Οι καθηγητές σε σκληρούς αγώνες για να υπερασπιστούν το δημόσιο σχολείο και την απασχόληση!

Την επόμενη Πέμπτη αναμένονται αποφάσεις για πενθήμερες επαναλαμβανόμενες απεργίες μέσα στις πανελλαδικές εξετάσεις!

Σε με­γά­λους, ενω­τι­κούς και σκλη­ρούς απερ­για­κούς αγώ­νες προ­σα­να­το­λί­ζε­ται ο κα­θη­γη­τι­κός κό­σμος της χώρας, πέρα από ιδε­ο­λο­γι­κά σύ­νο­ρα, προ­κει­μέ­νου να υπε­ρα­σπι­στεί το δη­μό­σιο σχο­λείο από τη διαρ­κή κα­τάρ­ρευ­ση και την ανα­βάθ­μι­σή του και μαζί να υπε­ρα­σπι­στεί την απα­σχό­λη­ση στον κα­θη­γη­τι­κό κόσμο και κυ­ρί­ως την προ­ο­πτι­κή απα­σχό­λη­σης, των δε­κά­δων χι­λιά­δων μα­θη­τών και το μέλ­λον τους.

Πηγή: Iskra

Η ΚΥ­ΒΕΡ­ΝΗ­ΣΗ ΠΡΟ­ΚΑ­ΛΕΙ ΒΑ­ΝΑΥ­ΣΑ ΤΟΥΣ ΚΑ­ΘΗ­ΓΗ­ΤΕΣ!

Οι σκλη­ροί απερ­για­κοί αγώ­νες των κα­θη­γη­τών μάλ­λον θα εκτυ­λι­χθούν υπό τη μορφή πεν­θή­με­ρων επα­να­λαμ­βα­νό­με­νων απερ­γιών μέσα στις Πα­νελ­λα­δι­κές Εξε­τά­σεις.

Η επι­λο­γή για μια τέ­τοια μορφή πάλης, σε μια τέ­τοια τόσο δύ­σκο­λη πε­ρί­ο­δο Πα­νελλ/κών εξε­τά­σε­ων, εφό­σον τε­λι­κά προ­κρι­θεί,  δεν είναι επι­λο­γή των κα­θη­γη­τών αλλά της κυ­βέρ­νη­σης, η οποία συ­νει­δη­τά επέ­λε­ξε ακρι­βώς αυτήν την πε­ρί­ο­δο για να προ­ω­θή­σει και να ψη­φί­σει σειρά αντεκ­παι­δευ­τι­κών μέ­τρων και μόλις πρό­σφα­τα την αύ­ξη­ση του ωρα­ρί­ου των κα­θη­γη­τών, η οποία απλώς έκανε το πο­τή­ρι να ξε­χει­λί­σει.

Η κυ­βέρ­νη­ση ενώ θα μπο­ρού­σε πολλά μέτρα και ει­δι­κό­τε­ρα την αύ­ξη­ση των ωρών ερ­γα­σί­ας, να τα λάβει αρ­γό­τε­ρα, άλ­λω­στε δεν έχουν άμεση εφαρ­μο­γή, επέ­λε­ξε συ­νει­δη­τά να τα προ­ω­θή­σει λίγο πριν τις πα­νελ­λα­δι­κές εξε­τά­σειςγια να προ­κα­λέ­σει κυ­νι­κά τους κα­θη­γη­τές και να τους θέσει το δί­λημ­μα ή » να κά­τσουν στα αυγά τους» ή να προ­χω­ρή­σουν σε απερ­γί­ες μέσα στις Πα­νελλ/δικές εξε­τά­σεις , πι­στεύ­ο­ντας ότι αν πρά­ξουν το δεύ­τε­ρο , θα συ­ντρί­ψει εύ­κο­λα τους αγώ­νες τους, πο­ντά­ρο­ντας στον «κοι­νω­νι­κό αυ­το­μα­τι­σμό»!

Όλα δεί­χνουν ότι οι κα­θη­γη­τές είναι απο­φα­σι­σμέ­νοι, πέρα από ιδε­ο­λο­γι­κά σύ­νο­ρα , να ση­κώ­σουν αγω­νι­στι­κά το «γάντι» και να απα­ντή­σουν απο­φα­σι­στι­κά και ενω­μέ­να στην κυ­βερ­νη­τι­κή πρό­κλη­ση.

 Δεν έχου­με καμ­μία άλλη επι­λο­γή από το να πα­λέ­ψου­με σκλη­ρά , να τα δώ­σου­με όλα και να νι­κή­σου­με, τό­νι­ζαν στην iskra, πολ­λοί κα­θη­γη­τές. Και συ­νέ­χι­ζαν λέ­γο­ντας πως δεν έχουν καμιά άλλη επι­λο­γή από το να απα­ντή­σουν απο­φα­σι­στι­κά και αγω­νι­στι­κά στην κυ­βερ­νη­τι­κή πρό­κλη­ση.

ΤΑ ΑΙ­ΤΗ­ΜΑ­ΤΑ ΤΩΝ ΑΠΕΡ­ΓΙΑ­ΚΩΝ ΚΙ­ΝΗ­ΤΟ­ΠΟΙ­Η­ΣΕ­ΩΝ

Τα αι­τή­μα­τα που θα προ­τά­ξουν οι κα­θη­γη­τές για τον αγώνα τους δεν είναι τόσο το ωρά­ριο, για το οποίο πολ­λοί τό­νι­ζαν στην Iskra ότι ήδη προ­σφέ­ρουν σε φτω­χούς μα­θη­τές πολ­λές ώρες εκ­παι­δευ­τι­κής στή­ρι­ξης δω­ρε­άν για λό­γους αλ­λη­λεγ­γύ­ης.

Τα κε­ντρι­κά αι­τή­μα­τα που πρό­κει­ται, όπως μας λένε στην iskra, να ανα­δεί­ξουν οι κα­θη­γη­τές, είναι να στα­μα­τή­σουν τα μέτρα αυ­θαί­ρε­της συγ­χώ­νευ­σηςκαι κα­τάρ­γη­σης σχο­λι­κών μο­νά­δων, που δια­λύ­ουν τη δη­μό­σια εκ­παί­δευ­σηκαι να στη­ρι­χθούν χρη­μα­το­δο­τι­κά τα σχο­λεία , τα οποία διαρ­κώς υπο­βαθ­μί­ζο­νται και υπο­λει­τουρ­γούν.

Κε­ντρι­κά αι­τή­μα­τα των κα­θη­γη­τών είναι να στη­ρι­χθεί η απα­σχό­λη­ση των κα­θη­γη­τών στη δευ­τε­ρο­βάθ­μια εκ­παί­δευ­ση και ει­δι­κό­τε­ρα η απα­σχό­λη­ση ανα­πλη­ρω­τών και ωρο­μι­σθί­ων, απα­σχό­λη­ση που απει­λεί­ται από τις μα­ζι­κές απο­λύ­σεις, τις αυ­θαί­ρε­τες με­τα­θέ­σεις, την κα­τάρ­γη­ση ορ­γα­νι­κών θέ­σε­ων και τηντε­χνη­τή αύ­ξη­ση των ωρών ερ­γα­σί­ας.

Κε­ντρι­κό αί­τη­μα των κα­θη­γη­τών είναι η στή­ρι­ξη των μα­θη­τών και η στή­ρι­ξη και ανα­βάθ­μι­ση του δη­μό­σιου σχο­λεί­ου, έτσι ώστε να στη­ρι­χθεί το μέλ­λον του μα­θη­τι­κού κό­σμου.

Κάτω από την αγω­νι­στι­κή πίεση των κα­θη­γη­τών αλλά και τους νέους συ­σχε­τι­σμούς που ανα­δει­κνύ­ουν οι κα­θη­γη­τι­κές κάλ­πες, δια­πι­στώ­θη­κε σχε­τι­κή σύ­γκλι­ση από­ψε­ων για απερ­γία μέσα στις πα­νελ­λα­δι­κές εξε­τά­σεις  κατά τη συ­νε­δρί­α­ση(της 30/4) του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ, που ολο­κλη­ρώ­θη­κε χωρίς, όμως, να παρ­θεί κά­ποια τε­λι­κή από­φα­ση για κι­νη­το­ποι­ή­σεις.

ΤΗΝ ΕΡ­ΧΟ­ΜΕ­ΝΗ ΠΕΜ­ΠΤΗ ΟΙ ΤΕ­ΛΙ­ΚΕΣ ΑΠΟ­ΦΑ­ΣΕΙΣ

Τα μέλη των πα­ρα­τά­ξε­ων δεν κα­τόρ­θω­σαν να συμ­φω­νή­σουν πλή­ρως, παρά το γε­γο­νός ότι η πλειο­ψη­φία των πα­ρα­τά­ξε­ων μοιά­ζει να συμ­φω­νεί για απερ­για­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις μέσα στην πε­ρί­ο­δο των εξε­τά­σε­ων με την μορφή των πεν­θή­με­ρων επα­να­λαμ­βα­νο­μέ­νων.

Μετά τη συ­νε­δρί­α­ση  του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ που δι­ήρ­κε­σε πε­ρισ­σό­τε­ρο από επτά ώρες , η συ­ζή­τη­ση διε­κό­πη για την ερ­χό­με­νη Πέμ­πτη (9/5).

Στη συ­νέ­χεια η Iskra πα­ρα­θέ­τει ανα­κοι­νώ­σεις προ­ο­δευ­τι­κών συν­δι­κα­λι­στι­κών πα­ρα­τά­ξε­ων των κα­θη­γη­τών.

«ΑΝΑ­ΓΚΗ ΓΙΑ ΑΜΕΣΗ ΑΝΤΙ­ΔΡΑ­ΣΗ ΤΩΝ ΕΚ­ΠΑΙ­ΔΕΥ­ΤΙ­ΚΩΝ ΣΤΑ ΒΑΡ­ΒΑ­ΡΑ ΜΕΤΡΑ»

Η ΑΝΑ­ΚΟΙ­ΝΩ­ΣΗ ΤΗΣ ΓΡΑΜ­ΜΑ­ΤΕΙΑΣ ΤΩΝ ΣΥ­ΝΕΡ­ΓΑ­ΖΟ­ΜΕ­ΝΩΝ ΕΚ­ΠΑΙ­ΔΕΥ­ΤΙ­ΚΩΝ ΚΙ­ΝΗ­ΣΕ­ΩΝ Δ.Ε.(η πλειο­ψη­φία των μελών πρό­σκει­ται στο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ)

ΚΙ­ΝΗ­ΤΟ­ΠΟΙ­Η­ΣΕΙΣ ΤΩΡΑ – ΑΝΑ­ΓΚΗ ΓΙΑ ΑΜΕΣΗ ΑΝΤΙ­ΔΡΑ­ΣΗ ΤΩΝ ΕΚ­ΠΑΙ­ΔΕΥ­ΤΙ­ΚΩΝ ΣΤΑ ΒΑΡ­ΒΑ­ΡΑ ΜΕΤΡΑ

Κυ­βέρ­νη­ση και τρόι­κα συ­νε­χί­ζουν το έργο της διά­λυ­σης του δη­μό­σιου σχο­λεί­ου και της εξα­θλί­ω­σης των εκ­παι­δευ­τι­κών. Ένα ακόμη πο­λυ­νο­μο­σχέ­διο ψη­φί­στη­κε ως κα­τε­πεί­γον  την Κυ­ρια­κή 26-4-13, γε­μά­το από βάρ­βα­ρα αντι­λαϊ­κά μέτρα για τους ερ­γα­ζό­με­νους και το λαό μας. Αυτά τα μέτρα έρ­χο­νται να προ­στε­θούν στα προη­γού­με­να. Ξε­κί­νη­σαν με την υλική απα­ξί­ω­ση του δι­δα­κτι­κού μας έργου (έως και 45% μειώ­σεις μι­σθών). Συ­νέ­χι­σαν με την εκ­στρα­τεία κα­τα­συ­κο­φά­ντη­σης και του ηθι­κού μας δια­συρ­μού. Θε­σμο­θέ­τη­σαν μια αξιο­λό­γη­ση-καρ­μα­νιό­λα, με σκοπό να μας κρα­τούν σε ένα κα­θε­στώς διαρ­κούς τρο­μο­κρα­τί­ας, πει­θάρ­χη­σης και συ­να­δελ­φι­κού κα­νι­βα­λι­σμού. Μας θέ­τουν σε αργία, γιατί δια­δη­λώ­σα­με ή γιατί δεί­ξα­με «ανάρ­μο­στη συ­μπε­ρι­φο­ρά εκτός υπη­ρε­σί­ας» ή γιατί μπλε­χτή­κα­με σε νο­μι­κή αντι­δι­κία οποιασ­δή­πο­τε μορ­φής, κα­τα­στρα­τη­γώ­ντας ακόμη και το τεκ­μή­ριο της αθω­ό­τη­τας.

Και τώρα προ­χω­ρούν στην αύ­ξη­ση του δι­δα­κτι­κού ωρα­ρί­ου με επι­πτώ­σεις όχι μόνο την αύ­ξη­ση του ερ­γα­σια­κού φόρ­του αλλά και την τε­χνη­τή δη­μιουρ­γία υπε­ρα­ρίθ­μων, που θα είναι «δε­ξα­με­νή» για τις υπο­χρε­ω­τι­κές με­τα­θέ­σεις σε όλη τη χώρα με από­φα­ση υπουρ­γού και τις απο­λύ­σεις μο­νί­μων. Επί­σης, έχουν σχε­διά­σει τις απο­λύ­σεις 13.000 συ­να­δέλ­φων μας ανα­πλη­ρω­τών που ερ­γά­ζο­νταν για χρό­νια στα σχο­λεία, αυ­ξά­νο­ντας την ανερ­γία των νέων και ακυ­ρώ­νο­ντας της προσ­δο­κί­ες της νέας γε­νιάς. Απέ­να­ντί μας έχου­με την μνη­μο­νια­κή πο­λι­τι­κή που τα σα­ρώ­νει όλα: ερ­γα­σια­κά δι­καιώ­μα­τα, κοι­νω­νι­κά αγαθά, δη­μό­σιο πλού­το.

Παρά τις κρί­σι­μες συν­θή­κες που βιώ­νου­με, δυ­στυ­χώς, το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ μετά  από 7ωρη συ­νε­δρί­α­ση στις 30-4-13 δεν κα­τέ­λη­ξε σε πρό­τα­ση ει­σή­γη­σης για τις Γ.Σ. των ΕΛΜΕ.

Η δική μας πρό­τα­σή πε­ρι­λάμ­βα­νε ένα πρό­γραμ­μα κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων για την επό­με­νη, μετά τις γιορ­τές του Πάσχα, πε­ρί­ο­δο ως εξής:

13/5: Συ­ζη­τή­σεις στα σχο­λεία και στις συ­νε­δριά­σεις των συλ­λό­γων δι­δα­σκό­ντων για την ει­σή­γη­ση του ΔΣ της ΟΛΜΕ και τις τε­λευ­ταί­ες εξε­λί­ξεις.

14/5: Γε­νι­κές Συ­νε­λεύ­σεις των ΕΛΜΕ.

15/5: Γε­νι­κή Συ­νέ­λευ­ση Προ­έ­δρων ΕΛΜΕ για τη λήψη ορι­στι­κής από­φα­σης

17/5: Ξε­κι­νού­με απερ­γία διάρ­κειας με τη μορφή της 24ω­ρης απερ­γί­ας για τις 17/5 και των 5ή­με­ρων επα­να­λαμ­βα­νό­με­νων από 20/5 με γε­νι­κές συ­νε­λεύ­σεις στη λήξη τους. Η 24ωρη στις 17/5, που θα είναι και το ξε­κί­νη­μα του αγώνα, να εξαγ­γελ­θεί έγκαι­ρα με από­φα­ση από το ΔΣ της ΟΛΜΕ και να επι­κυ­ρω­θεί μαζί με το υπό­λοι­πο απερ­για­κό πρό­γραμ­μα στη Γε­νι­κή Συ­νέ­λευ­ση Προ­έ­δρων.

Το πλαί­σιο που προ­τεί­να­με βα­σί­ζε­ται στην από­φα­ση της τε­λευ­ταί­ας ΓΣ Προ­έ­δρων ΕΛΜΕ με αιχ­μές, εκτός από την αύ­ξη­ση του ωρα­ρί­ου, την απόρ­ρι­ψη του ΠΔ των υπο­χρε­ω­τι­κών με­τα­θέ­σε­ων, ενά­ντια στις απο­λύ­σεις ανα­πλη­ρω­τών αλλά και μό­νι­μων εκ­παι­δευ­τι­κών, την αντί­θε­σή μας στην αξιο­λό­γη­ση-χει­ρα­γώ­γη­ση, το πει­θαρ­χι­κό δί­καιο, τις δρα­μα­τι­κές πε­ρι­κο­πές δα­πα­νών και τις επι­πτώ­σεις τους στο δη­μό­σιο σχο­λείο και τις οι­κο­γέ­νειες, που μαζί με τις σχε­δια­ζό­με­νες αλ­λα­γές οδη­γούν στην πλήρη διά­λυ­ση του δη­μό­σιου σχο­λεί­ου. Άρα είναι ψευ­δής ο ισχυ­ρι­σμός του ΠΑΜΕ Εκ­παι­δευ­τι­κών πως θέ­του­με «μο­να­δι­κό επί της ου­σί­ας αί­τη­μα» στην  πρό­τα­σή μας για απερ­γία «την άρση της αύ­ξη­σης του ωρα­ρί­ου», όπως ισχυ­ρί­ζε­ται στην ανα­κοί­νω­ση που εξέ­δω­σε. Προ­σφέ­ρει έτσι τις κα­λύ­τε­ρες υπη­ρε­σί­ες στην κυ­βέρ­νη­ση για να συ­κο­φα­ντή­σει τον κλάδο. Η ηγε­σία του ΠΑΜΕ δεί­χνει πως δεν έχει κα­τα­νο­ή­σει ποιος είναι ο εχθρός αυτή την πε­ρί­ο­δο.

Προ­τεί­να­με, επί­σης, να λη­φθούν μια σειρά από μέτρα και πρω­το­βου­λί­ες ενη­μέ­ρω­σης των εκ­παι­δευ­τι­κών, των γο­νιών, των μα­θη­τών και όλου του λαού, πρω­το­βου­λί­ες για συ­σκέ­ψεις με τις άλλες εκ­παι­δευ­τι­κές ομο­σπον­δί­ες, τις ομο­σπον­δί­ες ερ­γα­ζο­μέ­νων στο δη­μό­σιο και ιδιω­τι­κό τομέα, την ΑΔΕΔΥ, την ΑΣΓΜΕ, τα πο­λι­τι­κά κόμ­μα­τα κ.λπ. Προ­τεί­να­με ακόμη και πρω­το­βου­λί­ες διε­θνο­ποί­η­σης των προ­βλη­μά­των του δη­μό­σιου σχο­λεί­ου. Η συ­μπό­ρευ­ση όλων είναι ση­μα­ντι­κή, μια και όλα τα προ­βλή­μα­τα έχουν την πηγή τους στη βάρ­βα­ρη πο­λι­τι­κή των μνη­μο­νί­ων κυ­βέρ­νη­σης, ΕΕ και ΔΝΤ.

Η ΔΑΚΕ επι­μέ­νο­ντας στη λο­γι­κή της ψη­φο­φο­ρί­ας με κάλπη, που πρέ­πει να δοθεί ως εντο­λή προς τις ΕΛΜΕ, ακόμα και εκεί όπου θα γί­νουν μα­ζι­κές συ­νε­λεύ­σεις εκ­παι­δευ­τι­κών, ου­σια­στι­κά τορ­πι­λί­ζει την ίδια την συμ­με­το­χή του ορ­γα­νω­μέ­νου συν­δι­κα­λι­στι­κού κι­νή­μα­τος. Αντι­τά­ξα­με στη λο­γι­κή αυτή πως θα μπο­ρού­σε να υπάρ­ξει μια σχε­τι­κή οδη­γία της ΟΛΜΕ, και οι ΕΛΜΕ, κρί­νο­ντας αν αυτό βοηθά στη μα­ζι­κό­τη­τα, να πα­ρα­τεί­νουν την ψη­φο­φο­ρία με κάλπη για λίγες ώρες μετά τη συ­νέ­λευ­ση, με δική τους όμως από­φα­ση, και σε κάθε πε­ρί­πτω­ση όχι ως υπο­χρε­ω­τι­κή εντο­λή για τη νο­μι­μο­ποί­η­ση της από­φα­σης από την ομο­σπον­δία. Έτσι και αλ­λιώς, τα πρω­το­βάθ­μια όρ­γα­να είναι ανε­ξάρ­τη­τα σω­μα­τεία και έχουν κα­τα­στα­τι­κά που ορί­ζουν τις δια­δι­κα­σί­ες λήψης από­φα­σης. Επί­σης, προ­τεί­να­με να δο­θούν οδη­γί­ες για μια σειρά από μέτρα ενη­μέ­ρω­σης των συλ­λό­γων δι­δα­σκό­ντων που θα συμ­βάλ­λουν στη μα­ζι­κή συμ­με­το­χή στις ΓΣ των ΕΛΜΕ. Δη­λώ­σα­με πως κατά την άποψή μας σε αυτή την κρί­σι­μη συ­γκυ­ρία δεν μπο­ρού­με να προ­χω­ρή­σου­με σε απερ­γία διάρ­κειας με απο­φά­σεις των Δ.Σ. ΕΛΜΕ, αλλά μόνο μα­ζι­κών Γ.Σ. Η ΔΑΚΕ ήτανε ανυ­πο­χώ­ρη­τη μέχρι τέλος και έτσι δεν υπήρ­ξε από­φα­ση.

Ως Συ­νερ­γα­ζό­με­νες Εκ­παι­δευ­τι­κές Κι­νή­σεις εκτι­μού­με ότι, σε αυτή την ιδιαί­τε­ρα κρί­σι­μη πε­ρί­ο­δο για το δη­μό­σιο σχο­λείο και τον εκ­παι­δευ­τι­κό κόσμο, αυτό που απαι­τεί­ται είναι η συ­νέ­νω­ση και συ­μπό­ρευ­ση όλων των αγω­νι­στι­κών ρι­ζο­σπα­στι­κών κι­νη­μα­τι­κών δυ­νά­με­ων του κλά­δου μας. Γι’ αυτό απευ­θυν­θή­κα­με έγκαι­ρα στις Αγω­νι­στι­κές Πα­ρεμ­βά­σεις – Συ­σπει­ρώ­σεις και στο ΠΑΜΕ Εκ­παι­δευ­τι­κών κα­λώ­ντας τους να συ­ζη­τή­σου­με και να συμ­φω­νή­σου­με σε μια κοινή πρό­τα­ση στο Δ.Σ. της ΟΛΜΕ και στις ΕΛΜΕ, και γε­νι­κό­τε­ρα στην ανα­γκαία συ­νερ­γα­σία σε όλη τη διάρ­κεια της σκλη­ρής μάχης που οφεί­λου­με να δώ­σου­με το επό­με­νο διά­στη­μα.

Υπήρ­ξε ήδη θε­τι­κή αντα­πό­κρι­ση σε αυτό το αί­τη­μά μας από τις Αγω­νι­στι­κές Πα­ρεμ­βά­σεις – Συ­σπει­ρώ­σεις, που οδή­γη­σε σε σύ­γκλι­ση από­ψε­ων των δύο πα­ρα­τά­ξε­ων και σε κοινή στάση μας στο Δ.Σ. της ΟΛΜΕ. Από την πλευ­ρά του ΠΑΜΕ, δυ­στυ­χώς, δεν δό­θη­κε καμία απά­ντη­ση στις προ­τά­σεις μας. Εμείς επι­μέ­νου­με ότι προ­ϋ­πό­θε­ση για τη θε­τι­κή έκ­βα­ση του αγώνα είναι η συ­μπό­ρευ­ση όλων των συν­δι­κα­λι­στι­κών δυ­νά­με­ων που αντι­πα­ρα­τί­θε­νται στις μνη­μο­νια­κές πο­λι­τι­κές και στις κυ­βερ­νή­σεις που τις εφαρ­μό­ζουν, και που υπε­ρα­σπί­ζουν την Παι­δεία, την Υγεία, την Ασφά­λι­ση ως κα­τε­ξο­χήν κοι­νω­νι­κά αγαθά.

Είναι γε­γο­νός ότι ο εκ­παι­δευ­τι­κός κό­σμος που ψή­φι­σε στις πρό­σφα­τες εκλο­γές αντι­προ­σώ­πων για το 16ο Συ­νέ­δριο της ΟΛΜΕ (με αυ­ξη­μέ­νη συμ­με­το­χή κατά 10%, παρά την αριθ­μη­τι­κή συρ­ρί­κνω­ση του κλά­δου λόγω των μνη­μο­νια­κών πο­λι­τι­κών) απο­δο­κί­μα­σε με την ψήφο του τις πα­ρα­τά­ξεις του κυ­βερ­νη­τι­κού συν­δι­κα­λι­σμού, και ενι­σχύ­ο­ντας τις ρι­ζο­σπα­στι­κές κι­νη­μα­τι­κές δυ­νά­μεις απαι­τεί ου­σια­στι­κά από αυτές να συ­νερ­γα­στούν και να ορ­γα­νώ­σουν αυτό το δύ­σκο­λο, σκλη­ρό αλλά δί­καιο αγώνα με ενό­τη­τα, συ­σπεί­ρω­ση και ενερ­γο­ποί­η­ση όλων των συ­να­δέλ­φων.

Πι­στεύ­ο­ντας πως όλες οι δυ­νά­μεις στο ΔΣ της ΟΛΜΕ έχου­με την ιστο­ρι­κή ευ­θύ­νη απέ­να­ντι στον κλάδο, αλλά και σε όλο τον ελ­λη­νι­κό λαό, να προ­χω­ρή­σου­με χωρίς καμιά κα­θυ­στέ­ρη­ση σε γε­νι­κές συ­νε­λεύ­σεις τις πρώ­τες ημέ­ρες που θα ανοί­ξουν τα σχο­λεία, δε­σμευό­μα­στε πως θα κά­νου­με ό,τι είναι δυ­να­τό από τη μεριά μας για να υπάρ­ξει ει­σή­γη­ση του ΔΣ και να απο­φα­σί­σει ο κλά­δος μας με τη με­γα­λύ­τε­ρη δυ­να­τή μα­ζι­κό­τη­τα. Είναι αδια­νό­η­το να μεί­νει αδρα­νές το ΔΣ της ΟΛΜΕ σε αυτές τις κρί­σι­μες πε­ρι­στά­σεις.

Η γραμ­μα­τεία των Συ­νερ­γα­ζό­με­νων Εκ­παι­δευ­τι­κών Κι­νή­σε­ων Δ.Ε.

ΤΟ ΠΑΜΕ ΣΧΕ­ΤΙ­ΚΑ ΜΕ ΤΗ ΣΥ­ΝΕ­ΔΡΙΑ­ΣΗ ΤΟΥ ΔΣ ΤΗΣ ΟΛΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΡ­ΓΙΑ ΣΤΙΣ ΕΞΕ­ΤΑ­ΣΕΙΣ

1. Την Τρίτη 30 Απρί­λη συ­νε­δρί­α­σε το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ όπου τέ­θη­κε το ζή­τη­μα της απερ­γί­ας διαρ­κεί­ας στις πα­νελ­λα­δι­κές εξε­τά­σεις (ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚ, ΣΥ­ΝΕΡ­ΓΑ­ΣΙΑ, ΠΑ­ΡΕΜ­ΒΑ­ΣΕΙΣ), με μο­να­δι­κό επί της ου­σί­ας αί­τη­μα, την άρση της αύ­ξη­σης του ωρα­ρί­ου των εκ­παι­δευ­τι­κών κατά δύο ώρες την εβδο­μά­δα, μέτρο που ψη­φί­στη­κε στο πρό­σφα­το πο­λυ­νο­μο­σχέ­διο και που συν­δέ­ε­ται με τις απο­λύ­σεις των εκ­παι­δευ­τι­κών. 

Οι δυ­νά­μεις του ΠΑΜΕ επι­σή­μα­ναν την ανά­γκη να δοθεί αγω­νι­στι­κή απά­ντη­ση στο σύ­νο­λο της αντι­λαϊ­κής-αντιεκ­παι­δευ­τι­κής πο­λι­τι­κής της κυ­βέρ­νη­σης. 
Στη βάση αυτή πρό­τει­ναν:

Να προ­κη­ρυ­χτεί 48ωρη Απερ­γία στις 14 και 15 Μάη. Γε­νι­κές Συ­νε­λεύ­σεις των ΕΛΜΕ τη 2η μέρα της απερ­γί­ας (15 Μάη) για την εκτί­μη­ση της κα­τά­στα­σης.  Να παρ­θεί υπόψη το επί­πε­δο της συμ­με­το­χής στην απερ­γία, οι αγω­νι­στι­κές δια­θέ­σεις, για να κα­θο­ρι­στεί η μορφή και η κλι­μά­κω­ση του αγώνα. Γε­νι­κή Συ­νέ­λευ­ση των Προ­έ­δρων των ΕΛΜΕ στις 18 Μάη.
Τε­λι­κά, το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ, αρ­νή­θη­κε την πρό­τα­σή του ΠΑΜΕ, δεν απο­φά­σι­σε τί­πο­τα.

2. Οι εκ­παι­δευ­τι­κοί, όπως και όλος ο λαός, έχουν απέ­να­ντί τους τη βάρ­βα­ρη πο­λι­τι­κή συ­γκυ­βέρ­νη­σης–Ε.Ε. που τσα­κί­ζει συ­νο­λι­κά τα λαϊκά δι­καιώ­μα­τα, όλους τους ερ­γα­ζό­με­νους, όλους τους κλά­δους. Βα­σι­κό ερ­γα­λείο στο πέ­ρα­σμα αυτής της πο­λι­τι­κής είναι η τρο­μο­κρά­τη­ση, η συ­κο­φά­ντη­ση, η στο­χο­ποί­η­ση όσων αγω­νί­ζο­νται. Καλ­λιερ­γούν το «κοι­νω­νι­κό αυ­το­μα­τι­σμό», το «διαί­ρει και βα­σί­λευε». Πώς απα­ντά σε αυτό το σχε­δια­σμό η ηγε­σία της ΟΛΜΕ; 

Οδη­γώ­ντας τον κλάδο σε τυφλή απερ­γία χωρίς συμ­μα­χί­ες, χωρίς σχέ­διο, χωρίς προ­ο­πτι­κή.
– Ενώ η επί­θε­ση και με το πο­λυ­νο­μο­σχέ­διο αυτό χτυπά το σύ­νο­λο του Δη­μό­σιου Τομέα, πρό­τει­ναν απερ­γία διαρ­κεί­ας πάνω στις πα­νελ­λα­δι­κές εξε­τά­σεις, με μόνο ένα αί­τη­μα και μόνο για ένα κλάδο (ΟΛΜΕ). Ούτε καν κοινή απερ­γία με τη ΔΟΕ, με τους άλ­λους κλά­δους του Δη­μο­σί­ου, (και στην Πρω­το­βάθ­μια 9.300 συ­νά­δελ­φοί μας ανα­πλη­ρω­τές δυ­νη­τι­κά είναι υπό από­λυ­ση).
-Με μοχλό πί­ε­σης τις εξε­τά­σεις, όχι μόνο δεν ανοί­γουν δρόμο για τη συμ­μα­χία με τους ερ­γα­ζό­με­νους γο­νείς και τους μα­θη­τές, αλλά στρώ­νουν το έδα­φος στην προ­πα­γάν­δα της κυ­βέρ­νη­σης, ώστε να απο­μο­νώ­σει και να τσα­κί­σει τον κλάδο.
-Μι­λά­νε για απερ­γία διαρ­κεί­ας στις εξε­τά­σεις και ανα­γνω­ρί­ζουν ότι «είναι δε­δο­μέ­νο ότι η κοι­νω­νία θα είναι απέ­να­ντί μας … είναι δε­δο­μέ­νη η εχθρό­τη­τα» (Πρό­ε­δρος Δ.Σ. ΟΛΜΕ), αλλά την ώρα που ψη­φι­ζό­ταν το πο­λυ­νο­μο­σχέ­διο δια­δή­λω­ναν στο μπλοκ των ΟΛ­ΜΕ-ΔΟΕ όλοι κι όλοι 25 άτομα!

Η ηγε­σία της ΟΛΜΕ παί­ζει πο­λι­τι­κά, επι­κοι­νω­νια­κά παι­χνί­δια στις πλά­τες του κλά­δου. Οι μεν ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚ για να εξι­λε­ω­θούν από τη στή­ρι­ξη που έδι­ναν και δί­νουν τόσα χρό­νια στην κυ­βερ­νη­τι­κή πο­λι­τι­κή, οι δε δυ­νά­μεις του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ βλέ­πουν αυτή την απερ­γία ως πο­λι­τι­κή επέν­δυ­ση, ως εφαλ­τή­ριο που θα συμ­βάλ­λει ώστε να ‘ρθει στο κυ­βερ­νη­τι­κό προ­σκή­νιο ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. 

Οι ΠΑ­ΡΕΜ­ΒΑ­ΣΕΙΣ από την πλευ­ρά τους χρη­σι­μο­ποιούν τα κα­λέ­σμα­τα γι’ αυτή την απερ­γία για τις δικές τους επι­κοι­νω­νια­κές ανά­γκες, για την αυ­το­ε­πι­βε­βαί­ω­σή τους ότι «και καλά» είναι το πιο αγω­νι­στι­κό κομ­μά­τι του κλά­δου. Επι­βε­βαιώ­νε­ται η εκτί­μη­ση του ΠΑΜΕ ότι αυτές οι ηγε­σί­ες δεν μπο­ρούν να ορ­γα­νώ­σουν αγώ­νες με απο­τε­λέ­σμα­τα, μπαί­νουν σε έναν αγώνα για να βγουν γρή­γο­ρα-γρή­γο­ρα, αρκεί η απερ­γία στις εξε­τά­σεις να εξυ­πη­ρε­τή­σει το επι­κοι­νω­νια­κό τους παι­χνί­δι! Μία τέ­τοια εξέ­λι­ξη βο­λεύ­ει τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που θέ­λουν ένα κί­νη­μα ητ­τη­μέ­νο, βο­λεύ­ει και το ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ που σε συν­θή­κες «αρι­στε­ρής» δια­κυ­βέρ­νη­σης δεν θα θέλει πολ­λά-πολ­λά μπερ­δέ­μα­τα στα πόδια του από ένα ισχυ­ρό, λαϊκό κί­νη­μα.
Καρφί δεν τους καί­γε­ται αν τσα­κι­στεί το κί­νη­μα. Πρό­κει­ται για κα­θα­ρό τυ­χο­διω­κτι­σμό.

3. Οι δυ­νά­μεις του ΠΑΜΕ ξε­κα­θα­ρί­ζου­με ότι δεν εί­μα­στε αντί­θε­τοι σε καμιά μορφή πάλης και ως εκ τού­του δεν εί­μα­στε αντί­θε­τοι ούτε με την απερ­γία στις εξε­τά­σεις, αρκεί η εκά­στο­τε μορφή πάλης να συν­δέ­ε­ται με προ­ϋ­πο­θέ­σεις για την επι­τυ­χία του αγώνα. Και τέ­τοιες προ­ϋ­πο­θέ­σεις επι­τυ­χί­ας κατά τη γνώμη μας είναι:
•    Η ορ­γά­νω­ση, ο σχε­δια­σμός του αγώνα με αι­τή­μα­τα και στό­χους πάλης που να εξα­σφα­λί­ζουν την ενό­τη­τα του κλά­δου, τη μα­ζι­κή συμ­με­το­χή στην απερ­γία, αν είναι δυ­να­τόν από τη συ­ντρι­πτι­κή πλειο­ψη­φία των εκ­παι­δευ­τι­κών
•    Αι­τή­μα­τα, πλαί­σιο και προ­σα­να­το­λι­σμός πάλης που θα συμ­βάλ­λει στη συμ­μα­χία, στον κοινό αγώνα με ερ­γα­ζό­με­νους γο­νείς, μα­θη­τές, με τους άλ­λους κλά­δους των ερ­γα­ζο­μέ­νων σε δη­μό­σιο και ιδιω­τι­κό τομέα. Αγώ­νας και σύ­γκρου­ση με την κυ­ρί­αρ­χη πο­λι­τι­κή, την εξου­σία των τρα­πε­ζι­τών και των βιο­μη­χά­νων, της Τρόι­κα και της Ε.Ε., σύν­δε­ση της κα­θη­με­ρι­νής πάλης με την προ­ο­πτι­κή μιας άλλης ανά­πτυ­ξης σε όφε­λος του λαού και όχι των εκ­με­ταλ­λευ­τών του.
Τέ­τοιες προ­ϋ­πο­θέ­σεις δια­σφα­λί­ζο­νται στην κοινή πάλη για ένα άλλο σχο­λείο, απο­κλει­στι­κά δη­μό­σιο και δω­ρε­άν, ένα σχο­λείο που θα δίνει μόρ­φω­ση σε όλα τα παι­διά και που θα δι­δά­σκει την ιστο­ρι­κή και επι­στη­μο­νι­κή αλή­θεια.
Τέ­τοιες προ­ϋ­πο­θέ­σεις βρί­σκο­νται στον κοινό αγώνα, όχι μόνο πάνω σε ένα αί­τη­μα πάλης (π.χ. ενά­ντια στην αύ­ξη­ση του ωρα­ρί­ου ερ­γα­σί­ας), αλλά στο σύ­νο­λο της αντι­λαϊ­κής πο­λι­τι­κής, κό­ντρα στο πο­λυ­νο­μο­σχέ­διο, στο νέο σχο­λείο Α.Ε., την αξιο­λό­γη­ση, το νέο πει­θαρ­χι­κό δί­καιο, τις υπο­χρε­ω­τι­κές με­τα­τά­ξεις, την αύ­ξη­ση του ωρα­ρί­ου, τις απο­λύ­σεις, τη μι­σθο­λο­γι­κή κα­θή­λω­ση κ.α.

Στη βάση αυτή βλέ­που­με την απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα και την κλι­μά­κω­ση των αγώ­νων.

Απ’ όλα αυτά και για όλα αυτά, τί­πο­τα δεν έκανε η πλειο­ψη­φία του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ.

Ούτε καν μία συ­νά­ντη­ση με την Ανώ­τα­τη Συ­νο­μο­σπον­δία Γο­νέ­ων Μα­θη­τών Ελ­λά­δας και τις Ομο­σπον­δί­ες Γο­νέ­ων για να εξα­σφα­λί­σουν τη στοι­χειώ­δη στή­ρι­ξη από τους γο­νείς!

Κι εδώ δεν έχου­με να κά­νου­με με μία πα­ρά­λει­ψη. Εδώ επι­βε­βαιώ­νε­ται αυτό που καιρό τώρα λέει το ΠΑΜΕ, ότι αυτές οι συν­δι­κα­λι­στι­κές ηγε­σί­ες δεν μπο­ρούν να ορ­γα­νώ­σουν αγώ­νες με προ­ο­πτι­κή και απο­τε­λέ­σμα­τα, γιατί δεν έχουν γραμ­μή σύ­γκρου­σης με την αντι­λαϊ­κή-αντιεκ­παι­δευ­τι­κή πο­λι­τι­κή. Γιατί έχουν απο­δε­χτεί κι έχουν συμ­βι­βα­στεί με την υπάρ­χου­σα πραγ­μα­τι­κό­τη­τα.

4. Η ΔΑΚΕ για να στη­ρί­ξει την απερ­γία στις εξε­τά­σεις έθεσε ως προ­ϋ­πό­θε­ση να στη­θεί κάλπη στις Γε­νι­κές Συ­νε­λεύ­σεις των ΕΛΜΕ, η οποία θα είναι ανοι­χτή πριν και μετά τη Γε­νι­κή Συ­νέ­λευ­ση (από τις 13:00-19:00) και στην οποία θα πη­γαί­νει και θα ψη­φί­ζει όποιος εκ­παι­δευ­τι­κός θέλει, ακόμα και αν αυτός δεν είναι μέλος του σω­μα­τεί­ου, ακόμα και αν δεν πα­ρα­βρέ­θη­κε ούτε ένα λεπτό στη Γε­νι­κή Συ­νέ­λευ­ση! Πρό­κει­ται για διά­λυ­ση του σω­μα­τεί­ου, της Γε­νι­κής Συ­νέ­λευ­σης, του συν­δι­κα­λι­στι­κού κι­νή­μα­τος. Επί της ου­σί­ας, η ΔΑΚΕ έθεσε ως όρο στη ΣΥ­ΝΕΡ­ΓΑ­ΣΙΑ και στις ΠΑ­ΡΕΜ­ΒΑ­ΣΕΙΣ να δε­χτούν τη διά­λυ­ση και τον εκ­φυ­λι­σμό του συν­δι­κα­λι­στι­κού κι­νή­μα­τος.

ΣΥ­ΝΕΡ­ΓΑ­ΣΙΑ και ΠΑ­ΡΕΜ­ΒΑ­ΣΕΙΣ απο­δέ­χτη­καν τον όρο της ΔΑΚΕ.
Η μεν ΣΥ­ΝΕΡ­ΓΑ­ΣΙΑ δή­λω­σε ότι συμ­φω­νεί να στη­θούν κάλ­πες μετά το τέλος των Γε­νι­κών Συ­νε­λεύ­σε­ων, ώστε να ψη­φί­σουν όσοι δεν ήταν πα­ρό­ντες στη Γε­νι­κή Συ­νέ­λευ­ση, οι δε ΠΑ­ΡΕΜ­ΒΑ­ΣΕΙΣ δή­λω­σαν ότι δεν έχουν αντίρ­ρη­ση με την ψη­φο­φο­ρία μέσω κάλ­πης, αρκεί αυτή να είναι προ­αι­ρε­τι­κή για όσες ΕΛΜΕ το επι­θυ­μούν. Πρό­κει­ται για επι­κίν­δυ­νη, δια­λυ­τι­κή πρα­κτι­κή για το κί­νη­μα, που όσοι βά­λουν την υπο­γρα­φή τους, θα φέ­ρουν ιστο­ρι­κές ευ­θύ­νες, θα είναι υπό­λο­γοι απέ­να­ντι στον ερ­γα­ζό­με­νο λαό και το κί­νη­μα.
Θα ζή­σου­με τρα­γε­λα­φι­κές κα­τα­στά­σεις: η Γε­νι­κή Συ­νέ­λευ­ση να λέει ΝΑΙ στην απερ­γία και η κάλπη ΟΧΙ. Εκ των πραγ­μά­των, πρό­κει­ται για δύο δια­φο­ρε­τι­κά πράγ­μα­τα τα οποία δεν μπο­ρεί να συμ­ψη­φι­στούν. Ποια θα είναι η από­φα­ση της ΕΛΜΕ;
ΣΥ­ΝΕΡ­ΓΑ­ΣΙΑ και ΠΑ­ΡΕΜ­ΒΑ­ΣΕΙΣ μπρο­στά στον και­ρο­σκο­πι­σμό τους και στον τυ­χο­διω­κτι­σμό τους έδω­σαν «γη και ύδωρ» στον κυ­βερ­νη­τι­κό συν­δι­κα­λι­σμό.
Τέ­τοια «αρι­στε­ρή πλειο­ψη­φία» στην ΟΛΜΕ … να τη χαί­ρο­νται!

5. Προ­τεί­νου­με άμεσα να γί­νουν Γε­νι­κές Συ­νε­λεύ­σεις των ΕΛΜΕ για να απο­φα­σί­σει ο κλά­δος. Κά­νου­με έκ­κλη­ση να μην λεί­ψει κα­νείς. Ξε­κα­θα­ρί­ζου­με πως δεν πρό­κει­ται να δε­χθού­με και δεν πρό­κει­ται να νο­μι­μο­ποι­ή­σου­με απο­φά­σεις που δια­λύ­ουν τα σω­μα­τεία και τις Γε­νι­κές Συ­νε­λεύ­σεις. Στη σπέ­κου­λα που έχει ξε­κι­νή­σει από τους συ­νο­δοι­πό­ρους της ΔΑΚΕ και της ΠΑΣΚ στην ΟΛΜΕ, ότι το ΠΑΜΕ θα υπο­νο­μεύ­σει την απερ­γία, απα­ντά­με: δεν έχουν παρά να κοι­τα­χτούν με­τα­ξύ τους κι εκεί θα βρουν τους απερ­γο­σπά­στες. Θα βρουν αυ­τούς, τους εκλεγ­μέ­νους συν­δι­κα­λι­στές των πα­ρα­τά­ξε­ών τους, που τις ημέ­ρες της απερ­γί­ας, πή­γαι­ναν το πρωί σχο­λείο και το με­ση­μέ­ρι … στη δια­δή­λω­ση, χωρίς βέ­βαια να δη­λώ­σουν απερ­γοί!
Οι δυ­νά­μεις του ΠΑΜΕ στις Γε­νι­κές Συ­νε­λεύ­σεις των ΕΛΜΕ θα προ­τεί­νουν συ­γκε­κρι­μέ­νο πρό­γραμ­μα αγω­νι­στι­κών, απερ­για­κών.

ΑΓΩ­ΝΙ­ΣΤΙ­ΚΕΣ ΚΙ­ΝΗ­ΣΕΙΣ ΕΚ­ΠΑΙ­ΔΕΥ­ΤΙ­ΚΩΝ {πρό­σκει­ται στο ΚΚΕ (μ-λ) }: ΝΑ ΟΡ­ΓΑ­ΝΩ­ΣΟΥ­ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΑ­ΝΤΗ­ΣΗ!

ΝΑ ΟΡ­ΓΑ­ΝΩ­ΘΕΙ ΑΜΕΣΑ Η ΑΠΑ­ΝΤΗ­ΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥ­ΝΟ­ΛΟ ΤΟΥ ΚΛΑ­ΔΟΥ

1. Πού εί­μα­στε και τι έρ­χε­ται

Η κυ­βέρ­νη­ση έχει ολο­κλη­ρώ­σει ένα θε­σμι­κό πλαί­σιο, το οποίο δίνει στο σύ­στη­μα πλήρη ελευ­θε­ρία και λυ­μέ­να χέρια στην κα­τα­πά­τη­ση οποιασ­δή­πο­τε ερ­γα­σια­κής κα­τά­κτη­σης των εκ­παι­δευ­τι­κών: Ελευ­θε­ρία στην τρο­μο­κρά­τη­σή μας, στη διεύ­ρυν­ση του ωρα­ρί­ου, στην υπο­χρε­ω­τι­κή με­τά­θε­ση οπου­δή­πο­τε, στις υπο­χρε­ω­τι­κές  υπε­ρω­ρί­ες, στη μι­σθο­λο­γι­κή κα­θή­λω­ση και υπο­βάθ­μι­ση, στην «έξοδο» στην αργία και την από­λυ­ση «δι’ ασή­μα­ντον αφορ­μή», στην κα­τη­γο­ριο­ποί­η­ση σχο­λεί­ων και εκ­παι­δευ­τι­κών και στον πλήρη κα­τα­κερ­μα­τι­σμό των ερ­γα­σια­κών μας σχέ­σε­ων.

Το πα­ρα­πά­νω πλαί­σιο θα το ακο­λου­θή­σει το αμέ­σως επό­με­νο διά­στη­μα σω­ρεία εγκυ­κλί­ων και ΠΔ, που θα εξει­δι­κεύ­ουν μια σειρά πτυ­χές σε αντί­στοι­χες κα­τευ­θύν­σεις: τμή­μα­τα 28-30, ανα­θέ­σεις, υπο­χρε­ω­τι­κά ωρά­ρια πα­ρα­μο­νής στο σχο­λείο, μι­σθο­λο­γι­κή ευ­ε­λι­ξία σε σχέση με το πο­σο­στό κά­λυ­ψης του υπο­χρε­ω­τι­κού ωρα­ρί­ου, θε­σμι­κό πλαί­σιο συλ­λό­γων δι­δα­σκό­ντων κλπ. Τέλος, η ψή­φι­ση του «νέου» λυ­κεί­ου (δη­λα­δή των νέων δια­δι­κα­σιών ει­σα­γω­γής στην τρι­το­βάθ­μια και της βρο­χής πα­νελ­λα­δι­κού τύπου εξε­τά­σε­ων σε όλες τις τά­ξεις ) και του πλαι­σί­ου για την Τε­χνι­κή Εκ­παί­δευ­ση (που θα συ­νο­δεύ­ε­ται με συγ­χω­νεύ­σεις σχο­λεί­ων και κα­ταρ­γή­σεις ει­δι­κο­τή­των) θα ολο­κλη­ρώ­σουν μια πραγ­μα­τι­κή αντι­λαϊ­κή κα­ται­γί­δα στην εκ­παί­δευ­ση.

2. Τι λένε, λοι­πόν, τα δε­δο­μέ­να

Α) Η επί­θε­ση δεν γνω­ρί­ζει τέλος.

Β) Πα­ρό­λο που ο σχε­δια­σμός της (αιχμή στην πρω­το­βάθ­μια οι ορ­γα­νι­κό­τη­τες, στην δευ­τε­ρο­βάθ­μια η αύ­ξη­ση των ωρών δι­δα­σκα­λί­ας) απο­σκο­πεί στη διά­σπα­ση του πα­νεκ­παι­δευ­τι­κού με­τώ­που, τα απο­τε­λέ­σμα­τα είναι κοινά.

Γ) Τε­λι­κό θύμα της επί­θε­σης είναι οι μα­θη­τές. Η τρο­μο­κρά­τη­σή μας και η διά­λυ­ση των ερ­γα­σια­κών σχέ­σε­ων απο­σκο­πεί στην ολο­κλη­ρω­τι­κή με­τα­τρο­πή μας σε κρα­τι­κούς υπαλ­λή­λους, – ο τε­λι­κός και κρί­σι­μος ιμά­ντας με­τα­βί­βα­σης στη νε­ο­λαία της αντι­λαϊ­κής πο­λι­τι­κής.

3. Για την ΟΛΜΕ: «Πώς ΔΕ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΙΑ ΑΠΕΡ­ΓΙΑ»

Α) Η δι­γλωσ­σία των ΔΑΚΕ – ΠΑΣΚ δεν είναι μόνο υπο­κρι­τι­κή αλλά και επι­κίν­δυ­νη. Η πρό­τα­ση για κάλ­πες δε στο­χεύ­ει μόνο στο να μπλο­κά­ρει τη δυ­να­τό­τη­τα απερ­γί­ας, αλλά και να προ­σφέ­ρει υπη­ρε­σί­ες στην κυ­βέρ­νη­ση για τη δη­μιουρ­γία του νέου αντια­περ­για­κού θε­σμι­κού πλαι­σί­ου. Πρέ­πει όχι μόνο να απορ­ρι­φθεί αλλά να κα­ταγ­γελ­θεί!

Β) Η αρι­στε­ρή επέν­δυ­ση στην ητ­το­πά­θεια στη βάση των πραγ­μα­τι­κών δυ­σκο­λιών και η με­τα­φυ­σι­κή ανα­μο­νή κλι­μά­κω­σης του αγώνα σε κά­ποιες αό­ρι­στες κα­λύ­τε­ρες μέρες ανα­κυ­κλώ­νουν την ητ­το­πά­θεια αυτή και λύ­νουν τα χέρια της κυ­βέρ­νη­σης, της ΕΕ, του ΔΝΤ και του κε­φα­λαί­ου για τη συ­νέ­χι­ση της επί­θε­σής του. Ο αντί­πα­λος πυ­ρο­βο­λεί και σε κά­ποιους τους φαί­νο­νται λίγοι οι δε­κά­δες χι­λιά­δες εκ­παι­δευ­τι­κών για να αντι­στα­θούν. Πότε άραγε; Στην… πα­γκό­σμια επα­νά­στα­ση;

4. Τι κά­νου­με

Α) Απα­ντά­με άμεσα και απερ­για­κά. Από ΤΩΡΑ (δη­λα­δή μετά τις δια­κο­πές του Πάσχα)  και όχι ανα­μέ­νο­ντας ή την θαυ­μα­τουρ­γή αλ­λα­γή συ­σχε­τι­σμών στα συ­νέ­δρια των δύο ομο­σπον­διών ή κά­ποια μα­γι­κή επι­φοί­τη­ση μέσα στο κα­λο­καί­ρι (όταν η κυ­βέρ­νη­ση με λιτά τα χέρια θα κλι­μα­κώ­σει την επί­θε­ση της).Η απου­σία αγω­νι­στι­κής απά­ντη­σης σε μια τέ­τοιας κλί­μα­κας επί­θε­ση θα λει­τουρ­γή­σει ακόμα πιο απο­συ­γκρο­τη­τι­κά στον ήδη χτυ­πη­μέ­νο κλάδο και θα οξύ­νει ακόμα πε­ρισ­σό­τε­ρο τη δια­λυ­τι­κή συν­δι­κα­λι­στι­κή κα­τά­στα­ση που υπάρ­χει.

Β) Να ανα­γνω­ρί­σου­με τις δυ­σκο­λί­ες όχι για να υπο­τα­χθού­με σε αυτές αλλά για να προ­σπα­θή­σου­με να τις αντι­με­τω­πί­σου­με:

–          Να απο­κα­λύ­ψου­με στους ερ­γα­ζό­με­νους γο­νείς και τη μα­θη­τι­κή νε­ο­λαία πως αυτές οι ανα­τρο­πές θί­γουν άμεσα τα δι­καιώ­μα­τα τους (κα­τάρ­γη­ση σχο­λεί­ων, στοί­βαγ­μα μα­θη­τών, πιο σκλη­ρό τα­ξι­κό σύ­στη­μα επι­λο­γής).

–          Να έχου­με κα­θα­ρό ότι οι ερ­γα­ζό­με­νοι προ­πα­γαν­δί­ζουν και ενη­με­ρώ­νουν την κοι­νω­νία μέσω του αγώνα τους.

–          Να συ­γκρο­τή­σου­με κι­νή­σεις ή πρω­το­βου­λί­ες που θα απαι­τή­σουν από τα ΔΣ άμεσα έκτα­κτες Γε­νι­κές Συ­νε­λεύ­σεις που θα πά­ρουν απο­φά­σεις για το ξε­κί­νη­μα ενός απερ­για­κού αγώνα με επα­να­λαμ­βα­νό­με­νες απερ­γί­ες. Να επι­διώ­ξου­με τη συ­μπό­ρευ­ση κα­θη­γη­τών δα­σκά­λων (όσο και αν εξ αντι­κει­μέ­νου –ή κα­λύ­τε­ρα εξ αι­τί­ας αυτού!- τη με­γά­λη πίεση θα δε­χτούν οι εκ­παι­δευ­τι­κοί της δευ­τε­ρο­βάθ­μιας μέσα στις εξε­τά­σεις)

–          Είναι ανα­με­νό­με­νο πως αν ο αγώ­νας αυτός προ­χω­ρή­σει και μέσα στις εξε­τά­σεις θα αντι­με­τω­πί­σει την κρα­τι­κή κα­τα­στο­λή και το σο­βα­ρό εν­δε­χό­με­νο επι­στρά­τευ­σης γι αυτό η ορ­γά­νω­ση και η προ­ε­τοι­μα­σία του πρέ­πει να ξε­κι­νή­σουν από τώρα.

5. Η πρω­το­βου­λία στη βάση

Με μα­ζι­κές γε­νι­κές συ­νε­λεύ­σεις – με απερ­για­κές επι­τρο­πές σε κάθε σω­μα­τείο. Είναι φα­νε­ρό κα­ταρ­χήν ένα θε­τι­κό αγω­νι­στι­κό κλίμα στους συ­να­δέλ­φους μετά την ανα­κοί­νω­ση των νέων μέ­τρων. Αυτό το κλίμα  χρειά­ζε­ται να στη­ρι­χθεί και να ενι­σχυ­θεί και όχι να το πνί­ξου­με με ανα­λύ­σεις για την “πα­ντο­δυ­να­μία” του συ­στή­μα­τος.

Σε κάθε πε­ρί­πτω­ση ο πό­λε­μος που αντι­με­τω­πί­ζου­με δεν είναι συ­νη­θι­σμέ­νος και γι αυτό δεν υπάρ­χουν –πε­ρισ­σό­τε­ρο από κάθε άλλη φορά- “κα­νο­νι­κοί” αγώ­νες με “εγ­γυ­ή­σεις” που θα τον απα­ντή­σουν βάση ενός “βέ­βαιου” σχε­δια­γράμ­μα­τος. Και σί­γου­ρα θα είναι μα­κράς διαρ­κεί­ας με πολ­λές φά­σεις.

Μετά τις εξε­λί­ξεις του τε­λευ­ταί­ου Δ. Σ. της ΟΛΜΕ και τη δια­φαι­νό­με­νη προ­βλη­μα­τι­κή στάση της πλειο­ψη­φί­ας των πα­ρα­τά­ξε­ων, χωρίς να θέ­λου­με να προ­δι­κά­σου­με τις εξε­λί­ξεις θε­ω­ρού­με προ­α­παι­τού­με­νο την άσκη­ση πί­ε­σης για τη σύ­γκλη­ση Γε­νι­κών Συ­νε­λεύ­σε­ων των ΕΛΜΕ.
Σε πε­ρί­πτω­ση που η ει­σή­γη­ση της ΟΛΜΕ -εάν υπάρ­ξει- δεν δίνει αγω­νι­στι­κή πα­ρα­τε­τα­μέ­νη προ­ο­πτι­κή, οι πο­λι­τι­κές δυ­νά­μεις που ανα­φέ­ρο­νται στο κί­νη­μα και έχουν την πο­λι­τι­κή βού­λη­ση να δοθεί μάχη, θα μπο­ρού­σαν να δια­μορ­φώ­σουν συν­δι­κα­λι­στι­κή πρό­τα­ση συ­γκε­κρι­μέ­νη ώστε να κα­τέ­βει κοινή σε όλες τις Γ.Σ. των ΕΛΜΕ πα­νελ­λα­δι­κά και μέσα από τη βάση του κλά­δου να πλειο­ψη­φή­σει στη Γ.Σ. των προ­έ­δρων αγω­νι­στι­κή πρό­τα­ση.
Οι Αγω­νι­στι­κές Κι­νή­σεις δε­σμεύ­ο­νται να κα­τα­βάλ­λουν κάθε προ­σπά­θεια στο βαθμό που τους ανα­λο­γεί προς αυτή την κα­τεύ­θυν­ση.

·    Όχι στην αξιο­λό­γη­ση. Να πά­ρουν πίσω τις διώ­ξεις. Καμιά από­λυ­ση!

·    Όχι στην αύ­ξη­ση του ωρα­ρί­ου και τις υπο­χρε­ω­τι­κές με­τα­θέ­σεις – Κάτω τα χέρια από τις ορ­γα­νι­κές θέ­σεις – Μό­νι­μη στα­θε­ρή δου­λειά, ασφά­λι­ση, πε­ρί­θαλ­ψη, για όλους

·    Να μην κλεί­σει κα­νέ­να  σχο­λείο- Όχι στις συμ­πτύ­ξεις τμη­μά­των

·    Πλή­ρης κά­λυ­ψη όλων των κενών και των λει­τουρ­γι­κών δα­πα­νών των σχο­λεί­ων Δω­ρε­άν βι­βλία σε όλα τα παι­διά . Ούτε ένα ευρώ από την τσέπη των γο­νιών.

·    Κάτω η πο­λι­τι­κή των τα­ξι­κών φραγ­μών – Να πά­ρουν πίσω τα σχέ­δια της κα­ται­γί­δας εξε­τά­σε­ων (πα­νελ­λα­δι­κές σε όλο το Λύ­κειο, ει­σα­γω­γι­κές από Γυ­μνά­σιο προς Λύ­κειο κλπ)

·    Κοι­νός αγώ­νας εκ­παι­δευ­τι­κών-γο­νιών-μα­θη­τών για Δη­μό­σια και Δω­ρε­άν παι­δεία για όλους!

ΠΑ­ΡΕΜ­ΒΑ­ΣΕΙΣ ΔΕ(πρό­σκει­ται στην ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ και άλλες ορ­γα­νώ­σεις της εξω­κοι­νο­βου­λευ­τι­κής Αρι­στε­ράς) :

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥ­ΝΕ­ΔΡΙΑ­ΣΗ ΤΟΥ Δ.Σ. ΤΗΣ ΟΛΜΕ

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥ­ΝΕ­ΔΡΙΑ­ΣΗ ΤΟΥ ΔΣ ΤΗΣ ΟΛΜΕ ΚΑΙ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΩΝ ΣΥΝ­ΔΙ­ΚΑ­ΛΙ­ΣΤΙ­ΚΩΝ ΔΥ­ΝΑ­ΜΕ­ΩΝ Σ’ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΙΔΙΑΙ­ΤΕ­ΡΑ ΚΡΙ­ΣΙ­ΜΗ ΣΤΙΓ­ΜΗ 1. ΔΑΚΕ. Δύ­σκο­λος ρόλος αυτός του κυ­βερ­νη­τι­κού συν­δι­κα­λι­στή… Η ΔΑΚΕ με ση­με­ρι­νή ανα­κοί­νω­σή της ανα­ρω­τιέ­ται, δήθεν αθώα, «ποιος φο­βά­ται τις κάλ­πες»! Από τη μια υπο­τί­θε­ται ότι προ­τεί­νει απερ­γία στις εξε­τά­σεις [δεν είναι δυ­να­τόν να βγεις σή­με­ρα ανοι­χτά υπε­ρα­σπι­στής των κυ­βερ­νη­τι­κών πο­λι­τι­κών της Τροϊ­κα­νής κυ­βέρ­νη­σης που κα­τε­δα­φί­ζει τη δη­μό­σια εκ­παί­δευ­ση γιατί θα οδη­γη­θείς σε από­λυ­τη απο­μό­νω­ση από τους εκ­παι­δευ­τι­κούς και θα έχεις την τύχη της ΠΑΣΚ που κα­τα­πο­ντί­ζε­ται], κι από την άλλη λει­τουρ­γεί ως οδό­φραγ­μα στις αγω­νι­στι­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις των κα­θη­γη­τών, θέ­το­ντας ζή­τη­μα ψη­φο­φο­ρί­ας μέσω κάλ­πης. Πρώτα πρό­τει­νε κάλ­πες στα σχο­λεία, γρή­γο­ρα υπα­να­χώ­ρη­σε κα­τα­νο­ώ­ντας ότι αυτό είναι ανέ­φι­κτο και ότι εμ­φα­νώς ακύ­ρω­νε την πρό­τα­ση για απερ­γία λόγω των στε­νών χρο­νι­κών πε­ρι­θω­ρί­ων που υπάρ­χουν, στη συ­νέ­χεια ζή­τη­σε κάλ­πες στις γε­νι­κές συ­νε­λεύ­σεις των ΕΛΜΕ ανοι­χτές όλη μέρα! Ποια είναι η δι­καιο­λο­γία για μια τέ­τοια δια­δι­κα­σία; Το ότι έτσι θα ψη­φί­σουν πολ­λοί και θα έχει με­γα­λύ­τε­ρη νο­μι­μο­ποί­η­ση η από­φα­ση. Ότι δη­λα­δή δεν θα είναι από­φα­ση από ΔΣ ή από ισχνές μειο­ψη­φί­ες. Προ­βάλ­λο­ντας το αυ­το­νό­η­το, την ανά­γκη μα­ζι­κής συμ­με­το­χής, προ­ω­θεί υπο­γεί­ως την κυ­βερ­νη­τι­κή προ­σπά­θεια για αντι­δρα­στι­κή πα­ρέμ­βα­ση στο συν­δι­κα­λι­σμό, προ­ω­θώ­ντας την «αυ­το­συ­μόρ­φω­ση» του κι­νή­μα­τος σ’ αυτά τα σχέ­δια [είναι κοινό μυ­στι­κό ότι τα αστι­κά επι­τε­λεία θα επι­διώ­ξουν και αλ­λα­γή προς το αντι­δρα­στι­κό­τε­ρο του ν. 1264]. Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα η ίδια πρό­τα­σή της αναι­ρεί το λόγο που προ­φα­σί­ζε­ται. Γιατί, η όποια από­φα­ση βγει, για να έχει πραγ­μα­τι­κή δυ­να­μι­κή, πρέ­πει να είναι ώριμη από­φα­ση μετά από διε­ξο­δι­κή συ­ζή­τη­ση και γό­νι­μο διά­λο­γο εντός της γε­νι­κής συ­νέ­λευ­σης, όπου δί­νε­ται η δυ­να­τό­τη­τα να ακου­στούν όλες οι από­ψεις. Τέ­τοιες απο­φά­σεις δεν μπο­ρεί να λαμ­βά­νο­νται με από­ντες τους ερ­γα­ζό­με­νους από τη συ­ζή­τη­ση και την ενη­μέ­ρω­ση [εκτός αν προ­κρί­νου­με την «ενη­μέ­ρω­ση» από τους Ευαγ­γε­λά­τους, Πρω­το­σάλ­τε­κια, Πρε­τε­ντέ­ρη­δες και σία]. Δεν είναι δυ­να­τόν να πι­στεύ­ει πραγ­μα­τι­κά η ΔΑΚΕ ότι μπο­ρεί να προ­χω­ρή­σου­με σε σύ­γκρου­ση ανά­λο­γη με την επί­θε­ση που δε­χό­μα­στε, με τους κα­θη­γη­τές να μην επι­θυ­μούν τη συμ­με­το­χή τους στις Γ.Σ., αλλά να προ­κρί­νουν απλά την δη­μο­ψη­φι­σμα­τι­κή ψη­φο­φο­ρία. χωρίς να ξέ­ρουν τι ζη­τά­νε, γιατί το ζη­τά­νε ή ακόμη και πως το ζη­τά­νε. Στην ουσία τέ­τοιες προ­τά­σεις κρα­τούν τους ερ­γα­ζό­με­νους μα­κριά από τις συλ­λο­γι­κές δια­δι­κα­σί­ες και τη ζύ­μω­ση, που θα κα­τα­δεί­ξει τους υπεύ­θυ­νους αυτών των πο­λι­τι­κών, σε μια υγειο­νο­μι­κή ζώνη μα­κριά από τις ζω­ντα­νές διερ­γα­σί­ες της κοι­νω­νί­ας. Αν δεν έχουν κα­τα­νο­ή­σει οι κα­θη­γη­τές την ανα­γκαιό­τη­τα του αγώνα γιατί να έρ­θουν απλά να ρί­ξουν ένα χαρ­τά­κι, ΝΑΙ ή ΟΧΙ; Αυτό είναι που θα βοη­θή­σει στη μα­ζι­κο­ποί­η­ση των συ­νε­λεύ­σε­ων; Και αν απο­φα­σι­στεί η απερ­γία, αυτό θα γί­νε­ται κάθε Πα­ρα­σκευή στις γε­νι­κές συ­νε­λεύ­σεις που προ­βλέ­πο­νται για την επι­κύ­ρω­ση της συ­νέ­χι­σης της απερ­γί­ας; Όλη η προ­σπά­θεια της ΔΑΚΕ μοιά­ζει να απο­σκο­πεί στο να κρα­τή­σει τον κόσμο που νο­μί­ζει ότι επη­ρε­ά­ζει μα­κριά από τις συν­δι­κα­λι­στι­κές και πο­λι­τι­κές διερ­γα­σί­ες που θα προ­κύ­ψουν. Μήπως πρό­κει­ται, επί­σης, και για μια προ­έ­κτα­ση της λο­γι­κή, που απο­τυ­πώ­θη­κε στην τε­λευ­ταία της αφίσα για το 16ο συ­νέ­δριο της ΟΛΜΕ, περί «εθνο­μη­δε­νι­σμού της αρι­στε­ράς»; Η πρό­τα­ση των Αγω­νι­στι­κών Πα­ρεμ­βά­σε­ων προς τον κλάδο εκ­φρά­στη­κε εξ’ αρχής με την απαί­τη­ση να λη­φθεί η από­φα­ση με αυ­ξη­μέ­νη συμ­με­το­χή και κα­λέ­σα­με όλες τις δυ­νά­μεις να κι­νη­το­ποι­ή­σουν τους κα­θη­γη­τές ώστε να πά­ρουν μέρος μα­ζι­κά στις Γ.Σ. Πάντα υπο­στη­ρί­ζου­με ότι η λει­τουρ­γία των συν­δι­κά­των έχει νόημα και απο­κτά δύ­να­μη από τη φυ­σι­κή πα­ρου­σία των μελών τους. Καμιά εγ­γύ­η­ση δεν προ­σφέ­ρει η αποχή των ερ­γα­ζο­μέ­νων, ούτε ο ρόλος τους ως υπο­κεί­με­να δη­μο­ψη­φι­σμά­των χωρίς συ­ζή­τη­ση. Στη συ­γκε­κρι­μέ­νη πε­ρί­πτω­ση, μά­λι­στα, η κυ­βέρ­νη­ση [στο βα­σι­κό εκ­φρα­στή της οποί­ας, τη ΝΔ, πρό­σκει­ται η ΔΑΚΕ] δεν άφησε ούτε το ελά­χι­στο πε­ρι­θώ­ριο στους εκ­παι­δευ­τι­κούς να συ­ζη­τή­σουν για τις κα­τα­στρο­φι­κές επι­λο­γές της. Και έρ­χε­ται η ΔΑΚΕ να τη διευ­κο­λύ­νει ώστε να μην υπάρ­ξει κα­νέ­νας διά­λο­γος, ούτε καν εσω­τε­ρι­κός στον κλάδο, θε­ω­ρώ­ντας τους κα­θη­γη­τές κομ­μα­τι­κά υπο­κι­νού­με­νους, ικα­νούς να λένε μόνο ΝΑΙ ή ΟΧΙ και όχι να συμ­με­τέ­χουν στη συν­δια­μόρ­φω­ση των απο­φά­σε­ων του κλά­δου. Παρ’ όλα αυτά οι Αγω­νι­στι­κές Πα­ρεμ­βά­σεις, επει­δή είναι επι­τα­κτι­κή ανά­γκη να υπάρ­ξει ει­σή­γη­ση του ΔΣ της ΟΛΜΕ προς τις γε­νι­κές συ­νε­λεύ­σεις, δέ­χτη­καν να μπει η ανα­φο­ρά στη δυ­να­τό­τη­τα των ΓΣ να προ­χω­ρή­σουν σε μυ­στι­κή ψη­φο­φο­ρία, κατά την κρίση τους. Έτσι κι αλ­λιώς, ό,τι κι αν ει­ση­γη­θεί η ΟΛΜΕ, ου­σια­στι­κά και κα­τα­στα­τι­κά οι ΕΛΜΕ απο­φα­σί­ζουν.Ας αφή­σει, λοι­πόν, η ηγε­σία της ΔΑΚΕ τους τα­κτι­κι­σμούς κι ας ψη­φί­σει την πρό­τα­ση των Αγω­νι­στι­κών Πα­ρεμ­βά­σε­ων για απερ­γία [που, ας ση­μειω­θεί, έχει κα­τα­τε­θεί δη­μό­σια και εσω­τε­ρι­κά από την Πέμ­πτη 25/4]. Ας βοη­θή­σει να έρ­θουν όσο το δυ­να­τόν πε­ρισ­σό­τε­ροι συ­νά­δελ­φοι στις γε­νι­κές συ­νε­λεύ­σεις, ας πλαι­σιώ­σουν τα μέλη της τις απερ­για­κές επι­τρο­πές για την κα­λύ­τε­ρη ορ­γά­νω­ση του αγώνα. Δεν βοη­θά­νε τον αγώνα των κα­θη­γη­τών κα­θυ­στε­ρώ­ντας κατά 10 μέρες τη λήψη της από­φα­σης, αν πραγ­μα­τι­κά εν­δια­φέ­ρο­νται όπως λένε γι’ αυτόν. Χι­λιά­δες κα­θη­γη­τές πε­ρι­μέ­νουν με αγω­νία την πρό­τα­ση της ΟΛΜΕ για άμεση δράση. Οι Πα­ρεμ­βά­σεις, έτσι κι αλ­λιώς, θα επι­διώ­ξουν με κάθε τρόπο τη σύ­γκλι­ση ΓΣ σε όλες τις ΕΛΜΕ της χώρας με την πρό­τα­σή τους για ΑΠΕΡ­ΓΊΑ από 17/5. Δεν πάει άλλο. Η μάχη πρέ­πει να δοθεί τώρα! 2. ΠΑΜΕ. «Επα­να­στα­τι­κές» υπεκ­φυ­γές και… υπη­ρε­σί­ες Στην ιδιαί­τε­ρα κρί­σι­μη για το μέλ­λον του κλά­δου συ­νε­δρί­α­ση του ΔΣ της ΟΛΜΕ, την Τρίτη 30/4, η στάση των εκ­προ­σώ­πων του ΠΑΜΕ -το λι­γό­τε­ρο που μπο­ρεί να πει κα­νείς- προ­κά­λε­σε έντο­να ερω­τη­μα­τι­κά για το ρόλο που ανα­λαμ­βά­νει να παί­ξει η πα­ρά­τα­ξη του ΚΚΕ σε αυτήν τη φάση. Αφού προ­σπά­θη­σαν για άλλη μια φορά με ανερ­μά­τι­στο λόγο να πα­ρου­σια­στούν ως η «δι­καιω­μέ­νη» μειο­ψη­φία που βρί­σκε­ται απέ­να­ντι σε μια συ­μπα­γή πλειο­ψη­φία όλων των άλλων πα­ρα­τά­ξε­ων (τους θυ­μί­ζου­με ότι οι εκά­στο­τε απο­φά­σεις έχουν λη­φθεί με όλους τους δυ­να­τούς συν­δυα­σμούς και ότι η προη­γού­με­νη από­φα­ση για 48ωρη απερ­γία ψη­φί­στη­κε και από το ΠΑΜΕ), προ­σπά­θη­σαν πίσω από ένα επι­θε­τι­κό και ερι­στι­κό λόγο να κρύ­ψουν την πρό­τα­ση ακι­νη­το­ποί­η­σης του κλά­δου που άκομ­ψα πα­ρου­σί­α­σαν. Στη­μέ­νοι από την αρχή αρ­νη­τι­κά, απέ­να­ντι σε κάθε πρό­τα­ση κι­νη­το­ποί­η­σης στις πα­νελ­λα­δι­κές, δεν απέ­φυ­γαν το πει­ρα­σμό να ακου­μπή­σουν στο κλίμα κοι­νω­νι­κού αυ­το­μα­τι­σμού, κά­νο­ντας λόγο ακόμα και για «εκ­βια­σμό» της κοι­νω­νί­ας (που θε­ω­ρούν ότι θα πε­τύ­χουν όσοι προ­τεί­νουν απερ­γία στις εξε­τά­σεις!), ή «για τα παι­διά των λαϊ­κών στρω­μά­των»… Με κάθε λόγο τους, υπεν­θύ­μι­ζαν τις δυ­σκο­λί­ες ενός τέ­τοιου εγ­χει­ρή­μα­τος, απορ­ρί­πτο­ντας ου­σια­στι­κά κάθε εν­δε­χό­με­νο απερ­γί­ας στις εξε­τά­σεις. Όμως τα δε­δο­μέ­να της συ­γκυ­ρί­ας είναι πολύ συ­γκε­κρι­μέ­να και δεν αφή­νουν πε­ρι­θώ­ρια για «χει­ρι­σμούς» στο ΠΑΜΕ. Το υπουρ­γείο επέ­λε­ξε αυτό το χρόνο για να εξα­πο­λύ­σει μια σα­ρω­τι­κή επί­θε­ση στον κλάδο και στο δη­μό­σιο σχο­λείο. Με το που ανοί­γουν τα σχο­λεία ξε­κι­νά­νε οι πα­νελ­λή­νιες. Αγω­νι­στι­κή απά­ντη­ση του κλά­δου που δε θα θίγει τις πα­νελ­λή­νιες δεν μπο­ρεί να υπάρ­χει, οπότε όταν κά­ποια πα­ρά­τα­ξη «εξη­γεί» γιατί δεν μπο­ρού­με να πάμε σε απερ­γία στις εξε­τά­σεις, επί της ου­σί­ας εξη­γεί γιατί ο κλά­δος πρέ­πει να αδρα­νή­σει απέ­να­ντι σε αυτή την επί­θε­ση. Άλ­λω­στε η πρό­τα­ση του ΠΑΜΕ για 48ωρη στις 14-15 του Μάη είναι ναρ­κο­θε­τη­μέ­νη από το ίδιο. Αφού τα αντε­πι­χει­ρή­μα­τα που έθεσε για εν­δε­χό­με­νη απερ­γία στις εξε­τά­σεις, απα­ντή­θη­καν από το πε­ριε­χό­με­νο του λόγου του αρ­νη­τι­κά. Γιατί το «χαρτί» της επι­στρά­τευ­σης που κρά­δαι­νε φω­νά­ζο­ντας ο εκ­πρό­σω­πος του ΠΑΜΕ στα μέλη των άλλων πα­ρα­τά­ξε­ων, είναι υπαρ­κτό σε πε­ρί­πτω­ση που υπήρ­χε πρό­τα­ση συ­νέ­χι­σης της απερ­γί­ας μετά τη 48ωρη. Ούτε οι ίδιοι όμως απά­ντη­σαν τι θα κά­νουν απέ­να­ντι σε αυτό, επει­δή έχουν στο μυαλό τους αυτό που όλοι κα­τά­λα­βαν. Ότι πρό­κει­ται απλά για μια τυφλή «τυ­χο­διω­κτι­κή» και χωρίς συ­νέ­χεια πρό­τα­ση, εξ αρχής υπο­νο­μευ­μέ­νη. Το ίδιο ισχύ­ει και για το άλλο φο­βε­ρό επι­χεί­ρη­μα, ότι «δεν έχου­με οι­κο­δο­μή­σει κοι­νω­νι­κές συμ­μα­χί­ες με γο­νείς, μα­θη­τές και άλ­λους κλά­δους». Όφει­λαν να εξη­γή­σουν πώς αυτό εξα­σφα­λί­ζε­ται με τη δική τους πρό­τα­ση, όταν οι πα­νελ­λή­νιες και για τις δύο προ­τά­σεις ξε­κι­νά­νε στις 17/5. Γιατί αγω­νι­στι­κή πρό­τα­ση που λήγει στις 17 δεν υπάρ­χει… Γνω­ρί­ζουν καλά οι εκ­πρό­σω­ποι του ΠΑΜΕ, ότι η επι­λο­γή του χρό­νου είναι επι­λο­γή της κυ­βέρ­νη­σης και κα­νε­νός άλλου. Η «υπεν­θύ­μι­ση» ότι δεν έχου­με συ­γκρο­τή­σει κοι­νω­νι­κές συμ­μα­χί­ες αυτή τη στιγ­μή δεν έχει νόημα. Το θέμα είναι αν υπάρ­χει η βού­λη­ση να δοθεί αγω­νι­στι­κή διέ­ξο­δος στο κλάδο και από κει και πέρα στο χρόνο που ακο­λου­θεί θα κρι­θεί και θα απα­ντη­θεί το ζή­τη­μα των συμ­μα­χιών, όπως και το θέμα της επι­στρά­τευ­σης και της τρο­μο­κρα­τί­ας. Το να επα­να­λαμ­βά­νεις τις δυ­σκο­λί­ες (που είναι υπαρ­κτές και με­γά­λες) ενός, ανα­γκαί­ου κατά τα άλλα αγώνα, δεν έχει κα­νέ­να νόημα. Νόημα έχει να συμ­βά­λεις στο να ανα­με­τρη­θεί ο κλά­δος με αυτές. Σί­γου­ρα, πά­ντως, μπρο­στά σε αυτήν την κα­τά­στα­ση, το να χρη­σι­μο­ποιείς έστω και λέ­ξεις από τα τη­λε­ο­πτι­κά πάνελ του κοι­νω­νι­κού αυ­το­μα­τι­σμού, που ήδη έχουν στη­θεί, μάλ­λον είναι κάτι που προ­σφέ­ρει υπη­ρε­σί­ες στον «αντί­πα­λο», ιδιαί­τε­ρα όταν αυτό προ­έρ­χε­ται από το εσω­τε­ρι­κό της ομο­σπον­δί­ας. Τέλος, η πο­λι­τι­κή που ακο­λου­θεί η ηγε­σία του ΠΑΜΕ στην ομο­σπον­δία κα­θρε­πτί­ζε­ται ολο­κά­θα­ρα στη χρήση του δεύ­τε­ρου πλη­θυ­ντι­κού. «Εσείς που κά­νε­τε αυτή τη πρό­τα­ση πι­στεύ­ε­ται ότι μπο­ρεί­τε να συ­γκρο­τή­σε­τε αυτές τις συμ­μα­χί­ες;» Αυτό ήταν το ύφος του εκ­προ­σώ­που του σε όλη τη συ­ζή­τη­ση. Αν και κα­τα­λα­βαί­νου­με το πε­ριε­χό­με­νο που κρύ­βουν αυτές οι λέ­ξεις, υπεν­θυ­μί­ζου­με ότι τις απο­φά­σεις της ομο­σπον­δί­ας και ει­δι­κά μια από­φα­ση για σο­βα­ρό αγώνα σε αυτές τις συν­θή­κες, οφεί­λουν να την υπη­ρε­τούν όλα τα μέλη του ΔΣ της ΟΛΜΕ, του­λά­χι­στον… Οι Αγω­νι­στι­κές Πα­ρεμ­βά­σεις, παρ’ όλ’ αυτά κα­λούν και την ύστε­ρη στιγ­μή σε συ­στρά­τευ­ση τους συ­να­γω­νι­στές του ΠΑΜΕ στο δύ­σκο­λο αλλά απα­ραί­τη­το αγώνα που έχου­με μπρο­στά μας, για την υπε­ρά­σπι­ση του δη­μό­σιου σχο­λεί­ου, για την επι­βί­ω­ση και την αξιο­πρέ­πεια των εκ­παι­δευ­τι­κών, για την ανα­τρο­πή της πο­λι­τι­κής κυ­βέρ­νη­σης-ΕΕ-ΔΝΤ. 3. ΠΑΣΚ. Κα­τάρ­ρευ­ση επιρ­ρο­ής, λόγου, πα­ρου­σί­ας… Στην ουσία απού­σα η, άλ­λο­τε κρα­ταιά, ΠΑΣΚ εδώ και πάνω από ένα χρόνο από οποια­δή­πο­τε συμ­βο­λή στο έργο της ΟΛΜΕ και των ΕΛΜΕ, ψη­φί­ζου­σα σχε­δόν πάντα λευκό σε σο­βα­ρές και δευ­τε­ρεύ­ου­σες απο­φά­σεις της Ομο­σπον­δί­ας, κα­τέρ­ρευ­σε στις πρό­σφα­τες εκλο­γές για το συ­νέ­δριο. Η κα­τάρ­ρευ­ση αυτή εμ­φα­νί­ζε­ται –κυ­ριο­λε­κτι­κά και με­τα­φο­ρι­κά- και στο λόγο, τις «προ­τά­σεις», τη φυ­σι­κή πα­ρου­σία της. Κάθε πε­ραι­τέ­ρω σχο­λια­σμός κα­θί­στα­ται πε­ριτ­τός… Η συ­νε­δρί­α­ση του ΔΣ της ΟΛΜΕ θα επα­να­λη­φθεί την Πέμ­πτη 9/5, στα γρα­φεία της Ομο­σπον­δί­ας [Κορ­νά­ρου 2 και Ερμού, 6ος όρο­φος] και είναι ανοι­χτή σε κάθε συ­νά­δελ­φο εκ­παι­δευ­τι­κό. • ΝΑ ΔΩ­ΣΟΥ­ΜΕ ΟΛΗ ΜΑΖΙ ΜΙΑ ΜΕ­ΓΑ­ΛΗ ΝΙ­ΚΗ­ΦΟ­ΡΑ ΜΑΧΗ • ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ ΑΓΩ­ΝΙ­ΣΤΙ­ΚΕΣ ΠΑ­ΡΕΜ­ΒΑ­ΣΕΙΣ ΣΥ­ΣΠΕΙ­ΡΩ­ΣΕΙΣ ΚΙ­ΝΗ­ΣΕΙΣ Δ.Ε. ΑΘΗΝΑ

http://www.iskra.gr/index.php?option=com_

Explore posts in the same categories: Ανακοινώσεις, Παιδεία

Ετικέτες: πανελλαδικές2013, Συνδικάτα, Σχολεία, απεργία

You can comment below, or link to this permanent URL from your own site.