Πορτογαλία: Το Μνημόνιο έφαγε τους σοσιαλιστές, τρώει και τη Δεξιά

 Του Γιώργου Δελαστίκ

Λίγα είναι τα ψωμιά της κυβέρνησης συνεργασίας Δεξιάς και Ακροδεξιάς στην Πορτογαλία, όπως όλα δείχνουν. Μετά την παραίτηση του υπουργού Οικονομικών τη Δευτέρα και του υπουργού Εξωτερικών την Τρίτη, ο οποίος όμως είναι και αρχηγός του μικρού ακροδεξιού Λαϊκού Κόμματος, που συμμετέχει στην κυβέρνηση, θεωρείται πιθανή η αποχώρηση των ακροδεξιών, η οποία αν όντως λάβει χώρα θα σηματοδοτήσει την κατάρρευση της κυβέρνησης και τη διενέργεια πρόωρων εκλογών. Διαγράφεται άμεσα η προοπτική δηλαδή να πέσει και η πορτογαλική Δεξιά θύμα του Μνημονίου, όπως ακριβώς έπεσαν θύμα της μνημονιακής πολιτικής και οι σοσιαλιστές πριν από δύο χρόνια, καθώς οι Πορτογάλοι δικαίως τους τιμώρησαν διώχνοντάς τους «κλωτσηδόν» από την εξουσία ως υπεύθυνους για την υπαγωγή της χώρας τους σε καθεστώς υποτέλειας μέσω του Μνημονίου. Γίνεται ήδη λόγος για επικείμενες παραιτήσεις και άλλων υπουργών, αλλά αυτό προφανώς εντάσσεται στην κομματική διελκυστίνδα ανελέητων αλληλοεκβιασμών. Στερείται επομένως ουσιαστικής σημασίας μέχρις ότου γίνουν πράξη ή όχι οι παραιτήσεις, αποχωρήσεις κ.λπ. Αν πάντως όντως γίνουν πρόωρες εκλογές, είναι απολύτως βέβαιη η ήττα και η απομάκρυνση από την κυβέρνηση της πορτογαλικής σκληρής Δεξιάς, το κύριο κόμμα της οποίας φέρει την ψευδεπίγραφη ονομασία… Σοσιαλδημοκρατικό (!) Κόμμα, ενώ όταν ξεκίνησε την πορεία του συμπεριλάμβανε στους κόλπους του πληθώρα οπαδών και νοσταλγών των δικτατόρων Σαλαζάρ και Καετάνο! Τα ίδια άλλωστε έπαθε και το Σοσιαλιστικό Κόμμα. Το 2009 είχε κερδίσει τις εκλογές με ποσοστό 36,6% έναντι 29,6% του κόμματος της Δεξιάς (PSD) και 10,4% του Λαϊκού Κόμματος.

Οι σοσιαλιστές έβαλαν την Πορτογαλία σε καθεστώς Μνημονίου την άνοιξη του 2011 και αμέσως προκήρυξαν εκλογές, πριν φανούν τα αποτελέσματα της μνημονιακής πολιτικής, ελπίζοντας ότι έτσι θα τη γλιτώσουν. Οι εκλογές έγιναν στις 5 Ιουνίου 2011. Οι ελπίδες των σοσιαλιστών διαψεύστηκαν. Τα αποτελέσματα αντιστράφηκαν. Το PSD της Δεξιάς βγήκε πρώτο με 38,6% και οι σοσιαλιστές έπεσαν στο 28%, με το ακροδεξιό Λαϊκό Κόμμα να αυξάνει οριακά το ποσοστό του παίρνοντας 11,74%. Η Δεξιά ήταν πλέον πολιτικά κυρίαρχη, με το 50% της λαϊκής ψήφου έναντι 28% των σοσιαλιστών και 13% της Αριστεράς. Επειδή όμως το πορτογαλικό εκλογικό σύστημα είναι αναλογικό, η Δεξιά πήρε 105 από τους 226 βουλευτές του κοινοβουλίου και η Ακροδεξιά 24, οπότε συνασπίστηκαν και σχημάτισαν μια κυβέρνηση με άνετη πλειοψηφία 129 από τους 226 βουλευτές, ενώ αρκούσαν 114. Αν όμως αποσύρουν τη στήριξή τους οι 24 ακροδεξιοί βουλευτές του Λαϊκού Κόμματος, το PSD του πρωθυπουργού Κοέλιο με τους 105 βουλευτές απέχει πολύ από τον μαγικό αριθμό 114 της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας για να μπορέσει να εξαγοράσει τόσους ακροδεξιούς βουλευτές για να παραμείνει στην εξουσία.

Αλλο (!) Μνημόνιο, όχι αυτό που υπέγραψε, ζητά η Λευκωσία

 του Γιώργου Δελαστίκ

Χλεύη, περιφρόνηση και κατηγορηματική απόρριψη χωρίς συζήτηση αντιμετώπισε εκ μέρους της ΕΕ και του ΔΝΤ το αίτημα του Προέδρου της Κύπρου, Νίκου Αναστασιάδη, να… αλλάξει το Μνημόνιο για τη χώρα του που υπέγραψε ο ίδιος!

Ως πράξη πολιτικής απάτης αντιμετώπισαν οι Ευρωπαίοι, με επικεφαλής τους Γερμανούς, τη σχετική επιστολή του Κύπριου Προέδρου. Κατάλαβαν αμέσως ότι στόχος του Ν. Αναστασιάδη είναι να παραπλανήσει τον κυπριακό λαό ότι δήθεν «διαπραγματεύεται σκληρά» με τους δανειστές και δεν εκτελεί πειθήνια τις εντολές τους άνευ αντιρρήσεων, όπως στην πραγματικότητα συμβαίνει. «Φυσικά είναι αυθάδης η επίθεση του Κύπριου Προέδρου» γράφει ευθύς εξαρχής η γερμανική εφημερίδα «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» σε ένα σχόλιο-φωτιά με το οποίο κατακεραυνώνει τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας.

 «Το διεθνές πρόγραμμα βοήθειας για τη χώρα του, που τώρα θέτει υπό αμφισβήτηση, δεν είναι καν τριών μηνών και ο ίδιος το συναποφάσισε. Τώρα κάνει ο Νίκος Αναστασιάδης σαν να μην τα εννοούσε σοβαρά όλα αυτά – και σαν να μπορούσε να καθυστερήσει για ακόμα μία φορά η αενάως αναβαλλόμενη αναδόμηση του κυπριακού τραπεζικού τομέα. Η εκ των υστέρων ερμηνεία της επιστολής του Προέδρου από τη Λευκωσία δεν αλλάζει τίποτα. Αποκαλύπτει όμως για ακόμη μία φορά την έλλειψη σοβαρότητας με την οποία συνοδεύει το πρόγραμμα βοήθειας η κυπριακή κυβέρνηση», υπογραμμίζει το σφοδρότατα επικριτικό γερμανικό άρθρο. Εν ολίγοις δηλαδή η γερμανική εφημερίδα εμφανίζει τον Κύπριο Πρόεδρο ως ένα πλήρως αναξιόπιστο πρόσωπο, πράγμα που δεν αφίσταται της πραγματικότητας.

Στην επιστολή του ο Νίκος Αναστασιάδης, την οποία δημοσιοποίησαν την περασμένη εβδομάδα οι βρετανικοί «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς», αναφέρει ότι το Μνημόνιο εξαφάνισε τα κεφάλαια κίνησης πολλών κυπριακών επιχειρήσεων και επέβαλε πρωτοφανείς ελέγχους στην κίνηση κεφαλαίων που οδηγούν σε ασφυξία την οικονομία του νησιού. «Η οικονομία οδηγείται σε βαθιά ύφεση, η οποία οδηγεί σε περαιτέρω αύξηση της ανεργίας και καθιστά πολύ πιο δύσκολη τη δημοσιονομική σταθεροποίηση» παραδέχεται κατά τη λονδρέζικη εφημερίδα στην επιστολή του ο Ν. Αναστασιάδης.

Σαμαράς, όπως … Γιωργάκης!

Φυσικά, το ότι ενδεχομένως σε λίγους μήνες η υπό συγκρότηση κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου δεν θα υπάρχει, δεν σημαίνει καθόλου ότι η αστική τάξη στερείται εναλλακτικών λύσεων ή ότι η κυβέρνηση που θα την αντικαταστήσει θα είναι καλύτερη από τη σκοπιά των συμφερόντων των εργαζομένων.Τίποτα δεν εγγυάται μια τέτοια εξέλιξη, όσο ο λαός δεν βρίσκεται στους δρόμους και όσο η Αριστερά και τα κόμματά της συνεχίζουν να αδυνατούν να εκφράσουν πολιτικά την οργή και τα συμφέροντα των σύγχρονων στρωμάτων των εργαζομένων που υποφέρουν τα πάνδεινα σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο αυτή την εποχή του Μνημονίου.

Του Γιώργου Δελαστίκ

Πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένος με την απόφασή του να κλείσει την ΕΡΤ για να ανοίξει την …ΥΕΝΕΔ της χούντας, ο Σαμαράς! Επίδειξη πυγμής για να τρομοκρατήσει τον κόσμο πήγε να κάνει, απολύοντας ακαριαία πάνω από δυόμισι χιλιάδες εργαζόμενους. Να παραλύσει κάθε αντίσταση επιδίωκε, αλλά … δεν προλαβαίνει να μαζεύει καρπαζιές΄. Μέχρι κι ο Κουβέλης οσμίστηκε ότι ο Σαμαράς βρωμάει…  πολιτική πτωμαΐνη και κάτω από την πίεση των βουλευτών και στελεχών του την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια! Απέσυρε τους υπουργούς του από την κυβέρνηση, εγγυήθηκε στην άρχουσα τάξη ότι όποτε μπαίνει θέμα πρόωρων εκλογών θα στηρίζει την κυβέρνηση Σαμαρά και προετοιμάζει τη ΔΗΜΑΡ να προσκολληθεί στον ΣΥΡΙΖΑ , αν βγει πρώτο κόμμα.

‘Εγινε έξαλλος με τον Φώτη Κουβέλη ο Βαγγέλης Βενιζέλος .Πάνω που είχε πατήσει αδίστακτα στα ‘’πτώματα’’ των χιλιάδων απολυμένων της ΕΡΤ και είχε κατορθώσει να εκβιάσει τον Σαμαρά να τον κάνει υπουργό του, ίσως και αντιπρόεδρο (της κυβέρνησης, όχι της …ΝΔ!) βρήκε την ώρα ο Κουβέλης να κάνει κόνξες! Δεν κώλωσε όμως ο Βαγγέλας! Διακήρυξε ότι το ΠΑΣΟΚ είναι υπεύθυνο, μαρτυρικό κόμμα και γι αυτό το έκανε..συνιστώσα της ΝΔ! ‘’ Στην κυβέρνηση Σαμαρά ως τον πολιτικό μας θάνατο!’’ είναι το νέο δόγμα του ΠΑΣΟΚ. Αυτό το θεμελιώδες σύνθημα βέβαια δεν το ενστερνίζεται μόνο ο Βενιζέλος. Στο …’’Λαμογιστάν’’ του ΠΑΣΟΚ έγιναν σημεία και τέρατα.

Δυο-τρεις ώρες πριν από τη σύσκεψη των αρχηγών των κυβερνητικών κομμάτων την Πέμπτη, σχεδόν όλοι οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ήταν λάβροι κατά της συμμετοχής στην κυβέρνηση Σαμαρά. Μόλις όμως γύρισε ο Βενιζέλος και τους είπε ότι ο Κουβέλης την κοπάνησε από την κυβέρνηση κι έτσι ανοίγουν συνολικά καμιά δεκαριά θέσεις υπουργών και υφυπουργών για το ΠΑΣΟΚ αφού απέμεινε μόνο του στην κυβέρνηση της ΝΔ, όλοι οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ βρέθηκαν στα ..μπαλκόνια της Ιπποκράτους να φωνάζουν με ένα στόμα «κυβέρνηση η θάνατος»!

Γιώργος Δελαστίκ: Σιγά μην έπεφταν μόνοι τους!

εφημ ΠΡΙΝ

Ψυχρολουσία για τον ΣYPIZA και εκατομμύρια Έλληνες που βαυκαλίζονταν από αυταπάτες ότι δήθεν θα κατέρρεε από μόνη της η κυβέρνηση NΔ, ΠAΣOK, ΔHMAP αποτέλεσε η ευκολία με την οποία συμφώνησαν τη Δευτέρα το βράδυ οι Σαμαράς, Bενιζέλος και Kουβέλης να συνεχίσουν να συγκυβερνούν. Aδίστακτα πάτησαν επί των χιλιάδων πτωμάτων των απολυμένων της EPT οι αρχηγοί των δύο μικρότερων κυβερνητικών κομμάτων για να μπορέσουν να πετύχουν την πολυπόθητη γι’ αυτούς υπουργοποίησή τους, την οποία μέχρι προχθές αρνιόταν ο Σαμαράς. Eπιτέλους, απέσπασαν την υπόσχεσή του ότι σε δύο εβδομάδες θα τους κάνει υπουργούς! Oπότε αυτοί ξέχασαν αμέσως και τους απολυμένους της EPT και τα νταηλίκια περί εκλογών, περί αξιοπρέπειας των κομμάτων τους και τα λοιπά.

Eξατμίστηκαν εν ριπή οφθαλμού και οι θεωρίες ότι δήθεν ο Σαμαράς ήθελε να προκαλέσει εκλογές επειδή θα έπαιρνε …37% (!), ότι δήθεν ετοιμάζονταν να τον αλλάξουν με τον Aβραμόπουλο στη θέση του πρωθυπουργού και άλλα παρόμοιας πολιτικής βαρύτητας σενάρια. Έπεσε έτσι στο κενό και η σαφώς προεκλογικού χαρακτήρα ομιλία του Aλέξη Tσίπρα στη μικρή, αναιμική συγκέντρωση του ΣYPIZA στο κάτω μέρος της πλατείας Συντάγματος τη Δευτέρα το βράδυ. Oμιλία διανθισμένη με προεκλογικές πομφόλυγες του τύπου «καληνύχτα», αλλά πολύ δεξιά από πλευράς ουσίας στο περιεχόμενό της. Eίναι χαρακτηριστικό ότι ο πρόεδρος του ΣYPIZA απέφυγε να αναφερθεί ονομαστικά στους Bαγγέλη Bενιζέλο και Φώτη Kουβέλη και να τους καταγγείλει για την πολιτική τους στάση, αρκούμενος απλώς να επικρίνει την «τρικομματική» κυβέρνηση. Eίναι εξόφθαλμο ότι και ο Aλέξης Tσίπρας είχε την ψευδαίσθηση ότι θα τα έσπαγαν οι Σαμαράς, Bενιζέλος και Kουβέλης και θα πηγαίναμε σε εκλογές. Όνειρο θερινής νυκτός, το οποίο έβλεπαν ταυτόχρονα και πολλά στελέχη του ΣYPIZA, τα οποία δεν δίσταζαν να το εκφράσουν σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις στο Σύνταγμα. Mοναδικός παράγοντας που μπορεί να ανατρέψει τα σχέδια της κυβέρνησης και τελικά και την ίδια είναι η κινητοποίηση του λαού, κανένας άλλος.

H μεγαλειώδης παρουσία την Πέμπτη έξω από το Ραδιομέγαρο της Aγίας Παρασκευής άνω των 100.000 ατόμων που συμπαραστέκονταν στους απολυμένους της EPT πανικόβαλε την κυβέρνηση Σαμαρά και των υποτακτικών του. Tο μέγα για την περίπτωση πλήθος και οι αλλεπάλληλες συγκεντρώσεις συμπαράστασης έξω από την EPT προκάλεσαν τεράστια εντύπωση σε όλη την Eυρώπη και πρωτίστως στη Γαλλία, με ολέθριες συνέπειες για τη δημόσια εικόνα του Σαμαρά στο εξωτερικό. Oι σοσιαλδημοκράτες πολιτικοί συναγωνίζονταν ο ένας τον άλλο σε επιθετικές δηλώσεις εναντίον του Σαμαρά, απαιτώντας το άνοιγμα της EPT, ενώ τα μέσα ενημέρωσης, έντυπα και ηλεκτρονικά, κυριολεκτικά «ξέσκισαν» τον Σαμαρά από πολιτική άποψη.

Γιώργος Δελαστίκ:Η ΕΕ διαλύεται,η Αριστερά…κοιμάται!

 Εφημ ΠΡΙΝ

Το φαινόμενο παρουσιάζει εξαιρετικό πολιτικό ενδιαφέρον. Το ευρώ, από τη μία πλευρά, αποδεικνύεται εξαιρετικά αποτελεσματικό όπλο για την καθυπόταξη όλων των χωρών της Ευρώπης στο Τέταρτο Ράιχ της Γερμανίας με αντάλλαγμα για τις επί μέρους αστικές τάξεις την καταβαράθρωση των μισθών και την κατάλυση των εργασιακών σχέσεων του 20ού αιώνα. Από την άλλη, το ευρώ οδηγεί σε παροξυσμό τις αντιθέσεις μεταξύ των αστικών τάξεων της ευρωζώνης και της ΕΕ γενικότερα, με αποτέλεσμα να γίνεται πλέον ανοικτά λόγος για διάλυση και εξαφάνιση του κοινού νομίσματος, αλλά και για αποχώρηση ή μη ένταξη κρατών στην ΕΕ και στο ευρώ.

Η νέα, δεξιά κυβέρνηση της Ισλανδίας, διέκοψε μονομερώς, χωρίς καμιά απολύτως διαβούλευση με τις Βρυξέλλες, τις διαπραγματεύσεις της για ένταξη στην ΕΕ. τις είχε αρχίσει η προηγούμενη κεντροαριστερή κυβέρνηση η οποία συνετρίβη στις προ μηνός εκλογές ως εθελόδουλη, υπερβολικά ενδοτική απέναντι στην ΕΕ και στη Βρετανία. Στο κυβερνητικό τους πρόγραμμα μάλιστα , τα δύο κόμματα που συγκροτούν την κυβέρνηση αυτή συμπεριέλαβαν τη δέσμευση ότι ακόμη και για να ξαναρχίσουν ενταξιακές συνομιλίες πρέπει να προηγηθεί δημοψήφισμα. Να αποφασίσει δηλαδή ο ισλανδικός λαός αν θέλει επανέναρξη των διαπραγματεύσεων , το αποτέλεσμα των οποίων εννοείται , θα τεθεί σε δεύτερο δημοψήφισμα .Τριακόσιες χιλιάδες άτομα είναι όλοι κι όλοι οι Ισλανδοί , αλλά δεν δίστασαν να ‘’φτύσουν’’ την ΕΕ και το ευρώ! Μπράβο τους! Εξαιρετικό πολιτικό θάρρος επέδειξε και ο δεξιότατος πρωθυπουργός της Ουγγαρίας, Βίκτορ Όρμπαν. Ο κτηνωδώς δεξιός υποψήφιος καγκελάριος των Γερμανών σοσιαλδημοκρατών Πέερ Σταίνμπρικ ζήτησε από ραδιοφώνου να … αποβληθεί η Ουγγαρία από την ΕΕ(!) γιατί δεν υπακούει στις απαιτήσεις του Βερολίνου.Παίζοντας τον »καλό μπάτσο», η Άνγκελα Μέρκελ, δήλωσε ότι »θα κάνουμε τα πάντα για να φέρουμε την Ουγγαρία στο σωστό δρόμο, αλλά δεν θα στείλουμε αμέσως το ιππικό»!

Ο Όρμπαν δεν άφησε αναπάντητη την πρόκληση. ‘’Οι Γερμανοί έστειλαν ήδη μια φορά το ιππικό τους και μάλιστα με την μορφή των πάντσερ’’, δήλωσε αναφερόμενος στην κατάληψη της Ουγγαρίας το Μάρτιο του 1944 από τα ναζιστικά στρατεύματα. ‘’Παράκλησή μας θα ήταν να μην τα ξαναστείλει. Άλλωστε και τότε δεν ήταν καλή ιδέα και δεν λειτούργησε’’, πρόσθεσε ειρωνικά, υπονοώντας τη μετά ένα χρόνο κατάληψη της Ουγγαρίας από το σοβιετικό Κόκκινο Στρατό.

Γ. Δελαστίκ: Η χούντα των πολιτικών απατεώνων

 εφημ ΠΡΙΝ

Απεργία αποφάσισαν οι καθηγητές της μέσης εκπαίδευσης; Την επιστράτευσή τους αποφάσισε η άθλια συγκυβέρνηση Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη! Μέλος της ΝΔ είναι ο δεξιός πρόεδρος της ΟΛΜΕ, Νίκος Παπαχρήστος, που τόλμησε να βάλει τους συνδικαλιστές της ΔΑΚΕ να ψηφίσουν υπέρ της απεργίας των εκπαιδευτικών; Τον διαγράφει ακαριαία από τη ΝΔ ο δεξιός Σαμαράς! Όχι, κύριοι, εκβιαστής δεν είναι η κυβέρνηση που ακριβώς πριν από τις πανελλαδικές εξετάσεις προωθεί εξοντωτικά μέτρα εναντίον των εκπαιδευτικών! Εκβιαστές και ανάλγητοι είναι οι καθηγητές που αντιδρούν στα μέτρα αυτά και αποφασίζουν να απεργήσουν – έτσι μας λέει η κυβερνητική προπαγάνδα και τα κατάπτυστα φερέφωνά της!

Έχουμε να κάνουμε με αδίστακτους πολιτικούς απατεώνες που μας κυβερνούν με απύθμενη θρασύτητα, διαστρεβλώνοντας ή και αναστρέφοντας την πραγματικότητα προκειμένου να εξαπατήσουν τον αφελή λαουτζίκο. Πάρτε για παράδειγμα αυτόν τον απερίγραπτο υπουργό Εργασίας. Όλος ο κόσμος γνωρίζει με τον πιο επώδυνο τρόπο ότι η ανεργία καλπάζει, αυτός όμως μέχρι την Πέμπτη πανηγύριζε γιατί τον Απρίλιο οι προσλήψεις ήταν περισσότερες από τις απολύσεις. Τυπικά, έλεγε αλήθεια. Μόνο που αποσιωπούσε συνειδητά ότι και τον Απρίλιο του 2012 και τον Μάιο του 2012 και τον Ιούνιο του 2012 και τον Ιούλιο του 2012 οι προσλήψεις ήταν περισσότερες από τις απολύσεις, μόνο που αυτό καθόλου δεν απέτρεψε την κατακόρυφη αύξηση της ανεργίας συνολικά κατά το έτος 2012! Την Πέμπτη δημοσίευσε η ΕΛΣΤΑΤ τα στοιχεία της ανεργίας για τον Φεβρουάριο του 2013, τα οποία έδειξαν ότι από τον Φεβρουάριο του 2012 ως τον Φεβρουάριο του 2013 ο αριθμός των ανέργων αυξήθηκε κατά 245.021 άτομα, με αποτέλεσμα ο αριθμός των ανέργων να φτάσει στο 1.320.189 άτομα! Από το 2008 δηλαδή μέχρι σήμερα ο αριθμός των ανέργων έχει αυξηθεί σχεδόν κατά ένα εκατομμύριο άτομα και ο πανάθλιος υπουργός Εργασίας του Σαμαρά πανηγυρίζει για τη …μείωση της ανεργίας!!! Είναι κρετίνος ή πολιτικός απατεώνας;

Αξίζει να γίνουμε εξαντλητικοί στον τομέα αυτόν, συγκρίνοντας το ποσοστό ανεργίας τον Φεβρουάριο κάθε χρόνου κατά τη διάρκεια της τελευταίας πενταετίας. Το Φεβρουάριο του 2009, επί κυβέρνησης Καραμανλή, η ανεργία ήταν στο 9%. Το 2011, με Γιωργάκη και Μνημόνιο –αναφερόμαστε πάντα το Φεβρουάριο– είχε εκτιναχθεί στο 15,3%. Το Φεβρουάριο του 2012, επί κυβέρνησης Παπαδήμου, η ανεργία είχε απογειωθεί στο 21,9%.

Γ. Δελαστίκ: Πνίγηκε στο χρέος η Ευρωζώνη

εφημ ΕΘΝΟΣ

Θα μπορούσε να ήταν και ανέκδοτο μαύρου χιούμορ. Υπάρχει κάποιος τομέας όπου από όλες τις χώρες της Ευρωζώνης, μόνη η Ελλάδα έχει πετύχει κάποιον άθλο – και δεν εννοούμε φυσικά την «αχτύπητη» πρωτιά της στο δημόσιο χρέος με το 156,9% του ΑΕΠ της, με διαφορά… 30 (!) εκατοστιαίων μονάδων από τη δεύτερη Ιταλία του 127%. Οσο λοιπόν και αν ακούγεται ως κακόγουστο αστείο, κατά τη διάρκεια του 2012 το δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ αυξήθηκε στα 16 από τα 17 κράτη της Ευρωζώνης και μειώθηκε μόνο στην… Ελλάδα! Αυτό αποκαλύπτει η έκθεση της Γιούροστατ, της στατιστικής υπηρεσίας της ΕΕ, που κυκλοφόρησε την περασμένη εβδομάδα.

Μέσω… ληστείας του 80% περίπου των χρημάτων όσων είχαν αγοράσει ελληνικά κρατικά ομόλογα επιτεύχθηκε βέβαια αυτή η μείωση του δημόσιου χρέους της χώρας μας, αλλά αυτό δεν έχει καμιά σημασία. Ο καθένας κάνει ό,τι μπορεί με όποια μέσα μπορεί!

Θριάμβους κατά συρροήν σημειώνει ολόκληρη η Ευρωζώνη στον τομέα του δημόσιου χρέους. Τουλάχιστον την τελευταία εξαετία για την οποία έχουμε πρόχειρα τα επίσημα ευρωπαϊκά στατιστικά στοιχεία, ο μέσος όρος του χρέους των 17 χωρών της Ευρωζώνης διαρκώς αυξάνεται. Ηταν 66,2% του ΑΕΠ της το 2007, τσίμπησε λίγο στο 69,9% το 2008, έκανε ένα τεράστιο άλμα στο 80% το 2009, πήδηξε στο 85,4% το 2010, αυξήθηκε στο 87,3% το 2011 και έσπασε το φράγμα του 90% το 2012 με ποσοστό 90,6% του ΑΕΠ. Επειδή εμείς είμαστε σχολαστικοί, θα υπενθυμίσουμε ότι ένα από τα δύο θεμελιώδη κριτήρια του Μάαστριχτ καθόριζε ως ανώτατο επιτρεπτό όριο του δημόσιου χρέους το 60% του ΑΕΠ. Σύσσωμη η Ευρωζώνη παραβιάζει το όριο αυτό.

Πέντε (!) μόνο χώρες θα είχαν ως νόμισμα το ευρώ από πλευράς εκπλήρωσης του κριτηρίου δημόσιου χρέους μικρότερου του 60% του ΑΕΠ, αν η ένταξη στην Ευρωζώνη γινόταν το 2012: το Λουξεμβούργο, η Εσθονία, η Σλοβενία, η Σλοβακία και η Φινλανδία! Μιλάμε για… γίγαντες της ευρωπαϊκής οικονομίας. Είναι απολαυστικό να διαπιστώνει κανείς ότι δεν θα έμπαιναν στο ευρώ ούτε η Γερμανία (η οποία έχει δημόσιο χρέος 81,9% του ΑΕΠ της) ούτε η Γαλλία (90,2%) ούτε η Ιταλία (127%) ούτε η Ισπανία (84,2%) και πάει λέγοντας. Από τα περίπου 300 εκατομμύρια Ευρωπαίων που έχουν ως νόμισμά τους σήμερα το ευρώ, θα το είχαν μόνο… 15 εκατομμύρια!

Γιώργος Δελαστίκ: Αψιμαχίες Παρισιού – Βερολίνου

εφημ ΠΡΙΝ

Άρχισαν οι πρώτες δημόσιες αψιμαχίες ανάμεσα στους γάλλους σοσιαλιστές που κυβερνούν τη Γαλλία και τους γερμανούς δεξιούς που κυβερνούν τη Γερμανία. Το Σάββατο, 27 Απριλίου, μπορεί κανείς να πει ότι είναι συμβολικά η ημέρα που η υφέρπουσα αντιπαράθεση μεταξύ Βερολίνου και Παρισιού έλαβε τεράστια δημοσιότητα σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, με πρωτοσέλιδους τίτλους κορυφαίων εφημερίδων. Η «φιλική ένταση» της ολοκλήρωσης για την οποία είχε κάνει λόγο στις 28 Μαρτίου ο γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ, σε συνέντευξη του στον ραδιοφωνικό σταθμό Φρανς 2, προσέλαβε χαρακτηριστικά έντασης καθόλου «φιλικής».

Την αρχή έκανε ο σοσιαλιστής πρόεδρος της γαλλικής εθνοσυνέλευσης Κλοντ Μπαρτολόν, της αριστερής πτέρυγας του κόμματος, με μια εντυπωσιακή και ιδιαίτερα προβληθείσα συνέντευξή του στη Μοντ. «Ο Φρανσουά Ολάντ» καλεί σε ¨φιλική ένταση¨, «για μένα αυτό είναι ένταση σκέτη και αν χρειαστεί, αντιπαράθεση», δήλωσε ο Μπαρτολόν χωρίς περιστροφές. «Η Γαλλία πρέπει να μπορεί να αντιπαλέψει την αντίληψη της ευρωπαϊκής Δεξιάς γιατί αυτή οδηγεί στο να πληρώσουμε μια πολύ βαριά δημοκρατική τιμή με την εμφάνιση ενός λαϊκισμού (σ.σ. εννοεί φασίζοντος ακροδεξιού τύπου) στην Ιταλία ή και στην ίδια τη Γαλλία… Αυτό που φοβάμαι εγώ δεν είναι η αποχή από τις ευρωεκλογές, είναι μια ευρωπαϊκή ¨21 Απριλίου 2002¨ (σ.σ. όταν ο Ζαν Μαρί Λεπένπέρασε στον δεύτερο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών) …Περίπου το 75% των γερμανικών εξαγωγών είναι στην Ευρώπη, το 50% στην Ευρωζώνη. Μπορεί η Γερμανία να συνεχίσει να καταστρέφει όλους τους πελάτες της» συνέχισε ακάθεκτος ο πρόεδρος του γαλλικού κοινοβουλίου, ανάβοντας φωτιές σε όλη την Ευρώπη. Η συνέντευξη του Κλοντ Μπαρτολόν δημοσιεύθηκε στις 26 Απριλίου. Την επόμενη μέρα ο ευρωπαϊκός τύπος είχε πρωτοσέλιδα δημοσιεύματα με αφορμή το σχέδιο εισήγησης σε συνδιάσκεψη για την Ευρώπη που θα κάνει το Γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα τον επόμενο μήνα – μια εισήγηση άκρως επικριτική για τη γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ και την πολιτική της.

Γιώργος Δελαστίκ: Η Δεξιά ψήφισε στη Βουλή το οικτρό μέλλον της Κύπρου

εφημ ΕΘΝΟΣ

Μοιραίες θα είναι οι συνέπειες όχι μόνο για την εξαθλίωση του κυπριακού λαού, αλλά και για το οικτρό μέλλον της Κυπριακής Δημοκρατίας, της κρίσιμης απόφασης του κοινοβουλίου της Λευκωσίας να ψηφίσει υπέρ της υπαγωγής του νησιού σε καθεστώς υποτέλειας μέσω Μνημονίου. Σύσσωμοι οι 20 βουλευτές του δεξιού ΔΗΣΥ και οι 8 βουλευτές του καιροσκοπικού κεντροδεξιού ΔΗΚΟ, εν πλήρει επιγνώσει των ολέθριων επιπτώσεων της στάσης τους και συνεπικουρούμενοι από τον πρόεδρο του ΕΥΡΩΚΟ Δημήτρη Συλλούρη σχημάτισαν την οριακή πλειοψηφία των 29 κοινοβουλευτικών αντιπροσώπων που υπερψήφισε το Μνημόνιο που θα ρημάξει την Κύπρο.

Οι 19 βουλευτές του ΑΚΕΛ, οι 5 της ΕΔΕΚ, ο έτερος βουλευτής του ΕΥΡΩΚΟ Νίκος Κουτσού, ο βουλευτής των Οικολόγων Γιώργος Περδίκης και ο ανεξάρτητος βουλευτής Ζαχαρίας Κουλίαςσυγκρότησαν το προσωπικό και άτυπο μέτωπο των 27 βουλευτών που ψήφισαν «Οχι». Με την υπερψήφιση του Μνημονίου η Κυπριακή Δεξιά κατοχυρώθηκε ως κυβέρνηση αδίστακτων ληστών, οι οποίοι άρπαξαν δισεκατομμύρια ευρώ από όσους Κύπριους και ξένους πολίτες και επιχειρηματίες είχαν την αφέλεια να εμπιστευθούν τα χρήματά τους στις κυπριακές τράπεζες. Η πρωτοφανής για τα ευρωπαϊκά δεδομένα λεηλασία των καταθέσεων από την κυβέρνηση Αναστασιάδη φέρνει το κυπριακό τραπεζικό σύστημα στα επίπεδα απατεώνων τύπου… Νιγηρίας, Ζιμπάμπουε και των ομοίων τους. Μόνο… ηλίθιοι ή γκάνγκστερ θα συναλλάσσονται πλέον με τις κυπριακές τράπεζες.

Κανένας λογικός ή τίμιος πολίτης δεν θα εμπιστεύεται πλέον σε κυπριακή τράπεζα έστω και ένα ευρώ για τα επόμενα… εκατό χρόνια! Η δικαιολογημένη κατοχύρωση όμως στη συνείδηση όλου του κόσμου της κυπριακής κυβέρνησης, της πλειοψηφίας των Κυπρίων βουλευτών και των κυπριακών τραπεζών ως ληστών και απατεώνων είναι η μικρότερη ζημιά της υπερψήφισης του Μνημονίου. Το κύριο ζήτημα είναι ότι οι δεξιοί κλέφτες των καταθέσεων που συναπαρτίζουν την κυπριακή κυβέρνηση απομόνωσαν εντελώς την Κυπριακή Δημοκρατία σε διεθνές επίπεδο. Τώρα η Κύπρος έχει μόνο εχθρούς! Οσοι δεν τη μισούν, την περιφρονούν βαθιά. Τηρουμένων φυσικά των αναλογιών, η Κύπρος βρίσκεται σε θέση παντελούς διεθνούς απομόνωσης ανάλογης με εκείνη που βρέθηκε στις 15 Ιουλίου 1974, όταν η χούντα της Ακροδεξιάς κατέλαβε την εξουσία με το προδοτικό πραξικόπημα των πρακτόρων της CIA για να προετοιμάσει το έδαφος για την εισβολή του Αττίλα ώστε καμιά απολύτως χώρα να μην έχει συμφέρον να αντιδράσει στην τουρκική εισβολή, όπως και έγινε.

Γιώργος Δελαστίκ: Τίποτα δεν έμεινε όρθιο στις εκλογές της Ισλανδίας!

εφημ ΕΘΝΟΣ

Σαρώθηκαν σε πρωτοφανή βαθμό στις εκλογές που έγιναν το Σάββατο στην Ισλανδία τα κόμματα των σοσιαλδημοκρατών και των αριστερών και οικολόγων που συναποτελούσαν τον κυβερνητικό συνασπισμό που ασκούσε την εξουσία στη χώρα από το 2009, όταν στο απόγειο της οικονομικής κρίσης εκδιώχθηκε κλωτσηδόν η Δεξιά.

Το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα και η Αριστερά – Πράσινοι επέδειξαν εξαιρετική πολιτική δειλία υποκύπτοντας διαρκώς σε απαιτήσεις της Αγγλίας, της Ολλανδίας και της ΕΕ κατά την περίοδο της διακυβέρνησής τους, καθιστάμενα έτσι στη συνείδηση των Ισλανδών κόμματα – φορείς εθνικής υποτέλειας. Αυτό εξόργισε σε υπέρμετρο βαθμό τους ψηφοφόρους τους με αποτέλεσμα να χάσουν πάνω από το 50% των ψήφων τους! Από το 51,5% που είχαν πάρει και τα δύο κόμματα μαζί το 2009, έπεσαν στο… 23,8% στις προχθεσινές εκλογές! Πρόκειται για το χειρότερο αποτέλεσμα που έχουν σημειώσει ποτέ αθροιστικά η Κεντροαριστερά και η Αριστερά της Ισλανδίας εδώ και πάνω από… 80 (!) χρόνια.

Από το 1931 συγκεκριμένα, μια εποχή που η Ισλανδία δεν ήταν ακόμη ανεξάρτητο κράτος αλλά αποικία της Δανίας (ανεξάρτητη έγινε το 1944) και τότε οι σοσιαλδημοκράτες και οι κομμουνιστές είχαν πάρει μόνο 18,7%. Εκτοτε το ποσοστό τους υπερέβαινε πάντοτε το 25% αθροιστικά. Οι σοδιαλδημοκράτες που ήταν πρώτο κόμμα με 29,8% και 20 έδρες το 2009, έχασαν αισθητά πάνω από τις μισές ψήφους τους και έπεσαν στο… 12,9% (περίπου στο ποσοστό του ΠΑΣΟΚ!) προχθές, χάνοντας τις 11 από τις 20 έδρες τους στο 63μελές ισλανδικό κοινοβούλιο, μένοντας μόνο με 9 έδρες. Τα ίδια χάλια ουσιαστικά παρουσίασε και το κόμμα Αριστερά – Πράσινοι.

Από το 21,7% που είχε πάρει και τις 14 έδρες το 2009, έπεσε στο 10,9% χάνοντας κι αυτό τις μισές του ψήφους και τις μισές του έδρες, με μόνο 7 έδρες να του απομένουν. Δύο νέα κόμματα, το ένα με την ειρωνική ονομασία Λαμπρό Μέλλον και το άλλο των Πειρατών, μπήκαν για πρώτη φορά στο ισλανδικό κοινοβούλιο. Το πρώτο πήρε το 8,2% των ψήφων και 6 έδρες και το δεύτερο ξεπέρασε οριακά το φράγμα του 5% και παίρνοντας 5,1% κατέλαβε 3 έδρες. Συνολικά δηλαδή παρατηρούμε ότι στον χώρο της Κεντροαριστεράς και της Αριστεράς οι ανακατατάξεις είναι κατακλυσμιαίες.

Γιώργος Δελαστίκ: Δεν πέφτουν μόνοι τους!

εφημ ΠΡΙΝ

Θα πέσει σύντομα συγκυβέρνηση Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη; Το ερώτημα αυτό έρχεται και επανέρχεται διαρκώς. Στις συζητήσεις μάλιστα, το θέμα αυτό τίθεται με διαρκώς οξύτερο τρόπο, όσο πιο αναιμική γίνεται η δράση του μαζικού κινήματος και όσο μεγαλώνει η απόγνωση του λαού από την ασκούμενη πολιτική. Στο πλαίσιο αυτό υπερδιογκώνεται κάθε εσωτερική διαφωνία στους κόλπους της κυβέρνησης και επιχειρείται να αναχθεί σε παράγοντα καταλυτικών δήθεν εξελίξεων, παρόλο που έχει ήδη αποδειχθεί πάμπολλες φορές ότι κανένας από τους τρείς «Τσολάκογλου» πολιτικούς αρχηγούς δεν αντιστέκεται στην παραμικρή εντολή της Τρόικας των επικυρίαρχων της ΕΕ και του ΔΝΤ.

Η απάντηση είναι κατηγορηματική: Όχι, η συγκυβέρνηση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ αποκλείεται να πέσει από μόνη της! Αν δεν αναπτυχθεί ένα ρωμαλέο λαϊκό κίνημα για να δημιουργήσει συνθήκες ανατροπής της, η κυβέρνηση αυτή θα βγάλει …τετραετία! Οι λόγοι είναι απλούστατοι. Πρώτον, τόσο ο Σαμαράς όσο και ο Βενιζέλος και ο Κουβέλης έχουν πλήρη επίγνωση του γεγονότος ότι στις εκλογές τελειώνει οριστικά και αμετάκλητα η πολιτική καριέρα των δύο τελευταίων, αλλά πιθανότατα και του Σαμαρά. Σχηματικά μιλώντας, αν ο ΣΥΡΙΖΑ έρθει πρώτο κόμμα, ο Βενιζέλος και ο Κουβέλης θα καθαιρεθούν την ίδια νύχτα των εκλογών προκειμένου τα απομεινάρια του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ (αν τελικά κατορθώσει να μπει στη Βουλή, πράγμα που δεν είναι αδύνατο για την «Αριστερά της προσκολλήσεως») να ετοιμαστούν να προσκολληθούν πολιτικά στον ΣΥΡΙΖΑ για να του δώσουν κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Και ο ηττημένος και ατιμασμένος Σαμαράς όμως θα είναι πλέον άχρηστος για τη Δεξιά και πρωτίστως για την αστική τάξη, οπότε και θα πεταχτεί πιθανότατα αμέσως στη χωματερή πολιτικών. Τρελοί είναι επομένως ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος και ο Κουβέλης να ρίξουν την κυβέρνηση τους και να αυτοκτονήσουν πολιτικά;

Ο δεύτερος λόγος που αυτή η κυβέρνηση δεν θα καταρρεύσει οικειοθελώς είναι ο αυτοεγκλωβισμός του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα πολιτικό αδιέξοδο που τείνει να τον εξουδετερώσει ως απειλή για το σύστημα, χωρίς ταυτόχρονα να έχει ακόμη αποσπάσει την εμπιστοσύνη της αστικής τάξης, ώστε να γίνει αποδεκτός ο ΣΥΡΙΖΑ ως εναλλακτική επιλογή του συστήματος για τη διακυβέρνηση της χώρας. Ο Αλέξης Τσίπρας είχε την πολιτική ευφυΐα να εκφράσει την οργή αλλά και τη ριζοσπαστικοποίηση του λαού οδηγώντας τον ΣΥΡΙΖΑ από το 4,6% του Οκτωβρίου του 2009 στο 26,9 του Ιουνίου του 2012.

Γιώργος Δελαστίκ: Πέφτει η ισλανδική κυβέρνηση της Κεντροαριστεράς

εφημ ΕΘΝΟΣ

Πανικός έχει καταλάβει τις ηγεσίες των δύο κεντροαριστερών κομμάτων που κυβέρνησαν την Ισλανδία στο απόγειο της κρίσης επί τέσσερα χρόνια, από τα τέλη Απριλίου του 2009, εν όψει των βουλευτικών εκλογώνπου θα γίνουν στη χώρα αυτή μεθαύριο, Σάββατο.

Οι σοσιαλδημοκράτες από τη μια μεριά και ο συνασπισμός της Αριστεράς και των οικολόγων που συγκυβέρνησαν για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας αναμένεται να υποστούν συντριπτικές ήττες, αν επαληθευτούν οι δημοσκοπήσεις. Ηταν οι θριαμβευτές των προηγούμενων εκλογών. Οι σοσιαλδημοκράτες είχαν πάρει το 29% των ψήφων και 20 από τις 63 έδρες του ισλανδικού κοινοβουλίου.

Οι αριστεροί και οι οικολόγοι είχαν πάρει το 22% των ψήφων και 14 έδρες, με αποτέλεσμα ο συνασπισμός σοσιαλδημοκρατών, αριστερών και οικολόγων να έχει απόλυτη κοινοβουλευτική πλειοψηφία και να σχηματίσει κυβέρνηση με πρωθυπουργό τη Γιοχάνα Σίγκουρδαντόουτιρ. Τότε, το 2009, είχε καταβαραθρωθεί εκλογικά το δεξιό Κόμμα της Ανεξαρτησίας, που κυβερνούσε την Ισλανδία επί 18 συνεχή χρόνια. Είχε πέσει από τις 25 έδρες στις 16, σημειώνοντας τη χειρότερη εκλογική του επίδοση στην 85χρονη ιστορία του, παίρνοντας κάτω από το 24% των ψήφων.

Η κυβέρνηση της Κεντροαριστεράς όμως αποδείχθηκε ανάξια των προσδοκιών όσων την ψήφισαν – και δειλή, έτοιμη να υποκύψει ανά πάσα στιγμή στις πιέσεις των ξένων και πρωτίστως των Βρετανών. Ετσι,αποδέχθηκε να πληρώσουν οι Ισλανδοί πολίτες για να αποζημιωθούν οι κερδοσκόποι πελάτες μιας ιδιωτικής ισλανδικής τράπεζας στην Αγγλία και στην Ολλανδία.

Ο δεξιός πρόεδρος της Ισλανδίας όμως αρνήθηκε να υπογράψει τον σχετικό νόμο που είχε ψηφίσει το υπό κεντροαριστερή πλειοψηφία κοινοβούλιο, ανταποκρινόμενος πλήρως στα οργισμένα συναισθήματα των πολιτών. Μετά την άρνηση του Προέδρου της Δημοκρατίας το ζήτημα οδηγήθηκε υποχρεωτικά -βάσει του ισλανδικού Συντάγματος- σε δημοψήφισμα στις 6 Μαρτίου 2010. Το αποτέλεσμα εκμηδένισε το πολιτικό κύρος της κεντροαριστερής κυβέρνησης και σφράγισε τη μοίρα της από πολιτική σκοπιά.

Γιώργος Δελαστίκ: Τρία χρόνια μετά από εκείνη την καταραμένη μέρα

εφημ ΕΘΝΟΣ

Ηταν Παρασκευή, 23 Απριλίου του 2010. Γιορτή του Αγίου Γεωργίου, μέρα που γιόρταζε και ο τότε πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος βρισκόταν στο Καστελόριζο με ειδικό σκοπό. Οχι φυσικά για να υπογραμμίσει με την παρουσία του την ελληνικότητα του ακριτικού νησιού, που είναι καρφί στα συμφέροντα της Τουρκίας.

Κάθε άλλο. Ο Γ. Παπανδρέου είχε διαλέξει συμβολικά το Καστελόριζο για να οδηγήσει από εκεί την Ελλάδα στη μεγαλύτερη εθνική ταπείνωση της σύγχρονης ιστορίας της: να την υπαγάγει σε καθεστώς υποτέλειας προς την ΕΕ και το ΔΝΤ μέσω της υπογραφής του διαβόητου πλέον ανά την υφήλιο Μνημονίου. «Είναι ανάγκη, ανάγκη εθνική και επιτακτική, να ζητήσουμε επισήμως από τους εταίρους μας την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης που από κοινού δημιουργήσαμε στην ΕΕ.

Εχω ήδη δώσει εντολή στον υπουργό Οικονομικών να κάνει τις απαραίτητες ενέργειες» ανακοίνωσε προς τον παγωμένο από φρίκη ελληνικό πληθυσμό. «Ο τελικός μας στόχος, ο τελικός μας προορισμός είναι να απελευθερώσουμε την Ελλάδα από επιτηρήσεις και κηδεμονίες» πρόσθετε υποκριτικά. «Δημιουργήσαμε νέες συμμαχίες» καυχιόταν. «Ξέρουμε τον δρόμο για την Ιθάκη και έχουμε χαρτογραφήσει τα νερά» ισχυριζόταν και διακήρυττε ότι «θα φθάσουμε εκεί ασφαλείς, πιο σίγουροι, πιο δίκαιοι, πιο περήφανοι»!

Λόγια του αέρα. Ποιες «νέες συμμαχίες» δημιούργησε ο Παπανδρέου; Με λοιδορίες και περιφρόνηση αντέδρασαν οι «σύμμαχοι» και οι εταίροι του Γιώργου. «Οι Ελληνες παρακαλούν επισήμως για λεφτά τους Ευρωπαίους» ήταν π.χ. ο κεντρικός πρωτοσέλιδος τίτλος της γερμανικής κυβερνητικής εφημερίδας «Ντι Βελτ» την επόμενη μέρα. «Η Ελλάδα ζητάει βοήθεια για το βυθιζόμενο σκάφος της» ήταν ο επίσης πρωτοσέλιδος τίτλος της παγκόσμιας έκδοσης των «Τάιμς της Νέας Υόρκης». «Η Ελλάδα παραδίνεται και ζητάει διάσωση» ήταν ο σχετικός τίτλος μέχρι και της ισπανικής «Ελ Παΐς».

Παραμονές μεγάλων αποφάσεων – Γιώργος Δελαστίκ

Οι αστικές τάξεις των κρατών της ευρωζώνης πιέζονται από τις εξελίξεις να αποφασίσουν αν θα υποταχθούν από σαφώς υποδεέστερη θέση στο τέταρτο Ράιχ ή αν θα αντιταχθούν στη Γερμανία και θα αποχωρήσουν από το ευρώ για να υπερασπιστούν τα συμφέροντα τους. Το γεγονός ότι πουθενά στην ευρωζώνη δεν έχουν σημειωθεί ακόμη κοινωνικές εξεγέρσεις ή επαναστάσεις, παρά μόνον εκλογικές ήττες όλων των μνημονιακών κυβερνήσεων, αφενός ενισχύει την επιθετικότητα του γερμανικού καπιταλισμού και αφετέρου ενισχύει τις τάσεις συνδιαλλαγής και υποταγής των Ευρωπαίων αστών.

Αν δεν παρέμβουν οι λαοί, αυτό δεν προοιωνίζεται τίποτα καλό. Βρισκόμαστε στις παραμονές λήψης ούτως ή άλλως μεγάλων αποφάσεων σε πανευρωπαϊκό επίπεδο που θα ανατρέψουν εκ βάθρων το πολιτικό σκηνικό σε κάθε χώρα. Αν η Αριστερά δεν μπορέσει να παρέμβει τώρα, το μέλλον θα είναι ζοφερό.

εφημ ΠΡΙΝ

Αποσταθεροποίησε ακόμη περισσότερο τη συγκυβέρνηση Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη όσον αφορά στη λαϊκή αποδοχή της, η καταλήστευση των καταθέσεων στην Κύπρο κατ’ εντολή της Γερμανίας. Η επίσημη μετατροπή του πολιτεύματος στις χώρες της ευρωζώνης σε …Γερμανική Λησταρχία στέρησε τον κατάπτυστο πρωθυπουργό από το τελευταίο κοινωνικό στήριγμα που του είχε απομείνει – τους συντηρητικούς εισοδηματίες με αξιόλογες καταθέσεις που θεωρούσαν ότι τους διασφάλιζαν για το υπόλοιπο της ζωής τους ανεξάρτητα από την ασκούμενη οικονομική πολιτική και την καλπάζουσα φτώχεια που αυτή συνεπιφέρει. Η επισημοποίηση από τον πρόεδρο του Γιούρογκρουπ της αρπαγής των καταθέσεων δικαίως τους πανικόβαλε.

Μαζί με αυτούς όμως αισθάνονται εξαιρετικά ανήσυχοι και οι πλούσιοι και τα λαμόγια του ΠΑΣΟΚ κυρίως, αλλά και της ΝΔ – ο εσμός δηλαδή των απατεώνων που πλούτισαν με εντελώς παρασιτικές δραστηριότητες λόγω των διασυνδέσεων τους με το πολιτικό σύστημα, το οποίο ταΐζουν διαρκώς μέχρι σκασμού με άφθονα χρήματα. Όλοι αυτοί ξαφνικά διαπιστώνουν ότι όχι μόνο είναι πια πολύ δύσκολο να αυξήσουν τα πλούτη τους, αλλά επιπλέον οι Γερμανοί και η πολιτικά δοσίλογη κυβέρνηση Σαμαρά και λοιπών πάνε να τους φάνε και όσα λεφτά έχουν μαζέψει! Παρά τον προσεταιρισμό του Γερμανού «γκαουλάιτερ», του κατοχικού Χορστ Ράιχενμπαχ από τους Έλληνες αστούς με δοκιμασμένες και αποδοτικές μεθόδους, κανένα έργο δεν προχωράει. Όλες οι εξουσίες της κατοχικής διοίκησης έχουν περάσει στον ταμία της Μέρκελ, τον Χανς Γιόαχιμ Φούχτελ, ο οποίος έχει αποστολή την εξαγορά δημάρχων και τοπικών κοινωνιών με μικροποσά της τάξης των 500.000 ήενός εκατομμυρίου ευρώ. Ο Φούχτελ δηλαδή στρατολογεί «γερμανοτσολιάδες» συνεργάτες των κατοχικών αρχών, όσο πιο αθόρυβα μπορεί. Τα πάει πολύ καλά. Όσο περισσότερους εξαγοράζει, τόσο λιγότερος λόγος γίνεται γι’ αυτόν. Κοντεύει σχεδόν να ξεχαστεί η αδιάλειπτη παρουσία του στη χώρα μας.

Ο Ν. Αναστασιάδης τίναξε στον αέρα τη σχέση με Ρωσία-Γιώργος Δελαστίκ

εφημ ΕΘΝΟΣ

Οι εν Ελλάδι απολογητές του μνημονίου έχουν αποδυθεί τις τελευταίες ημέρες σε μια προπαγανδιστική εκστρατεία με επίκεντρο τις ρωσοκυπριακές σχέσεις. «Είδατε που σας λέγαμε ότι η υποταγή στις αποφάσεις της Γερμανίας και της Ευρωζώνης είναι μονόδρομος; Βλέπετε ότι η Ρωσία αρνήθηκε να βοηθήσει την Κύπρο παρά τις καλές σχέσεις που είχαν οι δύο χώρες;» είναι η ουσία της επιχειρηματολογίας τους.

Στόχος τους είναι φυσικά να αποκαρδιώσουν όσους αναζητούν εναλλακτικές πολιτικές και οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι οι ισχυρισμοί αυτοί έχουν απήχηση ακόμη και σε καλοπροαίρετους ακροατές που όντως είχαν την ελπίδα ότι η Ρωσία «θα έσωζε την Κύπρο», αλλά ταυτόχρονα είχαν άγνοια των πολιτικών συνθηκών που επικρατούν στις σχέσεις Λευκωσίας – Μόσχας. Ας βάλουμε όμως τα πράγματα σε μια σειρά.

Τη νύχτα της Παρασκευής, 15 Μαρτίου, ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης και ο υπουργός Οικονομικών Μιχάλης Σαρρής συμφωνούν ενθουσιωδώς με την κατάσχεση ποσοστού 10% των καταθέσεων για ποσά άνω των 100.000 ευρώ που βρίσκονται στις κυπριακές τράπεζες. Ο Μ. Σαρρής μάλιστα βγαίνει και σε συνέντευξη Τύπου και υπερασπίζεται με θέρμη την απόφαση αυτή, η οποία σημαίνει συν τοις άλλοις ότι οι Ρώσοι καταθέτες στην Κύπρο θα χάσουν τουλάχιστον… 3 δισεκατομμύρια (!) ευρώ που θα τους αρπάξει η κυβέρνηση της Λευκωσίας κατ’ εντολήν και σε συμφωνία με τη Γερμανία και το Eurogroup.

Την επόμενη μέρα, με απύθμενο πολιτικό θράσος, ο Ν. Αναστασιάδης στέλνει τον Μ. Σαρρή στη Μόσχα, τον άνθρωπο δηλαδή που προσωπικά συμφώνησε στη ληστεία των 3 δισ. ευρώ από τους Ρώσους, να ζητήσει κι άλλα… 2-3 δισ.! Είναι παρανοϊκό! Να βοηθήσει η Μόσχα αυτούς που λήστεψαν τους Ρώσους στην Κύπρο, γιατί; Να προστρέξουν οι Ρώσοι προς βοήθεια των Κύπριων «ληστών»; Κανονικά θα έπρεπε οι Ρώσοι να… συλλάβουν για ληστεία 3 δισεκατομμυρίων τον Κύπριο υπουργό Οικονομικών! Εντελώς άλλη στάση θα τηρούσε ίσως η Μόσχα, αν η Λευκωσία είχε αρνηθεί να συμφωνήσει σε κατάσχεση τμήματος των καταθέσεων και κατόπιν απευθυνόταν στους Ρώσους για βοήθεια. Τότε θα είχε τεράστια αξία μια δήλωση της κυπριακής κυβέρνησης ότι προτίθεται να προσκαλέσει ρωσικές εταιρείες να συμμετάσχουν στην αξιοποίηση του κυπριακού φυσικού αερίου, αφήνοντας να εννοηθεί ότι βλέπει θετικά και την παροχή κάποιων διευκολύνσεων στο Πολεμικό Ναυτικό της Ρωσίας, αναστατώνοντας έτσι και τις ΗΠΑ.

Σε κοινωνικό χάος οδηγεί την ήπειρο η Ευρωζώνη-Γιώργος Δελαστίκ

εφημ ΕΘΝΟΣ

Σοκ και δέος έχει προκαλέσει όχι μόνο στην Κύπρο και στην Ελλάδα, αλλά σε ολόκληρη την Ευρωζώνη και τα υπόλοιπα κράτη της ΕΕ η πραγματική ληστεία των καταθέσεων στις κυπριακές τράπεζες. Η απότομη συνειδητοποίηση από τους Ευρωπαίους πολίτες ότι κατ’ εντολήν της Γερμανίας οι κυβερνήσεις τους ανά πάσα στιγμή θα κατάσχουν όποιο τμήμα των καταθέσεών τους επιθυμούν έχει προκαλέσει εντονότατα αισθήματα ανησυχίας που αγγίζουν τα όρια του πανικού σε πολλές περιπτώσεις, αλλά και σφοδρότατα συναισθήματα εναντίον της Γερμανίας, της Ευρωζώνης και της ΕΕ.

«Τα αντιγερμανικά συναισθήματα έχουν πάρει φωτιά στη νότια Ευρώπη» ήταν την Κυριακή π.χ. ο χαρακτηριστικός κεντρικός πρωτοσέλιδος τίτλος της γαλλικής εφημερίδας «Λε Μοντ». Εύγλωττοι και οι υπότιτλοι – πάντα στην πρώτη σελίδα: «Αγκυλωτοί σταυροί και μουστάκια του Χίτλερ ανθούν στους δρόμους της Αθήνας και της Λευκωσίας. Το Βερολίνο ανησυχεί γι’ αυτά. Υπό κατηγορία η απούσα διακυβέρνηση της ΕΕ και η εξαφάνιση της Γαλλίας». Ο Γερούν Ντάισελμπλουμ, ο Ολλανδός πρόεδρος του Eurogroup, δεν δίστασε να διακηρύξει επισήμως προς όλους τους Ευρωπαίους ότι η αρπαγή των καταθέσεων είναι η νέα πολιτική της Ευρωζώνης και της ΕΕ, ασχέτως αν στη συνέχεια επιχείρησε να μετριάσει τη θύελλα αντιδράσεων «διορθώνοντας» δήθεν την αρχική του δήλωση – μια «διόρθωση» άλλωστε που κανένας δεν πήρε στα σοβαρά.

Ο Ολλανδός ήταν όντως σαφέστατος: «Την κρίση θα την πληρώνουν μέτοχοι και καταθέτες» δήλωσε χωρίς περιστροφές, τονίζοντας ότι η ληστεία των καταθέσεων θα εφαρμοστεί σε όλες τις χώρες που θα αντιμετωπίζουν κρίση και θα έχουν μεγάλο τραπεζικό τομέα. «Το πρόγραμμα που συμφωνήθηκε για την Κύπρο αντιπροσωπεύει ένα νέο μοντέλο λύσης τραπεζικών προβλημάτων στην Ευρωζώνη» διακήρυξε. Ο φόβος για το ότι επίκειται γενική επιδρομή των κυβερνήσεων για αρπαγή των καταθέσεων εξαπλώθηκε ακαριαία σε όλες τις χώρες της Ευρωζώνης, της Γερμανίας συμπεριλαμβανoμένης.

Η Κύπρος έχει λύσεις,πολιτικό ηγέτη δεν έχει-Γιώργος Δελαστίκ

εφημ ΕΘΝΟΣ

Υπερήφανους έκανε όλους τους Ελληνες η κυπριακή Βουλή. Το νέο «Οχι» που είπε στους Γερμανούς πέρασε ήδη στις κορυφαίες στιγμές του ελληνισμού και συγκλόνισε συθέμελα την Ευρωζώνη. Φάρος ελπίδας αντίστασης για όλους τους λαούς της Ευρώπης και ιδίως για εκείνους που οι γερμανόδουλες κυβερνήσεις τους τους έχουν παραδώσει στον ανηλεή ζυγό του Τέταρτου Ράιχ της Γερμανίας. Αφρίζουν από λύσσα εναντίον της Κύπρου, της ασήμαντης «κουκίδας», όπως την αποκάλεσε περιφρονητικά ο Β. Σόιμπλε.

Δεν ξέρουν πού να κρυφτούν από την ντροπή τους οι Ελληνες κυβερνητικοί βουλευτές που υπερψηφίζουν αγεληδόν τα κάθε είδους μνημόνια και τους εφαρμοστικούς νόμους τους, γνωρίζοντας ότι η κατακραυγή του λαού τους περιμένει, αν τολμήσουν να κυκλοφορήσουν στους δρόμους. Οι παρ’ ημίν «γερμανοτσολιάδες» εύχονται ενδομύχως να χρεοκοπήσει και να καταστραφεί παντελώς η κυπριακή οικονομία, να βυθιστεί στη δυστυχία ο κυπριακός λαός, νομίζοντας ότι τότε θα «δικαιωθεί» η εθελόδουλη και «σώφρων» δική τους πολιτική στάση.

Πλανώνται πλάνην οικτράν. Δεν υποτιμούμε τους κινδύνους που απειλούν την Κύπρο. Δεν υποβαθμίζουμε την καταστρεπτική δύναμη του γερμανικού ιμπεριαλισμού και την πολιτική σημασία που έχει για το Βερολίνο η συντριβή των Κυπρίων, ώστε να μην τολμήσει άλλος λαός να ακολουθήσει το παράδειγμα της γενναίας στάσης τους.
Η Κύπρος όμως έχει επιλογές λύσεων επιβίωσής της χωρίς την υπαγωγή της στον γερμανικό ζυγό μέσω μνημονίου. Επιπροσθέτως η γεωγραφική της θέση εγγύς της Μέσης Ανατολής και τα κοιτάσματα φυσικού αερίου τής επιτρέπουν να αναζητήσει τη βοήθεια μεγάλων δυνάμεων, όπως οι ΗΠΑ και πρωτίστως η Ρωσία, μετατρέποντας την επιθετικότητα της Γερμανίας εναντίον της σε παγκόσμιο γεωπολιτικό παιχνίδι.

Γιώργος Δελαστίκ: Αναστασιάδης και ευρωληστές τρώνε λεφτά στην Κύπρο

εφημ ΕΘΝΟΣ

Αδίστακτος πολιτικός «ληστής», μπροστά στον οποίον ωχριούν ο Ακης Τσοχατζόπουλος και ο καταδικασθείς Βασίλης Παπαγεωργόπουλος, αποδεικνύεται ο δεξιός Πρόεδρος της Κύπρου Νίκος Αναστασιάδης, ομοϊδεάτης του Ελληνα πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά και υποστηριζόμενος από αυτόν.

Δύο μόλις εβδομάδες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, προχώρησε ανενδοίαστα στην κατάσχεση σχεδόν του 10% των χρημάτων που είχαν καταθέσει στις κυπριακές τράπεζες όλοι οι Κύπριοι και οι ξένοι που ήταν τόσο ανόητοι ώστε να διατηρούν ακόμη και τώρα καταθέσεις έστω και ενός ευρώ στο χρηματοπιστωτικό σύστημα της Κύπρου! Από τη στιγμή που οι Γερμανοί επικυρίαρχοι της Ευρώπης με διαρκείς δημόσιες δηλώσεις τους μιλούσαν για «κούρεμα» των καταθέσεων στην Κύπρο -δηλαδή για επικείμενη αρπαγή τμήματος των χρημάτων των καταθετών- μόνο ένας τρελός ή ένας απατεώνας θα συνέχιζε να κρατά τα λεφτά του σε τράπεζα του νησιού.

Η συναίνεση του Ν. Αναστασιάδη σε λεηλασία όλων των καταθέσεων, από το πρώτο ευρώ, σε ποσοστό από 6,75% έως 9,9%, εντάσσεται σε σχέδιο που ο Κύπριος δεξιός Πρόεδρος είχε εκπονήσει εκ των προτέρων. Είναι άκρως αποκαλυπτικό το γεγονός ότι ο ίδιος ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε «κάρφωσε» δημοσίως και δη από γερμανικής τηλεοράσεως τον ομοϊδεάτη του Νίκο Αναστασιάδη ότι ήταν απόφαση του Κύπριου Προέδρου να μην προστατεύσει τους συμπατριώτες του που έχουν καταθέσεις κάτω των 100.000 ευρώ, προκειμένου να διαφυλάξει τα συμφέροντα των πλούσιων καταθετών!

Να λεηλατήσει δηλαδή και τους μικροκαταθέτες για να μην πάρει περισσότερα από τους μεγαλοκαταθέτες! Ξεγυμνώνοντας πολιτικά τον Ν. Αναστασιάδη, ο Σόιμπλε γελοιοποίησε τους προεκλογικούς ισχυρισμούς του νυν Προέδρου της Κύπρου ότι δήθεν έχει «στενές διασυνδέσεις στην Ευρώπη», που θα του επέτρεπαν να χειριστεί άριστα το θέμα του μνημονίου και να πετύχει «εξαιρετικούς» όρους. Στη βάση του αφελούς αυτού ισχυρισμού ο Ν. Αναστασιάδης παγίδευσε τους πονηρούς, αλλά επαρχιώτικης νοοτροπίας Κυπρίους ψηφοφόρους και εξελέγη πανηγυρικά και δημοκρατικότατα Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Οι Κύπριοι υφίστανται τώρα τις συνέπειες της επιλογής τους. Αυτό όμως είναι το λιγότερο σημαντικό ζήτημα.

Το Δ΄ ΡΑΪΧ δείχνει τα δόντια του στην ΕΕ – Γιώργος Δελαστίκ

ΕΛευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση

Μια φαρσοκωμωδία και ένα δράμα εκτυλίχθηκαν την περασμένη εβδομάδα με αφορμή την απόφαση των ηγετών της ΕΕ για τον προϋπολογισμό της κατά την επόμενη επταετία, 2014 -2020.

Το δράμα αφορά στην αποτύπωση και στον προϋπολογισμό της ΕΕ της πολιτικής της Γερμανίας για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Η κωμωδία ή, καλύτερα, η ιλαροτραγωδία έγκειται στην προσπάθεια της συγκυβέρνησης Σαμαρά Βενιζέλου Κουβέλη να εμφανιστεί ως «θριαμβεύτρια»στη Σύνοδο της ΕΕ, παρά το γεγονός ότι τα χρήματα που εξασφάλισε ο πρωθυπουργός για την περίοδο 2014-2020 από τον προϋπολογισμό της ΕΕ είναι σαφώς… λιγότερα (!)από εκείνα που πήρε η Ελλάδα στο πλαίσιο του προϋπολογισμού των ετών 20072013.Κατά τη λήγουσα επταετή περίοδο η χώραείχε πάρει 20,4 δις ευρώ (κατ’ άλλους 20,2 δις) και για την επόμενη αποφασίστηκε να της δοθούν 16,3 δις. 

Ενδέχεται μετά το 2016, αν η Ελλάδα συνεχίσει να βρίσκεται σε οικτρή δημοσιονομική κατάσταση, να πάρει ακόμη 2 δις ευρώ. Ουδείς, βεβαίως, γνωρίζει σε τι κατάσταση θα βρίσκεται η ίδια η ΕΕ μετά από τέσσερα χρόνια, αλλά ας το παραβλέψουμε αυτό για την ώρα.Ο «μικρότερος προϋπολογισμός»Η κυβερνητική προπαγάνδα προσπαθεί να δικαιολογήσει τους υποκριτικούς πανηγυρισμούς της για τη… μείωση των πόρων της ΕΕ που θα διατεθούν στην Ελλάδα με το επιχείρημα «ναι μεν μειώθηκαν τα λεφτά που θα πάρει η χώρα, αλλά αυτό έγινε επειδή μειώθηκε ο προϋπολογισμός της ΕΕ».

Το επιχείρημα αυτό ακούγεται λογικοφανές. Τα κυβερνητικά φερέφωνα, βεβαίως,αποφεύγουν αιδημόνως να αναφέρουν αριθμούς που θα επιτρέψουν στους πολίτες να καταλάβουν αν ο ισχυρισμός αυτός είναι σωστός ή παραπλανητικός. Όντως μειώθηκε ο προϋπολογισμός της ΕΕ – από 995 δις ευρώ έπεσε στα 960.

Αυτό συνιστά μείωση 3,5%. Όταν, όμως, τα 20,4 δις της Ελλάδας γίνονται 16,3 δις ευρώ, η μείωση είναι πολύ μεγαλύτερη – 20%! Τι σχέση έχει η μείωση του 3,5% με τη μείωση 20%; Πρόκειται για πανωλεθρία, όχι για θρίαμβο!Ακόμη και στην περίπτωση που η Ελλάδα πάρει και τα 2 δις μετά το 2016, πάλι τα 18,3 δις (16,3+2) έναντι των 20,4 δις ευρώ είναι μειωμένα κατά 10,3% – δηλαδή τρεις φορές μεγαλύτερη η μείωση προς τη χώρα μέσ’από τη μείωση του προϋπολογισμού της ΕΕ!

»Η Ιταλία είναι ήδη εκτός ευρώ!» – Γιώργος Δελαστίκ

εφημ ΠΡΙΝ

Μεγάλη κουβέντα είπε ο Μπέπε Γκρίλο: « Η Ιταλία είναι ντε φάκτο ήδη εκτός ευρώ!», δήλωσε σε συνέντευξη του στη μεγαλύτερη ημερησία οικονομική εφημερίδα της Γερμανίας, την Χάντελσμπλατ. Τα βορειοευρωπαϊκά κράτη θα κρατήσουν την Ιταλία μέσα στην ευρωζώνη μόνο «έως ότου πάρουν πίσω τις επενδύσεις των τραπεζών τους σε ιταλικά ομόλογα και έπειτα θα μας αφήσουν να πέσουμε κάτω σαν καυτή πατάτα» εξήγησε. Έβαλε κι άλλα καίρια ερωτήματα: «Τι απέγινε η Ευρώπη; Γιατί μόνο η Γερμανία πλούτισε (από το ευρώ);».

Εκεί όμως που σίγουρα πάγωσε το αίμα των Γερμανών ήταν όταν άκουσαν τον Γκρίλο να λέει για τι κίνημα του που πήρε 25% στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές: « Εμείς είμαστε η γαλλική επανάσταση χωρίς την Γκιλοτίνα!». Όσο και αν το στοιχείο της υπερβολής είναι πολλαπλά εξόφθαλμο σε αυτόν τον ισχυρισμό και μόνο το γεγονός ότι ο ηγέτης του μεγαλύτερου ιταλικού πολιτικού κόμματος ξεστομίζει τη λέξη επανάσταση, τους κάνει να συνειδητοποιούν το βάθος των ραγδαίων αλλαγών που συντελούνται στις συνειδήσεις των λαών της Ευρώπης. Πόσο μάλλον που η «επανάσταση» στην οποία αναφέρεται ο Μπέπε Γκρίλο έχει σαφή αντιγερμανική κατεύθυνση. Άλλωστε και να μην το είχαν καταλάβει αυτό οι Γερμανοί, τους το έδωσε με ωμό τρόπο να το καταλάβουν ο πιο διάσημος Λουξεμβουργιανός της ιστορίας του Μεγάλου Δουκάτου, ο επί 18(!) συνεχή χρόνια πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου και μέχρι πρότινος επικεφαλής της Ευρωζώνης, Ζαν Κλόντ Γιούνκερ, σε συνέντευξή του που δημοσιεύεται αυτή την εβδομάδα στο γερμανικό περιοδικό Σπίγκελ. «Ο ιταλικός προεκλογικός αγώνας ήταν εχθρικός προς τη Γερμανία σε βαθμό παρεκτροπής και ως εκ τούτου αντιευρωπαϊκός» υπογράμμισε και ανέλυσε τι παρατηρεί στη σημερινή Ευρώπη: « Ο τρόπος με τον οποίο μερικοί Γερμανοί πολιτικοί επιτέθηκαν εναντίον της Ελλάδας όταν η χώρα γλίστρησε στην κρίση, άφησε πίσω του εκεί βαθιά τραύματα. Το ίδιο με τρόμαξαν τα πανό των διαδηλωτών στην Αθήνα με την Γερμανίδα καγκελάριο να φορά στολή των ναζί».

«Εμπόδιο» θεωρεί τις… κυβερνήσεις των κρατών η ΕΕ – Γιώργος Δελαστίκ

Τελικά, παντού συζητούν και προβληματίζονται για το ευρώ και την ΕΕ, εκτός από την Ελλάδα που έχει βυθιστεί και σε απερίγραπτη πνευματική ένδεια.

εφημ ΕΘΝΟΣ

Καταπέλτης ήταν ο Αντρέ Γκρεμπίν, διευθυντής Ερευνών στο γαλλικό Κέντρο Μελετών και Διεθνών Ερευνών Πολιτικών Επιστημών, αναφερόμενος στο πώς αντιμετωπίζει η ΕΕ τις κυβερνήσεις των κρατών-μελών: «Οι δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις εκλαμβάνονται ως δημαγωγικοί θεσμοί, για να μην πούμε ότι θεωρούνται εμπόδια που παρενοχλούν την ομαλή λειτουργία (!)» της ΕΕ, γράφει σε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του στη γαλλική εφημερίδα «Λε Μοντ».

Ο δημόσιος διάλογος έχει φουντώσει στη Γαλλία γύρω από την πορεία του ευρώ και της ΕΕ. Ιδίως μετά το σοκ του αποτελέσματος των ιταλικών εκλογών, η διανόηση και οι πολιτικοί της Γαλλίας έχουν συνειδητοποιήσει ότι πλέον έρχεται η σειρά της δικής τους χώρας να μπει στην περιδίνιση της κρίσης υπό όρους που θα καθορίσει το Βερολίνο. Ο Αντρε Γκρεμπίν κάνει πολύ οξυδερκείς επισημάνσεις, αναζητώντας τις βαθύτερες αιτίες της κρίσης που συγκλονίζει την ευρωπαϊκή οικοδόμηση. «Εχει συγκροτηθεί ένας παράξενος αστερισμός που αποτελείται από αναρίθμητους μη εκλεγμένους κοινοτικούς θεσμούς και από εθνικές κυβερνήσεις. Αυτές οι τελευταίες, αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς, δεν έχουν απογυμνωθεί από τις εξουσίες τους, αλλά δεν μπορούν να τις ασκήσουν παρά μόνο υπό τον όρο ότι θα ακολουθούν τους κανόνες που τους έχουν επιβληθεί από το εξωτερικό… Κάτω από την επιρροή της γερμανικής ορθοδοξίας και του περιβάλλοντος νεοφιλελευθερισμού, οι κανόνες που έχουν επιβληθεί στα κράτη-μέλη της ΕΕ επιτείνουν την αδυναμία τους» υπογραμμίζει.

Αυτή την αφαίρεση των πολιτικών αρμοδιοτήτων από τα κράτη – μέλη ο αρθρογράφος τη χαρακτηρίζει «σκουλήκι που σάπισε το ευρωπαϊκό οικοδόμημα» και οδήγησε σε πλήρη διαστροφή τον τρόπο άσκησης της πολιτικής στις χώρες της ΕΕ. «Γενικά οι κρατικοί ηγέτες καθορίζουν μια στρατηγική, η οποία αποτελείται από προωθήσεις και παραχωρήσεις σε συνάρτηση με τους στόχους που προτείνονται. Οι ηγέτες μας, αλλά όχι μόνο αυτοί, έχουν υιοθετήσει την αντίστροφη πορεία: είναι έτοιμοι να θυσιάσουν τις εκλογικές υποσχέσεις τους για να συμμορφώνονται προς τους κανόνες που τους έχουν επιβληθεί. Οι παραχωρήσεις δεν είναι πια γι’ αυτούς ένα μέσον για να πετύχουν τους στόχους τους. Κάνουν όλες τις απαραίτητες παραχωρήσεις για να φτάνουν στη συναίνεση εντός της ΕΕ που έχει γίνει η προτεραιότητά τους, όποιες και αν είναι οι συνέπειες» τονίζει ο Αντρέ Γκρεμπίν.

Παραμονές μεγάλων γεγονότων – Γιώργος Δελαστίκ

εφημ ΠΡΙΝ

 Φτάσαμε, λοιπόν, με το αποτέλεσμα των ιταλικών εκλογών στην έναρξη της τελικής περιόδου της υπαρξιακής κρίσης του ευρώ. Με το 55% των ιταλών ψηφοφόρων –προερχομένων σε σχεδόν ίσα τμήματα από τη Δεξιά, την Αριστερά και το Κέντρο– να έχει ψηφίσει εναντίον της Γερμανίας και του ευρώ επειδή η Ιταλία, η τρίτη οικονομία της ευρωζώνης μετά τη Γερμανία και τη Γαλλία, περιδινίζεται στην κρίση λιτότητας, η κατάσταση έχει γίνει πολύ σοβαρή και ελπιδοφόρα. Φύγαμε από τις χώρες «Β’ Εθνική» της ευρωπαϊκής περιφέρειας και φτάσαμε στον ηγετικό πυρήνα. Μετά την Ιταλία, δεν απομένει παρά μόνο η Γαλλία! Βρισκόμαστε στις παραμονές μεγάλων γεγονότων σε πανευρωπαϊκό επίπεδο

Πλησιάζει η ώρα λήψης μεγάλων αποφάσεων που θα επηρεάσουν καθοριστικά το μέλλον των λαών της Ευρώπης. Το άμεσο μέλλον. Οι πρώτοι που πρέπει να  αποφασίσουν τι θα κάνουν είναι οι Γερμανοί. Εν συνεχεία πρέπει να καθορίσουν τη στάση τους οι αστικές τάξεις των χωρών της υπόλοιπης ευρωζώνης και ΕΕ. Το «δυστύχημα» και για τους πρώτους και για τους δεύτερους είναι ότι έχουν αρχίσει να παρεμβαίνουν δυναμικά οι λαοί, μην αφήνοντας τους ευρωπαίους αστούς να τα βρουν ανενόχλητα με το Βερολίνο. Σε πρώτη φάση, όταν ακόμη οι λαοί δεν είχαν αφυπνιστεί επαρκώς, οι όροι του παιχνιδιού ήταν καθαροί. Οι Γερμανοί προωθούσαν αταλάντευτα τη γραμμή της επέκτασης σε όλη την Ευρώπη της οικονομικής και μέσω αυτής και της πολιτικής ηγεμονίας τους, μετατρέποντας τα ευρωπαϊκά κράτη σε εξαθλιωμένες επαρχίες του Τέταρτου Ράιχ. Οι υπόλοιποι ευρωπαίοι αστοί είχαν αποδεχθεί την υποδούλωση στη Γερμανία, με αντάλλαγμα τη μαζική μεταφορά πλούτου από τους εργαζόμενους, τους μικρομεσαίους, τους συνταξιούχους και όλα τα λαϊκά στρώματα στους αστούς της χώρας τους μέσω της περικοπής μισθών, επιδομάτων κ.λπ. κατά τη διαδικασία της φτωχοποίησης όλων των λαών των χωρών της ΕΕ.

Γιώργος Δελαστίκ: Πολιτικά ιδιοτελής ήταν η αγιοποίηση του Κων. Καραμανλή

 εφημ ΕΘΝΟΣ

Πασίγνωστο είναι φυσικά ότι οι πλέον ακατάλληλοι άνθρωποι για να κάνουν την αποτίμηση του έργου μιας πολιτικής προσωπικότητας του παρελθόντος είναι οι εν ενεργεία πολιτικοί. Ο λόγος είναι ότι το κριτήριο που καθορίζει την τοποθέτησή τους δεν είναι η ιστορική, πολιτική ή ιδεολογική αλήθεια, αλλά η ιδιοτελής επιδίωξη αυθαίρετης ιδιοποίησης πτυχών της δράσης του εκλιπόντος με μοναδικό στόχο την εξυπηρέτηση των σημερινών πολιτικών τους συμφερόντων!

Αλλο πράγμα η προσπάθεια έξαρσης θετικών στοιχείων της δράσης ενός πολιτικού ηγέτη του παρελθόντος και εντελώς άλλο πράγμα η πολιτική σκύλευση των πεπραγμένων του.

Μόνο υπό το πρίσμα αυτής της ανάλυσης μπορούν να εξηγηθούν τα όσα αυθαίρετα, ανυπόστατα και φαιδρά ξεστόμισαν οι πολιτικοί ηγέτες κατά την προχθεσινή εκδήλωση για τα 15 χρόνια από τον θάνατό του. Εν πρώτοις έχει απόλυτο δίκιο ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς που κατακεραύνωσε τις καιροσκοπικές «πειρατικές» απόπειρες του Αλέξη Τσίπρα, του Ευάγγελου Βενιζέλου και του Φώτη Κουβέλη να οικειοποιηθούν ό,τι βόλευε τον καθένα από την πολιτική κληρονομιά του Κωνσταντίνου Καραμανλή, υπογραμμίζοντας ότι ο Καραμανλής υπήρξε ηγέτης της συντηρητικής παράταξης, της Δεξιάς και μόνο της Δεξιάς. Τώρα το κατά πόσο μπορεί να καυχιέται ο Σαμαράς ότι ακολουθεί την πορεία του Καραμανλή, όταν ο πατριάρχης της Δεξιάς έβγαλε έστω και τυπικά την Ελλάδα από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ το 1974 εξαιτίας του «προδοτικού» ρόλου των ΗΠΑ και της Ατλαντικής Συμμαχίας στην οργάνωση της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο ενώ ο σημερινός πρωθυπουργός εκτελεί πειθήνια και άνευ ουδεμιάς αντιρρήσεως τις εντολές των Γερμανών και της τρόικας, αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο και αφορά πρωτίστως τους δεξιούς ψηφοφόρους.

Πολύ πιο κραυγαλέες πάντως ήταν οι διαστρεβλώσεις των ηγετών των άλλων κομμάτων. Ο Ευ. Βενιζέλος, επειδή το ΠΑΣΟΚ συνεργάζεται σήμερα με τη ΝΔ και συναρτά την προσωπική πολιτική του επιβίωση από τη συνεργασία με τη Δεξιά έστω και από τραγικά υποδεέστερη θέση, είπε μεταξύ άλλων: «Ο πολιτικός αντίπαλος δεν είναι εσωτερικός εχθρός, κοινωνικά μισητός, ηθικά απαξιωμένος, εθνικά απόβλητος… Στην υπέρβαση αυτή συνέβαλε καθοριστικά ο Κωνσταντίνος Καραμανλής». Αλήθεια; Με ποιο τρόπο ακριβώς; Αγνοεί μήπως ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ότι στη διάρκεια της πρώτης καραμανλικής οκταετίας (1955-1963) οικοδομήθηκε το ειδεχθές κράτος της Δεξιάς, ότι αλώνιζε το δεξιό παρακράτος που δολοφόνησε τον βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη; Αγνοεί ότι οι κομμουνιστές αποκαλούνταν «μιάσματα» και καταδιώκονταν ανηλεώς από την αστυνομία και όλον τον κρατικό μηχανισμό;

Ο «πρόεδρος των φτωχών» άλλαξε τη Νότιο Αμερική-Γιώργος Δελαστίκ

 

εφημ ΕΘΝΟΣ

Πέρασε στην Ιστορία ο Ούγκο Τσάβες. Ο πρόεδρος της Βενεζουέλας θα κατοικεί από εδώ και πέρα στον κόσμο των θρύλων. Για γενιές και γενιές στις φτωχές λαϊκές οικογένειες οι μεγαλύτεροι θα διηγούνται στους νεότερους πώς ήταν η χώρα όταν κυβερνούσε ο «πρόεδρος των φτωχών».

Τότε που εκατομμύρια φτωχοί εργάτες και αγρότες της Βενεζουέλας απόκτησαν για πρώτη φορά στη ζωή τους τη δυνατότητα να επισκεφθούν γιατρό, τότε που εκατοντάδες χιλιάδες Βενεζουελάνοι μπήκαν σε διαμέρισμα φεύγοντας από τις καλύβες και τις παράγκες, τότε που εκατομμύρια φτωχοί έμαθαν να γράφουν και να διαβάζουν καθώς ο Τσάβες έστειλε 250.000 (!) δασκάλους και φοιτητές να μάθουν γράμματα στους απόκληρους της κοινωνίας…

Τον Τσάβες δεν τον κλαίνε όμως μόνο εκατομμύρια κάτοικοι της Βενεζουέλας. Τον κλαίνε και πολλές πολλές δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι πρώτα πρώτα σε ολόκληρη τη Νότιο Αμερική, σε όλη τη Λατινική Αμερική. Ο λόγος του λατινοαμερικάνικου θρήνου είναι ότι ο Ούγκο Τσάβες επέδρασε καταλυτικά με την πολιτική που άσκησε στην αλλαγή του πολιτικού προσανατολισμού σχεδόν όλων των χωρών της Νοτίου Αμερικής σε προοδευτική κατεύθυνση. Οπως ο Φιντέλ Κάστρο και η κουβανική επανάσταση σφράγισαν τις συνειδήσεις των Λατινοαμερικανών τις δεκαετίες του 1960 και του 1970, έτσι και ο Ούγκο Τσάβες άφησε βαριά τη σφραγίδα του στη Νότιο ιδίως Αμερική κατά τη δεκαετία και πλέον από το έτος 2000 μέχρι σήμερα.

Η Βενεζουέλα δεν είναι ούτε μια πολύ μικρή χώρα, καθώς ο πληθυσμός της ανέρχεται σε περίπου 28 εκατομμύρια, ούτε μια χώρα χωρίς οικονομικές δυνατότητες, καθώς τα πετρέλαιά της αποφέρουν έσοδα πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων κάθε χρόνο. Εθνικοποιώντας τα πετρέλαια και αξιοποιώντας τα έσοδα από την πώλησή τους πρωτίστως για τη μαζική βελτίωση του επιπέδου ζωής των Βενεζουελάνων και δη των φτωχότερων κοινωνικών στρωμάτων και δευτερευόντως για να βοηθήσει προοδευτικά καθεστώτα φτωχών λατινοαμερικανικών χωρών, ο Τσάβες αναδείχθηκε στην αδιαφιλονίκητη ηγετική φυσιογνωμία της Λατινικής Αμερικής αυτή την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα.

Για τη Γερμανία εξελίσσεται… υπέροχα (!) η κρίση- Γιώργος Δελαστίκ

εφημ ΕΘΝΟΣ

Πανηγύριζε την Παρασκευή η γερμανική εφημερίδα «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» στους τίτλους της: «Περισσότεροι Γάλλοι άνεργοι παρά Γερμανοί – Αποκλίνουν μεταξύ τους οι αγορές εργασίας των μεγαλύτερων χωρών του ευρώ» έγραφε.

Ανάλογου ύφους και οι επισημάνσεις στην ανάλυσή της: «Ενώ στη Γερμανία η απασχόληση αυξάνεται περαιτέρω, η Γαλλία βρίσκεται ενώπιον ενός νέου ρεκόρ ανεργίας. Τελευταία μάλιστα περισσότεροι Γάλλοι βρίσκονταν σε αναζήτηση θέσης εργασίας παρά Γερμανοί, αν και η Γερμανία αριθμεί περίπου 20 εκατομμύρια κατοίκους περισσότερους» υπογράμμιζε με έκδηλη ικανοποίηση. Από μαθηματική σκοπιά δεν έχει καθόλου άδικο.

Στις αρχές του 2005 υπήρχαν στη Γερμανία 5 εκατομμύρια άνεργοι. Την ίδια στιγμή στη Γαλλία οι άνεργοι ήταν σχεδόν οι μισοί – 2,7 εκατομμύρια για την ακρίβεια. Τον Ιανουάριο του 2013 οι άνεργοι είχαν αυξηθεί στη Γαλλία κατά σχεδόν μισό εκατομμύριο άτομα και ανέρχονταν σε 3.169.000 άτομα περίπου. Αντιθέτως, στη Γερμανία οι άνεργοι είχαν μειωθεί κατά σχεδόν δύο εκατομμύρια και στα τέλη Φεβρουαρίου του 2013 βρίσκονταν στα 3.156.000 άτομα – δηλαδή οριακά λιγότεροι σε απόλυτο αριθμό από τους Γάλλους ανέργους. Οντως εντυπωσιακό. Στην πραγματικότητα στο διάστημα 2005-2012 η γερμανική οικονομία αύξησε τις θέσεις εργασίας κατά 3,4 εκατομμύρια – από τα 38 εκατομμύρια που ήταν οι Γερμανοί εργαζόμενοι το 2005 αυξήθηκαν σε 41,4 εκατομμύρια εργαζομένους φέτος τον Ιανουάριο.

Σε εντελώς αντίθετη τροχιά κινείται η Γαλλία. Θεωρείται βέβαιο ότι αυτόν τον μήνα θα ξεπεράσει τα 3.190.000 ανέργους (από τα οποία απέχει μόλις 21.000 άτομα), που είναι ο μεγαλύτερος αριθμός Γάλλων ανέργων που έχει σημειωθεί ποτέ και συγκεκριμένα τον Ιανουάριο του 1997. Η Γαλλία λοιπόν οδεύει προς νέο ρεκόρ ανεργίας, καθώς επί 21 συνεχείς μήνες οι άνεργοι αυξάνονται διαρκώς. Πάνω από τρία εκατομμύρια Γάλλοι άνεργοι και δεν κουνιέται φύλλο – και να σκεφθεί κανείς ότι ο Γάλλος πρόεδρος Ζορζ Πομπιντού, στις αρχές της δεκαετίας του 1970, είχε πει μια φράση που πέρασε στην Ιστορία για το θέμα αυτό: «Αν ποτέ στη Γαλλία οι άνεργοι φτάσουν στο ένα εκατομμύριο, θα ξεσπάσει κοινωνική επανάσταση!». Αλλες εποχές, άλλες πολιτικές συνθήκες, άλλοι άνθρωποι…

Οι Ιταλοί μαχαίρωσαν το ευρώ – Γιώργος Δελαστίκ

Εφημ ΠΡΙΝ

Ελπίδες σε όλους τους εργαζόμενους και τους λαούς της Ευρώπης γέννησε το αποτέλεσμα των ιταλικών εκλογών. Ο δεξιός Σίλβιο Μπερλουσκόνι και ο …«κεντροαριστερομπαχαλάκιας» Μπέπε Γκρίλο έκαναν σημαία τους τον αντιγερμανισμό και την πολιτική κατά του ευρώ και της ΕΕ και ακριβώς στη βάση αυτή θριάμβευσαν, κερδίζοντας αθροιστικά το 55% των ψήφων. Ο γερμανόδουλος Πιερ Λουίτζι Μπερσάνι, νυν κεντροαριστερός τύπου Βενιζέλου και πάλαι ποτέ κομμουνιστής, ξέμεινε στο 30%. Ο ιταλικός λαός «ξέσκισε» και ξεφτίλισε πολιτικά τον εγκάθετο πρωθυπουργό Μάριο Μόντι, τον οποίο είχε επιβάλει στη Ρώμη η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ επειδή είναι τυφλό όργανο του Βερολίνου, δίνοντας του μόνο 10%.

Ο θρίαμβος των αντιγερμανικών, αντι-ευρώ και αντι-ΕΕ πολιτικών δυνάμεων στην Ιταλία άνοιξε σε πανευρωπαϊκό επίπεδο μια θυελλώδη συζήτηση γύρω από το αν επίκειται ή όχι η κατάρρευση του ευρώ. « Η πολιτική της λιτότητας σπατάλησε την τελευταία δυνατότητα. Η οργή του λαού κατέλαβε την Ιταλία και αργά ή γρήγορα θα καταλάβει και την Ισπανία και την Πορτογαλία. Υπάρχουν ενδείξεις ότι θα καταλάβει επίσης και τη Γαλλία», έγραφε την Τετάρτη στην ηλεκτρονική έκδοση του γερμανικού περιοδικού Σπίγκελ ένας εκ των κορυφαίων αρθογράφων των Φαϊνανσιαλ Τάιμς του Λονδίνου, ο γερμανικής καταγωγής Βόλφγκανγκ Μινχάου. « Οι Έλληνες είναι προς στιγμήν κάπως ναρκωμένοι, αλλά και εκεί δεν λειτουργεί πολιτικά η στρατηγική της προσαρμογής – ούτε καν μετά από έξι χρόνια ύφεσης», προσθέτει. « Η Ευρώπη μπορεί να πλησιάζει σε μια καθαρή επιλογή: Ή να εγκαταλείψει το ευρώ ή να το κρατήσει και να δει την πολιτική κρίση να ξεφεύγει από κάθε έλεγχο», έγραψε προχτές στους Φαϊνανσιαλ Τάιμς και ο πασίγνωστος και στην Ελλάδα Μαρκ Μαζάουερ. « Μπορεί να βρίσκεται μπροστά μας ένα διαφορετικό μέλλον, στο οποίο η Ευρώπη να ταυτίζεται με τη στασιμότητα, την ανεργία και την τυραννία» προειδοποιεί.

Τρόμο προκαλεί το γερμανικό μίσος κατά των Ιταλών-Γιώργος Δελαστίκ

εφημ ΕΘΝΟΣ

Κάτι πολύ πιο σημαντικό από «φραστική παρεκτροπή» ενός «πολιτικού κτήνους» ήταν η επίθεση του σοσιαλδημοκράτη υποψήφιου καγκελαρίου της Γερμανίας Πέερ Στάινμπρουκ εναντίον του Σίλβιο Μπερλουσκόνι και του Μπέπε Γκρίλο. «Τρομάζω κατά κάποιο τρόπο που στην Ιταλία νίκησαν δύο κλόουν… Ο ένας, ο Μπέπε Γκρίλο, είναι ένας επαγγελματικά ενεργός κλόουν και δεν προσβάλλεται όταν τον αποκαλούν έτσι… Ο άλλος, ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, είναι οπωσδήποτε ένας κλόουν με μια ιδιαίτερη ώθηση τεστοστερόνης» δήλωσε ο Στάινμπρουκ.

Αντιλαμβανόμαστε το μίσος του Γερμανού σοσιαλδημοκράτη υποψηφίου εναντίον του Γκρίλο και του Μπερλουσκόνι, οι οποίοι συσπείρωσαν αθροιστικά το 55% των Ιταλών που ψήφισαν, τόσο των δεξιών όσο και των αριστερών και κεντροαριστερών, με σημαία τους τον αντιγερμανισμό. Είτε αρέσει είτε όχι στους Γερμανούς πολιτικούς -και είμαστε βέβαιοι ότι καθόλου δεν τους αρέσει- ο αντιγερμανισμός είναι πλέον η εκπεφρασμένη και δια της ψήφου ιδεολογία της πλειοψηφίας του λαού της Ιταλίας, της τρίτης σε μέγεθος οικονομίας της Ευρωζώνης και ιδρυτικού μέλους της ΕΟΚ των «6» χωρών πριν από μισό και πλέον αιώνα. Ο αντιγερμανισμός στην Ευρώπη εκδηλώνεται πλέον με πρωτοφανή καθαρή μορφή στην Ιταλία, κάτι που ενισχύει αντικειμενικά τα αντιγερμανικά ρεύματα σε όλα τα κράτη της Ευρωζώνης και της ΕΕ.

Αυτό ενοχλεί τον πρόεδρο των Γερμανών σοσιαλδημοκρατών και όχι ότι είναι «κλόουν» ο Μπερλουσκόνι και ο Γκρίλο. Καταλαβαίνουμε επίσης την πίκρα του Στάινμπρουκ για το γεγονός ότι ο ομοϊδεάτης του και γερμανόδουλος κεντροαριστερός Πιερ Λουίτζι Μπερσάνι και ο εγκάθετος επίσης γερμανόδουλος πρωθυπουργός Μάριο Μόντι αποδείχτηκαν ανίκανοι να ελέγξουν τη Γερουσία παρά το σκανδαλωδώς καλπονοθευτικό εκλογικό σύστημα και έτσι να εφαρμόζουν πειθήνια την πολιτική που θα υπαγόρευε το Βερολίνο.

Kαλπονοθευτικό είναι το ιταλικό εκλογικό σύστημα-Γιώργος Δελαστίκ

εφημ ΕΘΝΟΣ

via ISKRA

Μέσα στον διογκούμενο πανευρωπαϊκό σεισμό που έχουν προκαλέσει τα πλήρη δυσάρεστων πολιτικών μηνυμάτων για τηΓερμανία και την ΕΕ αποτελέσματα των ιταλικών εκλογών γιαΒουλή και Γερουσία, έχει περάσει απαρατήρητο ένα κορυφαίο για τη δημοκρατία ζήτημα: πόσο απίστευτα στρεβλώνει τη λαϊκή βούληση το ιταλικό εκλογικό σύστημα.Παρόλο που πάμπολλοι είδαν φευγαλέα τα αποτελέσματα, ελάχιστοι συνειδητοποίησαν τις εξωφρενικές συνέπειες του ιταλικού εκλογικού νόμου. Ο κεντροαριστερός συνασπισμός τουΠιερ Λουίτζι Μπερσάνι πήρε 29,54% των ψήφων.

Ο δεξιός συνασπισμός του Σίλβιο Μπερλουσκόνι έλαβε το 29,18%. Με άλλα λόγια, η Δεξιά υπολείπεται τηςΚεντροαριστεράς σε επίπεδο συνασπισμού κατά μόλις 0,36%- ούτε καν το μισό τοις εκατό. Ε, λοιπόν, ακριβώς για αυτό το 0,36% παραπάνω ο συνασπισμός της Κεντροαριστεράς πήρε… 216 (!!!) έδρες παραπάνω: ο Μπερλουσκόνι πήρε 124 και ο Μπερσάνι… 340! Δεν υπάρχει κανένα τυπογραφικό λάθος σε αυτά που διαβάζετε, όντως για 0,36% διαφορά η Κεντροαριστερά πήρε ως συνασπισμός 216 έδρες περισσότερες από τη Δεξιά, σε μια Βουλή που έχει 630 βουλευτές. Το ίδιο θα γινόταν και αν η διαφορά του πρώτου από τον δεύτερο συνασπισμό ήταν… μία ψήφος! Δεν αστειευόμαστε. Τι λέει ο ιταλικός εκλογικός νόμος; Οποιος συνασπισμός κομμάτων που έχει δηλωθεί ως τέτοιος πριν από τις εκλογές ή όποιο μεμονωμένο κόμμα έρθει πρώτο παίρνοντας τις περισσότερες ψήφους, τότε επειδή ήρθε πρώτο και ανεξαρτήτως ποσοστού παίρνει το… 54% όλων των εδρών της ιταλικής Βουλής – δηλαδή 340 έδρες!!!

Είναι απίστευτο. Οσο ένας συνασπισμός κομμάτων προσεγγίζει το 40%, το 45% ή και το 50% των ψήφων, το 54% των εδρών που παίρνει φαίνεται κάπως λογικό. Οταν όμως ένα κόμμα του 30% παίρνει το 54% των εδρών, πόσω μάλλον αν απέχει 0,36% από το δεύτερο, αποκαλύπτεται και αποτυπώνεται ανάγλυφα η καλπονοθευτική παράνοια του εκλογικού νόμου και η στρέβλωση της λαϊκής βούλησης όπως εκφράστηκε στην κάλπη. Αν κάποια κόμματα έχουν κατεβεί σε συνασπισμό και άλλα μόνα τους, η σύγκριση δεν λαμβάνει καθόλου υπόψη το γεγονός αυτό. Δεν ενδιαφέρει δηλαδή η σύγκριση κόμματος με κόμμα και συνασπισμού με συνασπισμό. Αν συγκρινόταν κόμμα με κόμμα, τότε κυβέρνηση στην Ιταλίαθα έφτιαχνε ο… Μπέπε Γκρίλο! Αυτό επειδή μέσα στον κεντροαριστερό συνασπισμό που πήρε 29,54% για τη Βουλή, το Δημοκρατικό Κόμμα του Μπερσάνι πήρε το 25,41% και το υπόλοιπο οι σύμμαχοί του. Στο 29,18% του δεξιού συνασπισμού, το κόμμα του Μπερλουσκόνι πήρε το 21,56% και το υπόλοιπο οι σύμμαχοί του. Το κόμμα του Μπέπε Γκρίλο όμως που δεν είχε συμμάχους πήρε το 25,55% των ψήφων – άρα περισσότερο από το 25,41% του Μπερσάνι και το 21,56% του Μπερλουσκόνι χωρίς τους συμμάχους τους!

Οι Ιταλοί ψήφισαν βίαια κατά ευρώ,Γερμανίας,ΕΕ-Γιώργος Δελαστίκ

εφημ ΕΘΝΟΣ 

Παρόλο που τελικά αποτελέσματα δεν υπήρχαν την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, το πολιτικό μήνυμα που έστειλαν οι Ιταλοί ψηφοφόροι σε όλους τους λαούς των χωρών της Ευρωζώνης και της ΕΕ ήταν σαφέστατο. Η Ιταλία σχίστηκε στα δύο και η πλειοψηφία των Ιταλών στράφηκαν με την ψήφο τους εναντίον της πολιτικής λιτότητας που ασκεί η ΕΕ κατ’ απαίτηση του Βερολίνου.

Ο ίδιος άλλωστε ο αντιπρόεδρος του γερμανόφιλου Δημοκρατικού Κόμματος Ενρίκο Λέτα δεν περίμενε τα τελικά αποτελέσματα για να βγει στο τρίτο κρατικό κανάλι της ιταλικής τηλεόρασης και να δηλώσει ευθέως: «Ένα αποτέλεσμα με τον Μπερλουσκόνι γύρω στο 30% και τον Γκρίλο γύρω στο 25% σημαίνει ότι το 55% των Ιταλών ψηφοφόρων ψήφισε με βίαιο τρόπο εναντίον της Ευρώπης, του ευρώ και της Γερμανίας». Έτσι είναι.

Το κυρίαρχο στοιχείο των ιταλικών εκλογών είναι η αντιγερμανική ψήφος, η ψήφος κατά του ευρώ – και αυτή η στάση προέρχεται από έναν λαό κατεξοχήν ευρώφιλο σε υπέρμετρο βαθμό, από έναν λαό επίσης που ποτέ δεν μισούσε τη Γερμανία. Και όμως, ήταν αρκετή η υιοθέτηση από τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι μιας δημαγωγικής αλλά ανοιχτά εκφραζόμενης αντιγερμανικής γραμμής και αμέσως το δεξιό κόμμα του εκτινάχθηκε σε δημοτικότητα μεταξύ των δεξιών ψηφοφόρων.

Από την άλλη πλευρά, στο κεντροαριστερό στρατόπεδο, τα αισθήματα μεγάλου μέρους των ψηφοφόρων αυτής της ιδεολογικής και πολιτικής κατεύθυνσης εναντίον της Γερμανίας και του ευρώ εκδηλώθηκαν με εκρηκτικό τρόπο. Το κυριολεκτικά ανύπαρκτο στις προηγούμενες εκλογές κόμμα του ηθοποιού Μπέπε Γκρίλο από το μηδέν εκτινάχθηκε κατευθείαν στο… 25%! Απίστευτο! Καμία, απολύτως καμία δημοσιευθείσα δημοσκόπηση δεν έδινε στον Γκρίλο τους δύο τελευταίους προεκλογικούς μήνες τέτοιο ποσοστό. Δεξιοί, κεντρώοι και αριστεροί ψηφοφόροι που απορρίπτουν αναφανδόν την πολιτική που ακολουθεί η ΕΕ κατ’ εντολήν της Γερμανίδας καγκελαρίου Ανγκελα Μέρκελ βρήκαν τρόπο πολιτικής έκφρασης μέσω του Μπερλουσκόνι και του Γκρίλο. Οι κεντρώοι και αριστεροί ψηφοφόροι αντιγερμανικών αισθημάτων κατόρθωσαν μάλιστα να «δραπετεύσουν» πολιτικά μέσω του Γκρίλο από το αδιέξοδο που τους απειλούσε, καθώς τόσο το Δημοκρατικό Κόμμα του Πιερ Λουίτζι Μπερσάνι όσο και το κεντρώο κόμμα του Μάριο Μόντι ήταν και τα δύο πλήρως γερμανόδουλα. Διεκδίκησαν την ψήφο των Ιταλών εμφανιζόμενα ενώπιόν τους ως πειθήνια όργανα του Βερολίνου, πράγμα πολιτικά ολέθριο για την Κεντροαριστερά.

Μήπως πρέπει να γίνουμε …Βουλγαρία; – Γιώργος Δελαστίκ

Είναι απίστευτη πολιτική κατάντια να διαπιστώνει κανείς ότι η Μέρκελ, ο πάπας και η ΕΕ προσπαθούν να αναχαιτήσουν τον Μπερλουσκόνι και να κόψουν τον δρόμο του προς την εξουσία, υποστηρίζοντας με όλα τα μέσα τους Ιταλούς πρώην κομμουνιστές ως τέλειους ευρώδουλους και γερμανόδουλους! Σε όλη την Ευρώπη, οι αστοί θεωρούν πλέον ανύπαρκτο τον κίνδυνο της Αριστεράς και του εργατικού κινήματος και ασχολούνται μόνο με τις εσωτερικές δικές τους έριδες…

εφημ ΠΡΙΝ

Yποδειγματικός μαθητής της ΕΕ και του ΔΝΤ είναι τα τελευταία χρόνια οι βουλγαρικές κυβερνήσεις. Με αξεπέραστη δουλικότητα εκτελούν πιστά τις εντολές των Βρυξελλών και της Ουάσινγκτον, προκαλώντας αγαλλίαση τόσο στους πολιτικούς ηγέτες όσο και στους τεχνοκράτες των δύο ιμπεριαλιστικών οργανισμών. «Ζηλευτά» τα αποτελέσματα της Βουλγαρίας: Έλλειμμα; Μόνο …1,5% του ΑΕΠ! Δημόσιο χρέος; Μόνο …19,2% –ναι 19,2%!– του ΑΕΠ. Ιδιωτικοποιήσεις; Eξαίσιες επιδόσεις: Την ηλεκτροδότηση π.χ. όχι απλώς την έχουν δώσει 100% σε ιδιωτικές εταιρείες, αλλά οι εταιρείες αυτές είναι ξένες κι από πάνω! Το «ευρωπαϊκό όραμα» της Γερμανίας και της ΕΕ στην πράξη!

Σε αντίθεση λοιπόν με την Ελλάδα, για την οποία τόσο η κυβερνητική όσο και η ευρωπαϊκή προπαγάνδα ωρύονται ότι δήθεν δεν εφαρμόζει πιστά και γρήγορα τις εντολές της ευρωζώνης και του ΔΝΤ, ότι δεν προχωράει τις ιδιωτικοποιήσεις, ότι καθυστερεί τις «αναγκαίες μεταρρυθμίσεις» κ.λπ., η Βουλγαρία τα έχει κάνει όλα αυτά στην εντέλεια. Τι έχει κερδίσει λοιπόν η Σόφια, εκτελώντας αμέσως και κατά γράμμα την εντελλόμενη από την ΕΕ πολιτική;

Πρώτα πρώτα ήταν, είναι και πιθανόν να παραμείνει εσαεί …τελευταία χώρα στην ΕΕ αναφορικά με το εισόδημα του πληθυσμού της – 27η στους 27! Είναι τόσο ατράνταχτη η πρόσδεσή της στην τελευταία θέση ώστε φέτος που θα μπει και η Κροατία στην ΕΕ, η Βουλγαρία θα κατακτήσει αυτομάτως την 28η θέση τους 28 πλέον της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης! Με 150 ευρώ κατώτερο μισθό και 80 ευρώ μέση σύνταξη, συν έναν μέσο μισθό γύρω στα 380 ευρώ, η Βουλγαρία συνιστά την ενσάρκωση του σημερινού «ευρωπαϊκού ιδανικού» της Γερμανίας και των αστικών τάξεων της Ευρώπης. Εξευτελιστικές δηλαδή αποδοχές για τους εργαζόμενους και συντάξεις πείνας για τους ηλικιωμένους των περιφερειακών επαρχιών του Τέταρτου Ράιχ, ενώ παράλληλα οι υπηρεσίες ύδρευσης, ηλεκτροδότησης, τηλεπικοινωνιών κ.λπ. των κρατών αυτών να βρίσκονται στα χέρια εταιρειών του γερμανικού πυρήνα της ΕΕ, με άμεσο ή έμμεσο τρόπο.

Γιώργος Δελαστίκ: Οι Κύπριοι ψήφισαν… Μνημόνιο και σχέδιο Ανάν

 Εφημ ΕΘΝΟΣ

via  ISKRA

Πεντακάθαρο ήταν το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των προεδρικών εκλογών στην Κύπρο και προδικάζει την τελική έκβαση στον δεύτερο γύρο της ερχόμενης Κυριακής. Νέος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας θα εκλεγεί ο δεξιός Νίκος Αναστασιάδης, ο οποίος προχτές πήρε το45,46% των ψήφων.

Αντίπαλός του θα είναι ο επίτηδες ορισθείς από το ΑΚΕΛ για να ηττηθεί σίγουρα (!) Σταύρος Μαλάς. Ο… «ευρείας απήχησης» Μαλάς πήρε μόλις26,91%, μη κατορθώνοντας να συσπειρώσει ούτε καν τους ψηφοφόρους του ΑΚΕΛ, το οποίο στις βουλευτικές εκλογές είχε πάρει 32%. Ο Στ. Μαλάςμόλις και μετά βίας πέτυχε να ξεπεράσει τον τρίτο υποψήφιο Γιώργο Λιλλήκα, ο οποίος αν και υποστηριζόταν επισήμως μόνο από την ΕΔΕΚ που δεν έχει ούτε καν το 10% των ψήφων, κέρδισε το 24,93% των ψήφων. Υστέρησε έτσι μόνο 2 εκατοστιαίες μονάδες από τον υποψήφιο του ΑΚΕΛ, ενώ η διαφορά ΑΚΕΛ – ΕΔΕΚ είναι πάνω από… 20 εκατοστιαίες μονάδες! Αυτά όμως ελάχιστη σημασία έχουν. Εντελώς δευτερεύουσα και παροδική.

Η πολιτική ουσία βρίσκεται στο γεγονός ότι όσο και αν η νίκη του Ν. Αναστασιάδη ήταν απολύτως αναμενόμενη, πρόκειται για εξέλιξη που από τη στιγμή που θα επιβεβαιωθεί στις κάλπες την Κυριακή, θα βάλει πολύ βαριά τη σφραγίδα της στην πορεία της Κύπρου από εδώ και πέρα. Οσο και αν ακούγεται βαρύγδουπο, η εκλογή Αναστασιάδη θα αλλάξει εντελώς το σκηνικό και το πλαίσιο των πολιτικών εξελίξεων μέσα στην Κύπρο, ενώ θα τινάξει πιθανότατα στον αέρα και τις παραδοσιακά στενές σχέσεις της Λευκωσίας με τη Μόσχα. Ο Νίκος Αναστασιάδης είναι άνθρωπος με θέσεις πασίγνωστες στην Κύπρο. Δεν τις έχει κρύψει ποτέ και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί κανείς να τον κατηγορήσει ότι υφάρπαξε την ψήφο των πολιτών κρύβοντας τα όσα σκέπτεται. Δικαιούται να διακηρύττει ότι η ψήφος στο πρόσωπό του είναι ψήφος στις απόψεις και στις θέσεις του.

Γιώργος Δελαστίκ: Διαπραγματεύσεις για μια ενιαία αγορά ΗΠΑ – ΕΕ

Εφημ ΕΘΝΟΣ

Δεν ήταν παρά μία και μόνη φράση αυτή που εκφώνησε ο Μπαράκ Ομπάμα στη διάρκεια της ομιλίας του προς το αμερικανικό έθνος την περασμένη Τρίτη. Ηταν όμως αρκετή για να σημάνει παγκόσμιο συναγερμό στους κυβερνητικούς, πολιτικούς και ηγετικούς επιχειρηματικούς κύκλους: «Ανακοινώνω απόψε ότι θα αρχίσουμε συζητήσεις για έναν ευρύ Διατλαντικό Συνεταιρισμό Εμπορίου και επενδύσεων με την Ευρωπαϊκή Ενωση»!

Οι αντιδράσεις των Ευρωπαίων ήταν ενθουσιώδεις. «Από κοινού θα σχηματίσουμε τη μεγαλύτερη εμπορική ζώνη στον κόσμο» δήλωσε ο Μ.Μπαρόζο.

Ο Ντ.Κάμερον ανακοίνωσε ότι ως προεδρεύων των G8 θα προωθήσει τις συνομιλίες. Ο εκπρόσωπος της γερμανικής κυβέρνησης Στ. Ζάιμπερτ δήλωσε ότι πριν από τον Ιούνιο θα έχουν διαμορφωθεί οι εντελώς συγκεκριμένοι όροι και το πλαίσιο των ευρωαμερικανικών διαπραγματεύσεων. Ο επίτροπος Εμπορίου της Κομισιόν Κ. Ντε Χεχτ σε μια ακόμη πιο εντυπωσιακή κίνηση, έθεσε ως όριο ολοκλήρωσης των συνομιλιών ΕΕ – ΗΠΑ τα δύο χρόνια! Η αμερικανική πλευρά αποδέχθηκε αμέσως το χρονικό περιθώριο, πράγμα που σαφώς υποδηλώνει ότι η προεργασία που έχει γίνει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας έχει οδηγήσει σε σύγκλιση των θέσεων των δύο πλευρών – γι’ αυτό άλλωστε και ανακοίνωσαν δημοσίως την έναρξη διαπραγματεύσεων.

Ο ενθουσιασμός των ελίτ και των δύο πλευρών βρήκε αντανάκλαση στον Τύπο. «Σύντομα διαπραγματεύσεις για ελεύθερο εμπόριο ανάμεσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση και την Αμερική» ήταν π.χ. ο κεντρικός πρωτοσέλιδος τίτλος την Πέμπτη της «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε», της κατ’ εξοχήν εφημερίδας του γερμανικού επιχειρηματικού και πολιτικού κατεστημένου. «Βρυξέλλες: Η συμφωνίαπρέπει να είναι έτοιμη σε δύο χρόνια» πρόσθετε ο υπότιτλος.

Η πολιτική μάχη για την εκλογή του νέου Πάπα – Γιώργος Δελαστίκ

Εφημ ΕΘΝΟΣ

Πάνω από ένα δισεκατομμύριο διακόσια εκατομμύρια καθολικοί θα περιμένουν με ενδιαφέρον από τις αρχές Μαρτίου να δουν ποιος θα εκλεγεί από το κονκλάβιο των καρδιναλίων νέος προκαθήμενος της Αγίας Εδρας του Βατικανού – δηλαδή θρησκευτικός τους ηγέτης. Το 75% των πιστών ζει εκτός Ευρώπης – πρωτίστως στη Λατινική Αμερική, όπου ζουν περίπου μισό δισεκατομμύριο καθολικοί. Στο κονκλάβιο όμως που θα εκλέξει τον νέο Πάπα, από τους 117 καρδινάλιους που έχουν δικαίωμα ψήφου (υπάρχουν άλλοι 93 που έχουν χάσει αυτό το δικαίωμα επειδή συμπλήρωσαν το ηλικιακό όριο των 80 ετών, πάνω από το οποίο δεν επιτρέπεται να ψηφίζουν) η πλειοψηφία είναι Ευρωπαίοι, πάνω από τους μισούς.

Συγκεκριμένα υπάρχουν 61 Ευρωπαίοι, 19 Λατινοαμερικανοί, 14 Βορειοαμερικανοί, 11 Ασιάτες, 11 Αφρικανοί και 1 από την Ωκεανία. Πέρα όμως από τα ζητήματα πίστης και τα αμιγώς θρησκευτικά θέματα, κάθε φορά που γίνεται εκλογή νέου Πάπα διεξάγεται ένας ανελέητος πόλεμος τόσο σε επίπεδο κλήρου όσο και σε καθαρά πολιτικό επίπεδο. Εχουν παρέλθει φυσικά πάνω από 150 χρόνια από τότε που ο εκάστοτε Πάπας είχε σοβαρή πολιτική επιρροή και αιώνες από τότε που οι Πάπες διοικούσαν κατά καιρούς την Ευρώπη μέσω των συμμαχιών τους με αυτοκράτορες και βασιλείς ισχυρών ευρωπαϊκών κρατών. Παρ’ όλα αυτά, ακόμη και σήμερα έχει πολιτική σημασία για τις ΗΠΑ, τη Γερμανία και άλλες παγκόσμιες δυνάμεις αν ο ηγέτης ενός και πλέον δισεκατομμυρίου πιστών διάκειται φιλικά ή εχθρικά απέναντί τους.

Η εκλογή π.χ. του Πολωνού Κάρολ Βοϊτίλα ως Πάπα Ιωάννη-Παύλου Β’ το 1978, μετά τον ύποπτο για πολλούς θάνατο του Ιταλού Ιωάννη-Παύλου Α’ έναν μήνα μετά την εκλογή του, αποτέλεσε τεράστια πολιτική επιτυχία των Αμερικανών σε συνεργασία με τους Δυτικογερμανούς, καθώς ο Πολωνός Πάπας συνεισέφερε ουσιωδώς στην ανατροπή των καθεστώτων του αλήστου μνήμης «υπαρκτού σοσιαλισμού», αρχής γενομένης από την Πολωνία. Η εκλογή επίσης του Γερμανού Γιόζεφ Ράτσινγκερ ως Πάπα Βενέδικτου ΙΣΤ’ το 2005 -ύστερα από πεντακόσια χρόνια που είχε να εκλεγεί Γερμανός Πάπας- δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι συνέπεσε χρονικά με την εποχή της αναβίωσης της γερμανικής παντοκρατορίας στην Ευρώπη.

Το πολιτικό πρόβλημα του Αλέξη Τσίπρα – Γιώργος Δελαστίκ

Περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ

Πέρα από τις δημοσκοπήσεις, όλοι οι Έλληνες διαπιστώνουν ή διαισθάνονται ότι η εκρηκτική αύξηση της εκλογικής επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ -αυτή που από το4,6% των εκλογών του 2009 τον οδήγησε στο 16,8% των εκλογών του Μαΐου του 2012και τον απογείωσε στο 26,9% ένα μήνα αργότερα, στις εκλογές του Ιουνίου- έχει ανακοπεί. Υπάρχουν περισσότερες της μίας αιτίες που προκάλεσαν το φαινόμενο αυτό.

Η πρώτη είναι η κατηγορηματική άρνηση του ΚΚΕ να ανταποκριθεί καθ” οιονδήποτε τρόπο στις προσκλήσεις συνεργασίας που του απηύθυνε ο ΣΥΡΙΖΑ. Όσο κι αν το ΚΚΕ πλήρωσε βαρύτατο εκλογικό τίμημα για τη στάση του αυτή, πέφτοντας από το 8,5% του Μαΐου του 2012 στο 4,5% του Ιουνίου, που αποτελεί το χειρότερο εκλογικό αποτέλεσμα όλης της ιστορίας του από την ίδρυση του μέχρι σήμερα, το πολιτικό αποτέλεσμα αυτής της στάσης ήταν σαφέστατο: εξάλειψε από τη συνείδηση του ελληνικού λαού τη δυνατότητα συγκρότησης κυβέρνησης της Αριστεράς στην Ελλάδα!

Μπορεί να ακούγεται μελοδραματικό, αλλά το Μάιο του 2012 η ελληνική Αριστερά έχασε τη μοναδική ευκαιρία πειραματισμού αναζήτησης ενός ραντεβού με την εξουσία. Αβέβαιης, φυσικά, έκβασης, με πολλούς κινδύνους, αλλά που άξιζε τον κόπο να προσπαθήσει κανείς.

Χάθηκε η ευκαιρία της Αριστεράς

Έχουν δίκιο όσοι έλεγαν ότι η Αριστερά είναι ανέτοιμη να κυβερνήσει. Άλλωστε, η ευκαιρία του Μαΐου παρουσιάστηκε όχι εξαιτίας της απήχησης στο λαό της αριστερής πολιτικής αυτής καθαυτής, αλλά λόγω της προσωρινής κατάρρευσης του πολιτικού συστήματος εξουσίας εξαιτίας του Μνημονίου. Με τη μορφή αυτή όμως παρουσιάζονται ιστορικά οι ευκαιρίες για την Αριστερά και τις προοδευτικές δυνάμεις. Όχι κατά παραγγελία όποτε αυτές θέλουν. Στις εκλογές του Μαΐου του 2012 βγήκε πρώτο «κόμμα» το… εξωκοινοβούλιο – δηλαδή τα κόμματα που έμειναν εκτός Βουλής μη κατορθώνοντας να υπερβούν το όριο του 3% και τα οποία αθροιστικά συγκέντρωσαν το απίστευτο ποσοστό του… 19%!Όταν στις ίδιες εκλογές η ΝΔ πήρε μόλις 18,9% και το ΠΑΣΟΚ 13,2% -ποσοστό, δηλαδή, λίγο υψηλότερο από το άθροισμα των κομμάτων της Αριστεράς-, είναι προφανές ότι το πολιτικό σύστημα είχε καταρρεύσει.

Οι δύο κόσμοι της Ελλάδας του μνημονίου – Γιώργος Δελαστίκ

Εφημ ΕΘΝΟΣ

Με απόγνωση εκατομμύρια εργαζόμενοι είδαν αυτές τις μέρες τους μισθούς τους να μειώνονται και πάλι λόγω της κατάργησης του αφορολόγητου ορίου των 5.000 ευρώ στο εισόδημα. Ολο και πιο δύσκολο, συχνά αδύνατο γίνεται να τα φέρουν βόλτα.

Ταυτόχρονα το αρπακτικό τέρας της κυβέρνησης Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη αυξάνει τα φορολογικά βάρη εκατομμυρίων Ελλήνων μονιμοποιώντας τον δήθεν έκτακτο φόρο, το διαβόητο χαράτσι, που είχε επιβάλει στα ακίνητα. Ο ζυγός του Μνημονίου γίνεται όλο και πιο βαρύς για το σύνολο σχεδόν του πληθυσμού της χώρας μας.

Οι ξένοι επικυρίαρχοι και οι εγχώριοι συνεργάτες τους είναι βεβαίως πανευτυχείς για το γεγονός ότι η πολιτική της οικονομικής και κοινωνικής εξουθένωσης των Ελλήνων προχωρά χωρίς σοβαρές αντιδράσεις, χωρίς εκρήξεις και εξεγέρσεις που θα απειλούσαν τη σταθερότητα του συστήματος και θα έθεταν έτσι υπό αμφισβήτηση τον στόχο των Γερμανών να φτωχύνουν όλοι ανεξαιρέτως οι Ελληνες – όπως άλλωστε και όλοι οι Ισπανοί, οι Πορτογάλοι, οι Ιρλανδοί, οι Ιταλοί κ.λπ. Αν ακόμη υπάρχουν Ελληνες που δεν έχουν συνειδητοποιήσει βαθιά ότι αποκλειστικός στόχος του Μνημονίου είναι να φτωχύνει δραματικά ο πληθυσμός της χώρας μας και πιστεύουν ότι αυτή η εξοντωτική οικονομική πολιτική στοχεύει στη διόρθωση της δημοσιονομικής κατάστασης της Ελλάδας, τότε είναι αθεράπευτα αφελείς.

Οι ξένοι δυνάστες πάντως και οι κυβερνητικοί εκτελεστές των εντολών τους αισθάνονται πλέον τόσο σίγουροι για την πολιτική κυριαρχία τους ώστε αρχίζουν τώρα να κάνουν και ανοιχτά προκλητικές κινήσεις. Συγκεκριμένα αναφερόμαστε στον διορισμό στελεχών εκ μέρους της κυβέρνησης με αμοιβές, οι οποίες δείχνουν να λοιδορούν τα αιματηρά οικονομικά βασανιστήρια στα οποία υποβάλλει η κυβέρνηση εκατομμύρια πολιτών.

Δύο Ελλάδες υπάρχουν πια – Γιώργος Δελαστίκ

Εφημ Έθνος της Κυριακής

Θυελλώδεις υπήρξαν οι πολιτικές εξελίξεις σε πολλούς τομείς στη διάρκεια της εβδομάδας που κύλησε. Εξελίξεις που δυστυχώς βάθυναν το ήδη αβυσσαλέο χάσμα που χωρίζει τις δύο Ελλάδες που έχουν πλέον διαμορφωθεί από τότε που η χώρα μας οδηγήθηκε από τον Γιώργο Παπανδρέου σε καθεστώς Μνημονίου.

Το γεγονός που αδιαμφισβήτητα σφράγισε την πολιτική ζωή ήταν η απόφαση της συγκυβέρνησης Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη να προχωρήσουν σε επιστράτευση χιλιάδων εργαζομένων στα μέσα μαζικής μεταφοράς της Αθήνας. Μπορεί η πολιτική επιστράτευση των απεργών να ενθουσίασε τους οπαδούς της κυβέρνησης και να την έκανε ακόμη πιο μισητή στο σύνολο των πολιτικών εχθρών της, αλλά η ουσία είναι ότι της επέτρεψε να σημειώσει μια εύκολη νίκη με μηδαμινό πολιτικό κόστος.

Αντισυνταγματική ή όχι -η σχετική συζήτηση συνεχίζεται αδιαλείπτως από το 1974- η πολιτική επιστράτευση χρησιμοποιείται συστηματικά από όλες τις μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις για το σπάσιμο απεργιών. Γι’ αυτό και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ δεν είχαν το παραμικρό δισταγμό να προσφύγουν στο προδήλως αντισυνταγματικό αυτό μέτρο, δεδομένου ότι το Σύνταγμα προβλέπει τη χρήση του για την εθνική άμυνα, περιπτώσεις φυσικών καταστροφών, απειλής για τη δημόσια υγεία.

Η περίπτωση Βενιζέλου είναι αποκαλυπτική. «Να καταργηθεί η δυνατότητα πολιτικής επιστράτευσης λόγω απεργίας» ζητούσε με σχέδιο νόμου που είχε καταθέσει το 2006, όταν ήταν κυβέρνηση η ΝΔ υπό τον Κώστα Καραμανλή. Αντιθέτως, εντελώς άλλα πράγματα είπε τώρα. «Η μόνη λύση που απέμεινε ήταν η επίταξη (σ.σ. νομικός όρος αποφυγής των άκρως αρνητικά φορτισμένων λέξεων «πολιτική επιστράτευση»), η οποία προβλέπεται από τον νόμο και λειτουργεί εκτονωτικά (!)» δήλωσε την Πέμπτη, μιλώντας σε στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Από το ανάθεμα στην αποθέωση της πολιτικής επιστράτευσης.

Παλιότερα η Δεξιά κατηγορούσε τα δημοκρατικά κόμματα του Κέντρου ότι είναι «συνοδοιπόροι του κομμουνισμού». Σήμερα ο δεξιός υπουργός Δημόσιας Τάξης Νίκος Δένδιας είναι πολύ πιο προχωρημένος. Κατηγορεί την αξιωματική αντιπολίτευση, τον ΣΥΡΙΖΑ, ότι υποθάλπει την τρομοκρατία και αφήνει να εννοηθεί ότι η κυβέρνηση Σαμαρά και υπολοίπων θεωρεί πως το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης βρίσκεται στην… παρανομία!!! Αυτό υπονοεί με τη φράση που είπε στο Μέγκα: «Ελπίζω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίσει να στρέφεται προς τη νομιμότητα». Είναι προφανές ότι η ΝΔ εκτιμά ότι ένα κλίμα πολιτικής ανωμαλίας τη βοηθάει να σταματήσει τη διαρροή των ψηφοφόρων της προς τη Χρυσή Αυγή.

Εργαζόμενοι στα μέσα μεταφοράς: Ή ταν ή επί τας! – Γιώργος Δελαστίκ

Εφημ ΕΘΝΟΣ

Ο κύβος ερρίφθη. Η απόφαση πολιτικής επιστράτευσης των εργαζομένων στο μετρό που πήρε η συγκυβέρνηση Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη σηματοδοτεί την επιθυμία της να μετατρέψει τη σύγκρουση με τους εργαζόμενους στα μέσα μαζικής μεταφοράς σε τελική μάχη για τον οικονομικό εξανδραποδισμό όλων των εργαζόμενων στρωμάτων του ελληνικού πληθυσμού.

Αρνούμενη κάθε διαδικασία διαλόγου και εκτιμώντας ως αδυναμία των εργαζομένων και όχι ως κίνηση καλής θέλησης εκ μέρους τους την πρόταση τρίμηνης ανακωχής με παράλληλη συνέχιση της ισχύος της υφιστάμενης συλλογικής σύμβασης, η κυβέρνηση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ θεώρησε ότι έχει το πάνω χέρι. Επέλεξε έτσι συνειδητά την κλιμάκωση της αναμέτρησης έχοντας τη βεβαιότητα ότι αυτή θα βγει νικήτρια. Στο Μέγαρο Μαξίμου κυριαρχεί η άποψη ότι οι εργαζόμενοι στα μέσα μαζικής μεταφοράς δεν είναι οργανωτικά έτοιμοι για μια ανελέητη σύγκρουση μέχρις εσχάτων.

Η κυβέρνηση επίσης πιστεύει ότι σύσσωμη η αντιπολίτευση είναι απροετοίμαστη για φάση σφοδρότατων κοινωνικών συγκρούσεων. Επιπροσθέτως, κατά την κυβερνητική αντίληψη, τα κόμματα της αντιμνημονιακής αντιπολίτευσης και δη εκείνα της Αριστεράς είναι ανίκανα αυτή την εποχή να κινητοποιήσουν δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές εναντίον της κυβερνητικής πολιτικής ώστε να δημιουργήσουν σοβαρά πολιτικά προβλήματα στην κυβέρνηση, στρέφοντας μαζικά και μαχητικά την κοινωνία εναντίον των ενοίκων του Μεγάρου Μαξίμου. Ευνόητο είναι ότι όλες αυτές οι κυβερνητικές εκτιμήσεις και υποθέσεις θα κριθούν στην πράξη.

Η »πολιτική της έντασης» βοηθά την κυβέρνηση-Γιώργος Δελαστίκ

Εφημ ΕΘΝΟΣ

Δράση παρακρατικών μηχανισμών που κατευθύνονται από κύκλους της εξουσίας με στόχο να περισπάσουν την προσοχή του ελληνικού λαού και έτσι να διευκολύνουν την κυβέρνηση να περάσει εξουθενωτικά αντιλαϊκά μέτρα στη Βουλή ή κάποιο νέο κύμα χαμηλής έντασης δραστηριότητας από αναρχικές ομάδες με γκαζάκια και σποραδικούς πυροβολισμούς σε κτίρια;

‘Η μήπως αθέλητη συνύπαρξη και των δύο φαινομένων; Τα ερωτήματα αυτά γεννιούνται αυθόρμητα στο μυαλό του κάθε Ελληνα, με αφορμή το μπαράζ επιθέσεων με γκαζάκια τις τελευταίες ημέρες και τους νυχτερινούς πυροβολισμούς κατά των γραφείων της ΝΔ. Τέτοια ερωτήματα άλλωστε προκαλούν πάντα ανάλογα φαινόμενα σε μια χώρα σαν τη δική μας, όπου η δράση του παρακράτους έχει πολύ μακρά ιστορία, αλλά και οι επιθέσεις με γκαζάκια αποτελούν ρουτίνα. Απαντήσεις στα θέματα αυτά δεν παίρνει ποτέ ο κόσμος. Ελάχιστα άτομα είναι αυτά που γνωρίζουν την αλήθεια, αλλά αυτοί δεν μιλούν ποτέ κι έτσι όλοι εμείς οι υπόλοιποι παραμένουμε σε βαθύ σκοτάδι κάνοντας υποθέσεις και δυσπιστώντας απέναντι στους πάντες και πρωτίστως απέναντι στις Αρχές.

Μόνο ορισμένες πολιτικές επισημάνσεις μπορούμε να κάνουμε εμείς – και αυτές επισφαλείς. Oπως κάθε φορά που κάποιος δεν ξέρει τους δράστες κάποιου αξιοσημείωτου γεγονότος και προσπαθεί να καταλάβει σε χοντρές γραμμές τι συνέβη, το πρώτο ζήτημα που μπαίνει είναι το ποιος ωφελείται από το γεγονός, ποιος ωφελείται πολιτικά. Αυτό το κριτήριο δεν είναι απόλυτο, δεν ισχύει όλες τις φορές, αλλά πολύ συχνά έχει βαρύνουσα σημασία. Και επειδή αναφερόμαστε στην πολιτική, σε καμιά περίπτωση αυτό δεν σημαίνει ότι ο ωφελούμενος είναι και ο δράστης ή ο οργανωτής του ευνοϊκού γι’ αυτόν γεγονότος.

Tο Πασαλιμάνι στους …Τούρκους! – Γιώργος Δελαστίκ

εφημ ΠΡΙΝ

Απίστευτη η είδηση που ακούσαμε στο Μέγκα την Παρασκευή το βράδυ και δεν προλάβαμε να διασταυρώσουμε: Ο Σαμαράς πουλάει το Πασαλιμάνι στους …Τούρκους! Ακριβέστερα, στο πλαίσιο του «πατριωτικού» προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων της κυβέρνησης του, τουρκική εταιρεία επενδύει σε εταιρεία που μεταξύ άλλων διαχειρίζεται και τη μαρίνα Ζέας! Με την πορεία που έχει χαράξει ο Αντωνάκης, το μόνο που απομένει να κάνει είναι να ζητήσει πολιτικό άσυλο στα …Σκόπια – αν και εδώ που τα λέμε κανένας δεν θα εκπλαγεί αν τον δει να το κάνει κι αυτό! Τόσο αυτός όσο και οι κυβερνητικές «τσόντες», ο Βενιζέλος και ο Κουβέλης, αποδείχθηκαν αδίστακτοι πολιτικοί ψεύτες και οικονομικοί εγκληματίες.

Εξαπατώντας το λαό, ο οποίος είναι αλήθεια ότι θέλει κι ο ίδιος να εξαπατηθεί στον τομέα αυτόν, καλλιεργούν ένα τεχνητό και εντελώς αβάσιμο κλίμα αισιοδοξίας ότι δήθεν η κατάσταση θα βελτιωθεί στην Ελλάδα το 2013. Πρόκειται για ανενδοίαστο ψέμα. Πτώση του ΑΕΠ τουλάχιστον 4,5% για έκτη (!) συνεχή χρονιά προβλέπει για το 2013 ακόμη και ο προϋπολογισμός της κυβέρνησης. Αυτό σημαίνει ραγδαία επιδείνωση, όχι βελτίωση. Μάλιστα, η αμερικανική επενδυτική τράπεζα Μόργκαν Στάνλεϊ προβλέπει νέα πτώση του ΑΕΠ κατά 1% για έβδομη δηλαδή συνεχή χρονιά και το 2014. Δεκαετίες ολόκληρες θα χρειαστούν για να ξαναφτάσει το ΑΕΠ της χώρας και κυρίως το επίπεδο ζωής του ελληνικού λαού στην κατάσταση που βρισκόταν προ πενταετίας, το 2008. Τεράστια τμήματα του πληθυσμού έχουν χάψει ότι «πήραμε τη δόση» – κατά το «όλοι μαζί τα φάγαμε» του Πάγκαλου – και αφελώς περιμένουν …όπου να ΄ναι να εισπράξουν! Αντί γι΄ αυτό, ο Σαμαράς θα τους «γδάρει» φορολογικά και φέτος, αρπάζοντας τους 2,3 δισεκατομμύρια ευρώ επιπλέον σε σύγκριση με πέρυσι, μέσω των νέων φόρων που επέβαλε.

Ευρώπη κατά Γερμανίας – Γιώργος Δελαστίκ

 εφημ ΕΘΝΟΣ

Τεκτονικό πολιτικό σεισμό προκάλεσε ο πρωτοσέλιδος κεντρικός τίτλος στο φύλλο του Δεκεμβρίου της «Μοντ Ντιπλοματίκ», της κατεξοχήν εφημερίδας της γαλλικής διανόησης. Σεισμό όχι μόνο στη Γαλλία, αλλά σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο. Πολιτική ταραχή προκάλεσε και στο Βερολίνο. «Η Ευρώπη αντιμέτωπη με τη γερμανική ηγεμονία», ήταν ο σοκαριστικός τίτλος. «Από την αλληλεγγύη στην επικυριαρχία», υπογράμμιζε ο υπέρτιτλος, μη αφήνοντας κανένα περιθώριο παρερμηνείας. Το κείμενο εμπρηστικό: «Θα δεχθεί η Γαλλία τόσο εύκολα να υποβιβαστεί στο καθεστώς που είχε η Βαυαρία στους κόλπους του Δεύτερου Ράιχ;», αναρωτιόταν ρητορικά ο αρθρογράφος. «Αναρωτιέται κανείς πόσο θα διαρκέσει η γαλλική αυτοϋποταγή χωρίς την παραμικρή αντίδραση», συνέχιζε προκλητικά.

«Ο Σόιμπλε απαιτεί ώθηση για την Ευρώπη – Αμεση εκλογή προέδρου, αποδυνάμωση των επιμέρους κρατών», διαλαλούσαν οι κεντρικοί πρωτοσέλιδοι τίτλοι της «Φράνκ­φουρτερ Αλγκεμάινε», της σοβαρότερης εφημερίδας της γερμανικής πολιτικής και επιχειρηματικής ελίτ, στο φύλλο της προπαραμονής των Χριστουγέννων. Ηταν ουσιαστικά η απάντηση του Βερολίνου.

Συρρίκνωση της κυριαρχίας των κρατών της Ευρώπης ευαγγελίζεται ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. «Εντελώς κυρίαρχα είναι ακόμη τα κράτη-μέλη στις Βρυξέλλες. Δεν μπορεί όμως να συνεχίσει να είναι αυτός ο δρόμος στο διηνεκές», τονίζει χωρίς περιστροφές ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας στη συνέντευξή του. «Επιθυμώ μια μέρα να αποκτήσουμε μια ευρωπαϊκή κυβέρνηση… ή έναν Ευρωπαίο πρόεδρο που θα εκλέγεται άμεσα από τον λαό», διακήρυξε ο Σόιμπλε και πρόσθεσε με νόημα: «Φυσικά αυτό θα συνεπιφέρει μια απώλεια εξουσίας στο επίπεδο των κρατών-μελών!». Εδώ βρίσκεται όλη η πολιτική ουσία.

Πυρ κατά Βερολίνου ακριβώς για το θέμα αυτό εξαπολύει η «Μοντ Ντιπλοματίκ» – το θέμα της εθνικής κυριαρχίας. Αρχίζει με τη χώρα μας: «Στην Ελλάδα, ένα καθεστώς που επιβλήθηκε από το Βερολίνο, το Παρίσι και τις Βρυξέλλες υποδούλωσε τη χώρα και την οδήγησε σε κατάσταση που θυμίζει εκείνη της Αυστρίας το 1922, όταν τοποθετήθηκε στη Βιέννη από την Αντάντ ένας ύπατος αρμοστής για να διοικεί την οικονομία της χώρας προς όφελος της Αντάντ», υπογραμμίζει η γαλλική εφημερίδα. Δεν αρκείται όμως μόνο σ’ αυτό. Καταγγέλλει έμμεσα την κυβέρνηση Μέρκελ ότι έδρασε υπονομευτικά για να ανατρέψει τη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, η οποία αντιστεκόταν στη γερμανική πολιτική. «Στην Ιταλία, η εσωτερική διάβρωση και οι εξωτερικές παρεμβάσεις συνδυάστηκαν για να αντικαταστήσουν μια κοινοβουλευτική κυβέρνηση με μια κυβέρνηση »τεχνικών» χωρίς προσφυγή σε εκλογές», επισημαίνει η «Μοντ Ντιπλοματίκ».

Nέα επιδείνωση το 2013 – Γιώργος Δελαστίκ

Εφημ Εθνος

Χειρότερη χρονιά για όλους τους Έλληνες θα είναι το 2013 ακόμη και από αυτό το απαίσιο 2012, που επιτέλους τελειώνει. Η μαύρη δυστυχία της χρονιάς που πέρασε θα συνεχιστεί και κατά τη διάρκεια του νέου έτους σε ακόμη πιο ζοφερό φόντο, με όλους ανεξαιρέτως τους οικονομικούς δείκτες που αφορούν στο εισόδημα του πληθυσμού να επιδεινώνονται ακόμη περισσότερο.

Είναι εντελώς αβάσιμες οι κωμικοτραγικές προσπάθειες της συγκυβέρνησης Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη να καλλιεργήσουν στον ελληνικό λαό την παραπλανητική εντύπωση ότι το 2013 θα βελτιωθεί δήθεν η ζωή του. Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί σε καμία απολύτως περίπτωση. Πρόκειται για συνειδητό ψέμα που υπηρετεί πολιτικές σκοπιμότητες. Οι αριθμοί είναι ανελέητοι.

Το ΑΕΠ θα μειωθεί πάλι – για έκτη (!) συνεχή χρονιά από το 2008, κάτι που δεν συμβαίνει ούτε στους πολέμους. Από 208,5 δισ. ευρώ που ήταν στα τέλη του 2011 καταβαραθρώθηκε στα 194,7 δισ. ευρώ αυτή τη στιγμή και ο ίδιος ο κρατικός προϋπολο­γισμός προβλέπει νέα κατακρήμνισή του στα 183 δισ. ευρώ κατά το 2013. Μιλάμε για 50 δισ. πτώση από τα 231,6 δισεκατομμύρια του 2008 – μείωση πάνω από 20%!

Οι μισθοί καταποντίστηκαν στη διάρκεια του 2012. Μειώθηκαν μεσοσταθμικά κατά 13%, σύμφωνα με μελέτη της Εθνικής Τράπεζας, και προβλέπεται ότι θα μειωθούν τουλάχιστον κατά 6% ακόμη μέσα στο 2013, ενώ μειώθηκαν περίπου κατά 10% και στη διάρκεια των ετών 2010 και 2011. Αναφερόμαστε σε μέση μείωση άνω του 20% στη διάρκεια των τριών μνημονιακών χρόνων, με πολλούς εργαζόμενους να έχουν χάσει το 30% ή και το 40% ή το 50% των αποδοχών τους αυτή την εφιαλτική τριετία. Και αυτοί είναι οι «τυχεροί» της υπόθεσης υπό το πρίσμα του ότι συνεχίζουν να έχουν δουλειά.

Ο ελληνικός λαός δεν εμπιστεύεται το πολίτευμα – Γιώργος Δελαστίκ

 

εφημ ΕΘΝΟΣ

Βαθύτατη κρίση εμπιστοσύνης προς το πολίτευμα της χώρας έχει προκαλέσει η μνημονιακή κυβερνητική πολιτική. Μια κρίση η οποία αποτυπώνεται με τρόπο που τρομάζει στις δημοσκοπήσεις τόσο του Ευρωβαρόμετρου της Κομισιόν όσο και της Marc που δημοσιεύθηκε στο «Εθνος της Κυριακής».

Τα ευρήματα του Ευρωβαρόμετρου, δημοσκόπησης που διενεργείται περιοδικά και στις 27 χώρες της ΕΕ κατ’ εντολήν της Κομισιόν από ξένη εταιρεία και επομένως είναι άσχετη με εσωτερικές πολιτικές σκοπιμότητες και επιρροές, προκαλούν τρόμο σε όποιον τα διαβάσει. Οι Ελληνες δεν εμπιστεύονται κανέναν απολύτως από τους θεμελιώδεις θεσμούς του πολιτεύματος, ενώ δεν θεωρούν ούτε καν δημοκρατική τη λειτουργία του!

Μόλις το 11% των ερωτηθέντων κρίνει ικανοποιητική τη λειτουργία της δημοκρατίας στην Ελλάδα, ενώ το… 89% (!), απίστευτα υψηλό ποσοστό, δεν είναι ικανοποιημένο. Μιλάμε για… 40 (!) εκατοστιαίες μονάδες πάνω από τον πανευρωπαϊκό μέσο όρο δυσαρέσκειας που ανέρχεται στο 49%, όσο ακριβώς και το ποσοστό εκείνων που στην ΕΕ των 27 είναι ικανοποιημένοι με τη λειτουργία της δημοκρατίας στη χώρα τους (επίσης 49%). Ασύλληπτο το ποσοστό των Ελλήνων που δήλωσαν ότι δεν εμπιστεύονται τη συγκυβέρνηση Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη – 91%!

Μόλις 7% των ερωτηθέντων εξέφρασε την εμπιστοσύνη του προς αυτή, το χαμηλότερο και στις 27 χώρες-μέλη της ΕΕ. Καθόλου μικρότερη δεν είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης των Ελλήνων και προς τη Βουλή. Δεν την εμπιστεύεται το 89%, την εμπιστεύεται το 9%. Πλήρης η καταρράκωση του κύρους της.

Ακόμη χειρότερη είναι η κατάσταση με τα πολιτικά κόμματα. Βάσει των ευρημάτων του Ευρωβαρόμετρου, οι Ελληνες απάντησαν ότι δεν τα εμπιστεύονται στο αδιανόητο για δημοκρατία ποσοστό του… 94%!!!

«Εις υγείαν των κορόιδων» είπαν οι κερδοσκόποι – Γιώργος Δελαστίκ

εφημ ΕΘΝΟΣ

Πρώτο θέμα χτες η Ελλάδα στους «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» του Λονδίνου. Με όχι όμως και τόσο κολακευτικό τρόπο. Κάτι σαν τη λαϊκή ρήση… «Εις υγείαν των κορόιδων!». Η εντυπωσιακή είδηση ήταν ότι ένας από τους μεγαλύτερους κερδοσκοπικούς οίκους του κόσμου ονόματι «Θερντ Πόιντ» του Αμερικανού δισεκατομμυριούχου Νταν Λόιμπ κέρδισε από την επαναγορά των ελληνικών ομολόγων… 500 εκατομμύρια δολάρια!

Ο αμερικανικός κερδοσκοπικός οίκος που διαχειρίζεται κεφάλαια ύψους 10 δισ. δολαρίων ξόδεψε ένα σοβαρό τμήμα αυτών των κεφαλαίων, 1 δισ. δολάρια για την ακρίβεια, και αγόρασε «ξεφτιλισμένα» ελληνικά ομόλογα του Δημοσίου στην τιμή των μόλις 17 λεπτών για ονομαστική αξία 1 ευρώ. Μέσα σε λιγότερο από έξι μήνες, με την επαναγορά τα πούλησε στην τιμή των 34 λεπτών ανά ευρώ – με κέρδος δηλαδή… 100%!

Πούλησε μάλιστα μόνο τα μισά ομόλογα που είχε στην κατοχή του, αξίας 500 εκατ. δολαρίων, και έτσι έβγαλε κέρδος 500 εκατομμύρια δολάρια. Τα άλλα μισά ομόλογα τα κράτησε για να τα πουλήσει σε ακόμη υψηλότερη τιμή που βάσιμα ελπίζει ότι θα ξεπεράσει τα 40 λεπτά ανά ευρώ, αποκομίζοντας έτσι υψηλότερα κέρδη.

Καθώς μάλιστα το ελληνικό δημόσιο χρέος, μετά την επαναγορά ομολόγων, που βρίσκεται πλέον σε χέρια ιδιωτών, ανέρχεται σε περίπου 30 δισ. ευρώ όλα κι όλα και μεγάλο μέρος αυτών σε ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία, είναι προφανές ότι ο αμερικανικός κερδοσκοπικός οίκος, κατέχοντας ελληνικά ομόλογα αξίας τουλάχιστον 3 δισ. δολαρίων σε ονομαστική αξία, ενδέχεται να είναι ο σοβαρότερος ξένος κάτοχος ελληνικών ομολόγων.Αυτό σημαίνει ότι σε ικανό βαθμό θα επιβάλει και τους όρους του σε ενδεχόμενη επόμενη επαναγορά ελληνικών ομολόγων ή θα τα διοχετεύσει εν καιρώ στη δευτερογενή αγορά με μεγάλο κέρδος.

«Για ποιον ήταν επιτυχία η ελληνική επαναγορά χρέους;» ήταν ο τίτλος ενός πολύ ενδιαφέροντος άρθρου του Γερμανού καθηγητή Οικονομίας Φρανκ Βέστερμαν. «Οι πιστωτές κερδίζουν, το κράτος και οι φορολογούμενοι όμως δεν κερδίζουν τίποτα από αυτήν» έδινε την απάντηση στον υπότιτλο. Ο Γερμανός καθηγητής έχει απόλυτο δίκιο, όπως αποδεικνύει πέραν πάσης αμφιβολίας η προαναφερθείσα υπόθεση του αμερικανικού κερδοσκοπικού οίκου που κέρδισε ήδη μισό δισεκατομμύριο δολάρια αποκομίζοντας κέρδος 100% και προσδοκά να κερδίσει τουλάχιστον μισό δισ. δολάρια ακόμη, με κέρδος που ενδέχεται να ξεπεράσει το 150%! Αυτή είναι η μία πλευρά, αυτή των μυθικών ποσών που αποκομίζουν οι διεθνείς κερδοσκόποι εις βάρος των Ελλήνων.

Κατάπτυστη κυβέρνηση Κουίσλινγκ – Γιώργος Δελαστίκ

Εφημ ΠΡΙΝ

Σοβαρότατες εξελίξεις στον πολιτικό, οικονομικό και τραπεζικό τομέα σημειώθηκαν την εβδομάδα που κύλησε. Στον οικονομικό τομέα η συγκυβέρνηση των συνεργατών των κατοχικών δυνάμεων των Σαμαρά, Βενιζέλου και Κουβέλη, σε αγαστή συνεργασία με την τρόικα των επικυρίαρχων της ΕΕ και του ΔΝΤ, πέρασε έναν φορολογικό νόμο που γδέρνει ακόμη περισσότερο κι από πέρυσι όλον τον ελληνικό πληθυσμό. Θα παρακολουθήσουμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την πορεία είσπραξης των φόρων τόσο το 2013 όσο και το 2014, για να διαπιστώσουμε τι ποσοστό των καταλογισθέντων και των καταλογισθησόμενων φόρων θα εισπραχθεί, δεδομένου ότι οι πιο άγριοι κεφαλικοί φόροι της τουρκοκρατίας μοιάζουν με …φορολογικό παράδεισο μπροστά στη φορομπηχτική μανία του Σαμαρά και των άλλων «ληστών» της συγκυβέρνησης.

Παρόλ΄ αυτά, η κυβέρνηση της ΝΔ σημείωσε μία στρατηγικής σημασίας νίκη στο πολιτικό επίπεδο με την πυροδότηση της διαδικασίας διάλυσης του κόμματος των Ανεξάρτητων Ελλήνων του Πάνου Κομμένου. Οι λεπτομέρειες δεν έχουν καμιά ιδιαίτερη σημασία για όσους δεν είναι μέλη ή οπαδοί ή ψηφοφόροι του κόμματος αυτού. Η πολιτική ουσία είναι ότι εξαφανίζεται από το πολιτικό σκηνικό ο αντιμνημονιακός πόλος της Δεξιάς. Μέχρι τώρα ένας παραδοσιακός δεξιός ψηφοφόρος της ΝΔ που όμως ήταν εναντίον του Μνημονίου, μπορούσε να παραμείνει δεξιός στις πεποιθήσεις του και να ψηφίσει το κόμμα του Κομμένου, έναν πολιτικό που αποτελεί σάρκα εκ της σαρκός της ΝΔ, μετατοπιζόμενος έτσι στο αντιμνημονιακό στρατόπεδο. Τώρα ο δεξιός αυτός στερείται αυτής της δυνατότητας. Για να ψηφίσει αντιμνημονιακά πρέπει να περάσει στην ψήφιση κόμματος αριστερής ιδεολογίας, πράγμα πολύ δυσκολότερο. Με την αποσύνθεση του κόμματος του Π. Κομμένου είναι σαφώς πιο πιθανό ότι οι 670.000 ψηφοφόροι που το ψήφισαν τον Μάιο ή οι 460.000 που του έριξαν την ψήφο τους τον Ιούνιο θα επανακάμψουν στη ΝΔ, θα κατευθυνθούν προς τη Χρυσή Αυγή ή δεν θα πάνε καθόλου να ψηφίσουν, στον κύριο όγκο τους.

Με δεδομένο μάλιστα ότι στον βαθύτατα διεφθαρμένο χώρο του ΠΑΣΟΚ κανένα αντιμνημονιακό κόμμα δεν συγκροτήθηκε, η διάλυση και του δεξιού αντιμνημονιακού πόλου των Ανεξάρτητων Ελλήνων οδηγεί στη δραστική συρρίκνωση της πολιτικής και κομματικής έκφρασης των αντιμνημονιακών διαθέσεων μόνο στον χώρο των κομμάτων της Αριστεράς – και φυσικά εννοείται ότι σε καμιά απολύτως περίπτωση δεν θεωρούμε τη ΔΗΜΑΡ του Κουβέλη έστω και κατ” ελάχιστο ως αριστερό κόμμα. Ο περιορισμός του αντιμνημονιακού στρατοπέδου στα αριστερά κόμματα (ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ) σαφέστατα και δίνει βαθύτερα ταξικά χαρακτηριστικά στο στρατόπεδο αυτό. Ταυτόχρονα όμως αναντίρρητα το περιορίζει σε μειοψηφικό ρόλο σε πολιτικό επίπεδο, ενώ είναι βέβαιο πως μέχρι τώρα η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού τάσσεται εναντίον της μνημονιακής πολιτικής. Όπως δείχνει όμως και η πικρή εμπειρία της συγκυβέρνησης ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, καθόλου δεν ανησυχούν η ελληνική αστική τάξη και οι Γερμανοί επικυρίαρχοι όταν αντιμνημονιακοί Έλληνες ψηφοφόροι ψηφίζουν μνημονιακά πολιτικά κόμματα. Δικαίως, γιατί περνούν ανεμπόδιστα τη γραμμή τους χωρίς κανένα σοβαρό πρόβλημα.

Αέρα… εκτροπής πήρε η Ν.Δ – Γιώργος Δελαστίκ

 εφημ ΠΡΙΝ

Συναγερμό θα έπρεπε να είχε σημάνει η κατάπτυστη στη μορφή, αλλά εξαιρετικά βαρύνουσας πολιτικής σημασίας ανακοίνωση της ΝΔ, με την οποία επιτίθεται εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ ξεπερνώντας κάθε όριο. Χρησιμοποιώντας γλώσσα παρακρατικών ακροδεξιών συμμοριών του μετεμφυλιακού κράτους της δεκαετίας του 1950 και του 1960, οι νέοι «Γκοτζαμάνηδες» της ΝΔ του 2012 επιχειρούν να μπουν στο τομάρι της Χρυσής Αυγής και να απειλήσουν όσους αριστερούς ή δημοκρατικούς πολίτες τολμήσουν να αντισταθούν στην πολιτική της δοσίλογης κυβέρνησης Σαμαρά.

Το ΚΚΕ, τυφλωμένο από το πάθος του εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, δεν βλέπει στην υπόθεση τίποτε περισσότερο από μια τεχνητή πόλωση. Ο ΣΥΡΙΖΑ συνεπαρμένος και τυφλωμένος από το όραμα της κυβερνητικής εξουσίας, αισθάνεται ενόχληση από αυτήν την αντιπαράθεση με την ΝΔ γιατί φοβάται ότι μπορεί να του αφαιρέσει ψήφους στις επόμενες εκλογές και προσπαθεί να κάνει ό,τι μπορεί για να υποβαθμίζει την ακροδεξιά διολίσθηση και απειλή της ΝΔ ελπίζοντας ότι έτσι θα ξεχαστεί το συντομότερον δυνατόν. Εθελοτυφλούν και τα δύο αριστερά κόμματα. Δεν έχουμε να κάνουμε απλώς με μια ακροδεξιάς γλώσσας ανακοίνωση της ΝΔ που αντίκειται στο κοινοβουλευτικό και πολικά ορθό σαβουάρ-βιβρ. «Η Πέμπτη φάλαγγα του ΣΥΡΙΖΑ, με εμπροσθοφυλακή τη νεολαία του, ξεσκεπάζεται. Βγάζουν τις μάσκες, φορούν τις κουκούλες και εξοπλίζονται με μολότοφ, με σκοπό να κάψουν για μία ακόμη φορά την Αθήνα και να λεηλατήσουν τις περιουσίες των πολιτών(!)» διακηρύσσει αρχίζοντας η ανακοίνωση της ΝΔ και συνεχίζει: « Άλλωστε, οι βουλευτές της κοινής πια συνισταμένης, έχουν φροντίσει ήδη ως άλλοι δοσίλογοι κουκουλοφόροι της Κατοχής να στοχοποιήσουν αστυνομικούς και τις οικογένειες τους, δίνοντας τους βορά στις ορέξεις εγκληματικών στοιχείων… Καμιά κουκούλα δεν πρόκειται πλέον να τους κρύψει» καταλήγει η ιδεολογίας δεξιών συμμοριτών ανακοίνωση της ΝΔ.