Αλέκος Αλαβάνος: «Να βγει η Ελλάδα από το στοιχειωμένο κλουβί της Ευρωζώνης»

Το πρόγραμμά μας είναι το όνομά μας. Με αυτή την έννοια, ναι, στις ευρωεκλογές οφείλει να είναι παρόν το «Σχέδιο Β» ως μια συγκροτημένη εναλλακτική πρόταση

Το πιο δύσκολο εμπόδιο για το «Σχέδιο Β» δεν είναι το νόμισμα. Αλλά αν η κοινωνία μας μπορεί τελικά να βγει από το μικροαστισμό και να ανοίξει τα φτερά της σε ένα νέο πλαίσιο αλληλοστήριξης και συντροφικής δράσης

 

Να ανακτήσουν οι Ελληνες το χαμένο ηθικό και να αντισταθούν στη μοιρολατρία και το μικροαστισμό που παράγει η κρίση, επισημαίνει ο Αλέκος Αλαβάνος στη συνέντευξή του στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία». Ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΝ και νυν επικεφαλής του «Σχεδίου Β», με αυτοκριτική χροιά αναφέρεται στο εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, λέγοντας ότι η πρωτοβουλία για την ίδρυσή του είχε μεν καλές προθέσεις, αλλά «μεγάλο ερασιτεχνισμό και αφέλεια». Χαρακτηρίζει τη Χρυσή Αυγή «κοινωνικό φαινόμενο», που λειτουργεί ως προειδοποιητικό μήνυμα για όλους. «Αυτοί που ταπεινώνουν τους μετανάστες έχουν οι ίδιοι ταπεινωθεί από το άγριο κράτος», λέει ο κ. Αλαβάνος. Αναλυτικά, η συνέντευξη:

Συνέντευξη στον Σπύρο  ΚΑΡΑΛΗ

* Υποστηρίζετε ότι το εγχείρημα της Ευρωζώνης είναι πια κάτι απαρχαιωμένο, αποτυχημένο, παραλυτικό. Πολλοί, όμως, αντιπροτείνουν ότι η Ευρώπη είναι ένα μεγάλο μαντρί και ότι η Ελλάδα αν βγει από την Ευρωζώνη θα τη φάει ο λύκος. Μπορεί η Ελλάδα να τα καταφέρει χωρίς την Ευρώπη;

– Οι λύκοι είναι ήδη μέσα στο μαντρί. Οχι ότι υπάρχουν κακοί (οι Γερμανοί) και καλοί (οι Ελληνες) λαοί. Τα δομικά χαρακτηριστικά της Ευρωζώνης είναι τέτοια που δημιουργούν κέντρο και περιφέρεια, χώρες εξαγωγείς-τοκογλύφους και χώρες εισαγωγείς και χρεοκοπημένες, οικονομίες με τεχνολογία και οικονομίες με διαλυμένο παραγωγικό ιστό. Και σε πολιτικό επίπεδο κράτη-αφεντικά και κράτη-αποικίες. Το ζητούμενο είναι μια χώρα που έχει φτάσει σε ακραία ύφεση, όπως η Ελλάδα, να ανοίξει δίοδο και να βγει από αυτό το στοιχειωμένο κλουβί. Από το ίδιο μονοπάτι θα βγουν και οι άλλοι. Η έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη για το «Σχέδιο Β» δεν είναι μια κίνηση αυτοαπομόνωσης, αλλά η πρώτη συγκρουσιακή πράξη για τη δημιουργία μιας Ευρώπης της ισότιμης συνεργασίας, του αμοιβαίου οφέλους, της αλληλεγγύης, της διάχυσης της γνώσης και της τεχνολογίας.

* Εχετε ακόμη πει ότι η κρίση που βιώνει η χώρα δεν είναι απλά μια οικονομική κρίση. Οτι είναι κρίση καθολική, υπαρξιακή. Πώς περιγράφετε τη σημερινή κατάσταση;

– Οι θεσμοί -από το Κοινοβούλιο μέχρι το δημόσιο νοσοκομείο- καταρρέουν και επιτείνουν την κρίση. Οι αξίες που επικρατούσαν -το βόλεμα, η ατομική λύση- δεν έχουν να δώσουν απολύτως τίποτε. Η γλώσσα επικοινωνίας γίνεται όλο και περισσότερο γλώσσα της βίας. Ηθικό για το αύριο, όχι απλώς χαμηλό, δεν υπάρχει. Και το χειρότερο, εργασιακή γενοκτονία της νεολαίας. Μια καθολική κρίση απαιτεί και μια καθολική ημερήσια διάταξη επαναστατικών αλλαγών. Οχι μόνο οικονομικές, κοινωνικές, αλλά και θεσμικές, πολιτιστικές, στις ιδέες, στις αξίες. Ακόμα και στις σχέσεις ανάμεσά μας. Το πιο δύσκολο εμπόδιο για το «Σχέδιο Β» δεν είναι το νόμισμα. Αλλά αν η κοινωνία μας μπορεί τελικά να βγει από το μικροαστισμό και να ανοίξει τα φτερά της σε ένα νέο πλαίσιο αλληλοστήριξης και συντροφικής δράσης.

Και εγένετο… ο πολιτικός φορέας Σχέδιο Β’

Στιγμές από τη Συνδιάσκεψη για το Σχεδιο Β΄ (18&19-5-2013)

Διαβάστε το ρεπορτάζ

Σχέδιο Β -Ολοκληρώθηκε η Συνδιάσκεψη

Η ομιλία του Αλέκου Αλαβάνου 

Αναζητώντας την πατρίδα των παιδιών μας

 (…) Βλέπουμε τους νέους να φοβούνται να κάνουν οικογένεια και να φέρουν  παιδιά σε ένα κόσμο όλο ματαιώσεις και στερήσεις. Τους βλέπουμε να γυρίζουν ηττημένοι στο παιδικό τους δωμάτιο από το οποίο νόμιζαν ότι απελευθερώθηκαν. Τους βλέπουμε να γίνονται γέροι πριν από μας. Τους βλέπουμε να χάνουν από την αχρησία κάθε ικανότητα και ειδίκευση που με τόση προσπάθεια και πίεση απόκτησαν. Τους βλέπουμε να χάνουν το νόημα στη ζωή τους πριν ακόμα αρχίσει να γίνεται δική τους. Τους βλέπουμε να αποκαλύπτουν μετά δύο δεκαετίες ότι τελικά ο λύκος έφαγε την Κοκκινοσκουφίτσα. (….)

Σας ευχαριστώ κι εγώ όλες και όλους που είστε μαζί μας σε αυτή τη σημαντική για μας στιγμή.

Θα ήθελα να συμμεριστώ μαζί σας μερικές απλές σκέψεις.

Η Ελλάδα θα πεθαίνει για τα επόμενα σαράντα χρόνια

 Πρώτο: Είναι δύο συγγραφείς, έγκλειστοι ως νέοι στα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, επιβιώσαντες, που έγραψαν για τις εμπειρίες τους εκεί. Ο Ούγγρος Ιμρε Κέρτες με τον «Άνθρωπο χωρίς πεπρωμένο» που του έφερε το Νόμπελ. Κι ο Ιταλός Πρίμο Λέβι με το «Όσο υπάρχουν άνθρωποι».

 Τους αναφέρω γιατί έχουν ένα κοινό και εντυπωσιακό χαρακτηριστικό. Ενώ αφηγούνται για αυτό το τρομακτικό εργοστάσιο μαζικής εξόντωσης ανθρώπων, μιλάν με μια γλώσσα καθημερινότητας, στωικότητας, ρουτίνας και ηρεμίας. Το καθετί, ακόμα και οι θάλαμοι αερίων, συνηθίζεται και γίνεται ανεκτό. Σε άγριες συνθήκες μπορείς να περάσεις  τις «χαρές και τις λύπες των μικρών πραγμάτων».

 Στην Κρήτη υπάρχει η ευχή: «Ας μη σου δώσει ο Θεός όσα μπορείς να αντέξεις».

Αυτός είναι ο κίνδυνος σήμερα. Να περνάμε έξω από τα μαγαζιά με την «Αγορά Χρυσού» και να είναι σαν να περνάμε έξω από σουβλατζίδικα. Να διαβάζουμε για μια νέα αυτοκτονία και να είναι σα να διαβάζουμε το δελτίο καιρού. Να ακούμε ένα ναζιστή στη Βουλή και να είναι σα να ακούμε ένα βουλευτή. Να βλέπουμε τους άνεργους και να λέμε «έτσι είναι η ζωή».

 Όχι ότι δεν υπάρχει απόγνωση, οργή, επιθυμία για εκδίκηση. Υπάρχουν. Υπάρχει  όμως και κάτι άλλο. Η αίσθηση ότι δεν γίνεται τίποτε. Η μοιρολατρία. Η καθημερινότητα του συμβιβασμού με τον εξευτελισμό μας. Η φιλοσοφία «έτσι είναι ό κόσμος».

 Κι όμως ο κόσμος δεν είναι έτσι ούτε ήταν έτσι. Η ύφεση στην Ελλάδα εξελίσσεται στην πιο άγρια ύφεση σε ανεπτυγμένη χώρα τα τελευταία εκατό χρόνια.

 Το ακραίο υπόδειγμα κρίσης ήταν μέχρι τώρα η κρίση του 1929 στις ΗΠΑ με τις στρατιές των ανέργων και τα εργοστάσια φαντάσματα. Ο δείκτης αύξησης της ανεργίας στην Ελλάδα έχει ήδη φτάσει τον αμερικάνικο. Η χρονική διάρκεια της αύξησης ανεργίας και της μείωσης του ΑΕΠ έχει ήδη περάσει την αμερικάνικη.

Ο Αλέκος Αλαβάνος στη ΝΕΤ (10.5.2013)

Συνέντευξη Τύπου του Αλέκου Αλαβάνου για το Σχέδιο Β'(video)

Δέκα σημεία για τη συγκρότηση του πολιτικού φορέα «Σχέδιο Β’»

 Συνέντευξη Τύπου  4/4/2013

Στην ομιλία του ο Αλέκος Αλαβάνος αναφέρθηκε σε δέκα σημείa.

Πρώτο: Τα γεγονότα στην Κύπρο δίνουν μια εικόνα από ένα εφιαλτικό μέλλον που δεν πρέπει ποτέ να έρθει στην Ελλάδα. Η αντίληψη της κυβέρνησης ότι η ολοκλήρωση του μνημονίου οδηγεί στην ανάπτυξη έχει εκμηδενισθεί, με την διάλυση της κυπριακής οικονομίας.

Η αντίληψη της αξιωματικής αντιπολίτευσης ότι «θα καταργηθεί το μνημόνιο μέσα στην Ευρωζώνη» έχει ολοκληρωτικά καταρρεύσει δεδομένου του εργαλείου της διακοπής της ρευστότητας σε ευρώ από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Καλούμε τον λαό να απεγκλωβισθεί από τη στείρα, νοσηρή και αδιέξοδη αυτή αντιπαράθεση και απέναντι στις δύο εκδοχές του Σχεδίου Α’ να αντιπαραθέσει ένα απελευθερωτικό Σχέδιο Β’.

Δεύτερο: Το θέμα της παραμονής ή της εξόδου από την Ευρωζώνη είναι το σταυροδρόμι πάνω στο οποίο βρίσκεται σήμερα η χώρα μας. Στην ιστορία των υφεσιακών κρίσεων καμία χώρα δεν έχει μπορέσει να ανακάμψει με σκληρό νόμισμα όπως το ευρώ. Η έκδοση εθνικού νομίσματος είναι μια μεγάλη τομή. Αμφισβητεί το μέχρι τώρα κεντρικό στρατηγικό στήριγμα της άρχουσας τάξης στην Ελλάδα, τη συμμετοχή στην ευρωπαϊκή καπιταλιστική ολοκλήρωση. Είναι απολύτως αναγκαία. Και δεν αποτελεί πια διαπραγματευτικό χαρτί εντός Ευρωζώνης. Όπως έδειξε η σχετική ηρεμία των χρηματαγορών, η Ευρωζώνη, παρότι δεν το επιθυμεί, διακινδυνεύει το ενδεχόμενο αποχώρησης μιας χώρας από αυτήν.

Τρίτο: Η αποχώρηση από το ευρώ είναι απαραίτητη προϋπόθεση για τη σωτηρία και την ανάκαμψη. Από μόνη της όμως δεν αρκεί. Είναι κρίκος σε μια σειρά μετασχηματισμών, αριστερού προσανατολισμού που απευθύνονται όμως σε όλους τους πολίτες. Την άμεση παύση πληρωμών προς τους ξένους δανειστές. Την εθνικοποίηση των τραπεζών. Τον οικονομικό σχεδιασμό. Την παραγωγική ανασυγκρότηση. Τη δυναμική παρουσία των δημοσίων επενδύσεων. Τη συγκρότηση ενός Κοινωνικού Κράτους. Επειδή πλευρές των πολιτικών αυτών έρθουν σε σύγκρουση με το καθεστώς της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο λαός με δημοψήφισμα θα πάρει την απόφαση για την περαιτέρω πορεία του.

Τέταρτο: Η εκστρατεία τρόμου της κυβέρνησης για το ευρώ, στην οποία έχει συνδράμει η αξιωματική αντιπολίτευση με τη θέση ότι η αποχώρηση είναι «εθνική καταστροφή» δεν έχει πλέον καμία βάση. Όλα τα φόβητρα – από την έλλειψη πετρελαίου και τα μαγκάλια μέχρι το κλείσιμο των τραπεζών, που στην Κύπρο κράτησε περισσότερο από την Αργεντινή – έχουν συμβεί μέσα στο ευρώ. Θα είναι δύσβατος ο δρόμος της ανάκτησης του ελέγχου στη νομισματικής και οικονομικής πολιτικής, αλλά θα είναι καρποφόρος. Μέσω της ρευστότητας με ταχύτητα θα ανοίξουν οι θέσεις εργασίας στον τουρισμό, στον αγροτικό τομέα, στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που ανακτούν την εσωτερική αγορά, στα δημόσια έργα.

Δήλωση του Αλέκου Αλαβάνου για τις κυπριακές εξελίξεις

Πηγή:ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ

Αθήνα, 25.3.2003

«Η 25^η Μαρτίου είναι πια μια διπλή επέτειος. Όπως πάντα, επέτειος εθνικής απελευθέρωσης. Κι από φέτος επέτειος εθνικής Καταστροφής, με την απόφαση ολοκληρωτικής κατακρήμνισης της κυπριακής οικονομίας από την Ευρωζώνη και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Το τελεσίγραφο Βερολίνου και Ουάσιγκτον, Σόιμπλε και Λαγκάρντ, που το Eurogroup απλώς επικύρωσε, δεν εξυγιαίνει, δεν εξορθολογίζει, δεν ανασυγκροτεί, δεν σταθεροποιεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα της Κύπρου.

Το διαλύει συθέμελα. Και μαζί με αυτό αποδιοργανώνει πλήρως την οικονομία, την απασχόληση, τις επενδύσεις, τις διεθνείς σχέσεις, τις ενεργειακές προοπτικές, τους δημοκρατικούς θεσμούς του νησιού.

Σαράντα χρόνια μετά την τουρκική εισβολή η Κύπρος βγαίνει για δεύτερη φορά ακρωτηριασμένη, χωρίς ταυτότητα, με άγνωστο και δυσοίωνο το μέλλον.

Τα δραματικά γεγονότα στην Κύπρο είναι ένα μεγάλο δίδαγμα και μια αυστηρή προειδοποίηση για την Ελλάδα. Και αποκαλύπτουν σε όλους τον άγονο, ψευδή και παλαιοκομματικό τρόπο αντιπαράθεσης ανάμεσα σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση στη χώρα μας.

Ο στείρος ανταγωνισμός τους επικεντρώνεται στο ποιος είναι ο καλύτερος διαπραγματευτής.

Η κυβέρνηση εφαρμόζει και υπερασπίζεται τη μέθοδο της συναινετικής, πειθήνιας, συνεπούς προς τις επιλογές της τρόικα στάσης, που δήθεν θα οδηγήσει τελικά στην ανάκαμψη της χώρας. Η κυπριακή εμπειρία, που εξελίσσεται με πολύ γρηγορότερη κίνηση από τις άλλες χώρες των μνημονίων, όπου το τέλος έρχεται αμέσως μετά την αρχή, δείχνει ότι αυτό το τέλος είναι η πλήρης εξουθένωση της κοινωνίας.

MAA: Δήλωση Α. Αλαβάνου για τις εξελίξεις στην Κύπρο

«Για μια ακόμη φορά ο εργαζόμενος λαός της Κυπριακής Δημοκρατίας γίνεται «αγνοούμενος» από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα»
«Και οι εξελίξεις στην Κύπρο επιβεβαιώνουν την ανάγκη Σχέδιου Β’ για την περιφέρεια της Ευρωζώνης»

«Με δραματικό τρόπο οι εξελίξεις στην Κυπριακή Δημοκρατία υποδεικνύουν ότι για μια περιφερειακή χώρα σε κρίση ο μόνος δρόμος διάσωσης, ανασυγκρότησης και κοινωνικής προόδου είναι η άμεση αποχώρηση από την Ευρωζώνη, το Σχέδιο Β’.

Το πρόβλημα στην Κύπρο δεν αφορά στους μεγαλοκαταθέτες – από όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας – με τους φουσκωμένους λογαριασμούς από το ξέπλυμα μαύρου χρήματος. Αυτοί οφείλουν να πληρώσουν βαριά το τίμημα των ανομιών τους και να γνωρίσουν το σπαθί της δικαιοσύνης.

Το πρόβλημα αφορά στους μικρούς και μεσαίους καταθέτες με τις αποταμιεύσεις μιας ζωής. Μέχρι τώρα με τους όρους που επέβαλε η Ευρωζώνη στις χώρες σε κρίση έχει αποδειχθεί ότι καμία ασφάλεια δεν υπάρχει για τον μισθό. Καμία ασφάλεια για τη σύνταξη. Καμία ασφάλεια για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Καμία ασφάλεια για τη θέση εργασίας. Καμία ασφάλεια για τα ακίνητα των λαϊκών στρωμάτων.

Με την απόφαση της Ευρωζώνης για την Κυπριακή Δημοκρατία αποδεικνύεται ότι καμία ασφάλεια δεν υπάρχει ούτε για το τελευταίο οχυρό, τις λαϊκές καταθέσεις. Ακόμα κι αν η υπόδειξη για τη φορολόγηση των μικρών καταθέσεων είναι της Λευκωσίας κι όχι των Βρυξελλών, ακόμα κι αν η ρύθμιση αυτή μετριασθεί ή και αρθεί κάτω από τις παγκόσμιες αντιδράσεις, συμπεριλαμβανομένων και κύκλων του συστήματος,η κυνική αυτή απόφαση δείχνει την αγριότητα, την κοινωνική αδικία, την καταστροφικότητα, την αναποτελεσματικότητα των πολιτικών αλλά και των ίδιων των αρχών της Ευρωζώνης.

Ο Αλέκος Αλαβάνος για το Σχέδιο Β’

O Αλέκος Αλαβάνος στον ΣΚΑΙ

»Ευρώ ή Δραχμή; Σχέδιο Β- Μόνος δρόμος είναι ο δεύτερος δρόμος»

Ρεπορτάζ: Σκουρής Βασίλης

Με ένα βιβλίο που κυκλοφορεί το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής από τις εκδόσεις «Κορόντζη» με τίτλο «Ευρώ ή Δραχμή; Σχέδιο Β» και με υπέρτιτλο «Μόνος δρόμος είναι ο δεύτερος δρόμος» πραγματοποιεί το πρώτο βήμα προς την ίδρυση κόμματος ο Αλέκος Αλαβάνος. Ενός κόμματος που όπως δήλωσε ο ίδιος στη Real News την περασμένη Κυριακή θα κατέβει σίγουρα στις ευρωεκλογές αλλά και στις εθνικές εκλογές αν αυτές προηγηθούν.

«Ναι, υπάρχει άλλος δρόμος και αυτός συμπυκνώνεται σε μια δέσμευση άμεσων ριζοσπαστικών μετασχηματισμών με αφετηρία την αποχώρηση από το ευρώ: παύση πληρωμών του χρέους, εθνικοποίηση των τραπεζών, δημοκρατικός σχεδιασμός, κοινωνικός έλεγχος, επιθετική πολιτική στην απασχόληση. Αυτό που κωδικά ονομάζουμε «Σχέδιο Β» σε αντιπαράθεση με το «Σχέδιο Α», των κυρίαρχων οικονομικών και πολιτικών δυνάμεων που οδήγησαν τη χώρα στη σημερινή καταστροφή» αναφέρεται χαρακτηριστικά στον πρόλογο του βιβλίου.

Πέραν του Αλέκου Αλαβάνου, μάλιστα, στο βιβλίο άρθρα ή συνεντεύξεις έχουν μεταξύ άλλων οι Γ. Βασσάλος, Λ. Βατικιώτης, Χ. Κατσούλας, Π. Σωτήρης, Δ. Μπελαντής, Π. Παπακωνσταντίνου, Κ. Παπουλής, Δ. Πατέλης, Κ. Λαπαβίτσας, Θ. Μαριόλης, Α. Τσουλφίδης.

Ιδού και το κείμενο του οπισθόφυλλου του βιβλίου:

«Η πορεία που ακολουθεί η χώρα μας εδώ και δεκαετίες και κατέληξε στα Μνημόνια, με τη σκληρή λιτότητα, τις απολύσεις, την καλπάζουσα ανεργία, τη φτώχεια, τα μαγαζιά και τις μικροεπιχειρήσεις που βάζουν λουκέτο, τα σχολειά, τα πανεπιστήμια και τα νοσοκομεία που κλείνουν, την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, την κατάργηση των εργασιακών και δημοκρατικών δικαιωμάτων, όλα όσα επιβάλλονται από τις κυβερνήσεις δεσποτικά, βίαια στην κοινωνική πλειονότητα, δεν είναι μοίρα ούτε μονόδρομος.

Αλέκος Αλαβάνος: »Οταν σου λείπει κάποιος ψάχνεις να τον βρεις»

Ο Αλέκος Αλαβάνος για τον Κορνήλιο Καστοριάδη

via ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ

Μερικές φορές ενώ βρίσκεσαι ανάμεσα σε πολύ κόσμο – μια οικογενειακή συγκέντρωση, μια μεγάλη παρέα, μια διαδήλωση – κυριαρχείσαι από μια αίσθηση απουσίας, μοναχικότητας. Κάποιοι λείπουν. Όχι μόνο με την έννοια της φυσικής παρουσίας. Αλλά με αυτά που είναι πέρα από αυτήν: την ικανότητα του απόντα να πυροδοτεί διάλογο, να ανοίγει παράθυρα σε κλειστούς τοίχους, να καρποφορεί ιδέες, να μαγεύει ένα άγονο πνευματικό τοπίο και να το κάνει καταπράσινο και πολύχρωμο.

Αυτή η απουσία είναι πια ένα κεντρικό χαρακτηριστικό στο χώρο της πολιτικής στην Ελλάδα της κρίσης. Οι τηλεοπτικές οθόνες είναι γεμάτες από καθηγητές πανεπιστημίου, κομματικά στελέχη παντογνώστες, έτοιμους να στηρίξουν επιστημονικά και με σοβαροφάνεια τον πιο ασήμαντο κομματικό ελιγμό.

Λείπουν πολλοί – αν και υπάρχουν και αξιολογότατες παρουσίες, χωρίς όμως μεγάλο ακροατήριο, εξορισμένες στα αγωνιώδη ατομικά γραπτά τους η σε διαδικτυακές ιστοσελίδες. Ένας από τους μεγάλους απόντες είναι ο Κορνήλιος Καστοριάδης. Γιατί;

Σε μια κατάσταση που από όλες τις πλευρές γίνεται προσπάθεια η εξέλιξη στην Ελλάδα να περιορισθεί μέσα στις καθορισμένες συντεταγμένες του ευρωπαϊκού πλαισίου, είναι αναγκαίες, όχι μόνο για τον προβληματισμό μας αλλά και για το ηθικό μας, οι εικονοκλαστικές και προωθημένες αντιλήψεις του για την ικανότητα της ανθρώπινης κοινωνίας για «δημιουργία», όχι εξωπραγματική, αλλά χωρίς προκαθορισμούς και όρια, ελεύθερη να διαλύσει τα πλαίσια που τη δεσμεύουν, να οδηγήσει στο εντελώς καινοτομικό.

Σε μια εποχή που οι επιμέρους αγώνες συνεχώς επιβεβαιώνουν την αναποτελεσματικότητά τους, που η παθητικότητα, η μοιρολατρία και η αποδοχή της ήττας αγκαλιάζουν όλο και περισσοτέρους, μέσα στις σελίδες του Καστοριάδη υπάρχουν όλοι οι σπόροι που περιμένουν τη βροχή για να βλαστήσουν, για την «αυτονομία» των κοινωνιών, για τη συμμετοχή των πολιτών, για την ικανότητα να φτιάξουν αυτές οι ίδιες τους θεσμούς τους, για τη σημασία των αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών, που τις συναντήσαμε ευκαιριακά στις πλατείες.

Αλέκος Αλαβάνος: Oι αναμνήσεις και το »Σχέδιο Β»

εφημ Ελευθεροτυπία

Πρέπει να ήταν ένα βράδυ, τέλη Γενάρη του 1973. Ακριβώς 40 χρόνια πριν. Πρέπει να ήταν στην Καισαριανή. Δύο μέρες πριν είχαν κοπεί τα πόδια πολλών από μας, όταν η χούντα ανακοίνωσε τη διακοπή της «αναβολής» και την άμεση παρουσία στα κέντρα εκπαίδευσης πεζικού για εκατό και πάνω φοιτητές. Δύο μέρες μετά δοκιμάσαμε την ταπείνωση του κουρέματος με την ψιλή μηχανή, του καψωνιού, της βίας, που για πολλούς κατέληξε στα κέντρα βασανισμών της ΕΣΑ.

Εκείνο λοιπόν το βράδυ, σε μια μεγάλη ταβέρνα πλημμυρισμένη από φοιτητόκοσμο, έγινε το μεγάλο γλέντι αποχαιρετισμού. Το οργάνωναν όσοι έμεναν πίσω. Ο μεγαλύτερος αριθμός ήταν συμφοιτήτριες, οι «κοπέλες» μας, που δεν είχε τη δυνατότητα ούτε η χούντα να τις επιστρατεύσει στο στρατό της, που ήταν «άβατο» για τις γυναίκες όπως το Αγιο Ορος.

Εκατοντάδες στριμωγμένοι, ο ένας να μπερδεύει το πιάτο και το ποτήρι του άλλου, η καθεμιά να αγκαλιάζει το φίλο της άλλης ελεύθερα, να μιλάμε με πάθος για την Ελλάδα της δημοκρατίας και το σοσιαλισμό, να τραγουδάμε ανοιχτά «είμαστε δύο, είμαστε τρεις, είμαστε χίλιοι δεκατρείς» και τα άλλα παράνομα του Θεοδωράκη, να νικάμε το φόβο, να ανυψωνόμαστε μέχρι τον ουρανό.

Στις προπόσεις, η μία μετά την άλλη, κάποιος είπε δυο λόγια, η φωνή του «έσπασε» και -σαν να επρόκειτο για ηλεκτρικό ρεύμα- όλη η αίθουσα ξέσπασε σε λυγμούς. Ολοι. Και οι σερβιτόροι και οι λαντζιέρισσες. Δεν έχω ξαναβρεθεί σε εστιατόριο που να κλαίνε όλοι μαζί επί ώρες. Δεν το έχω δει ούτε στις ταινίες του Κουστουρίτσα.

Δεν ήταν μοιρολόγι, ούτε πένθος. Ηταν μια ξαφνική ομαδική αποκάλυψη ότι με τη μαζική στράτευση το φοιτητικό κίνημα αναδεικνυόταν ο ισχυρός αντίπαλος της χούντας – όπως και έγινε. Ηταν λυγμοί αίσθησης μιας ασύλληπτης για την ηλικία μας δύναμης, δέσμευσης και όρκου συνειδητοποίησης ότι το ακλόνητο τείχος της χούντας είναι ευάλωτο, συλλογικής υπερηφάνειας, έρωτα για καθετί όμορφο και ακατόρθωτο.

Αλέκος Αλαβάνος:»Ποτέ τα τελευταία χρόνια δεν ήταν τόσο μεγάλη η πολιτική απουσία της Αριστεράς».

Η συνέντευξη του Αλέκου Αλαβάνου στο Real.gr

Οι μετρήσεις δείχνουν σταθεροποίηση της κυβέρνησης, με αύξηση μάλιστα των δυνάμεων της ΝΔ. Πού οφείλεται αυτό κ. Πρόεδρε; Και πόσο θα κρατήσει;

Δεν ξέρω τι αξία έχουν αυτές οι μετρήσεις όταν υπάρχει τέτοια ρευστότητα και τόσο μεγάλη απογοήτευση από το κοινοβουλευτικό σκηνικό. Νομίζω ότι αυτές οι δημοσκοπήσεις έχουν συμβάλει πολύ στην πλήρη παρακμή της πολιτικής ζωής. Μαγκιές, κόλπα, κουτσαβακισμοί, επιδειξιομανίες, νεοπλουτισμοί κυριαρχούν στον δημόσιο διάλογο κυβέρνησης – αντιπολίτευσης προκειμένου να κερδίσουν καμιά μονάδα στα ποσοστά τους. Στο ερώτημά σας τώρα: κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση συμφωνούν στο βασικό, ότι «η έξοδος από το ευρώ είναι εθνική καταστροφή». Αυτό σημαίνει ότι η ΝΔ έχει μεν κομματικό αντίπαλο, δεν έχει όμως προγραμματικό και ιδεολογικό αντίπαλο. Σε αυτό επιχειρεί να στηρίξει την ηγεμονία της.

Οι δημοσκοπήσεις επίσης δείχνουν τους πολίτες να πιστεύουν πως απομακρύνεται το ενδεχόμενο της χρεοκοπίας…

Αν όντως το πιστεύουν, κάτι δεν πάει καλά με την ενημέρωσή τους. Η έκθεση του ΔΝΤ δείχνει καθαρά ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις δανειακές της υποχρεώσεις, μέχρι τέλος του χρόνου θα έχουμε νέα κρίση, θα έρθει η τρίτη περικοπή των δανειακών υποχρεώσεων, αλλά δεν πρόκειται να μας βγάλει ούτε αυτή από το τέλμα της ανεργίας και της οικονομικής διάλυσης.

Ταυτόχρονα, πάντως και ενώ λαμβάνονται τα πλέον σκληρά μέτρα, οι κοινωνικοί αγώνες παραμένουν πολύ χαμηλά. Σε τίποτα δεν θυμίζουν τις κινητοποιήσεις επί κυβέρνησης Παπανδρέου…

Σωστό. Είναι οι επιτάξεις, οι επιστρατεύσεις και γενικά η κυβερνητική βία. Είναι το κόστος μιας μέρας απεργίας για ένα πενιχρό πια μισθό. Είναι οι μεγάλες κινητοποιήσεις στις πλατείες που δεν έφεραν αποτέλεσμα γιατί κανένα κόμμα δεν τις στήριξε φέρνοντας έτσι απογοήτευση και παραίτηση. Κυρίως όμως είναι η έλλειψη μιας άλλης επιλογής, που θα δώσει λύση στην ανεργία και τη στέρηση, θα δώσει ελπίδα και θα κινητοποιήσει την κοινωνία. Για αυτό για μας έχει τόση σημασία να γίνει ένας μεγάλος διάλογος για το Σχέδιο Β΄.

Αλέκος Αλαβάνος: »Η ευρωζώνη είναι Μνημόνιο»

 Εφημ ΠΡΙΝ

Το Σχέδιο Β’ που καταθέτει το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής είναι ένα επαναστατικό πρόγραμμα στο βαθμό που αμφισβητεί την ευρωπαϊκή καπιταλιστική ολοκλήρωση, υποστηρίζει στο Πριν ο Αλέκος Αλαβάνος. Όπως τονίζει, είναι απολύτως αδύνατο να καταργηθεί το Μνημόνιο και να παραμείνει η χώρα στην ευρωζώνη.

Συνέντευξη στους Γιάννη Ελαφρό και Γιώργο Λαουτάρη

– Με αφορμή τα αποτελέσματα του Γιούρογκρουπ είδαμε δημοσιεύματα που έκαναν λόγο για τα πρώτα χαμόγελα. Εσείς χαμογελάσατε;

– Τα χαμόγελά τους είναι παγωμένα ακόμα από το PSI. Η απόφαση του Γιούρογκρουπ είναι μια εντελώς λάιτ, νοθευμένη έκδοση του PSI. Δεν έχει περικοπή δανείων και αντίθετα έχει αυτό που έγραψε μια ξένη εφημερίδα, «μεζέδες για την Ελλάδα». Έχει μικρή μείωση επιτοκίων, μικρή επιμήκυνση της εξόφλησης, μικρή και με ερωτηματικό αγορά ομολόγων στη δευτερογενή αγορά, μικρή παράταση εφαρμογής του προγράμματος. Μέσα στις συνθήκες της ύφεσης και με την έλλειψη εθνικής νομισματικής πολιτικής, πιστεύω ότι ο δρόμος είναι προδιαγεγραμμένος, δρόμος επιδείνωσης που θα φτάσει σε αφόρητα επίπεδα μέσα στο 2013.

– Σε τι συνίσταται το Σχέδιο Β;

– Κομβικά σημεία είναι η παύση πληρωμών, η διαγραφή του χρέους, η αποχώρηση από το ευρώ και η απόκτηση ικανότητας μιας εθνικής νομισματικής πολιτικής, η εθνικοποίηση των τραπεζών, ο δημόσιος σχεδιασμός προκειμένου να κινηθεί η παραγωγική συγκρότηση, η αναδιανομή του πλούτου με μέτρα που υπερβαίνουν τη φορολογία και πρέπει να αγγίξουν κατά τη γνώμη μου και το θέμα της περιουσίας, ο εργατικός έλεγχος. Το ονομάσαμε Σχέδιο Β~ γιατί πιστεύουμε ότι μπορεί να κωδικοποιήσει μέσα σε δύο λέξεις αυτή την πρόταση, που δεν είναι πολύ διαφορετική από κομβικά σημεία που έχουν κάνει άλλες οργανώσεις της Αριστεράς πριν από μας με τις οποίες συζητάμε και έχουμε μια παράλληλη προβληματική.

– Ποιος καλείται όμως να το εφαρμόσει;

– Το πρόγραμμα, που εμείς το λέμε Σχέδιο Β, ενώ άλλες δυνάμεις της Αριστεράς, όπως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το λένε αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα, είναι κατά τη γνώμη μου επαναστατικό πρόγραμμα, με την έννοια ότι αμφισβητεί την κεντρική επιλογή της άρχουσας τάξης της Ελλάδας από τη δεκαετία του ’60 μέχρι σήμερα. Η επιλογή ήταν ότι η Ελλάδα της αμερικανοκρατίας μετά τον εμφύλιο θα ενσωματωθεί και θα σταθεροποιηθεί μέσα στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής καπιταλιστικής ολοκλήρωσης. Για να πετύχει το Σχέδιο Β~ απαιτούνται άλλοι συσχετισμοί στην κοινωνία, οργανωμένες δυνάμεις να το στηρίζουν, σημαίνει φυσικά και μια ριζοσπαστική, ανατρεπτική κυβέρνηση με κεντρικό τον ρόλο της Αριστεράς.

– Από τον ΣΥΡΙΖΑ κυρίως διατυπώνεται η κριτική ότι η αποχώρηση από το ευρώ είναι σχέδιο πατριωτικό, εθνικής αναδίπλωσης, εθνικιστικό. Πώς απαντάτε;

– Αν προχωρήσουμε σε αυτή τη λογική, πρέπει να βάλουμε τον Ρήγα Φεραίο και τον Κολοκοτρώνη ξανά στη φυλακή, διότι τα έσπασαν με έναν πολυεθνικό δανεισμό, την οθωμανική αυτοκρατορία. Θεωρώ ότι το Σχέδιο Β είναι μια βαθιά διεθνιστική τομή για την ελληνική κοινωνία.

Αλέκος Αλαβάνος: »Δημοψήφισμα για το ευρώ»

 εφημ Real news

 συνέντευξη στο Βασίλη Σκουρή  

1.Γιατί επιμένετε στην ύπαρξη plan b για το ευρώ; Εκτιμάτε ότι η χώρα θα βρεθεί εκτός ευρωζώνης;

Γιατί όταν το μετεωρολογικό δελτίο προβλέπει ότι μπορεί να έχει μπόρα παίρνουμε την ομπρέλα μαζί μας. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση που θέλουν την παραμονή στην Ευρωζώνη με κάθε θυσία γνωρίζουν πολύ καλά ότι η έξοδος μπορεί να μας επιβληθεί κάθε στιγμή, για δεκάδες λόγους. Το πολιτικό σύστημα καθιστά άλυτα πράγματα που είναι εντελώς απλά στην καθημερινή ζωή. «Ετοιμάζομαι για κάθε ενδεχόμενο». Την περασμένη βδομάδα η Φιλανδία δίνει στη δημοσιότητα το Σχέδιο Β για την Ελλάδα, αλλά και Σχέδιο Β για αποχώρηση της ίδιας της Φιλανδίας από την Ευρωζώνη. Είναι ντροπή.

2.Εσείς πιστεύετε ότι η συμμετοχή της χώρας στο ευρώ, είναι επιζήμια;

Με το ευρώ στην τσέπη, κι όχι με τη δραχμή, φτάσαμε στην μεγαλύτερη οικονομική καταστροφή στην ιστορία μας. Από το 1950, μετά τον εμφύλιο πόλεμο, παρότι οι περισσότερες κυβερνήσεις ήταν της πλουτοκρατίας, με τις τσάπες ο λαός έσκαψε όλο τον καμένο τόπο για να φτάσει με τη δραχμή στο επίπεδο ανάπτυξης του 2000. Δεν θα μπορέσουμε σήμερα με δικό μας νόμισμα όταν έχουμε τα ηλεκτρονικά γεωργικά μηχανήματα, την έρευνα, τη βιοτεχνολογία;

3.Τόσο τα κόμματα της κυβέρνησης, ωστόσο, όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση τάσσονται φανατικά υπέρ της παραμονής της Ελλάδας στην ευρωζώνη, αν και ο ευρωσκεπτικισμός εντείνεται. Τι πρέπει να γίνει;

Δημοψήφισμα. Το επαναλαμβάνω: Δημοψήφισμα. Είμαστε σε δραματική κατάσταση ώστε να πάρει οποιοσδήποτε άλλος την ευθύνη, εκτός από τον ίδιο τον λαό. Τον φόβο θα τον νικήσει η σκέψη. Δέστε. Ποιο είναι το υπ’ αριθμόν ένα βασανιστήριο σήμερα; Η ανεργία. Να σας διαβάσω κατά λέξη τι λέει η φιλανδική έκθεση για το Σχέδιο Β για μια Ελλάδα με εθνικό νόμισμα. «Το ποσοστό ανεργίας θα μπορούσε να μειωθεί μέσω ενισχυτικών μέτρων αλλά η χρηματοδότηση για μια ήδη υπερχρεωμένη χώρα είναι δύσκολη». Και για αυτή τη δυσκολία: «Η Ελλάδα θα ανακοινώσει ότι δεν μπορεί να εκπληρώσει τις δανειακές της υποχρεώσεις…». Ήδη έχουμε προχωρήσει τις συζητήσεις με πολλούς χώρους για μια πλατειά επιτροπή για το δημοψήφισμα. Και ετοιμαζόμαστε για τη συλλογή υπογραφών.

»Aς κτίσουμε επειγόντως τις γέφυρες» – Αλέκος Αλαβάνος

Πηγή:το ΜΕΤΩΠΟ

Αρθρο στη εφημερίδα »Εργατική Αλληλεγγύη»

Θέτετε το ερώτημά σας με ένα δίλημμα. Και πραγματικά σε εποχές πολέμων, οικονομικών καταστροφών, διάλυσης ή κλονισμού αυτοκρατοριών (όχι μόνο με την ιστορική, πολιτική αλλά και με τη σημερινή έννοια των υπερεθνικών καπιταλιστικών ολοκληρώσεων) οι λαοί βρίσκονται μπροστά σε καταλυτικά διλήμματα, τα οποία δεν μπορούσαν μαζικά να τα φαντασθούν πριν μικρό χρονικό διάστημα, σπάζουν τη ρουτίνα που έφερνε κι ένα είδος ασφάλειας, προκαλούν σε πάρα πολλούς «σοκ και δέος».

Τα διλήμματα αυτά, στις εποχές κρίσης, έχουν ιστορικές διαστάσεις, αφού αφορούν στη συντήρηση ή την κατάλυση κεντρικών και πολύχρονων επιλογών στη στρατηγική της άρχουσας τάξης. Την ίδια στιγμή όμως από ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας, που έχει διαρρήξει τις πολιτικές και ιδεολογικές του κληρονομιές και τη θρησκευτική του αφοσίωση σε αυτές, που βρίσκεται σε ιδεολογικό χάος και συναισθηματική σύγχυση κάτω από τις ριπές των διαλυτικών ρυθμίσεων για τη ζωή του, προσλαμβάνουν ένα πολύ απλό, καθημερινό και κατεπείγοντα χαρακτήρα. Στην τσαρική Ρωσία, για παράδειγμα, κατά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, ήταν του τύπου «ο γιος μου νεκρός στα χαρακώματα του μετώπου με τον πόλεμο ή στο σπίτι με την ειρήνη;» ή «η γη για πάντα στους κουλάκους ή στην αγροτιά;».

Αν οι δυνάμεις οι οποίες πρωτοπορούν και πρωταγωνιστούν για τις επαναστατικού χαρακτήρα αλλαγές δεν επικοινωνήσουν με αυτά τα πολύ απλά, αλλά ακόμα περισσότερο αληθινά και δραματικά διλήμματα του «απλού λαού», αν οι ρίζες της πολιτικής τους δεν πάρουν χυμούς από ακριβώς αυτή τη βαθιά αγωνία για το αύριο της κοινωνίας, τότε η πολιτική και οι ιδέες τους κινδυνεύουν να μείνουν μετέωρες.

Κι όχι μόνο. Ακριβώς επειδή τα διλήμματα για τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους έχουν αυτή τη διάσταση χρονικής και πρακτικής αμεσότητας, είναι εύκολο να ενσωματώνονται σε μη πραγματικά διλήμματα από διάφορες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις, που όταν εμπράκτως αποδειχθεί η πλαστότητά τους το μεγάλο κακό ήδη έχει γίνει. Γιατί σήμερα, κατά τη γνώμη μου, δεν υπάρχει χώρος για «φιλολαϊκό καπιταλισμό».

Συνέντευξη του Αλέκου Αλαβάνου στο radiobubble

Η συνέντευξη για τις πολιτικές εξελίξεις με τον Αλέκο Αλαβάνου εδώ:

http://news.radiobubble.gr/2012/05/blog-post_622.html?spref=fb

και εδώ οι  15 Σημειώσεις στο Πρόχειρο. Για τις Εκλογές, για το Μνημόνιο και κυρίως για το Ευρώ

 

Ο Aλέκος Αλαβάνος υπέρ της εξόδου από το ευρώ

Ο Αλέκος Αλαβάνος έγραψε το Σάββατο, στην ιστοσελίδα της συλλογικότητας «Μέτωτο Αλληλεγγύης και Ανατροπής» ένα κείμενο που δημιούργησε αίσθηση και συζητήσεις στον κόσμο της Αριστεράς. Δεν θα αναφερθούμε αναλυτικά σ’ αυτό (όποιος/α θέλει μπορεί να το διαβάσει εδώ 15 Σημειώσεις στο Πρόχειρο. Για τις Εκλογές, για το Μνημόνιο και κυρίως για το Ευρώ

Ο Α. Αλαβάνος  του οποίου η σταθερά θέση είναι να φύγουμε από το ευρώ και να επιστρέψουμε σε εθνικό νόμισμα- κάνει κριτική στον Σύριζα ότι δεν μιλάει ανοιχτά και ξεκάθαρα στον ελληνικό λαό λέγοντας του ότι η έξοδος από το Μνημόνιο οδηγεί κατευθείαν σε έξοδο και από το ευρώ.
Τις θέσεις του αυτές διατυπώνει στην τηλεοπτική εκπομπή Γ. Πρετεντέρη στο βίντεο που παραθέτουμε.

 

15 Σημειώσεις στο Πρόχειρο. Για τις Εκλογές, για το Μνημόνιο και κυρίως για το Ευρώ

Του Αλέκου Αλαβάνου

1. Εκτελεστικό απόσπασμα για τον δικομματισμό στις εκλογές υπήρξε η ίδια η Ευρωζώνη (δεν έχει δοθεί ακόμα η χαριστική βολή). Στις αρχές του χειμώνα, κάτω από τις πιέσεις των αγορών προς το ευρώ και τα ομόλογα ισχυρών πια χωρών του η Γερμανία αποφάσισε και επέβαλε την είσοδο της ΝΔ στην κυβέρνηση της δεύτερης άγριας δανειακής σύμβασης. Ο για δύο χρόνια αντιμνημονιακός ιεροκήρυκας Σαμαράς μέσα σε μια νύκτα κατάντησε μνημονιακός ψάλτης. Η Ευρωζώνη έτσι ναρκοθέτησε το σύστημα του δικομματισμού που, και στην Ελλάδα, εξασφαλίζει την διαιώνιση και την αποσόβηση ακραίων κρίσεων για το σύστημα. Έκαψε την ευκαιρία για ένα δεξιό Ολάντ στη χώρα μας. Αν δεν είχε λειτουργήσει έτσι, το «μόνο νεκρός θα συνεργαστώ με τους μνημονιακούς» θα το είχε προεκλογικά πει, με τον Καμμένο υπασπιστή του, ο Σαμαράς, αυτοδύναμος πια πρωθυπουργός.

2. Ό,τι έκανε σταθερά μέχρι πριν κάποια χρόνια η αμερικάνικη πρεσβεία (που δεν αποκλείεται να ξαναεμφανιστεί σύντομα), δεν μπόρεσαν να το κάνουν οι δεκαπέντε τόσες πρεσβείες της Ευρωζώνης. Είτε, λοιπόν, η Ευρωζώνη αποδεικνύεται, μέσα στις αντιφάσεις και τις αντιθέσεις της, ανίκανη να επεξεργασθεί μια μακροπρόθεσμη πολιτική διασφάλισης της ίδιας της κυριαρχίας της. Είτε η Γερμανία, ως ηγέτιδα του χώρου του ευρώ, με πλήρη επίγνωση των συνεπειών, θυσιάζει την ίδια την άμεση επιρροή της στην Ελλάδα προκειμένου να κερδίσει κρίσιμο χρόνο για την υπεράσπιση της κεντρικής ζώνης του ευρώ. Συμβαίνει μάλλον το δεύτερο, μαζί ενδεχομένως με το πρώτο, και αυτό είναι μια προειδοποίηση για όσους ονειρεύονται ελιγμούς της Γερμανίας σε περίπτωση που ακυρώσουμε τις δανειακές συμβάσεις.

3. Ένας κόσμος μέσα στις φλόγες μιας πόλης που καίγεται «συνωστίζεται» στις παραλίες για να σωθεί. Έτσι ήταν αυτές οι εκλογές, σα σε μια μεγάλη καταστροφή. Η διαφορά είναι τώρα ο καθένας είχε τον χρόνο να σκεφτεί ποιο καράβι θα επιλέξει. Σε αυτό το πλαίσιο ήρθε ο εκλογικός θρίαμβος του ΣΥΡΙΖΑ που η πολιτική του συνήχησε με την ανάγκη της κοινωνίας να γίνει κάτι «τώρα». Εδώ ακριβώς ήρθε και ο δεύτερος θρίαμβος, της αντιμνημονιακής ακροδεξιάς, με τους Ανεξάρτητους Έλληνες και την αποκρουστική ναζιστική εκλογική παρουσία. Στους ταξιδιώτες αυτό που κυριάρχησε την Κυριακή 6 Μαΐου είναι: «να φύγουμε από το καταραμένο λιμάνι (του δικομματισμού και του μνημονίου)». Αυτό που λογικά αρχίζουν και σκέφτονται πια είναι: «σε τι είδους άραγε λιμάνι θα αγκυροβολήσουμε».

Αποχώρηση από Ευρωπαϊκή ‘Ενωση και Ευρώ με σοσιαλιστική προοπτική – Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής

 

Αλέκος Αλαβάνος: Κάποιοι δεν με ήθελαν στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Πηγή:mediaoasis   9/4/12

Το οριστικό διαζύγιό του με το φιλοευρωπαϊσμό επικύρωσε το Σαββατοκύριακο ένα κομμάτι που προήλθε από την πιο φιλοευρωπαϊκή πλευρά της Αριστεράς, το Συνασπισμό και το ΣΥΡΙΖΑ. Το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής, με άτυπο επικεφαλής τον Αλέκο Αλαβάνο, προχώρησε σε μια ιστορική απόφαση, δηλώνοντας ως θέση που ψηφίστηκε με πλειοψηφία τριών τετάρτων ότι η χώρα πρέπει να αποχωρήσει από το ευρώ αλλά και από την Ευρωπαϊκή Ένωση με σοσιαλιστική προοπτική. Πρόκειται για μια απόφαση που προέκυψε ύστερα από διεξοδικές συζητήσεις μέσα σε αυτά τα χρόνια της κρίσης και αν μη τι άλλο δείχνει έναν πολιτικό χώρο που δεν χαρακτηρίζεται από δογματικές αγκυλώσεις. Θυμίζουμε ότι το 2010, η θέση του “Μετώπου” ήταν “καμία θυσία για το ευρώ”.

Ως προς την εκλογική τακτική, η απόφαση της τρίτης πανελλαδικής συνάντησης ήταν συνοπτικά: “Κεντρικός στόχος μας είναι η επίτευξη μιας πλατιάς ενότητας σε ανατρεπτική προγραμματική βάση και με δημοκρατικές διαδικασίες που απαιτούν οι περιστάσεις”. Το Μέτωπο επιβεβαίωσε τη θέση του ότι αποκλείει μοναχική κάθοδο στις εκλογές και τόνισε ότι συνεχίζει “τις προσπάθειες για ένα ενωτικό ριζοσπαστικό ψηφοδέλτιο της Αριστεράς”.