας για τις συνέπειες και γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια νόμους, κανονισμούς και ανθρώπινο κόστος!

Κάρμεν

1962. Mαρία Κάλλας

2006. Caterina Antonacci  

Μουσική :Ζωρζ Μπιζέ

Η Κάρμεν είναι τρίπρακτη κωμική όπερα (opera comique) σε ποιητικό κείμενο του Ανρί Μεγιάκ και του Λυντοβίκ Αλεβύ, το οποίο βασίζεται στην ομότιτλη νουβέλα (1845) του Προσπέρ Μεριμέ.

Η αναγκαιότητα ενός τρίτου αριστερού μετωπικού πόλου – Γιώργος Ρούσης

Αν δεν υπάρξει ένας τέτοιος ουσιαστικά αντισυστημικός αριστερός πόλος, το κενό αυτό θα έλθουν να το καλύψουν φασιστικές δυνάμεις.

Οι τελευταίες εξελίξεις στην Αριστερά επιβεβαιώνουν και καθιστούν ακόμη πιο επιτακτική την ανάγκη συγκρότησης ενός αντικαπιταλιστικού αντιιμπεριαλιστικού μετωπικού της πόλου.

Το ΚΚΕ με τις Θέσεις της Κεντρικής Επιτροπής του για το 19ο Συνέδριο του πετυχαίνει εκείνο που δεν θα φαντάζονταν ούτε στα καλύτερα τους όνειρα οι χειρότεροι εχθροί του. Οδεύει στην αυτοκτονία δια της μεθόδου της ασφυξίας, μιας που με αυτές του τις Θέσεις, αλλά και τις επεξηγηματικές συμπληρώσεις τους από την Αλέκα Παπαρήγα σφραγίζει πια ερμητικά κάθε χαραμάδα που θα του επέτρεπε έστω και κατ’ ελάχιστο να αναπνέει τον αέρα του έξω από αυτό κόσμου.

Απόδειξη; Η παντελής έλλειψη κάθε προβληματισμού, για το γεγονός ότι όχι μόνον οι σύμμαχες της κοινωνικές δυνάμεις, αλλά η μεγάλη πλειοψηφία της ίδιας της εργατικής τάξης, κάθε άλλο παρά εκφράζεται από το ΚΚΕ.

Η αντιμετώπιση της κοινωνικής συμμαχίας ως συμμετοχής στα υπό το ΚΚΕ μετωπικά σχήματα τύπου ΠΑΜΕ, ΠΑΣΥ, ΜΑΣ κλπ

Ο αποκλεισμός κάθε πολιτικής συνεργασίας με άλλες αντικαπιταλιστικές δυνάμεις.

Ο ρητός, γενικός αποκλεισμός σε παγκόσμια πρώτη –στην ιστορία όλου του κομμουνιστικού κινήματος -, κάθε εκλογικής συμπόρευσης (θέση 67).

Η εκ μέρους της ΓΓ καινοτόμος δήλωση (κατά την επίσημη παρουσίαση των θέσεων )ότι για την όποια συνεργασία απαιτείται από τους συνεργαζόμενους η εκ μέρους τους αποδοχή των αναλύσεων του ΚΚΕ περί «υπαρκτού».

Οι εκδότες μιλούν για την κρίση – Από 15% έως 60% η πτώση του τζίρου

Τη χρονιά που πέρασε ο κόσμος του βιβλίου στην Ελλάδα βρέθηκε αντιμέτωπος με την μεγαλύτερη κρίση στην πρόσφατη ιστορία του.

10 εκδότες ανοίγουν τα χαρτιά τους και μιλούν για την κρίση

Εύα Καραϊτίδη – Εκδόσεις Εστία : “Υπήρξε μια ομαδική ψευδαίσθηση εκσυγχρονισμού στο χώρο του βιβλίου”

Θανάσης Καστανιώτης – Εκδόσεις Καστανιώτη: “Στις δύσκολες εποχές πρέπει να είμαστε επινοητικοί”

Άρης Λασκαράτος – Εκδόσεις Αιώρα : “Οι συνθήκες της αγοράς έχουν αλλάξει ριζικά”

Παναγιώτα Λιβάνη – Εκδόσεις Λιβάνη : “Χωρίς τη γνώση γινόμαστε υποτελείς οποιουδήποτε κατακτητή”

Άρης Μαραγκόπουλος – Εκδόσεις Τόπος : “Η εκδοτική φούσκα στην Ελλάδα”

Νώντας Παπαγεωργίου – Εκδόσεις Μεταίχμιο : “Οι καιροί δεν επιτρέπουν ημίμετρα”

Βαγγέλης Παπαθανασόπουλος – Εκδόσεις Κέδρος : “O ανταγωνισμός των εκδοτών έχει γίνει πιο σκληρός”

Άννα Πατάκη – Εκδόσεις Πατάκη : “Η κρίση είναι το αλάτι της λογοτεχνίας”

Γιάννης Φαλδαμής – Εκδόσεις Κλειδάριθμος :“Αυστηρότερες οι επιλογές των τίτλων”

Θάνος Ψυχογιός – Εκδόσεις Ψυχογιός : “Οι χαμηλές τιμές ήταν πάντα στρατηγική επιλογή μας”

 Το Book Bar απευθύνθηκε σε 10 σημαντικούς Έλληνες εκδότες, που ο καθένας με το δικό του τρόπο έχει γράψει την ιστορία του στο χώρο του βιβλίου και ζήτησε να απαντήσουν σε κρίσιμα ερωτήματα και να ανοίξουν τα χαρτιά τους για το παρόν και το μέλλον του βιβλίου στην Ελλάδα.

Τί μας οδήγησε στην σημερινή εκδοτική κρίση; Ποιές οι αιτίες, ποιές οι αφορμές και ποιά τα σημερινά  αποτελέσματα; Σε τι ποσοστά έχουν μειωθεί οι πωλήσεις και ο τζίρος τους; Πόσο σκληρός έχει γίνει σήμερα ο μεταξύ τους ανταγωνισμός; Ποιές είναι οι κινήσεις τους για την αντιμετώπιση της κρίσης; έχουν προβεί σε απολύσεις και περιορισμό προσωπικού;  Έχουν αλλάξει οι αναγνωστικές προτιμήσεις του κοινού και αν ναι προς ποια κατεύθυνση; Ποιό ρόλο θα μπορούσε να παίξει στην αντιμετώπιση της κρίσης το ψηφιακό βιβλίο;

Αποχαιρετισμός στον Μάνο Χαριτάτο

Έφυγε από τη ζωή στα 68 του χρόνια, ο Μάνος Χαριτάτος, συνιδρυτής και πρόεδρος του Ελληνικού Λογοτεχνικού και Ιστορικού Αρχείου (ΕΛΙΑ).

Το πάθος του συλλέκτη

via entefktirio.blogspot.gr/

του Γιάννη Παπαθεοδώρου

Δεν θυμάμαι τη χρονιά. Κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ’90 πέρασα την πόρτα του ΕΛΙΑ, με αποστολή να τσεκάρω μερικά έντυπα που λείπανε από τα ΑΣΚΙ. Ο Φίλιππος Ηλιού είχε προλάβει βέβαια να κάνει τις συστάσεις στον Μάνο Χαριτάτο με τον γνώριμο παιγνιώδη τρόπο του.  «Αυτός είναι από την Πάτρα αλλά θέλει να γίνει Αιγυπτιώτης και διάλεξε για θέμα διατριβής τον Τσίρκα». Κοιτώντας με διερευνητικά, πάνω από τα γυαλιά που τα στερέωνε πάντα στην άκρη της μύτης, ο Μάνος «έσπασε τον πάγο» με την πρώτη ερώτηση. «Για να έχεις κράνος μαζί σου, πρέπει να οδηγείς και μηχανή. Τι μηχανή έχεις;» Κάπως έτσι άρχισε η πρώτη συζήτηση με έναν από τους πιο συναρπαστικούς ανθρώπους που γνώρισα στη ζωή μου.

Λίγες βδομάδες μετά, άρχισα να καταλαβαίνω πως, για τον Μάνο, το ΕΛΙΑ δεν ήταν απλώς μια δουλειά αλλά το κινητήριο πάθος μιας ζωής εξαρτημένης από τη «γεύση του αρχείου». Ένα βράδυ, μετά την αποδελτίωση, του είπα ειρωνικά: «Καλά μόνο αυτές είναι οι συλλογές που έχεις;» Με ανέβασε αμέσως στη μηχανή του και άρχισε την ξενάγηση στα «κρυφά» διαμερίσματα της Αθήνας. Μετά από ώρα, βρεθήκαμε στο Παγκράτι μπροστά σε μια βιτρίνα από παιδικά παιχνίδια. Στρατιωτάκια ντυμένα με στολές του Μπάκιγχαμ, μέσα σε θαμπές βιτρίνες. «Αστικά κατάλοιπα;» τον ρώτησα. «Ναι αλλά κάπου εδώ έχω και παράνομο αριστερό τύπο», μου απάντησε με ένα χαμόγελο μικρού παιδιού που ξέρει να ξεγλιστράει — πάντα «από τα αριστερά».

Τα χρόνια πέρασαν. Με τον Μάνο συναντηθήκαμε πολλές φορές και με διάφορες αφορμές : το βιβλίο για την ιστορία του ελληνικού τσιγάρου, το αρχείο Τσίρκα, το καβαφικό αρχείο, την «κοινωνία της πληροφορίας κ.ά. Σε όλα έδινε τελικά —κι αυτό το «τελικά» δεν ήταν πάντα αυτονόητο— το «πράσινο φως», αρκεί να ένιωθε πως δίπλα του υπάρχουν άνθρωποι που νοιάζονται για το ΕΛΙΑ. Τελευταία φορά, μιλήσαμε στο πόδι για τα πανεπιστημιακά πέρυσι το χειμώνα, όταν τα ίχνη της αρρώστιας ήταν ορατά. Συμφωνήσαμε σε πολλά, διαφωνήσαμε στα περισσότερα. Για να αλλάξω θέμα τού είπα πως θέλω να γράψω ένα βιβλίο για τον Καβάφη, αλλά θα έπρεπε να μου βρει για τη διακόσμηση του εξωφύλλου κάποιες παλιές διαφημίσεις τσιγάρων που απεικονίζουν τον ποιητή να καπνίζει μια αιγυπτιώτικη μάρκα. «Ξέρεις έκοψα το τσιγάρο», μου είπε χαμηλόφωνα. «Λάθος διάγνωση», του είπα. «Το πάθος σου είναι το ΕΛΙΑ και όχι το τσιγάρο». Χαιρετηθήκαμε εγκάρδια, για τελευταία φορά.

Hamayun Anwar και Wakar Ahmed:Για υπέρτατη πράξη αυτοθυσίας βραβεύτηκαν οι δύο Πακιστανοί

Αριστερά ο Humayun Anwar και δεξιά ο Wakar Ahmed

Το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών απονεμήθηκε, μετά θάνατον, στους δύο Πακιστανούς Hamayun Anwar, 18 ετών και Wakar Ahmed, 32 ετών, για υπέρτατη πράξη αυτοθυσίας, καθώς βρήκαν τραγικό θάνατο στην προσπάθειά τους να απεγκλωβίσουν ένα ηλικιωμένο ζευγάρι από τις ράγες του τρένου.

To περιστατικό σημειώθηκε στις 6 Απριλίου όταν το Ι.Χ. αυτοκίνητο, στο οποίο επέβαινε το ηλικιωμένο ζευγάρι, συγκρούστηκε με τρένο στο Κρυονέρι. Οι Πακιστανοί προσπάθησαν να σώσουν τους επιβάτες του αυτοκινήτου, αλλά δεν τα κατάφεραν και «θυσιάστηκαν» μαζί τους.

Εργατικά Ατυχήματα: «Είναι θυσίες σε βρώμικο βωμό»

 

Νέος βαρύς τραυματισμός εργαζόμενου στη μακρά αλυσίδα των θυμάτων στα ορυχεία του ΛΚΔΜ της ΔΕΗ ΑΕ

Η έλλειψη προσωπικού δολοφονεί

Η ανακοίνωση του συνδικάτου

Σ.Ε.ΕΝ. «ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ»

 Πηγή:http://e-kozani.blogspot.gr/

Γράφει ο Νίκος Δινόπουλος

Σύμφωνα με τις πληροφορίες από τα τοπικά ΜΜΕ και τις ανακοινώσεις των συνδικάτων, ο 38χρονος εργαζόμενος Νίκος Καραστογιάννης βρέθηκε βαριά τραυματισμένος τα ξημερώματα (27/12/2012, 03:00 – 04:00) στις ερπύστριες του εκσκαφέα Ε3 στο ορυχείο του Νότιου Πεδίου. Εικάζεται ότι τραυματίστηκε μετά τις 03:00 τα χαράματα, αφού εκείνη την ώρα επικοινώνησε για τελευταία φορά με το χειριστή του μηχανήματος. Για τη μετακίνηση, την αλλαγή θέσης του εκσκαφέα, είναι αναγκαία η ασύρματη ενδοεπικοινωνία του χειριστή με τον κουμανταδόρο του τεράστιου ερπυστριοφόρου μηχανήματος. Διαπιστώνοντας ο χειριστής πως ο κουμανταδόρος δεν ανταποκρίνεται στα καλέσματά του για να ξεκινήσουν την «πορεία» του μηχανήματος, αναζητήθηκε και βρέθηκε σε κωματώδη κατάσταση στις ερπύστριες του εκσκαφέα Ε3… Μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο της ΔΕΗ και εισήχθη στην εντατική του Μποδοσάκειου νοσοκομείου της Πτολεμαΐδας και στη συνέχεια μεταφέρθηκε διασωληνωμένος στην εντατική του νοσοκομείου Παπαγεωργίου στη Θεσσαλονίκη. Έχει υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση, ωστόσο η κατάστασή του παραμένει πολύ κρίσιμη…

Αναζητώντας τις πραγματικές αιτίες του «εργατικού ατυχήματος»

Δεν είναι νομοτέλεια η εργασία που εκτελείται σε συνθήκες που παραβιάζονται οι κανόνες ασφαλούς εκτέλεσής της να έχει σαν αποτέλεσμα κάθε φορά και ένα εργατικό ατύχημα. Ευτυχώς… Είναι προφανές πως μια εργασία μπορεί να εκτελείται σε παγιωμένες επικίνδυνες συνθήκες για ακαθόριστο χρονικό διάστημα χωρίς εργατικό ατύχημα ή με «περιοδικά» ατυχήματα που δεν κρίνονται – χαρακτηρίζονται «βαριά ή σοβαρά». Το εργατικό ατύχημα είναι ένα συμβάν που προκύπτει όταν μια σειρά από επικίνδυνους παράγοντες στην εκτελούμενη εργασία συμπέσουν.

Ριζοσπάστης

Τα λινκς όπου μπορείτε να βρείτε 

όσα έχει γράψει για το ίδιο θέμα ο Ριζοσπάστης,την ανακοίνωση των εργαζομένων, τη δήλωση αποχώρησης από το ΠΑΜΕ της Πόπης Χριστοδουλίδου καθώς και τη δήλωση του προέδρου της ΕΣΗΕΑ για τις απολύσεις στα μέσα ενημέρωσης του ΚΚΕ.

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=19/12/2012&id=14362&pageNo=6&direction=1

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=25/12/2012&id=14370&pageNo=9&direction=1

http://e-parembasis.blogspot.gr/2012/12/blog-post_4262.html

http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=10481:xristodoulidou-pame-rizospastis&catid=42:ergasiakes-sxeseis&Itemid=168

http://www.paron.gr/typologies/?p=25208

 

Πηγή:http://www.inprecor.gr/

Ένα ρητό λέει: «η γυναίκα του Καίσαρα δεν οφείλει μόνο να είναι τίμια, αλλά πρέπει και να φαίνεται». Το ρητό αυτό ταιριάζει γάντι στα όσα διαδραματίζονται τα τελευταία χρόνια στα μέσα ενημέρωσης του ΚΚΕ και βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Μετά τις μαζικές απολύσεις στον 902 και το κλείσιμο του τηλεοπτικού σταθμού, τις επίσης μαζικές απολύσεις στην Τυποεκδοτική και την αίτηση για την υπαγωγή της στο άρθρο 99, το «κανόνι» έσκασε μέσα στις γιορτές και στο Ριζοσπάστη! Η διεύθυνση της ιστορικής αυτής εφημερίδας ξεκίνησε πρόγραμμα απολύσεων και οι πρώτοι άνεργοι απ’ την εφημερίδα είναι πλέον γεγονός. Η είδηση αυτή κάνει το γύρο του διαδικτύου, ενώ ανακοίνωση επίσης των εργαζομένων του Ριζοσπάστη φιλοξενείται σε αρκετές ιστοσελίδες. Την Πέμπτη μάλιστα η συνδικαλίστρια του ΠΑΜΕ στην ΕΣΗΕΑ Πόπη Χριστοδουλίδου ανακοίνωσε την αποχώρησή της απ’ την παράταξη με μια σκληρή ανακοίνωση για το ΚΚΕ.

Στην κατάσταση που δημιουργείται για ακόμα μια φορά με τη στάση του ΚΚΕ στις επιχειρήσεις του στο χώρο του Τύπου δημιουργούνται ερωτήματα στον κόσμο και ιδίως στον κόσμο του τα οποία απαντιούνται με έναν μονότονο τρόπο που εκθέτουν ακόμα περισσότερο το ιστορικό αυτό κόμμα. Το ΚΚΕ ταμπουρώνεται πίσω από επιχειρήματα του τύπου ότι οι απολύσεις στο Ριζοσπάστη τώρα, (το ίδιο ισχύει παλιότερα για Τυποεκδοτική και 902) είναι πρόσχημα για τα άλλα Μέσα Ενημέρωσης και τους ιδιοκτήτες τους (κατά συνέπεια και το μεγάλο κεφάλαιο και τους πολιτικούς του εκπροσώπους) για να κάνουν επιθέσεις και να χτυπήσουν το κόμμα και την πολιτική του.

Ωραία και έτσι να είναι και να έχει 100% δίκιο το ΚΚΕ γιατί «πετάει την μπάλα στην εξέδρα»;

Πως απαντιέται το ερώτημα ότι αφού στην κρίση ούτε το ΚΚΕ μπορεί να υπερασπιστεί τους εργαζόμενούς τους, τι θα μπορούσαν να κάνουν οι άλλοι εργοδότες; Με τη λαϊκή εξουσία, την πάλη για την προστασία των ανέργων και την ανατροπή του καπιταλισμού για να εξαλειφθεί πλήρως η ανεργία; Δεν το καταλαβαίνει κανείς εκεί στον Περισσό ότι αυτού του είδους η επιχειρηματολογία τροφοδοτεί εκτός όλων των άλλων αισθήματα ηττοπάθειας στους απλούς ανθρώπους του μόχθου στην πάλη τους για την επιβίωσή τους κατά των ταξικών τους αντιπάλων; Το να επικαλείσαι απλά τα στοιχεία της κρίσης και των επιπτώσεών της στον κλάδο των Μέσων Ενημέρωσης δεν αντιλαμβάνονται στο ΚΚΕ ότι δημιουργεί εντυπώσεις συμψηφισμού και περίπου δίνει την αίσθηση ότι δικαιολογεί τα όσα γίνονται με τις χιλιάδες απολύσεις στις άλλες επιχειρήσεις του αστικού Τύπου και όχι μόνο του Τύπου; Δεν αντιλαμβάνονται ότι καταντάει κενό γράμμα και ο κοσμάκης εισπράττει ως υποκρισία τα περί ανατροπής του καπιταλισμού κλπ;

Η επίθεση του γερμανικού περιοδικού Stern ενάντια στην επιχειρηματική ελίτ της Ελλάδας, επιβεβαιώνει τον πόλεμο που ήδη έχει αρχίσει.

Ανελέητος πόλεμος

ανάμεσα στους Γερμανούς και την εγχώρια διαπλοκή

 Πηγή:newsbomb.gr

Η επίθεση που εξαπολύει το αναλυτικό ρεπορτάζ του γερμανικού περιοδικού Stern ενάντια στην επιχειρηματική ελίτ της Ελλάδας, επιβεβαιώνει τον πόλεμο που ήδη έχει αρχίσει.

Έναν πόλεμο ανάμεσα στους Γερμανούς και την επιχειρηματική ελίτ, που για χρόνια κυριαρχούσε στην οικονομική ζωή του τόπου και καθόριζε και τις πολιτικές εξελίξεις.

Οι Έλληνες ολιγάρχες στήριξαν με κάθε τρόπο τα Μνημόνια. Μέσω των ΜΜΕ, που ήλεγχαν, υποστήριζαν την πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης που είχε επιβάλλει η τρόικα.

Ο κ. Σαμαράς, την εποχή των ηρωικών αντιμνημονιακών αγώνων του και των Ζαππείων, αντιμετώπιζε εχθρικό κλίμα από συγκεκριμένα κανάλια και εφημερίδες.

Μέχρι πρότινος, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε την ίδια αντιμετώπιση.

Η εγχώρια διαπλοκή πίστευε ότι με την έλευση της τρόικας και την υποστήριξη που της παρείχε θα συνέχιζε να διαδραματίζει ρόλο πρωταγωνιστή στις εξελίξεις. Θα είχε προνομιακή σχέση στη νέα αναδιανομή του εθνικού εισοδήματος αλλά και των »φιλέτων» της δημόσιας περιουσίας, που βρίσκεται σε εξέλιξη.

Τον τελευταίο μήνα όμως άρχισε ο πόλεμος.

Για τους Γερμανούς δεν είναι πλέον χρήσιμοι οι Έλληνες ολιγάρχες, αν δεν συνιστούν εμπόδιο και βαρίδι.

Για τους Έλληνες ολιγάρχες, οι Γερμανοί και η τρόικα αποτελούν πλέον απειλή για τα συμφέροντά τους. Ο Σταύρος Ψυχάρης, ξιφούλκησε πρώτος, κάνοντας λόγο για αφελληνισμό των ελληνικών επιχειρήσεων ενώ με την καθυστέρηση και τους εκβιασμούς για τη δόση επιτέθηκε με άρθρο, που δημοσιεύτηκε στην ηλεκτρονική σελίδα του Βήματος και τίτλο «Μα τόσο ξεφτιλισμένοι είναι οι Ευρωπαίοι;».

Την ίδια στιγμή άρχισε να διαφοροποιείται και το MEGA, ενώ πιο προσεκτική στάση τηρούν τα ΜΜΕ του κ. Μπόμπολα.

Τι πραγματικά όμως συμβαίνει;

Τι κρύβεται πίσω από αυτή τη σύγκρουση;

Γιατί η ελληνική επιχειρηματική ελίτ ανακάλυψε, τόσο όψιμα, τις επικίνδυνες επιδιώξεις των Γερμανών και είναι έτοιμη να βγει στο αντάρτικο;

Λίστα Λαγκάρντ

Το πόρισμα των εισαγγελέων Γρηγ. Πεπόνη και Σπύρου Μουζακίτη με τους λογαριασμούς των συγγενών του Γ. Παπακωνσταντίνου!

Όλες οι καταθέσεις των ανθρώπων , που παρέλαβαν την πρωτότυπη λίστα Λαγκάρντ από το Παρίσι.

Διαβάστε σε pdf ολόκληρο το πόρισμα, τις καταθέσεις και τα σχετικά έγγραφα

εφημ ΤΟ ΒΗΜΑ

Η Βουλή ανακοίνωσε το βράδυ της Παρασκευής τον φάκελο που απεστάλη από το Υπουργείο Δικαιοσύνης σχετικά με τη λίστα Λαγκάρντ.Αμέσως ενημερώθηκαν τα κόμματα και με βάση τον Κανονισμό της Βουλής, υπάρχει άμεση πρόσβαση στα στοιχεία του φακέλου ώστε να ενημερωθούν πλήρως.

Στο μεταξύ οι δύο κόρες του τέως υπουργού Εξωτερικών της κυβέρνησης Μητσοτάκη Μιχ. Παπακωνσταντίνου και οι σύζυγοί τους είναι τα τέσσερα νέα πρόσωπα, συγγενείς του πρώην υπουργού Οικονομικών της κυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου, κ. Γ. Παπακωνσταντίνου, που περιλαμβάνονται στη νέα λίστα Λαγκάρντ. Τα πρόσωπα αυτά, τα οποία είχαν αφαιρεθεί, φέρεται να διαθέτουν δύο λογαριασμούς οι οποίοι περιλαμβάνουν ο ένας 1.222.000 δολάρια ενώ ο άλλος δεν εμφανίζει κίνηση ποσών καθώς είναι κλειστός.

Αυτό έδειξε η σύγκριση των δύο καταλόγων από την έρευνα που έκαναν οι οικονομικοί εισαγγελείς Γρηγόρης Πεπόνης και Σπύρος Μουζακίτης. Παράλληλα εμφανίζεται και τέταρτο πρόσωπο σε κίνηση λογαριασμού.

Σύμφωνα με πληροφορίες _και όπως δήλωσε πριν από λίγο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου κ. Ι. Τέντες_ τα αρχεία που έφτασαν από το Παρίσι είναι, συνολικά, 2062 και τα τρία πρόσωπα έχουν δύο λογαριασμούς.

Σύμφωνα με εισαγγελικές πηγές ο πολιτικός που κρύβεται πίσω από τους συγγενείς του έχει σχέση και με τη διαδικασία απόκρυψης των ονομάτων.

Προλεταριακή συνάθροιση

Τα κουτιά

Tου Τάση Παπαϊωάννου*

Στο δώμα της απέναντι πολυκατοικίας, δίπλα σε κεραίες και ηλιακούς θερμοσίφωνες, απλωμένα τα ρούχα μιας μπουγάδας. Πολύχρωμα σημαιάκια κυματίζουν το ένα δίπλα στο άλλο. Μια γυναίκα σκουπίζει τη βεράντα του ρετιρέ, σκύβει, σηκώνεται, πάει παραπέρα, ξανασκύβει, χάνεται πίσω από το στηθαίο.

Λίγο πιο κάτω, στον 5ο όροφο, ένας άνδρας επιδιορθώνει μια καρέκλα στο στενό μπαλκόνι. Πάνω του μια σκισμένη τέντα ανεμίζει στον αέρα, σαν πολύπαθο λάβαρο. Ακριβώς από κάτω, στον 4ο, ένας άλλος ποτίζει τις λιγοστές γλάστρες. Δίπλα του ένα μεταλλικό γκρίζο ντουλάπι, ράφια, ένα σκαμνί, κάτι σωλήνες. Ο,τι δεν χωράει στο σπίτι βγαίνει στο μικρό μπαλκόνι.

Κάνουν τις δουλειές τους ο ένας πάνω από τον άλλο, χωρίς όμως ο ένας να βλέπει τον άλλο, χωρίς να μπορούν να ανταλλάξουν μια κουβέντα. Ζουν τόσο κοντά, αλλά και τόσο μακριά. Χωρισμένοι από πλάκες σε ανεξάρτητες οριζόντιες φέτες που η μια δεν έχει καμία επαφή με τις άλλες. Στοιβαγμένοι σε διαμερίσματα κουτιά. Μικρά κουτάκια, μέσα σε μεγαλύτερα, κι αυτά μέσα σ” άλλα και σ” άλλα. Το κουτί του 5ου, το κουτί του 3ου, το κουτί…

Σαν να βρίσκονται τοποθετημένα στα ράφια ενός φανταστικού σουπερμάρκετ, τακτοποιημένα ανά κατηγορίες, έτοιμα προς κατανάλωση. Ολη η πόλη ένα συνονθύλευμα κουτιών. Ζούμε κρεμασμένοι σε πλάκες που η μια επικάθεται πάνω στην άλλη και κάθε τόσο αναρριχώμαστε όλο και ψηλότερα. Μέσα εκεί, σε κάποιον όροφο, «ξετυλίγεται» η ζωή μας. Εγκλωβισμένοι για πάντα μέσα στην αποπνικτική ατμόσφαιρα των μικρών δωματίων, των σκοτεινών διαδρόμων, των στριφογυριστών κλιμακοστασίων.

Λεπτές επιδερμίδες οι εξωτερικοί τοίχοι, απομονώνουν το μέσα με το έξω χωρίς να μεσολαβεί κάποιος μεταβατικός ενδιάμεσος χώρος. Η επαφή με το ύπαιθρο γίνεται μέσα από τυποποιημένα επαναλαμβανόμενα ανοίγματα, ίδιου ύψους, ίδιου πλάτους, μικρές πανομοιότυπες τρύπες. Μοναδική οπτική επαφή το μπαλκόνι της απέναντι πολυκατοικίας, τα ρολά των παραθύρων, τα ξεθωριασμένα χρώματα των τοίχων, οι πλαστικές καρέκλες που χωράνε στριμωχτά η μια δίπλα στην άλλη. Γνωρίζουμε πιο πολύ τον απέναντι από τους ενοίκους της δικής μας πολυκατοικίας. Μ” αυτόν τουλάχιστον μπορούμε να ανταλλάξουμε ένα νεύμα, μια καλημέρα.

Η έρευνα της ALCO για τη ΝΕΤ

Και πάλι για τα κάλαντα και τις καλένδες

Πηγή:sarant 

Ξαναδημοσιεύω ένα παλιότερο άρθρο μου, που είχε αρχικά δημοσιευτεί τέτοιες μέρες πριν από τρία χρόνια, έχοντας ενσωματώσει κάποια από τα σχόλια.

Τη Δευτέρα οι δρόμοι θα γεμίσουν πιτσιρίκια που θα λένε τα πρωτοχρονιάτικα κάλαντα, οπότε ταιριάζει να μιλήσουμε σήμερα λιγάκι για την ιστορία όχι του εθίμου (έχουν γράψει τόσοι και τόσοι γι’ αυτό) αλλά της λέξης, της λέξης «κάλαντα».

Στην αρχή της αλυσίδας βρίσκουμε τις ρωμαϊκές νεομηνίες, που τις έλεγαν calendae, καλένδες (υπάρχει και γραφή με k, kalendae, παρόλο που το γράμμα k είχε εκπέσει τότε). Η λέξη calendae, σύμφωνα με το ετυμολογικό λεξικό Μπαμπινιώτη, προέρχεται από τη λατινική φράση calo luna novella, δηλαδή «ανακηρύσσω τη νέα σελήνη», με την οποία ο αρχιερέας του Καπιτωλίου ανάγγελλε τη νεομηνία. Αυτά τα λέει ο Μπαμπινιώτης, όμως τη φράση αυτή δεν τη βρήκα πουθενά στο Διαδίκτυο, οπότε έχω επιφυλάξεις. Πριν από τρία χρόνια είχε γραφτεί στο Βήμα ότι η φράση ήταν calo Juno novella, που επιφανειακά βγάζει περισσότερο νόημα, αλλά φοβάμαι μήπως είναι παρανάγνωση κι αυτό. Όπως είχε σχολιάσει ο φίλτατος π2 στην αρχική δημοσίευση, πρόκειται για διπλή παρανάγνωση, δηλαδή οι περισσότεροι δέχονται πως η φράση ήταν calo Juno Covella, όπου Juno ήταν το ρωμαϊκό ισοδύναμο της Ήρας.

Το Covella μάλλον προέρχεται από το covus, παλαιότερη μορφή του cavus (“κούφιο”). Το κρίσιμο χωρίο είναι του Βάρρωνα (De lingua latina 6.27): Primi dies mensium nominati kalendae, quod his diebus calantur eius mensis nonae a pontificibus, quintanae an septimanae sint futurae, in Capitolio in curia Calabra sic dicto quinquies ‘kalo Iuno Covella’, septies dicto ‘kalo Iuno Covella’ (Οι πρώτες ημέρες του μήνα ονομάζονται Kalendae, επειδή τις ημέρες αυτές ανακοινώνονται [calantur] από τους ιερείς στην Αίθουσα των Ανακοινώσεων του Καπιτωλίνου οι Νώννες, εάν δηλαδή θα πέσουν στις πέντε ή στις επτά του μηνός, με τον ακόλουθο τρόπο: Ήρα Λειψή, σε καλώ την πέμπτη ημέρα ή Ήρα Λειψή, σε καλώ την έβδομη ημέρα). Προσέξτε και πάλι τη γραφή με k.

Ούτως ή άλλως, στην αρχή έχουμε το ρήμα calo, που είναι συγγενικό με το δικό μας το «καλώ» (και όχι δάνειο), αν και δεν έχω πρόχειρο τον Ερνού-Μεγιέ (το ετυμολογικό της λατινικής) κι έτσι κρατάω μιαν επιφύλαξη. Πάντως, από το calo προέκυψαν οι calendae και από εκεί και τα σημερινά calendar, calendrier, το δικό μας καλεντάρι κτλ.

Αμήν…

Ευρωντουμάνια

Σχολεία σε περιοχές όπως η Φλώρινα ή οι Σέρρες παραμένουν κλειστά εξαιτίας του ψύχους, των δραματικών ελλείψεων και της άθλιας οικονομικής κατάστασης των δήμων. Αν κοιτάξει, βέβαια, κάποιος τον εκλογικό χάρτη του Ιουνίου, θα διαπιστώσει ότι οι περισσότερες από αυτές τις περιοχές είναι μπλε.Υποθέτω πως οι άνθρωποι που παγώνουν εκεί πέρα, μαζί με όλους τους υπόλοιπους, αισθάνονται μια παραπάνω θαλπωρή που τους κρατά ζεστούς τις κρύες νύχτες του χειμώνα: Τη διατήρηση της χώρας στο ευρώ, τη σωτηρία της οικονομίας και τα άθλια διαφημιστικά του Τηλεμάρκετινγκ με δώρο ένα υπέρδιπλο πάπλωμα.

via OΙΚΟΔΟΜΟΣ

Σε σκηνικό καμμένης γης παραπέμπει η ατμόσφαιρα μικρών και μεγάλων πόλεων της χώρας. Τζάκια και ξυλόσομπες έχουν μετατρέψει τον αέρα της χειμωνιάτικης Ελλάδας, σε ψησταριά της Βάρης – Κορωπίου. Με τους λέβητες θέρμανσης να μένουν αδειανοί μέχρι την τελευταία τους σταγόνα.

Πάνω από 800 εκατομμύρια ευρώ έσοδα είχαν υπολογίσει οι οικονομικοί επιτελείς της χώρας από την αύξησης της φορολόγησης του πετρελαίου θέρμανσης, πριν ακόμη προφτάσει να τεθεί σε ισχύ ο αντίστοιχος νόμος.

Ένας νόμος που επιβλήθηκε με την ίδια ακριβώς μέθοδο που χαράχτηκε, μέχρι σήμερα, κάθε είδους οικονομική πολιτική σε αυτή τη χώρα. Υπό την απειλή μη εκταμίευσης της δόσης.

Καμία εντύπωση δεν προκαλεί, βέβαια, αυτό το οικονομικό φιάσκο. Φτάνει να θυμηθούμε ότι από τους τρεις τελευταίους υπουργούς οικονομικών της χώρας, ο ένας ήταν έμμισθος υπάλληλος των τραπεζών, ο άλλος αποτυχημένος επικεφαλής κρατικού οργανισμού που υπολόγισε πως από το 2012 θα μπούμε σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης και ο τρίτος πολιτικός μαφιόζος.

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που οι παράνομοι και αντισυνταγματικοί έκτακτοι φόροι διακοπής ρεύματος βαφτίστηκαν “ασφάλιστρα κινδύνου” ή “εθνική υπόθεση” και η αρπαγή ταμειακών αποθεματικών από ασφαλιστικούς φορείς, πανεπιστήμια, νοσοκομεία και ιδιώτες ονομάστηκε “οικονομική ελάφρυνση έντεκα χιλιάδων ευρώ ανά Έλληνα”, έτσι και η διπλασιασμένη τιμή του πετρελαίου θέρμανσης απέκτησε την ιδιότητα ενός “αναγκαίου κακού”.

Στάθης Κουβελάκης:Για την κρίση, την Ευρωπαϊκή Ένωση, την Αριστερά, τον ΣΥΡΙΖΑ.

Εκδηλώσεις Αλληλεγγύης για τη Βίλλα Αμαλίας

Χωρίς τη σύγχρονη εργατική τάξη του καπιταλιστικού τομέα δεν υπάρχει προοδευτική ανατροπή!

  

2013

Στροφή στο εργατικό κίνημα του ιδιωτικού τομέα!  

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ !

 Πηγή:ISKRA

Αν γενικά η ανάπτυξη των προοδευτικών κοινωνικών ταξικών αγώνων βρίσκεται πίσω, πολύ πίσω, από το μέγεθος της επίθεσης που δέχονται οι εργαζόμενοι της πατρίδας μας, τα πράγματα είναι μάλλον χειρότερα ή και πολύ χειρότερα, με το εργατικό κίνημα στον ιδιωτικό τομέα ή με τα κινήματα των μικρών και των μικρομεσαίων στρωμάτων στις πόλεις και στην ύπαιθρο.

Η υστέρηση της επιρροής και της δυναμικής της Αριστεράς και του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος στην εργατική τάξη του ιδιωτικού καπιταλιστικού τομέα συνιστά μια ιστορική ανεπάρκεια, η οποία, μέσα στην κρίση, μάλλον επιδεινώνεται και σε ορισμένα τμήματα των δυνάμεων της εργασίας, ίσως, ραγδαία, εξαιτίας και της καλπάζουσας ανεργίας.

Η εκλογική άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στα πλατιά λαϊκά στρώματα όσο σημαντική κι αν ήταν, μάλλον δεν αλλάζει τις παραπάνω εκτιμήσεις όσον αφορά τους χώρους των ιδιωτικών καπιταλιστικών επιχειρήσεων.

Μάλιστα, ορισμένοι κύκλοι της Αριστεράς εκτιμούν ότι μέσα στην κρίση, σε συνθήκες διάλυσης των εργασιακών σχέσεων, απελευθέρωσης σχεδόν των απολύσεων, κατάργησης ουσιαστικά των Συλλογικών Συμβάσεων, καλπάζουσας ανεργίας και εργοδοτικής τρομοκρατίας, η υστέρηση της δυναμικής της Αριστεράς και των ταξικών συνδικαλιστικών δυνάμεων στους ιδιωτικούς χώρους, μάλλον, διευρύνεται, με το χαμένο έδαφος να πολλαπλασιάζεται.

Στελέχη της ριζοσπαστικής Αριστεράς τόνιζαν στην Iskra ότι αν η Αριστερά στο σύνολο της δεν μπορέσει γρήγορα να αντιστρέψει τη φορά των πραγμάτων και στο δημόσιο αλλά κυρίως μέσα στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, δεν θα μπορέσει να αποκτήσει μια δεύτερη δυναμική αντεπίθεσης.

Κυριακή 30 Δεκέμβρη ΑΠΕΡΓΙΑ!

Για έναν αντιφασιστικό σεισμό – Σπύρος Μαρκέτος

via http://ilesxi.wordpress.com/

Στην Ελλάδα των Μνημονίων και της κοινωνικής κατάρρευσης διαγράφεται ολοένα πιο καθαρά η απειλή του φασισμού. Ένα ναζιστικό κόμμα, που εμφανίστηκε από το πουθενά, σταθεροποιεί την υποστήριξή του στο εκλογικό σώμα έχοντας συστηματική βοήθεια από τα μέσα ενημέρωσης. Αξιοποιώντας άλλοτε την ασυλία που του παρέχει το κράτος και άλλοτε τη συνεργεία των αστυνομικών και δικαστικών μηχανισμών, οργανώνει τάγματα εφόδου. Μέντοράς του ο χιτλερικός υπουργός Προπαγάνδας, Γιόζεφ Γκαίμπελς. Την περασμένη εβδομάδα η Χρυσή Αυγή ξυλοκόπησε έναν αριστερό βουλευτή και κατόπιν τον μήνυσε, λέγοντας ότι άδικα κατηγορήθηκε. Xρειάστηκε ένα ξένο μέσο ενημέρωσης, το BBC, για να ερευνηθεί το ζήτημα και να δειχθεί με αδιάψευστα στοιχεία ότι στην επίθεση εμπλέκεται η ίδια η ηγεσία των ναζιστών. Τα κόμματα της συγκυβέρνησης πρακτικά συναινούν, βλέποντας στους φασίστες μια εφεδρεία σωτηρίας από τη λαϊκή οργή. Η ηγεσία της αριστεράς δείχνει αμήχανη και απροετοίμαστη να τούς αντιμετωπίσει.

Για το τι είναι ο φασισμός έχουν γραφεί ολόκληρες βιβλιοθήκες· η εναργέστερη συνθετική παρουσίασή του βρίσκεται στο βιβλίο του μεγάλου αμερικανού ιστορικού Ρόμπερτ Πάξτον, *Η ανατομία του φασισμού*, που έχει μεταφραστεί και στη γλώσσα μας, αλλά τώρα είναι εξαντλημένο. Για το πώς πολεμιέται ο φασισμός, η διεισδυτικότερη μελέτη που έχουμε στα ελληνικά είναι το *Ποτέ ξανά*, του βρετανού ιστορικού Κόλιν Σπαρκς, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις της Κίνησης Απελάστε τον Ρατσισμό. Αυτά τα δυο βιβλία είναι η καλύτερη αφετηρία για να κατανοήσουμε σήμερα τι σημαίνει φασισμός και τι πρέπει να κάνουμε για να μην τον υποστούμε εμείς και τα παιδιά μας.

Δεν είναι καθόλου αυτονόητο ότι οι άνθρωποι του πνεύματος αποτελούν ανάχωμα στον φασισμό. Η ιστορία δείχνει ότι από μόνοι τους δεν μπορούν να αντιταχθούν στην κυρίαρχη μισαλλοδοξία και τον αυταρχισμό, ενώ συχνά δεν βρίσκουν καν το θάρρος να κάνουν κάτι τέτοιο, ή και στηρίζουν την εξουσία. Για παράδειγμα, το 1925 ιδρύθηκε στην Ιταλία του Μουσσολίνι το Εθνικό Φασιστικό Ινστιτούτο Πολιτισμού, με πρώτο πρόεδρο τον φιλόσοφο Τζιοβάννι Τζεντίλε και μέλη πασίγνωστους διανοούμενους, ενώ τον επόμενο χρόνο φτιάχτηκε και η Βασιλική Ιταλική Ακαδημία, που συγκέντρωσε την αφρόκρεμα της συντηρητικής διανόησης· όλα τα μέλη της ορκίστηκαν πίστη στον φασισμό.

Σάκο και Βαντσέτι (η ταινία)

 Sacco e Vanzetti

Έτος παραγωγής: 1971

Σκηνοθεσία: Giuliano Montaldo

Μουσική: Ennio Morricone

Παίζουν:
Gian Maria Volonté
Riccardo Cucciolla
Cyril Cusack

Από τα απομνημονεύματα του Βαρθολομαίου Βαντζέττι “Καλές και κακές μέρες”

 

Ίσαμε δεκατριών χρονών έζησα κοντά στους γονείς μου στο Πιεμόντε της Ιταλίας. Επήγαινα σχολείο κι εσκεφτόμουν να εξακολουθήσω τις σπουδές μου. Αλλοίμονο, ο πατέρας μου ήταν φτωχός και ήμουν από παιδάκι υποχρεωμένος ν’ αναγνωρίσω πώς δεν υπήρχε για μένα στη ζωή, παρά δουλειά και απογοητεύσεις.

Ξένοι είχαν όλα τα δικαιώματα να με διαθέτουν. Από τις 7 το πρωί ως τις 10 το βράδυ έκανα μια κουραστική δουλειά. Έξι χρόνια γραμμή εμπόρεσα να το υποφέρω αλλά οι δυνάμεις μου μ’ εγκατέλειψαν και υποχρεώθηκα να πέσω στο κρεββάτι.
Η μάννα μου, που ήταν για μένα η ίδια η καλωσύνη, με πήρε στο σπίτι. Ά! σχεδόν εξέχασα πως μπορεί να βρίσκωνται τόσο μαλακά και τόσο στοργικά χέρια.

Ως που ν’ αναρρώσω ολότελα έμεινα κοντά στους γονείς μου. Αυτές ήταν οι πιο γλυκές στιγμές της ζωής μου. Μετά την θεραπεία μου είχα πάρει την απόφαση να φύγω για την Αμερική, όπου μού φαινόταν πως θα μπορούσα να βρω τη θέση που δε μπορούσα να βρω στην πατρίδα μου.

Τότε έπεσε άρρωστη με τη σειρά της η μάννα μου.Δε θέλησα να την αφήσω.Εκείνο που υποφέραμε αυτή και μεις είναι απερίγραπτο! Πόσες φορές παρακάλεσα τα παιδιά της γειτονιάς να πάνε να παίξουν μακρύτερα γιατί ο μικρότερος θόρυβος μεγάλωνε τους πόνους της.
Τον τελευταίο καιρό η φτωχή μητέρα μου ήταν τόσο άρρωστη που ούτε γω, ούτε κανείς άλλος δεν τολμούσε να ζυγώσει το κρεββάτι της.
Πέθανε χωρίς να περιμένει τα δάκρυά μου!

Είναι η τελευταία ανάμνηση που μού έμεινε από την ηλιοφώτιστη Ιταλία. Κατόπι πήγα στην Αμερική.
Η πρώτη μου έκπληξη ήταν η καραντίνα. Παρατηρούσα πως οι αμερικανοί υπάλληλοι μεταχειρίζονταν τους μετανάστες σαν άγρια ζώα. Ούτε μια λέξη συμπονετική ή ενθαρρυντική.
Φτάνοντας στην Νέαν Υόρκη, η περιουσία μου όλη δεν ήταν παρά μερικά “σέντσια”.
Μετά πολλές αναζητήσεις βρήκα τέλος μια θέση σ’ ένα ρεστωράν όπου έπλενα πιάτα, κατόπι αργότερα πήγα σ’ άλλο. Δοκίμαζα να υπομείνω. Αλλά εκεί είχαν φωτιά μέρα και νύχτα, η ζέστη ήταν ανυπόφορη, δεν υπήρχε φως και ήταν αδύνατο να κοιμηθώ τη νύχτα. Η κατάστασή μου δε μού επέτρεπε να εξακολουθήσω.
Στο δρόμο ήταν χειρότερα. Πέρασα ένα τρομερό χρόνο. Κοιμώμουνα στο ύπαιθρο και ζητούσα την τροφή μου σε αποφάγια.

Η πείνα μ’ έδιωξε προς την εξοχή και πήγαινα από ένα υποστατικό σ’ άλλο ζητώντας δουλειά χωρίς να βρίσκω.
Στο Κονέκτικατ βρήκα δουλειά σ’ ένα ορυχείο. ‘Εμεινα κει δυο χρόνια γραμμή. Εκεί εσχημάτισα την πεποίθηση πως η “Πάλη των Τάξεων” εκφράζει ένα σκληρό νόημα.
Δυο χρόνια αργότερα γύρισα στη Νέα Υόρκη και δούλεψα γκαρσόνι σε ξενοδοχείο. Μερικούς μήνες σε μία θέση, μερικούς μήνες σε μιαν άλλη.
Παντού μ’ έδιωχναν σε λίγο καιρό. Την εποχή εκείνη δεν ήξερα γιατί.Μόνο αργότερα κατάλαβα την αιτία. Όσο πιότερα πρόσωπα άλλαζαν τόσο πιότερα κέρδιζαν.
Μετά πολλές περιπέτειες έφτασα τέλος στην Πλυμούθη όπου είχα βρει μια σταθερή θέση, που την έχασα αργότερα κατηγορούμενος για δολοφονία.

Η συμμετοχή μου σε συνελεύσεις μ’ εμπόδιζε να ξαναβρώ δουλειά. Και ωστόσο ούτε ένας από τους πάτρωνές μου δεν μπορούσε να παραπονείται για την δουλειά μου.
Το μόνο μου ελάττωμα ήταν που ήθελα να ανοίξω τα μάτια των συντρόφων μου για τη θλιβερή τους μοίρα.
Η υγεία μου δεν ήταν καλή και οι στερήσεις έκαμαν τα υπόλοιπα. Με τη σκέψη της ηλιοφώτιστης χώρας μας ήρθε να με καταβάλει η νοσταλγία.

Ο πατέρας μου και η καλή μου αδερφή Λουίζα με ζητούσαν στο γράμμα τους να γυρίσω κοντά τους.
Πουλούσα ψάρια στο δρόμο. Αυτό δε μού έδινε πολλά κέρδη, αλλά δούλευα, δούλευα για να κερδίσω τη ζωή μου.
Δεν έλαβα ανάγκη, αλλοίμονο, να πουλάω ψάρια για πολύν καιρό. Το Μάη του 1919 στην οργάνωση ενός συλλαλητηρίου διαμαρτυρίας για την εκτέλεση ενός αναρχικού, με συνέλαβαν. Το φίλο μου Σάκκο επίσης…
Από δω αρχίζει η τρομερή ιστορία που ξαίρει όλος ο κόσμος σήμερα.

Είναι εφτά χρόνια από τότε!
Βαρθολομαίος Βαντζέττι

Την Κυριακή 30 Δεκέμβρη οι εργαζόμενοι στα μαγαζιά… και οι καταναλωτές ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ!

50 σωματεία καλούν σε απεργία στο εμπόριο

την τελευταία Κυριακή του χρόνου

Με απεργία την Κυριακή 30 Δεκέμβρη απαντούν σωματεία εργαζομένων και αυτοαπασχολουμένων στο εμπόριο και τις υπηρεσίες στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, τονίζοντας ότι αυτή η απεργία δεν αφορά μόνο τους εργαζόμενους στο χώρο αλλά τους αφορά όλους.

Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ

Συνάδελφοι εργαζόμενοι, άνεργοι, φίλοι καταναλωτές.

Μην ακούτε τα ψέματα των πολυεθνικών και της κυβέρνησης που νομοθετεί για το συμφέρον τους.

Ακούστε και την δική μας φωνή.

Δεν λείπουν οι μέρες από τον λαό για να ψωνίσει. Τα χρήματα λείπουν!

Δεν ισχύει ότι οι καταναλωτές «δεν αδειάζουν» άλλη μέρα για ψώνια.

Οι τσέπες είναι εντελώς άδειες!

Είναι προκλητικοί όσοι βγαίνουν από την κυβέρνηση στα μέσα ενημέρωσης και όσοι καλοπληρωμένοι παπαγάλοι αναπαράγουν τα ψέματα και τις ανοησίες:

Για την δήθεν «τόνωση» της αγοράς με την κατάργηση της Κυριακής αργίας.

Για τη μείωση της ανεργίας.

Η αλήθεια είναι ότι το μέτρο αυτό είναι απαίτηση των πολυεθνικών, της ΕΕ εδώ και πολλά χρόνια και θα έχει ως αποτέλεσμα:

Την «τόνωση» των πολυεθνικών με το κλείσιμο των μικρών μαγαζιών.

Την γιγάντωση της ανεργίας, την νομοθέτηση καθεστώτος εργασιακού μεσαίωνα για όλους τους εργαζόμενους.

Ορόσημα μιας αριστερής λαϊκής ενότητας – Ανέστης Ταρπάγκος

Πηγή: antapoCRISIS

(Σχεδίασμα μιας πρώτης προσέγγισης).

Η αντιμνημονιακή ριζοσπαστική πολιτική γραμμή στη συγκυρία

Είναι περισσότερο από αναγκαία σήμερα η τροφοδότηση ανάπτυξης ενός γενικευμένου λαϊκού εργατικού κινήματος, στη βάση των ζωτικών κοινωνικών ζητημάτων της εργαζόμενης πλειοψηφίας (μειώσεων μισθών ή άρνησης καταβολής τους, αποδεκατισμού συντάξεων, φορολογικών υπερεπιβαρύνσεων, παραφθοράς της κοινωνικής ασφάλισης, μαζικής υπερμεγέθους ανεργίας των εργαζομένων και της πλειονότητας της νεολαίας κλπ). Μ’ άλλες λέξεις αυτού που έχει αποκληθεί «κοινωνικός ανένδοτος διαρκείας» [Π. Παπακωνσταντίνου «Να ξεκινήσουμε κοινωνικό ανένδοτο διαρκείας»], με στόχο την ανατροπή της τριετούς μνημονιακής πολιτικής και των αστικών φορέων άσκησής της, με επόμενο βήμα την διεξαγωγή ελεύθερων δημοκρατικών εκλογών και με βάσιμη πρόβλεψη την κατάκτηση της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας από τις αγωνιστικές αριστερές αντιμνημονιακές δυνάμεις. Η μορφή που μπορεί να προσλάβει αυτή η πολιτική παρέμβαση είναι η ανάδειξη ενωτικών μετωπικών αντιμνημονιακών ριζοσπαστικών επιτροπών στους κλάδους εργασίας και στους γεωγραφικούς χώρους κατοικίας, νεολαίας κλπ. με την συμμετοχή αγωνιστών από όλο το φάσμα των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων, και κυρίως του ευρύτερου εργαζόμενου λαού, των ανέργων, των αυτοαπασχολουμένων, των νέων, των συνταξιούχων. Κατεύθυνση αυτής της παρέμβασης είναι η δρομολόγηση κινητοποιήσεων σ’ όλους τους κοινωνικούς χώρους (πορειών, καταλήψεων, διαδηλώσεων, απεργιών) στην προοπτική ανάδειξης ενός πανελλαδικού αντιμνημονιακού ριζοσπαστικού κοινωνικού κινήματος με επιδίωξη την ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής, από την δραστική ενεργοποίηση του λαϊκού παράγοντα.

Βέβαια στην προηγούμενη τριετία της μνημονιακής εποχής (2010 – 12), πραγματοποιήθηκε ένα σύνολο πολυπληθών πανελλαδικών απεργιών, άλλων με την συμμετοχή μόνον των δυνάμεων του αγωνιστικού συνδικαλιστικού κινήματος, και ορισμένων (π.χ. Μαίου 2010, Οκτωβρίου 2011) με ευρύτατη εργατική συμμετοχή, οι οποίες όμως εξ αιτίας της συναινετικής στάσης του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού δεν είχαν την απαιτούμενη αποτελεσματικότητα, μέσα από την κλιμάκωσή τους και την νικηφόρα προοπτική τους. Αντίστοιχα αναδείχθηκαν στο προσκήνιο πολύμορφες λαϊκές κινητοποιήσεις : κίνημα της πλατείας Συντάγματος και των πλατειών περιφερειακών πόλεων, εξεγέρσεις στις παρελάσεις, κινήματα στις γειτονιές απέναντι στη δυσβάστακτη φορολογία, οικολογικά κινήματα όπως της Κερατέας, της Ευκαρπίας, της Χαλκιδικής κ.ά. Εντούτοις συνολικά αυτό το κοινωνικό αντιμνημονιακό κίνημα δεν κατόρθωσε να αναχαιτίσει την κυβερνητική πολιτική του γενικευμένου κοινωνικού ολέθρου, και από ό,τι φαίνεται αδυνατεί ως τέτοιο, ως μονοδιάστατο κοινωνικό κίνημα να επιφέρει αποτελέσματα.

Αναζητώντας το δρόμο της επανάστασης – Κώστας Γούσης

Με αφορμή το βιβλίο του Γιώργου Ρούση

»Από την κρίση στην επανάσταση. Πόλεμος Θέσεων».

via ilesxi.wordpress.com/

Από την κρίση στην επανάσταση. Πόλεμος Θέσεων.Το νέο βιβλίο του Γιώργου Ρούση, από τις εκδόσεις Γκοβόστη, αποτελεί μια σύγχρονη ματιά στο έργο του Γκράμσι, από τη σκοπιά των ανθρώπων που αγωνίζονται για την ανατροπή του βάρβαρου καπιταλισμού της εποχής μας και για την κομμουνιστική προοπτική. Το ενδιαφέρον που έχει προκαλέσει είναι μεγάλο και γι’ αυτό καθόλου τυχαία η εξάντληση της πρώτης έκδοσης.

Στο καινούργιο του βιβλίο «Από την κρίση στην επανάσταση. Πόλεμος θέσεων» ο Γιώργος Ρούσης καταπιάνεται με το πως θα οδηγηθούμε στην κοινωνική επανάσταση και τον κομμουνισμό. Στην απόπειρα αυτή αξιοποιεί επαναστατικά τη γκραμσιανή έννοια του «πολέμου των θέσεων» επιχειρώντας να την προσαρμόσει στις σύγχρονες συνθήκες. Η συστηματική μελέτη και αξιοποίηση της σκέψης του Γκράμσι εντάσσεται σε μια ευρύτερη στροφή στο έργο του, που τον καθιστά αναντικατάστατο σημείο αναφοράς του σύγχρονου αριστερού και ριζοσπαστικού προβληματισμού. Πώς προσεγγίζεται λοιπόν ο Γκράμσι στο παρόν βιβλίο και πώς συνδέεται με τη διέξοδο από την κρίση; Παραφράζοντας, με τη σειρά μας, μια αντιπρόταση του Αντόρνο για το ερώτημα του Κρότσε «Τι ζει και τι πέθανε στη φιλοσοφία του Χέγκελ;», θα λέγαμε πως ο Ρούσης δεν αναζητά απλά τι ζει και τι πέθανε στο έργο του Γκράμσι αλλά πως στέκεται η ίδια η εποχή μας και οι προοπτικές της σε σχέση με το έργο αυτό.

Έχουμε μαζί μας την Κωνσταντίνα Κούνεβα!

Ως ελάχιστη ένδειξη τιμής στην Κωνσταντίνα Κούνεβα

 »Στον αγώνα που δίνουν τα κινήματα κοινωνικής απελευθέρωσης, ενάντια στη δουλοπρέπεια και τον τρόμο δεν είναι μόνα:Έχουνε μαζί την Κωνσταντίνα Κούνεβα!»

Πηγή: media oasis

του Ανδρέα Μπεντεβή

Τη νύχτα της 22ης του Δεκέμβρη το 2008 άγνωστοι, αφού παραμόνευαν έξω από το σπίτι της στα Πετράλωνα, τής άνοιξαν το στόμα ποτίζοντας το βιτριόλι, τής έριξαν από το ίδιο φονικό υγρό στα μάτια, τήν χτύπησαν και τήν άφησαν να κείτεται στο πεζοδρόμιο…Η όραση της καταστραμμένη, το ίδιο και βασικά ζωτικά όργανα. Ήταν η Κωνσταντίνα Κούνεβα, μετανάστρια από την Βουλγαρία, που πλήρωσε με αυτόν τον τρόπο τον αταλάντευτο αγώνα της σαν ενεργό μέλος του σωματείο Καθαριστριών Αττικής ενάντια στα δουλεμπορικά καθεστώτα του κλάδου που εξακολουθούν ως τα τώρα να αγοράζουν, να πουλούν, να εκβιάζουν και να απειλούν γυναίκες φοβισμένες που δουλεύουν σαν σκλάβες για ένα κομμάτι ψωμί (στην κυριολεξία, όχι για χάριν του λόγου).

Δεν θα αναφερθώ εδώ στο αυτονόητο για το σύστημα γεγονός της ατιμωρησίας των ηθικών αυτουργών της επίθεσης. Γιατί τους φυσικούς, σιγά μην τους έπιαναν! Θα πω μόνο ότι σήμερα πλέον είναι ολοφάνερο που ανήκουν πολιτικά εκείνοι που επιτίθενται δολοφονικά ενάντια στους μετανάστες, ποιοι εκτελούν πολιτικά συμβόλαια θανάτου. Είμαι σίγουρος ότι ήταν φασίστες εκείνοι που ανέλαβαν την υπόθεση Κούνεβα για τα δουλεμπορικά γραφεία τότε.

Αυτά τα δουλεμπορικά γραφεία ενοικίασης υπηρεσιών καθαρισμού αντιπροσωπεύουν τον νεοφιλελευθερισμό στην εκδοχή που πήρε στην εποχή του νεοελληνικού κοινωνικού σχηματισμού: Διπλό το κακό! Και νεοφιλελευθερισμός, και ασύδοτος παρασιτισμός. Όχι ότι θα μπορούσε κι αλλιώς, αλλά στην Ελλάδα αυτού του είδους οι συμμορίες έχουν σχηματίσει ένα παράκεντρο κράτος που λειτουργεί από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 και που εξακολουθεί να απολαμβάνει τα προνόμια του και από άλλες θέσεις -σαν μαυραγορίτης- σήμερα.

Αυτά τα δουλεμπορικά γραφεία, υποχρέωναν και υποχρεώνουν τις εργαζόμενες να αλλάζουν τους τόπους δουλειάς σαν τα πουκάμισα (για τιμωρία), να υπογράφουν για 4 ώρες και να δουλεύουν για 8, να υπογράφουν για 500 ευρώ και να παίρνουν 200, να σκύβουν το κεφάλι σε κάθε εντολή και διαστροφική επιταγή του αφεντικού.

Λουλούδια για το σπίτι

Παρ’όλα αυτά Καλά Χριστούγεννα!