«Μαρξιστική Σκέψη» τόμος 10ος

http://marxistikiskepsi.gr/

Δελτίον Τιμών και… Ατίμων

Πηγή: afmarx.wordpress.com/

Το παρακάτω κείμενο με τίτλο ”Εμπορικόν Δελτίον”  δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα“Ασμοδαίος” το 1875.  Στο εμπορικό αυτό δελτίο περιγράφεται  με όρους  αγοράς η κοινωνική και πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα του 1875.

Όλες οι στήλες τύπου “In and Out” ή “Up and Down” κλπ, που κατέκλυζαν τα  lifestyle ελληνικά περιοδικά στις δεκαετίες του 80′ και του 90′ θα ανακαλύψουν στο κείμενο αυτό τον μακρινό τους πρόγονο. Μόνο που οι συντάκτες όλων αυτών των χαζοστηλών  θα είχαν πολλά να ζηλέψουν από την κομψότητα, το ύφος και την διεισδυτική ματιά του συντάκτη του “Εμπορικού δελτίου” του “Ασμοδαίου”·  Που δεν είναι άλλος από τον λογοτέχνη  και συνεκδότη του “Ασμοδαίου” Εμμανουήλ Ροΐδη.

Εμπορικόν Δελτίον

Η αγορά ως επί το πλείστον ζωηρά. Τα είδη του συρμού υποστηριγμένα. Ολίγαι πράξεις εις τα παλαιά και εις παρακαταθήκας.

• Πατριωτισμός: Της παλαιάς εσοδείας αζήτητος· τα νέα φθασίματα δευτέρας ποιότητος· οι κάτοχοι τα αφίνουν εις μικράς τιμάς· αγορασταί ολίγοι.
• Σύνταγμα: Παρακαταθήκη ελαττωμένη. Προσπάθεια γίνεται να υποστηριχθή το είδος. Εξόδευσις πολύ μικρά.
• Εφημερίδες: Αφθονία· το πράγμα κακής ποιότητος. Τιμαί μικραί· εξόδευσις μεγάλη των κατωτέρων ποιοτήτων.
• Αρετή: Εμπόρευμα παλαιόν και σπάνιον. Ολίγα δέματα υπάρχουσιν· οι κάτοχοι δεν τα εξάγουσιν εις την αγοράν. Η παραγωγή ηλαττώθη από πολλών χρόνων.
• Τιμή: Ουδεμία πράξις· εντελής αζητησία.
• Πολυτέλεια: Η αγορά ζωηροτάτη· το πράγμα υποστηρισμένον· ύψωσις των τιμών γενική. Η κατανάλωσις γενικεύεται από ημέραν εις ημέραν.
• Ομογενείς: Καθημερινά φθασίματα. Αι τιμαί εις έκπτωσιν.
• Πολιτική: το είδος υποστηριγμένον· κατανάλωσις πολλή· τιμαί σχετικώς μεγάλαι.
• Βουλευταί: Δέματα ολίγα, αλλά και αυτά αβαριάτα. Το πράγμα δεν έχει υπόληψιν.
• Παιδεία: Ολίγαι κάσσαι καλής ποιότητος εις διαμετακόμισιν, αλλ’ εντελώς αζήτητοι. Το εξοδευόμενον πράγμα κατωτάτης ποιότητος και εις μικράς τιμάς.
• Υπάλληλοι: Η αγορά γεμάτη· προσφέρονται δια τίποτε.
• Ποιηταί: Προσφορά πολλή, ζήτησις ολίγη. Γαλήνη εις τας τιμάς. Ελεγειακών επωλήθηκαν κατά το επταήμερον 16 βάλ. προς 40-45 λ. Δραματικών 12 βάλ. προς λ. 85-90. Επικών έλλειψις. Κωμωδοποιών 1 βάλλα εις προσδοκίαν προς λ. 48.
• Έρως: Πράγμα πολύ και φθηνόν. Παραδίδεται μόνον τοις μετρητοίς. Η ποιότης κακή· αφίνει arrière-goût δυσάρεστον· το είδος όμως είναι υποστηρισμένον. Αγορασταί ως επί το πλείστον αμύστακες.
• Φιλανθρωπία: Γνησίας έλλειψις· imitation υποστηριγμένη.
• Αντιπολίτευσις: Αφθονία εις την αγοράν. Πράξεις πολλαί εις τιμάς συγκαταβατικάς. Προσδοκίαι υπερτιμήσεως.

Μαρξιστική Σκέψη, τόμος 9ος

Δελτίο Τύπου

Κυκλοφόρησε ο τόμος 9 της Μαρξιστικής Σκέψης. Ο τόμος αφιερώνεται στο μεγαλύτερο μέρος του στο επίκαιρο θέμα της «Κυβέρνησης της Αριστεράς», το οποίο φωτίζεται από διάφορες όψεις.

Το πρώτο μέρος περιλαμβάνει συνεντεύξεις γνωστών στελεχών από το χώρο του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Οι Λ. Βατικιώτης, Ρ. Δούρου, Θ. Καμπαγιάννης, Σ. Σακοράφα, Κ. Σκορδούλης, Π. Σωτήρης, Γ. Τόλιος απαντούν σε μια σειρά ερωτήματα του περιοδικού, παρουσιάζοντας, μέσα από το δικό τους προσωπικό στίγμα, τις προσεγγίσεις και επεξεργασίες που αναπτύσσονται στους βασικούς πολιτικούς φορείς της Αριστεράς. Αυτό το μέρος ολοκληρώνεται με ένα άρθρο της Ιρλανδής πανεπιστημιακού Έ. Σίχαν, όπου καταθέτει τις εμπειρίες της από τα ταξίδια της στη χώρα μας και τις συναντήσεις της με παράγοντες της ελληνικής Αριστεράς.

Το δεύτερο μέρος αφιερώνεται στις πιο πρόσφατες ιστορικές εμπειρίες της κυβέρνησης της Αριστεράς. Με αφορμή και τον πρόσφατο θάνατο του ηγέτη της Βενεζουέλας, διακεκριμένου επαναστάτη Ούγκο Τσάβες, ο Ν. Αναστασιάδης πραγματεύεται τα προβλήματα της μπολιβαριανής διαδικασίας. Από την άλλη μεριά, ο Δ. Καλτσώνης ασχολείται με τα διδάγματα από την τραγική εμπειρία της κυβέρνησης Αλιέντε στη Χιλή.

Περιοδικό ΛΕΥΓΑ Νο10

 Λεύγα 10, Άνοιξη 2013

 19.990 λεύγες υπό τη θάλασσα and the sky is the limit. Η εξέγερση χαμογελάει αμήχανα την ώρα που ξηλώνονται τα αγάλματα για να γίνουν πρώτες ύλες στις χοάνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εκεί που το κράτος και η αγορά συναντιούνται παράγοντας καπιταλισμό, και καταιγισμό, ιδεών. Οι συσκευές αντιβαρύτητας λίγα έχουν να προσφέρουν στους εργαζόμενους με μπλοκάκι που ακροώνται την 5η «του λύκου», εξακολουθούν να διαβάζουν Μπρεχτ και να εποφθαλμιούν ιπτάμενα αμάξια. Ευαγή ιδρύματα φιλοδοξούν να καλύψουν την  παραφωνία, αλλά η φημολογούμενη καλή νομοθέτηση αδυνατεί να προσελκύσει δυνάμεις πέραν ενός κατακερματισμένου κέντρου, του συμπαθούς κροκόδειλου και του οδοντίατρου που μάχεται τους τραπεζίτες. Στον αντίποδα, δαιμόνιοι κατασκευαστές ιστολογίων επιδίδονται σε κατοπτρικές πολιτικές σχολιασμού, ο κύριος Ψ. πυροβολεί κινούμενους καθρέφτες και ο κύριος Λαζαρίδης ατενίζει στον καθρέφτη τον κύριο Χόροβιτς. Ή μήπως το ανάποδο; Ένας αντικατοπτρισμός που παράγει παιδιά και «παιδιά», ιερόδουλες που μεταμορφώνονται σε καταληψίες και τανάπαλιν, σχεδιάσματα εκείνου του μέλλοντος που πρώτες ύλες, σκραπ και αναλώσιμα θα συνθέτουν τα κόμιξ της σημειωτικής με την ψιλή κουβέντα.

Διαβάστε από τη λεύγα 10  

 Κωστής Καρπόζηλος:Οι δικοί μας Χόροβιτς, Αναζητώντας τα ίχνη του Χρύσανθου Λαζαρίδη.

 [πλήρες κείμενο]  

Τα περιεχόμενα του πιο πρόσφατου τεύχους (και ολόκληρα προηγούμενα τεύχη) στο www.levga.gr

 Η  πιο πρόσφατη λεύγα στα βιβλιοπωλεία, στους διακινητές της και στο levgamag@gmail.com, όπου και συμβολές, συμβουλές, συνεργασίες και  διαφωνίες.

Για την ΟΥΤΟΠΙΑ και την ΟΥΤΟΠΙΑ Νο 1

Κωνσταντίνος Παρθένης- Αλληγορική σύνθεση I

H ιδέα για την Ουτοπία γεννήθηκε το 1991, αμέσως μετά την κατάρρευση του σοσιαλιστικού στρατοπέδου, σε εποχή γενικευμένης απογοήτευσης. Θεωρήσαμε, τότε, ότι ένα περιοδικό Θεωρίας και Πολιτισμού, ήταν ανάγκη της στιγμής. Προφανώς θέλαμε να δημιουργήσουμε ένα αριστερό, μαρξιστικό περιοδικό. Γιατί όμως Ουτοπία; Για δύο λόγους. Πρώτο, θέλαμε να αποφύγουμε, για ευνόητους λόγους, έναν παραδοσιακό μαρξιστικό τίτλο. Δεύτερο, Ουτοπία, ως γνωστόν, σημαίνει αυτό που δεν υπάρχει. Την ίδια στιγμή σημαίνει αυτό που δεν υπάρχει ακόμα. Για μας, ο σοσιαλισμός, παρά την κατάρρευση, ήταν το μη εισέτι υπάρχον· μια μη πραγματωμένη δυνατότητα που ωριμάζει ως η επαναστατική υπέρβαση των αντινομιών του υπαρκτού καπιταλισμού.(…)

Θελήσαμε να αντιδράσουμε, προσωπικά και ομαδικά-δημόσια, στη γενική απογοήτευση και σύγχυση. Λοιπόν: Ένα αριστερό μαρξιστικό περιοδικό, θεωρίας και πολιτισμού. Φιλοσοφία, φιλοσοφία των επιστημών, πολιτική, θεωρία τέχνης, παιδεία. Κεντρικός στόχος, πολιτικός: Δεν είναι τυχαίο ότι στο πρώτο τεύχος υπάρχει άρθρο για τη λειτουργία της πολιτικής και επίσης άρθρο με θέμα: Ο σοσιαλισμός είναι συμβατός με την ανθρώπινη φύση, θέμα που τα πολιτικά μας κόμματα δεν το έχουν θέσει ποτέ (απ’ ότι γνωρίζω);

Ευτύχης Μπιτσάκης , ΕΝΘΕΜΑΤΑ,10.3.13

Το ιστολόγιό μας  θα παρουσιάσει άρθρα από την ύλη του  πρώτου τεύχους του περιοδικού ΟΥΤΟΠΙΑ. Ξεκινήσαμε ήδη με την αναδημοσίευση δύο άρθρων: α)  Παναγιώτης Νούτσος:Ο Καβάφης,ο Σκληρός και η κίνηση των σοσιαλιστικών ιδεών στον Αιγυπτιακό Ελληνισμό της εποχής τους.  και β) Αλέξανδρος Χρύσης: Διανόηση και πολιτική πρωτοπορία στη ρωσική επαναστατική παράδοση

Ακολουθεί το εισαγωγικό σημείωμα του πρώτου τεύχους και τα περιεχόμενα.

HOT DOC:»Αττίλας 3»- Πως κατέρρευσε η Κύπρος

Βλαντιμίρ Μπρούεβιτς: Μια συνάντηση του Λένιν με τον Κροπότκιν

Μαρξιστική Σκέψη – τόμος 8ος

Μετά την επανάσταση του Φλεβάρη, στις 12 Ιούνη του 1917, ο Π. Α. Κροπότκιν επέστρεψε στη Ρωσία από την Αγγλία, στην Πετρούπολη, όπου ήθελε να ζήσει. Σύντομα, όμως, άλλαξε γνώμη και μετακόμισε στη Μόσχα.

Μια μέρα, μέσα στο 1918, μια συγγενής του Πιοτρ Αλεξέγιεβιτς Κροπότκιν –η κόρη του, αν θυμάμαι καλά, μαζί με το σύζυγό της– παρουσιάστηκε στο γραφείο μου στην επιτροπή του Σοβιέτ των Επιτρόπων του Λαού (Σοβναρκόμ) και μου είπε για τα προβλήματα που αναγκαζόταν να υπομείνει αναζητώντας μια κατοικία. Ήταν σαφές ότι αυτό ήταν το αποτέλεσμα μιας γιγαντιαίας παρανόησης αφού ο Πιοτρ Αλεξέγιεβιτς, ως βετεράνος της επανάστασης, προφανώς είχε το δικαίωμα σε μια κατοικία, ακόμη και κατά τη θυελλώδη αυτή επαναστατική περίοδο. Έτσι ήρθα πάλι σε επαφή με τον Π. Α. Κροπότκιν, τον οποίο γνώριζα από το παρελθόν. Ενημέρωσα αμέσως τον Βλαντιμίρ Ίλιτς και αυτός αμέσως με διέταξε να εκδώσω μια άδεια κατοικίας στο όνομα του Πιοτρ Αλεξέγιεβιτς, κάτι που έκανα άμεσα. Λίγο αργότερα τον επισκέφτηκα για να μάθω πώς περνούσε και η συνάντησή μας ήταν εξαιρετικά πρόσχαρη και εγκάρδια. Ο Πιοτρ Αλεξέγιεβιτς ζούσε πολύ λιτά· στο δωμάτιό του υπήρχαν πολλά βιβλία και τα πάντα έδειχναν ότι ήταν επίπονα απασχολημένος με φιλολογικό έργο.

Αμέσως μετά την επανένωσή μας ανέφερε τη στάση του απέναντι στην Οκτωβριανή Επανάσταση. Η μπολσεβίκικη επανάσταση τον είχε εκπλήξει σε ήδη προχωρημένη ηλικία και κατά τη γνώμη του μόνο άτομα κάτω των σαράντα μπορούσε να συμμετέχουν ενεργά σε μια επανάσταση. Όταν αντέτεινα ότι όλο το παράνομο τμήμα του κόμματός μας, που είχε επαναστατική εμπειρία, ήταν ήδη πάνω από αυτή την ηλικία, απάντησε: «Αυτή είναι η περίπτωση στη Ρωσία. Πράγματι, εδώ έχουμε επιφανείς επαναστάτες πενήντα ετών και άνω. Όμως, όσο αφορά την ηλικία μου… αυτό είναι ένα άλλο θέμα…» Τα γεγονότα της περίπλοκης ζωής μας τότε, όμως, τον κρατούσαν πολύ απασχολημένο, και όταν οι Λευκοί και οι εχθροί των Σοβιέτ περικύκλωναν τη Σοβιετική Ρωσία συμπαραστεκόταν πλήρως στην τύχη του μεγάλου προλεταριακού κινήματος.

Κάποτε μου είπε:

«Σε όλες τις δραστηριότητες των τωρινών επαναστατικών πολιτικών κομμάτων δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι το κίνημα του προλεταριάτου τον Οκτώβρη, το οποίο κατέληξε σε μια επανάσταση, έχει αποδείξει σε όλους ότι μια κοινωνική επανάσταση είναι μέσα στα όρια του δυνατού. Και αυτός ο αγώνας, που διεξάγεται σε παγκόσμιο επίπεδο, θα πρέπει να υποστηρίζεται με όλα τα μέσα – όλα τα υπόλοιπα είναι δευτερεύοντα. Το κόμμα των Μπολσεβίκων είχε δίκιο να υιοθετήσει το παλιό, καθαρά προλεταριακό όνομα του “Κομμουνιστικού Κόμματος”. Ακόμα και αν δεν επιτύχει όλα όσα θα ήθελε, θα φωτίσει, ωστόσο, την πορεία των πολιτισμένων χωρών για τουλάχιστον έναν αιώνα. Οι ιδέες του σιγά-σιγά θα υιοθετηθούν από τους λαούς με τον ίδιο τρόπο όπως και το 19ο αιώνα ο κόσμος υιοθέτησε τις ιδέες της Μεγάλης Γαλλικής Επανάστασης. Αυτή είναι η κολοσσιαία επίτευξη της Οκτωβριανής Επανάστασης».

UNFOLLOW 16

Κυκλοφορεί το νέο Εκτός Γραμμής!

Εκτός Γραμμής, τ.32/ Μάρτιος 2013

Για το ΕΝΤΕΥΚΤΗΡΙΟ

http://entefktirio.blogspot.gr/

Μια εικοσιπενταετία

Η Μάρη Θεοδοσοπούλου είναι η μόνη κριτικός λογοτεχνίας που ασχολείται σταθερά και συστηματικά ―από τη στήλη της στην εφημερίδα Η Εποχή― με τα λογοτεχνικά περιοδικά, επαινώντας τις καλές τους στιγμές και ελέγχοντας, όταν χρειάζεται, τις ελλείψεις και της παραλείψεις της. Ως άνθρωπος που κατέχομαι, από νέος, από το ίδιο πάθος για τα περιοδικά, δεν μπορώ παρά να της είμαι ευγνώμων ―με τη διπλή ιδιότητα του διευθυντή-ανθρώπου για όλες τις δουλειές ενός περιοδικού αλλά και του αναγνώστη― γι’ αυτή της τη σπάνια αγάπη, ειδικά όταν εφημερίδες και κριτικοί ή δημοσιογράφοι που ασχολούνται με το βιβλίο δεν καταδέχονται να ασχοληθούν με τα λογοτεχνικά περιοδικά. Μικρή σημασία έχει αν συμφωνώ πάντα με όλες τις παρατηρήσεις και τις υποδείξεις της, τουλάχιστον όσον αφορά το Εντευκτήριο. Σημασία για μένα έχει πως όσα γράφει τα γράφει με γνώση και με αγάπη, δίχως το φρύδι ή το δάχτυλο υψωμένο. Γι’ αυτό και οι επισημάνσεις της έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα. Με αυτή την αφορμή, αισθάνομαι την ανάγκη να της πω και δημόσια ένα θερμό «ευχαριστώ» για τη συγκινητική της συνοδοιπορία.

Γιώργος Κορδομενίδης

Από τη συνέντευξη Τύπου για την παρουσίαση του πρώτου τεύχους του Εντευκτηρίου (Σύνδεσμος Εκδοτών Βόρειας Ελλάδας, Νοέμβριος 1987): από αριστερά: Σάκης Παπαδημητρίου, Μανόλης Ξεξάκης, Νίκος Μπακόλας, Ντίνος Χριστιανόπουλος, Γιώργος Κορδομενίδης.

της Μάρης Θεοδοσοπούλου, www.epohi.gr

«Εντευ­κτή­ριο», Δί­μη­νο καλ­λι­τε­χνι­κό πε­ριο­δι­κό, Οκτώ­βριος 1987, τεύ­χος 1,Διεύ­θυν­ση: Γιώρ­γος Κορ­δο­με­νί­δης, Γ. Σε­φέ­ρη 15, Σταυ­ρού­πο­λη, Θεσ­σα­λο­νί­κη.

Αυ­τή εί­ναι η ταυ­τό­τη­τα του πρώ­του τεύ­χους του πε­ριο­δι­κού. Πα­ρό­τι πρώ­το, δεν υ­πάρ­χει προοί­μιο για το τι εί­ναι, σε τι α­κρι­βώς στο­χεύει ή, τε­λο­σπά­ντων, κά­τι σαν δια­κή­ρυ­ξη αρ­χών. Στις τε­λευ­ταίες σε­λί­δες, κα­τα­χω­ρού­νται τα βιο­ερ­γο­γρα­φι­κά “των συ­νερ­γα­τώ­ν/συγ­γρα­φέων του τεύ­χους”. Εκεί πα­ρου­σιά­ζε­ται, κα­τά αλ­φα­βη­τι­κή σει­ρά, και ο ά­γνω­στος, τό­τε, σε Αθη­ναίους και λοι­πούς Πα­λαιο­ελ­λα­δί­τες, διευ­θυ­ντής του πε­ριο­δι­κού, με έ­να σύ­ντο­μο βιο­γρα­φι­κό. Μα­θαί­νου­με ό­τι υ­πήρ­ξε συ­νερ­γά­της κα­τά την προ­η­γού­με­νη επτα­ε­τία (1979-1986) της ΕΡ­Τ-2 Θεσ­σα­λο­νί­κης ως πα­ρα­γω­γός εκ­πο­μπών και ό­τι έ­χει μια με­λέ­τη στο ε­νερ­γη­τι­κό του, με τίτ­λο, «Τα μου­σεία της Θεσ­σα­λο­νί­κης». Η συ­νε­χής α­να­γνω­στι­κή συ­νά­φεια, ε­πί έ­να τέ­ταρ­το του αιώ­να, με το πε­ριο­δι­κό του, δι­καίω­σε την πρώ­τη ε­ντύ­πω­ση ε­νός αν­θρώ­που χα­μη­λών τό­νων, που α­πο­δεί­χτη­κε ό­τι διέ­θε­τε ο­ρι­σμέ­νες πρό­σθε­τες ι­διό­τη­τες, ό­πως δη­μιουρ­γι­κός, ε­πί­μο­νος, α­πο­τε­λε­σμα­τι­κός.

Το καλά οργανωμένο »σωματείο» των χρεοκοπημένων εκδοτών-Ματίνα Παπαχριστούδη

Εφημ Δρόμος της Αριστεράς

Την περασμένη βδομάδα εργαζόμενοι των εκδόσεων Λυμπέρη επισκέφτηκαν τον πρώην εκδότη τους. Κόλλησαν αφίσες, μοίρασαν έντυπο ενημερωτικό υλικό στην Κηφισιά ενημερώνοντας πως ο Λυμπέρης τους χρωστάει. Αλλά κυκλοφορεί ελεύθερος, όπως και τόσοι άλλοι πριν από αυτόν, που βγαίνουν μάλιστα και συζητάνε on air  τα προβλήματα τους σε κανάλια ή sites με το κράτος, την κυβέρνηση, με τους αρμόδιους και πολιτικά κολλητούς τους να παρακολουθούν αμέτοχοι και ανεύθυνοι τα οικονομικά εγκλήματα τους.

Ο Αντώνης Λυμπέρης βούλιαξε την εταιρία, άφησε απλήρωτο το Δημόσιο και τις Τράπεζες, «έσωσε» όμως για την οικογένεια μέσω άλλης εταιρίας έναν όροφο του κτιρίου της εκδοτικής εταιρείας, μετέφερε τη σύζυγο του ως σύμβουλο σε άλλη εκδοτική πρώην εκδότη ανταγωνιστή του, εξήλθε από τη μετοχική σύνθεση του πρακτορείου «Άργος» με την πολύτιμη Βοήθεια των συναδέλφων του εκδοτών.

Τα ασφαλιστικά ταμεία, ως άλλοι στρουθοκάμηλοι, δεν βλέπουν τρόπο να διεκδικήσουν τα οφειλόμενα, οι τράπεζες θα κατάσχουν το κτίριο και ό,τι άλλο βρεθεί. Ο εκδότης, ως φυσικό πρόσωπο, σώζεται και συνεχίζει την εκδοτική του δράση από άλλο, φτωχότερο, μετερίζι.

Την περασμένη εβδομάδα πρώην εργαζόμενοι του Αδέσμευτου Τύπου κέρδισαν μια ακόμη απόφαση αγωγής και μήνυσης κατά του Δημήτρη Ρίζου με απόφαση φυλάκισης και επιβολής προστίμου. Άλλη μια απόφαση χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα, πέραν της ηθικής ικανοποίησης. Οι εργαζόμενοι του Αδέσμευτου παραμένουν απλήρωτοι, άνεργοι, χωρίς αποζημιώσεις και καταγγέλλουν τον πρώην εκδότη ως «ψεύτη», «υποκριτή», «ανήθικο». Ο Δ. Ρίζος βούλιαξε, επίσης, την εκδοτική εταιρία, άφησε στο κενό τα χρέη σε ασφαλιστικούς οργανισμούς, Δημόσιο, εργαζόμενους Ο ίδιος κατάφερε με ένα κολπάκι από τα τόσα που προσφέρει η θεσμική επιχειρηματική φαρέτρα, να μεταβιβάσει τον τίτλο της εφημερίδας, βρήκε δουλειά ως αρθρογράφος και συνεχίζει να πουλάει δημοσιολογία μέσα από τον Ελεύθερο Τύπο. Κατάφερε κι αυτός να σωθεί.

Το UNFOLLOW 13 κυκλοφορεί.

 

Τα θέματα του UNFOLLOW 13, αναλυτικά:

«ΣΥΡΙΖΑ & ΚΚΕ: Κοινοβουλευτικός σοσιαλισμός & κομμουνιστικός τελεσιγραφισμός», άρθρο του Πέτρου Παπακωνσταντίνου. Η ιστορικών διαστάσεων κρίση του καπιταλισμού και η τρομερή επίθεση που δέχεται ο κόσμος της εργασίας υποχρεώνουν την Αριστερά να αναζητήσει ριζοσπαστικά καινούργιες απαντήσεις. Ωστόσο, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ κινούνται σε κατευθύνσεις που αποκλίνουν δραματικά μεταξύ τους αλλά και από τις ανάγκες των κοινωνικών δυνάμεων που φιλοδοξούν να εκπροσωπήσουν.

«Η κοινή λογική, το στήθος των επενδυτών και η φέτα της οικουμένης», άρθρο του Δημήτρη Παπανικολάου. Συχνές επικλήσεις του εκσυγχρονισμού και ταυτόχρονες καταδίκες της παλιάς Ελλάδας εμφανίζονται σε έναν δημόσιο λόγο που ευαγγελίζεται τη μεταρρύθμιση και εύχεται την πρόοδο. Αν όμως τον εξετάσει κανείς, ο λόγος αυτός αποκαλύπτεται ως ελληνοφιλελεύθερο κωμειδύλλιο, οι πρωταγωνιστές του οποίου είναι εδώ από παλιά…

«Ο προοδευτικός λαϊκισμός και η κοινωνική αλλαγή», άρθρο του Αντώνη Γαλανόπουλου. Με έναυσμα το βιβλίο «Λαϊκισμός, αντιλαϊκισμός και κρίση» εξετάζουμε τη φύση του λαϊκισμού, το ρόλο του αντιλαϊκισμού ως υποστηρικτή των κυβερνητικών πολιτικών και προτείνουμε έναν προοδευτικό λαϊκισμό που θα μπορούσε να γίνει ένας πραγματικός φορέας δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων.

«Τράπεζες, Σύνταγμα και νόμοι-“κοκτέιλ”», άρθρο του Σταύρου Τσίπρα. Από τη Βουλή εισάγονται και ψηφίζονται σε άσχετους νόμους άσχετες διατάξεις που αφορούν δισεκατομμύρια ευρώ, ενδεχομένως και κατά παράβαση του Συντάγματος. Άραγε οι βουλευτές γνωρίζουν ότι όταν ψήφισαν ένα νόμο που αφορούσε τα ζώα και την κτηνοτροφία, υπήρχε άρθρο που αύξησε κατά 30 δισεκατομμύρια ευρώ τη στήριξη προς το τραπεζικό σύστημα;

Περιοδικό ΟΥΤΟΠΙΑ τεύχος 100

Διμηνιαία Έκδοση Θεωρίας και Πολιτισμού

ΟΥΤΟΠΙΑ: ΕΙΚΟΣΙ ΧΡΟΝΙΑ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΘΕΩΡΙΑ, ΙΣΤΟΡΙΑ, ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ

Σημείωμα της Συντακτικής Επιτροπής

«Ο χρόνος είναι γρήγορος ίσκιος πουλιών» (Ο. Ελύτης). Πέρασαν είκοσι χρόνια από την έκδοση της Ουτοπίας. Εκατό τεύχη, χωρίς διακοπές ούτε διπλά τεύχη.Περίπου είκοσι χιλιάδες σελίδες συνεισφορά στην κίνηση των ιδεών.

Όπως είναι γνωστό, κατά καιρούς, επίσημα ή όχι, ομάδες αριστερών είχαν τη συνήθεια να «βγάζουν» περιοδικά, ειδικευμένα σε κάποιον τομέα γνώσης ή γενικότερου χαρακτήρα. Σημειώνουμε ενδεικτικά τα πιο γνωστά που εκδόθηκαν μετά την Κατοχή και που συνήθως απευθύνονταν στο ευρύ, καλλιεργημένο κοινό: Ανταίος, δεκαπενθήμερο περιοδικό για τη μελέτη των προβλημάτων της ανοικοδόμησης, 1ο τεύχος, Δεκέμβρης 1945. Έκλεισε με την εκτέλεση του διευθυντή του, Δημήτρη Μπάτση (1952). Ελληνικά Γράμματα. Επιθεώρηση Τέχνης, Ιανουάριος 1955 – Φεβρουάριος 1967. Έκλεισε με τη Δικτατορία. Σύγχρονα Θέματα,φθινόπωρο του 1962. Έκλεισε με τη Δικτατορία. Επανεκδόθηκε μετά την πτώση της Χούντας με άλλον εκδότη, τον Σταμάτη Χρυσολούρη. (Στην πρώτη περίοδο τυπικά ιδιοκτήτης ήταν ο Κώστας Μανωλκίδης και υπεύθυνος σύμφωνα με τον νόμο ο Μάρκος Γκιόλιας. Τη συνολική ευθύνη για το περιοδικό την είχε αναλάβει ο Ευτύχης Μπιτσάκης.) Αντί, εκδότης Χρήστος Παπουτσάκης, 1ο τεύχος στη διάρκεια της Δικτατορίας. Πολίτης, εκδότης ο Άγγελος Ελεφάντης. Τον Μάιο του 1981, εκδόθηκε η Επιστημονική Σκέψη, η οποία έπαψε να εκδίδεται προς τα τέλητης δεκαετίας του ’90.

Προς τα τέλη της δεκαετίας του ’80 είχε αρχίσει η κατάρρευση των καθεστώτων του λεγόμενου «υπαρκτού σοσιαλισμού». Την ίδια εποχή έγινε η διάσπαση του ΚΚΕ εξαιτίας της δεξιάς στροφής της ηγεσίας και της συγκυβέρνησης με τη Δεξιά και το ΠΑΣΟΚ. Μια ομάδα διανοουμένων που είχαν αποχωρήσει τότε από το ΚΚΕ δημιούργησε το πολιτικό-θεωρητικό περιοδικό Διαλεκτική (1ο τεύχος Ιανουάριος-Φεβρουάριος 1990). Η Διαλεκτική, λόγω πολιτικών διαφωνιών,σταμάτησε την έκδοσή της με το 7ο τεύχος.

Μετά το άδοξο τέλος της Διαλεκτικής, φθάνει η στιγμή της Ουτοπίας. Την πρωτοβουλία πήραν οι Δημήτρης Δημητούλης, Γιώργος Μανιάτης, Ευτύχης Μπιτσάκης και Αλέξανδρος Χρύσης. Προτάθηκε στον Ευτύχη Μπιτσάκη να είναι επικεφαλής του εγχειρήματος.

Εκείνη την εποχή υπήρχαν αξιόλογα περιοδικά στον χώρο της Φιλοσοφίας,των Επιστημών, της Τέχνης κ.λπ. Η Ουτοπία δεν θέλησε να υποκαταστήσει, εν μέρει έστω, ήτοι με ειδικά θέματα, τα εξειδικευμένα περιοδικά. Σύμφωνα και με τον υπότιτλό της, θα ήταν περιοδικό Θεωρίας και Πολιτισμού. Η Ουτοπία θέλησε να είναι επιστημονικό αλλά όχι ακαδημαϊκό περιοδικό. Θεματολογία: Φιλοσοφία, Επιστημολογία, Πολιτική Θεωρία, Οικονομία, Παιδεία, Τέχνη. Στόχος της ήταν η προσέγγιση των θεμάτων να είναι από μια κριτική μαρξιστική φιλοσοφική-επιστημολογική σκοπιά, που θα απέφευγε και τη στενή εξειδίκευση αλλά και τις συνήθεις γενικολογίες.

Σύντομα και χωρίς δυσκολίες σχηματίστηκε η πρώτη, κατά το δυνατόν αντιπροσωπευτική, Συντακτική Επιτροπή. Από την αρχή αποφασίστηκε ότι η Ουτοπία θα φιλοδοξούσε να γίνει βήμα της διανόησης της Αριστεράς, χωρίς εξάρτηση από κόμματα ή οργανώσεις. Κριτήριο για τα μέλη της Συντακτικής Επιτροπής ήταν να έχουν διαθέσιμο χρόνο, γνώση και εμπειρία των θεμάτων που θα απασχολούσαν το περιοδικό. Επίσης τέθηκε ως αρχή η γνωστή θέση «ενότητα μέσα στη διαφορά».

Έτσι, αδιαφορώντας αν οι αρθρογράφοι ανήκαν ή δεν ανήκαν σε οποιαδήποτε οργάνωση της Αριστεράς, μπορέσαμε να συνυπάρξουμε με τις διαφορές μας, χάρη στην ειλικρίνεια και τη φιλική ατμόσφαιρα του περιοδικού. Μια επιπλέον ιδιομορφία της Ουτοπίας είναι ότι δεν υπήρχε τυπικά Διευθυντής. Οι αποφάσεις λαμβάνονταν συλλογικά από τα παρόντα μέλη της Συντακτικής Επιτροπής.

Μαρξιστική Σκέψη – τόμος 7ος (Οκτωβριανή Επανάσταση)

Μαρξιστική Σκέψη, τόμος 7

Οκτώβριος-Δεκέμβριος 2012

Στην Οκτωβριανή Επανάσταση, με αφορμή τη συμπλήρωση των 95 χρόνων της, της τελευταίας στρογγυλής επετείου της πριν τις 100, αφιερώνεται ο τόμος 7 της Μαρξιστικής Σκέψης. Ο τόμος περιλαμβάνει πρωτότυπες πηγές για την Επανάσταση, εστιάζοντας στην περίοδο 1917-22, ως την πλέον δημιουργική αλλά και την πιο επίκαιρη στις συνθήκες της τωρινής παγκόσμιας κρίσης, που κυοφορεί επαναστατικές αλλαγές σε διεθνές επίπεδο.

Το αφιέρωμα χωρίζεται σε 4 μέρη:

• Μαρτυρίες και αναλύσεις φιλομπολσεβίκων δημοσιολόγων και παρατηρητών που επισκέφτηκαν τη Ρωσία στη διάρκεια της επανάστασης, όπως οι: Τζον Ριντ, Μπέσι Μπίτι, Άλμπερτ Ρις Ουίλιαμς, Αλφρέντ Ροσμέρ, Ρέιμοντ Ρόμπινς, Άρθουρ Ράνσομ, Μόργκαν Φίλιπς Πράις, Άμπρααμ Χέλερ, Χένρι Νόελ Μπρέιλσφορντ, Όλιβερ Σέιλερ, Βικτόρ Σερζ, Λουίζ Μπράιαντ. Πολλές από αυτές τις πηγές, αν και εφάμιλλης σπουδαιότητας με το κλασικό έργο του Ριντ «Δέκα Μέρες που Συγκλόνισαν τον Κόσμο», είναι εντελώς άγνωστες στη χώρα μας.

• Ανέκδοτα και αμετάφραστα στα ελληνικά κείμενα των μπολσεβίκων ηγετών: Τρότσκι, Μπουχάριν, Ζινόβιεφ, Λουνατσάρσκι, καθώς και της Κλάρα Τσέτκιν.

• Πηγές και μαρτυρίες από την πλευρά των Λευκών. Περιλαμβάνονται κείμενα ηγετών του αστικού στρατοπέδου όπως οι Πάβελ Μιλιουκόφ και Άντον Ντενίκιν, καθώς και αντιμπολσεβίκικα «ντοκουμέντα» προερχόμενα από το Βρετανικό Κοινοβούλιο και την αμερικάνικη Επιτροπή Όβερμαν, τον Αμερικανό πρεσβευτή στη Ρωσία στα 1916-18 Ντέιβιντ Φράνσις, κ.λπ., με τα οποία δικαιολογήθηκε η επέμβαση ενάντια στη νεαρή σοβιετική δημοκρατία. Ταυτόχρονα, ο αναγνώστης θα βρει πιο ρεαλιστικές μαρτυρίες ανθρώπων που συμμετείχαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στην επέμβαση αλλά διατήρησαν μια νηφάλια ιστορική οπτική όπως οι Ραλφ Άλμπερτσον, Μαργκερίτ Χάρισον, Ντιμίτρι Φεντότοφ, Τσαρλς Ράσελ και Ίβορ Θορντ Γκρέι.

• Κείμενα σημαντικών πολιτικών στοχαστών, φιλοσόφων και καλλιτεχνών σαν τους Μαξίμ Γκόρκι, Ζορζ Σορέλ, Ανρί Μπαρμπίς, Μπέρτραντ Ράσελ και Χάρολντ Λάσκι.

Από το σύνολο των μαρτυριών αναδύεται όχι μόνο η αναγκαιότητα της επανάστασης, αλλά και ο ιστορικός ρεαλισμός και η αξία των Μπολσεβίκων, που μόνοι ανάμεσα στις τότε αντιμαχόμενες δυνάμεις είχαν την τόλμη να εκφράσουν τα συμφέροντα, τις ανάγκες και τα αιτήματα των λαϊκών μαζών. Φωτίζοντας τις ριζοσπαστικές αλλαγές και τους μετασχηματισμούς που εισήγαγε η επανάσταση σε όλους τους τομείς –οικονομία, κρατική οργάνωση, κοινωνική πολιτική, παιδεία, πολιτισμό, τέχνη– καθιστούν σαφή το ρόλο των επαναστάσεων ως «ατμομηχανών της ιστορίας» και την ανακαινιστική συνεισφορά τους σε εποχές κρίσης και κατάρρευσης του παλιού πολιτισμού.

Ο τόμος περιλαμβάνει δεκάδες σελίδες με σπάνιο φωτογραφικό υλικό.

http://www.marxistikiskepsi.gr/

 ………………………

Το παρακάτω άρθρο του Μαξίμ Γκόρκι δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Κομμουνιστική Διεθνής, τεύχος 1, Μάιος 1919.

Μαξίμ Γκόρκι* – Χτες και σήμερα

 

Χτες ήταν η μέρα του μεγάλου ψεύδους – η τελευταία μέρα της ισχύος του.

Για αιώνες ο άνθρωπος έχει, όπως η αράχνη, νήμα το νήμα, υφάνει επιμελώς το ισχυρό δίκτυ μιας προσεκτικής φιλισταϊκής ζωής, εμποτίζοντάς την όλο και πιο πολύ με απάτη και λαιμαργία. Ο άνθρωπος τρεφόταν με τη σάρκα και το αίμα των συνανθρώπων του. Τα μέσα παραγωγής χρησιμοποιούνταν για να καταπιέζουν τους ανθρώπους – αυτό το κυνικό ψεύδος θεωρούνταν σαν αμετάβλητη αλήθεια.

Και χτες αυτός ο δρόμος έφερε την ανθρωπότητα στην παραφροσύνη του Παγκοσμίου Πολέμου. Στην κόκκινη λάμψη αυτού του εφιάλτη η άσχημη γύμνια αυτού του παλιού ψεύδους ήρθε στο φως. Τώρα βλέπουμε τον παλιό κόσμο να κλονίζεται στα θεμέλιά του. Τα κρυμμένα μυστικά του φανερώνονται, και σήμερα ακόμη και οι τυφλοί έχουν ανοίξει τα μάτια τους και βλέπουν την ασχήμια του παρελθόντος.

Σήμερα είναι η μέρα του απολογισμού για το ψεύδος που βασίλευε χτες.

Η βίαιη έκρηξη της υπομονής του λαού έχει καταστρέψει την παρωχημένη τάξη της ζωής, και δεν μπορεί να αποκατασταθεί ξανά στις παλιές μορφές της. Δεν εκμηδενίζεται όλο το παρωχημένο παρελθόν, αλλά θα εκμηδενιστεί – αύριο.

25 χρόνια »Εντευκτήριο»

25 χρόνια Εντευκτήριο (μια πρώτη αναδρομή)

 Πηγή:   http://entefktirio.blogspot.gr/

γράφει ο Γιώργος Κορδομενίδης

Στις 7 Σεπτεμβρίου 1987, λίγες ώρες αφότου κηδέψαμε τον πατέρα μου, ανέβηκα στο δώμα της οικοδομής όπου έμενα με τη μητέρα μου και που το είχα μετατρέψει σε γραφείο.
Έβαλα στο πικάπ έναν δίσκο με βαριά λαϊκά και ρεμπέτικα και, χωρίς να το πολυσκεφτώ, άνοιξα τον φάκελο στον οποίο συγκέντρωνα τους προηγούμενους μήνες συνεργασίες για ένα υπό έκδοση περιοδικό, με τον τίτλο Εντευκτήριο.

Μέσα σε ελάχιστα λεπτά είχα συνειδητοποιήσει την ανάγκη (την προσωπική μου ανάγκη) να δημιουργήσω μια νέα ύπαρξη στη ζωή μου που θα μπορούσε ίσως να με βοηθήσει να αντέξω ευκολότερα την απώλεια ενός τόσο αγαπημένου προσώπου, που με γέννησε, με μεγάλωσε με κανακέματα και κανακέματα, μου έμαθε μια τέχνη που δεν άσκησα ποτέ (του καθεκλοσκελετοποιού!) και φρόντισε, αν και κυνηγημένος για σχεδόν τρεις δεκαετίες λόγω των πολιτικών του φρονημάτων και κατά διαστήματα πάσχων από κατάθλιψη, να με σπουδάσει, να μου μάθει πως ο άνθρωπος πρέπει να έχει το κούτελό του καθαρό και τη συνείδησή του ήσυχη, και πως ό,τι πετυχαίνει κανείς στη ζωή του πρέπει να το πετυχαίνει «με τον τίμιο ιδρώτα του προσώπου του».

Ακριβώς δύο μήνες αργότερα κυκλοφορούσε το πρώτο τεύχος του Εντευκτηρίου. Μπορντώ εξώφυλλο («εμπνευσμένο» από ένα αγαπημένο μου πουλόβερ, που μου το είχε πλέξει η μητέρα μου), με τον τίτλο του γραμμένο σε γραφομηχανή και μεγεθυσμένο και με το «σήμα» του φιλοτεχνημένο με αγάπη από μια αλησμόνητη φίλη, την εικαστικό Χριστίνα Ζερβού.

Τη γραφιστική επιμέλεια του τεύχους είχε ο (συνάδελφός μου τότε στην Εθνική Τράπεζα) Ερρίκος Μαυρογένης. Την εκτύπωση ανέλαβε ο αδελφικός φίλος Γιάννης Μουγκός.

Κείμενο προγραμματικών θέσεων του περιοδικού στο πρώτο αυτό τεύχος δεν δημοσιεύτηκαν, με το σκεπτικό ότι με τα τεύχη ενός χρόνου θα είχε παρουσιάσει ολοκληρωμένη τη φυσιογνωμία του, η οποία έτσι θα αποτελούσε μια έμπρακτη δήλωση στόχων.

Περιοδικό Εκτός Γραμμής, τεύχος 30

Σ’ αυτό το τεύχος…

Το νέο τεύχος του Εκτός Γραμμής ψηλαφίζει το μετεκλογικό πολιτικό σκηνικό, επιχειρώντας να εντοπίσει τις τάσεις που είναι σε εξέλιξη. Αναζητά το σύγχρονο «ιστορικό μπλοκ» και αναρωτιέται ποια μπορεί να είναι η στάση της Αριστεράς απέναντι στην κυβερνητική εξουσία. Μεταφράζει στιγμιότυπα από την εμπειρία της Βολιβίας και ταξιδεύει από την Ισπανία των ηρωικών ανθρακωρύχων στο Κεμπέκ του Καναδά αναζητώντας τα «κόκκινα τετράγωνα που δεν κάνουν πίσω». Ένα χρόνο μετά την έναρξη της «Αραβικής Άνοιξης» κάνει στάση στην πλατεία Ταχρίρ για να εξετάσει από εκεί τη «διελκυστίνδα επανάστασης και αντεπανάστασης» σε Αίγυπτο και Συρία.

Σατιρίζει την επικαιρότητα και τα πρόσωπά της με τα σκίτσα του Στεφ. και μας «συστήνει» το ektosgrammis.gr, τον νέο διαδικτυακό του τόπο! Εξετάζει τον κυρίαρχο λόγο γύρω από τη δημόσια υγεία και αφιερώνει τις σελίδες του «στους θαρραλέους της λαθραίας μετανάστευσης». Αναζητά τη σύγχρονη εργαζόμενη νεολαία μέσα στο «αόρατο κάτεργο» του επισιτισμού και κάνει ρεπορτάζ για τη «νέα Κερατέα», τη Χαλκιδική, και το ξεπούλημα των μεταλλείων. Συζητά με τον Απόστολο Καψάλη για την εργατική νομοθεσία και τα συνδικάτα στον καιρό του Μνημονίου και επιστρέφει στη Δημοκρατία της Βαϊμάρης και τη γερμανική Αριστερά στον Μεσοπόλεμο. Συνομιλεί με τον Πίτερ Τόμας για το έργο του Αντόνιο Γκράμσι και παίρνει συνέντευξη από τον Ντέιβιντ Χάρβεϊ για την κρίση της σύγχρονης πόλης. Αποχαιρετά τη Ζωρζ Ζαρή, διαβάζει σύγχρονη ριζοσπαστική ποίηση και αποκρυπτογραφεί το έργο του Σεργκέι Αϊζενστάιν.

UNFOLLOW 09.Δεν ακολουθείς. Διαβάζεις.

Το τεύχος 09 του UNFOLLOW κυκλοφορεί ανανεωμένο και πλουσιότερο, με νέες στήλες, νέα πρόσωπα στη συντακτική ομάδα, και νέο σχεδιασμό.

Διαβάστε στο UNFOLLOW 09:

Αλέξης Τσίπρας: «Δεν γλίτωσαν από μας. Στον ύπνο τους μας βλέπουν»,συνέντευξη στον Πιτσιρίκο και στον Αυγουστίνο Ζενάκο

«Η νέα χρεοκοπία είναι βέβαιη», άρθρο του Λεωνίδα Βατικιώτη

«Έξοδος από το ευρώ ή έξοδος από τον καπιταλισμό;», άρθρο του Πέτρου Λινάρδου Ρυλμόν

«Συρία: Από το «Λιοντάρι» στην αραβική άνοιξη», δημοσιογραφικό αφήγημα του Άρη Χατζηστεφάνου, φωτογραφίες του Αχιλλέα Ζαβαλλή

«Αντιφασισμός σήμερα», ρεπορτάζ της Αφροδίτης Πολίτη

«Τα θολά νερά των επιχειρήσεων Αλαφούζου», ρεπορτάζ του SPY–Jungle Report

«Οι μεταρρυθμιστές της παιδείας κάνουν πλάκα», ρεπορτάζ της Μαρινίκης Αλεβιζοπούλου

HOTDOC.Νο 8

Διαβάστε στο HOTDOC ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ:

Οι καυτές συμβάσεις των ελικοπτέρων της Πυροσβεστικής

Όλη αλήθεια για το πώς κάηκε η Ηλεία το καλοκαίρι του 2007

Περιοδικό: »Μαρξιστική Σκέψη»

Κυκλοφόρησε ο 6ος τόμος της Μαρξιστικής Σκέψης.

Ο τόμος περιλαμβάνει κείμενα για την επικαιρότητα, το περιβάλλον, τη συνέχεια του αφιερώματος του τόμου 5 στο φασισμό και ένα εκτενές αφιέρωμα στον Μαρξ και τον Γκράμσι.

Οι εκλογές της 6ης Μάη και της 17ης Ιούνη προκάλεσαν θεμελιώδεις ανακατατάξεις, που θα επιδρούν για χρόνια στην πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας μας. Για πρώτη φορά στην μεταπολεμική ελληνική πολιτική ιστορία έγινε ορατό το ενδεχόμενο μιας κυβέρνησης της αριστεράς. Θέλοντας να δώσει μια πρώτη αποτίμηση των συνεπειών τους και των προοπτικών που ανοίγονται, η ΜαρξιστικήΣκέψη περιλαμβάνει δυο συνεντεύξεις που παραχώρησαν στο περιοδικό η Σοφία Σακοράφα και ο Γιάννης Δραγασάκης. Ο αναγνώστης θα βρει ακόμη κείμενα για το ενιαίο μέτωπο (Μ. Καράτζης), την ΑΟΖ (Γ. Τόλιος) και τη δήλωση της 4ης Διεθνούς για το αποτέλεσμα των εκλογών της 6ης Μάη.

Η ΜαρξιστικήΣκέψη, προβλεπτικά και αποτυπώνοντας τη γενική ανησυχία των ακτιβιστών στο χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς για την επικίνδυνη άνοδο του νεοναζισμού και της ακροδεξιάς, στη χώρα μας και διεθνώς, αφιέρωσε το προηγούμενο τεύχος της στο θέμα του φασισμού. Η επιτυχία της Χρυσής Αυγής στις 6 Μάη και η διατήρηση των δυνάμεών της στις 17 Ιούνη μας υποχρεώνει να επανέλθουμε στο θέμα, για να ασχοληθούμε με μερικές πτυχές του που δεν είχαν καλυφθεί πλήρως. Είναι σαφές ότι ο αγώνας ενάντια στο νεοναζισμό και την ακροδεξιά θα αποτελεί εφεξής μια από τις προτεραιότητες του κινήματος και ότι η ιδεολογική διάστασή του δεν μπορεί να υποτιμηθεί. Ο αναγνώστης θα βρει ένα σημαντικό κείμενο του Ένγκελς για τον αντισημιτισμό και αναλύσεις των Α. Τόλιου, Ε. Φίσερ, Ντ. Γκερέν, Α. Μέρσον, Ε. Μπλοχ, Δ. Αστερίου και Χ. Κεφαλή.

Ταυτόχρονα, η όξυνση της κρίσης, η οποία προσφέρει αξιόλογες ριζοσπαστικές και επαναστατικές δυνατότητες αλλά και σηματοδοτεί μεγάλους κινδύνους μελλοντικών αντιδραστικών εκτροπών, δημιουργεί μια έκδηλη ανάγκη για θετική θεμελίωση μιας αποτελεσματικής μαρξιστικής στρατηγικής. Το αφιέρωμα στον Μαρξ και τον Γκράμσι φιλοδοξεί να δώσει ορισμένες αφορμές και ώθηση σε αυτή την κατεύθυνση, προσεγγίζοντας την πάντα επίκαιρη θεωρητική κληρονομιά του μαρξισμού στην ενότητα και την εξέλιξή της. Παρουσιάζονται κείμενα για τον Μαρξ των Α. Χρύση, Χ. Κεφαλή, Τ. Μαστρογιαννόπουλου, Χ. Χάιντμαν, Α. Μπλούντεν, Γ. Τόλιου, Μ. Σκούφογλου, Σ. Σέγιερς, Γ. Χίρσφελντ και για τον Γκράμσι, των Π. Τόμας, Θ. Καμπαγιάννη, Τ. Μπράουν, Ντ. Γιακόποβιτς και Μ. Τόμας.