Μικαέλ Λεβί: »Νομιμοποιείται ο αντισημιτισμός, στην Ελλάδα;»

»Ελλάδα: Νομιμοποιείται ο αντισημιτισμός;»

 Του Μικαέλ Λεβί

Ένας Εβραίος μαρξιστής σύρεται στα δικαστήρια, κατηγορούμενος για »συκοφαντική δυσφήμηση» από τους ναζί. Είμαστε στην Γερμανία του 1933; Καθόλου: Βρισκόμαστε στη »δημοκρατική»(με πολλά εισαγωγικά) Ελλάδα του 2013. Ο εν λόγω κατηγορούμενος είναι ο Σάββας Μιχαήλ, λαμπρός διανοούμενος και ηγέτης μίας εκ των οργανώσεων της ελληνικής επαναστατικής μαρξιστικής Αριστεράς.

Ο Σάββας Μιχαήλ  είναι ένας  εξαιρετικά ασυνήθιστος και  αντικομφορμιστής στοχαστής. Ελληνοεβραίος αντι-σιωνιστής και διεθνιστής, είναι συγγραφέας ενός σημαντικού αλλά αταξινόμητου έργου, που ασχολείται με την λογοτεχνία , τη φιλοσοφία και την ταξική πάλη ενώ  διακρίνεται για την πρωτοτυπία και τον δυναμισμό των απόψεών του. Το πρώτο που εντυπωσιάζει τον αναγνώστη στα γραπτά του είναι η  τεράστια κουλτούρα του: ο συγγραφέας γνωρίζει καλά  την Αγία Γραφή, το Ταλμούδ, την Καμπάλα, το αρχαίο ελληνικό θέατρο, την ευρωπαϊκή λογοτεχνία, τη σύγχρονη γαλλική φιλοσοφία, τη  νεοελληνική ποίηση , τον Χέγκελ και τον Μαρξ – για να μην αναφέρουμε τον Τρότσκι, που αποτελεί την κύρια πολιτική πυξίδα του – ενώ  μπορούμε να προσθέσουμε ακόμα πολλά σε αυτό τον μακρύ κατάλογο .

Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά στοιχεία της σκέψης του είναι η προσπάθεια επανερμηνείας του μαρξισμού και της επαναστατικής θεωρίας υπό το φως του  μεσσιανικού και του ιουδαϊκού μυστικισμού – και το αντίστροφο. Πρόκειται για μια παράδοξη και επινοητική προσέγγιση – όπως αυτή του  Ερνστ Μπλοχ και του  Βάλτερ  Μπένγιαμιν , δύο από τους αγαπημένους συγγραφείς του – που διερευνά   τον θρησκευτικό αθεϊσμό, ή, αν θέλετε, τον κοσμικό μεσσιανισμό.

Αυτός ο προβληματισμός αντιμετωπίζεται για πρώτη φορά ως κεντρικό  θέμα σε μια αξιόλογη συλλογή από δοκίμια που δημοσιεύθηκαν  το 1999, με τίτλο Μορφές του Μεσσιανικού. Το τελευταίο έργο του Σάββα Μιχαήλ το Γκόλεμ ή Περί υποκειμένου και άλλων φαντασμάτων (2010) αποτελεί ένα ακόμη παράδειγμα αυτής της άθεης θρησκευτικής και εβραιο-μαρξιστικής προσέγγισης. Πρόκειται για μια συλλογή από δοκίμια που αφορούν όχι μόνο τον Γκόλεμ αλλά επίσης τον  Κάφκα, τον Χέλντερλιν, τον Λακάν, τον  Φιλίπ Λακού- Λαμπάρτ, τον Χέγκελ, τον Μαρξ και κάποιους σύγχρονους Έλληνες ποιητές όπως ο Ανδρέας Εμπειρίκος. Η λογική συνοχή του βιβλίου  αποδίδεται με τρόπο, αρκετά ασυνήθιστο, καθότι ο συγγραφέας συνδέει, δομεί και συγχωνεύει τον εβραϊκό μυστικισμό, την ελληνική και παγκόσμια λογοτεχνία και τον επαναστατικό μαρξισμό.

Εναλλακτική Συνάντηση Κορυφής:»Ποτέ μην αφήνετε μια καλή κρίση να πάει χαμένη»

 

 Πέντε σκέψεις για την Εναλλακτική Συνάντηση Κορυφής*

Ομιλία του Βέλγου συνδικαλιστή Felipe Van Keirsbilck**

Πηγή:http://www.contra-xreos.gr/

Μετάφραση: Γιώργος Μητραλιάς

1. Ένα αίνιγμα

Γιατί οι πολιτικές ελίτ εφαρμόζουν μέτρα λιτότητας που είναι

• Κοινωνικά καταστροφικά. Πρόκειται για τα χειρότερα πισωγυρίσματα από το πόλεμο και μετά, ενώ ακόμα και η κοινοβουλευτική συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης χαρακτηρίζει αυτή τη λιτότητα απειλή ενάντια στα κοινωνικά δικαιώματα και τη δημοκρατία.
• Οικονομικά παράλογα. Η λιτότητα αυξάνει τα ελλείμματα και το χρέος και καταστρέφει τον παραγωγικό μηχανισμό, χωρίς ούτε καν να προσφέρει μια διέξοδο από τη κρίση.
• Δημοκρατικά αυτοκτονιστικό. Από τη μια με τις αυταρχικές παρεμβάσεις της Τρόικα που φέρνουν πολλές χώρες σε κατάσταση μετα-δημοκρατικής λιτότητας, κι από την άλλη επειδή οι συνέπειες της λιτότητας ενθαρρύνουν τα φασιστικά και ξενοφοβικά κόμματα.

Είναι από ασχετοσύνη;

Όχι: μπορούμε να κατηγορήσουμε τους κυβερνήτες μας για πολλά λάθη, αλλά όχι για το ότι είναι ηλίθιοι. Μερικοί από τους πολιτικούς ηγέτες πιθανόν να αναζητούν εναλλακτικές λύσεις, αλλά βρίσκονται αντιμέτωποι με την απουσία ουσιαστικής απάντησης στο πλαίσιο της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπως αυτή λειτουργεί σήμερα. Όμως για άλλους ηγέτες, λίγο ή πολύ ξεκάθαρα νεοφιλελεύθερους, η πιθανή εξήγηση είναι ότι το ζητούμενο για αυτούς είναι να εκμεταλλευτούν τη κρίση για να ολοκληρώσουν τη νεοφιλελεύθερη επανάσταση (never waste a good crisis). Κατά συνέπεια, βρισκόμαστε σε μια πρωτοφανή κατάσταση, που ζητάει πρωτοφανείς απαντήσεις, σε ευρωπαϊκή κλίμακα και πέρα από τις δευτερεύουσες διαφοροποιήσεις – η ριζοσπαστικοποίηση της κύριας αντίθεσης ανάμεσα στο κεφάλαιο και στην εργασία, ανάμεσα στα συμφέροντα μιας μικρής υπερπρονομιούχας μειοψηφίας και στη μεγάλη μάζα του πληθυσμού, μας βάζει μπροστά σε ένα ιστορικό καθήκον.

2. Ένα άλλο αίνιγμα

Γιατί η οικονομική, πρακτική και θεωρητική ήττα του νεοφιλελευθερισμού δεν οδήγησε στην άνοδο στην εξουσία κυβερνήσεων αποφασισμένων να τολμήσουν τη ρήξη με τη Τρόικα και το νεοφιλελευθερισμό;

Είναι μήπως εξαιτίας της παθητικότητας των λαών;

Όχι, ποτέ άλλοτε δεν είχαμε δει τόσες κινητοποιήσεις μεγάλων διαστάσεων όσο στα τελευταία 3 χρόνια! Η κύρια εξήγηση, κατά τη γνώμη μας, έχει σχέση με την ίδια την οικοδόμηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης που καθιστά αναποτελεσματικές τις παραδοσιακές λαϊκές κινητοποιήσεις:   η εξουσία είναι στις Βρυξέλλες ή στη Φρανκφούρτη, αλλά η ικανότητα κινητοποίησης και πάλης των ανθρώπων είναι στη πατρίδα τους, στην επιχείρησή τους, στη πόλη τους, στη περιφέρειά τους, στη χώρα τους. Αυτό επιτρέπει να προσδιορίσουμε τη φύση αυτής της ιστορικής αποστολής που αναφέρθηκε προηγουμένως: για εμάς, είναι κατεπείγουσα ανάγκη να κάνουμε να γεννηθεί ένα πραγματικό Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Κίνημα.

Στους μεταλλωρύχους της Ν. Αφρικής…

 Πηγή: φτου ξελευτερία!

Κολομβία:Η αλήθεια πρέπει να λάμψει-Miguel Ángel Beltrán

Πηγή:Τhe Prisma

Συνέντευξη στη Miriam Valero

 Η ιστορία του έκανε τον γύρο του κόσμου. Θύμα πλεκτάνης και κατηγορούμενος για συμμετοχή στην αντάρτικη οργάνωση FARC ,ως ηγετικό μέλος, εξέτισε ποινή φυλάκισης δύο ετών. Ήταν αθώος. Ελεύθερος , τώρα πια, μιλάει  για την εμπειρία του και τη δίωξη που υπέστη  εξαιτίας της κριτικής του στην κυβέρνηση, σχετικά με τις εσωτερικές πολιτικές συγκρούσεις στην Κολομβία.

Όταν  κοιτάζεις τον Miguel Angel,  μπορείς να νιώσεις τη δύναμη του πνεύματός του, αλλά τα μάτια του δεν μπορούν να κρύψουν το μαρτύριο που πέρασε.

Κοινωνιολόγος και καθηγητής στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Κολομβίας  , ο 48χρονος Miguel Ángel Beltrán,συνελήφθη και φυλακίστηκε το Μάη του 2009. Κατηγορήθηκε ότι ήταν ο ‘’Jaime Cienfuegos’’, ηγετικό στέλεχος της FARC.

 Η υπόθεση Beltran απασχόλησε τα ΜΜΕ και έγινε πρωτοσέλιδο διεθνώς , ως μία από τις χειρότερες υποθέσεις πολιτικών διώξεων  στην Κολομβία.  Μετά από δυο χρόνια στις φυλακές La Pitocaστην Bogota,  ο Miguel Angel ,κατηγορούμενος για πρόκληση εξέγερσης και σύσταση εγκληματικής οργάνωσης, κρίθηκε αθώος.

Οι αποδείξεις εναντίον του είχαν κατασκευαστεί. Σύμφωνα με την κυβέρνηση, βρέθηκαν σε έναν υπολογιστή, του οποίου κάτοχος ήταν ο αντάρτης ηγέτης  Raul Reyes, που σκοτώθηκε στα σύνορα του Εκουαδόρ, κατά την επιχείρηση Phoenix, επί προεδρίας Alvaro Uribe.

Μετά τον θάνατο του Reyes, η κυβέρνηση χρησιμοποίησε τις πληροφορίες, που ήταν αποθηκευμένες στον υπολογιστή του για να κατηγορήσει Κολομβιανούς- των οποίων τα ονόματα υποτίθεται πως βρέθηκαν εκεί-ότι ενεπλάκησαν σε επιθέσεις κατά της εθνικής ασφάλειας

Μεταξύ αυτών ήταν και πολύ γνωστά-κι εξίσου αθώα-πρόσωπα , όπως ο πρώην γερουσιαστής  Piedad Cordoba, τα μέλη του Κογκρέσου  Wilson Borja, Carlos Lozano, και άλλοι , συμπεριλαμβανομένων των Προέδρων της Βενεζουέλα και του Εκουαδόρ, Hugo Chávezκαι Rafael Correa.

Ο Beltran κατηγορήθηκε για τακτική επαφή με τον Reyes, αλλά οι αποδείξεις που προσκομίστηκαν για να στηρίξουν την κατηγορία ήταν αρχεία του Word(που εύκολα παραποιούνται), με αποτέλεσμα το Ανώτατο Δικαστήριο της Κολομβίας να μην τα δεχτεί ως βάσιμες αποδείξεις.

Ο Beltran διαμαρτυρήθηκε έντονα για επίθεση και καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε βάρος του, κατά την διάρκεια της φυλάκισής του. Υποστηρίζει ότι η όλη διαδικασία της δίωξής του οφείλεται στις  εκπεφρασμένες  απόψεις του ενάντια  στην πολιτική της  κολομβιανής κυβέρνησης .

Για όλα αυτά, αλλά και για την κατάσταση στην Κολομβία, μετά από 60 χρόνια πολιτικών αναταραχών και συγκρούσεων, μίλησε αποκλειστικά στο The Prisma,κατά την διάρκεια της επισκέψεώς του, στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Γράμμα από έναν αστουριανό ανθρακωρύχο

»Αν κάποιος δεν καταλαβαίνει οτιδήποτε απ’ όσα έγραψα ή έχει κάποια συγκεκριμένη ερώτηση, ευχαρίστως αν μπορώ να σας απαντήσω.»

Πηγή: inprecor.gr

Έπειτα από εβδομάδες συγκρούσεων με την ισπανική αστυνομία, ομάδα περίπου 180 ανθρακωρύχων της βόρειας Ισπανίας ξεκίνησαν την αποκαλούμενη «μαύρη πορεία» τους προς τη Μαδρίτη, αντιδρώντας στις πολιτικές λιτότητας που πλήττουν και τον τομέα τους. Η μαύρη πορεία προς τη Μαδρίτη αναμένεται να ολοκληρωθεί στις 11 Ιουλίου.

Έχω δουλέψει στα ορυχεία 25 χρόνια. Κατέβηκα για πρώτη φορά στα 18 μου, και θα ήθελα να σας πω ότι εκπλήσσομαι από πολλά απ’ τα σχόλια που διαβάζω για τους ανθρακωρύχους και την πρόωρη συνταξιοδότηση που ισχύει γι αυτούς όπως και γι άλλες ομάδες εργαζομένων. Θα ήθελα να σας μεταφέρω τη δική μου οπτική, και αν μπορέσω να αποσαφηνίσω ορισμένες αμφιβολίες που βλέπω ότι υπάρχουν για το θέμα αυτό.

1. Ο αγώνας που διεξάγουν αυτή τη στιγμή οι ανθρακωρύχοι, δεν είναι για να διεκδικήσουν χρήματα, αλλά για να γίνει σεβαστή η συμφωνία που υπέγραψε πέρυσι το υπουργείο βιομηχανίας και τα συνδικάτα των ανθρακωρύχων, που προέβλεπε τη συνέχιση των επιδοτήσεων ως και το 2018.

Τα χρήματα αυτά προέρχονται απ’ την Ευρωπαϊκή Ένωση, κι όχι απ’ την ισπανική κυβέρνηση, μ’ αυτό θέλω να πω ότι δε ζητάμε από κανέναν ισπανό να “στερηθεί για να μας βοηθήσει” όπως λένε πολλοί απ’ τους επικριτές μας. Όσον αφορά πάλι αυτά τα χρήματα που δικαιούνται οι οικογένειες των ανθρακωρύχων, καθώς προέρχονται από το Εξορυκτικό Ταμείο που υποτίθεται αποσκοπούσε στη δημιουργία εναλλακτικών στον λιθάνθρακα, ώστε να μπορούμε να εργαστούμε στις περιοχές μας μετά το κλείσιμο των ορυχείων. Ε λοιπόν, όπως και σε πολλούς άλλους τομείς, τα χρήματα αυτά τα διαχειρίστηκαν οι πολιτικοί και τα συνδικάτα, όπως ήθελαν. Με μέρος αυτών, για παράδειγμα, ο κύριος Gabino de Lorenzo (πρώην δήμαρχος του Οβιέδο) πλήρωσε την ασφαλτόστρωση δρόμων της πόλης του, το νέο εκθεσιακό και συνεδριακό μέγαρο που έχτισε και μια σειρά από άλλα έργα. Η δε πρώην δήμαρχος της Χιχόν (η κυρία Felgeroso) επένδυσε ένα άλλο μερίδιο στην ίδρυση ενός τεχνικού εκπαιδευτικού ιδρύματος και σε άλλα έργα.

Στην κοιλάδα του Turón, στα ορυχεία της Cuenca del Caudal, όπου ζω, έχουμε πάνω από 600 νεκρούς εργάτες (μόνο αυτούς για τους οποίους γνωρίζουμε, καθώς στον εμφύλιο πόλεμο πυρπολήθηκαν τα επίσημα αρχεία) στα ορυχεία από το 1889 ως το 2009, όταν και έκλεισαν. Το μόνο που άνοιξε μετά ήταν ένα αθλητικό κέντρο, χωρίς καν εισόδους, όπου για να πάει να τρέξει κανείς πρέπει να περάσει από ένα μονοπάτι. Ολόκληρος ο χώρος είναι γεμάτος σκουπίδια, τα οποία σιγά-σιγά τον κατακλύζουν. Παρά την εκβιομηχάνιση, η οποία υποτίθεται ότι δημιουργεί σταθερές θέσεις εργασίας ώστε να υπάρχει μέλλον στην περιοχή, δεν υπάρχει τίποτα.

2. Εκπλήσσομαι που τόσο πολλοί άνθρωποι μιλούν άσχημα γι αυτήν την επιδότηση, δεν ήθελα να το γράψω αυτό, αλλά επιδοτούνται κι άλλοι τομείς όπως η κτηνοτροφία, η γεωργία, η αλιεία και πολλοί ακόμα που δεν έχω όρεξη να αναφέρω, αλλά εγώ προσωπικά είμαι χαρούμενος γι αυτό, προτιμώ να ενισχύονται οι εργαζόμενοι παρά οι chorizos (στμ: ισπανικό αλλαντικό, μεταφορικά: οι κλέφτες, οι μαφιόζοι) που μας ληστεύουν κάθε μέρα.

3. Με το πέρας του εμφυλίου πολέμου, φαίνεται πως πολλοί δε γνωρίζετε ότι ήταν οι ανθρακωρύχοι που εργάζονταν μια επιπλέον ώρα αμισθί κάθε μέρα για πολύ καιρό, ώστε να αποκαταστήσουν τις καταστροφές του φρανκισμού στη χώρα, όταν στα ίδια μας τα σπίτια δεν είχαμε καλά-καλά να φάμε.

4. Το έτος 1962, οι ανθρακωρύχοι ξεκίνησαν μιαν απεργία που εξαπλώθηκε σ’ όλη την Ισπανία, και στην οποία κατακτήθηκαν πολλά απ’ τα δικαιώματα που όλοι οι ισπανοί έχουμε σήμερα και προσπαθούν να μας τα πάρουν πίσω. Στην απεργία αυτή, είχαμε πολλούς τραυματίες, συλληφθέντες, πεινασμένους και εξορισμένους σε άλλες επαρχίες της Ισπανίας, μακριά απ’ τις οικογένειές τους, που άρχισαν να επιστρέφουν μόλις το 1980.

5. Όσον αφορά την πρόωρη συνταξιοδότηση, είναι μύθος πως οι ανθρακωρύχοι βγαίνουν στη σύνταξη στα 40, με εφάπαξ ανάλογο του να πιάναμε τον πρώτο λαχνό στο λαχείο. Η πραγματικότητα είναι διαφορετική, οι άνθρωποι που συνταξιοδοτούνται νωρίς έχουν ήδη προκαταβάλει 50% αυξημένες εισφορές κοινωνικής ασφάλισης, ούτως ώστε για κάθε διετία εργασίας, πληρώνουν εισφορές για ένα ακόμη έτος, έτσι για παράδειγμα, εγώ που εργάστηκα 25 χρόνια, έχω πληρώσει κοινωνική ασφάλιση για 37μισυ χρόνια. Πιστεύει κανείς από σας ότι θα ήθελε να πληρώνει όσα εμείς σ’ αυτήν την κοινωνική ασφάλιση;

Άμεση απελευθέρωση των 5 κουβανών πατριωτών

Την άμεση απελευθέρωση των κουβανών πατριωτών Αντόνιο Γκερρέρο, Φερνάντο Γκονζάλες, Ραμόν Λαμπανίνιο, Χερνάντο Ερνάντες και Ρενέ Γκονζάλες που κρατούνται σχεδόν 14 χρόνια σε φυλακές υψίστης ασφαλείας των ΗΠΑ ζητούν από τον πρόεδρο των ΗΠΑ 14 έλληνες πανεπιστημιακοί καθηγητές.

Στην επιστολή τους προς τον Μπάρακ Ομπάμα, οι έλληνες καθηγητές σημειώνουν:

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΩΝ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΩΝ ΜΠΑΡΑΚ ΟΜΠΑΜΑ

Τις 12 του Σεπτέμβρη 2012 συμπληρώνται δεκατέσσερα χρόνια παράνομης και αυθαίρετης κράτησης των πέντε Κουβανών πατριωτών στις ΗΠΑ.

Οι Αντονιο Γκερρέρο, Φερνάντο Γκονζάλες, Ραμόν Λαμπανίνιο, Χερνάντο Ερνάντες και Ρενέ Γκονζάλες είχαν ως αποστολή τη συλλογή πληροφοριών μόνο ανάμεσα στην τρομοκρατική αντικουβανική μαφία που δρα στις ΗΠΑ, με σκοπό τη ματαίωση των σχεδιαζόμενων πράξεων δολιοφθοράς που προετοίμαζε εναντίον της πατρίδας τους. Το 1998 το FBI προέβη στη σύλληψή τους με την κατηγορία της «Συνωμοσίας για Κατασκοπεία» και της εισόδου στη χώρα με τη χρήση πλαστών εγγράφων. Όλοι καταδικάστηκαν στις υψηλότερες προβλεπόμενες ποινές μέχρι και δύο φορές σε ισόβια κάθειρξη και οδηγήθηκαν στη συνέχεια σε φυλακές «υψίστης ασφαλείας» πέντε διαφορετικών πολιτειών της χώρας. Οι αιτήσεις παροχής βίζας των συζύγων των δύο από τους πέντε κρατούμενους προκειμένου να τους επισκεφθούν απορρίφθηκαν κατ’ επανάληψη. Παραμένουν στη φυλακή παρά το γεγονός ότι έχει καταπέσει πλήρως το κατηγορητήριο.

Καταγγέλλουμε τις αυθαίρετες και αντίθετες με τους Διεθνείς Κανόνες Δικαιωμάτων του Ανθρώπου συνθήκες σύλληψης, κράτησης, διεξαγωγής των δικών, φυλάκισης και ποινών που τους επιβλήθηκαν.

Απαιτούμε την άμεση αποφυλάκιση των πέντε Κουβανών πατριωτών.

20 Ιουνίου: Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων

Ποιος θυμάται το Νταντάμπ;*

Πηγή: TVXS

Της Ρεβέκας  Παπαδοπούλου

Η Αμίνα έφτασε στο Νταντάμπ το 1992, όταν ήταν ενός έτους. Γεννημένη στο Αφμαντόου της Σομαλίας, έφυγε από τη χώρα της για να γλιτώσει από τη βία, την ξηρασία και την έλλειψη τροφής. Στον καταυλισμό των προσφύγων συγκατοικεί με τον άντρα της, την μικρή της κόρη και άλλα 12 μέλη της εκτεταμένης οικογένειάς της.

Η Αμίνα πιστεύει ότι πολλά θα μπορούσαν να γίνουν για να βελτιωθεί η κατάσταση στα στρατόπεδα: ο συνωστισμός, η έλλειψη νερού και τροφής, η κατάσταση των καταλυμάτων, οι ελάχιστα εκπαιδευμένοι δάσκαλοι στα δημοτικά σχολεία των καταυλισμών… Συχνά φοβάται που ζει εδώ: οι επιθέσεις από ληστές, οι λεηλασίες και οι βιασμοί είναι καθημερινότητα.

Εδώ και 20 χρόνια δεν βγήκε ποτέ από τον καταυλισμό. Πιστεύει ότι αν είχε καταφέρει να συνεχίσει την εκπαίδευσή της θα είχε ένα καλύτερο μέλλον. Τώρα, η μόνη της ελπίδα είναι να καταφέρει να εγκατασταθεί σε μια άλλη χώρα.

Εδώ και δύο δεκαετίες, η Σομαλία ταλανίζεται από εσωτερικές ένοπλες συγκρούσεις. Η ξηρασία και η εντεινόμενη από το 2011 βία απλώς ήρθαν να επιδεινώσουν μια ήδη απελπιστική κατάσταση. Εκατοντάδες χιλιάδες Σομαλοί εκτοπίζονται μέσα στην ίδια τους τη χώρα ή διαφεύγουν σε γειτονικές χώρες για να γλιτώσουν.

Το 2011, περίπου 200.000 άνθρωποι έφτασαν στο Νταντάμπ, σε μια βορειοανατολική επαρχία της Κένυας, ανεβάζοντας τον πληθυσμό των καταυλισμών που υπάρχουν εκεί σχεδόν στο μισό εκατομμύριο. Οι καταυλισμοί αυτοί αποδείχθηκαν εξαιρετικά ανεπαρκείς για να υποστηρίξουν μια τόσο πολυάριθμη εισροή ανθρώπων. Ως εκ τούτου, οι περισσότεροι νεοαφιχθέντες υπέφεραν από σοβαρότατη έλλειψη νερού, τροφής, καταλύματος και ιατρικής περίθαλψης. Μόνο από ον Ιούλιο κατάφεραν οι ανθρωπιστικές οργανώσεις να ανταποκριθούν σωστά στις τεράστιες ανάγκες των προσφύγων.

Αλλά και μετά ακόμη, εκδηλώθηκαν επιδημίες ιλαράς και χολέρας, με περισσότερα από 1500 κρούσματα ιλαράς μεταξύ των προσφύγων, όλων των ηλικιών. Στο πρόγραμμα ψυχικής υγείας των Γιατρών Χωρίς Σύνορα –ένα από τα πολλά προγράμματα που λειτουργεί η οργάνωση στο Nταντάμπ- έλαβαν περίθαλψη περισσότεροι από 1500 ασθενείς ενώ σήμερα διεξάγονται περισσότερες από 700 εξετάσεις ψυχικής υγείας κάθε μήνα.

Η Guardian στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Νίκαιας – video

Δείτε στη σελίδα της  Guardian το νέο μίνι ντοκιμαντέρ από τους δημιουργούς του Debtocracy και του Catastroika

http://www.guardian.co.uk/world/greek-election-blog-2012/video/2012/jun/15/greek-elections-2012-greece 

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Το μεγαλύτερο ελληνικό νοσοκομείο αντιμέτωπο με τις καταστροφικές συνέπειες των περικοπών

 Δυο χρόνια από την επιβολή του μνημονίου το εθνικό σύστημα υγείας βρίσκεται στα πρόθυρα κατάρρευσης καθώς νοσοκομεία σε όλη τη χώρα ακυρώνουν προγραμματισμένες επεμβάσεις λόγω ελλείψεων υλικών.

 Ένα εφιαλτικό σενάριο που παρουσιαζόταν σαν φόβητρο, για την περίπτωση μη αποδοχής των δανειακών συμβάσεων, γίνεται πραγματικότητα λίγα 24ωρα πριν από τις κρίσιμες εκλογές της 17ης Ιουνίου.

 Η εφημερίδα Guardian βρέθηκε στο Γενικό Κρατικό Νίκαιας, ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία των Βαλκανίων, και παρακολούθησε την αγωνιώδη καθημερινή μάχη γιατρών και νοσηλευτών.

 

Watch Guardian’s new video on Greek health system from the creators of Debtocracy and Catastroika documentaris

FARC: 48 years of revolutionary struggle -Miguel Urbano Rodrigues*

Πηγή: www.odiario.info

Via Tlaxcala

There is no precedent in the history of Latin America involving a comparable revolutionary saga. Founded nearly half a century ago, the FARC-EP’s guerrillas have been fighting against the most powerful army of South America, armed and financed by U.S. imperialism. Successive governments in Bogotá have announced over the years the FARC’s imminent end. But no speech or defamation by the presidents and generals serving the oligarchy can hide the obvious: the FARC-EP, which is a Marxist-Leninist guerrilla army and political party, continues the struggle for an independent, progressive and independent Colombia.

The Revolutionary Armed Forces of Colombia-People’s Army (FARC-EP) commemorated its 48 anniversary on May 27.

The event was celebrated in the jungles and mountains of the country by the thousands of fighters who are fighting for an independent, democratic and progressive Colombia. There is no precedent in the history of Latin America involving a comparable revolutionary saga. Founded nearly half a century ago, the FARC-EP’s guerrillas have been fighting against the most powerful army of South America, made up of 300,000 soldiers armed and financed by U.S. imperialism.

Bowing to pressure from Washington, the United Nations and the European Union placed the FARC-EP on the list of terrorist organizations and offered rewards of millions of dollars for the capture or murder of members of the FARC-EP’s leadership.

The Pentagon and CIA mounted a global campaign to stick on the FARC-EP the infamous label of «narco-guerrillas.» Successive governments in Bogotá announced over the years the FARC’s imminent end. But no speech or defamation by the presidents and generals serving the oligarchy can hide the obvious: the FARC-EP, which is a Marxist-Leninist guerrilla army and political party, continues the struggle on multiple fronts toward the eventual conquest of power, and every month the news releases of the Secretariat publicizes combat actions that have caused casualties within the Colombian army.

Όργιο καταστολής στα σύνορα με την Ελλάδα «πρωταγωνιστή»

H ΑΝΤΙΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΕ

Σε δεκάδες χιλιάδες απελάσεις μεταναστών προχώρησαν το 2011 τα κράτη – μέλη, με την Ελλάδα να φιγουράρει στη δεύτερη θέση ανάμεσα στις χώρες με τις περισσότερες «επιστροφές». Αν μπορούσαν (μες στην απανθρωπιά και αναλγησία τους) θα ξαπόστελναν κι άλλους. Αλλωστε αρνήθηκαν την είσοδο σε εκατοντάδες χιλιάδες εξαθλιωμένους που συνωστίζονταν στους συνοριακούς σταθμούς στα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ. Αυτό αναδεικνύει η «Ετήσια Ανάλυση Κινδύνων 2012», συνολικά για την ΕΕ, του FRONTEX (ευρωενωσιακός οργανισμός για την επιτήρηση των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ).

Επιπρόσθετα, και αυτό το κείμενο αποδεικνύει ότι η Ελλάδα είναι χώρα διέλευσης μεταναστών στο ταξίδι τους για άλλο κράτος – μέλος, όχι τελικός προορισμός τους. Οτι εγκλωβίζονται εδώ ελέω Σένγκεν και «Δουβλίνο 2». Ταυτόχρονα, τα στελέχη του FRONTEX ανησυχούν ότι με τα μέτρα λιτότητας στην Ελλάδα θα χαλαρώσουν τα μέτρα καταστολής στα σύνορα, επιτρέποντας έτσι είσοδο περισσότερων μεταναστών την ώρα που το μεγάλο ευρωενωσιακό κεφάλαιο και πολιτικοί του εκφραστές κλείνουν τις «στρόφιγγες» εισόδου, εφόσον έχουν ήδη εδώ αρκετούς ιθαγενείς (ημιάνεργους, απασχολήσιμους και κακοπληρωμένους) για να ξεζουμίσουν.

Συγκεκριμένα, η Ανάλυση σημειώνει ότι «όσον αφορά τις πραγματοποιηθείσες επιστροφές (σ.σ. απελάσεις μεταναστών) το 2011 τα κράτη – μέλη πραγματοποίησαν 148.853 τέτοιες επιστροφές (…) Τις περισσότερες έκανε η Βρετανία, ακολουθεί η Ελλάδα». Δε διευκρινίζει πόσους έδιωξαν οι ελληνικές κυβερνήσεις, ωστόσο από τις ελληνικές αρχές βγαίνουν στοιχεία που μιλούν για 25.000 «επιστροφές» μόνο πέρσι. Σύμφωνα με στοιχεία της ΕΛ.ΑΣ., την τριετία 2009-2011 έγιναν συνολικά 83.951 «επαναπροωθήσεις» (απελάσεις με συνοπτικές διαδικασίες που απαγορεύονται από το διεθνές δίκαιο), 49.039 απελάσεις και 4.241 «εθελοντικές επιστροφές».

Le Monde diplomatique:Radical solutions-Serge Halimi

»Οι φοιτητικές διαδηλώσεις του περασμένου μήνα στο Κεμπέκ έχουν καταστήσει σαφές, για άλλη μια φορά, ότι οι πολιτικές λιτότητας δεν μπορεί να επιβληθούν  παρά μόνο με αυταρχικές μεθόδους. Περισσότερο από το ένα τρίτο των σπουδαστών στην επαρχία επλήγη μετά την απόφαση της φιλελεύθερης (κεντρώας) κυβέρνησης του Jean Charest  να αυξήσει τα δίδακτρα κατά 75% σε πέντε χρόνια. Η Εθνοσυνέλευση του Κεμπέκ, σε ειδική συνεδρίαση στις 18 Μαΐου, απαγόρευσε το δικαίωμα της ελεύθερης συνάθροισης και διαδήλωσης. Έτσι, όπως είναι επόμενο η στέρηση μιας δημοκρατικής κατάκτησης   (της πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση) είναι λογικό να  ακολουθείται από την κατάργηση μιας θεμελιώδους ελευθερίας.»

by Serge Halimi*

 Last month’s student protests in Quebec have made it clear, yet again, that austerity policies cannot be imposed except by authoritarian methods. More than a third of the students in the province struck after Jean Charest’s liberal (centrist) government decided to increase student fees by 75% in five years; the National Assembly of Quebec, in a special session on 18 May, curtailed the rights of free association and demonstration. Thus, cutting off a democratic achievement (access to higher education) was logically followed by the suspension of a fundamental freedom.

This radical reaction can also be seen in France. When the conservative coalition was defeated after an election campaign during which it abundantly used far-right arguments, it did not turn to voters in the centre to regain their support. Instead, Sarkozy’s successors have chosen to take the most reactionary position on every issue — against immigrants and welfare “scroungers” — in the hope of winning over National Front voters whose self-image fits that of the “worker who doesn’t want the guy who does not work to make more that he does” (1).

Ευρωπαϊκο Δίκτυο για το Δικαίωμα στην Υγεία -Διακήρυξη της Ναντέρ

 Το Ευρωπαϊκό Δίκτυο για το Δικαίωμα στην Υγεία συστάθηκε κατά την ευρωπαϊκή συνδιάσκεψη που διεξήχθη στην Ναντέρ (Παρίσι, Γαλλία) στις 12 και 13 Μαϊου 2012, όπου συγκεντρώθηκαν αντιπρόσωποι συλλογικοτήτων, συνδικαλιστικών και πολιτικών οργανώσεων που αγωνίζονται για την υπεράσπιση των συστημάτων υγείας από Γερμανία, Βέλγιο, Ισπανία, Γαλλία, Ελλάδα, Ιταλία, Ιρλανδία, Πολωνία και Σλοβακία.

Κατά τη συνδιάσκεψη αυτή διαπιστώθηκε ότι σε όλη την Ευρώπη μαίνεται μια ταυτόχρονη, συγκροτημένη και συντονισμένη πολιτική ιδιωτικοποίησης των συστημάτων υγείας, πρόνοιας και κοινωνικής προστασίας, φορολόγησης των ασθενών και των ασφαλισμένων, κλεισίματος νοσοκομείων και απάλειψης τοπικών υπηρεσιών υγείας. Η ασκούμενη πολιτική χρησιμοποιεί σαν πρόσχημα την κρίση και το χρέος.

Πρόκειται για μια διαδικασία που εγείρει ισχυρές αντιστάσεις, όχι μόνο εκ μέρους των επαγγελματιών υγείας και των συνδικαλιστικών οργανώσεών τους αλλά και εκ μέρους συλλογικοτήτων και κομμάτων. Σε πολλές χώρες οι κινητοποιήσεις οργανώνονται από κοινού από χρήστες των υπηρεσιών υγείας, τοπικούς πληθυσμούς, επαγγελματίες υγείας, συλλογικότητες, κόμματα και συνδικάτα.

Μια από τις αποφάσεις της ευρωπαϊκής συνδιάσκεψης είναι η ταυτόχρονη πραγματοποίηση συνεντεύξεων Τύπου στις 5 Ιουνίου προκειμένου να ανακοινωθούν οι πρώτες αποφάσεις και οι συντονισμένες δράσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο για την υπεράσπιση των συστημάτων υγείας, πρόνοιας και κοινωνικής προστασίας.

 

Διακήρυξη της Διεθνούς Συνδιάσκεψης της Ναντέρ  

13 – 14 Μαϊου 2012

 Σε μια συγκυρία βαθιάς κρίσης του καπιταλισμού, η υγεία των λαών επιδεινώνεται σε ευρωπαϊκό επίπεδο από την οικονομική, οικολογική και κοινωνική κρίση που ενισχύει τις ανισότητες.

Η χρονιά που πέρασε σημαδεύτηκε από μια επιτάχυνση της κρίσης στην Ευρώπη. Μια δεύτερη τραπεζική κρίση διαφαίνεται τον ορίζοντα. Οι πολιτικές λιτότητας που εφαρμόζονται ταυτόχρονα σε όλες τις χώρες από την Ευρωπαϊκή Ενωση επιφέρουν μια γενικευμένη κάμψη της οικονομίας ή ακόμα, όπως συμβαίνει στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες, μια βαθιά ύφεση.

Οι ευρωπαίοι ηγέτες επιδιώκουν την σταδιακή επιβολή μιας ακόμα σκληρότερης και μη ανακλητής λιτότητας που περνά μέσα από την επικύρωση του Δημοσιονομικού Συμφώνου και του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας.

O colonialismo está de volta – Clóvis Rossi*

Folha de S.Paulo, 27/05/2012

Europa transforma a Grécia em neocolônia com uma política de ‘humilhação demencial’

Em pleno século 21, o colonialismo praticado por europeus está de volta. Mas, desta vez, não se aplica a remotos países africanos, sul-americanos, asiáticos. Vale para um país da própria Europa, a Grécia. 

O termo «neocolônia» foi usado por Costas Lapavitsas, professor de Economia na Escola de Estudos Africanos e Orientais da Universidade de Londres. «Se a Grécia perseverar com as políticas atuais na eurozona, a economia vai encolher e estagnar. O país se tornará um canto empobrecido, envelhecido e profundamente desigual, uma neocolônia em tudo menos no nome».

Exagero de acadêmico sem responsabilidade de governo e, por isso, livre para usar palavras fortes? Não.

O chefe do governo italiano, Mario Monti, um tecnocrata extremamente moderado e que está impondo a seu país uma receita de austeridade parecida com a da Grécia, reconhece que «a Grécia perdeu sua soberania», o que é a mesma coisa que dizer que se tornou colônia.

Ελληνική Χαλυβουργία- Διεθνής Αλληλεγγύη

Η έμπρακτη αλληλεγγύη των Δανών εργατών μεταφέρθηκε χτες, στην πύλη του χαλυβουργείου

Βοήθεια απ’ το υστέρημά τους έστειλαν Δανοί εργάτες

Το ποσό των 20.000 ευρώ που συγκέντρωσαν Δανοί εργάτες παραδόθηκε χτες στους απεργούς του Ασπρόπυργου

Τρανή απόδειξη για τη σημασία και τη διεθνή διάσταση που έχει ο περήφανος αγώνας των απεργών χαλυβουργών εδώ και 7 μήνες, αποτέλεσε η χθεσινή επίσκεψη στην πύλη της Χαλυβουργίας πολυμελούς αντιπροσωπείας συνδικαλιστών και βουλευτών από τη Δανία εκπροσωπώντας την επιτροπή αλληλεγγύης που έχει συγκροτηθεί στη χώρα τους για τους χαλυβουργούς του Ασπροπύργου. Η επιτροπή που στήθηκε μετά και από επίσκεψη χαλυβουργών εκεί, κατάφερε να συγκεντρώσει και να παραδώσει στους απεργούς 20.000 ευρώ σαν πρώτη δόση. Χρήματα που συγκεντρώθηκαν όπως ενημέρωσαν από χιλιάδες εργάτες πολλών εργασιακών χώρων της Δανίας, σωματεία, Συνδικάτα, Ομοσπονδίες αλλά και απλούς ανθρώπους στους οποίους μετέφεραν το σκληρό αγώνα των χαλυβουργών.

Χαιρετίζοντας ο Κλάους Ολσεν εκ μέρους της επιτροπής αλλά και του σωματείου Χτιστάδων Δανίας τόνισε ότι:« Οταν πριν από περίπου 7 μήνες αρνηθήκατε τους όρους σκλαβιάς που πρότεινε ο Μάνεσης, πήρατε μια μεγάλη απόφαση. Να μην κάνετε πίσω. Να υπερασπιστείτε μισθούς και δικαιώματα. Να παλαίψετε από κοινού για τους απολυμένους. Ο ηρωικός αγώνας σας έγινε σύμβολο ενάντια στην συντονισμένη αντεργατική επίθεση στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη. Είμαστε σίγουροι ότι θα νικήσετε. Οι Δανοί εργάτες είμαστε μαζί σας και θα σας στηρίζουμε μέχρι το τέλος. Μέχρι την τελική νίκη».

Χαιρετισμούς αλληλεγγύης απηύθυναν ακόμα και οΜπράιαν Ολσεν,οικοδόμος, ο Νικολάι Βιλούμσεν, βουλευτής του Πρασινοκόκκινου κόμματος Δανίας και ο Γιόχαν Πέτερσον, Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Δανίας.

Βοήθεια και από τη Σουηδία

Εκδήλωση πραγματοποίησε το ΚΚ Σουηδίας το περασμένο Σάββατο στο Γκέτεμπουργκ, για να εκφραστεί η αλληλεγγύη στον ηρωικό αγώνα των απεργών χαλυβουργών στην «Ελληνική Χαλυβουργία». Στην εκδήλωση που παραβρέθηκε και ο Γραμματέας της Οργάνωσης Σκανδιναβίας του ΚΚΕ Πάνος Απέργης, συγκεντρώθηκε από μέλη, φίλους του Κόμματος, εργαζόμενους σε διάφορους κλάδους ενίσχυση 5.000 ευρώ , η οποία και θα παραδοθεί στο Σωματείο.

Open letter to Alexis Tsipras

And after having waited for so long 

 finally the time to weigh anchor has come

Dear Comrade Alexis Tsipras,

We are writing to you as citizens of European countries which, like Greece, have faced the «debtocratic» offensive of the financial and oligarchical powers in Europe.

We turn to you and through you to the thousands of Greek citizens who cast their votes for your political organization to express our gratitude, our solidarity and our support for your determined resistance against the neoliberal devastation of the material conditions of daily life and of the very possibility of a life in common in Greece. We support you in your struggle for another way, a way which will mean justice, dignity and democracy for the Greek people, and for all peoples throughout the European Union.We enthusiastically welcome your success in the latest Greek elections, and we also applaud your insistence on the incontrovertible meaning of these results; we encourage you to persevere in this course of action which has already furnished an example and a cause for hope for millions of men and women from all over Europe.

Τυνησία: Διακήρυξη της συνέλευσης ΕυρωπαϊκήΕπανάσταση

 Assemblée EuropeanRevolution-Tunisie مجلس الثّورة الأوروبيّة بتونس

www.tlaxcala-int.org

1.Υπογράφοντας με το καθεστώς Ben Ali, τη συμφωνία για την ένταξη της Τυνησίας, η Ευρωπαϊκή Ένωση μετέτρεψε την χώρα σε μία ακόμα επαρχία της και τους πολίτες της σε μια μάζα από φθηνούς εργάτες και καταναλωτές στην υπηρεσία της κερδοσκοπίας  των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων , κατά κύριο λόγο των πολυεθνικών . Η ελευθερία , όμως, διακίνησης των προϊόντων και των εμπορευμάτων , δε συνοδεύτηκε και από την ελευθερία «διακίνησης» των ανθρώπων  . Και το τσουκάλι με τον χρυσό που τόσο απλόχερα δόθηκε στις επιχειρήσεις δεν είχε ως αποτέλεσμα και την  διεύρυνση των πολιτικών δικαιωμάτων των πολιτών, ανδρών και γυναικών  της Τυνησίας. Με άλλα λόγια, αν και οι πολίτες της ΕΕ είναι καλοδεχούμενοι στην Τυνησία και μπορούν να έρχονται και να μένουν όποτε και όπως αυτοί θέλουν, οι Τυνήσιοι και οι Τυνήσιες  είναι ουσιαστικά ανεπιθύμητοι στο έδαφος της ΕΕ. Ως εκ τούτου, το σύμφωνο ένταξής της μοιάζει  περισσότερο με σύμφωνο υποταγής, που εγκαθιδρύει ένα νέο «προτεκτοράτο».

2.H επαρχία της Τυνησίας  μετατράπηκε  έτσι σε οφειλέτη των ευρωπαϊκών τραπεζών και κυβερνήσεων. Τα συμφέροντα από αυτό το απεχθές χρέος, ακόμα και αν δεν αντιπροσωπεύουν παρά μία σταγόνα στον ωκεανό της οικονομικής κρίσης, που σήμερα κλονίζει την Ευρώπη, συνιστούν μεγάλα ποσά για την Τυνησία, τα οποία αποσπώνται από παροχές του κρατικού προϋπολογισμού για  την παιδεία , την υγεία και γενικότερα για την ανάπτυξη.

3.Η Επανάσταση στην  Τυνησία έχει πολύ δρόμο ακόμα μπροστά της για να ολοκληρωθεί. Ο δικτάτορας -τον οποίο μας αρέσει να αποκαλούμε «δοτό»- έφυγε , αλλά η μηχανή της εξουσίας και της διαφθοράς που τέθηκε σε εφαρμογή υπό τη «βασιλεία» του είναι πάντα παρούσα. Ο λαός της Τυνησίας θέλει πολλά ψωμιά ακόμη για να εγκαθιδρύσει μία πραγματική δημοκρατία. Για να το κάνει, πρέπει να βρει την δική του φωνή , μακριά  από τις δήθεν συμβουλές ενδιαφέροντος από όλους αυτούς που ξαφνικά, την επομένη της 14ης Ιανουαρίου 2011, αποκαλύφθηκε πως δεν είναι τελικά φίλοι του. Καθένας από αυτούς τους νέους «φίλους», από τη Μαδρίτη ως τη Βαρσοβία, περνώντας  από το Βερολίνο, το Μοναχό και το Βουκουρέστι, είναι εξίσου πρόθυμος να προτείνει το δικό του «μοντέλο δημοκρατικής μετάβασης», συνοδευμένο με υποσχέσεις για ωραία πακέτα επιχορηγήσεων. Ωστόσο, η κρίση που πλήττει σήμερα την πλειοψηφία των ευρωπαϊκών χωρών, ξεκινώντας από την Ελλάδα και την Ισπανία, καταδεικνύουν το αδιέξοδο, στο οποίο έχουν περιέλθει αυτές οι χώρες, μετά τη μετάβασή τους από την δικτατορία στη «δημοκρατία» των αγορών και των αφεντικών  τους, των τραπεζιτών.-μπανγκστερς.

Nάμαστε λοιπόν βαθειά μέσα σε μια Δημοκρατία της Βαϊμάρης αλα ελληνικά…

Εξήντα επτά χρόνια μετά το τέλος του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου και τη δίκη της Νυρεμβέργης …

 Πηγή: contra-xreos.gr

του Γιώργου Μητραλιά

Στερούμενη αντιφασιστικών παραδόσεων και πρακτικών, η ελληνική αριστερά σχεδόν κάθε απόχρωσης, παρακολουθεί ανήμπορη και αμήχανη την επανάληψη στη χώρα της του δράματος της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης όχι σαν φάρσα αλλά πιθανότατα σαν τραγωδία που προαναγγέλλει μεγάλα ευρωπαϊκά δεινά. Αυτό μαρτυρούν τα πρόσφατα γεγονότα: αφού επένδυσε, κατά τους τελευταίους μήνες, τις ελπίδες της στην αριστερά που τοποθετείται στα αριστερά της νεοφιλελεύθερης σοσιαλδημοκρατίας (ΠΑΣΟΚ), η κατεστραμμένη και απελπισμένη ελληνική μικροαστική τάξη τής γυρίζει τη πλάτη σε χρόνο ρεκόρ και ψάχνει τώρα στο άλλο άκρο της πολιτικής σκακιέρας τις ριζοσπαστικές λύσεις των ιστορικών και κατακλυσμικών προβλημάτων της.

Πράγματι, ήταν αρκετό που οι σχηματισμοί της λίγο ή πολύ ριζοσπαστικής αριστεράς (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Δημοκρατική Αριστερά,…) φάνηκαν ανίκανοι να εκμεταλλευτούν το γεγονός ότι μονοπωλούσαν ντε φάκτο την αντιπολίτευση στη λεγόμενη κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας του τραπεζίτη Λουκά Παπαδήμου, για να της γυρίσουν, μέσα σε λίγες βδομάδες, τη πλάτη και να προσανατολιστούν προς σχηματισμούς που βρίσκονται στους αντίποδες της ριζοσπαστικής αριστεράς, στην ακόμα και νεοναζιστική άκρα δεξιά, ολάκερα κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας! Έτσι, αυτά τα κόμματα και συνασπισμοί στα αριστερά του ΠΑΣΟΚ, όχι μόνο βλέπουν να συρρικνώνονται δραστικά αυτά τα 50%-54% των προτιμήσεων που συγκέντρωναν όλα μαζί στη διάρκεια αυτού του χειμώνα, αλλά και ότι αυτή η μείωση γίνεται εν μέρει προς όφελος μιας βίαιης, ρατσιστικής και πογκρομικής άκρας δεξιάς, που θέλει να ξεμπερδεύει με ό,τι είναι κόκκινο ή ακόμα και ροζ. Και όλα αυτά μέσα σε μερικές βδομάδες, σχεδόν από τη μια μέρα στην άλλη!…

Διδάγματα από την Αργεντινή για την Ελλάδα- Κλάουντιο Κατς*

 »Η φωτιά που άναψαν οι Έλληνες εξαπλώνεται σε όλη την Ευρώπη και θα καθορίσει ποιος θα πληρώσει τις συνέπειες της κρίσης. Τις εξελίξεις αυτές τις παρακολουθούμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον στη Λατινική Αμερική. Πολύ λίγα νέα αναμένονται με τόσες ελπίδες όσο μια νίκη των λαϊκών δυνάμεων στην Ευρώπη.»

Πηγή: www.elegr.gr

Οι συγκρίσεις του παραδείγματος της Αργεντινής με την κατάρρευση της Ελλάδας είναι αναρίθμητες. Οι αναλυτές προσπαθούν να διακρίνουν κατά πόσον τα μέτρα που έλαβε η μία χώρα ανακουφίζουν ή επιδεινώνουν την κατάσταση της άλλης . Η αξιολόγηση αυτή επεκτείνεται συνήθως και σε άλλες χώρες στην περιφέρεια της Ευρώπης, όπως η Πορτογαλία και η Ιρλανδία. Στα κοινωνικά κινήματα όμως κυριαρχεί μια άλλη ανησυχία: Ποια διδάγματα προσφέρονται από την εμπειρία της Νότιας Αμερικής στη μάχη κατά της προσαρμογής.

Παρόμοιες διασώσεις

Η Ελλάδα αντιμετωπίζει το ίδιο δράμα που υπέστη η Αργεντινή στα μέσα του 2001. Η κυβέρνηση της Συμμαχίας |1| ακολούθησε την νεοφιλελεύθερη πολιτική του Μένεμ και το εκρηκτικό δημόσιο χρέος ώθησε τη χώρα σε στάση πληρωμών. Στην δεκαετία του ‘90 το εν λόγω χρέος ανήλθε από 84.000 σε 147.000 εκατομμύρια δολάρια και η πληρωμή των τόκων προκάλεσε ασφυξία στα δημόσια οικονομικά. Αυτές οι εκταμιεύσεις τριπλασίασαν τις τρέχουσες δαπάνες, υπερέβησαν κατά εξι φορές τις δαπάνες για την κοινωνική πρόνοια και κατά 23 φορές τους πόρους που διατίθενται σε προγράμματα για την απασχόληση.

Σε τακτά χρονικά διαστήματα υπήρξαν αναχρηματοδοτήσεις έκτακτης ανάγκης για την αποφυγή χρεοστασίου. Οι χρηματοδοτήσεις αφορούσαν σε ανακύκλωση δανείων με τοκογλυφικό επιτόκιο (η εν λόγω διαδικασία είναι γνωστή ως «ασπίδα») |2|) και σε απεγνωσμένη ανταλλαγή τίτλων ομολόγων προκειμένου να αναβληθούν οι πληρωμές (το «mega-swap»)|3|). Οι πιστωτές προεξοφλούσαν τη μη βιωσιμότητα αυτών των εγχειρημάτων και του ποσοστού «κινδύνου της χώρας»- αξιολογώντας ότι η αδυναμία του οφειλέτη παρέμενε σε πολύ υψηλά επίπεδα. |4|.

Η Ελλάδα γλιστρά προς τον ίδιο γκρεμό. Μετακυλύει ένα συνολικό χρέος όπως τότε η Αργεντινή και χρησιμοποιεί τις ίδιες μεθόδους για να βοηθήσει τους πιστωτές. Είχε συμφωνήσει σε ένα σχέδιο διάσωσης πριν από ένα χρόνο για να ξεφύγει από την ασφυκτική έλλειψη ρευστότητας και τώρα αντιμετωπίζει μια μεγάλη κρίση αφερεγγυότητας.

Το ίδιο πλαίσιο οδήγησε πριν μια δεκαετία στην κοινωνική καταστροφή της Αργεντινής (54% φτώχια , 35% ανεργία, πείνα των πιο φτωχών στρωμάτων). Η υποβάθμιση (αποικοδόμηση) αυτή επιδεινώνονταν με κάθε προσπάθεια της κυβέρνησης να επιδείξει ικανότητα πληρωμής . Οι μισθοί μειώθηκαν και οι έμμεσοι φόροι αυξήθηκαν παράλληλα με την μείωση των δαπανών του προϋπολογισμού για την εκπαίδευση και τις διαδοχικές επεκτάσεις του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης.

Στο δρόμο για τις κάλπες της 6ης Μαϊου

 »Σίγουρα η κρίση ωφελεί συγκεκριμένα συμφέροντα, ωστόσο η εξαθλίωση του λαού δεν οδηγεί σε σωστούς δρόμους. Η κρίση του καπιταλιστικού συστήματος έδωσε ευκαιρίες κερδοσκοπίας και πλουτισμού με την Ελλάδα να γίνεται το πείραμα της Ευρώπης για την διάλυση του κοινωνικού κράτους και την περικοπή των εργασιακών δικαιωμάτων και των ελευθεριών που μέχρι σήμερα θεωρούνταν δεδομένα…Nα πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ και περαστικά στο Μάριο Λώλο για το φωτογραφικό υλικό που παραχώρησε, δίνοντας εικόνα στα κείμενα μας, με την ευχή να αποδοθεί για πρώτη φορά δικαιοσύνη, πίσω από τα κράνη της αστυνομίας. Επίσης να ευχαριστήσουμε τους ανθρώπους που δέχτηκαν να μιλήσουν και να καταθέσουν την άποψη τους, αναλύοντας τα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα και εξαπλώνονται στην υπόλοιπη Ευρώπη.»

 Σας παρουσιάζουμε το όγδοο και τελευταίο μέρος της έρευνας της δημοσιογραφικής ομάδας του CyprusNews.eu για την κρίση στην Ελλάδα

Σε κλίμα οικονομικής κρίσης η Ελλάδα οδεύει προς τις εκλογές της 6^ης Μαΐου. Οι δημοσκοπήσεις δε δείχνουν κανένα κόμμα ικανό να εξασφαλίσει αυτονομία, ενώ στη Βουλή ο χάρτης διευρύνεται, με νέες δυνάμεις – κάποιες στα όρια του φασισμού – να διεκδικούν θέσεις στα έδρανα. Την ίδια στιγμή επιστρατεύονται ξανά τα διλήμματα ευρώ και μέτρα, ή χρεοκοπία και χάος, ενώ ο λαός βουλιάζει στην απελπισία.

Πού θα στραφούν οι Έλληνες ψηφοφόροι;

Ποια είναι η ψήφος «λογικής» την οποία ζητούν δυνάμεις όπως το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και το ΛΑΟΣ;

Η οργή θα εκφραστεί με ψήφο σε δυνάμεις όπως η «Χρυσή Αυγή»;

Τα κόμματα που θα μπουν τελικά στο ελληνικό κοινοβούλιο θα είναι σε θέση να αποσαφηνίσουν και να υπηρετήσουν την εντολή που πήραν;

Άγνωστο…

 Ρεκόρ Ανεργίας

Το προεκλογικό κλίμα διαμορφώνεται σε μία Ελλάδα με κλειστά μαγαζιά, ανοιχτά μαγαζιά που ετοιμάζονται να κλείσουν, επιχειρηματίες στα πρόθυρα χρεοκοπίας και εργαζόμενους χωρίς δουλειά. Τα στοιχεία για την ανεργία στην Ελλάδα, σπάνε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο φτάνοντας το Γενάρη το 21,8%, δηλαδή 1.084.668, ανθρώπους. Η αύξηση των ανέργων στην Ελλάδα του μνημονίου φτάνει το 46,6% σε σχέση με τον Ιανουάριο του 2011 και έχοντας αυξηθεί κατά 344.913 άτομα σε σχέση με τον Ιανουάριο του 2011.

Διδάγματα από τη Βενεζουέλα – Ορέστης Σταμόπουλος

201  χρόνια από την Διακήρυξη Ανεξαρτησίας της Βενεζουέλας*

Το όνομα Βενεζουέλα αποδίδεται ιστορικά σε μεταμόρφωση του ονόματος Βενετία (Venezia), με την οποία είχαν σχέσεις οι ιθαγενείς της δυτικής Βενεζουέλας. Ισχυρίζονται ότι ο εξερευνητής Αμέρικο Βεσπούτσι με τον Αλόνσο δε Οχέδα, έδωσαν αυτό το όνομα, όταν πρωτοείδαν τα σπίτια των ιθαγενών Άνιου που εξείχαν από το νερό και θύμισαν στον Ιταλό Βεσπούτσι την Βενετία. Σύμφωνα με μια άλλη, λιγότερο δημοφιλή θεωρία, το όνομα προέρχεται από μια λέξη των ιθαγενών και σήμαινε Μεγάλο Νερό, όπως ήταν γνωστός ο κόλπος του Μαρακαΐμπο.

Μας διδάσκει η Βενεζουέλα σήμερα;

Του Ορέστη Σταμόπουλου

Εξαιρετικά χρήσιμα συμπεράσματα και εύγλωττοι παραλληλισμοί…

Μέχρι το 1998 η Βενεζουέλα, αυτή η άγνωστη σε πολλούς χώρα της Λ. Αμερικής, ήταν γνωστή για το φυσικό κάλλος, τις πρωτιές στους διεθνείς διαγωνισμούς ομορφιάς και το άφθονο πετρέλαιό της (πέμπτη εξαγωγική χώρα στον κόσμο). Από εκείνη τη χρονιά όμως φημίζεται και για κάτι άλλο, την Μπολιβαριανή Επανάσταση* και το χαρισματικό της πρόεδρο, Ούγκο Τσάβες Φρίας. Πώς όμως διαμορφώνεται μέχρι τότε και πώς ανατρέπεται, εν συνεχεία, το κοινωνικό-πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας;

Ιστορικό πλαίσιο

Στις αρχές του 20ού αιώνα, τα κοινωνικά και πολιτικά δρώμενα της Βενεζουέλας σημαδεύονται από πέντε διαδοχικές δικτατορίες. Επιπλέον, η ανακάλυψη μεγάλων κοιτασμάτων πετρελαίου γίνεται η αιτία αύξησης της παρεμβατικότητας των ΗΠΑ στην περιοχή. Ο ολοκληρωτικός αποκλεισμός των φτωχών λαϊκών στρωμάτων από τη νομή του εθνικού πλούτου και των ανελεύθερων πολιτικών των δικτατόρων δημιουργεί κοινωνικές εντάσεις και παλλαϊκή αγανάκτηση, που βρίσκει διέξοδο στην ίδρυση της σοσιαλδημοκρατικής Accion Democratica, το 1945, με ηγέτη τον Ρόμουλο Μπετανκούρτ. Λίγο αργότερα και με απώτερο στόχο να ισορροπήσει το υπό διαμόρφωση αστικό πολιτικό σύστημα, ακολουθεί η ίδρυση του χριστιανοδημοκρατικού κόμματος Partido Social Cristiano.

Γιώργος Αυγερόπουλος – Cinema activism με συνέπεια 12 χρόνων

Η κατανόηση του ξένου και μακρινού κλειδί για την κατανόηση του δικού μας κοντινού και εφήμερου

Τα ντοκιμαντέρ του Εξάντα, ψυχή του οποίου είναι ο Γιώργος Αυγερόπουλος, από την Αργεντινή και τη Γουατεμάλα, μέχρι την Ιρλανδία και την Ισλανδία, έφεραν στις οθόνες μας όψεις της αντίστασης, έδειξαν το κόστος της «ανάπτυξης» και τους υπαίτιους της κρίσης και ότι τα Μνημόνια δεν αποτελούν μονόδρομο. Στη συνέντευξη που μας παραχώρησε καταθέτει την εμπειρία του για τον άγριο καπιταλισμό της εποχής μας.

                      «Τίποτα δεν είναι μακριά, όλα είναι δίπλα μας»

 

Συνέντευξη στο Λεωνίδα Βατικιώτη

– Ο τίτλος του ντοκιμαντέρ για την Γουατεμάλα, Υπέροχη Μακροοικονομία, ξεχείλιζε ειρωνεία. Ποια αντίθεση θέλατε να υπογραμμίσετε επιλέγοντας αυτό τον τίτλο;

 – Νομίζω πως ο όρος «ανάπτυξη» θα πρέπει να επανεξεταστεί από τη διεθνή κοινότητα. Ζούμε στη μαγική εποχή όπου τα νούμερα δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματική ζωή. Δεν είναι δυνατόν να μιλάς για «ανάπτυξη» και ο πληθυσμός να λιμοκτονεί ή να ζει σε άθλιες συνθήκες. Στην περίπτωση της Γουατεμάλας, η κυβέρνηση δηλώνει περήφανη για μια ανάπτυξη που φτάνει το 4% και την ίδια στιγμή το 50% των παιδιών κάτω των 5 ετών υποσιτίζονται. Να τη βράσω λοιπόν τέτοια «ανάπτυξη»! Νομίζω πως μια ανάπτυξη που δεν καταμετρά κοινωνικούς παράγοντες και περιβαλλοντικούς παράγοντες μεταξύ άλλων, είναι ψεύτικα νούμερα σε ένα χαρτί χωρίς καμιά αξία απολύτως.

 – Πιστεύεις ότι αντίστοιχα φαινόμενα ακραίων αντιθέσεων σε ένα περιβάλλον άνθησης των οικονομικών δεικτών έχουν πάψει να είναι χαρακτηριστικό χωρών της καπιταλιστικής περιφέρειας;

 – Φυσικά και αυτό θα εντείνεται συνεχώς. Πιστεύω πως το πρόβλημα είναι συστημικό.

Παρατηρώντας την παγκόσμια εικόνα εύκολα βλέπουμε πως υπάρχουν πλέον περισσότεροι ναυαγοί παρά ναυτικοί. Το σύστημα αφού αυτοπυροβολήθηκε στο πόδι το 2008, ξερνάει κόσμο και καταπίνει ζωές. Τα βιβλία της ιστορίας του μέλλοντος ίσως χαρακτηρίσουν την εποχή που ζούμε τώρα ως «Τα χρόνια του άγριου καπιταλισμού», του αγριότερου οικονομικού μεσαίωνα που γνώρισε ποτέ η ιστορία.

Μόνο η σύγχρονη ΑΡΙΣΤΕΡΑ και οι κοινωνικοί αγώνες μπορούν να πνίξουν το αυγό του φιδιού

Το ιστολόγιό μας στρατευμένο στον αγώνα ενάντια στο φασισμό της σύγχρονης εποχής θέλει να παρουσιάσει κείμενα, άρθρα, σκέψεις όλων όσων επιθυμούν να δώσουν προεκλογικά αυτή τη μάχη.

Να μιλήσουν οι άνθρωποι του καθημερινού μόχθου, οι νέοι και οι νέες , όλοι όσοι  θέλουν να αντισταθούν στις καθημερινές προκλήσεις βίας  ενάντια στη ζωή μας.

Τα κόμματα της αριστεράς δίνουν τη μάχη τους.

Να μιλήσει και η πραγματική ζωή .

 Να στρατευτούμε όλοι μαζί ενάντια στον κίνδυνο της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης μιας κοινωνικής και πολιτικής τερατογένεσης που θα αναδυθεί μετά τις εκλογές  και θα την υποστεί  ο ελληνικός λαός , εμείς, πολύ σύντομα και πολύ σκληρά.

 Διεκδικούμε τις ζωές μας.

 Είναι σημαντική η ψήφος μας όσο ποτέ.

ΟΧΙ στην αποχή διαμαρτυρίας.

Για όσες και όσους θέλουν να στείλουν κείμενα e-mail :contram@otenet.gr 

Διατροφική ασφάλεια και βιοποικιλότητα

 Του Γιάννη Τόλιου

Στις 15-17 Απρίλη ’12, πραγματοποιήθηκε στο Μπακού Αζεραμπαϊζάν περιφερειακή Συνδιάσκεψη του FAO (Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ) με συμμετοχή εκπροσώπων των χωρών της Ευρώπης και Μέσης Ασίας, καθώς ειδικών επιστημόνων και κοινωνικών οργανώσεων. Αντικείμενο της Συνδιάσκεψης ήταν τα θέματα διατροφικής ασφάλειας. Την τελευταία δεκαετία ο αριθμός των ατόμων που υποσιτίζονται ξεπέρασαν τα 1,2 δισεκατομμύρια άτομα, από 800 εκατ. αρχές 2000. Παρ’ ότι το πρόβλημα εμφανίζεται έντονο στις αναπτυσσόμενες χώρες και στις αναπτυγμένες ο αριθμός αυξάνει εξ’ αιτίας της κρίσης (στην ΕΕ προσέγγισε τα 80 εκατ. άτομα). Στην Ελλάδα λόγω των ακραίων νεοφιλελεύθερων μέτρων όλο και περισσότεροι πολίτες καταφεύγουν για επιβίωση στα δημόσια συσσίτια (δημοτικών, κοινωνικών, εκκλησιαστικών οργανώσεων).

1. Οι βαθύτερες αιτίες της διατροφικής κρίσης

Οι αιτίες στέρησης του βασικότερου μέσου ύπαρξης, της διατροφής, δεν οφείλεται στην ανεπάρκεια της παραγωγής τροφίμων ή στις «κακές σοδειές» όπως «εξηγούν» διάφοροι απολογητές του συστήματος, αλλά κυρίως στην άνιση κατανομή των παραγομένων τροφίμων μεταξύ χωρών, λαών και κοινωνικών τάξεων. Τα ακραία καιρικά φαινόμενα ασφαλώς επηρεάζουν την παραγωγή αλλά δεν αποτελούν κύρια αιτία. Επίσης η δυσκολία απόκτησης βασικών μέσων συντήρησης από φτωχά λαϊκά στρώματα, έχει σχέση με την ακρίβεια τροφίμων η οποία συνδέεται με την κερδοσκοπία στα διεθνή χρηματιστήρια εμπορευμάτων και τις μονοπωλιακές τιμές που επιβάλλουν μεγάλες βιομηχανίες και αλυσίδες Super-Markets.

Ποιος θα τιμήσει τους Πακιστανούς; Κώστας Κάρης

Αριστερά ο Humayun Anwar και δεξιά ο Wakar Ahmed

Ο Humayun Anwar (Χομαγιούν)*, ο μικρότερος νεκρός, ήταν γεννημένος στις 4 Αυγούστου 1993 και δεν είχε κλείσει ούτε τα 19! Ζούσε εδώ με τον θείο του, ο οποίος και έχει αναλάβει όλα τα διαδικαστικά.

Ο δεύτερος, ο Wakar Ahmed *(Βακάρ, ή Αφζάλ για τους φίλους του) ήταν γεννημένος στις 1 Ιανουαρίου 1979 και ήταν 33 χρονών. Ο Wakar ήταν συγχωριανός των δυο πρώτων.

 ”Ποιος θα μιλήσει γι’ αυτούς, ποιος θα τους τιμήσει; Η οικογένειά τους σίγουρα. Αμφιβάλλουμε το κράτος του Πακιστάν. Η Ελλάδα; Η ΤΡΑΙΝΟΣΕ; Το υπουργείο Εσωτερικών; Οι κοινωνικές οργανώσεις; Τα κόμματα; Της Αριστεράς; Οι πολίτες; Κανείς;”

via http://aristeroblog.gr/node/665

Διαβάσατε, ακούσατε την είδηση -εκτός αν χάθηκε μαζί με τις ειδήσεις των καναλιών. Στο Κρυονέρι, στις γραμμές του τρένου, την Παρασκευή το μεσημέρι. Ι.Χ. αυτοκίνητο με επιβάτες δύο ηλικιωμένους βρέθηκε στις γραμμές του τρένου σε σημείο όπου δεν υπήρχε διάβαση – ίσως από ατύχημα.

Οι τροχοί του κόλλησαν στις σιδηροτροχιές. Τρεις Πακιστανοί, που αντιλήφθηκαν τι είχε συμβεί, έτρεξαν να βοηθήσουν. Οι δυο εξ αυτών άρχισαν να σπρώχνουν το αυτοκίνητο. Τη στιγμή εκείνη διέρχονταν αμαξοστοιχία Intercity, που εκτελούσε το δρομολόγιο Θεσσαλονίκη – Αθήνα.

Η Κούβα που αλλάζει – Αλίκη Βεγίρη

Όταν γύρω στο τέλος του 2010 οι αρχές της Κούβας ανακοίνωσαν ότι σκόπευαν να αποσυμφορήσουν το κράτος, αρχής γενομένης από τον Μάρτιο του επόμενου έτους, με απολύσεις της τάξης του μισού έως ενός εκατ. κρατικών υπαλλήλων, από το σύνολο των 4.5 περίπου εκατ., η αλήθεια είναι ότι αυτό ακούστηκε σαν σεισμός πολλών ρίχτερ. Κάποιοι χάρηκαν, γιατί ίσως θα γίνονταν μάρτυρες μιας άλλης πτώσης κάστρου του υπαρκτού σοσιαλισμού, από τα τελευταία εναπομείναντα, κάποιοι άλλοι θορυβήθηκαν γιατί μαζί με την Κούβα ίσως χανόταν και το όνειρο για έναν άλλο καλύτερο κόσμο.

 Και η Κούβα κατόρθωσε να οικοδομήσει αυτόν τον άλλο κόσμο, να ξαναδώσει πίσω την χαμένη αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια του λαού της, να εξαφανίσει την ανέχεια, την πείνα, την εγκληματικότητα, την ανασφάλεια για το αύριο και να παραμείνει σταθερά όλες αυτές τις δεκαετίες, από το 1959 μέχρι σήμερα δίπλα στους φτωχούς και τους μη προνομιούχους. Σύμφωνα με έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας, όλα αυτά τα χρόνια πέτυχε να εξασφαλίσει δωρεάν κοινωνικές υπηρεσίες και συντάξεις για όλους, υψηλής ποιότητας παιδεία και περίθαλψη, κάτι που τής το αναγνωρίζουν ακόμα και οι εχθροί της, πέτυχε να εξαφανίσει τον αναλφαβητισμό, (στην υπόλοιπη Λατ. Αμερική ανέρχεται στο 9%), πέτυχε να αυξήσει το προσδόκιμο ζωής στα 79 χρόνια, (στις ΗΠΑ είναι στα 78 και στη Λατ. Αμερική στα 73), πέτυχε να μειώσει τη βρεφική θνησιμότητα στις 6 ανά 1000 γεννήσεις, (στις ΗΠΑ είναι 8 και στη Βραζιλία 19), και κυρίως να κρατήσει σε αφθονία και ζωντανά το ρούμι, τη ρούμπα και το πούρο.

Κόσμος (Β΄): Διεθνής αλληλεγγύη – Κολομβία : Ως την τελευταία σταγόνα των ονείρων μας!

Στην καρδιά της Αμερικής υπάρχει ένα ανθρώπινο καταφύγιο που το αγκαλιάζουν τρεις οροσειρές, το λικνίζουν κατάφυτες κοιλάδες, πυκνά δάση, και το βρέχουν δύο ωκεανοί. Ορμητικά ποτάμια και πηγές μεταμορφώνουν αυτή τη γη σ΄ένα θαύμα γονιμότητας, που κορυφώνεται στα νότια του Αμαζονίου και κάνει την Κολομβία πολυπόθητο αντικείμενο απληστίας. Και από εκεί ξεκινάει το μαρτύριο ενός λαού: από τη χαρτογράφηση της απληστίας μιας χούφτας ανθρώπων.Η Κολομβία, παρά το γεγονός ότι μπορεί να παρέχει μια αξιοπρεπή ζωή στα 48 εκατομμύρια των κατοίκων της, υποφέρει από μια ελίτ που διαιωνίζει την αποικιακή βία, αγκιστρωμένη στην τοπική εξουσία, προσφέροντας τον πλούτο της χώρας στην διακρατική εξουσία, καταδικάζοντας το λαό σε μια αιματηρή ιστορία λεηλασίας.

Έχουμε πια ξεχάσει πόσες γενιές δε γνώρισαν ποτέ μια αχτίδα ειρήνης , ούτε ηγεσία πρόθυμη να επιτρέψει επιτέλους να κατοικήσει σ΄αυτή τη γη η αληθινή δημοκρατία – κι όχι μια μακάβρια παντομίμα της ιεροτελεστίας της κάλπης, χωρίς περιεχόμενο, που χάνει κάθε δημοκρατικό χαρακτηριστικό της, μέσα στην προσπάθεια εξόντωσης των πολιτικών αντιπάλων. Οι κυβερνώντες, με τη δύναμη της συνεχούς καταστολής , προκειμένου να αποτρέψουν την εξάπλωση του μικροβίου της αξιοπρέπειας, προσπάθησαν να μας αναγκάσουν να θάψουμε βαθειά στην οδύνη μας ,τις κραυγές της απολιθωμένης ανθρωπιάς μας.

Κόσμος (Α’) : Διεθνής αλληλεγγύη – Ο αγώνας κατά της ατιμωρησίας στη Γουατεμάλα

 Η Κεντρική Αμερική κατέχει   το θλιβερό ρεκόρ στο να είναι μια από τις πιο βίαιες περιοχές στον κόσμο, με  ένα αριθμό δολοφονιών τρεις φορές πάνω από τον παγκόσμιο μέσο όρο. Μετά την Ciudad Juαrez στο Μεξικό και την Ονδούρα, η  Γουατεμάλα κατατάσσεται τρίτη στις  γυναικοκτονίες στην περιοχή, και με  96%  ατιμωρησίας. Μετά από  την πρόσφατη ιστορία του πολέμου (νομικά χαρακτηρίζεται  ως εσωτερική ένοπλη σύγκρουση), ο οποίος διήρκεσε 36 χρόνια και στον οποίο σκοτώθηκαν πάνω από διακόσιες χιλιάδες άνθρωποι, κυρίως ιθαγενείς και αγρότες , η Γουατεμάλα εξακολουθεί να μαστίζεται από τη βία, το έγκλημα και την ατιμωρησία.

Μετά τις Συμφωνίες Ειρήνης ,που υπεγράφησαν  το 1996, οι δομές της πολιτικής οικονομικής και στρατιωτικής εξουσίας, παρέμειναν άθικτες στη χώρα. Δεν   σταμάτησε   η ανισότητα, ο ρατσισμός, η βία και η ατιμωρησία, ούτε ξεκίνησε μια  αγροτική και φορολογική μεταρρύθμιση  που θα μείωνε το βαθύ χάσμα των αιτιών της σύγκρουσης. Η διαρθρωτική βία έχει εγκατασταθεί στη Γουατεμάλα και προσωποποιείται από το οργανωμένο έγκλημα και τους οργανισμούς ιδιωτικής ασφάλειας που εμπλέκονται στην τεράστια καταπίεση στον τομέα της γεωργίας. Η συνέχιση της βίας  έχει επιδεινωθεί από την αδυναμία των θεσμών του κράτους και τα εμπόδια που  τέθηκαν στους υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στον αγώνα της κατά της ατιμωρησίας . Η Γουατεμάλα πραγματικά ελέγχεται από λίγες οικογένειες, που συνδέονται με μεγάλες  επιχειρήσεις , οι οποίες νέμονται  τη χώρα, και προστατεύονται λόγω του ελέγχου που ασκούν στα  μέσα μαζικής ενημέρωσης, τα παραδοσιακά κόμματα και τις ένοπλες δυνάμεις του κράτους.

Δωρεάν σελίδα στην Tlaxcala για πολιτική καμπάνια στον κυβερνοχώρο

http://www.tlaxcala-int.org/ 

Η Τλαξκάλα, το διεθνές δίκτυο μεταφραστών για τη γλωσσική ποικιλία, προσφέρει αυτή τη σελίδα δωρεάν στους ακτιβιστές που επιθυμούν να διεξάγουν εκστρατείες στον κυβερνοχώρο . Τα κείμενα των καλεσμάτων θα μεταφραστούν από τα μέλη της Τλαξκάλα σε πολλές γλώσσες , εφόσον είναι σύμφωνα με τις αρχές που περιγράφονται στο Μανιφέστο της Τλαξκάλα.

Μανιφέστο της Τλαξκάλα 

Επικοινωνία: cmp@tlaxcala-int.org