Στους δρόμους υπάρχει ακόμη ελπίδα για την αιγυπτιακή επανάσταση

του Wael Eskander/ Ahram

από  www.tometopo.gr

Εκατομμύρια Αιγύπτιοι [το υπουργείο Εσωτερικών της Αιγύπτου και διεθνή ΜΜΕ όπως το BBC μιλούν για 17 εκατ.] βγήκαν στους δρόμους και είναι ακριβές να πούμε ότι οι διαδηλώσεις της 30ής Ιουνίου ήταν οι ογκωδέστερες στην ιστορία της Αιγύπτου. Υπάρχουν ερωτηματικά τι ήταν αυτό που έκανε τόσα εκατομμύρια ανθρώπους να ξεχυθούν στους δρόμους.

 Αν ήταν η δραστηριότητα των επαναστατών ακτιβιστών, αν ήταν η καμπάνια του κινήματος Tamarod ( αντάρτης στα αιγυπτιακά – μια καμπάνια συλλογής υπογραφών περισσότερων από τα 13 εκατ. ψήφους που πήρε ο Μ. Μόρσι στις περσινές προεδρικές εκλογές, με αίτημα τη διενέργεια νέων προεδρικών εκλογών), αν ήταν η αντιπολίτευση, αν ήταν η υποκίνηση από κατάλοιπα του μουμπαρικού καθεστώτος ή αν ήταν κρατικά στοιχεία όπως οι υπηρεσίες ασφαλείας ή ο στρατός.

Η απάντηση μπορεί να είναι όλοι ή περισσότεροι από αυτούς τους παράγοντες σε ποικίλους βαθμούς, αλλά η πιο ακριβής απάντηση στο ερώτημα είναι η Μουσουλμανική Αδελφότητα. Αρκεί να εξετάσει κανείς το τι έκανε αφότου ανέλαβε την εξουσία και έγινε ο κυρίαρχος πολιτικός παίκτης στην αιγυπτιακή πολιτική σκηνή για να καταλάβει γιατί κινητοποιήθηκαν εναντίον της τόσο μεγάλα πλήθη κόσμου. Οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι δεν εκπλήρωσαν καμία από τις υποσχέσεις που είχαν δώσει, αποκλείοντας τους πάντες ακόμη και τους δυνητικούς συμμάχους τους και αρνούμενοι να μοιραστούν την εξουσία και την ευθύνη για τη μοίρα της χώρας. Κατάφεραν να αποξενώσουν ακόμη και το δικαστικό σώμα και την αστυνομία, δηλαδή τους επί μακρόν υπηρέτες του κράτους, οι οποίοι θα συνέχιζαν μετά χαράς να τους βοηθούν για να εξουδετερώσουν τους αντιπάλους του κράτους.

Η νομιμοποίηση της Μουσουλμανικής Αδελφότητας εκμηδενίστηκε όταν άρχισε να ακολουθεί ένα πρότυπο παρόμοιο με του καθεστώτος Μουμπάρακ που απέρριψε ο αιγυπτιακός λαός. Ο κόσμος εξοργίστηκε ακόμη περισσότερο με το θρησκευτικό φασισμό που προπαγανδίζει η Αδελφότητα και με την κρατική υποστήριξη του θρησκευτικού σεχταρισμού. Οι δυνάμεις ασφαλείας εξακολουθούν να ενεργούν όπως παλιά, χωρίς να τιμωρούνται. Αντί για ανακατανομή του πλούτου, οι ηγέτες της Μουσουλμανικής Αδελφότητας προσπαθούν να αντικαταστήσουν την ελίτ του καθεστώτος Μουμπάρακ και επιπλέον να επιβάλουν μια ηθική τάξη που καταπατά τις προσωπικές ελευθερίες.

Σε αντίθεση με τις διαδηλώσεις της 25ης Ιανουαρίου του 2011, που προκάλεσε ως επί το πλείστον η αστυνομική κτηνωδία του καθεστώτος Μουμπάρακ, αυτή τη φορά ο στόχος των διαδηλωτών ήταν να φύγει η Μουσουλμανική Αδελφότητα, προσωποποιημένος στον Μοχάμετ Μόρσι. Αλλά όπως και δύο χρόνια πριν, ο κόσμος συμφωνεί μόνο στο τι δεν θέλει. Όλοι βγήκαν στους δρόμους για κάποιο λόγο. Οι υποστηρικτές των κατάλοιπων του μουμπαρικού καθεστώτος θέλουν να αποκαταστήσουν το ρόλο τους στην σημερινή τάξη πραγμάτων. Πολλοί υποφέρουν από τη μεγάλη φτώχεια λόγω της επιδείνωσης των οικονομικών συνθηκών, άλλοι αισθάνονται ότι οι ελάχιστες ελευθερίες που είχαν ακόμη και επί Μουμπάρακ καταπατούνται. Οι δυνάμεις ασφαλείας είναι οργισμένες με τον τρόπο που χειρίζεται η Μουσουλμανική Αδελφότητα την εξωτερική πολιτική και το ζήτημα του Σινά. Και οι επαναστατικές δυνάμεις θέλουν να απομακρύνουν άλλο ένα καταπιεστικό καθεστώς που έχει κουρσέψει τους στόχους της αιγυπτιακής επανάστασης του Ιανουαρίου του 2011.

Καθημερινά, όλο και περισσότεροι άνθρωποι υποστηρίζουν αυτή την εξέγερση. Πολλοί καλούν το στρατό να επέμβει και να απομακρύνει τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, βλέποντάς τον ως τη μόνη ισχυρή δύναμη που μπορεί να το πετύχει. Αυτό προκάλεσε απελπισία στις δυνάμεις που επί μακρόν είναι αφοσιωμένες στους επαναστατικούς σκοπούς. Ο στρατός κατά την πρώτη περίοδο της μετάβασης όχι μόνο συνέχισε να βασανίζει, να σκοτώνει και να φυλακίζει πολλούς αγωνιστές, αλλά επιπλέον συμμάχησε με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα. Είναι επίσης απίθανο να φέρει ο στρατός αλλαγές που θα είναι προς όφελος του λαού και και να ικανοποιήσει τις επαναστατικές λαϊκές απαιτήσεις, λόγω των τεράστιων οικονομικών του συμφερόντων, για τα οποία δεν πρόκειται να συμβιβαστεί.

Τέλος, ο στρατός πιθανώς να πάρει την εξουσία για ένα διάστημα με κάποιας μορφής πραξικόπημα, αλλά η επανάσταση μέχρι στιγμής συνίσταται από την λαϊκή αντίθεση σε μια σειρά από πολιτικά πραξικοπήματα που στηρίζονται στην καταπίεση.

Οι επαναστάτες έχουν επίσης επίγνωση ότι δεν έχουν δημιουργήσει μια ισχυρή εναλλακτική λύση που να μπορεί να την προσεγγίσει ο λαός και να την εμπιστευθεί. Πολλοί που συμμετέχουν ακούραστα στο λαϊκό κίνημα πάνω από δυο χρόνια είναι αισιόδοξοι λόγω της μεγάλης συμμετοχής του κόσμου στις διαδηλώσεις. Η άμεση δράση είναι ευρέως αποδεκτή και υιοθετείται ως μέσο αλλαγής. Η συνήθης ρητορική ότι τα προβλήματα πρέπει να λύνονται μέσω των πολιτικών κομμάτων και με νόμιμα μέσα αμφισβητείται. Αυτό ίσως σημαίνει ότι μέχρι να δημιουργηθεί ένα σύστημα με το οποίο να μπορεί να επηρεάσει την αλλαγή μέσω εκλογών και οργανώσεων, ο κόσμος θα θεωρεί νομιμοποιημένη την πολιτική και τις δράσεις που διεξάγονται στους δρόμους.

Σήμερα, μπορεί ο κόσμος να πανηγυρίζει για την παρέμβαση του στρατού*, αλλά αυτό καθόλου δεν σημαίνει ότι θα παραμείνει σιωπηλός εφόσον καταπατούνται τα δικαιώματά του. Η ελπίδα είναι ότι κάποιοι από αυτούς που βγήκαν στους δρόμους πιστεύουν σε αξίες και όχι στην τυφλή αφοσίωση. Υπάρχει ελπίδα να συνεχίσουν το δρόμο τους, να δουν τα πράγματα όπως είναι και να μην ξεγελαστούν από πολιτικούς και την προπαγάνδα. Υπάρχει ελπίδα ότι η επανάσταση που θεμελιώθηκε πάνω στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια καλώντας σε αγώνα για ψωμί, ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη θα συνεχιστεί μέχρις ότου εκπληρωθούν αυτές οι απαιτήσεις. Υπάρχει ελπίδα ότι ακόμη κι αν περάσουμε από άλλο ένα σκοτεινό τούνελ , στο τέλος θα βγούμε στο φως. Υπάρχει ελπίδα.

Πηγή: Counterpunch[Μετάφραση Αρ. Α.]

*Ο στρατός έδωσε διορία 48 ωρών στα κόμματα να άρουν το πολιτικό αδιέξοδο, επιβεβαιώνοντας την ισχυρή θέση του στην πολιτική ζωή της Αιγύπτου.(Σ.τ.Μ.)

………………………………….

http://www.tometopo.gr/home/news/155

Explore posts in the same categories: Κόσμος

Ετικέτες: πολιτική, Αίγυπτος, Μόρσι, εξέγερση

You can comment below, or link to this permanent URL from your own site.