Περικλής Κοροβέσης:Η αδιαφορία είναι συνενοχή

Πηγή: TVXS

Ο Αρθουρ Κέσλερ δεν ήταν μόνο ένας μεγάλος συγγραφέας και στοχαστής. Ηταν αυτόπτης μάρτυς σε πολλά μεγάλα συμβάντα που διαδραματίστηκαν τον περασμένο αιώνα. Εγραφε σε πολλές γλώσσες, είχε ζήσει σε όλη την Ευρώπη και εργαζόταν ως πολεμικός ανταποκριτής. Ηδη από τη δεκαετία του 1930 είχε γίνει γνωστός διεθνώς και τα άρθρα του είχαν απόλυτο κύρος. Ενα από αυτά δημοσιεύτηκε στους «New York Times» το 1944. Εκεί μιλούσε για τα φρικτά εγκλήματα των ναζί. Εκτελέσεις αιχμαλώτων στη Γαλλία, ομαδικοί τάφοι στην Πολωνία, για τα Ολοκαυτώματα των Εβραίων, Σλάβων, Τσιγγάνων, ομοφυλοφίλων και τους εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς από πείνα στην Ελλάδα, με πρώτο θύμα τα παιδιά.

Θα περίμενε κανείς πως αυτό το άρθρο θα έκανε σάλο. Η εφημερίδα ήταν έγκυρη και είχε μεγάλη κυκλοφορία. Το 90% των Αμερικανών και των Αγγλων δεν πίστεψαν τις καταγγελίες του Κέσλερ. Τις θεώρησαν προπαγανδιστικό υλικό. Να σημειώσουμε πως τα δύο τελευταία χρόνια του πολέμου, οι σύμμαχοι είχαν πάψει να μιλούν για ναζισμό. Μετά τον πόλεμο όλες οι καταγγελίες του Κέσλερ επιβεβαιώθηκαν. Και το ερώτημα που μπαίνει είναι: Τι είναι αυτό που κάνει τους ανθρώπους τόσο αδιάφορους για τη συμφορά του άλλου; Ο Κέσλερ λέει το ίδιο πράγμα ποιητικά: «Είδα όνειρο. Κάποιοι με μαχαίρωνων στον δρόμο και ούρλιαζα από τους πόνους. Φώναζα απεγνωσμένα βοήθεια. Δίπλα περνούσαν άνθρωποι καλαμπουρίζοντας και γελώντας. Κανείς δεν με κοίταξε».

Ο Β” Παγκόσμιος Πόλεμος άρχισε με ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Με τη γενοκτονία στην Πολωνία. Και τελείωσε με ένα άλλο έγκλημα. Τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. 60 με 70 εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους (μπορεί και παραπάνω, γιατί στην Κίνα και την ΕΣΣΔ δεν μετρούσαν σχολαστικά τους νεκρούς). Ολη η ανθρωπότητα περίμενε, μετά τη φρίκη που έζησε, πως το μέλλον θα ήταν ειρηνικό και θα ζούσε με ευημερία και ευτυχία. Προσδοκία που διαψεύστηκε. Οι ίδιοι άνθρωποι που έκαναν τον πόλεμο για το ξαναμοίρασμα του κόσμου, έκαναν και την ειρήνη. Αλλά τα συμφέροντά τους ήταν πάντα τα ίδια: το κέρδος. Και η ευημερία και η ειρήνη είναι ακόμα προσδοκία και οι άνθρωποι μένουν πάντα αδιάφοροι.