Γιώργος Βασσάλος: Όταν η μάχη των Σκουριών μετακόμισε στις Βρυξέλλες

Πηγή: aristeroblog

Η «Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στην Ελλάδα που Αντιστέκεται» είναι μια ομάδα νέων από την Ελλάδα που ζουν, σπουδάζουν κι εργάζονται στις Βρυξέλλες. Σε συνεργασία με το φεστιβάλ ντοκυμαντέρ Μιλλένιουμ οργάνωσαν στις 29 Μάη την προβολή του «Θησαυρού της Κασσάνδρας» του Γιώργου Αυγερόπουλου που πραγματεύεται την υπόθεση των μεταλλείων στις Σκουριές.

Μετά την ταινία θέλησαν να οργανώσουν μια συζήτηση και κάλεσαν τον καθηγητή εδαφολογίας του ΑΠΘ Κυριάκο Παναγιωτόπουλο, που αντιτίθεται στην επένδυση, καθώς και το λόμπι των ευρωπαϊκών εξορυκτικών βιομηχανιών Euromines που εδρεύει στην πόλη και του οποίου μέλη είναι τόσο η Eldorado όσο και, εμμέσως, η θυγατρική της «Ελληνικός Χρυσός». Καλεσμένος ήταν επίσης ο εκπρόσωπος της Διεθνούς Αμνηστίας, Γιώργος Κοσμόπουλος, για να σχολιάσει πάνω στις συστηματικές παραβιάσεις των δικαιωμάτων των πολιτών στην περιοχή.

Ενώ η Euromines δέχτηκε αρχικά την πρόσκληση, αργούσε πολύ να γνωστοποιήσει στους οργανωτές το όνομα του εκπροσώπου της. Λίγες μέρες πριν την προβολή, το ξανασκέφτηκε λέγοντας ότι δεν είχε αντιληφθεί ότι η πρόσκληση ήταν για το πάνελ, αλλά για το κοινό. Τελικά, το πρωί πριν την εκδήλωση απάντησε ότι οι κκ. Γιάννης Τρικαλιώτης και Στράτος Ζαχαρέας, μηχανικοί της «Ελληνικός Χρυσός» θα την εκπροσωπήσουν στην εκδήλωση.

Παρότι είχε γίνει επανειλημμένα ξεκάθαρο ότι η πρόσκληση ήταν για έναν ομιλητή, οι δύο μηχανικοί επέμεναν να καθίσουν κι οι δύο στο πάνελ. Διέκοπταν με άκομψο τρόπο τον Κ. Παναγιωτόπουλο, ειρωνεύονταν το κοινό και αδιαφορούσαν για τις παραινέσεις της Ιρλανδής δημοσιογράφου που συντόνιζε την κουβέντα. Μάλιστα, μετά από πολλοστή απόπειρα του να ανέβει στο πάνελ και φραστική διένεξη που ακολούθησε, ο κ. Ζαχαρέας απείλησε να χειροδικήσει ενάντια σε μέλος της Πρωτοβουλίας.

Οι εκπρόσωποι της εταιρείας δήλωσαν ότι δε γνωρίζουν πόσα είναι τα προβλεπόμενα κέρδη της εταιρείας από την εξόρυξη, ενώ ισχυρίστηκαν ότι το ελληνικό κράτος  θα εισπράξει 1 δισ. Ευρώ «σε έμμεσους και άμεσους» φόρους στα επόμενα τριάντα χρόνια. Αυτό ενώ μέσα σε λίγα μόνο χρόνια η εταιρεία έχει ήδη βγάλει 2,5 δισ. στο χρηματιστήριο. Ο γενικός διευθυντής της «Ελληνικός Χρυσός» δηλώνει ότι όλη επένδυση θα είναι 1,2 δισ. Η συνολική αξία των κοιτασμάτων υπολογίζεται σε άνω των 12 δις. Είναι απορίας άξιο πώς η εταιρεία γνωρίζει το ποσό που θα εισπράξει το κράτος, όταν δηλώνει άγνοια σε σχέση με τα προσδοκώμενα κέρδη. Φαίνεται πώς οι εκπρόσωποί της απλά αραδιάζουν φουσκωμένα νούμερα, όπως το απίθανο (αλλά και ασύνδετο με το 1 δισ. που αναφέρθηκε προηγούμενα) 32% φόρων επί των κερδών που υποσχέθηκαν. Αν αναλογιστούμε ότι ο εταιρικός φόρος στην Ελλάδα ορίζεται στο 26% και στο 10% για μερίσματα και κεφαλαιοποιήσεις κερδών,[1] θα είχε ενδιαφέρον να μας εξηγήσει η εταιρεία πώς ακριβώς προκύπτει το ποσοστό που αναφέρουν.

Γιώργος Βασσάλος: Για το ξεπέρασμα του αριστερισμού και μια διεθνιστική, επαναστατική πολιτική που να πατά στην πραγματικότητα

Συμβολή στο διάλογο για τη Β’ Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Πηγή:mygranma.wordpress.com/

Με τις Θέσεις της για τη Β’ Συνδιάσκεψη της,[1] η ΑΝΤΑΡΣΥΑ επιβεβαιώνει ότι είναι ο μόνος πολιτικός σχηματισμός στην Ελλάδα της κρίσης που προτείνει συγκεκριμένα πώς μπορεί χτιστεί μια γέφυρα από την τωρινή κατάσταση της αυξανόμενης εξαθλίωσης στη νίκη του λαϊκού κινήματος και την επαναστατική αναγέννηση της κοινωνίας σε Ελλάδα και Ευρώπη. Η γέφυρα αυτή δεν είναι άλλη από τη συγκρότηση ενός μετώπου υπό την ηγεσία των δυνάμεων της εργασίας γύρω από ένα μεταβατικό πρόγραμμα εθνικοποιήσεων, εκδημοκρατισμού, εργατικού ελέγχου και στάσης πληρωμών στους πιστωτές με κατεύθυνση την εγκαθίδρυση της σοσιαλιστικής δημοκρατίας.

Οι Θέσεις αποπνέουν ένα πνεύμα που δίνει προοπτική· η συνειδητοποίηση της τελεσίδικης αποτυχίας της καπιταλιστικής κοινωνίας να γίνει ορμή για την οικοδόμηση μιας νέας κοινωνίας μαζί με όλο το μαχόμενο λαό μακριά από μίζερους ελιτισμούς, μνησικακίες και «καθαρότητες»!

H ανάλυση της οικονομικής κρίσης (Θέσεις 1-5), πάνω στην οποία βασίζονται τα πολιτικά συμπεράσματα, είναι η αρτιότερη σε ντοκουμέντο ελληνικού πολιτικού φορέα. Μια τέτοια ανάλυση απουσιάζει εντελώς από τα ντοκουμέντα του πρόσφατου συνεδρίου του ΚΚΕ[2]. Ο δε ΣΥΡΙΖΑ δεν αναγνωρίζει την ύπαρξη κρίσης υπερσυσσώρευσης  που εδράζεται στη σφαίρα της παραγωγής κι έχει στον πυρήνα της το ποσοστό και τις μορφές απόσπασης υπεραξίας.[3] Το γεγονός ότι το ΚΚΕ από τη μία αντιμετωπίζει την κρίση ως απλά άλλη μια καπιταλιστική κρίση, χωρίς πρωτόγνωρα εκρηκτικές νέες πλευρές, κι ο ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη δε διαγνώσκει το συστημικό χαρακτήρα της αποτελεί, όπως λένε και οι Θέσεις, βασικό λόγο για τον οποίο τα κόμματα αυτά αδυνατούν να ηγηθούν της λαϊκής απάντησης στην επίθεση του κεφαλαίου.

Το επαναστατικό – πρωτοπόρο τμήμα της τάξης των εργαζομένων χρειάζεται την πολιτική του οργάνωση. Ούτε το ΚΚΕ, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ μπορούν να παίξουν το ρόλο αυτό. Η εργατική πρωτοπορία που παραμένει μέσα στο ΚΚΕ έχει πλέον ελάχιστη επιρροή πάνω στις αποφάσεις των επί δεκαετίες επαγγελματικών στελεχών που έχουν διαμορφωθεί σε ιδιαίτερη κάστα που δεν αντιλαμβάνεται την ουσία των πραγμάτων και οδηγεί το κόμμα σε απομόνωση τόσο από τα υπόλοιπα πρωτοπόρα εργατικά στοιχεία, όσο κι από τις μάζες των εργαζομένων. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ενδιαφέρεται καν να παίξει το ρόλο της πρωτοπορίας των εργαζομένων. Τους τελευταίους τους βλέπει μόνο ως ψηφοφόρους για μια πολιτική αλλαγή την οποία αντιλαμβάνεται αποκλειστικά και μόνο με κοινοβουλευτικούς όρους. Η συμμετοχή του δε στους εργατικούς αγώνες είναι από αδύναμη ως προδοτική (όπως έδειξε το τελευταίο παράδειγμα των καθηγητών). Δυστυχώς, αυτό αφορά σε κάποιες περιπτώσεις και το ρεφορμιστικό Αριστερό Ρεύμα του.

Το νέο επαναστατικό κόμμα μπορεί να προκύψει μόνο μέσα από μια συσπείρωση οργανώσεων και αγωνιστών με βασικό τους εργαλείο ανάλυσης το μαρξισμό – λενινισμό που να δρα μέσα σε ένα ευρύτερο πολιτικο-κοινωνικό μέτωπο, το οποίο να μάχεται για την επικράτηση των συμφερόντων της πλειοψηφίας του λαού εδώ και τώρα, σε όλα τα επίπεδα. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι το κύριο όχημα αυτή τη στιγμή για την επίτευξη των στόχων αυτών.

Στο παρακάτω κείμενο θα εκθέσω κάποια σημεία των θέσεων στα οποία νομίζω ότι χρειάζονται αλλαγές και θα προσπαθήσω να εξηγήσω γιατί και σε ποια κατεύθυνση. Αυτές οι αλλαγές αφορούν Α) την ΕΕ, Β) το πώς αντιλαμβανόμαστε την κοινοβουλευτική πάλη, Γ) το χαρακτήρα του μεταβατικού προγράμματος και του μετώπου που θα το εφαρμόσει, Δ) την κοινωνική συμμαχία, Ε) την κριτική που κάνουμε στο ΚΚΕ, Ζ) το σοσιαλισμό ως κύριο διακύβευμα της εποχής μας.