Καλώς ήλθατε στον πανοπτικό κόσμο της τεχνολογίας

Γράφει ο

Πέτρος Κατσάκος 

«Αν υπάρχει κάτι που δεν θέλεις να το μάθει όλος ο κόσμος, καλύτερα να μην ξεκινήσεις καθόλου αυτή την περιπέτεια που ονομάζεται Διαδίκτυο», δήλωνε με απόλυτη κυνικότητα το 2009 ο Έρικ Σμιτ της Google. Αγαπητοί χρήστες της τεχνολογίας, καλώς ήλθατε στο μέλλον. Σιγουρευτείτε μόνο ότι δεν έχετε τίποτα να κρύψετε. Ο Μεγάλος Αδελφός των επικοινωνιών είναι εδώ. Σας διαβάζει και σας ακούει. Μια παλιά γελοιογραφία του New Yorker έδειχνε δύο σκυλιά να κοιτάζουν έναν υπολογιστή και να λέει το ένα στο άλλο: «Στο Διαδίκτυο κανείς δεν ξέρει ότι είσαι σκυλί». Ήταν η αυγή της dot.com εποχής, τότε που η online ζωή έμοιαζε τόσο γοητευτικά ανώνυμη, τόσο προκλητικά ασφαλής. Πλέον κάποια άγρυπνα μάτια και κάποια τεντωμένα αυτιά ξέρουν πως δεν είσαι σκυλί.

«Αν ήθελα να δω τα email σας ή το τηλέφωνο της συζύγου σας, το μόνο που έχω να κάνω είναι να χρησιμοποιήσω τις παρακολουθήσεις. Μπορώ να αποκτήσω ‘εισιτήριο’ για τα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, τους κωδικούς πρόσβασης, τα αρχεία τηλεφώνου, τις πιστωτικές κάρτες», αποκάλυψε πριν από λίγες ημέρες ο Έντουαρντ Σνόουντεν, προκαλώντας παγκόσμια αναστάτωση. Ο πρώην μυστικός πράκτορας της CIA δεν έκανε τίποτε άλλο από το να μας εξηγήσει πως το ηλεκτρονικό μήνυμα που στέλνει ένας χρήστης του Ίντερνετ από το Παγκράτι σε μία φίλη του στην Καισαριανή, πριν φτάσει στην Καισαριανή, έχει διασχίσει με ταχύτητα φωτός δύο φορές τον Ατλαντικό. Το μήνυμά του μάλιστα κατά τη διάρκεια αυτού του υπερατλαντικού ταξιδιού έχει προλάβει να αποθηκευθεί σε μία φορητή μνήμη, σε μέγεθος μικρού δακτύλου του χεριού, που έχει χωρητικότητα 1 τεραμπάιτ (τρισεκατομμυρίου ψηφιολέξεων).

Χτίζουν το σπίτι του Big Brother

Αυτή την ώρα προχωρούν με πυρετώδεις ρυθμούς οι εργασίες κατασκευής της ψηφιακής αποθήκης του Μεγάλου Αδερφού σε μια κωμόπολη της Γιούτα των Ηνωμένων Πολιτειών. Στο μικρό και άσημο Μπλάφντειλ των επτά χιλιάδων κατοίκων, η Υπηρεσία Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ (NSA) ετοιμάζει ένα οχυρωμένο συγκρότημα κτηρίων, που, όταν παραδοθεί μαζί με τον εξοπλισμό του τον Σεπτέμβρη του 2013, θα έχει ξεπεράσει σε κόστος τα 2 δισεκατομμύρια δολάρια. Σκοπός του είναι να παρεμβάλλεται, να αποκρυπτογραφεί, να αναλύει και να καταχωρεί μεγάλο μέρος των παγκόσμιων τηλεπικοινωνιών και επικοινωνιών διαδικτύου, καθώς αυτές πραγματοποιούνται μέσω υπόγειων και υποθαλάσσιων καλωδίων, δορυφορικών και επίγειων ασύρματων μεταδόσεων.

Στη Δραπετσώνα πια δεν -επιτρέπεται- να έχουμε ζωή

Tου Πέτρου Κατσάκου

Οι στίχοι του Τάσου Λειβαδίτη τρεμόπαιζαν στο μυαλό μου καθώς διάβαζα την επιστολή (κείμενο) του Κωστή Μανίκα, του μαθητή από τη Δραπετσώνα, που ρωτούσε όλους αυτούς τους όψιμους ενδιαφερόμενους για την ψυχική του ηρεμία «ποιος σας είπε ότι όνειρό μου είναι να είμαι ένας ακόμα άνεργος;»

Τι κρίμα, ρε Κωστή, να μην είσαι κι εσύ ένα από αυτά τα «αριστεροθρεμμένα κωλόπαιδα» των βορείων προαστίων που έρχονται κάθε τρεις και λίγο και μας ταράζουν την τηλεοπτική ηρεμία. Τι κρίμα να είσαι από τη Δραπετσώνα και όχι από την Εκάλη των «αριστερών με τις δεξιές τσέπες». Μα από τη Δραπετσώνα, βρε αγόρι μου, κι εσύ;

Αχ βρε Κωστή, σε τι μπελάδες μας έβαλες τώρα. Να ψάχνουμε το πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων του πατέρα σου, γιατί, έλα, μην το κρύβεις, συριζαίος θα είναι ο μπαμπάς σου. Το διέγνωσαν ήδη 29 ειδικοί ψυχολόγοι-γραφολόγοι με την πρώτη ματιά που έριξαν στην επιστολή σου. Άσε τους άλλους, τους δαιμόνιους ρεπόρτερ, που έψαχναν μέσα στη νύχτα τη γυμνασιάρχη σου να επιβεβαιώσει τους βαθμούς γιατί είχαν κάτι υποψίες πως εκτός από τα μαθηματικά είσαι καλός και στο photoshop.

Τζίφος, όμως. Ούτε σε ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ βρήκαν τον πατέρα σου τα «σαΐνια» και οι βαθμοί σου τεφαρίκι. Από πού να σε πιάσω τώρα, ρε Κωστή; Πώς να σε αποδομήσω με τη φωτιά που ήρθες και μου άναψες;

Ακούς εκεί, 16 χρονών νιάναρο και να μου μιλάς για χαμόγελα, όνειρα κι ελπίδες. Τι να σου κάνω τώρα; Να σου ρίξω το ακαταλόγιστο; Να το ρίξω στην αφέλεια της εφηβείας; Ή να σου δώσω μια δεύτερη ευκαιρία να το ξανασκεφτείς όταν θα πήξει το άγουρο μυαλό σου; Όταν θα δεις πως αυτοί που βιάστηκες να υπερασπιστείς είναι ένα τσούρμο ακαμάτηδες συνδικαλισταράδες. Αλλά ξέρω τι φταίει με σένα. Εγώ σε κατάλαβα από την πρώτη στιγμή, την ώρα που οι άλλοι έψαχναν το εκλογικό βιβλιάριο του πατέρα σου. Φταίει που δεν βλέπεις τηλεόραση, φταίει που δεν διαβάζεις εφημερίδες. Αυτό φταίει, Κώστα. Γιατί αν ενημερωνόσουν, δεν θα καθόσουν να γράψεις αυτές τις ανοησίες. Αν άκουγες αυτούς που ξέρουν, αν εμπιστευόσουν τους ειδικούς, αν κοίταζες κι εσύ στην άκρη του τούνελ που σου δείχνουν, θα έβλεπες το φως της ανάπτυξης που έρχεται κατά πάνω σου. Εσύ όμως όχι. Δεν βλέπεις, δεν ακούς, παρά κάθεσαι και μου παπαγαλίζεις «εμπρός να τσακίσουμε τυράννους φασίστες». Κώστα μου, δεν σε βλέπω καλά αν δεν αλλάξεις μυαλά. Κι αν δεν μπορείς να αλλάξεις μυαλά, άλλαξε τουλάχιστον γειτονιά. Φύγε από τη Δραπετσώνα. Γιατί στην Δραπετσώνα πια δεν -επιτρέπεται- να έχουμε ζωή.

Πέτρος Κατσάκος: Γκασταρμπάιτερ με πτυχίο

«Όλο και περισσότεροι θέλουν να πάνε στον γερμανικό παράδεισο» είναι ο τίτλος που επέλεξε η εφημερίδα Tagesspiegel για να υποδεχτεί τους εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες που συρρέουν στη Γερμανία. Το νέο μεταναστευτικό κύμα, κυρίως από τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, το οποίο μπορεί να συγκριθεί μόνο με τα χρόνια που ακολούθησαν την πτώση του Τείχους του Βερολίνου και την ενοποίηση της χώρας, το 1990, είναι ένα ακόμη «παράγωγο» της οικονομικής κρίσης που γνωρίζει η Γηραιά Ήπειρος. Σύσσωμος ο ευρωπαϊκός Τύπος ανέδειξε, την εβδομάδα που πέρασε, τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η Γερμανική Στατιστική Υπηρεσία και σύμφωνα με τα οποία εισήλθαν το 2012 στη χώρα 966.000 Ευρωπαίοι.

«Μια νέα γενιά μεταναστών αναζητά μέλλον στη Γερμανία. Είναι υψηλής ειδίκευσης και προέρχεται από τη νότια και την ανατολική Ευρώπη. Η Γερμανία πρέπει να μάθει πώς να κρατήσει αυτούς τους νεοφερμένους μετανάστες» σχολιάζει το Spiegel, που δεν κρύβει την επιλεκτική διάκριση της επιστημονικής μετανάστευσης των ημερών μας με τους γκασταρμπάιτερ της δεκαετίας του 50.

300.000 βιογραφικά

«Με την ανεργία περίπου στο 30% και την εργασία να υποβαθμίζεται συνεχώς ως περιεχόμενο, τα τελευταία χρόνια καταγράφεται ένας αριθμός 300.000 Ελλήνων, στην πλειονότητά τους ειδικευμένοι επιστήμονες, που έχουν συμπληρώσει βιογραφικά για να μεταναστεύσουν με βασικό προορισμό τη Γερμανία. Σύμφωνα με τα στοιχεία τα τελευταία δύο χρόνια, 35.000 Έλληνες ειδικευμένοι έχουν ήδη εγκατασταθεί και εργάζονται στη Γερμανία, ενώ άλλοι 25.000 αναμένεται να μεταναστεύσουν το 2013. Η Γερμανίδα υπουργός Εργασίας, απευθυνόμενη στους ισοπεδωμένους εργαζόμενους του Νότου, τους καλεί να μεταναστεύσουν στη Γερμανία, γιατί υπάρχει εργασία για τις ανάγκες της γερμανικής οικονομίας.

Αττίλας 3

γράφει ο Πέτρος Κατσάκος

Όχι αυτή τη φορά δεν υπάρχουν ούτε αποβατικά ούτε αλεξιπτωτιστές. Δεν βγαίνουν μαύροι καπνοί από την Αμμόχωστο. Δεν κυματίζει η ημισέληνος στην Κερύνεια.

Παρότι πέρασαν σχεδόν δέκα χρόνια κάποιοι δε ξέχασαν το ΟΧΙ του κυπριακού λαού στο σχέδιο Ανάν. Δεν ξέχασαν και επέστρεψαν με τιμωρητική διάθεση.

Στον Αττίλα 3, η εισβολή έγινε μέσω των τραπεζών και οι κατακτητές φορούν καλοραμμένα κοστούμια. Στα κατεχόμενα αυτή τη φορά κυματίζει η σημαία της γερμανικής πολιτικής.

Η Κύπρος ζει εδώ και λίγα 24ωρα έναν νέο Αττίλα. Μια νέα εισβολή. Μόνο που αυτή τη φορά δεν υπάρχει η δικαιολογία του αιφνιδιασμού όπως το καλοκαίρι του ’74.

Οι σειρήνες έχουν σημάνει εδώ και καιρό και όποιος δεν τις άκουγε ή έκανε πως δεν τις άκουγε είναι άξιος της μοίρας που του προετοίμαζαν οι νέοι κατακτητές.

Εδώ και μήνες το Βερολίνο, δια μέσω συνεχών δημοσιευμάτων του Spiegel, είχε δείξει το στόχο. Που δεν ήταν άλλος από τις τεράστιες καταθέσεις που βρίσκονταν στα ταμεία των κυπριακών τραπεζών. Καταθέσεις που βαφτίζονταν «μαύρες» και «ύποπτες» και με άρωμα Μόσχας.

Στα σχέδια του Βερολίνου είναι όχι να «καθαρίσουν» αυτά τα κεφάλαια, αλλά να μεταφερθούν βόρεια. Σε χώρες της δικής τους επιρροής.

Στην πολιτική και οικονομική σκακιέρα της Κύπρου, οι κύπριοι δεν ήταν τίποτε άλλο παρά τα πιόνια σε μια παρτίδα Γερμανών και Ρώσων.

Μια παρτίδα για γερά νεύρα αλλά και πολλές θυσίες. Μόνο που στο σκάκι θυσιάζονται μονάχα στρατιωτάκια και πιόνια μικρής αξίας, όπως οι μικροκαταθέτες των κυπριακών τραπεζών.