Αντί προλόγου
Για να το πούμε με δυο λόγια: η επιστροφή στους αγώνες που δόθηκαν τον προηγούμενο αιώνα εντός και εναντίον των μηχανισμών της δικαστικής και σωφρονιστικής εξουσίας δεν έχει τίποτα το πρωτότυπο ή το ανεπίκαιρο. Στο εδώ και στο τώρα, η καπιταλιστική αναδιάρθρωση-διαχείριση της κρίσης εξελίσσεται εν πολλοίς με τη μορφή κοινωνικού πολέμου χαμηλής έντασης, με την επιστράτευση όλου του νομοθετικού και δικονομικού οπλοστασίου του αστικού κράτους. Κάθε αγωνιζόμενος άνθρωπος μπορεί πλέον να (για την ακρίβεια: είναι βέβαιο ότι κάποια στιγμή θα) βρεθεί αντιμέτωπος με την κρατική καταστολή, παλιά ή/και νέα, προληπτική ή/και τιμωρητική – και θα χρειαστεί να ξέρει, ή να θυμάται, τότε ότι αυτό που αντιμετωπίζει δεν είναι ένα φαινόμενο που του ενέσκηψε εξ ουρανού, αλλά μια διαδικασία με ιστορία τόσο από τη δική μας μεριά όσο και από τη μεριά του αντιπάλου. Το κείμενο που μεταφράζουμε παρακάτω συνοψίζει την πολύμορφη γαλλική εμπειρία του 20ού αιώνα. Για το σήμερα, καθένας και καθεμία μπορεί να αντλήσει από αυτήν τα διδάγματα που θεωρεί χρησιμότερα.
λεύγα
Η πρόσφατη ιστορία, η ιστορία των αντιαποικιοκρατικών αγώνων της περιόδου 1950-1960, έπειτα η ιστορία των αγώνων στην καθημερινότητα ή στις φυλακές τη δεκαετία του 1970, έδειξε μέχρι ποιου σημείου το δίκαιο εν γένει και οι δικαστικές διώξεις συγκεκριμένα αποτελούν χώρους αγώνα που είναι αναγκαίο να αντιμετωπίζονται ως τέτοιοι σε μια δεδομένη στιγμή. Όταν όμως ακούει κανείς ορισμένες ατζέντες, έχει την εντύπωση ότι η μνήμη αυτή χάθηκε και παρέμεινε αμετάδοτη. Το κείμενο που ακολουθεί ανασύρει κάποιες στιγμές αυτής της μνήμης.
Εδώ και σαράντα χρόνια, ο αριθμός των κρατουμένων δεν παύει να αυξάνεται, δικαιολογώντας, χωρίς καμιά πραγματική συζήτηση, την ανέγερση νέων φυλακών, στο όνομα του «εξανθρωπισμού» των συνθηκών κράτησης. Την 1η Απριλίου 2012, ο πληθυσμός των φυλακών ανερχόταν σε 67.161 κρατουμένους. Τον Φεβρουάριο, το κοινοβούλιο ψήφισε την κατασκευή 24 .000 νέων θέσεων. Την ίδια εποχή περίπου, ο Jean Marie Delarue, γενικός ελεγκτής των καταστημάτων κράτησης, παρουσιάζοντας την ετήσια έκθεσή του, δήλωνε σε μια συνέντευξη στο France Inter ότι, αν η Δικαιοσύνη τιμωρούσε όπως πριν από 30 χρόνια, θα υπήρχαν σήμερα 30.000 κρατούμενοι. Σημείωσε επίσης ότι ο αριθμός των κρατουμένων διπλασιάστηκε τα τελευταία σαράντα χρόνια, πράγμα που δεν συνέβη και με τον συνολικό γαλλικό πληθυσμό. Οι ποινές που επιβάλλονται είναι βαρύτερες. Οι όροι μη προφυλάκισης μειώνονται. Περισσότεροι άνθρωποι στέλνονται στη φυλακή. Μπορούμε έτσι να συναγάγουμε ότι η καταστολή επιτάθηκε, πολλώ δε μάλλον αφού ο αριθμός των κρατουμένων δεν είναι παρά η κορυφή του δικαστικού παγόβουνου.
contramee 