Πάνος Παπανικολάου: Οι καιροί διψούν για Αριστερά

Εννέα θέσεις για τα άμεσα καθήκοντα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και όλων των δυνάμεων που πρέπει άμεσα να συγκροτήσουν το αντικαπιταλιστικό μέτωπο ρήξης και ανατροπής

1. Οι κλάδοι διψούν για αριστερά,

και αυτό γίνεται ιδιαίτερα αισθητό το τελευταίο διάστημα, με τα γεγονότα σχετικά με την απεργία στην ΟΛΜΕ και με την συγκρότηση προεδρείων σε ΟΕΝΓΕ – ΕΙΝΑΠ που δείχνουν την οριστική απόσυρση του ΚΚΕ στην αντικινηματική του αυτοπεριχαράκωση και την οριστική επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ για ένταξη στο αστικό καθεστωτικό τόξο. Επιτακτική η ανάγκη για διακριτό, αυτόνομο, ταξικό ΤΡΙΤΟ ΠΟΛΟ στο εργατικό κίνημα, μέτωπο ρήξης και ανατροπής που θα συνενώνει τον υπάρχοντα Συντονισμό Πρωτοβάθμιων Σωματείων, κλαδικούς και θεματικούς συντονισμούς, υπό ίδρυση εργατικές συλλογικότητες, σχήματα, συσπειρώσεις, πρωτοβουλίες, επιτροπές αγώνα σε έναν «Συντονισμό των Συντονισμών» που για την συγκρότησή του απαιτείται η συντονισμένη και στοχοπροσηλωμένη παρέμβαση ολόκληρου του αντικαπιταλιστικού δυναμικού, όλων των δυνάμεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

2. Οι άνεργοι διψούν για αριστερά,

για κατεπείγουσες πρωτοβουλίες αγωνιστικής επαναστατικής συσπείρωσης με ιδεολογικά, πολιτικά και κινηματικά χαρακτηριστικά. Που θα εξηγεί τα αίτια της κατάστασης, θα θέτει αιτήματα, θα δημιουργεί κινηματικά γεγονότα και θα οργανώνει πρωτοβουλίες έμπρακτης αλληλεγγύης. Το δίκτυο αυτό θα πρέπει να συνδέεται οργανικά με το δίκτυο εργατικών λεσχών. Σε κάθε τοπική της ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα πρέπει να ιδρυθεί επιτροπή για τους ανέργους που θα αναλάβει άμεσα δράση. Είναι περιττό να τονιστεί η επιτακτικότητα της παραπάνω ανάγκης.

3. Οι γειτονιές διψούν για αριστερά,

που θα παρεμβαίνει αποφασιστικά σε όλα τα πεδία. Τολμηρά και αδίστακτα πρέπει να στηριχθεί η ίδρυση, λειτουργία και μαζικοποίηση εργατικών λεσχών παντού. Επίσης, η αναζωογόνηση ή και επαναστατική επανίδρυση όπου αυτό χρειάζεται, των δημοτικών μας κινήσεων. Το δίκτυο αυτό θα πρέπει να διεκδικεί αγωνιστικά σε θέματα κατοικίας – ελεύθερων χώρων – περιβάλλοντος – σχολείων – δομών υγείας κλπ, να προωθεί την λαϊκή αυτοοργάνωση μέσα από λαϊκές συνελεύσεις με συγκεκριμένες πρωτοβουλίες αυτοδιεύθυνσης και ανυπακοής, να οργανώνει την ταξική αλληλεγγύη με συγκεκριμένες πρωτοβουλίες (επανασυνδέσεις ρεύματος, αναστολές εξώσεων και πλειστηριασμών κλπ) καθώς και με μονιμότερες κινήσεις πρακτικής αλληλεγγύης (κοινωνικά ιατρεία και φαρμακεία, κοινωνικά φροντιστήρια, πολιτιστικές – μορφωτικές εκδηλώσεις κλπ). Η κρατική αυθαιρεσία και η νεοναζιστική αλητεία στις γειτονιές αντιμετωπίζονται με αποφασιστικά έργα, όχι με μεγάλα λόγια.