Επιστημονικό πόρισμα-κόλαφος για τα μεταλλεία της Χαλκιδικής

Δείτε αναλυτικά το πόρισμα

Πηγή: tvxs

Μακροχρόνιες και μη αναστρέψιμες επιπτώσεις στο περιβάλλον θα επιφέρει η μεταλλευτική δραστηριότητα στη Χαλκιδική σύμφωνα με πόρισμα της Γεωπονικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου. Η έρευνα-καταπέλτης για την Ελληνικός Χρυσός που πραγματοποιήθηκε από εννέα καθηγητές του Πανεπιστημίου συμπεραίνει, μεταξύ άλλων, ότι οι αγροτικές δραστηριότητες θα υποστούν ανεπανόρθωτες ζημιές και ότι ο χαρακτήρας της περιοχής θα αλλάξει ριζικά καθώς θα μεταβληθεί σε ζώνη βαριάς βιομηχανίας.

Σύμφωνα με τα συμπεράσματα της επιστημονικής επιτροπής η σχεδιαζόμενη μεγάλης κλίμακας επέκταση της μεταλλευτικής δραστηριότητας στη Β.Α. Χαλκιδική υπερβαίνει κατά πολύ τη φέρουσα ικανότητα της περιοχής και θα προκαλέσει μακροχρόνιες και μη αναστρέψιμες επιπτώσεις στο φυσικό και αγροτικό περιβάλλον.

Σημειώνουν ότι η σχεδιαζόμενη επέκταση της μεταλλευτικής δραστηριότητες δεν είναι αειφορική καθώς θα μεταβάλλει ριζικά το χαρακτήρα της περιοχής. Πιο συγκεκριμένα αυτή θα μετατραπεί από αγροτική – τουριστική περιοχή σε ζώνη βαριάς βιομηχανίας.

Ένα από τα πιο ανησυχητικά συμπεράσματα του πορίσματος είναι ότι η ρύπανση από βαρέα μέταλλα των υδάτων, του εδάφους, της χλωρίδας, της πανίδας και των αγροτικών καλλιεργειών θα είναι ιδιαιτέρως εκτεταμένη καθώς θα καλύψει μεγάλες εκτάσεις και περιοχές που απέχουν πολύ από την περιοχή της μεταλλευτικής δραστηριότητας.

Επιπλέον, όλες οι αγροτικές δραστηριότητες (Γεωργία, Κτηνοτροφία, Μελισσοκομία, Αλιεία, κ.ά.) αλλά και η δυνατότητα επεξεργασίας και τυποποίησης αγροτικών προϊόντων θα υποστούν ανεπανόρθωτες συνέπειες.

Με δεδομένα τα συμπεράσματά τους, η επιτροπή ειδικών του ΑΠΘ καταλήγει στο γενικό συμπέρασμα ότι η επέκταση των μεταλλευτικών δραστηριοτήτων στη Β. Α. Χαλκιδική ΔΕΝ είναι συμβατή με τις αγροτικές δραστηριότητες των κατοίκων της περιοχής.

Α(+)ΤΑΞΙΕΣ: Το κέρδος ως δήμιος της φύσης- Μάκης Γεωργιάδης

Πηγή: www.mao.gr  

Χωρίς αμφιβολία η εποχή που διανύουμε αναδεικνύουν όλο το εύρος των κοινωνικών συγκρούσεων με μια ένταση η οποία είναι χαρακτηριστική των δομικών και πολύ βαθιών κρίσεων του καπιταλισμού. Ο πόλεμος δύο κόσμων εκτυλίσσεται με εξάρσεις και υφέσεις από την οικονομική σφαίρα ως τα δημοκρατικά δικαιώματα και από τον πολιτισμό ως το περιβάλλον.

Ανάλυση του Μάκη Γεωργιάδη

Αν μπορούμε να συμφωνήσουμε σε κάτι με αστούς θεωρητικούς και αναλυτές είναι πως από την υφιστάμενη σύγκρουση των κόσμων του κεφαλαίου και της εργασίας θα καθοριστεί σε πολύ μεγάλο βαθμό και το μέλλον των δυτικών -αλλά όχι μόνο αυτών- κοινωνιών. Η έκβαση του ταξικού πολέμου δεν κρίνεται ασφαλώς από μια μάχη, αλλά προοπτικά θα κριθεί και σε αξιακό και πολιτισμικό επίπεδο. Από αυτήν την άποψη, τα αδιέξοδα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής αναδεικνύουν τη δυναμική επαναφορά στο προσκήνιο των απελευθερωτικών κομμουνιστικών ιδεών και υπογραμμίζουν την αναγκαιότητα της υπέρβασης του βάρβαρου εκμεταλλευτικού συστήματος. Δεν αρκεί όμως η δυνατότητα και η δυνητική προσέγγιση των εργατικών μαζών με τις επαναστατικές αξίες και ιδέες και μια μεγάλη δυσκολία που προκύπτει είναι ασφαλώς η μάχη των συσχετισμών σε όλα τα επίπεδα.

Η φύση πεδίο κερδοφορίας

Ωστόσο, όσο πληθαίνουν και εντείνονται τα οικονομικά αδιέξοδα, τόσο αυξάνονται και ισχυροποιούνται τάσεις υπέρβασης της κρίσης από την πλευρά του συστήματος που τείνουν στον εκβαρβαρισμό των κοινωνιών και συνάμα την περιβαλλοντική καταστροφή. Αν επικεντρώσουμε στη δεύτερη αυτή διάσταση θα διαπιστώσουμε ότι διαχρονικά ο καπιταλισμός έβαζε στο στόχαστρο τη φύση αντιμετωπίζοντάς τη ως ένα ακόμη πεδίο κερδοφορίας. Αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις όχι απλώς στα οικοσυστήματα, αλλά και στη ζωή των ανθρώπων. Από αυτήν την άποψη, η λεηλασία και η σπατάλη των φυσικών πόρων συνδέθηκε ως μια φυσιολογική διαδικασία με την ανάπτυξη και την αειφορία, παρά το γεγονός ότι τόσο οι χρονικοί ορίζοντες όσο και τα ποσοτικά μεγέθη των οικοσυστημάτων και συνολικά του πλανήτη, είναι πεπερασμένα. Η ανάγκη του ανθρώπου να δαμάσει τη φύση ώστε να εξασφαλίσει ασφάλεια ή τροφή και να κατανικήσει το φόβο των βίαιων και απρόβλεπτων φυσικών φαινομένων οδήγησε στην ανάπτυξη των επιστημών και της τεχνολογίας. Προϊόντος του χρόνου, ο τεχνολογικός πυλώνας των σύγχρονων κοινωνιών μετατράπηκε από υπηρέτης και μοχλός ανακούφισης των ανθρώπινων αναγκών μέσω των ορθολογικών επιστημονικών εξηγήσεων και εφαρμογών σε δυνάστη και εργαλείο εκμετάλλευσης και υποταγής σε έναν πολιτισμό τεχνοκρατικού χαρακτήρα.