Οι Αμερικανοί βάζουν γερά πόδι στην Ευρώπη

ΓΕΡΜΑΝΙΑ Με πραγματικό φόβητρο τη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου ΗΠΑ – Ε.Ε. και με αφορμή το παγκόσμιο πρόγραμμα κατασκοπίας της NSA, τα γερμανικά Μέσα ξιφούλκησαν με την ευκαιρία της επίσκεψης Ομπάμα

 Του Μιχάλη Ψύλου

«Η Ευρώπη πρέπει να προστατεύσει τον εαυτό της από την Αμερική» έγραφε το γερμανικό περιοδικό «Σπίγκελ», «υποδεχόμενο» τον Αμερικανό πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα κατά την επίσκεψή του στο Βερολίνο. Το γερμανικό περιοδικό δεν δίσταζε μάλιστα να κατηγορήσει τον Αμερικανό πρόεδρο για «ήπιο ολοκληρωτισμό» και να θέσει το ερώτημα: «Είναι ο Ομπάμα φίλος;»

Επισήμως, αφορμή για την επίθεση ήταν οι αποκαλύψεις για το τεράστιο πρόγραμμα κατασκοπίας της αμερικανικής Εθνικής Υπηρεσίας Ασφαλείας (ΝSA), με τη βοήθεια του οποίου η κυβέρνηση Ομπάμα μπορεί να παρακολουθεί όλον τον κόσμο. Οι αιτίες είναι φυσικά πολύ βαθύτερες. Αλλωστε, το ίδιο το γερμανικό περιοδικό αναγκάζεται να το ομολογήσει: «Η Ευρωπαϊκή Ενωση», γράφει το «Σπίγκελ», «πρέπει να προστατεύει την ήπειρο από την επίτευξη της παντοδυναμίας της Αμερικής».

Iστορική συμφωνία

Η μεγάλη αγωνία του Βερολίνου είναι πως θα αποτρέψει τη νέα «επέμβαση» των Αμερικανών στη Γηραιά Ηπειρο, στο πλαίσιο της συμφωνίας ελεύθερου εμπορίου μεταξύ της Ευρώπης και των Ηνωμένων Πολιτειών. Η υπό διαπραγμάτευση συμφωνία έχει στόχο τη δημιουργία ζώνης ελεύθερου εμπορίου ΗΠΑ – Ε.Ε., η οποία -όπως είπε ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον- είναι «η μεγαλύτερη διμερής εμπορική συμφωνία στην ιστορία».

Πράγματι, τα… λεφτά είναι πολλά. Το 2000 το ύψος των εμπορικών ανταλλαγών ΗΠΑ – Ε.Ε. ήταν 350 δισ. δολάρια. Το 2008, το ευρωαμερικανικό εμπόριο είχε απογειωθεί, φτάνοντας τα 655 δισ., αλλά το 2010, μετά το ξέσπασμα της κρίσης, υποχώρησε στα 500 δισ. δολάρια, για να φτάσει το 2012 στα 580 δισ. δολάρια.

Οι Αμερικανοί θεωρούν ότι οι Ευρωπαίοι, που είναι αποδυναμωμένοι από την κρίση, θα αναγκαστούν να δεχτούν τους όποιους όρους τούς επιβάλλει η Ουάσινγκτον. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν αποφασίσει να περάσουν στην αντεπίθεση, καθώς κατανόησαν πλέον ότι όταν επί μία δεκαετία αναλώνονταν σε χαμένες μάχες στο Αφγανιστάν και το Ιράκ, η Γερμανία επέκτεινε την οικονομική και πολιτική ηγεμονία της στην Ευρώπη μέσω του ευρώ. Αφήνοντας ουσιαστικά τις Ηνωμένες Πολιτείες εκτός Ευρώπης.

Μιχάλης Ψύλος: Ο κόσμος μπροστά στο 1848 ή μήπως στο 1905;

εφημ ΠΡΙΝ 

Η εξέγερση στην Τουρκία καλά κρατεί. Έστω και αν ξεκίνησε αυθόρμητα για οικολογικά θέματα, από τη στιγμή που η κυβέρνηση Ερντογάν άσκησε κτηνώδη βία κατά των διαδηλωτών, στο επίκεντρο βρέθηκαν η βαρβαρότητα της αστυνομίας  αλλά και οι τεράστιες κοινωνικές ανισότητες. Την ίδια ώρα, η ακολουθούμενη σε όλη την ΕΕ πολιτική λιτότητας προκαλεί πλέον μαζικές αντιδράσεις εκ μέρους των πολιτών σχεδόν όλων των κρατών-μελών. Έστω και αν σε επίπεδο κοινωνικών αγώνων ο βαθμός αντίδρασης δεν είναι ακόμα σε υψηλά επίπεδα, εκλογικά το πολιτικό σκηνικό στην Ευρώπη σείεται, σε όσες ευρωπαϊκές χώρες έγιναν εκλογές τα τελευταία τρία χρόνια.

»Μεγάλες διαδηλώσεις θα οργανωθούν, η καθεστηκυία τάξη θα απολέσει τη νομιμοποίησή της και θα ξεσπάσει επανάσταση » προειδοποιεί στο νέο του βιβλίο ο Γάλλος οικονομολόγος Ζακ Αταλί, που φυσικά δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως …ακρο-αριστερός.

»Υπάρχουν όλες οι ενδείξεις ότι το παγκόσμιο εξεγερτικό κύμα του 2011 είναι ακόμα ζωντανό» λέει  ο καθηγητής κοινωνιολογίας στο πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϋ στην Καλιφόρνια , Σίχαν Τουγκάλ. Στην Ευρώπη επικρατεί ατμόσφαιρα Μεσοπολέμου. Θυμίζει κάτι από τη δεκαετία του 1930. Από τη μια η φοβερή οικονομική κρίση και από την άλλη να αναζητούνται όλο και πιο αυταρχικές λύσεις στη διακυβέρνηση των ευρωπαϊκών χωρών. »Τι θα προκύψει από το νέο παγκόσμιο κύμα;» διερωτάται ο Αμερικανός καθηγητής. »Είμαστε μπροστά στο 1848 ή στο 1905; Μήπως θα πρέπει να περιμένουμε δεκαετίες για μια επανάσταση ή το σημερινό κύμα θα είναι προάγγελος για »κάτι» για να έρθει πολύ σύντομα, ίσως ένα δεύτερο 1917;»

Κάποιοι μπορεί να αναρωτηθούν γιατί να θέλουμε ένα δεύτερο 1917, με δεδομένο ότι οι ελπίδες που επενδύθηκαν τότε ήταν υπερβολικές. Το 1917  έδειξε σε όλο τον κόσμο ότι οι λαϊκές τάξεις μπορούν να οργανωθούν και να λαμβάνουν αποφάσεις που επηρεάζουν τη μοίρα των χωρών τους και ολόκληρου του κόσμου. Επιπλέον, ολόκληρη η καπιταλιστική Δύση αναγκάστηκε να αναδιοργανώσει τις πολιτικές και οικονομικές δομές της για να ενσωματώσει τις λαϊκές φωνές και τα αιτήματα από το φόβο του ολοκληρωτικού αφανισμού της αστικής τάξης.»

Το ευρωπαϊκό κύμα του 1848 μπορεί να μην οδήγησε σε δημοκρατικά καθεστώτα, αλλά έπεισε την εργατική τάξη και τα μεσαία στρώματα στην Ευρώπη ότι ήταν δυνατό να επιτευχθεί ένας πιο δημοκρατικός και κοινωνικός κόσμος. Έβαλε την κοινωνικοποίηση στην ημερήσια διάταξη. Πολύ περισσότερο, οι ήττες των μαζικών εξεγέρσεων του 1848 δίδαξαν την ανάγκη ύπαρξης ηγεσιών και οργάνωσης για την επίτευξη των στόχων.

Το κύμα του 1905 είναι γνωστό και για τις ήττες αλλά και τις νίκες του. Βοήθησε με την εμπειρία που αποκτήθηκε στη συγκρότηση των πιο μαζικών, ανεξάρτητων δημοκρατικών οργανώσεων (εργατικών, αγροτικών και στρατιωτικών συμβουλίων) που είχε δει μέχρι τότε η παγκόσμια ιστορία. Χωρίς το 1905 δεν θα υπήρχε 1917.

Ξύπνησε μέσα του ο Σοσιαλδημοκράτης

Πηγή: www.efsyn.gr/

ΓΕΡΜΑΝΙΑ Ο «μερκελιστής» επικεφαλής του SPD, Πέερ Στάινμπρουκ, επειδή πλησιάζουν οι εκλογές και το κόμμα του είναι πίσω δημοσκοπικά, θυμήθηκε πόσο κακή είναι η λιτότητα

Του Μιχάλη Ψύλου

«Περισσότερα χρήματα για την Ευρώπη με ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ». Αυτό ήταν το κεντρικό μήνυμα που έστειλε ο υποψήφιος των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών και αντίπαλος της Μέρκελ για την καγκελαρία, Πέερ Στάινμπρουκ, μιλώντας την περασμένη Τρίτη στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου. «Εχετε ιδέα τι θα συνέβαινε αν η Γερμανία έπρεπε να αποταμιεύει κάθε χρόνο το 5% του ΑΕΠ της;», ρώτησε ο Σοσιαλδημοκράτης υποψήφιος τους φοιτητές. Για να δώσει μόνος την απάντηση: «Δεν θα ήσασταν εδώ αλλά στους δρόμους».

Τι θα έπρεπε να πει άραγε ο Στάινμπρουκ στους Ελληνες, τους Πορτογάλους, τους Ισπανούς και τους άλλους λαούς της Ευρώπης, που σαρώνονται από τη γερμανόπνευστη σκληρή πολιτική της λιτότητας και βλέπουν εδώ και τρία χρόνια να «αποταμιεύουν» για να στέλνουν στους ξένους δανειστές-τοκογλύφους το ένα τρίτο του ΑΕΠ; Μα, να κάνουν επανάσταση, τι άλλο;

Τον έπιασε ο πόνος

Οχι, οι Γερμανοί Σοσιαλδημοκράτες, και ειδικά ο Στάινμπρουκ, που είναι κορυφαίο στέλεχος της δεξιάς πτέρυγας του κόμματος, δεν πόνεσαν για την πολιτική της λιτότητας που επιβάλλει η σημερινή ηγεσία του Βερολίνου στον γερμανικό λαό αλλά και στους υπόλοιπους Ευρωπαίους!

Απλώς, σχεδόν τέσσερις μήνες πριν από τις γερμανικές εκλογές, οι Σοσιαλδημοκράτες βλέπουν την Ανγκελα Μέρκελ να προηγείται με 17 ποσοστιαίες μονάδες στις δημοσκοπήσεις και προσπαθούν να αλλάξουν κάπως το κλίμα εντός και εκτός Γερμανίας. Γνωρίζουν καλά άλλωστε ότι μόνο αν ενταθεί πανευρωπαϊκά η πίεση προς το Βερολίνο να αλλάξει την οικονομική πολιτική της Ευρώπης, θα έχουν οι Σοσιαλδημοκράτες τύχη να τους πάρει η Μέρκελ ως «μικρότερους» εταίρους σε μια κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού. Γιατί πιθανότητα να αναδειχτεί το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα πρώτη δύναμη δεν υπάρχει…

Μιχάλης Ψύλος:Ιδιωτικοποίησαν και την κατασκοπία

ΗΠΑ Υπό παρακολούθηση οικολογικές οργανώσεις που συνεδρίαζαν ακόμη και σε εκκλησίες, αλλά θεωρούνταν ύποπτες γιά τρομοκρατία από το κράτος και την ιδιωτική εταιρεία που ασχολιόταν μαζί τους

 Εφημερίδα των Συντακτών

Τον Φεβρουάριο του 2010 ο Τομ Ζιούντα και μικρή ομάδα κατοίκων στη βορειοανατολική Πενσιλβάνια συγκρότησαν μια περιβαλλοντική οργάνωση ενάντια στις ανεξέλεγκτες γεωτρήσεις για φυσικό αέριο. Η οργάνωση ήταν τόσο φιλειρηνική που οι συνεδριάσεις της γίνονταν σε μια τοπική εκκλησία. Και όμως! Με εντολή των Αρχών, η περιβαλλοντική οργάνωση, από την ίδρυσή της, τελούσε υπό στενή παρακολούθηση από μια ιδιωτική εταιρεία ασφαλείας – το Ινστιτούτο Ερευνας και Αντίδρασης κατά της Τρομοκρατίας (ITRR).

Το υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας της Πενσιλβάνια είχε μάλιστα διανείμει τα δελτία της παρακολούθησης στην τοπική αστυνομία, σε πολιτειακούς, ομοσπονδιακούς και ιδιωτικούς φορείς πληροφοριών, στους διευθυντές ασφάλειας των εταιρειών φυσικού αερίου, καθώς και σε βιομηχανικούς ομίλους και εταιρείες δημοσίων σχέσεων. Η συγκλονιστική αυτή αποκάλυψη έγινε κατά… λάθος. Ο γενικός διευθυντής του υπουργείου έστειλε κατά λάθος ένα απόρρητο e-mail σε μια οικολόγο ακτιβίστρια, που, ας σημειωθεί, ήταν απόστρατη αξιωματικός της πολεμικής αεροπορίας…

Οπως αποκαλύφθηκε, τα δελτία παρακολούθησης των οικολόγων της Πενσιλβάνια περιελάμβαναν προειδοποιήσεις σχετικά με την… Αλ Κάιντα, πληροφορίες για τον τόπο και τον χρόνο διεξαγωγής των συναντήσεων της οργάνωσης και αξιολογήσεις του βαθμού… απειλής για το κράτος !

Φυσικά, η συμμετοχή στις συνεδριάσεις της οικολογικής οργάνωσης μειώθηκε και ορισμένα μέλη αποσύρθηκαν. Στις συναντήσεις τους πλέον τα εναπομείναντα μέλη άφηνα τα κινητά τηλέφωνα έξω ή αφαιρούσαν τις μπαταρίες. Στον απόηχο του σκανδάλου, ο διευθυντής ασφαλείας του υπουργείου παραιτήθηκε και διεκόπη η σύμβαση με την εταιρεία ITRR.

Κορυφή του παγόβουνου

Το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων της Πενσιλβάνια ήταν μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Οπως αποκαλύπτει το οικολογικό περιοδικό Earth Island Journal, μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001 έχει δρομολογηθεί ένα τεράστιο σχέδιο κατασκοπίας και των οικολογικών οργανώσεων στην Αμερική από ιδιωτικές εταιρείες ασφαλείας και την αστυνομία.

Μέχρι το 2007, το 70% του προϋπολογισμού των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών -περίπου 38 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως– δαπανήθηκαν σε ιδιωτικές εταιρείες κατασκοπίας και παρακολούθησης. Ηδη από το 2004, σε μια έκθεση με τίτλο «Η επιτήρηση του βιομηχανικού συμπλέγματος», η Αμερικανική Ενωση Πολιτικών Ελευθεριών προειδοποιούσε ότι οι αμερικανικές αρχές καταβάλλουν συστηματική προσπάθεια για να περάσει σε ιδιωτικές εταιρείες η παρακολούθηση των πολιτών. Σήμερα –λέει ο αναλυτής Μπράιαν Ρούτερμπουρ- η συνολική ετήσια δαπάνη για την εταιρική ασφάλεια είναι περίπου 100 δισ. δολάρια, διπλάσια από ό,τι ήταν πριν από μια δεκαετία.

Μιχάλης Ψύλος: Η Γερμανία και οι «αδύναμες αδελφές»

 Ακόμα και στα γερμανικά ΜΜΕ μπορεί να βρει κανείς πλέον κριτική γιά την λιτότητα που επιβάλουν Βερολίνο και ΔΝΤ στις χώρες του Νότου-μιά πολιτική που έχει εκτινάξει την ανεργία 

 Εφημερίδα των Συντακτών

Πρώτα ονομάστηκαν PIGS. Tώρα η Deutsche Welle επινόησε μια άλλη ονομασία: Οι «αδύναμες αδελφές». Ο λόγος για τις τέσσερις χώρες του ευρωπαϊκού νότου – Πορτογαλία, Ιταλία, Ελλάδα και Ισπανία. «Από το 2010, η Ευρωπαϊκή Ενωση, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το ΔΝΤ διαπραγματεύονται τα προγράμματα διάσωσης μέσω της λιτότητας για τις χώρες αυτές. Και όμως, από τότε, η οικονομική κατάσταση όλων των αδύναμων χωρών έχει επιδεινωθεί», γράφει η Deutsche Welle σε ανάλυση του οικονομολόγου Ελιοτ Μορς στην ιστοσελίδα της.

Σε μια σπάνια ομολογία για γερμανικό μέσο ενημέρωσης, τονίζεται ότι «οι ευρωπαϊκές τράπεζες έπαιξαν στον τζόγο τα χρήματα των καταθετών τους για να αγοράσουν επικίνδυνα δημόσια χρέη – κυρίως το ελληνικό χρέος. Αυτοί οι αγοραστές του χρέους των αδύναμων χωρών έδωσαν στις κυβερνήσεις των τεσσάρων χωρών του ευρωπαϊκού Νότου το πράσινο φως να συνεχίσουν να διαβαίνουν σε μη βιώσιμα οικονομικά μονοπάτια».

Η «αυτοκριτική» δεν σταματά εδώ: Η Deutsche Welle ομολογεί ότι «στην Ευρώπη, υπάρχουν μόνο δύο παράγοντες που πραγματικά έχουν σημασία: η Γερμανία και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Και οι δύο πιστεύουν ότι η μόνη λύση για τις “αδύναμες αδελφές” είναι η λιτότητα. Το πίστευαν το 2010 και το πιστεύουν και τώρα, παρά τις επιδεινούμενες οικονομικές συνθήκες και στις τέσσερις χώρες».

Ο Ελιοτ Μορς τονίζει ότι «οι Γερμανοί ήθελαν το ΔΝΤ να εμπλακεί για να καθορίζει και να αστυνομεύει τους όρους απόδοσης της Ελλάδας. Αυτά που το ΔΝΤ κατέληξε να αξιώνει από την Ελλάδα ήταν πραγματικά αξιοσημείωτα. Πήγε πολύ μακρύτερα ​​από μια φυσιολογική συμφωνία του ΔΝΤ, στο πλαίσιο της επιδίωξης ενός μικρότερου ελλείμματος. Oλα αυτά τα χρόνια που καλύπτω τη δράση του ΔΝΤ, δεν έχω δει ποτέ έναν τόσο μακρύ κατάλογο πολιτικών αλλαγών που να έχουν ζητηθεί από οποιαδήποτε χώρα στον κόσμο».

Μιχάλης Ψύλος: Ο Μπερλουσκόνι ξανά στην εξουσία

ΙΤΑΛΙΑ Ο πραγματικός νικητής από την συγκρότηση της κυβέρνησης Λέτα είναι ο καβαλιέρε, σύμφωνα με τον ευρωπαϊκό Τύπο ενώ χαμένη είναι η Αριστερά – παρότι κέρδισε τις εκλογές κινδυνεύει με διάσπαση

«Ενα μπρα ντε φερ με την Ευρώπη; Οχι απαραίτητα […] Θεωρώ ότι μέχρι και οι Βρυξέλλες έχουν πλέον καταλάβει πως υπήρξε υπερβολή στη λιτότητα». Σίλβιο Μπερλουσκόνι, σε χθεσινή συνέντευξη στην «Corriere della Sera»

 Εφημερίδα των Συντακτών

 «Για άλλη μία φορά νικητής είναι ο Μπερλουσκόνι» έγραφε το γερμανικό περιοδικό «Σπίγκελ» σε μια εκτίμηση φαινομενικά «περίεργη» των τελευταίων εξελίξεων στη γειτονική Ιταλία. Πού «κολλάει» όμως ο καβαλιέρε στο παζλ;

Πρόεδρος της χώρας επανεξελέγη ο 88χρονος Τζόρτζιο Ναπολιτάνο και πρωθυπουργός ορίστηκε ο δεύτερος στην ιεραρχία του Δημοκρατικού Κόμματος και πρώην Χριστιανοδημοκράτης, Ενρίκο Λέτα, που όπως γράφει εύστοχα το γαλλικό «Νουβέλ Ομπσερβατέρ», «πρόκειται για ένα αντίγραφο του απερχόμενου πρωθυπουργού Μάριο Μόντι».

Ο 46χρονος Λέτα έχει μάλιστα τη στήριξη και του Μπερλουσκόνι, ο οποίος αναμένεται να εξασφαλίσει αρκετά σημαντικά υπουργεία στη νέα κυβέρνηση. Το κομβικό σημείο είναι πάντως ότι τόσο η επανεκλογή του γηραιού Ναπολιτάνο, που ειρήσθω εν παρόδω θα είναι 95 ετών όταν ολοκληρώσει τη δεύτερη θητεία του, όσο και η επιλογή για την πρωθυπουργία του Ενρίκο Λέτα, αποτελούν απλώς μια απεγνωσμένη προσπάθεια του ιταλικού πολιτικού κατεστημένου να διασώσει τον εαυτό του και μόνο.

Το «Σπίγκελ», που βλέπει βέβαια πολύ μακριά, καταλαβαίνει ότι ο σχηματισμός της νέας κυβέρνησης συνεργασίας στην Ιταλία αποτελεί προσωπικό θρίαμβο του Μπερλουσκόνι, που όχι μόνο διασώζεται πολιτικά, αλλά διατηρεί και βάσιμες ελπίδες να ξαναγίνει πρωθυπουργός, όποτε κι αν γίνουν οι νέες εκλογές. Οι περισσότερες γερμανικές εφημερίδες εκφράζουν φόβους ότι ο καβαλιέρε θα επιδιώξει να δώσει «αντι-γερμανικό» τόνο στην πολιτική της κυβέρνησης Λέτα, αν και ως γνήσιος τυχοδιώκτης ο Μπερλουσκόνι φαίνεται ότι μάλλον θα εγκαταλείψει στην πράξη τη ρητορική του κατά του ευρώ και της Γερμανίας, παρά το γεγονός ότι αυτές οι θέσεις εκτίναξαν την πολιτική απήχηση και επιρροή του από το 8% των δημοσκοπήσεων στο 29% στις εκλογές που έγιναν πριν από δύο μήνες στην Ιταλία.

Η γερμανική «Μπερλίνερ Τσάιτουνγκ» γράφει χαρακτηριστικά: «Μπορεί ο πρόεδρος Τζόρτζιο Ναπολιτάνο να εμφανίζεται ως ο τελευταίος εναπομείνας σωτήρας της χώρας από το χάος, αλλά η δεύτερη θητεία του θα σημάνει τη συγκρότηση ενός Μεγάλου Συνασπισμού με τη συμμετοχή του Μπερλουσκόνι και σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις οι νέες εκλογές θα μπορούσαν να δώσουν μια σημαντική νίκη στην Μπερλουσκόνι. Την ίδια ώρα, το Κίνημα των Πέντε Αστέρων του Μπέπε Γκρίλο εξακολουθεί να κερδίζει έδαφος. Δύο λαϊκιστές θα μπορούσαν σύντομα να είναι τα βασικά στοιχεία στην ιταλική πολιτική σκηνή. Είναι μια προοπτική που θα προτιμούσαμε να μην είχαμε φανταστεί».

Μιχάλης Ψύλος: Κίνα και λοιπά BRICS κατακτούν ΗΠΑ και Ευρώπη

 Εφημερίδα των Συντακτών

Εμβληματικά προϊόντα και εταιρείες των ΗΠΑ έχουν περάσει σε κινεζικά χέρια (ΙΒΜ, ΑΜC, αλλά και τα σουηδικά Volvo) ή βραζιλιάνικα (Heinz, Burger King). Ομως, πρόσφατη δημοσκόπηση έδειξε ότι το 94% των Αμερικανών δεν μπορεί να κατονομάσει ούτε μία κινεζική μάρκα

Με όπλο τα τεράστια συναλλαγματικά τους διαθέσιμα, ύψους 4,4 τρισ., οι 5 αναπτυσσόμενες χώρες εισβάλλουν και στην Ευρώπη, επενδύοντας σε λιμάνια, αεροδρόμια (Χίθροου), ενέργεια. Στρατηγική σημασία για τους Κινέζους έχει η Ελλάδα για την υποδοχή και διανομή των προϊόντων τους

Στις 3 Μαΐου ξεκινά στις κινηματογραφικές αίθουσες στην Αμερική η προβολή του «Iron Man 3», της νέας περιπετειώδους ταινίας παραγωγής 2013, που είναι βασισμένη στον ομώνυμο ήρωα των κόμικς της Μάρβελ. Τα περισσότερα γυρίσματα της ταινίας έγιναν στην Κίνα. Και αυτό δεν είναι το μόνο κινεζικό στοιχείο. Η ταινία θα προβληθεί στις αίθουσες AMC, που ανήκουν πλέον στην κινεζική εταιρεία Dalian Wanda Group, η οποία αγόρασε το 2012 τις κινηματογραφικές αίθουσες AMC, τη δεύτερη μεγαλύτερη αλυσίδα της Αμερικής στον κινηματογράφο, αντί 2,6 δισεκατομμυρίων.

Οι Αμερικανοί τρέχουν να κλείσουν εισιτήρια για την ταινία χρησιμοποιώντας τα ThinkPad της ΙΒΜ – μιας πρώην αμερικανικής εταιρείας που το 2005 εξαγοράστηκε από την κινεζική Lenovo αντί 1,75 δισ. δολαρίων. Αλλά και η βενζίνη που θα βάλουν στα αυτοκίνητά τους για να πάνε στο σινεμά είναι κατά κάποιον τρόπο… κινεζική. Η βενζίνη προέρχεται μεν από τον Καναδά, που είναι ο μεγαλύτερος προμηθευτής αργού πετρελαίου της Αμερικής, αλλά η Εθνική Εταιρεία Πετρελαίου της Κίνας (CNOOC) έχει εξαγοράσει την καναδική Nexen, η οποία διαθέτει τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου του Καναδά. Και επειδή πολλοί Αμερικανοί έχουν στην κατοχή τους αυτοκίνητο Volvo για να ανεβάζουν το κοινωνικό τους «στάτους», να θυμίσουμε ότι η πρώην σουηδική εταιρεία που ανήκε στη Φορντ εξαγοράστηκε το 2010 από την κινεζική κρατική εταιρεία Geely, αντί 1,5 δισ. δολαρίων. Τουλάχιστον, το ποπ κορν που θα καταναλώσουν οι θεατές του «Iron Man 3» θα είναι αμερικανικό, αν και η συσκευή παρασκευής του θα είναι μάλλον κινεζική.

Φυσικά, οι απλοί Αμερικανοί πολίτες δεν γνωρίζουν ότι οι Κινέζοι βρίσκονται πίσω από παραδοσιακά και πατροπαράδοτα αμερικανικά προϊόντα. Πρόσφατη δημοσκόπηση έδειξε ότι το 94% των Αμερικανών δεν μπορεί να κατονομάσει ούτε μία κινεζική μάρκα. Βέβαια, η Ουάσινγκτον προσπαθεί να περιορίσει την κινεζική επέκταση σε ορισμένους «ευαίσθητους» τομείς. Η αρμόδια κυβερνητική επιτροπή ελέγχου των ξένων επενδύσεων μπλόκαρε ουσιαστικά την πώληση της αμερικανικής εταιρείας κατασκευής αεροσκαφών Hawker Beechcraft σε Κινέζους αγοραστές για λόγους εθνικής ασφάλειας.

Σοσιαλδημοκράτες γοητευμένοι από τη Μέρκελ-Μιχάλης Ψύλος

Εφημερίδα των Συντακτών

Η εμμονή τους στη λιτότητα και η αποδοχή του ηγεμονικού ρόλου της Γερμανίδας καγκελάριου στοιχίζουν ακριβά και στον ηγέτη του SPD Π. Στάινμπρικ αλλά και στους Μπερσάνι και Ολάντ

Εξι μήνες πριν από τις εκλογές στη Γερμανία, το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (SPD) υποχωρεί στις προτιμήσεις των ψηφοφόρων. Οι δημοσκοπήσεις δίνουν στο SPD ποσοστό 26 έως 28%, μειωμένο κατά δύο μονάδες τον τελευταίο μήνα και υπολειπόμενο κατά 13% των Χριστιανοδημοκρατών της Ανγκελα Μέρκελ. Ο Πέερ Στάινμπρικ, ο υποψήφιος του SPD για την καγκελαρία, περιορίστηκε μάλιστα στο μηδέν σε μια κλίμακα από το -5 ώς το +5 σε έρευνα του τηλεοπτικού δικτύου ZDF για τους κορυφαίους πολιτικούς στη Γερμανία. Πρόκειται για τη χειρότερή του επίδοση αφότου ανακοινώθηκε η υποψηφιότητά του για την καγκελαρία.

Οι αποκαλύψεις ότι από το 2009 ο Στάινμπρικ εισέπραξε περίπου 600.000 ευρώ για 75 ομιλίες του, αλλά και η δήλωσή του ότι οι καγκελάριοι είναι… κακοπληρωμένοι, αποξένωσαν πολλούς ψηφοφόρους. Η κύρια αιτία της πτώσης των ποσοστών του σοσιαλδημοκράτη υποψήφιου είναι βέβαια το γεγονός ότι ο Στάινμπρικ θεωρείται ο πιο «μερκελιστής» πολιτικός στην ηγεσία του SPD. Πρώην υπουργός Οικονομικών της Μέρκελ στην κυβέρνηση του Μεγάλου Συνασπισμού, ο Στάινμπρικ «έχει την εύνοια των εργοδοτικών κύκλων», όπως έγραψε εύστοχα η «Μοντ».

Σκληρός υποστηρικτής του ηγεμονικού ρόλου της Γερμανίας και φανατικός υπέρμαχος της λιτότητας, ο Στάινμπρικ έδειξε το πρόσωπό του με το ξέσπασμα της κρίσης στην Κύπρο, όταν ταυτίστηκε πλήρως με τη γραμμή Μέρκελ – Σόιμπλε. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι η εφημερίδα που προέβαλε περισσότερο την επιλογή του Στάινμπρικ ως υποψηφίου του SPD για την καγκελαρία ήταν η δεξιά «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε Τσάιτουνγκ». Είναι χαρακτηριστικό ότι πριν από τις προεδρικές εκλογές στη Γαλλία, ο Στάινμπρικ είχε χαρακτηρίσει «αφελή» τη θέση του σοσιαλιστή Φρανσουά Ολάντ για επαναδιαπραγμάτευση του δημοσιονομικού συμφώνου που έχει επιβάλει η Μέρκελ.

Είναι ενδεικτικό –όπως αποκαλύπτει το «Σπίγκελ»– ότι η ηγεσία του SPD έχει θέσει υπό περιορισμό το τελευταίο διάστημα τον Στάινμπρικ και δεν του επιτρέπει να δίνει πολύ συχνά συνεντεύξεις. «Δεν σκοπεύουν να κρύψουν τον υποψήφιο, αλλά έχουν αποφασίσει ότι θα πρέπει να περιορίσει τις δηλώσεις του για την οικονομία και τα οικονομικά θέματα, τουλάχιστον προς το παρόν» γράφει το «Σπίγκελ».

Η ταρίφα του προέδρου – Μιχάλης Ψύλος

ΗΠΑ. Το επιτελείο του Ομπάμα εφηύρε ένα νέο τρόπο για να βγάζει χρήμα πουλώντας συναντήσεις μαζί του

Πηγή:http://www.efsyn.gr/

Διαθέτεις 50.000 δολάρια – κάπου 38.500 ευρώ; Μπορείς να έχεις πρόσβαση στον Λευκό Οίκο και να συναντηθείς με τον ίδιο τον Μπαράκ Ομπάμα. Ο Αμερικανός πρόεδρος ή τουλάχιστον οι στενοί συνεργάτες του δείχνουν ότι διαθέτουν μεγάλη φαντασία στη συγκέντρωση χρημάτων. Το επιτελείο του Ομπάμα εφηύρε ένα νέο εργαλείο για να βγάζει χρήμα πουλώντας συναντήσεις με τον πρόεδρο. Ιδρυσαν μια επιτροπή που έχει τον τίτλο «Οργανώνοντας τη δράση», με επικεφαλής τον στενό συνεργάτη του Ομπάμα, Τζιμ Μεσίνα. Οποιος καταβάλει 50.000 δολάρια στην επιτροπή μπορεί να συναντηθεί με τον πρόεδρο.

Οποιος καταβάλει 500.000 δολάρια μπορεί να αγοράσει μια θέση στο «εθνικό συμβούλιο» της οργάνωσης και να βλέπει τον πρόεδρο κάθε τρεις μήνες. Και φυσικά όλα αυτά τα χρήματα, αφορολόγητα. «Είναι ένας κομψός τρόπος για να οριστεί η ταρίφα της πρόσβασης στον πρόεδρο» γράφουν οι «Τάιμς» της Νέας Υόρκης. «Για μια ακόμη ευκαιρία προς την… άβυσσο» κάνει λόγο η «Ουάσινγκτον Ποστ».

«Το φλερτ με τους χορηγούς που χρηματοδοτούν τους Αμερικανούς προέδρους προσβλέποντας σε κάποια ανταμοιβή δεν είναι σίγουρα κάτι νέο στην αμερικανική κουλτούρα», λέει η Μέρεντιθ Mακ Γκι, διευθύντρια του Νομικού Κέντρου κατά της Διαφθοράς στην Ουάσινγκτον. Ο Μπιλ Κλίντον, για παράδειγμα, αντάμειβε τους γενναιόδωρους υποστηρικτές του καλώντας τους να… κοιμηθούν στον Λευκό Οίκο. «Αυτό που είναι πρωτοφανές όμως και άκρως επικίνδυνο τώρα είναι ότι θεσμοθετείται η δωρεά χρημάτων σε ένα νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, με επικεφαλής συνεργάτες του Ομπάμα, ώστε να διασφαλίζεται η πρόσβαση στον πρόεδρο» λέει η Μακ Γκι και προσθέτει: «Μόνο σε ένα κράτος-μπανανία μπορεί συμβαίνει κάτι τέτοιο». Μια άλλη ανταμοιβή, ιδιαίτερα σκανδαλώδης, αλλά πάντα καλά εδραιωμένη, ήταν ο διορισμός σε θέσεις πρεσβευτών, σε σημαντικές μάλιστα πρωτεύουσες, των σημαντικών χρηματοδοτών στις προεδρικές προεκλογικές εκστρατείες.

Η πανούκλα του 21ου αιώνα – Μιχάλης Ψύλος

Ο Μαύρος Θάνατος είχε τόσο δραματικές συνέπειες στη μείωση των εργατικών χεριών ώστε να σημειωθεί μια μόνιμη αύξηση των εισοδημάτων στην Ευρώπη κατά 30% στο διάστημα από το 1500 ώς το 1700. Σήμερα τη θέση του παίρνει η ανεργία

 Εφημερίδα των Συντακτών

Ποιο είναι το θεμέλιο του σύγxρονου ευρωπαϊκού πολιτισμού; Η Αναγέννηση; Ο Διαφωτισμός; Η Βιομηχανική Επανάσταση; Οχι, απαντούν οι οικονομολόγοι Νίκο Βόιτλαντερ και Χανς Γιόακιμ Βοθ: Είναι η… πανούκλα, που σάρωσε τη Γηραιά Ηπειρο τον 14ο αιώνα με αποτέλεσμα να αφανιστεί ίσως και ο μισός πληθυσμός της Ευρώπης. Σε άρθρο τους στην επιθεώρηση Review of Economic Studies οι δύο οικονομολόγοι υποστηρίζουν ότι όταν ο πληθυσμός μειώνεται λόγω πολέμων ή κάποιας μεγάλης επιδημίας, τα εισοδήματα αυξάνονται καθώς υπάρχει περισσότερη διαθέσιμη γη, ενώ τα εργατικά χέρια είναι λιγότερα. Ο Μαύρος Θάνατος είχε τόσο δραματικές συνέπειες στη μείωση των εργατικών χεριών ώστε να σημειωθεί μια μόνιμη αύξηση των εισοδημάτων στην Ευρώπη κατά 30% στο διάστημα από το 1500 ώς το 1700.

Οι δύο οικονομολόγοι σημειώνουν μάλιστα ότι η Κίνα, όσον αφορά τους μισθούς στις γεωργικές εκμεταλλεύσεις, την αστικοποίηση, και την οικονομική απόδοση, ήταν λίγο-πολύ στα ίδια επίπεδα με την Ευρώπη όταν ξέσπασε η επιδημία της πανώλους στη Γηραιά Ηπειρο. «Αν ο ευρωπαϊκός πληθυσμός αυξανόταν ανεξέλεγκτα κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η Ευρώπη θα είχε το 1700 περίπου το ίδιο επίπεδο ανάπτυξης με την Κίνα. Αντ” αυτού, η Ευρώπη του 1700 ήταν πολύ πιο μπροστά, θέτοντας τις βάσεις για τη Βιομηχανική Επανάσταση δεκαετίες αργότερα».

Οπως σημειώνει το αμερικανικό περιοδικό Foreign Policy, «ευτυχώς ουδείς προς το παρόν δεν προχωρά τόσο μακριά, στην προσπάθεια αναζήτησης λύσης για τα οικονομικά προβλήματα της Ευρώπης». Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Μήπως η εξόντωση ενός μεγάλου τμήματος του ευρωπαϊκού πληθυσμού είναι ενδόμυχα ο στόχος των ισχυρών ελίτ της Ευρώπης με την προωθούμενη πολιτική εξαθλίωσης μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού, μέσω της λιτότητας και της ανεργίας; Μήπως η μαζική ανεργία τείνει να εξελιχθεί στην πανώλη του 21ου αιώνα;

Η Ε.Ε. μεταξύ ύφεσης και κοινωνικού πολέμου

 Oscar Bony,»The Working Class Family» (1968)

Εφημερίδα των Συντακτών

Σε όλη την Ευρώπη η λιτότητα οδηγεί στη βίαιη ανακατανομή των εισοδημάτων εις βάρος των ασθενέστερων και κοιτώντας τις αντιδράσεις των πολιτών σε κάθε χώρα βλέπεις ότι σε κάποιες εξ αυτών η κοινωνική έκρηξη αποτελεί κοντινό ενδεχόμενο.

 Του Μιχάλη Ψύλου 

 «Πού βαδίζει η Ευρώπη, χορεύοντας στον ρυθμό της λιτότητας;» διερωτάται ο σχολιαστής του γαλλικού τηλεοπτικού δικτύου «France 24», Σεμπαστιάν Σεΐτ. «Οι ευρωπαϊκές χώρες προσπαθούν να τακτοποιήσουν τους λογαριασμούς τους, εφαρμόζοντας πολιτικές δημοσιονομικής λιτότητας, αλλά χωρίς μεγάλη επιτυχία. Οι περισσότεροι δείκτες είναι μαύροι. Το 2013, η ύφεση θα συνεχίσει να μαστίζει την ευρωζώνη. Η μηδενική ανάπτυξη οδηγεί σε αύξηση της ανεργίας, η οποία έχει ήδη περάσει στη ζώνη του ευρώ το 11%».

Το γαλλικό Παρατηρητήριο των Οικονομικών Συνθηκών (OFCE) στις προβλέψεις του για το 2013 κάνει λόγο για ένα επερχόμενο «φιάσκο της λιτότητας».

Οι ελίτ της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με επικεφαλής τους Γερμανούς, έχουν εξαπολύσει έναν αδυσώπητο κοινωνικό πόλεμο εναντίον των εργαζομένων σε όλες τις χώρες της Ε.Ε. Επιχειρείται μια βίαιη ανακατανομή του κοινωνικού πλούτου εις βάρος των οικονομικά ασθενέστερων. Παντού σχεδόν περικόπτουν, μειώνουν μισθούς και συντάξεις. Κατ” εντολήν των τραπεζιτών, οι «υπάκουοι» πολιτικοί ηγέτες στραγγαλίζουν τις ευρωπαϊκές κοινωνίες για να πάρουν από τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους τα τρισεκατομμύρια που έχασαν από την κρίση. Η αγοραστική δυνατότητα των εργαζομένων δεν τους ενδιαφέρει πλέον. Τους είναι αδιάφορο αν ο κόσμος δεν μπορεί να αγοράζει προϊόντα – για τον απλούστατο λόγο ότι την πολιτική της Ε.Ε. υπαγορεύει τώρα το χρηματιστικό κεφάλαιο, όχι το παραγωγικό.

Ο Γάλλος δημοσιογράφος Ροντόλφ Πουρόν, σε ανάλυσή του στην ιστοσελίδα «mediapart», προειδοποιεί ότι η πολιτική αυτή θα οδηγήσει την Ευρώπη σε κοινωνικό πόλεμο. «Οι περισσότεροι Ευρωπαίοι ηγέτες οδηγούν την ήπειρο σε ένα άλμα στην… άβυσσο. Οι πολίτες αγνοούνται και δεν έχουν άλλη επιλογή από την κοινωνική έκρηξη. Το πολιτικό και κοινωνικό χάος διαδέχεται τον γενικό λήθαργο». Ποτέ άλλοτε στην ευρωπαϊκή ιστορία δεν έχουμε αντιμετωπίσει έναν τέτοιο κοινωνικό πόλεμο εναντίον 600 εκατομμυρίων ανθρώπων.

Ενας νέου τύπου… συνδικαλισμός – Μιχάλης Ψύλος

Στο χαμηλότερο ποσοστό εδώ και έναν αιώνα ο αριθμός των εργαζομένων που συμμετέχουν στα σωματεία τους. Οι εναλλακτικές εργατικές ενώσεις εξαπλώνονται στην Αμερική

Εφημερίδα των Συντακτών 

Παρά την παγωνιά, έξω από το φημισμένο εστιατόριο «Γκριλ Κάπιταλ» στο Κράισλερ Σέντερ στο κέντρο του Μανχάταν, δεκάδες εργαζόμενοι είχαν στήσει μια θορυβώδη διαδήλωση. «Μας κλέβουν τους μισθούς μας» έγραφαν τα πανό που κρατούσαν και εξηγούσαν στους περαστικούς ότι η αλυσίδα εστιατορίων Ντέιρντεν –ιδιοκτησίας της οποίας είναι και το «Γκριλ Κάπιταλ»- παραβιάζει τον νόμο για τον κατώτατο μισθό και αναγκάζει τους εργαζόμενους να εργάζονται παραπάνω ώρες. Οι διαδηλωτές δεν ανήκαν σε κανένα σωματείο, αλλά ήταν μέλη του «Κέντρου Ευκαιριών για τα Εστιατόρια» (ROC) – μιας από τις εκατοντάδες ανεξάρτητες εργατικές ενώσεις που έχουν συσταθεί το τελευταίο διάστημα στην Αμερική.

Οι ανεξάρτητες αυτές εργατικές ενώσεις, όπως η ROC, αντιπροσωπεύουν το νέο πρόσωπο του εργατικού κινήματος στις Ηνωμένες Πολιτείες. Πριν από δύο χρόνια ήταν μόλις πέντε, σήμερα ξεπερνούν τις 220 και ο αριθμός τους αυξάνεται συνεχώς, κυρίως στη Νέα Υόρκη. Λόγω των προσπαθειών των ενώσεων αυτών, περισσότεροι εργαζόμενοι στα εστιατόρια της πόλης κατορθώνουν να παίρνουν αναρρωτικές άδειες, οι οικιακοί βοηθοί να λαμβάνουν υπερωρίες και οι οδηγοί ταξί να ασφαλίζονται γρηγορότερα στο σύστημα υγείας. Η ROC ενημερώνει τους εργαζόμενους για τα δικαιώματά τους. Βοηθά στην οργάνωση διαδηλώσεων, όπως αυτές στο «Κάπιταλ Γκριλ», ενημερώνοντας και τους πελάτες για το τι συμβαίνει πίσω από την αστραφτερή βιτρίνα. Η ROC πιέζει, επίσης, πολιτειακούς και τοπικούς βουλευτές για φιλεργατικές μεταρρυθμίσεις και βοηθά τους εργαζόμενους να αναλάβουν νομική δράση, όταν όλα τα άλλα αποτύχουν.

«Οι εργαζόμενοι έρχονται σε μας με συγκεκριμένες καταγγελίες», λέει ο ιδρυτής της ROC, Σάρου Τζεϊγιάραμαν. «Στη συνέχεια, είμαστε σε θέση να μιλήσουμε μαζί τους για όλα τα πράγματα που θα ήθελαν ν” αλλάξουν στον χώρο εργασίας τους».

Οι εναλλακτικές αυτές εργατικές ενώσεις έχουν όμως τα όριά τους, ιδιαίτερα μάλιστα στο θέμα των συλλογικών διαπραγματεύσεων, που επισήμως δεν έχουν το δικαίωμα να κάνουν με την εργοδοσία. Με την κρίση να βαθαίνει, όμως, τίποτα δεν κρίνεται στα χαρτιά. Τα πάντα πλέον εξαρτώνται από την προθυμία των εργαζομένων να αντιμετωπίσουν τα αφεντικά τους και να διεκδικήσουν αγωνιστικά τα δικαιώματά τους.

To κόστος και η απάτη του νεο-φιλελευθερισμού – Μιχάλης Ψύλος

Συγκλονιστικά τα στοιχεία τής Oxfam για τον παγκόσμιο πλούτο και την ακραία φτώχεια. Οι 100 πλουσιότεροι άνθρωποι στον κόσμο κέρδισαν 241 δισ. μέσα σ” έναν χρόνο και η περιουσία τους ισούται με το ΑΕΠ της Βρετανίας

Εφημερίδα των Συντακτών

Το 2012 οι 100 πλουσιότεροι άνθρωποι του κόσμου έγιναν πλουσιότεροι κατά 241 δισεκατομμύρια δολάρια. Η συνολική τους περιουσία ανήλθε σε 1,9 τρισ. δολάρια, όσο δηλαδή το ΑΕΠ της Βρετανίας.

«Τα εισοδήματα του 1% του παγκόσμιου πληθυσμού έχουν αυξηθεί κατά 60% τα τελευταία είκοσι χρόνια» αποκαλύπτει σε έκθεσή της η βρετανική ανθρωπιστική οργάνωση Oxfam. Σύμφωνα με νέους υπολογισμούς της οργάνωσης, η ανακατανομή μόλις του 25% της τεράστιας αυτής ποσότητας του χρήματος θα επέτρεπε στις κυβερνήσεις να εξαφανίσουν την ακραία φτώχεια για έναν ολόκληρο χρόνο, παγκοσμίως. Δυστυχώς για τους 40.000 ανθρώπους που πεθαίνουν καθημερινά σε όλο τον κόσμο εξαιτίας της φτώχειας, οι δισεκατομμυριούχοι είναι απίθανο να μοιραστούν τα κέρδη τους, αλλά και σχεδόν όλες οι κυβερνήσεις να εφαρμόσουν πολιτικές που θα αναδιανέμουν τα υπερβολικά εισοδήματα δικαιότερα σε όλη την κοινωνία.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, για παράδειγμα, το μερίδιο του εθνικού εισοδήματος από το 1980 έχει διπλασιαστεί για το κορυφαίο 1% του πληθυσμού και έχει τετραπλασιαστεί για τους υπερ-πλούσιους που αποτελούν το 0,01%.

Στην Κίνα, επίσης, το 10% του πληθυσμού κερδίζει περίπου το 60% του ΑΕΠ, με αποτέλεσμα η χώρα να κατέχει μαζί με τη Νότια Αφρική το ρεκόρ της ανισότητας στα εισοδήματα.

Παγκόσμιος πόλεμος για τον έλεγχο της Αφρικής – Μιχάλης Ψύλος

Οι τεράστιες πλουτοπαραγωγικές πηγές της Μαύρης Ηπείρου αποτελούν μαγνήτη για τους μεγάλους διεθνείς παίκτες και έτσι ο Ολάντ αδυνατεί να θάψει το αποικιοκρατικό παρελθόν της Γαλλίας, όπως είχε υποσχεθεί προεκλογικά

  Εφημερίδα των Συντακτών

Η στρατιωτική επέμβαση της Γαλλίας στο Μάλι δεν ήταν φυσικά κεραυνός εν αιθρία. Οσο και αν ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ είχε υποσχεθεί ως «σοσιαλιστής», τον περασμένο Οκτώβριο σε ομιλία του στο Κοινοβούλιο της Σενεγάλης, ότι θα «θάψει» την αποικιοκρατική πολιτική της «Γαλλο-Αφρικής», το Παρίσι δείχνει ότι δεν μπορεί να ξεχάσει τις μεγάλες περιοχές της Μαύρης Ηπείρου. Το πρόσχημα της αντιμετώπισης της «ισλαμικής τρομοκρατίας» δεν πείθει ούτε καν τους πλέον αδαείς.

Η κρίση στο Μάλι έδωσε στη Γαλλία την ευκαιρία να επιχειρήσει να παίξει ξανά τον ρόλο του χωροφύλακα της Αφρικής, σε μια περίοδο που εντείνεται η παγκόσμια διαπάλη για τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Μαύρης Ηπείρου. Ηνωμένες Πολιτείες, Γαλλία, Γερμανία και Κίνα έχουν επιδοθεί το τελευταίο διάστημα σε ένα αδίστακτο «μπρα ντε φερ» για την επέκταση της επιρροής τους στην Αφρική.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες καλύπτουν σήμερα από την Αφρική το 18% των ενεργειακών τους αναγκών και ώς το 2015 το ποσοστό αυτό θα ανέλθει στο 25%» γράφει ο Αμερικανός οικονομολόγος Κον Χέιλιναν. «Η Αφρική προμηθεύει επίσης το ένα τρίτο της ενέργειας που χρειάζεται η Κίνα, συν τις τεράστιες ποσότητες χαλκού, πλατίνας και σιδηρομεταλλευμάτων».

Η παγκόσμια οικονομική χούντα θα αποφασίζει ποια χώρα θα πτωχεύει.

 Εφημ ΠΡΙΝ

Γράφει ο Μιχάλης Ψύλος

Έχουν ταράξει όλο τον κόσμο στη λιτότητα, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό για την παγκόσμια οικονομική χούντα. Θέλουν τώρα να αποφασίζουν και ποια χώρα θα πτωχεύουν, χωρίς να ρωτούν κανέναν. Οι Φαινάνσιαλ Τάιμς σε κύριο άρθρο τους θέτουν το ζήτημα ορθά κοφτά.:’’ Πρέπει να επανακαθορίσουμε τον τρόπο με τον οποίο μια χώρα πτωχεύει’’, γράφει σε άρθρο του εκδότη της η βρετανική εφημερίδα. ‘’ Ήρθε η ώρα να τεθεί επί τάπητος ο μηχανισμός αναδιάρθρωσης κρατικών χρεών (SDRM) που είχε προτείνει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο από το 2002’’, σημειώνει η εφημερίδα και προσθέτει: Πρέπει να εφαρμοστεί ένα διεθνές καθεστώς χρεοκοπιών για τα κράτη , υπό κηδεμονία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Η καθιέρωση του μηχανισμού αναδιάρθρωσης κρατικών χρεών είχε απορριφθεί από τις Ηνωμένες Πολιτείες το 2002, Καθώς η Ουάσινγκτον δεν ήθελε να αποδεχτεί ένα διεθνή οργανισμό, ο οποίος θα ήταν υπεράνω των αμερικάνικων διαδικασιών χρεωκοπίας. Η κρίση χρέους στην ευρωζώνη έφερε όμως ξανά στο προσκήνιο αυτή την πρωτοβουλία. ‘’ Για την ΕΕ, που έτσι κι αλλιώς έχει διακρατική φύση, θα είναι ευκολότερο να υιοθετηθούν παρόμοιες προτάσεις… Να υπάρξει δηλαδή ένας ευρωπαϊκός μηχανισμός SDRM εάν η κρίση της ευρωζώνης εξακολουθήσει να είναι μείζον πρόβλημα’’, σημειώνουν οι Φαινάνσιαλ Τάιμς.

Η ανάσυρση του παγκόσμιου μηχανισμού αναδιάρθρωσης κρατικών χρεών από το ΔΝΤ συνδέεται άμεσα με τις προσπάθειες των Ηνωμένων Πολιτειών να αντιμετωπίσουν τη διαρκώς αυξανόμενη γερμανική ηγεμονία στην Ευρώπη.Οι Αμερικανοί που ελέγχουν πλήρως το ΔΝΤ , συνειδητοποίησαν ότι τα μνημόνια που επιβλήθηκαν από τους Γερμανούς στην Ελλάδα, στην Ιρλανδία, στην Πορτογαλία, στην Κύπρο και απειλούν να επεκταθούν στην Ισπανία, ίσως και στην Ιταλία και ποιος ξέρει σε ποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα, αποτελούν στην ουσία σύμφωνα παράδοσης πολιτικής και οικονομικής των αντίστοιχων χωρών στη γερμανική επικυριαρχία.

Τα χρηματιστήρια γελάνε,η οικονομία κλαίει, ο λαός πεινάει – Μιχάλης Ψύλος

Πρωταθλήτρια αναδείχτηκε η Βενεζουέλα, με το χρηματιστήριο του Καράκας να κλείνει τη χρονιά με άνοδο κατά …300% χάρη στην πολιτική του Τσάβες, όπως γράφει ο Γκάρντιαν .»Αυξάνοντας τις κρατικές δαπάνες, δίνοντας σπίτια στους φτωχούς και καλύτερες συντάξεις στους ηλικιωμένους, ο Τσάβες συνέβαλε ώστε η Βενεζουέλα να γίνει η χώρα με το πιο αποδοτικό χρηματιστήριο της χρονιάς».

εφημ ΠΡΙΝ

Με ισχυρή συνολική άνοδο της τάξης του 33,43% έκλεισε το χρηματιστήριο Αθηνών το 2012.Με τεράστια κέρδη 29,5% αποχαιρέτησε τη χρονιά το χρηματιστήριο της Φρανκφούρτης , με άνοδο 15,5% το χρηματιστήριο του Παρισιού και με κέρδη 5,84% το Σίτι στο Λονδίνο. Στο Τόκιο, ο Νικέι έκλεισε με κέρδη 22%, στο Χονγκ Κονγκ ο Χανγκ Σενγκ με 22,6%, στην Ινδία είχαμε άνοδο 25,7%, στη Νότια Αφρική 23% και στη Μόσχα 10,5%. Στη Νέα Υόρκη τέλος, ο Ντάου Τζόουνς έκλεισε τη χρονιά με κέρδη 6% και ο Νάσντακ με πάνω από 12%.

Για την ιστορία να αναφέρουμε πάντως ότι πρωταθλήτρια αναδείχτηκε η Βενεζουέλα, με το χρηματιστήριο του Καράκας να κλείνει τη χρονιά με άνοδο κατά …300% χάρη στην πολιτική του Τσάβες, όπως γράφει ο Γκάρντιαν .»Αυξάνοντας τις κρατικές δαπάνες, δίνοντας σπίτια στους φτωχούς και καλύτερες συντάξεις στους ηλικιωμένους, ο Τσάβες συνέβαλε ώστε η Βενεζουέλα να γίνει η χώρα με το πιο αποδοτικό χρηματιστήριο της χρονιάς».

Και αν ο Τσάβες κατόρθωσε με την πολιτική του να ενισχύσει την οικονομία της χώρας του, στις περισσότερες από τις υπόλοιπες χώρες του κόσμου, η άνοδος στα χρηματιστήρια κάθε άλλο πάρα αντανακλά ανάλογη οικονομική άνοδο. »Η οικονομία κλαίει, αλλά τα χρηματιστήρια γελάνε. Πού είναι το λάθος;» Διερωτάται ο Γάλλος οικονομολόγος Ζεράρ Ορνί. »Η γαλλική οικονομία είναι σε άσχημη κατάσταση, η ανεργία αυξάνεται, οι προβλέψεις για ανάπτυξη δεν επαληθεύονται και παρόλ’ αυτά ,το χρηματιστήριο δεν έχει σταματήσει να ανεβαίνει. Είναι δυνατόν να είναι φυσιολογικό;»

Κι όμως , το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού τρίβει τα χέρια του. Ανοίγει σαμπάνιες και κάνει πάρτι, ξέροντας ότι από τη φτώχεια, το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου και την επιδείνωση της δημοσιονομικής κρίσης βγάζει λεφτά! Τα διεθνή χρηματιστήρια ανθίζουν γιατί όλοι δουλεύουν για τις τράπεζες. Στην Ελλάδα για παράδειγμα, το μεγαλύτερο όφελος από την καταβολή της τελευταίας δόσης που συνολικά θα φτάσει τα 52,4 δις ευρώ, θα το έχουν οι τράπεζες που θα εισπράξουν 23,2 δις ευρώ σε δύο δόσεις. Πολύ περισσότερο ωφελημένοι θα είναι οι υποψήφιοι αγοραστές των ελληνικών τραπεζών, καθώς σύντομα θα τεθούν κάτω από τον έλεγχο της τρόικας και στη συνέχεια θα μεταπωληθούν σε νέα τραπεζικά συμφέροντα του εξωτερικού.