Blockupy: Όχι στη λιτότητα, όχι στο ευρώ

 ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΗ ΦΡΑΝΚΦΟΥΡΤΗ: ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

εφημ ΠΡΙΝ

Δεν χρειάζεται στον επισκέπτη παρά μια απλή επαφή με τους ανθρώπους που εργάζονται στο δαιδαλώδες αεροδρόμιο του χρηματοπιστωτικού κέντρου της Γερμανίας, και πλέον όλης της ηπειρωτικής Ευρώπης, για να αντιληφθεί το ασυνήθιστα υψηλό ποσοστό απασχόλησης μεταναστών, που στην Γερμανία ταυτίζεται πλέον με τον περίφημο θεσμό των «μίνι δουλειών» (mini jobs).

Η γάγγραινα της ανασφάλιστης και κακοπληρωμένης ελαστικής εργασίας δεν αφορά μόνο τον ανέκαθεν υψηλής έντασης εργασίας τομέα των υπηρεσιών, όπως μαρτυρά το γεγονός ότι το υψηλότερο ποσοστό των «μίνι εργασιών» στο σύνολο των θέσεων εργασίας (35%) απαντάται στην βιομηχανική πόλη του Ντέλμενχερστ. Σε όλη την έκταση της Γερμανίας, τον Σεπτέμβριο του 2012, 7,4 εκ. εργαζόμενοι ή 1 στους 5 εργαζόμενους απασχολούταν σε αυτές τις θέσεις εργασίας αμειβόμενος μέχρι 450 ευρώ μηνιαία.Μια οδυνηρή πραγματικότητα που σχετικοποιεί σημαντικά, θολώνει το «επίτευγμα» της Γερμανίας να εμφανίζει μια τόσο χαμηλή ανεργία, που κυμαίνεται στο 6,9%…

Η συσσωρευμένη κοινωνική αγανάκτηση που συνοδεύει την υποβάθμιση και τον κατακερματισμό των εργασιακών σχέσεων και την επέκταση της φτώχειας βρήκε έκφραση στο πλαίσιο των πολύ μαζικών εκδηλώσεων που οργάνωσε το κίνημα καταλήψεων της Φρανκφούρτης, Blockupy. Οι πολυήμερες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας κορυφώθηκαν την προηγούμενη εβδομάδα, Παρασκευή 31 Μαΐου και Σάββατο 1 Ιουνίου, με δύο διαδηλώσεις που ως σημείο αναφοράς τους είχαν τα γραφεία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και τους δίδυμους πύργους της Ντόιτσε Μπανκ, μια τράπεζα – σύμβολο της γερμανικής κυριαρχίας στον χρηματοπιστωτικό τομέα.

Η αστυνομοκρατία και οι προκλήσεις από τη μεριά των δυνάμεων καταστολής δεν ξάφνιασαν (όσο κι αν προκαλούσαν δέος με κάθε λογής κλούβα και αστυνομικό όχημα παραταγμένα έξω από τα κτίρια των δύο τραπεζών) για ένα κράτος τόσο επιρρεπές στον ολοκληρωτισμό και την χρήση υπέρμετρης βίας απέναντι στην Αριστερά κι όσες μειονότητες ανά εποχές έθετε στο στόχαστρό του, όπως το γερμανικό.

Αυτό που ξάφνιασε αντίθετα ήταν η επιμονή με την οποία οι συγκεντρωμένοι έβαλλαν εναντίον του ευρώ ταυτίζοντας το με την λιτότητα. Σε συνθήματα που γράφονταν στα πεζοδρόμια (προφανώς με κιμωλία…), αυτοκόλλητα και πανό ακόμη το κοινό νόμισμα είχε την τιμητική του.

Φόβος και δουλεμπόριο-Νταχάου έκανε τον Πειραιά η Cosco-Απολύουν όποιον διαμαρτύρεται!

 Η συνέντευξη στην αγγλική γλώσσα

In Piraeus, Chinese investment brings Chinese labour standards. Ex-employee reveals harrowing conditions at Cosco container terminal in Greece

 εφημ ΠΡΙΝ,2/6/13 

Στην περίπτωση της Cosco στον Πειραιά η κινεζοποίηση των εργασιακών σχέσεων δεν είναι σχήμα λόγου. Είναι καθημερινή πραγματικότητα για εκατοντάδες εργαζόμενους που προσλαμβάνονται μέσω εργολάβων – δουλέμπορων κι απολύονται με την μεγαλύτερη ευκολία αν διαμαρτυρηθούν για τις μεσαιωνικές σχέσεις εργασίας. Μάρτυρας ο Δημήτρης Μπατσούλης που απολύθηκε επειδή διεκδίκησε τα δικαιώματα του: να δουλεύει σε ένα ασφαλές εργασιακό περιβάλλον. Έκτοτε έχει προσφύγει δικαστικά εναντίον της εργοδοσίας. 

Συνέντευξη στον Λεωνίδα Βατικιώτη

–       Ποιες είναι οι συνθήκες εργασίας στην Cosco;

–       Ερχόμενη στην Ελλάδα η Cosco δε λειτούργησε όπως κάθε συνηθισμένος εργοδότης. Δεν προσέλαβε συγκεκριμένο προσωπικό με πλήρη σχέση εργασίας, δεν έκανε συλλογική σύμβαση, δεν πήγε σε μια διαδικασία εκπαίδευσης και κατάρτισης και ν’ αρχίσει να λειτουργεί. Τι κάνει; Δουλεύει όσο πιο ευκαιριακά μπορεί. Δηλαδή απ’ τους 600 -700 εργαζόμενους που πρέπει να δουλεύουν, γύρω στους 200 – 250 δουλεύουν με πλήρη σχέση εργασίας, με ατομικές συμβάσεις πάντα κατευθείαν με τη ΣΕΠ (Σταθμός Εμπορευματοκιβωτίων Πειραιά), όπως λέγεται η θυγατρική της Cosco. Κι από κει και πέρα έκανε την επιλογή να δουλεύει μ’ ένα σύστημα υπεργολάβων. Έχει ένα μεγάλο υπεργολάβο που λέγεται Διακίνηση Α.Ε. που είναι θυγατρική της ΕΛΓΕΚΑ η οποία ήταν μια εταιρεία εφοδιασμού, logistics δηλαδή, που λειτουργούσε στον Ασπρόπυργο. Παρείχε κάποιο προσωπικό στη ΣΕΠ σε καθαρά ευκαιριακή βάση πάλι με ατομικές συμβάσεις εξασφαλίζοντας μίνιμουμ μεροκάματα στις συμβάσεις. Δηλαδή, 10, 12 μεροκάματα, σε κάποιους μπορεί να ήταν 16 μεροκάματα με μια φιξ αμοιβή, που δεν περιλαμβάνει έξτρα αμοιβή για σαββατοκύριακα, αργίες, νυχτερινά και τα λοιπά, άρα έχει αποφασίσει να δίνει ένα ποσό είτε δουλέψεις Κυριακή, είτε νύχτα Σαββάτου, είτε νύχτα καθημερινής. Ατομική πάλι σύμβαση, με ιδιαίτερα καταχρηστικούς όρους κι ακόμα, πέρα από τη Διακίνηση, που είναι μια Α.Ε. και θεωρητικά υπόκειται σε κάποιους ελέγχους υπάρχουν και 4-5 ιδιώτες μικρότεροι εργολάβοι που παρέχουν επίσης κι αυτοί, προσωπικό. Άρα, σε κάποιους εργαζόμενους εκεί, μεσολαβούν 2 ή και 3 εργοδότες. Οπότε, από το μεροκάματο του ενός οικονομούν κι άλλοι 2-3. Αν αυτό δεν είναι δουλεμπόριο και σκλαβοπάζαρο, τι είναι σήμερα; Αυτό είναι το πλαίσιο που δουλεύει. Εννοείται ότι απαγορεύεται η συνδικαλιστική εκπροσώπηση, η συλλογική εκπροσώπηση και διαπραγμάτευση. Είναι ανύπαρκτη κάποια εκπαιδευτική διαδικασία, επαγγελματική κατάρτιση κι ενώ βάση του νόμου παραχώρησης έχει την υποχρέωση να παρέχει εκπαιδευτική διαδικασία στους εργαζόμενους που δουλεύουν και σ’ αυτό το τέρμιναλ, στέλνοντας τους εργαζόμενους στη σχολή κατάρτισης του ΟΛΠ, αυτό δεν έγινε ποτέ.

–       Τυπικά πάντως η συνδικαλιστική δράση δεν έχει απαγορευτεί ακόμα;

–       Ναι, στην πράξη δεν έχει βγει μια εγκύκλιος ή μια ανακοίνωση από τη ΣΕΠ που να λέει «κύριοι, απαγορεύεται» αλλά το επιβεβαιώνουν πρώτον οι απολύσεις των συναδέλφων και δεύτερον, το κλίμα που επικρατεί μέσα και το οποίο είναι πολύ δύσκολο ν’ αποδειχθεί. Οι άνθρωποι στο λιμάνι είναι φοβισμένοι, κοιτάζουν να σώσουν το μεροκάματο με κάθε κόστος και το κόστος είναι πάρα πολύ μεγάλο. Δηλαδή, αν μπορούσαμε, έπρεπε να πάει ένας δημοσιογράφος μέσα και να κάτσει μια βδομάδα, ένα μήνα να δουλέψει, να μιλήσει, να δει το κλίμα που υπάρχει εκεί. Είναι τελείως κατάσταση ανθρώπων της νύχτας. Κυκλοφορούν μπράβοι, απαγορεύεται να μιλάει ο ένας με τον άλλο. Επίσης, δεν υπάρχουν κανονισμοί εργασίας.

Λεωνίδας Βατικιώτης:Από το κακό στο χειρότερο απασχόληση, έσοδα και δημόσιο χρέος

εφημ ΠΡΙΝ

Διαβάζοντας το πρωτοσέλιδο δημοσίευμα του οικονομικού ενθέτου των Νέων, την Πέμπτη 9 Μαΐου, νόμιζες ότι αναφερόταν σε άλλη χώρα ή σε άλλη εποχή: «Τα πρώτα αισιόδοξα μηνύματα για αναστροφή του κλίματος στην ελληνική οικονομία στέλνουν οικονομικοί δείκτες που αφορούν την αγορά εργασίας και την αύξηση των προσλήψεων, τα έσοδα του προϋπολογισμού και τη μείωση του κόστους δανεισμού της χώρας από τις ξένες αγορές»! Στον αντίποδα αυτών των ενέσεων αισιοδοξίας η πραγματικότητα και στους τρεις παραπάνω τομείς – αγορά εργασίας, δημοσιονομική ισορροπία και δημόσιο χρέος – γίνεται ολοένα και πιο ζοφερή, διαψεύδοντας την επιχείρηση αναστροφής της πραγματικότητας που επιχειρεί το Μαξίμου.

Μάρτυρας είναι ακόμη κι αυτή η έκθεση του ΔΝΤ που δόθηκε στη δημοσιότητα με ημερομηνία 3 Μαΐου 2013 η οποία παρότι μπορεί να διαφημίστηκε από τον φιλο-κυβερνητικό Τύπο ως τεκμήριο επιτυχίας για την κυβέρνηση, στην πραγματικότητα  δεν κάνει τίποτε παραπάνω από το να επικροτεί μια αδίστακτη πολιτική ηγεσία, η οποία ενθαρρύνεται να εφαρμόσει ακόμη πιο πιστά και με μεγαλύτερη αδιαλλαξία μια πολιτική η οποία έχει καταγράψει κραυγαλέες αποτυχίες. Τρεις ειδικότερα είναι οι συστάσεις που διατυπώνονται προδιαγράφοντας νέους γύρους αντιλαϊκών μέτρων. Η πρώτη εστιάζεται στο μέτωπο των φορολογικών εσόδων, υποδεικνύοντας την ελλιπή φορολόγηση πλουσίων και αυτοαπασχολουμένων. Πρόκειται για διαπίστωση που συσκοτίζει την απροθυμία Τρόικας και κυβέρνησης να φορολογήσουν τον πλούτο, από την μια, κι από την άλλη, την αδιάκριτη υπερφορολόγηση που έχει επιβληθεί στους αυτοαπασχολουμένους, μέσω «κεφαλικών» φόρων όπως είναι το τέλος των επιτηδευματιών, επιβαρύνοντας δυσανάλογα τους πιο φτωχούς ενώ τα ανώτερα εισοδηματικά στρώματα, σχεδιασμένα, πέφτουν στα μαλακά. Ενδεικτικό είναι ότι με βάση τους όρους εφαρμογής του τέλους επιτηδεύματος ένα μεγάλο σούπερ μάρκετ πληρώνει 600 ευρώ ενώ ένας φούρνος ή ένα μανάβικο που βρίσκεται ακριβώς δίπλα πληρώνει 1.000 ευρώ…

ΤΑΣΚ ΦΟΡΣ: Η νεοφιλελεύθερη χολέρα από τη θεωρία στην πράξη -Λεωνίδας Βατικιώτης

Αυτοκινητόδρομοι και ιδιωτικά εργοστάσια απορριμμάτων στις προτεραιότητες των τοποτηρητών

εφημ ΠΡΙΝ

Το έργο της Τασκ Φορς (Ομάδα Δράσης), που συστήθηκε τον Ιούλιο του 2011, είναι απλό και συγκεκριμένο. Έρχεται να καλύψει το κενό που δημιουργεί η απροθυμία της ελληνικής κοινωνίας, ακόμη και της δημόσιας διοίκησης, να αποδεχθούν και να εφαρμόσουν τα αντιλαϊκά μέτρα λιτότητας που ψηφίζει ο πολιτικός κόσμος με περισσή προθυμία, υπακούοντας σε κάθε απαίτηση της Τρόικας. Επειδή λοιπόν οι «επάνω» δεν μπορούν (πέρα από το να τα ψηφίσουν) και να τα επιβάλλουν κι οι «κάτω» δεν θέλουν να τα εφαρμόσουν, αναλαμβάνουν να ολοκληρώσουν το έργο οι ίδιες οι δυνάμεις κατοχής, ενδεδυμένες με την αμφίεση των τεχνοκρατών. Μοναδική τους δε αποστολή η υλοποίηση μέχρι τέλους των νεοφιλελεύθερων μέτρων, δηλαδή χωρίς καθυστερήσεις και πολιτικούς συμβιβασμούς που συνήθως συνοδεύουν την εφαρμογή στην πράξη κάθε αντιδραστικής μεταρρύθμισης, με αποτέλεσμα πολλές φορές να καθίσταται κενό γράμμα ή σχεδόν κενό γράμμα. Όλα τα υπόλοιπα περί μεταφοράς τεχνογνωσίας είναι εύηχες πομφόλυγες λιμοκοντόρων και ευρωλιγούρηδων που καμουφλάρουν τον επαρχιωτισμό τους πίσω από την πλανητική αργκό του γιαπισμού κι ως πραγματικό στόχο έχουν την απόκρυψη του απαράδεκτου νεοφιλελεύθερου περιεχομένου των τομών που συντελούνται και της εξ ίσου απαράδεκτης μεθόδου που ακολουθείται, δηλαδή της έξωθεν επιβολής, η οποία παραπέμπει σε τριτοκοσμικές μπανανίες της προπολεμικής περιόδου.

Το περιεχόμενο της τέταρτης έκθεσης της Τασκ Φορς που παρουσιάστηκε την Δευτέρα από τον Γκαουλάιτερ, Χορστ Ράιχενμπαχ, στις Βρυξέλλες και μεταδόθηκε μέσω κυκλώματος σε εκπροσώπους των Μέσων Ενημέρωσης στην Αθήνα, στα γραφεία της ΕΕ, δείχνει ξεκάθαρα την πολιτική κι όχι τεχνοκρατική ουσία της δράσης της. Πρόκειται για ένα συνεκτικό, δεσμευτικό και λεπτομερές πρόγραμμα νεοφιλελεύθερων …εργασιών, που κανείς στην Ελλάδα δεν θα ήθελε (κι όχι δεν μπορούσε) να εκπονήσει…

Λεωνίδας Βατικιώτης: Ελλείμματα θα φέρουν οι ιδιωτικοποιήσεις

 Χάριν του κάθε Μελισσανίδη που θα εισπράττει στο εξής τα κέρδη των πρώην ΔΕΚΟ θα απολύονται οι δημόσιοι υπάλληλοι

Εφημ ΠΡΙΝ 

Έτη φωτός απέχει από την πραγματικότητα η εικόνα σταθεροποίησης που επιχειρεί να εμφανίσει η κυβέρνηση στα δημόσια οικονομικά. Έτσι, το πλεόνασμα που εμφανίζεται στην εκτέλεση του κρατικού προϋπολογισμού κατά το πρώτο τρίμηνο, με βάση τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα το Γενικό Λογιστήριο την Τρίτη ύψους 520 εκ. ευρώ (έναντι ελλείμματος ύψους 334 εκ. ευρώ πέρυσι) δεν είναι παρά αποτέλεσμα «δημιουργικής οικονομικής»! Όχι δημιουργικής λογικής ή στατιστικής μιας κι αυτές οι τεχνικές αφορούν παιχνίδια με αριθμούς και ποσοστά που ελάχιστα επηρεάζουν την πραγματικότητα. Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με καθυστερήσεις πληρωμών – πραγματικών χρημάτων δηλαδή – που επισείουν τεράστια προβλήματα στην οικονομία, από καθυστερήσεις καταβολής μισθών μέχρι χρεοκοπίες επιχειρήσεων, βαθαίνοντας την ύφεση. Ειδικότερα, η μαγική εικόνα που παρουσιάστηκε, ήταν αποτέλεσμα της ματαίωσης δαπανών από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, ύψους 671 εκ. ευρώ, κι επίσης της παρακράτησης φόρων από το δημόσιο ύψους 467 εκ. ευρώ, οι οποίοι έπρεπε να είχαν αποδοθεί στους πολίτες. Αν λοιπόν είχαν γίνει αυτές οι δαπάνες, τότε το αποτέλεσμα θα ήταν έλλειμμα ύψους 618 εκ. ευρώ, κι όχι πλεόνασμα. Κι αυτό παρά τη σφαγή που έχει επέλθει σε κάθε λογής κοινωνική δαπάνη από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Σημαντική ευθύνη για το πραγματικό δημοσιονομικό έλλειμμα αναλογεί στην υστέρηση των φορολογικών εσόδων κι ιδιαίτερα εκείνων από την έμμεση φορολογία, δηλαδή την κατανάλωση. Η υποχώρησή τους (κατά 8% έναντι του φετινού στόχου και 15% σε σχέση με πέρυσι) είναι αποτέλεσμα της πτώσης της κατανάλωσης που κι αυτή με τη σειρά της προέρχεται από τις απολύσεις, τις μειώσεις μισθών και την περικοπή κοινωνικών δαπανών.

Η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να λύσει αυτό τον γόρδιο δεσμό (της δημιουργίας ελλειμμάτων μέσω της λιτότητας) με τις απολύσεις στο δημόσιο. Ο στόχος της είναι από τη στιγμή που θα περάσουν οι απολύσεις με την ψήφιση απόψε του πολυνομοσχεδίου το οποίο ισοδυναμεί με ένα νέο μίνι Μνημόνιο, κάθε τρίμηνο αρχικά και κάθε μήνα σε λίγο – όπως προβλέπεται άλλωστε από παλιότερο Μνημόνιο – να απολύονται «στα τυφλά» και χωρίς πολλές – πολλές συζητήσεις όσοι δημόσιοι υπάλληλοι επιβάλλεται για να επιτυγχάνεται πλεόνασμα. Στο νέο εργασιακό τοπίο που δημιουργείται οι απολύσεις δασκάλων και νοσοκόμων ούτε καν θα γίνονται γνωστές, ενώ θα καλύπτονται από τις κυβερνητικές θριαμβολογίες για την επίτευξη δημοσιονομικού πλεονάσματος που θα ανοίξει τον δρόμο για την επόμενη αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους. Δηλαδή για νέο αιματηρό Μνημόνιο.

Το βρώμικο σχέδιο των Γερμανών. Επιστροφή στη Λίρα η λύση για την Κύπρo- Λεωνίδας Βατικιώτης

Πηγή: Επίκαιρα

 

Η απάντηση που έδωσε ο υπουργός Οικονομικών του Δ’ Ράιχ, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, προς την κυπριακή ηγεσία κατά τη διάρκεια του -ιστορικής πλέον σημασίας- συμβουλίου υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης, «αν δεν σας αρέσει, να φύγετε από το ευρώ», αποτελούσε κορυφαία επίδειξη αλαζονείας, θράσους και πολύ περισσότερο δύναμης εξόφθαλμα απειλητικής πια για την Ευρώπη!

Τα λόγια του έφεραν στην επιφάνεια αφτιασίδωτη επίσης τη γερμανική υποκρισία, καθώς ο Σόιμπλε εκτιμούσε ότι μιλούσε εκ του ασφαλούς, έχοντας απέναντι του μια ηγεσία που έδειχνε ότι συμφωνεί με το τερατώδες γερμανικό σχέδιο κατάσχεσης μέρους των τραπεζικών καταθέσεων.

Η ηγεσία του Νίκου Αναστασιάδη ήξερε πολύ καλά, όπως ήξερε και ο υπόλοιπος κόσμος, τα σχέδια που συζητούνταν επί πολλές εβδομάδες, ακόμη και από τα δημοσιεύματα του διεθνούς Τύπου. Δεκάδες ήταν τα άρθρα, μέχρι και πρωτοσέλιδα, ειδικά του βρετανικού οικονομικού Τύπου, που εξηγούσαν με πλούσιες λεπτομέρειες το χωρίς προηγούμενο «σχέδιο διάσωσης» της Κύπρου – με τον ευφημισμό εδώ να διεκδικεί θέση στα εγχειρίδια της ελληνικής γλώσσας.

Η ξεχειλίζουσα κυνισμού απάντηση του Γερμανού υπουργού, ωστόσο, επεδίωκε να κλείσει απότομα τη συζήτηση για την ύπαρξη οποιωνδήποτε εναλλακτικών λύσεων. Στο σχέδιο του περιττό να πούμε ότι συναίνεσε και το αμερικανικό κέντρο, δηλαδή το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, που έβλεπε την προώθηση των δικών του σχεδίων πίσω από την ευρω-ληστεία των καταθέσεων.

Συγκεκριμένα, ένα πλήγμα στα ανταγωνιστικά ρωσικά συμφέροντα.

Η αλήθεια όμως είναι ότι η έξοδος από τη Ζώνη του Ευρώ και η επιστροφή στην κυπριακή λίρα, με απόφαση της ίδιας της πολιτικής ηγεσίας της Κυπριακής Δημοκρατίας, ακόμη και τώρα αποτελεί λύση σωτηρίας για πολλούς και σημαντικούς λόγους. Δεν συνιστά κίνδυνο για την Κύπρο. Η αποδοχή που συναντά στα κέντρα αποφάσεων της Κύπρου η προοπτική επαναφοράς της κυπριακής λίρας φάνηκε πεντακάθαρα το τελευταίο χρονικό διάστημα από δηλώσεις πολλών προσωπικοτήτων που έμμεσα ή ως ενδεχόμενο άφηναν το θέμα ανοιχτό.

Να θυμίσουμε τη σχετική δήλωση του γενικού γραμματέα του ΑΚΕΛ, Αντρου Κυπριανού, το Σεπτέμβριο του 2012, τις πιο πρόσφατες δηλώσεις του αρχιεπισκόπου Χρυσόστομου -χαρακτήρισε «προστυχιά των Ευρωπαίων» την απόφαση συλλογικής τιμωρίας των καταθετών-, ο οποίος ζήτησε η Κύπρος να φύγει από την Ευρωζώνη μόλις μπορέσει να το πράξει, και επίσης τη σχετική αναφορά του πρώην υπουργού Εξωτερικών και υποψήφιου στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές Γιώργου Λιλλήκα, ο οποίος, αφού χαρακτήρισε «Βατερλό» την απόφαση του Eurogroup, ανακοίνωσε ότι η ομάδα οικονομολόγων του διερευνά το ενδεχόμενο εξόδου από το ευρώ.

Το αποσιωπημένο παράδειγμα της Ισλανδίας-Λεωνίδας Βατικιώτης

leonidasvatikiotis.wordpress.com/

Πηγή:Nexus, Μάρτιος 2013 

Στην ελληνική δημόσια συζήτηση έχει διαμορφωθεί ένα θέμα ταμπού, το οποίο δεν αναλύεται ούτε καν σχολιάζεται. Είναι η καταστροφή που έχει συντελεστεί στην οικονομία από το 2009, όταν ξεκίνησαν να εφαρμόζονται οι πολιτικές λιτότητας (που συνέπεσαν φυσικά και με μια καθοδική φάση του οικονομικού κύκλου στην Ελλάδα), κι η οποία επιταχύνθηκε ραγδαία στη συνέχεια με την εφαρμογή των Μνημονίων. Μια πολύ γενική εικόνα αυτής της ζοφερής πραγματικότητας δίνει η πορεία του ΑΕΠ, με βάση την εισηγητική έκθεση του κρατικού προϋπολογισμού για το 2013, που από 233.198 εκ. ευρώ το 2008 θα φθάσει το 2013 με βάση επίσημες (δηλαδή συντηρητικές) εκτιμήσεις να κλείσει στα 183.49 εκ. ευρώ. Πρόκειται για μια μείωση της τάξης του 21,5% μέχρις φέτος που θα συνεχιστεί και το 2014 παρά τα όσα λένε κυβέρνηση και Τρόικα για να καθησυχάσουν τις ανησυχίες και να κρύψουν την αποτυχία τους. Η εκτίμηση άλλωστε ότι δεν αξίζει να παίρνουμε στα σοβαρά τις προβλέψεις τους επιβεβαιώνεται από τις μέχρι σήμερα παταγώδεις αστοχίες τους στην πρόβλεψη οποιουδήποτε μεγέθους αφορά την ελληνική οικονομία: από την πορεία του ΑΕΠ μέχρι αυτή της ανεργίας και των δημοσιονομικών ελλειμμάτων.

Πορεία ελληνικού ΑΕΠ (σε εκ. ευρώ)

2008           2009         2010        2011          2012         2013

233.198    231.081    222.151    208.532   194.003    183.049
Πηγή: Εισηγητική έκθεση κρατικού προϋπολογισμού 2013

«Αποτυχημένο κράτος» η Ελλάδα

Το μέγεθος της καταστροφής της ελληνικής οικονομίας αποτέλεσε θέμα και σε μια πρόσφατη μελέτη της αμερικανικής επενδυτικής τράπεζας JPMorgan η οποία κατατάσσει την υπό εξέλιξη οικονομική συντριβή στη χώρα μας στις μεγαλύτερες μειώσεις του ΑΕΠ που έχουν συντελεστεί τον τελευταίο μισό αιώνα. «Το αποτέλεσμα», με βάση τα δικά τους γραπτά, είναι πως «η ελληνική οικονομία συρρικνώνεται με ένα ρυθμό που ξεπεράστηκε μόνο από χώρες που αντιμετώπιζαν εμφύλιο πόλεμο ή εξωτερική επέμβαση και αποκλεισμό (το Ιράν κατά τη διάρκεια του 8ετούς πολέμου με το Ιράκ, το Περού την εποχή που δρούσε το Φωτεινό Μονοπάτι) ή την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης έπειτα από 70 χρόνια οικονομίας των εντολών». Στη συνέχεια μάλιστα χαρακτηρίζει την Ελλάδα «αποτυχημένο κράτος με ένα μη βιώσιμο χρέος (180%)». Οι εκτιμήσεις τους συνοδεύονται και υποστηρίζονται από τον πίνακα που ακολουθεί (όπου εμφανίζει μια μικρή απόκλιση για το μέγεθος της συρρίκνωσης του ελληνική ΑΕΠ σε σχέση με τα μεγέθη του κρατικού προϋπολογισμού) ο οποίος συνιστά την πιο κραυγαλέα διάψευση των κυβερνητικών μεγαλοστομιών που πάντα καταλήγουν ότι η Ελλάδα ανακτά την διεθνή της αξιοπιστία, γίνεται πόλος έλξης νέων επενδύσεων κ.λπ, κλπ.

Η απέραντη δυσοσμία των ιδιωτικών Ελληνικών Πετρελαίων-Λεωνίδας Βατικιώτης

ΕΛευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση

Unfollow, Φεβρουάριος 2013

Περίοπτη είναι η θέση που κατέχουν τα Ελληνικά Πετρέλαια στο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων με την πώλησή τους να τοποθετείται χρονικά στο δεύτερο τρίμηνο του 2013, τόσο από το Τρίτο Μνημόνιο που ψηφίσθηκε το Νοέμβριο του 2012, όσο και από την έκθεση του ΔΝΤ για την Ελλάδα που δόθηκε στη δημοσιότητα στις 18 Ιανουαρίου. (Είναι η έκθεση που απειλούσε την ηγεσία του ταμείου ξεπουλήματος δημόσιας περιουσίας, το ΤΑΙΠΕΔ, πως αν δεν επιταχύνει τους ρυθμούς των ιδιωτικοποιήσεων τότε θα τους απολύσει και στη θέση τους θα διορίσει τεχνοκράτες από το εξωτερικό. Δικούς τους ανθρώπους δηλαδή, για σίγουρες δουλειές… ) Η ολοσχερής πώληση των ΕΛΠΕ στον ιδιωτικό τομέα, θα αποτελέσει από πολλές πλευρές σοβαρό πλήγμα στο δημόσιο συμφέρον. Ενώ, από την μέχρι σήμερα λειτουργία τους έχει αποδειχθεί περίτρανα ότι η μετοχοποίησή τους και η συμμετοχή ιδιώτη κι εν προκειμένω του ομίλου Λάτση στο μετοχικό τους κεφάλαιο κανένα όφελος δεν προκάλεσε ούτε στα ΕΛΠΕ ούτε στο δημόσιο συμφέρον εν γένει.

Ο λόγος που προκρίνεται η ιδιωτικοποίηση των ΕΛΠΕ φαίνεται αν ρίξουμε μια ματιά στη λίστα με τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις της Ελλάδας, όπου στην πρώτη γραμμή για το 2010 φιγουράρουν τα ΕΛΠΕ. (Η σοβαρότητα του νεοφιλελεύθερου επιχειρήματος για την «αποτυχία του κράτους να ασκήσει τα καθήκοντα επιχειρηματία» φαίνεται επίσης αν δούμε ότι όχι μόνο την πρώτη αλλά και την δεύτερη και την τρίτη θέση στη σειρά κατάταξης τις κατέχουν δημόσιες κι όχι ιδιωτικές επιχειρήσεις και συγκεκριμένα η ΔΕΗ κι ο ΟΠΑΠ…). Τα ΕΛΠΕ κατέχουν μια αξιοζήλευτη θέση στο πρόγραμμα ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας εξ αιτίας των κερδών τους που ανήλθαν σε 248 εκ. ευρώ το 2010, παρουσιάζοντας αύξηση κατά 13% σε σχέση με τον προηγούμενο χρόνο, ενώ το 2011 όταν ο κύκλος εργασιών ακολούθησε ελεύθερη πτώση λόγω της ύφεσης, μειώθηκαν σε 157 εκ. ευρώ. Παρότι οι πωλήσεις του πετρελαίου αναμένεται να μειωθούν κι άλλο – και κατ’ επέκταση τα κέρδη της εταιρείας – το ασυνήθιστα υψηλό με βάση διεθνείς συγκρίσεις μερίδιο που κατέχει το αργό πετρέλαιο στην τελική κατανάλωση αγοράς ενέργειας στην Ελλάδα (67% το 2007 με τον ηλεκτρισμό να ακολουθεί με 22%, τις ανανεώσιμες πηγές με 6% και στη συνέχεια φυσικό αέριο και στερεά καύσιμα με 3% και 2% αντίστοιχα) εγγυάται πως τα ΕΛΠΕ αποτελούν μια πολύ κερδοφόρα επενδυτική επιλογή.

Η ΕΕ μεταβάλλεται σε βάλτο στασιμότητας και φτώχειας- Λεωνίδας Βατικώτης

  περιοδικό Επίκαιρα

Καμία ταλάντευση δεν είχε η φωνή του προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Μάριο Ντράγκι, όταν την προηγούμενη Παρασκευή 25 Ιανουαρίου μιλώντας στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός της Ελβετίας κλήθηκε να απαντήσει στο ερώτημα αν πρόκειται η ΕΚΤ να θέσει κάποιο στόχο για το επίπεδο της ανεργίας, αναλαμβάνοντας έτσι συγκεκριμένη δράση για την τόνωση της απασχόλησης, όπως κάνει για παράδειγμα η αμερικάνικη ομοσπονδιακή τράπεζα. «Όχι», ήταν η μονολεκτική του απάντηση, μην αφήνοντας κανένα περιθώριο συνέχισης της συζήτησης! Το γεγονός δε ότι την σχετική ερώτηση την απηύθυνε ο Τζον Λίπσκι, πρώην αναπληρωτής γενικός διευθυντής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ενός μισητού οργανισμού που ευθύνεται για την φτώχεια και τον θάνατο από πείνα εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο από την Ασία μέχρι την Λατινική Αμερική, έκανε την εικόνα ακόμη πιο αντιφατική. Δεν είναι δα και λίγο ο θεματοφύλακας του ευρώ να υπερβαίνει σε νεοφιλελεύθερη πλειοδοσία τις ΗΠΑ και το ΔΝΤ, που κρατούν επί δεκαετίες τα σκήπτρα της μονεταριστικής ορθοδοξίας…

Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έτριξε τα δόντια μόνο προς τα δυτικά της, αλλά και προς τα ανατολικά. Αφορμή στάθηκε μια γενναία και αναμφίβολα θετική πρωτοβουλία που έλαβε η ιαπωνική κεντρική τράπεζα να αγοράσει κρατικά ομόλογα σε απεριόριστες μάλιστα ποσότητες και ταυτόχρονα να φανεί πιο ελαστική για το επίπεδο του ανεκτού πληθωρισμού αυξάνοντας το όριο του συναγερμού από το 1% στο 2%. Η κίνηση των νομισματικών αρχών του Τόκιου, που ήρθε ως αποτέλεσμα πολιτικών πιέσεων που άσκησε η νέα κυβέρνηση του πρωθυπουργού Σίνζο Άμπε με στόχο να ενισχυθεί η ανάπτυξη της οικονομίας και η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, υποκίνησε έναν πόλεμο δηλώσεων μεταξύ ευρωπαίων και ιαπώνων αξιωματούχων, καθώς η πρωτοβουλία των Ιαπώνων, που ακολουθούσε τα ίχνη των αμερικάνικων αρχών με μια καθυστέρηση 3 ετών μάλιστα, χαρακτηρίστηκε νομισματικός πόλεμος.

Κράτος εναντίον κράτους – Λεωνίδας Βατικιώτης

 

via ΕΛεύθερη Λαϊκή Αντιστασιακή Συσπείρωση

Unfollow, τ.13

Πολύ πριν εφαρμοστεί το πρώτο Μνημόνιο τον Μάιο του 2010, στο στόχαστρο των αλλεπάλληλων προγραμμάτων λιτότητας που ανακοινώνονταν από την κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου τέθηκε το ιστορικά αναιμικό κράτος πρόνοιας και οι κοινωνικές υπηρεσίες. Παιδεία, υγεία, πρόνοια, πολιτισμός, μαζικές μεταφορές και σύστημα κοινωνικής ασφάλισης δέχθηκαν ένα πρωτοφανές πλήγμα κατά πολλούς τρόπους: με μειώσεις των διαθέσιμων κονδυλίων, περικοπή προσωπικού μέσω της μη ανανέωσης συμβάσεων εργασίας περιορισμένου χρόνου, μείωση μισθών, κ.α.

Τα θύματα ωστόσο του Μνημονίου δεν περιορίστηκαν στις κοινωνικές υπηρεσίες. Δειλά και πειραματικά στην αρχή, αλλά με εντατικούς ρυθμούς στη συνέχεια στην ουρά για την πριονοκορδέλα των περικοπών στάθηκαν με τη σειρά τους ακόμη και τομείς της δημόσιας διοίκησης που αποτελούσαν ανέκαθεν τον στενό πυρήνα του κράτους, όπως οι δικαστές, οι στρατιωτικοί και οι διπλωμάτες. Χαϊδεμένα παιδιά του κράτους σε όλη την μεταπολεμική περίοδο και περισσότερο μετά την μεταπολίτευση όταν τα συγκεκριμένα σώματα γιγαντώθηκαν αναλαμβάνοντας συχνά πρωταγωνιστικό ρόλο στην εφαρμογή ακόμη και της πιο αντιλαϊκής πολιτικής, ο κτηνώδης νεοφιλελευθερισμός του Μνημονίου κατάφερε το ακατόρθωτο: να προκαλέσει ρήγμα στις σχέσεις εμπιστοσύνης και στην συναισθηματική πρόσδεση των λειτουργών τους, δικαστών, στρατιωτικών και διπλωματών με το κράτος, που όλο και περισσότερο μετατρέπεται σε εργοδότη. Πιθανά ελάχιστοι από τους παραπάνω λειτουργούς να σκεφτούν «it is not personal, it is strictly business» όταν προσέρχονται στο χώρο εργασίας τους όπως σκέφτονται ολοένα και περισσότεροι μισθωτοί, η παλιά καλή εποχή όμως των αυτονόητων πέρασε ανεπιστρεπτί…

ΣΥΡΙΖΑ:«Ας γίνουμε ρεαλιστές, ας διεκδικήσουμε…την εξουσία»-Λεωνίδας Βατικιώτης

Εφημ ΠΡΙΝ

Προς αναζήτηση χρίσματος τα διαπιστευτήρια Τσίπρα σε Γερμανία, ΗΠΑ και ΔΝΤ

Απογοήτευση και δυσφορία έχουν προκαλέσει στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ οι «ασκήσεις στον ρεαλισμό» στις οποίες μεθοδικά και σχεδιασμένα επιδίδεται το κόμμα από την επομένη των εκλογών του Μαΐου. Έκτοτε μέχρι και την συνέντευξη του επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ, Αλέξη Τσίπρα, στην κρατική τηλεόραση την προηγούμενη Δευτέρα 28 Ιανουαρίου οι μεταμορφώσεις του ΣΥΡΙΖΑ είναι θεαματικές τροφοδοτώντας εσωκομματικές διαφωνίες που θα κορυφωθούν στην συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής που ξεκίνησε χθες και θα ολοκληρωθεί σήμερα, χωρίς ωστόσο να αναμένονται καν διορθωτικές κινήσεις από τη μεριά της ηγεσίας. Το μόνο που θα γίνει θα είναι εκατέρωθεν διαβεβαιώσεις για συνέπεια από τους μεν και κόσμιες αντιδράσεις από τους δε…

Σημείο τομής για την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσε η συνάντηση του επικεφαλής του με τον ισραηλινό πρόεδρο, Σιμόν Πέρες, καταμεσής του Αυγούστου. Τόσο η ίδια η επαφή που νομιμοποίησε το «κράτος – τρομοκράτη» στη συνείδηση της προοδευτικής κοινής γνώμης όσο και η έλλειψη ενημέρωσης που την συνόδευσε αφήνοντας στο σκοτάδι την ατζέντα, έφερε στο φως επιλεκτικές σχέσεις του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης με διεθνή ιμπεριαλιστικά κέντρα, που ξεπερνούν κατά πολύ το επίπεδο της αξιοποίησης των γεωπολιτικών αντιθέσεων…

Το δεύτερο σοκ ήρθε με την επίσκεψη πολυμελούς αντιπροσωπείας του ΣΥΡΙΖΑ στον επικεφαλής της Τασκ Φορς και κατοχικό διοικητή κατά πως αποκαλείται, Χορστ Ράιχενμπαχ. Η ηγεσία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης δέχθηκε τον ωμό εκβιασμό Γερμανών και ΕΕ, που εν περιλήψει έλεγε πως «αν θέλετε υπέρβαση της απομόνωσης και διεθνή νομιμοποίηση περάστε πρώτα από τον Ράιχενμπαχ». Δηλαδή αναγνωρίστε τον γερμανό γκαουλάιτερ και το καθεστώς οικονομικής κατοχής! Η συναίνεση του ΣΥΡΙΖΑ – φυσιολογική απόρροια της προτεραιότητας που αναγνώριζε στο στόχο παραμονής της Ελλάδας στην ευρωζώνη, την λεγόμενη «ευρωπαϊκή πορεία» της χώρας που αποτελεί σταθερά του ελληνικού αστισμού από την εποχή του Καραμανλισμού – άνοιξε τον δρόμο για την επίσκεψη στο Βερολίνο και την διερευνητική συνάντηση με τον Σόιμπλε. Γεγονός όχι και τόσο ασήμαντο αν λάβουμε υπ’ όψη μας την κατηγορηματική άρνηση της Μέρκελ να συναντηθεί ακόμη και με τον υποψήφιο – τότε – πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου.

Έκθεση Ευρωπαϊκής Επιτροπής: Μυστικά και ψέμματα…- Λεωνίδας Βατικιώτης

Πηγή :Επίκαιρα

Πολλές και δυσάρεστες εκπλήξεις κρύβει η έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την ελληνική οικονομία που δόθηκε στη δημοσιότητα τη Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου. Μια προσεκτική της ανάγνωση και σε συνδυασμό με άλλες αξιόπιστες πηγές αποκαλύπτει ανεπίτρεπτες λαθροχειρίες στα νούμερα, που μεταφράζονται σε ασύστολα ψεύδη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Επίσης στις σελίδες της βρίσκονται καταχωνιασμένες όλες οι λεπτομέρειες της λεηλασίας της Ελλάδας από τους πιστωτές της.

Στατιστικές αλχημείες

Ασφαλώς αν υπάρχει μια πηγή που θεωρείται αποδεδειγμένα αναξιόπιστη, μιας και σε ό,τι έχει προβλέψει την τελευταία τριετία έχει διαψευσθεί, είναι η Τρόικα και τα «συστατικά της μέρη»: ΕΕ και ΔΝΤ. Οι αλλεπάλληλες αστοχίες τους προφανώς δεν έκρυβαν τεχνικά λάθη αλλά ένα συγκεκριμένο πολιτικό σκεπτικό, που αποτελεί επιβαρυντικό κι όχι ελαφρυντικό στοιχείο. Οι Βρυξέλλες κυρίως αλλά και οι Μνημονιακές κυβερνήσεις στην Ελλάδα με τα κόμματα που τις υπηρέτησαν (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ, ΔΗΜΑΡ) δεν ήθελαν με κανέναν τρόπο να αναλάβουν το πολιτικό κόστος που θα απέρρεε από μια δήλωση η οποία θα έλεγε λίγο πολύ τα ακόλουθα: «ξέρετε, εφαρμόζουμε τώρα το πρώτο Μνημόνιο και σε λίγα χρόνια θα έρθει δεύτερο και τρίτο, ενώ αφού θα έχουν οι μισθοί σας μειωθεί κατά 40% το δημόσιο χρέος σας θα αυξηθεί στο 180% του ΑΕΠ, ενώ ακόμη θα χρεοκοπήσετε επισήμως παραπάνω από μία φορά». Προφανώς το 2010 θα γινόταν εξέγερση αν ακούγονταν όλα αυτά. Η Τρόικα επομένως συνειδητά έλεγε ψέματα ότι η ύφεση θα κρατήσει μέχρι το 2011 ότι η Ελλάδα θα βγει στις αγορές το 2012, κοκ.

Απόφαση-φωτιά από το Γιούρογκρουπ – Λεωνίδας Βατικιώτης

Εφημ.ΠΡΙΝ

Αυστηρή προϋπόθεση τα μέτρα λιτότητας

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ 3

Μια απόφαση όχι μόνο εμβαλωματική και βραχυπρόθεσμη που πολύ σύντομα θα αποδειχθεί ξεπερασμένη (όπως συνέβη για παράδειγμα με την πρώτη απόφαση για την αναδιάρθρωση του ελληνικού δημόσιου χρέους που συμφωνήθηκε από τους ευρωπαίους ηγέτες στις 25 Μαρτίου 2011, το PSI, η οποία εννιά μήνες μετά, τον Οκτώβριο του 2012, αντικαταστάθηκε με το PSI+), αλλά επίσης ταυτόσημη της πιο σκληρής λιτότητας είναι η απόφαση του συμβουλίου υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για την μείωση του ελληνικού δημόσιου χρέους.

Η απόφαση του Γιούρογκρουπ δεν θα υπήρχε αν δεν είχε προηγηθεί η ψήφιση του τρίτου Μνημονίου, που κατήργησε δώρα Χριστουγέννων, Πάσχα και επίδομα αδείας σε δημόσιους υπάλληλους και συνταξιούχους, που μείωσε τους μισθούς σε γιατρούς, πανεπιστημιακούς, διπλωμάτες, δικαστές και ένστολους, που επέβαλε την απόλυση 2.000 δημοσίων υπαλλήλων εντός του 2012 και 25.000 ακόμη (τουλάχιστον) εντός του 2013, που παραδίδει την παιδεία και την υγεία στο ιδιωτικό κεφάλαιο (στο πλαίσιο της απελευθέρωσης των κλειστών επαγγελμάτων!!!) καταργώντας σχετικές νομικές και συνταγματικές δεσμεύσεις, που καταργεί τα κοινωνικά επιδόματα μέσω της επιβολής εισοδηματικών κριτηρίων στην χορήγησή τους, κ.α.

Την σχέση των μέτρων μείωσης του δημόσιου χρέους με την λιτότητα την υπογραμμίζουν κι οι ίδιοι από την πρώτη κιόλας παράγραφο της απόφασης που συμφωνήθηκε τα ξημερώματα της 27ης Νοεμβρίου κι αφού είχαν προηγηθεί δύο άλλες άγονες συνεδριάσεις: «Το συμβούλιο υπουργών Οικονομικών δηλώνει ότι επιτεύχθηκε συμφωνία μεταξύ της Ελλάδας και της Τρόικας στο ανανεωμένο πρόγραμμα προϋποθέσεων κι ότι, σύμφωνα με την Τρόικα, η Ελλάδα έχει υλοποιήσει όλες τις συμφωνηθείσες προηγούμενες δράσεις. Το συμβούλιο υπουργών Οικονομικών ειδικότερα χαιρετίζει την ανανεωμένη εκτίμηση της Τρόικας ότι η Ελλάδα έχει εφαρμόσει σε ικανοποιητικό βαθμό ένα μεγάλο σύνολο μεταρρυθμίσεων, όπως επίσης τον προϋπολογισμό του 2013 και μια φιλόδοξη μεσοπρόθεσμη δημοσιονομική στρατηγική για την περίοδο 2013-2016».

Υπ’ αυτό το πρίσμα η απόφαση για την διαχείριση της δημοσιονομικής κρίσης δεν είναι τεχνικής φύσης αλλά συνδέεται άρρηκτα με την επίθεση του κεφαλαίου ενάντια στον κόσμο της εργασίας. Πατάει επάνω σε όσα έχουν ήδη γίνει και – το χειρότερο για εμάς – προαναγγέλλει νέα αντιλαϊκά μέτρα, που θα σημάνουν την περαιτέρω επιδείνωση της θέσης των εργαζομένων και των μεσαίων στρωμάτων που πλήττονται από την κρίση. Επί αυτού του θέματος – της λιτότητας – τόσο οι Ευρωπαίου όσο και η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ, που για το θέμα του χρέους εξέφρασε ομολογουμένως μια πιο ρεαλιστική θέση υποστηρίζοντας το κούρεμά του «εδώ και τώρα» αντίθετα από τους Ευρωπαίους, συμφώνησαν πλήρως. Η αμερικάνικη δηλαδή πλευρά που εμφανίζεται όλο και συχνότερα ως αντίπαλο δέος απέναντι στην γερμανική απειλή επ’ ουδενί δεν αμφισβήτησε την ανάγκη μείωσης μισθών και συντάξεων ή της ιδιωτικοποίησης. Επομένως ούτε οι Αμερικάνοι είναι φίλοι μας…

Εκτός ελέγχου το δημόσιο χρέος, στο 189% του ΑΕΠ!

Πηγή ΕΠΙΚΑΙΡΑ

του Λεωνίδα Βατικιώτη

Το θράσος της κυβέρνησης πραγματικά δεν έχει όρια. Τις μέρες που κήρυξε λήξασα την διαπραγμάτευση με την Τρόικα και καλεί τους βουλευτές να ψηφίσουν τα νέα μέτρα λιτότητας ύψους 13,5 δισ. ευρώ τα οποία θα βυθίσουν ακόμη πιο βαθιά στην εξαθλίωση την κοινωνική πλειοψηφία, με μοναδικό επιχείρημα την επίτευξη δημοσιονομικής σταθερότητας, αυτές ακριβώς τις μέρες έδωσε στην δημοσιότητα τον κρατικό προϋπολογισμό που δείχνει ότι το δημόσιο χρέος ακολουθεί μια πορεία εντελώς ανεξέλεγκτη. Προς διάψευση όλων των υποσχέσεων που έχουν δώσει αυτά τα 2,5 χρόνια τόσο οι τεχνοκράτες της Τρόικας όσο και οι εκπρόσωποι των ελληνικών κυβερνήσεων που εμφάνιζαν ως αναγκαίο κακό αυτά τα μέτρα, η συνταγή δεν απέδωσε, το χρέος δεν μειώθηκε! Ενώ λοιπόν αποδεδειγμένα αυτό το μίγμα οικονομικής πολιτικής – εφιαλτική λιτότητα με αύξηση της φορολογικής επιβάρυνσης και κάθετη μείωση των κοινωνικών δαπανών και των μισθών – δεν αποδίδει, δηλαδή οξύνει το υπαρκτό δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας, η κυβέρνηση κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για την συνέχιση και την εμβάθυνσή του. Πρόκειται για ρεσιτάλ δογματισμού, στον βαθμό που κλείνει τα μάτια σε μια πραγματικότητα που βοά.

Τι λέει αυτή η πραγματικότητα; Το δημόσιο χρέος της γενικής κυβέρνησης, όπως φαίνεται στον πίνακα που παραθέτουμε κι ο οποίος προέρχεται από την εισηγητική έκθεση του προϋπολογισμού που παρουσίασε ο Γ. Στουρνάρας στη Βουλή την Τετάρτη 31 Οκτωβρίου, το 2013 θα ξεπερνάει το 189% του ΑΕΠ, από 148,3% που ήταν το 2010! Να σημειωθεί δε πως επιδέχεται βάσιμων αμφιβολιών κατά πόσο εκείνη τη χρονιά, όταν η Ελλάδα αποδέχτηκε το πρώτο Μνημόνιο κι έπρεπε να δικαιολογηθεί η θεραπεία – σοκ, το δημόσιο χρέος ήταν πράγματι 148,3%. Να θυμίσουμε πως ακόμη κι η Γιουροστάτ το εκτιμούσε για το 2009 στο 115%, πριν αρχίσει η δημιουργική στατιστική… Σήμερα όμως η άνοδός του σε αυτά τα εκρηκτικά και μη βιώσιμα επίπεδα είναι αδιαμφισβήτητη και τινάζει στον αέρα κάθε προηγούμενο σχεδιασμό για να τεθεί υπό έλεγχο το δημόσιο χρέος και ειδικότερα σύντομα να αρχίσει η αποκλιμάκωσή του. Αυτό δεν υπόσχονταν όταν ζητούσαν να δεχθούμε το δεύτερο Μνημόνιο; Σημαντική συμβολή σε αυτή την πορεία φαίνεται να έχει η συνεχής πτώση του ΑΕΠ, δηλαδή η ύφεση, τα 48,5 δις. ευρώ που θα δοθούν στις τράπεζες για την ανακεφαλαιοποίηση τους κι ο συνολικός δανεισμός ύψους 173 δις. ευρώ που θα ακολουθήσει στο πλαίσιο της διαγραφής χρέους ύψους 105,973 εκ. ευρώ με την συμφωνία για το κούρεμα που έγινε τον Μάρτιο του 2012.