‘’Τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης βρέθηκαν σε αμηχανία,» λέει ο Koray Caliskan, πολιτικός επιστήμονας στο Πανεπιστήμιο του Βοσπόρου . «Ενώ όλος ο κόσμος μετέδιδε τα γεγονότα από την πλατεία Ταξίμ, οι τουρκικοί τηλεοπτικοί σταθμοί άρχισαν να παρουσιάζουν εκπομπές μαγειρικής. Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι δεν έχουμε ελευθερία του Τύπου στην Τουρκία.»
Οι Τούρκοι διαδηλωτές ελέγχουν την κεντρική πλατεία της Κωνσταντινούπολης, την Κυριακή μετά από δύο ημέρες βίαιων συγκρούσεων με τα ΜΑΤ και παρά το γεγονός ότι κατηγορήθηκαν ως «περιθωριακοί εξτρεμιστές’’ από τον πρωθυπουργό, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Οι διαδηλώσεις αποτελούν την μεγαλύτερη λαϊκή πρόκληση για τον πρωθυπουργό ,μετά από μια δεκαετία στην εξουσία, και αποτελεί πλήγμα ενάντια στις φιλοδοξίες του για διεύρυνση των εξουσιών του . Αυτό που ξεκίνησε την περασμένη Δευτέρα ως μια σχετικά μικρή, ειρηνική διαμαρτυρία για να σώσει ένα πάρκο της πόλης , σημείο που προορίζονταν να στηθεί ένα κιτς, οθωμανικού στιλ εμπορικό κέντρο, κατέληξε γρήγορα στις πιο μεγάλες και βίαιες αντικυβερνητικές διαδηλώσεις που έχει να δει η Τουρκία εδώ και πολλά χρόνια. Εκατοντάδες τραυματίστηκαν, ορισμένοι σοβαρά, ως αποτέλεσμα της σκληρής επέμβασης της αστυνομίας και της υπερβολικής χρήσης δακρυγόνων. Τα ΜΑΤ αποχώρησαν από την πρωτεύουσα το βράδυ του Σαββάτου, δίνοντας τη νίκη στους διαδηλωτές.
Οι διαδηλώσεις εξαπλώθηκαν σε ολόκληρη τη χώρα σαν πυρκαγιά, στο ήμισυ των 81 επαρχιών της χώρας, σύμφωνα με το υπουργείο Εσωτερικών, το οποίο επιβεβαίωσε ότι συνελήφθησαν 939 άνθρωποι σε 90 διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες σε όλη τη χώρα, ενώ το κόστος των ζημιών ακόμη δεν έχει ανακοινωθεί.
«Ο Ερντογάν δεν ακούει κανέναν πια’’, δήλωσε ο Koray Caliskan, πολιτικός επιστήμονας στο Πανεπιστήμιο του Βοσπόρου. «Ούτε καν τα μέλη του δικού του κόμματος. Όμως, μετά τις διαμαρτυρίες αυτό το Σαββατοκύριακο, θα πρέπει να αποδεχθεί ότι είναι ο πρωθυπουργός μιας δημοκρατικής χώρας και ότι δεν μπορεί να αποφασίζει μόνος του «
Τα δραματικά γεγονότα στην Κωνσταντινούπολη και άλλες τουρκικές πόλεις αποδεικνύουν επίσης, τη συνενοχή και τον σχεδόν πλήρη έλεγχο της κυβέρνησης στα επίσημα τουρκικά μέσα ενημέρωσης, τα οποία σε μεγάλο βαθμό απέφυγαν να μεταδώσουν ειδήσεις σχετικά με τις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας.
‘’Τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης βρέθηκαν σε αμηχανία,» λέει ο Caliskan . «Ενώ σε όλο τον κόσμο μετέδιδαν τα γεγονότα από την πλατεία Ταξίμ, οι τουρκικοί τηλεοπτικοί σταθμοί παρουσίαζαν εκπομπές μαγειρικής. Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι δεν έχουμε ελευθερία του Τύπου στην Τουρκία.»
Οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχουν επανειλημμένα εκφράσει τις ανησυχίες τους για την έλλειψη της ελευθερίας έκφρασης στην Τουρκία ενώ ο Ερντογάν επικρίνει συνεχώς τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τους δημοσιογράφους που δεν συμφωνούν με τις απόψεις του καθώς και με τις αποφάσεις του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP).
Στον κοινωνικό χώρο για την υγεία βρίσκονται εκ περιτροπής ιατροί διαφόρων ειδικοτήτων. Οι σχετικές ημερομηνίες θα ανανεώνονται κάθε μήνα, ανάλογα με το πρόγραμμα που θα καταρτίζεται.
Παθολόγος: Κάθε Τετάρτη του Μαρτίου.
Πνευμονολόγος: Κάθε Τετάρτη του Μαρτίου (5 με 6 το απόγευμα).
Σε ένα πρωτοφανές όργιο καταστολής και αυταρχισμού επιδείδεται από το πρωί της Πέμπτης (7/3) ισχυρή αστυνομική δύναμη στην Ιερισσό Χαλκιδικής, με τις δυνάμεις των ΜΑΤ να έχουν αποκλείσει το χωριό και να προχωρούν σε συλλήψεις και προσαγωγές κατοίκων.
Από το πρωί αναταραχή επικρατεί στην Ιερισσό με κλούβες των ΜΑΤ να έχουν αποκλείσει το χωριό ενώ οι κάτοικοι έχουν βάλει φωτιά σε λάστιχαδημιουργώντας οδοφράγματα. Στο χωριό χτυπούν οι καμπάνες, ενώ σύμφωνα με αναφορές η αστυνομία προχώρησε σε ρίψη δακρυγόνων μέσα στο χωριό της Ιερισσού, ορισμένα από τα οποία έπεσαν μέσα στο σχολείο, με συνέπεια τρία παιδάκια να λιποθυμήσουν από την εισπνοή των χημικών και ένα να τραυματιστεί στο κεφάλι από τραμαυτίστηκε όταν .
Ένταση επικράτησε έξω από το χωριό με την αστυνομία να απωθεί τον κόσμο ενώ νεότερες πληροφορίες αναφέρουν ότι οι κάτοικοι έχουν συγκεντρωθεί στην πλατεία του χωριού και διμοιρίες της αστυνομίας πραγματοποιούν ελέγχους σε σπίτια.
«Εδώ είμαστε γκάτζοι βέροι, αλλά δεν έχουμε γαϊδουρινή υπομονή. Για την ακρίβεια, δεν έχουμε καθόλου υπομονή, ειδικά όταν μας λένε ότι θα μας επιβάλουν το χρυσό με κάθε κόστος». Ο Γιάννης είναι ένας από τους 7.000 ανθρώπους που συγκεντρώθηκαν χθες στην Αλεξανδρούπολη για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στα μεταλλεία χρυσού στη Θράκη. «Γκάτζος» σημαίνει γαϊδούρι, όσο για την υπομονή όλων εδώ, μοιάζει να έχει προ πολλού εξαντληθεί.
Ταξίδεψαν από την Κομοτηνή, την Καβάλα, την Ξάνθη, την Ορεστιάδα, το Κιλκίς, τη Χαλκιδική για να δώσουν τη δική τους απάντηση στο τελεσίγραφο της κυβέρνησης, πως εντός των ημερών η άδεια για την έναρξη των εργασιών στο Πέραμα και στις Σάπες υπογράφεται. «Πανθρακικός ξεσηκωμός» ήταν το σύνθημά τους και το επιβεβαίωσαν: σε αντίθεση με τη Χαλκιδική, στη Θράκη όλοι οι δήμοι, όλοι οι περιφερειακοί σύμβουλοι, όλες οι επιστημονικές ενώσεις, όλα τα σωματεία έχουν πάρει θέση εναντίον της επένδυσης. Ετσι, βρέθηκαν στον δρόμο δίπλα δίπλα κάτοικοι και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και των Ανεξάρτητων Ελλήνων, δήμαρχοι και περιφερειακοί σύμβουλοι, φοιτητές και μαθητές, μουσουλμάνοι και χριστιανοί, παπάδες και καλοβαλμένες κυρίες, αντιεξουσιαστές και μέλη του ΠΑΜΕ.
Πρώτη ανέβηκε στο βήμα η μαθήτρια Ειρήνη Πατλάκη: «Οι νέοι ανησυχούν περισσότερο από εσάς. Ποτέ δεν θα συνέβαλα σε κάτι τόσο φρικτό. Αυτοί που είναι υπέρ, δεν σκέφτονται ότι για να παίρνουν έναν πενιχρό μισθό θα ξυπνάνε με δυναμίτες; Πουλάτε τη γη μας, το μόνο πράγμα για το οποίο αξίζει να πολεμάς». Στο πνεύμα κι ο μαθητής Φώτης Αυγουστίδης: «Ηρθε η ώρα να δείξουμε στους Καναδούς ότι η ζωή μας δεν εξαγοράζεται ούτε με δολάρια ούτε με ευρώ. Αν θέλουν χρυσό, να πάνε στις θυρίδες της Ελβετίας».
Το χειμώνα του 2007 από μια πρωτοβουλία γονιών, δημιουργήθηκε το παιδικό στέκι “Φτου ξελεφτερία”. Πρωταρχική ανάγκη, η επιθυμία κάποιων ενηλίκων και των παιδιών τους να οργανώσουν μόνοι τους το χρόνο τους και να εκφράσουν τη δημιουργικότητα τους.
Μακριά από την τηλεόραση και την απομόνωση της πυρηνικής οικογένειας, τους τυποποιημένους παιδότοπους και την ανάθεση σε ειδικούς . Μέσα από το παιχνίδι, χωρίς αρχηγούς, μεγάλους και μικρούς, αγόρια και κορίτσια, ντόπιους και ξένους ή ότι άλλο προσπαθεί να μας διαιρέσει, συναντηθήκαμε όλοι εμείς, παιδιά και ενήλικες (γονείς ή όχι) ώστε να διαμορφώσουμε μαζί την καθημερινότητά μας και να λειτουργούμε συλλογικά.
Από τον Απρίλη του 2010 το παιδικό στέκι «φτου ξελεφτερία» στεγάζεται στην κατάληψη του ΠΙΚΠΑ Πετραλώνων στις οδούς Τιμοδήμου και Αντωνιάδου (Ασύρματος).
Με φροντίδα, πολλή δουλειά και συντροφικότητα, το από ετών εγκαταλελειμμένο κτίριο του ΠΙΚΠΑ μεταμορφώθηκε το 2009 από τη λαϊκή συνέλευση της περιοχής σε ζωντανό χώρο εκδηλώσεων, συζητήσεων, προβολών και συνελεύσεων. Φιλοδοξεί να είναι για τη γειτονιά αλλά και όσους-ες επιθυμούν να εμπλακούν, ανάχωμα και τόπος αντίστασης απέναντι στην επέλαση των κυρίαρχων στο όνομα της «κρίσης».
Το παιδικό στέκι ανοίγει κάθε Σάββατο απόγευμα στις 17.00 -στο χώρο της κατάληψης- με προοπτική να συναντηθεί με όσους/ες ενδιαφέρονται από τη γειτονιά ή και από πιο μακριά.
Από το Σάββατο 26/1/2013 και ώρα 17.30 μ.μ., και κάθε δεύτερο Σάββατο θα γίνεται εργαστήρι σχεδιασμού κόμικ για παιδιά άνω των 6 ετών.
Όλα αυτά, εν τω μέσω μιας «κρίσης», που έχει επιβάλει στις ζωές μας ανασφάλεια, φόβο, αμηχανία και ματαιότητα. Στο τέλος μιας εποχής η οποία έχει αλλοτριώσει τόσο βαθιά τις συνειδήσεις και τις ιδέες μας, που μας είναι αδύνατο πια να ονειρευτούμε.
Άλλοι δυο συμπολίτες μας προσήχθησαν πριν από λίγο στην Ασφάλεια Πολυγύρου από κουκουλοφόρους αστυνομικούς. Η τρομοκρατία και η ψυχολογική βία συνεχίζεται.
Εχτές το απόγευμα στην Ιερισσό Χαλκιδικής, δύο συμπολίτες μας καλέστηκαν να παρουσιαστούν στο Α.Τ. Ιερισσού. Εκεί τους ανακοινώθηκε ότι θα μεταφερθούν στον Πολύγυρο στην Ασφάλεια Χαλκιδικής, και ακολούθησαν οικειοθελώς χωρίς να προβάλουν την παραμικρή αντίσταση. Από εκείνη τη στιγμή και για πολλές ώρες κανείς δεν είχε την παραμικρή ενημέρωση για το πού βρίσκονται.
Η βουλευτής Χαλκιδικής ΣΥΡΙΖΑ- ΕΚΜ, Κατερίνα Ιγγλέζη σε πρώτη επικοινωνία με τον Αστυνομικό Δ/ντη Χαλκιδικής κ. Παπουτσή έλαβε τη διαβεβαίωση ότι σύντομα θα ενημερωθεί για το πού βρίσκονται οι προσαχθέντες. Ο κ. Παπουτσής στη συνέχεια απέφυγε να απαντήσει στις συνεχείς της κλήσεις. Όταν έφτασε η βουλευτής στη Αστυνομική Δ/νση ο κ. Παπουτσής δήλωσε άγνοια σχετικά με το πού βρίσκονται οι προσαχθέντες. Πλήθος γυναικών συγκεντρώθηκε μπροστά στο Α.Τ. Ιερισσού απαιτώντας να ενημερωθούν για την τύχη των συμπολιτών μας. Μετά από πολλές ώρες επιτράπηκε η είσοδος των δικηγόρων οπότε και οι προσαχθέντες αφέθησαν ελεύθεροι.
Εκ των υστέρων ενημερωθήκαμε ότι οι δύο συμπολίτες μας, κρατούνταν στα υπόγεια της Αστυνομικής Δ/νσης, παρουσία αστυνομικών της Κρατικής Ασφάλειας Θεσσαλονίκης. Εκεί ανακρίθηκαν παράνομα απουσία δικηγόρων και χωρίς να τους έχουν απαγγελθεί κατηγορίες. Τους ασκήθηκε ψυχολογική βία, προπηλακίστηκαν, βρίστηκαν χυδαία και αναγκάστηκαν, παράνομα, να δώσουν δείγμα γενετικού υλικού (DNA).
Η απαλοιφή κάθε φαινομενικής ασυνέχειας, αφετηρία νέων αγώνων
Απαντούμε με εντατικοποίηση των αγώνων μας για ποιοτικές δημόσιες δωρεάν υπηρεσίες Υγείας, δημιουργώντας συμμαχίες τόσο με τις τοπικές κοινότητες όσο και με εργαζόμενους άλλων χώρων, ως τμήμα μιας εναλλακτικής κοινωνικής πρότασης. Μιας πρότασης συνειδητοποίησης των όρων κοινωνικής και προσωπικής υποδούλωσης, με ταυτόχρονη ανάδειξη και συν-δημιουργία των όρων συλλογικής απελευθέρωσης των κοινωνικών υποκειμένων. Μιας πρότασης, στην οποία κανείς δεν «περισσεύει», στην οποία όλοι παραστεκόμαστε ο ένας στον άλλον: Τραβώντας την ανηφόρα της ζωής χωρίς τα ιλιγγιώδη μονοθέσια «ασανσέρ» που ‘χουν σαν τελικό σταθμό το «ατομικό», ιδιωτικό κενό.
εφημ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
του Νίκου ΛΑΪΟΥ*
Βάζοντας στο κάδρο της εν εξελίξει όξυνσης της καπιταλιστικής κρίσης την ουσιοεξάρτηση, θα μπορούσε να ειπωθεί ότι βιώνουμε τις κατεξοχήν συνθήκες της τελευταίας. Περισσότερο από ό,τι σε κάθε άλλη φάση, σήμερα το εύρος, η σοβαρότητα και η επιμονή των αιτίων και των συμπεριφορών της ουσιοεξάρτησης εντείνονται και καταλαμβάνουν θέσεις κεντρικές στο καθημερινό γίγνεσθαι. Ορισμένοι μόνο από τους παραγωγούς και πολλαπλασιαστές της εξάρτησης, που αξίζει να αναφέρουμε είναι η ελλιπής ή στρεβλή κοινωνικοποίηση (που περνά και από την ανεργία ή την πρόωρη εγκατάλειψη του σχολείου), η εξατομίκευση, η ιδιωτεία, η αποξένωση, τα βαθιά ψυχικά τραύματα. Οι παράγοντες αυτοί δημιουργούν εκρηκτικές συνθήκες στην καθημερινή «συνομιλία» τους με τη διάρρηξη του κοινωνικού ιστού, τη βίαιη φτωχοποίηση, τη διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών Παιδείας, Υγείας και όλων των υλικών και πολιτιστικών υποδομών της κοινωνίας (δηλαδή των μελών της στις μεταξύ τους σχέσεις).
Αγώνας για τη Ζωή ή το Θάνατο. Τα ψέμματα τελείωσαν. Σήμερα συμπατριώτες, να πετάξουμε από τον τόπο μας την Εldorado Gold και το Μπόμπολα
Kατάθεση ψυχής από τους κατοίκους της Χαλκιδικής, είμαστε αλληλέγγυοι στον αγώνα τους απέναντι στο κράτος των κάθε λογής Μπομπολαίων.
via ΕΛ.Λ.Α.Σ.
Σήμερα, Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2013, ο Ασπρόλακκας κατεβάζει από τον Κάκαβο τα νερά του Καρατζά, του Λοτσάνικου, του Καρόλακκα, όπου καταλήγουν εκατοντάδες ρεματιές, βαθιές και απάτητες οι περισσότερες. Που στραγγίζουν τις άνυδρες εποχές του χρόνου τις ρίζες τους τα αιωνόβια άρια, οι οξυές, οι δρυς, οι καστανιές, οι φλαμουριές του αρχέγονου δάσους του Κακάβου.
Σήμερα, Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2013, τα πλούσια, πεντακάθαρα, βουνίσια νερά του Ασπρόλακκα τρυπώνουν κάτω από την φαρδιά κοίτη του στο “φυτώριο” και γεμίζουν τον υδροφορέα του “κάμπου της Ιερισσού”.
Σήμερα ακόμα, Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2013, οι τρεις γεωτρήσεις του Δήμου Αριστοτέλη, στο Κρυονέρι του κάμπου, υδροδοτούν με άφθονο, πεντακάθαρο, βουνίσιο νερό το Στρατώνι, την Ιερισσό, τα Νέα Ρόδα, το νησί της Αμμουλιανής, τη Ουρανούπολη, τους οικισμούς Γαβριάδια και Νηρέας, τα ξενοδοχειακά συγκροτήματα από την Τρυπητή ως την Ουρανούπολη.
Σήμερα, Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2013, πήραμε από το Δασαρχείο Αρναίας τους χάρτες που επισυνάπτονται στην “αίτηση υλοτόμησης” ποου κατέθεσε η Eldorado Gold/Μπόμπολας. Και διαβάσαμε στους χάρτες τη θανατική καταδίκη του βουνού, του αρχέγονου δάσους, των εκατοντάδων μικρών ρεμάτων, των μεγάλων ρεμάτων συνεχούς ροής Καρατζάς, Λοτσάνικο, Καρόλακκας και του Ασπρόλακκα, που μαζεύει όλα τα νερά του υδατοκρίτη του Κακάβου στόν κόλπο της Ιερισσού. Διαβάσαμε το θάνατο του υδροφορέα του “κάμπου Ιερισσού”, το στράγγισμα του Κρυονερίου. Διαβάσαμε ότι στην επόμενη μεγάλη νεροποντή δεν θα υπάρχουν τα αιωνόβια δέντρα για να απλώσουν το προστατευτικό τους δίχτυ πάνω από μας και τον τόπο μας.
Σήμερα, Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2013, η Eldorado Gold/Μπόμπολας θυροκόλλησε στις πόρτες μας το αγγελτήριο του Θανάτου του Τόπου μας και της Ζωής μας.
Από σήμερα, Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2013, όλοι εμείς οι κάτοικοι της “προ του Άθω περιοχής”, να πετάξουμε από τον τόπο μας την Eldorado Gold και το Μπόμπολα. Για τη Ζωή και το Θάνατο.
15.00-17.00. Υποδοχή στη Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών ΕΜΠ
17.30-20.00. Ενότητα 1: Καθεστώτα κρίσης. Μεταλλαγές και εκφάνσεις της κρίσης στις πόλεις της Νότιας Ευρώπης. Παρουσιάσεις: Ισπανία, Πορτογαλία, Ιταλία, Ελλάδα. Συζήτηση. Σχολιαστής: Κωστής Χατζηµιχάλης (Χαροκόπειο Πανεπιστήµιο)
Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου
10.00-13.30. Ενότητα 2. Υπερ-νεοφιλελεύθερη αστική ανάπτυξη. Παρουσιάσεις κοινωνικών κινηµάτων και οργανώσεων: * Πόλεις για την ανάκαµψη (Λισαβόνα) * No-TAV (Τορίνο) * Να ξαναπάρουµε την πόλη. Η Ρώµη δεν πωλείται (Ρώµη) * Επιτροπή Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο στο Ελληνικό (Αθήνα) *Συντονιστική Επιτροπή για τη Διάσωση του Σαρωνικού (Αθήνα) * Πλατφόρµα για την υπεράσπιση του παλιού λιµανιού (Βαρκελώνη) *Πλατφόρµα όχι στο Eurovegas (Μαδρίτη). Συζήτηση. Σχολιαστής: Νίκος Μπελαβίλας (ΕΜΠ).
14:30-18.00. Ενότητα 3. Η κρίση της κατοικίας. Παρουσιάσεις κοινωνικών κινηµάτων και οργανώσεων: * Blocchi Precari Metropolitani (Ρώµη) * Κίνηµα για τον αγώνα για την κατοικία (Φλωρεντία) * Δίκτυο Κοινωνικής Αλληλεγγύης Εξαρχείων-Νεάπολης-Μουσείο (Αθήνα) * Ανοιχτή κοινωνική κατάληψη «Επιβίωση» (Θεσσαλονίκη) * Πλατφόρµα για τα θύµατα του ενυπόθηκου δανεισµού (Βαρκελώνη/ Ισπανία) * Στεγαστικές καταλήψεις και κίνηµα 15Μ (Μαδρίτη) * HΑΒΙΤΑ – Κολεκτίβα για το δικαίωµα στην κατοικία και την πόλη (Λισαβόνα) *Δίκτυο πρώην κρίσιµων γειτονιών (Λισαβόνα). Συζήτηση. Σχολιαστής: Σταύρος Σταυρίδης (ΕΜΠ).
Με το ξέσπασμα της κρίσης, οι χώρες της Νότιας Ευρώπης αντιμετωπίζουν πρωτοφανείς κοινωνικούς, πολιτικούς και οικονομικούς μετασχηματισμούς. Με παρόμοιες ιστορικές, κοινωνικοπολιτικές και πολιτισμικές βάσεις, αλλά και με τις δικές τους ιδιαιτερότητες, οι χώρες αυτές συνιστούν σε μεγάλο βαθμό μία περιφέρεια στο περιθώριο της Ευρώπης. Ιδιαίτερα στη συγκυρία της κρίσης, οι ανισότητες εντός του ευρωπαϊκού χώρου φαίνεται να εντείνονται, αναπαράγοντας προηγούμενα μοντέλα άνισης γεωγραφικά ανάπτυξης και θέτοντας στο επίκεντρο τον προβληματισμό γύρω από την έννοια της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Ωστόσο, η ίδια η συνθήκη της κρίσης μπορεί να γίνει αντιληπτή ως ένα κοινό πλαίσιο κατανόησης των εξελίξεων στη Νότια Ευρώπη. Αν και εκδηλώθηκε με διαφορετικούς τρόπους σε κάθε χώρα, οι αιτίες και οι συνέπειές της, καθώς και οι πολιτικές που υιοθετούνται για τη διαχείρισή της φαίνεται να ακολουθούν παρόμοια πρότυπα.
Έπειτα από μια μακρά περίοδο νεοφιλελεύθερων πολιτικών –οι οποίες κατά κύριο λόγο οδήγησαν στη σημερινή κρίση– επιβάλλονται ακόμη πιο επιθετικές μεταρρυθμίσεις από διεθνείς και τοπικούς παίχτες και συμφέροντα, οι οποίες παρουσιάζονται ως «η αναγκαία και αναπόφευκτη λύση». Μέσα σε ένα «καθεστώς εκτάκτου ανάγκης», υιοθετούνται όλο και πιο αυταρχικές πολιτικές, παραβιάζοντας ή καταργώντας ανθρώπινα, πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα και άλλα κεκτημένα, οδηγώντας σε κοινωνική και οικονομική κατάρρευση.
Πρώην αεροδρόμιο Ελληνικού
Στο παραπάνω πλαίσιο, οι πόλεις αναδεικνύονται στους κατεξοχήν τόπους συμπύκνωσης της κοινωνικής δυσαρέσκειας και των κοινωνικών αγώνων. Σε συνθήκες αυξανόμενης φτώχειας και περιορισμού των ήδη ανεπαρκών κοινωνικών παροχών, ένα ευρύ φάσμα κοινωνικών κινημάτων αναδύεται, επιχειρώντας να εκφράσει τις ανάγκες των κοινωνικών ομάδων που βιώνουν τις επιπτώσεις τις κρίσεις. Ως απάντηση, νέες στρατηγικές επιβίωσης, πρακτικές αλληλεγγύης και κοινωνικά δίκτυα συγκροτούνται σε τοπικό, περιφερειακό και εθνικό επίπεδο. Τα κινήματα αυτά αποκτούν πολλαπλές μορφές και οργανωτικές δομές και, παρότι έχουν συγκεκριμένη χωρική αναφορά, τα αιτήματά τους στρέφονται σε όλες τις κλίμακες λήψης αποφάσεων. Οι διεκδικήσεις και οι δράσεις τους στέκονται κριτικά απέναντι στις παρούσες συνθήκες αποκλεισμού και ανισότητας ενώ εισάγουν νέους συλλογικούς τρόπους οργάνωσης της καθημερινής ζωής στην πόλη.
Η συζήτηση για τις επιπτώσεις της κρίσης στον αστικό χώρο και τις απαντήσεις που επιχειρούν να δώσουν υποκείμενα προερχόμενα από διαφορετικά χωροκοινωνικά πλαίσια, που αντιμετωπίζουν όμως κοινά προβλήματα, αποτελεί βασικό ζητούμενο στη συγκυρία. Αυτό είναι και το θέμα του τριήμερου διεθνούς εργαστηρίου με τίτλο «Καθεστώτα κρίσης και αναδυόμενα κοινωνικά κινήματα στις πόλεις της Νότιας Ευρώπης», το οποίο θα διεξαχθεί στην Αθήνα, στις 7-9 Φεβρουαρίου, στο Πολυτεχνείο. (περισσότερα…)
Λέγεται Zahra Muradi 21 ετών, μετανάστρια , που αφού θαλασσοπνίγηκε με βάρκα, από την γειτονική Τουρκία, πέρασε στην Μυτιλήνη, αναζητώντας καλύτερη μοίρα για την ίδια και το παιδί της, φιλοξενήθηκε στον καταυλισμό προσφύγων της Λέσβου εδώ και 3 μήνες ενώ ταυτόχρονα περίμενε να γεννήσει. Όμως η μοίρα στάθηκε σκληρή γι’ αυτήν. Η νεαρή και όμορφη αυτή κυρία, έπεσε θύμα ρατσιστικής επίθεσης, προ 3ημέρου, και χτυπήθηκε αλύπητα από ρατσιστικές ομάδες με πέτρες στο στήθος, ενώ λίγες μέρες αργότερα γίνεται ρήξη αμνιακού σάκκου, και έρχεται επειγόντως, στο νοσοκομείο «Αλεξάνδρα» για να γεννήσει. Κατά την εισαγωγή της, την ενημέρωσαν ότι πρέπει να πληρώσει 1200 ευρώ για τον τοκετό και αν δεν έχει λεφτά να αφήσει κάποιο «ΑΦΜ» ώστε να μπορέσουν αργότερα, σιγά-σιγά, να πάρουν τα λεφτά.
Η Zahra Muradi είναι μια πτυχή ενός μεγάλου προβλήματος που πυροδοτήθηκε μετά τη έκδοση ενός νόμου του Υπουργείου Υγείας, σύμφωνα με τον οποίο «αποκλείεται η πρόσβαση μεταναστών και ανασφάλιστων, γιατί προβλέπεται διπλασιασμός του κόστους της παροχής της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης στους μη έλληνες πολίτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης και στους πολίτες των τρίτων χωρών». (ΦΕΚ Β 3096/23.11.12).
Στα μέσα της δεκαετίας του ’90 , στην προ –ιντερνέτ εποχή ,στα χρόνια του σταθερού τηλεφώνου, μια ομάδα νέων ανθρώπων βλέποντας ένα νέο ‘’πολιτισμό’’να εισβάλλει από τα παράθυρα της νεοσύστατης ιδιωτικής τηλεόρασης και βιώνοντας την επιρροή αυτού του ‘’πολιτισμού’’ στην καθημερινή ζωή της ελληνικής κοινωνίας, αποφάσισε να δημιουργήσει μια κοινότητα δράσης με σκοπό την κριτική στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης . Το όνομα αυτής ΑΝΤΙ-ΜΜέτωπο.
Στην προσπάθεια συμμετείχαν νέοι και νέες , οργανωμένοι αλλά και ανεξάρτητοι αγωνιστές από όλο το φάσμα της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και τον αντιεξουσιαστικό χώρο. Σκοπός της η θεωρητική επεξεργασία του φαινομένου των ΜΜΕ και της επιρροής τους στην κοινωνία αλλά και η κινηματική διαμαρτυρία.
Οι αντιδράσεις από το πρώτο κάλεσμα συμμετοχής ήταν ιδιαίτερα αισιόδοξες. Γράμματα στήριξης της πρωτοβουλίας ερχόταν από όλη την Ελλάδα ,σε μια διεύθυνση που είχε δημιουργηθεί στο ταχυδρομείο, και οι συναγωνιστές και συναγωνίστριες ζητούσαν στήριξη για την δημιουργία τοπικών ΑΝΤΙ-ΜΜΕ ομάδων. Άμεση ήταν και η αντίδραση από τα επίσημα ΜΜΕ τα οποία , με ελάχιστες θετικές εξαιρέσεις , εξέφρασαν τη δυσφορία τους προς το ΑΝΤΙ-ΜΜέτωπο, χαρακτηρίζοντας ‘’νεολουδίτες’’ τα μέλη της πρωτοβουλίας.
Η προσπάθεια αυτή κατέληξε σε αποτυχία και ο λόγος ήταν ότι κανένα κόμμα, πολιτική οργάνωση ή άλλη πολιτική συλλογικότητα της εποχής δεν θέλησε να τη στηρίξει. Δεν ήταν το ιδεολογικό περιεχόμενο του εν εξελίξει μετώπου το εμπόδιο. Αν μη τι άλλο αρεσκόμασταν στην ιδεολογική πάλη ‘’εντός των χαρακωμάτων’’. Το πρόβλημα ήταν στη σύνθεση των διαφορετικών πολιτικών χώρων που είχαν βρει ένα κοινό σημείο πάλης το οποίο αντανακλούσε ευρύτερη κοινωνική διαμαρτυρία. Στο βαθμό που η προσπάθεια θα έμενε σε επίπεδα παραγωγής κειμένων και εκδηλώσεων , μια Αντι-ΜΜΕ λέσχη ας πούμε , δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Αλλά το άνοιγμα της δράσης της σε πανελλαδικό επίπεδο με κινηματικές εκδηλώσεις και διαμαρτυρίες εκείνη την εποχή δεν μπορούσε να ελεγχθεί από κανέναν.
Emilie Lorins(1874 – 1912),Pionnière du mouvement féministe
Το χρέος και τα μέτρα λιτότητας δεν είναι καθόλου ουδέτερα από πλευράς φύλου. Παντού στην Ευρώπη οι γυναίκες πληρώνουν το πιο υψηλό τίμημα για τις πολιτικές που επιβάλλονται στο όνομά του χρέους, παντού πλήττονται κατ’ απόλυτη προτεραιότητα, σε όλες τις πλευρές της ζωής τους. Στη διάρκεια δύο εβδομάδων, φεμινίστριες της Πορτογαλίας, της Ισπανίας, της Ελλάδας, της Αγγλίας και της Ουγγαρίας γύρισαν όλη τη Γαλλία και μίλησαν σε συγκεντρώσεις με θέμα ” Κοινωνικό κραχ, άνομο δημόσιο χρέος, λιτότητα και φεμινισμός”. Ο επόμενος σταθμός της φεμινιστικής περιοδείας θα είναι η Ισπανία. Το κείμενο που ακολουθεί είναι η εισήγηση της Σόνιας Μητραλιά σε αυτή την περιοδεία.
Η πιο παλιά φεμινιστική εφημερίδα στην Ευρώπη.Το πρώτο τεύχος της »Mouvement féministe»(10 novembre 1912).
της Σόνιας Μητραλιά
Στην Ελλάδα, εμείς οι γυναίκες υφιστάμεθα μία πρωτοφανή ιστορική οπισθοχώρηση των δικαιωμάτων μας και της καθημερινής μας ζωής.
Και ιδού σε τι συνοψίζεται η καθημερινή ζωή στην Ελλάδα στην εποχή της Τρόικας: ακραία ανασφάλεια και φτώχεια, καταπίεση και εξαρτήσεις, βία, αποκλεισμό από την πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη και… απελπισία!
Απελπισία, επειδή η Τρόικα και οι ντόπιοι υπάλληλοί της επιμένουν, σαδιστικά ξανά και ξανά σε αυτή την καταστροφική και στείρα πολιτική , που έχει ήδη καταστρέψει το κράτος πρόνοιας σε λιγότερο από τρία χρόνια, που τίναξε στον αέρα την οικονομία, που προκάλεσε την ύφεση, και έχει εκτοξεύσει την ανεργία στα ύψη…
Οι δείκτες του χρέους είναι αμείλικτοι. Τα 299 δισεκατομμύρια δολάρια του δημόσιου χρέους το 2009, πριν τη συμφωνία με την Τρόικα, δηλαδή το 129,3% του ΑΕΠ, ξεπέρασε τα 368 δισεκατομμύρια το 2011(169% του ΑΕΠ), όπως δείχνουν τα επίσημα στοιχεία της κυβέρνησης, και σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις θα υπερβεί το 200% του ΑΕΠ, το 2020…
Πώς να μην απελπιζόμαστε λοιπόν, όταν η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού, τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες, υφίστανται τις καταστροφικές συνέπειες αυτών των πολιτικών, που όχι μόνο δε λύνουν το πρόβλημα του χρέους, αλλά μας βυθίζουν όλο και περισσότερο στην ανθρωπιστική κρίση και στο χάος, και όλα αυτά…για το τίποτα!
Το παρακάτω κείμενο μοιράζεται στα σχολεία, μετρό κλπ
Αντιφασιστική Κίνηση στο 7ο
Αμπελόκηποι/Γκύζη/Πολύγωνο
Φασισμός σήμερα …
Για την ανεργία στην Ελλάδα του σήμερα, υπεύθυνοι είναι οι μετανάστες, σύμφωνα με τα ΜΜΕ και την κάθε κυβέρνηση. Προσπαθούν να στρέψουν την απογοήτευση του κόσμου και το φόβο για το αύριο στο μίσος και την αγανάκτηση απέναντι στον πιο αδύναμο. Μέσα από τη μισάνθρωπη λογική, ότι η αιτία της εξαθλίωσης βρίσκεται στο διπλανό που δεινοπαθεί, κρύβεται η ιδεολογία του φασισμού, που έρχεται να δώσει απαντήσεις από το παρελθόν: βασανισμό μεταναστών, στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ξυπνάει τα πιο ταπεινά ένστικτα του να βρεις έναν εχθρό στον πιο κοντινό σου, τον διαφορετικό και αφήνει ανέπαφους τους πραγματικούς φταίχτες: τους ισχυρούς και πλούσιους, μάλλον γιατί είναι Έλληνες βιομήχανοι και συμπατριώτες εφοπλιστές.
Οι φασίστες κάνουν τους μάγκες στους μετανάστες αλλά στα αφεντικά και την αστυνομία στέκονται προσοχή…
Ο λόγος των φασιστών και της Χρυσής Αυγής παρόλο που πολλές φορές, χρησιμοποιώντας ακραίο λαϊκισμό, φτάνει μέχρι και στην καταγγελία του συστήματος είναι κούφιος. Δεκάδες δηλώσεις βουλευτών της Χρυσής Αυγής, αλλά και η στάση τους σε κρίσιμες ψηφοφορίες στη βουλή είναι αποκαλυπτικές για τη θέση της απέναντι στους εφοπλιστές και τους τραπεζίτες. Η Χρυσή Αυγή είναι το μακρύ χέρι του συστήματος και του κράτους: Στηρίζει τις φοροαπαλλαγές προς τους πλούσιους, το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου (αρκεί αυτό να γίνεται σε Έλληνες επιχειρηματίες) και παράλληλα δε λέει κουβέντα για τους μισθούς πείνας, για τα δικαιώματα των εργαζόμενων και όσων απολύονται, αλλά καταγγέλλει τις απεργίες (της Χαλυβουργίας, των εργαζόμενων στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης)
Στην τελευταία συνεδρίαση του συντονιστικού στις 7 Ιανουαρίου αποφασίστηκε η δημιουργία ομάδας για την διάθεση «Προϊόντων Χωρίς Μεσάζοντες». Έτσι την Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2013 στις 7 το απόγευμα στο Στέκι μας θα συγκληθεί η ομάδα Προϊόντα Χωρίς Μεσάζοντες του Λιμανιού της Αγωνίας για να ξεκινήσουμε και εμείς να διαθέτουμε στους συμπολίτες μας ελεγμένα, καλής ποιότητας και τιμής προϊόντα.
Έχουν γίνει ήδη οι πρώτες επαφές με παραγωγούς και μπορούμε να διαθέσουμε πάνω από 20 προϊόντα.
Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, πρέπει να σταθούμε στο πλευρό όλων των συμπολιτών μας που μας χρειάζονται. Είναι χρέος μας, μέσα από δράσεις και πρωτοβουλίες, να κάνουμε την κοινωνική αλληλεγγύη πράξη. Να συμμετέχουμε, με όλες μας τις δυνάμεις, ώστε η πρωτοφανής κρίση που διανύουμε, να μην αποδομήσει, αλλά αντίθετα να ενισχύσει τη συνοχή του κοινωνικού μας ιστού. Είναι υποχρέωση μας να είμαστε πρωτοπόροι και δραστήριοι, αρωγοί στο σύνολο των συμπολιτών μας, με κάθε δυνατό τρόπο, αποδεικνύοντας ότι σήμερα, περισσότερο από ποτέ, παραμένουμε στο «εμείς» και όχι στο «εγώ».
Για να πετύχει και να ριζώσει η προσπάθειά μας αυτη χρειαζόμαστε όμως τη βοήθειά σας, τουλάχιστον για:
1) Να πάρουμε όσες πιο πολλές παραγγελίες και όσο πιο γρήγορα γίνεται (ώστε να έχουμε καλύτερη εικόνα του όγκου προϊόντων που θα χρειαστει να διαχειριστούμε).
2) Να ενημερώσουμε φίλους και γνωστούς μας (με μέιλ, τηλέφωνα, φυλλάδια κλπ).
3) Να βοηθήσουμε στο μοίρασμα φυλλαδίων και στις αφισοκολλήσεις.
Δηλώνουμε τη συμπαράστασή μας στη Μονάδα Απεξάρτησης 18 ΑΝΩ, στην ψυχίατρο Κατερίνα Μάτσα, τον ψυχολόγο Σταύρο Κεβόπουλο, όλους τους θεραπευτές, τους θεραπευόμενους, αλλά και τους απεξαρτημένους, που έχουν γίνει στόχος μιας μεθοδευμένης επίθεσης, ενορχηστρωμένης από κύκλους του Υπουργείου Υγείας υπό τον πρώην υπουργό Α. Λοβέρδο. Η επίθεση άρχισε τον Απρίλη του 2012 με αφορμή μια άνωθεν σχεδιασμένη και κατασκευασμένη «καταγγελία» για υποτιθέμενες κλοπές μελών της Επανένταξης, που συμμετείχαν στην μεγάλη αντιμνημονιακή διαδήλωση του ενός εκατομμυρίου πολιτών στην Αθήνα στις 12/1/2012.
Το πόρισμα της ΕΔΕ που διενεργήθηκε από το Σώμα Επιθεωρητών Δημόσιας Υγείας και βγήκε το Δεκέμβρη του 2012 ήταν καταδικαστικό για την Κ. Μάτσα και τον Στ. Κεβόπουλο γιατί αρνήθηκαν να ποινικοποιήσουν τη θεραπεία απεξάρτησης και να παραβιάσουν το ιατρικό απόρρητο, παραπέμποντας στα αρμόδια όργανα μέλη της Κοινωνικής Επανένταξης. Στην πραγματικότητα καταδικάζονται όλοι εκείνοι που δίνουν τη μάχη ενάντια στην απεξάρτηση ως τρόπο ζωής, ενάντια στη χειραγώγηση της συνείδησης διαμέσου των ουσιών, ενάντια στον ατομικισμό και την αποξένωση, ενάντια στην αναγωγή του κοινωνικού φαινομένου της τοξικομανίας σε μία χρόνια, ανίατη αρρώστια του εγκεφάλου, ενάντια στη συντήρηση της εξάρτησης διαμέσου των υποκατάστατων. Εκείνοι που, με τεράστια αυτοθυσία και με τους πενιχρούς μισθούς του δημοσίου, σηκώνουν στις πλάτες τους τη λειτουργία των 32 δομών του 18 ΑΝΩ, που καλύπτουν όλο το φάσμα των εξαρτήσεων.
Η σημερινή πορεία αλληλεγγύης για τους συλληφθέντες της Βίλλας Αμαλίας ήταν εντυπωσιακή σε παλμό και όγκο. Οι αναρχικοί δεν αρκούνται στις αναφορές για ανάγκη αλληλεγγύης· την δείχνουν κιόλας.
Από το βιβλίο της Naomi Klein“Φράχτες και Παράθυρα”(Αϊ στο διάολο, ΔΝΤ).
Σε ανακτημένες αποθήκες ανοίγονται παράθυρα στην Δημοκρατία.
Ιούνιος 2001
Μια γυναίκα με μακριά καστανά μαλλιά και φωνή βραχνή απο το τσιγάρο ρώτησε μέσω ενός διερμηνέα: “Πώς σας φαίνεται αυτό το μέρος; Ως ένα άσχημο γκέτο ή κάτι όμορφο;”
Ήταν μια ερώτηση παγίδα. Βρισκόμαστε σε ένα ερειπωμένο κατειλημμένο κτίριο, σε ένα από τα γραφικά προάστια της Ρώμης. Οι τοίχοι του κτιρίου ήταν καλυμμένοι με γκράφιτι, τα δάπεδα ήταν λασπωμένα και τριγύρω μας υπήρχαν ογκώδεις απειλητικές πολυκατοικίες. Αν κάποιος από τα είκοσι εκατομμύρια τουρίστες που συνέρρευσαν στην Ρώμη πέρυσι είχε στρίψει στον λάθος δρόμο και είχε καταλήξει εδώ, θα συμβουλευόταν τον ταξιδιωτικό οδηγό του και θα έφευγε αμέσως για να πάει να επισκεφθεί κάποιο από τα κτίρια με τις αψιδωτές οροφές, τα σιντριβάνια και τις νωπογραφίες. Ενώ όμως τα απομεινάρια μιας από τις πιο συγκεντρωτικές και ισχυρές αυτοκρατορίες στην παγκόσμια ιστορία διατηρούνται σε άριστη κατάσταση στο κέντρο της Ρώμης, εδώ, στις φτωχογειτονιές της πόλης μπορείς να διαισθανθείς ότι γεννιέται μια νέα, ζώσα πολιτική.
Η συγκεκριμένη κατάληψη ονομάζεται Corto Circuitoκαι είναι ένα απο τα πολλά centri sociali της Ιταλίας. Τα κοινωνικά κέντρα είναι εγκαταλειμμένα κτίρια- αποθήκες, εργοστάσια, στρατώνες, σχολεία που καταλήφθηκαν και μεταμορφώθηκαν από τους καταληψίες σε εστίες κουλτούρας και πολιτικής, απαλλαγμένες από τον έλεγχο τόσο των αγορών όσο και του κράτους. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις υπάρχουν 150 κοινωνικά κέντρα στην Ιταλία.
Αλλά γεννήθηκα στο Βίλνιους, όταν ανήκε στην Πολωνία.
Όταν γεννήθηκα, ο Χίτλερ καταλάμβανε την εξουσία στη Γερμανία.
Το 1933 τον προώθησαν κύματα βαθιάς δυσαρέσκειας και φρενιασμένου εθνικισμού.
Τεράστια πλήθη τον επευφημούσαν, σαν να ήταν Θεός.
Προτιμούσαν να αγνοήσουν το ακριβό τίμημα που συνόδευε μια τέτοια επιλογή.
Στα τέλη της δεκαετίας του ’30 ήμουν ένα αγόρι 5 ή 6 χρονών.
Και όλα αυτά τα απειλητικά γεγονότα συνέβαιναν πέρα από τα σύνορα της χώρας μου.
Στο όμορφο και φιλικό σπίτι μου η ζωή συνεχιζόταν όπως συνήθως.
Συχνά καθόμουν σε ένα καλοστρωμένο τραπέζι, περιβαλλόμενος από μια στοργική οικογένεια.
Και άκουγα αυτές τις λέξεις:
«Αυτό δεν μπορεί ποτέ να συμβεί εδώ…»
Δυο χρόνια μετά οι Ναζί όρμησαν στο διαμέρισμά μας.
Έσυραν τη μητέρα μου κι εμένα στο Γκέτο.
Δολοφόνησαν τον πατέρα μου, τον παππού και τη γιαγιά μου.
Δολοφόνησαν πολλά προσφιλή μέλη της οικογένειάς μου.
Δολοφόνησαν περίπου το 95% των Εβραίων της Λιθουανίας, το πιο υψηλό ποσοστό στην εξόντωση των 6 εκατομμυρίων Εβραίων της Ευρώπης.
Δεν λυπήθηκαν αναρίθμητους Ρώσους αιχμαλώτους πολέμου, Τσιγγάνους, ομοφυλόφιλους, κομμουνιστές και άμαχο πληθυσμό γενικά – με μια λέξη, εκείνους που εμπόδιζαν την πορεία τους προς την καθολική εξουσία.
Σήμερα είμαι ένας από τους λίγους τυχερούς επιζώντες που μπορούν να προσφέρουν μαρτυρία. Το κάνω με την τέχνη μου, τις διαλέξεις μου και τα γραπτά μου.
Σήμερα, οποτεδήποτε οι παλιοί, απειλητικοί και οικείοι τόνοι οποιασδήποτε φασιστικής ή νεοναζιστικής νοσταλγίας επιστρέφουν,
είτε διακηρύσσονται στα αγγλικά, γαλλικά, εβραϊκά ή ελληνικά –
μια ανατριχίλα με διαπερνά.
Πότε θα ενημερωθούν οι λαοί; Πότε θα κοιτάξουν στον καθρέφτη της ιστορίας;
Πότε θα διδαχθούν από τα λάθη του παρελθόντος;
Γιατί το χειρότερο μπορεί να συμβεί εδώ, και πιο σύντομα από όσο νομίζουμε!
Σάμουελ Μπακ, Γουέστον, Μασαχουσέτη, 5 Ιανουαρίου 2013
Tελικά, η πραγματικότητα απεδείχθη ανώτερη κάθε φαντασίας. Στοιχεία που μόλις είδαν το φως της δημοσιότητας δείχνουν ότι η βίαιη καταστολή του κινήματος Occupy Wall Street, το φθινόπωρο του 2011 –τόσο σκοτεινήτότε–, δεν συντονίστηκε απλώς από το FBI, το DHI (Τμήμα Εσωτερικής Ασφάλειας) και τις τοπικές αστυνομίες. Την επιχείρηση καταστολής (η οποία περιελάμβανε, όπως ίσως θυμάστε, βίαιες συλλήψεις, διάλυση ομάδων, εκτόξευση δακρυγόνων στα κεφάλια των διαδηλωτών, δέσιμό τους με χειροπέδες τόσο σφιχτά με αποτέλεσμα τον τραυματισμό τους, τον ασφυκτικό αποκλεισμό τους για ώρες, χωρίς να μπορούν καν να ικανοποιήσουν τις σωματικές τους ανάγκες) συντονίστηκε από το FBI και το DHI, σε συνεργασία με τις μεγάλες τράπεζες.
Το Partnership for Civil Justice Fund (PCJF) πέτυχε μια πρώτης τάξης δημοσιογραφική επιτυχία, εξασφαλίζοντας τα τεκμήρια αυτά. Και, βέβαια, τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης θα έπρεπε να ντρέπονται, καθώς αποδείχθηκε, για άλλη μια φορά, ότι οι μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί είναι οι μόνοι φορείς πληροφόρησης που αναδεικνύουν ζητήματα καταπάτησης της ελευθερίας και των πολιτικών δικαιωμάτων στην Αμερική. Το έγγραφο (βλ. goo.gl/eC95C)αποκαλύπτει την ύπαρξη ενός τρομακτικού δικτύου, στο οποίο συμμετείχαν το DHS, το FBI, η αστυνομία, αντιτρομοκρατικά κέντρα για τη δίωξη του οικονομικού και πολιτικού εγκλήματος, επιχειρήσεις και υπηρεσίες του ιδιωτικού τομέα — και όλοι οι παραπάνω φορείς ανέπτυξαν τόσο στενή επαφή και συνεργασία μεταξύ τους, ώστε τελικά να δημιουργηθεί μια νέα τερατώδης οντότητα, η οποία, σε κάποιες περιπτώσεις, είχε και όνομα: Domestic Security Alliance Council. Το έγγραφο αποκαλύπτει ότι το έργο αυτής της νέας οντότητας σχεδιαζόταν σε κεντρικό επίπεδο και υλοποιούνταν κατά τόπους. Με λίγα λόγια, τα τεκμήρια δείχνουν πώς η αστυνομία και το DHS εργάζονταν, για λογαριασμό των τραπεζών, και σε συνεργασία μαζί τους, για να εντοπίσουν, να συλλάβουν και να εξουδετερώσουν πολιτικά Αμερικανούς πολίτες που κινητοποιούνταν και διαμαρτύρονταν ειρηνικά.
Τα τεκμήρια, που είδαν το φως της δημοσιότητας τη βδομάδα μεταξύ των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, αποκαλύπτουν ένα οργουελικής σύλληψης και πλοκής σχέδιο που ξετυλίγεται σε όλη την επικράτεια, στη μία πόλη μετά την άλλη: σε έξι αμερικανικά πανεπιστήμια, η πανεπιστημιακή αστυνομία έδινε πληροφορίες στο FBI για τους φοιτητές που μετείχαν στο Οccupy, εν γνώσει των πανεπιστημιακών αρχών· τράπεζες συνεργάζονταν με αξιωματούχους του FBI, για την ανταλλαγή πληροφοριών σχετικά με διαδηλωτές που είχαν συλληφθεί από υπαλλήλους της ιδιωτικής ασφάλειας των τραπεζών· το FBI εκπονούσε, στην αρχή κάθε μήνα, σχέδια για τη διάλυση των διαδηλώσεων και άλλων εκδηλώσεων του Occupy και τα κοινοποιούσε στους εκπροσώπους των τραπεζών και των άλλων οργανισμών τους οποίους έθεταν στο στόχαστρό τους οι διαδηλωτές· υπήρχαν ακόμα και απειλές δολοφονίας των ηγετών του Occupy Wall Street από πυρά ελεύθερων σκοπευτών –από ποιους; πού–, που παρέμειναν άγνωστες, σε αντίθεση με την πάγια τακτική του FBI να ενημερώνει όσους κινδυνεύουν, στις περιπτώσεις απειλής εναντίον κάποιου πολιτικού ηγέτη.
Αν θέλετε η δίκη του Mall να πάψει να είναι μυστικό, αν θέλετε να σπάσει επιτέλους η ομερτά των ΜΜΕ, μάθετε περισσότερα (με ντοκουμέντα και υλικό που αποδεικνύει τα παρακάτω και για πρώτη φορά δημοσιεύεται) στο www.facthemall.gr.
Είναι το μεγαλύτερο σκάνδαλο της τελευταίας 20ετίας – και το πιο κρυφό. Ίσως γιατί σε αυτό εμπλέκονται δύο πρωθυπουργοί, επτά υπουργοί και ο πιο πλούσιος Έλληνας στον κόσμο.
Η υπόθεση του Mall Athens, του… «μεγαλύτερου αυθαίρετου της Ευρώπης», επρόκειτο να εκδικασθεί σε τελευταίο βαθμό από την Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας στις 8 Μαΐου. Αλλά για μία ακόμα φορά η υπόθεση πήρε αναβολή.
Μυστηριωδώς (;), ακόμα και η ύπαρξη της δίκης αποσιωπείται από τα ΜΜΕ.
Όπως άλλωστε συμβαίνει εδώ και 9 χρόνια που το σκάνδαλο του Mall βρίσκεται σε εξέλιξη. Ίσως γιατί στη δίκη του Mall διακυβεύεται κάτι πολύ σημαντικό.
Αν η πλευρά Λάτση χάσει, το Mall θα πρέπει να κατεδαφισθεί ή έστω η εταιρεία Lamda να καταβάλει στο Δημόσιο πρόστιμα για κάθε αυθαίρετο τετραγωνικό (από τα 75.000.)! Οι άδειες των δεκάδων καταστημάτων και των κινηματογράφων θα ανακληθούν ή δεν θα ανανεωθούν ξανά. Οι λιγοστοί πολίτες του Μαρουσιού που πριν από 8 χρόνια ξεκίνησαν τον δικαστικό αγώνα θα έχουν κερδίσει τον Λάτση, τον Σημίτη, τον Καραμανλή.
Όμως, εδώ παίζεται κάτι πιο μεγάλο κι από το ίδιο το σκάνδαλο. Εδώ είναι το μυστικό: Το 2003, η τότε κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει το «πρόβλημα» με την αντισυνταγματικότητα του Mall, σκαρφίστηκε ένα τέχνασμα ώστε να περνάει αντισυνταγματικές διατάξεις χωρίς να μπορεί το ΣτΕ να τις κρίνει. Από τότε, η εξωφρενική πατέντα δουλεύει συνέχεια, στην ουσία καταργώντας το ΣτΕ: χθες εκτροπή Αχελώου, σήμερα Βοτανικός, αύριο ίσως Ασωπός.
Αυτό διακυβεύεται στη δίκη του Mall: Θα επιβιώσει το ΣτΕ, η μόνη δημόσια αρχή που μπορεί να σταματάει τις εκάστοτε κρατικές αυθαιρεσίες; Ή θα χάσουμε οι πολίτες ένα από τα πιο αποτελεσματικά μέσα προστασίας που μας απέμεινε..
Διαδίδουμε και ζητάμε συμπαράσταση και από το εξωτερικό
H πρώτη κρίσιμη φάσησυλλογής υπογραφών θα ολοκληρωθεί τα μεσάνυχτα στις 5 Ιανουαρίου 2013, για να κατατεθούν με υπόμνημα στην Εισαγγελία, γι αυτό ζητάμε τη διάδωση, την στήριξη και την συμπαράσταση όλων στο κίνημα υπέρ του πολίτη Πέτρου Καπετανόπουλου, από Ελλάδα και εξωτερικό.
Συγχρόνως, το κείμενο διαμαρτυρίαςείναι πλέον διαθέσιμο στα Αγγλικά,Ισπανικά και Γαλλικά, ενώ λάβαμε και το πρώτο μήνυμα συμπαράστασης από τη Βραζιλία, και ενημερώσεις αναδημοσιεύσεων, της προσπάθειας του κινήματος, από άλλες χώρες.
Ως ελάχιστη ένδειξη τιμής στην Κωνσταντίνα Κούνεβα
»Στον αγώνα που δίνουν τα κινήματα κοινωνικής απελευθέρωσης, ενάντια στη δουλοπρέπεια και τον τρόμο δεν είναι μόνα:Έχουνε μαζί την Κωνσταντίνα Κούνεβα!»
Πηγή: media oasis
του Ανδρέα Μπεντεβή
Τη νύχτα της 22ης του Δεκέμβρη το 2008 άγνωστοι, αφού παραμόνευαν έξω από το σπίτι της στα Πετράλωνα, τής άνοιξαν το στόμα ποτίζοντας το βιτριόλι, τής έριξαν από το ίδιο φονικό υγρό στα μάτια, τήν χτύπησαν και τήν άφησαν να κείτεται στο πεζοδρόμιο…Η όραση της καταστραμμένη, το ίδιο και βασικά ζωτικά όργανα. Ήταν η Κωνσταντίνα Κούνεβα, μετανάστρια από την Βουλγαρία, που πλήρωσε με αυτόν τον τρόπο τον αταλάντευτο αγώνα της σαν ενεργό μέλος του σωματείο Καθαριστριών Αττικής ενάντια στα δουλεμπορικά καθεστώτα του κλάδου που εξακολουθούν ως τα τώρα να αγοράζουν, να πουλούν, να εκβιάζουν και να απειλούν γυναίκες φοβισμένες που δουλεύουν σαν σκλάβες για ένα κομμάτι ψωμί (στην κυριολεξία, όχι για χάριν του λόγου).
Δεν θα αναφερθώ εδώ στο αυτονόητο για το σύστημα γεγονός της ατιμωρησίας των ηθικών αυτουργών της επίθεσης. Γιατί τους φυσικούς, σιγά μην τους έπιαναν! Θα πω μόνο ότι σήμερα πλέον είναι ολοφάνερο που ανήκουν πολιτικά εκείνοι που επιτίθενται δολοφονικά ενάντια στους μετανάστες, ποιοι εκτελούν πολιτικά συμβόλαια θανάτου. Είμαι σίγουρος ότι ήταν φασίστες εκείνοι που ανέλαβαν την υπόθεση Κούνεβα για τα δουλεμπορικά γραφεία τότε.
Αυτά τα δουλεμπορικά γραφεία ενοικίασης υπηρεσιών καθαρισμού αντιπροσωπεύουν τον νεοφιλελευθερισμό στην εκδοχή που πήρε στην εποχή του νεοελληνικού κοινωνικού σχηματισμού: Διπλό το κακό! Και νεοφιλελευθερισμός, και ασύδοτος παρασιτισμός. Όχι ότι θα μπορούσε κι αλλιώς, αλλά στην Ελλάδα αυτού του είδους οι συμμορίες έχουν σχηματίσει ένα παράκεντρο κράτος που λειτουργεί από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 και που εξακολουθεί να απολαμβάνει τα προνόμια του και από άλλες θέσεις -σαν μαυραγορίτης- σήμερα.
Αυτά τα δουλεμπορικά γραφεία, υποχρέωναν και υποχρεώνουν τις εργαζόμενες να αλλάζουν τους τόπους δουλειάς σαν τα πουκάμισα (για τιμωρία), να υπογράφουν για 4 ώρες και να δουλεύουν για 8, να υπογράφουν για 500 ευρώ και να παίρνουν 200, να σκύβουν το κεφάλι σε κάθε εντολή και διαστροφική επιταγή του αφεντικού.
Η Κόκκινη Έρημος στο Κουίνσλαντ της κεντρικής Αυστραλίας*
Η εργατική λέσχη άνεργων , ελαστικά απασχολούμενων και απλήρωτων εργαζόμενων με την παρακάτω επιστολή απευθύνεται προς όσους θέλουν να προσφέρουν στέγη στη λέσχη και χωράφια για καλλιέργεια .
Μπροστά στην πρωτοφανή επίθεση που δεχόμαστε όλοι , τον τελευταίο καιρό , ενάντια στα εργασιακά δικαιώματα και τη ζωή μας συνολικά , αποφασίσαμε , στα πλαίσια της Επιτροπής Αγώνα σε Μαρκόπουλο και Πόρτο Ράφτη , να φτιάξουμε τη λέσχη μας .
Σκοπός μας είναι να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για το δικαίωμά μας στην εργασία και τη ζωή , να βρούμε τρόπους επιβίωσης και να χτίσουμε την αλληλεγγύη μας με την ομαδική μας δράση .
Συγκεκριμένα ψάχνουμε :
1-Χώρο για στέκι της εργατικής μας λέσχης
2-Χώρους που θα στεγάσουν αυτοδιαχειριζόμενες εστίες πολιτισμού , όπου : α) θα προσφέρονται φαγητό , ροφήματα , ζεστασιά , βιβλία , βοήθεια από εθελοντές γιατρούς , δικηγόρους , καθηγητές λυκείου κ.λ.π. και β) θα διοργανώνονται συζητήσεις-εκδηλώσεις για τα προβλήματά μας .
3-Εκτάσεις γης που θα μας παραχωρηθεί η χρήση τους για καλλιέργεια .
11.000.000 ευρώ. Tο τίμημα που κατέβαλε η Hellas Gold, για να αποκτήσει το δικαίωμα εκμετάλλευσης 317.000 στρεμμάτων στη Βόρεια Χαλκιδική με σύμβαση που υπέγραψε με το Ελληνικό Δημόσιο, κατόπιν μεσολάβησης του Πάχτα, τότε υφυπουργού Οικονομίας και σημερινού Δημάρχου Αριστοτέλη. Η σύμβαση έγινε χωρίς διαγωνισμό, με απευθείας ανάθεση σε μια εταιρεία που είχε δημιουργηθεί δυο μέρες πριν (με μετοχικό κεφάλαιο 60.000 ευρώ!) και με απαλλαγή της από οποιαδήποτε ευθύνη αποκατάστασης περιβαλλοντικών ζημιών που είχαν γίνει από την καναδική TVX Gold (έφυγε νύχτα από τα μεταλλεία Κασσάνδρας αφήνοντας απλήρωτους 472 εργαζόμενους – συνολικό χρέος της προς τους εργαζόμενους: 17 εκατ. ευρώ).
95.700.000 ευρώ. Το κέρδος των Μπόμπολα – Κούτρα – Τίμις (κύριων μετόχων της “Ελληνικός Χρυσός”) από την τμηματική πώληση της εταιρείας στη μητρική πολυεθνική European Goldfields.
408.000.000 ευρώ. Η αγοραία αξία των μεταλλείων, όπως υπολογίστηκε από διεθνή οίκο έξι μήνες μετά την πώλησή τους από το Ελληνικό Δημόσιο, δηλαδή 37 φορές παραπάνω. Αυτό δεν εμποδίζει την τότε ελληνική κυβέρνηση να επιδοτήσει την “Ελληνικός Χρυσός” με 15.000.000 ευρώ.
2.300.000.000 ευρώ. Η σημερινή αξία των μεταλλείων στο χρηματιστήριο του Τορόντο, μετά την εξαγορά της European Goldfields από την Eldorado Gold (πολυεθνική εταιρεία με έδρα τον Καναδά και με κύριους επενδυτές funds και τράπεζες όπως η JP Morgan και η Goldman Sachs) η οποία κατέχει πλέον το 95% των μετοχών της Ελληνικός Χρυσός.
15.436.000.000 (!) ευρώ. Η αξία των μεταλλευμάτων που βρίσκονται στα μεταλλεία της Χαλκιδικής.
0 ευρώ. Το κέρδος του Ελληνικού Δημόσιου. Σύμφωνα με τον Μεταλλευτικό Κώδικα, ο ορυκτός πλούτος ανήκει αποκλειστικά στις εταιρείες που τον εκμεταλλεύονται και δεν προβλέπεται η απόδοση δικαιωμάτων στο Δημόσιο από την εκμετάλλευσή του. Γι’ αυτό άλλωστε η Τρόικα αρνήθηκε να αποδεχθεί τα μεταλλεία της Χαλκιδικής στις εγγυήσεις που έδωσε η ελληνική κυβέρνηση για τη δανειακή σύμβαση.
»Δημιουργικές αντιστάσεις και Αντεξουσία-Εγχειρήματα και προβληματισμοί του ριζοσπαστικού κινήματος στον 21ο αιώνα »
Οι εμπορευματικές σχέσεις παράγουν έναν κόσμο απατηλών αναπαραστάσεων, όπου το θέαμα παίρνει τη θέση της πραγματικότητας. Οι καταπιεστικές κοινωνικές σχέσεις αποκρύπτονται, όπως και η προοπτική μιας ριζικά διαφορετικής κοινωνίας, βασισμένης στη συλλογική αυτοδιαχείριση και αυτοδιεύθυνση. Στον αντίποδα, οι δημιουργικές αντιστάσεις αποτελούν συλλογικές καταστάσεις επανοικειοποίησης της ζωής στο σήμερα με όρους αλληλεγγύης.
Δημιουργικές Αντιστάσεις, Αλληλέγγυα Οικονομία, Αυτοδιαχείριση, Αντεξουσία… Το βιβλίο προσεγγίζει τη θεωρητική διάσταση αυτών των εννοιών, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί μια συλλογή βιωμάτων και προβληματισμών που προέκυψαν μέσω της συμμετοχής του συγγραφέα στον Συνεταιρισμό για το Εναλλακτικό και Αλληλέγγυο Εμπόριο «Ο Σπόρος», τη Συνεργατική Τροφίμων «Το Καλάθι» και την Κολεκτίβα Εργασίας «Το Παγκάκι».
Πάνε δύο χρόνια σχεδόν από τη στιγμή που η μικρή ομάδα ανθρώπων που σήμερα εργαζόμαστε στο «Παγκάκι» της Γ. Ολυμπίου στο Κουκάκι, αρχίσαμε να συζητάμε την ιδέα δημιουργίας ενός καφενείου, ενός χώρου συνεύρεσης.
Η ιδέα ξεκίνησε από την κοινή ανάγκη να δώσουμε λύση στο πρόβλημα «εργασία». Οι περισσότερες από μας είμαστε νέες άνεργες, κάποιοι από μας εργαζόμενοι σε επισφαλή επαγγέλματα και σε συνθήκες εχθρικές προς κάθε έννοια αξιοπρέπειας και δημιουργικότητας. Θελήσαμε λοιπόν να δοκιμάσουμε έναν άλλο τρόπο εργασίας, συλλογικό, με σχέσεις σεβασμού, συντροφικότητας και αλληλεγγύης ανάμεσά μας.
Η επιθυμία μας για αυτό το πείραμα μας έφερε κοντά στα τέλη του 2008. Δεν βρεθήκαμε τυχαία. Οι δρόμοι μας συνέκλιναν σταδιακά από διαφορετικές πορείες. Εμπνευστήκαμε από πρωτοβουλίες ανθρώπων και κινημάτων σε όλο τον κόσμο που σε συνθήκες κρίσης, αντί να παραδοθούν στην απελπισία και την εξαθλίωση, επιχείρησαν να δώσουν συλλογικές απαντήσεις στο πρόβλημα της καθημερινής επιβίωσης. Ακουμπήσαμε επίσης στην εμπειρία που μας προσέφερε η συμμετοχή μας στον συνεταιρισμό εναλλακτικού και αλληλέγγυου εμπορίου «ο Σπόρος» και τολμάμε να επιχειρήσουμε στην πράξη μια διαφορετική πρόταση στην οργάνωση της παραγωγικής διαδικασίας. Μια πρόταση που ακόμα διαμορφώνεται και γι’ αυτό δεν είναι εύκολο να την περιγράψουμε ολοκληρωμένα.
Το παρακάτω κάλεσμα υπογράφουν:Magda Alves – Μέλος της πορτογαλικής φεμινιστικής ένωσης UMAR, Sylviane Dahan – «Dones d’Enllac», εκπρόσωπος της FAVB (Ομοσπονδία Ενώσεων Γειτόνων της Βαρκελώνης), Christiane Marty – μέλος της Επιτροπής Φύλου του ATTAC και του Ιδρύματος Copernic, Cathy Menard – Επιτροπή Γυναικών των συνδικάτων SUD του Loiret, Σόνια Μητραλιά – μέλος της Πρωτοβουλίας «Γυναίκες ενάντια στο χρέος και τα μέτρα λιτότητας» και της «Ελληνικής Επιτροπής ενάντια στο χρέος», Judit Morva – μέλος της ευρωπαϊκής φεμινιστικής Πρωτοβουλίας (IFE), Marlene Tuininga – μέλος της Παγκόσμιας Πορείας Γυναικών (MMF) και της WILPF, Christine Vanden Daelen – μέλος του CADTM και της Πρωτοβουλίας «Γυναίκες ενάντια στο χρέος και τα μέτρα λιτότητας», Felicity Dowling – Γυναίκες του Merseyside ενάντια στις Περικοπές
Προσκαλούμε τα δίκτυα, τις ενώσεις και τις πρωτοβουλίες γυναικών στην Ευρώπη σ’ ένα φεμινιστικό Φόρουμ.Θα διεξαχθεί στη Φλωρεντία, στο πλαίσιο του «Firenze 10 + 10», από τις 8 έως τις 11 Νοεμβρίου, στη Fortezza da Basso / www.firenze1010.eu
Ενάντια στο χειρότερο πετσόκομμα των δικαιωμάτων μας από το Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο, ενάντια στις πολιτικές λιτότητας, θέλουμε να ξεκινήσουμε μια διαδικασία επανασυσπείρωσης, να συζητήσουμε τις νέες προκλήσεις και να επεξεργαστούμε εναλλακτικές φεμινιστικές λύσεις. Να οικοδομήσουμε ένα πλατύ και ενωτικό κίνημα φεμινιστικών δράσεων για μια άλλη Ευρώπη – Να ποιος είναι ο στόχος μας!
Κάτω από την πίεση των αγορών, οι πολιτικές λιτότητας εφαρμόζονται ακολουθώντας το ίδιο μοντέλο παντού στην Ευρώπη: αυτό της δραστικής μείωσης των δημόσιων δαπανών, που μεταφράζεται σε περικοπές στις δημόσιες υπηρεσίες, στη κοινωνική προστασία, στους μισθούς, στις συντάξεις, κάποιες φορές και με αύξηση των φόρων, που επιβαρύνει, κατά πλειοψηφία, τους φτωχούς πληθυσμούς. Τα μέτρα αυτά έρχονται να συμπληρώσουν τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων, της «ευελιξίας» της αγοράς εργασίας και της επισφάλειας των μισθωτών σχέσεων.
ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΙΣ ΝΑΖΙΣΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ ΣΥΜΜΟΡΙΕΣ
Το τελευταίο διάστημα μια ολιγομελής ομάδα ρατσιστών/φασιστών επιχειρεί στην ευρύτερη περιοχή της πλατείας Αμερικής να δημιουργήσει ένα καθεστώς φόβου και μισαλλοδοξίας σε βάρος των αφρικανών μεταναστών που ζουν στην περιοχή. Αποκορύφωμα της δράσης τους αποτέλεσε το πογκρόμ που πραγματοποίησαν στις 25 Σεπτέμβρη με τη βοήθεια και προστασία μεγάλων αστυνομικών δυνάμεων, όπου έσπασαν τα γραφεία που στεγάζεται η κοινότητα της Τανζανίας, έσπασαν καταστήματα που ανήκαν σε μετανάστες, επιτέθηκαν και κυνήγησαν μετανάστες που ζουν στη γειτονιά, επιχείρησαν να τρομοκρατήσουν μετανάστες μαθητές μέσα στο σχολείο τους. Κι όλα αυτά τη στιγμή που δεκάδες είναι οι ρατσιστικές επιθέσεις σε μετανάστες (μαχαιρώματα, ξυλοδαρμοί) μέσα στην πόλη από φασιστικές συμμορίες
Η αντιφασιστική κινητοποίηση την επόμενη μέρα από το πογκρόμ, με πορεία στη γειτονιά και συγκέντρωση στην πλ. Αμερικής όπου συμμετείχαν πολλοί περίοικοι, ντόπιοι και μετανάστες, έδωσε μια πρώτη απάντηση στα σχέδια των εν λόγω φασιστοειδών. Όμως, για να σταματήσει η δράση τους απαιτείται η ευρύτερη και διαρκής κινητοποίηση όλων των αντιφασιστών, αντιρατσιστών κατοίκων της περιοχής που δεν θέλουν να κυριαρχήσει στη γειτονιά μας η ρατσιστική βία διάφορων φασιστικών συμμοριών. Τα υπαρκτά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε όλοι όσοι ζούμε στην περιοχή, και τα οποία χρησιμοποιούν ως πρόσχημα οι ρατσιστικές ομάδες, είναι ίδια με όσα υπάρχουν σε πολλές γειτονιές της αθηναϊκής μητρόπολης. Και οφείλονται βασικά στις ασφυκτικές συνθήκες φτώχειας που προκαλούν οι πολιτικά και οικονομικά ισχυροί με την άγρια επίθεση που έχουν εξαπολύσει στα κατώτερα στρώματα της κοινωνίας. Οφείλονται επίσης στις αντικοινωνικές συμπεριφορές ενός κομματιού των πιο φτωχών και εξαθλιωμένων που αντί να στραφούν εναντίον αυτών που καταδικάζουν τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων στη φτώχεια και την ανέχεια, στρέφονται κατά των πιο αδύνατων συντηρώντας ένα καθεστώς κοινωνικού κανιβαλισμού που εξυπηρετεί μόνο το κράτος και τα αφεντικά. Θα ήταν όμως αυταπάτη να ελπίζει κανείς πως τις συνθήκες ζωής μας μπορεί να τις αλλάξει η δράση της αστυνομίας, που ελέγχει τα μεγαλύτερα κυκλώματα εμπορίας ναρκωτικών και ανθρώπων, που χτυπάει και βασανίζει διαδηλωτές και αγωνιζόμενους, που με τις επιχειρήσεις σκούπα στο πλαίσιο της επιχείρησης «Ξένιος Δίας» οδηγεί εκατοντάδες μετανάστες στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ούτε βέβαια μπορεί να τις αλλάξει η δράση ρατσιστικών και φασιστικών ομάδων που λειτουργούν συμπληρωματικά με τις δυνάμεις καταστολής επιτιθέμενοι σε βάρος των πιο αδύναμων, των πιο φτωχών, των κοινωνικά αποκλεισμένων.
Με ΕΠΕΙΓΟΝ σημερινό (10/10/2012) του έγγραφο προς το Δασαρχείο Αρναίας, το Υπουργείο “Περιβάλλοντος” δίνει ΕΝΤΟΛΗ στο Δασαρχείο να υπογράψει “Πρωτόκολλο Εγκατάστασης και Υλοτόμησης” με την εταιρεία ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ, για την υλοτόμηση ΟΛΩΝ των εκτάσεων που περιλαμβάνονται στην 7633/2012 απόφαση παραχώρησης δάσους του Γ.Γ. Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας-Θράκης.
Η απόφαση αυτή αφορά 3.273 στρέμματα δάσους, αρχέγονου δάσους, στις Σκουριές και 857 στρέμματα στον Κοκκινόλακκα για την κατασκευή χώρου απόθεσης επικινδύνων αποβλήτων.
Υπενθυμίζουμε ότι ο όρος 14 της εν λόγω Απόφασης προϋποθέτει την ύπαρξη Ειδικής Έγκρισης Επέμβασης του νόμου 998/79 (δασικού νόμου) και Έγκρισης Τεχνικής Μελέτης για όλα τα σχεδιαζόμενα υποέργα. Τίποτα από αυτά δεν υπάρχει. Η Έγκριση Τεχνικής Μελέτης για το “υποέργο Σκουριές” (Απόφαση Δ8-Α/Φ.7,49,13/2809/349/10. Φεβρ.2012) που έχει δοθεί από την αρμόδια Διεύθυνση Μεταλλευτικών Βιομηχανικών Ορυκτών του ΥΠΕΚΑ επιτρέπει ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ τις κάτωθι εργασίες:
Διαμόρφωση της κύριας οδού πρόσβασης μεταλλείου Σκουριών (από το Χοντρό Δέντρο μέχρι τις Σκουριές)
Κατασκευή ράμπας και φρέατος υπόγειου μεταλλείου Σκουριές.
Καμία άλλη εργασία κατασκευής / εγκατάστασης / λειτουργίας δεν επιτρέπεται να γίνει στις Σκουριές. Επιπλέον για να εγκριθούν αυτές οι Τεχνικές Μελέτες προϋποτίθεται η ύπαρξη εγκεκριμένου Επενδυτικού Σχεδίου που επίσης δεν υπάρχει.
Από τα τέλη Μαρτίου η εταιρεία ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ, αυθαίρετα και χωρίς να διαθέτει τις απαιτούμενες άδειες, έχει καταλάβει την περιοχή των Σκουριών στο όρος Κάκαβος, με σκοπό να ξεκινήσει τις εργασίες κατασκευής του επιφανειακού μεταλλείου, του εργοστασίου χρυσού και των χώρων απόθεσης αποβλήτων. Όλο αυτό το διάστημα, έχοντας την κάλυψη της Ελληνικής Αστυνομίας, έχει έρθει πολλές φορές αντιμέτωπη με τους κατοίκους της περιοχής που αγωνίζονται για την προστασία του δάσους.
Εκδήλωση της Πρωτοβουλίας για τη Συγκρότηση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου και του ATTAC Ελλάδας
Καφέ Φλοράλ, Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2012, στις 8.00 μμ
Ομιλητές:
Τζόναθαν Σούγκαρμαν, πρώην τραπεζικός στέλεχος, Ιρλανδία
Λεωνίδας Βατικιώτης, οικονομολόγος, δημοσιογράφος, Ελλάδα
Σε γνώση των εποπτικών αρχών κερδοσκοπούσαν οι τράπεζες τα προηγούμενα χρόνια, υποστηρίζει ο Ιρλανδός, πρώην τραπεζικό στέλεχος, Τζόναθαν Σούγκαρμαν. Το καθεστώς εγκληματικής αδιαφάνειας συνεχίζεται ακόμη και τώρα, όπως έδειξε το σκάνδαλο χειραγώγησης του επιτοκίου Libor, στο οποίο εμπλέκονται οι μεγαλύτερες τράπεζες!
Πρόκειται για σκάνδαλα που έχουν στοιχίσει πακτωλούς χρημάτων στους Ευρωπαίους φορολογούμενους, οι οποίοι καλούνται στο τέλος να καθαρίσουν την «κόπρο του Αυγεία». Μόνο την προηγούμενη τριετία, από τον Οκτώβρη του 2008 ως τον Οκτώβρη του 2011, οι κρατικοί προϋπολογισμοί της Ευρώπης φορτώθηκαν με 4,5 τρισ. ευρώ. Τόσα χρήματα δόθηκαν στους αποτυχημένους τραπεζίτες τα οποία κόπηκαν από μισθούς, συντάξεις και επιδόματα κοινωνικής πρόνοιας. Τσάμπα χρήμα δηλαδή για τους τραπεζίτες, φτώχεια για τον λαό.
Διανύουμε πλέον τον τρίτο χρόνο της κρίσης και την άλλοτε ιδεολογική ηγεμονία του ευδαιμονισμού της “ισχυρής Ελλάδας σε δυνατή Ευρώπη” την έχει αντικαταστήσει ο εκβιασμός της επικείμενης καταστροφής σε περίπτωση απελευθέρωσης μας από τη θανατερή μέγγενη της Ε.Ε. και της πάσης θυσίας παραμονής στην Ο.Ν.Ε. και το ευρώ.
Σήμερα όμως, ο πραγματικός ρόλος της Ε.Ε., που ούτε ήταν και ούτε και θα μπορούσε να είναι “το σπίτι των λαών”, έχει αποκαλυφθεί. Για να επιβιώσουν από την κρίση κυβερνήσεις και κεφάλαιο καταδικάζουν τους λαούς της Ευρώπης στην καταβαράθρωση των κοινωνικών τους δικαιωμάτων και των δημοκρατικών τους ελευθεριών, με τα αλλεπάλληλα μνημόνια, με τη νεκρανάσταση του φαντάσματος του “εσωτερικού εχθρού”, με τη σύγχρονη δολοφονική μεταναστευτική πολιτική αλλά και με το “φασιστικό θηρίο”, που σταδιακά αναδεικνύεται στη “σιδερένια γροθιά” του συστήματος, ενώ δεν διστάζουν να ανάψουν τη φωτιά του πολέμου σε ολόκληρη τη Μεσόγειο.
Την ίδια στιγμή, η καταστροφή με την οποία μας απειλούν συντελλείται εδώ και καιρό σε βάρος του λαού και των εργαζομένων. Η ανεργία ξεπερνά πλέον το 25%, η φορομπηξία και φοροληστεία σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων δεν έχει τέλος, οι μισθοί και οι συντάξεις περικόπτονται καταδικάζοντας μας στη φτώχεια και την ανέχεια, το σύστημα υγείας και η εκπάιδευση κυριολεκτικά καταρρέουν, ενώ την ίδια στιγμή οι άρρωστοι πεθαίνουν λόγω έλλειψης φαρμάκων και τα παιδιά λιποθυμούν από πείνα στα σχολεία.
27 Αυγούστου, στις 6μμ, στη Δημοτική Αγορά, Φωκίωνος Νέγρη 42.
Πηγή:http:www.environment.gr
Toυ Μιχάλη Μπούργου
Η Δημοτική Αγορά Κυψέλης «άλλαξε χέρια», τις «πονηρές» μέρες του δεκαπενταύγουστου … Και από τη γειτονιά και τους κατοίκους της, τώρα ανήκει στους γραφειοκράτες και τους «κουμπάρους» του Δήμου Αθηναίων …
Όλα ξεκίνησαν την περασμένη εβδομάδα: για μία ακόμα φορά το κράτος έδειξε υπέρμετρο ζήλο και την «αγαπημένη» του ώρα, τα ξημερώματα, «κατέλαβε» το χώρο από τους κατοίκους –όσους από αυτούς τουλάχιστον δεν λείπανε διακοπές- τους κατοίκους που ουσιαστικά το σώσανε και του δώσανε ζωή! Τον κατέλαβε με την ευγενική χορηγία των ΜΑΤ φυσικά, μέσω Αυγουστιάτικης ραστώνης …
Ήταν ο σεισμός του 1999 και τα προβλήματα στα κτίρια που δημιούργησε, για να παύσει η λειτουργία της αγοράς. Φανταστείτε έναν ζωντανό τόπο, με έντονη κίνηση και παραδοσιακά χαρακτηριστικά, μία μικρογραφία της Βαρβακείου Αγοράς. Έναν τόπο που σε λίγους μήνες οδηγήθηκε στην ερήμωση και την εγκατάλειψη.
Συνέχιζε να ρημάζει μέχρι που το 2006. Τότε, μια επιτροπή κατοίκων, διαβλέποντας τις ορέξεις της γνωστής παρέας των παρατρεχάμενων των εξουσιών της διαπλοκής, αποφάσισαν να ανατρέψουν την προοπτική κατεδάφισης και της εμπορευματοποίησής του χώρου που μεθοδεύανε …
Μην ξεχνάμε ότι είναι ένα «φιλέτο» για το real estate, ένα ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο επάνω στη Φωκίωνος Νέγρη, έναν από τους πιο εμπορικούς δρόμους της πρωτεύουσας.
Ακολουθώντας τις διαδικασίες που έπρεπε, πέτυχαν να κηρύξουν την Αγορά της Κυψέλης σε διατηρητέο κτίσμα: ως χαρακτηριστικό αρχιτεκτόνημα της περιόδου του Μεσοπολέμου και δείγμα του αθηναϊκού μοντερνισμού, παράλληλα και ως φορέα της ιστορίας ενός τύπου εμπορικής συναλλαγής, που στην εποχή μας έχει απαξιωθεί.
Από τότε ξεκινάει ένα καινούριο κεφάλαιο για την κοινωνική ζωή στο χώρο, με την παρέμβαση της επιτροπής κατοίκων. Η Αγορά θα «ανοίξει» για όλους τους κατοίκους της Κυψέλης, με πλήθος πολιτιστικών εκδηλώσεων, όπως εκθέσεις, παρουσιάσεις βιβλίων και προβολές ταινιών, καθώς και δράσεων κοινωνικού χαρακτήρα, όπως συσσίτια και μαθήματα ελληνικών σε μετανάστες.
Ήταν ένας ζωντανός και δραστήριος κοινωνικός χώρος, αυτό ακριβώς που φοβούνται αυτές οι κυβερνήσεις της «σιωπής» …
Και τον πήραν, πίσω …
Ο Δήμος βιάστηκε να προχωρήσει στις συνηθισμένες, ανούσιες και ανόητες εξαγγελίες: «πνοή ανανέωσης στο ιστορικό κτίριο της Δημοτικής Αγοράς Κυψέλης» υποσχέθηκε, δηλαδή εργασίες ανακαίνισης, παρεμβάσεις στο εσωτερικό και δημιουργία βιοκλιματικής ταράτσας.
Τους τελευταίους μήνες, η δημοτική αρχή με επικεφαλής τον κ. Καμίνη, έχει ξεκινήσει μια οργανωμένη προσπάθεια να πάρει τη Δημοτική Αγορά της Κυψέλης από τα χέρια των κατοίκων, προφασιζόμενη μια κενή λόγου απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, στην οποία δεν περιγράφει καν τους στόχους και τις επιδιώξεις για το συγκεκριμένο χώρο.
Αποκορύφωμα αυτού του συντονισμένου σχεδίου αποτέλεσε η επέμβαση των ΜΑΤ τα ξημερώματα του Σαββάτου 18 Αυγούστου, που με εντολή του Δήμαρχου Αθήνας Καμίνη, επιχείρησαν να θέσουν τέλος στη λειτουργία της αυτοδιαχειριζόμενης Δημοτικής Αγοράς της Κυψέλης, βάζοντας λουκέτο και απαγορεύοντας την είσοδο σε αυτή των βιοκαλλιεργητών στην προγραμματισμένη βδομαδιάτικη Λαϊκή Αγορά των προϊόντων τους.
Η Δημοτική Αγορά της Κυψέλης, λειτουργεί με πρωτοβουλία των κατοίκων της περιοχής ως ανοιχτός αυτοδιαχειριζόμενος και αντιεμπορικός χώρος. Αποτελεί μια πραγματική κυψέλη επικοινωνίας για τη γειτονιά μας. Είναι ένα ζωντανό κύτταρο άμεσης δημοκρατίας, αυτοδιαχείρισης και αλληλεγγύης, ένας ελεύθερος χώρος έκφρασης, ζύμωσης και σύνθεσης των απόψεων εργαζομένων και κατοίκων, καθώς και αντίδρασής τους στις ανελέητες οικονομικές επιθέσεις, που δέχονται τα τελευταία χρόνια από τις μνημονιακές κυβερνήσεις.
Στα σχεδόν 6 χρόνια λειτουργίας της έχουν φιλοξενηθεί πάνω από 600 πολιτιστικές εκδηλώσεις (θεατρικές παραστάσεις, μουσικά δρώμενα και συναυλίες, εκθέσεις ζωγραφικής και φωτογραφίας, συλλογικές κουζίνες, εκδηλώσεις δημόσιων σχολείων, χαριστικό παζάρι κ.τ.λ.) και πολλές επίκαιρες θεματικές συζητήσεις. [Αλήθεια στα δημοτικά πολιτιστικά κέντρα πόσες έχουν γίνει;] Τον περασμένο Ιούνιο πραγματοποιήθηκε, στο πλαίσιο της απογράφης, εβδομαδιαίο σεμινάριο για την επαρκή κατάρτιση των απογραφέων του 6ου διαμερίσματος. Η Δημοτική Αγορά της Κυψέλης λειτουργεί, επίσης, ως χώρος συνέλευσης εργαζομένων και τοπικών κινήσεων, φιλοξενώντας, μεταξύ άλλων, λαϊκές συνελεύσεις, συνελεύσεις ενάντια στα χαράτσια, συνελεύσεις εργαζομένων και ανέργων κτλ. Κάθε Τρίτη πραγματοποιούνται παρουσιάσεις λογοτεχνικών βιβλίων και κάθε Τέταρτη προβάλλονται κινηματογραφικές ταινίες. Σε καθημερινή βάση γίνονται μαθήματα ελληνικών σε μετανάστες και λειτουργεί δανειστική βιβλιοθήκη. Τέλος, κάθε Σάββατο γίνεται αγορά βιοκαλλιεργητών.
Δεν τρέφουμε καμία αυταπάτη ότι μια δημοτική αρχή που διαλύει κάθε κοινωνική δομή θέλει να αξιοποιήσει τη Δημοτική Αγορά για την υλοποίηση κοινωνικής πολιτικής και υπέρ των πολιτών. Η κίνηση αυτή λοιπόν δεν είναι τυχαία, αλλά ενορχηστρώνεται από την συγκυβέρνηση (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ) και το δήμαρχο Καμίνη, σε αγαστή συνεργασία με τις υπόλοιπες δημοτικές παρατάξεις της κυβερνητικής συμμαχίας και τους φασίστες της Χρυσής Αυγής, ενάντια σε κάθε ελεύθερο χώρο διακίνησης ιδεών και αντίστασης στις κυρίαρχες πολιτικές, συνεχίζοντας τον εξοντωτικό πόλεμο ενάντια στα εργατικά και λαϊκά στρώματα.
»Σε περιπτώσεις όξυνσης της κρίσης όπως η σημερινή, η αυταρχική εκτροπή αποτελεί μία από τις σημαντικότερες προκλήσεις του πολιτικού συστήματος. Η Ευρωπαϊκή εμπειρία διδάσκει ότι ακόμη και σε πολύ ηπιότερες συνθήκες η υποχώρηση του κράτους πρόνοιας υποσκάπτει τις κοινωνικές ισορροπίες και συνεπάγεται όχι μόνο την έκπτωση των κοινωνικών, αλλά και την υποχώρηση των ατομικών και των πολιτικών δικαιωμάτων.»
Εφημ.ΠΡΙΝ
Του Γιώργου Κατρούγκαλου
Η απόφαση 20059/2012 του Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης , με την οποία δεν αναγνωρίστηκε το καταστατικό ενός σωματείου, το οποίο επιδιώκει στόχους προφανώς εντός του πλαισίου της συνταγματικής νομιμότητας( τη διαγραφή του χρέους και την έξοδο από την Ευρωζώνη ) θα μπορούσε να θεωρηθεί ένα καλοκαιρινό αστείο. Αν μη τι άλλο, τα νομικά της είναι αστεία. Έκρινε, επί λέξει ότι’’ από την επωνυμία του σωματείου ,η οποία αποτελεί προσδιοριστικό στοιχείο της ταυτότητάς του (….), προκαλείται σύγχυση και παραπλάνηση και ως προς τα μέλη που εκπροσωπεί το εν λόγω σωματείο και την ταυτότητά τους .Έτσι εμφανίζεται ότι υπάρχουν άδηλοι σκοποί του σωματείου με αντίστοιχο κίνδυνο για την δημόσια τάξη.”
Δεν υπάρχει ειδικότερη σκέψη ως προς το γιατί δημιουργείται σύγχυση, ποια είναι τα αφανή μέλη, ποιοι είναι οι άδηλοι σκοποί, ποιος είναι ο κίνδυνος για τη δημόσια τάξη. Η απόφαση είναι, συνεπώς, παράδειγμα αοριστίας, άρα δικαστικής αυθαιρεσίας.Είναι , επιπλέον, άκρως αντιφατική: Μνημονεύει στο σκεπτικό της την απόφαση του Αρείου Πάγου 24/2012 ( η οποία απλώς επαναλαμβάνει τη νομολογία της ΑΠ 1530/2000)μόνο και μόνο για να την καταστρατηγήσει στο διατακτικό της.
Η νομολογία αυτή ( η οποία διαμορφώθηκε ,όχι χωρίς παλινδρομήσεις, σε συμμόρφωση με καταδικαστικές για την Ελλάδα αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου) έπρεπε να οδηγήσει τον δικαστή του Πρωτοδικείου στο ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα: Δέχεται μεν τη δυνατότητα περιορισμού της ίδρυσης σωματείων με δικαστική απόφαση, όταν ο σκοπός αυτών είναι προδήλως αντίθετος με τη δημόσια τάξη, ρητά όμως διευκρινίζει ότι ‘’ απλές υπόνοιες ή εντυπώσεις για την αντίθεση του σκοπού ενός σωματείου προς τη δημόσια τάξη δεν αρκούν για τη λύση του’’.Έτσι, η ΑΠ 1530/2000 είχε εξαφανίσει την απόφαση 117/1999 του Εφετείου Θράκης που είχε απορρίψει την αίτηση αναγνώρισης σωματείου με την επωνυμία’’ Τούρκικη Ένωσις Ξάνθης’’.
Κατά το δικαστήριο, τόσο το άρθρο 12 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, όσο και το άρθρο 11 παρ.1 και 2 του Συντάγματος επιβάλλουν να κριθεί με ειδική σκέψη και πλήρη αιτιολογία ότι η μη αναγνώριση ή η διάλυση ενός σωματείου επιβάλλεται σε μία δημοκρατική κοινωνία ως αναγκαίο μέτρο για την προάσπιση ιδιαίτερα σοβαρού σκοπού δημοσίου συμφέροντος: ‘’Η ανάγκη προσφυγής στο περιοριστικό αυτό μέτρο δικαιολογείται όταν υφίσταται σχέση αναλογίας μεταξύ της παραβίασης και του σκοπού στον οποίο αποβλέπει .Προσέτι δε η ανάγκη αυτή πρέπει να είναι άμεση και να αποδεικνύεται πειστικά ‘’. Κάτι τέτοιο δε συνέβαινε στην περίπτωση του παραπάνω σωματείου , πολύ δε περισσότερο δεν ισχύει για το σωματείο ’’Χωρίς Χρέος, Χωρίς Ευρώ’’.
Την Πέμπτη 30 Αυγούστου ώρα 7μμ στην Πλατεία Ειρήνης στο Κιλκίς, το Μέτωπο Αγώνα Ενάντια στα Μεταλλεία σε Κρούσια – Πάικο σε συνεργασία με τους τοπικούς φορείς, διοργανώνει μεγάλο συλλαλητήριο αντιδρώντας στην άδεια που έχει δοθεί στην εταιρεία ΑΚΤΩΡ για εξορύξεις χρυσού η οποία καθίσταται ιδιαίτερα επίκινδυνη για την δημόσια υγεία δεδομένου ότι στην περιοχή των Κρουσίων έχει διαπιστωθεί η ύπαρξη ουρανίου.
Εκτός από την Χαλκιδική, η ΑΚΤΩΡ ΑΤΕ ετοιμάζεται να «ξεκοιλιάσει» με ορυχεία και το νομό Κιλκίς – Συλλαλητήριο οργανώνει η τοπική κοινωνία
Στις 31/7/2012 μετά από πλειοδοτικό διαγωνισμό για την εκμίσθωση του δικαιώματος έρευνας και εκμετάλλευσης δημόσιου μεταλλευτικού χώρου στις περιοχές Μεταξοχωρίου, Βάθης, Γερακαριού, Φύσκας, Κεντρικού, Μυλοχωρίου και Αντιγόνειας Νομού Κιλκίς, δόθηκε η άδεια στην ΑΚΤΩΡ ΑΤΕ συμφερόντων Μπόμπολα να ξεκινήσει το καταστροφικό της έργο : 91.000 στρέμματα γόνιμης γης, βοσκοτόπων και δάσους προορίζονται να μετατραπούν σε ορύγματα, “λίμνες” απόθεσης τοξικών αποβλήτων και κρατήρες εξόρυξης !
Στις 23/7/2012 οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι του νομού Κιλκίς, εκπρόσωποι του Μετώπου Αγώνα ενάντια στα Μεταλλεία σε Κρούσια και Πάικο μαζί με τους επιστημονικούς συνεργάτες τους, επισκέφτηκαν τον υφυπουργό ΠΕΚΑ Παπαγεωργίου. Του μετέφεραν την πλήρη αντίθεση των τοπικών κοινωνιών στα σχέδια του υπουργείου για δημιουργία μεταλλείων χρυσού – χαλκού. Μεταξύ άλλων τόνισαν ότι στην περιοχή Κρουσίων υπάρχει ουράνιο, όπως τεκμηριώνεται από μελέτες και μετρήσεις του ΙΓΜΕ και αντίστοιχων υπηρεσιών άλλων κρατών.
Γιατί οι πολιτικές ελίτ εφαρμόζουν μέτρα λιτότητας που είναι
Κοινωνικά καταστροφικά. Πρόκειται για τα χειρότερα πισωγυρίσματα από το πόλεμο και μετά, ενώ ακόμα και η κοινοβουλευτική συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης χαρακτηρίζει αυτή τη λιτότητα απειλή ενάντια στα κοινωνικά δικαιώματα και τη δημοκρατία.
Οικονομικά παράλογα. Η λιτότητα αυξάνει τα ελλείμματα και το χρέος και καταστρέφει τον παραγωγικό μηχανισμό, χωρίς ούτε καν να προσφέρει μια διέξοδο από τη κρίση.
Δημοκρατικά αυτοκτονιστικό. Από τη μια με τις αυταρχικές παρεμβάσεις της Τρόικα που φέρνουν πολλές χώρες σε κατάσταση μετα-δημοκρατικής λιτότητας, κι από την άλλη επειδή οι συνέπειες της λιτότητας ενθαρρύνουν τα φασιστικά και ξενοφοβικά κόμματα.
Είναι από ασχετοσύνη;
Όχι: μπορούμε να κατηγορήσουμε τους κυβερνήτες μας για πολλά λάθη, αλλά όχι για το ότι είναι ηλίθιοι. Μερικοί από τους πολιτικούς ηγέτες πιθανόν να αναζητούν εναλλακτικές λύσεις, αλλά βρίσκονται αντιμέτωποι με την απουσία ουσιαστικής απάντησης στο πλαίσιο της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπως αυτή λειτουργεί σήμερα. Όμως για άλλους ηγέτες, λίγο ή πολύ ξεκάθαρα νεοφιλελεύθερους, η πιθανή εξήγηση είναι ότι το ζητούμενο για αυτούς είναι να εκμεταλλευτούν τη κρίση για να ολοκληρώσουν τη νεοφιλελεύθερη επανάσταση (never waste a good crisis). Κατά συνέπεια, βρισκόμαστε σε μια πρωτοφανή κατάσταση, που ζητάει πρωτοφανείς απαντήσεις, σε ευρωπαϊκή κλίμακα και πέρα από τις δευτερεύουσες διαφοροποιήσεις – η ριζοσπαστικοποίηση της κύριας αντίθεσης ανάμεσα στο κεφάλαιο και στην εργασία, ανάμεσα στα συμφέροντα μιας μικρής υπερπρονομιούχας μειοψηφίας και στη μεγάλη μάζα του πληθυσμού, μας βάζει μπροστά σε ένα ιστορικό καθήκον.
2. Ένα άλλο αίνιγμα
Γιατί η οικονομική, πρακτική και θεωρητική ήττα του νεοφιλελευθερισμού δεν οδήγησε στην άνοδο στην εξουσία κυβερνήσεων αποφασισμένων να τολμήσουν τη ρήξη με τη Τρόικα και το νεοφιλελευθερισμό;
Είναι μήπως εξαιτίας της παθητικότητας των λαών;
Όχι, ποτέ άλλοτε δεν είχαμε δει τόσες κινητοποιήσεις μεγάλων διαστάσεων όσο στα τελευταία 3 χρόνια! Η κύρια εξήγηση, κατά τη γνώμη μας, έχει σχέση με την ίδια την οικοδόμηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης που καθιστά αναποτελεσματικές τις παραδοσιακές λαϊκές κινητοποιήσεις: η εξουσία είναι στις Βρυξέλλες ή στη Φρανκφούρτη, αλλά η ικανότητα κινητοποίησης και πάλης των ανθρώπων είναι στη πατρίδα τους, στην επιχείρησή τους, στη πόλη τους, στη περιφέρειά τους, στη χώρα τους. Αυτό επιτρέπει να προσδιορίσουμε τη φύση αυτής της ιστορικής αποστολής που αναφέρθηκε προηγουμένως: για εμάς, είναι κατεπείγουσα ανάγκη να κάνουμε να γεννηθεί ένα πραγματικό Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Κίνημα.
Anti-government protesters clash with riot police during a demonstration in Ankara
.jpg)
%20LAKA%20MPLE%20PRASINO%20ASPRO%20PSATHA%2019euro%20ME%20DERMATINH%2022euro.JPG)
contramee 