Οι φράουλες της οργής

Πηγή:Εργατικός Αγώνας

“…Είναι μια χώρα λεύτερη. Ε, για δοκίμασε να κάνεις χρήση της λευτεριάς σου. Είσαι λεύτερος , σου λέει ο άλλος, μόνο σαν σου βαστά η τσέπη σου να πληρώσεις τη λευτεριά σου….

…..Ένα τέτοιο έγκλημα ξεπερνά κάθε δημόσια καταγγελία. Μια τέτοια πίκρα είναι ανίκανα τα δάκρυα να τη συμβολίσουν. Όλες μας οι επιτυχίες καταρρέουν μπροστά σ’ αυτή μας την αποτυχία. Εύφορη γη, ολοΐσιες αράδες δέντρα, ρωμαλέοι κορμοί, καρποί ωριμασμένοι. Και τα ετοιμοθάνατα παιδιά από πελάγρα πρέπει να πεθάνουν, γιατί δεν βγαίνει κέρδος από τα πορτοκάλια. …..

…Οι άνθρωποι έρχονται με δίχτυα να ψαρέψουν πατάτες από το ποτάμι, μα οι φύλακες τους συγκρατούν μακριά˙ έρχονται με αυτοκίνητα που βροντολογούν για να πάρουν τα πεσμένα πορτοκάλια, μα είναι ραντισμένα με πετρόλαδο. Και στέκονται σιωπηλοί να παρακολουθούν τις πατάτες να πλέουν μπροστά τους, ακούν τις στριγκλιές των γουρουνιών που τα σφάζουν μέσα σ’ ένα λάκκο και χύνουν πάνω ασβέστη, βλέπουν βουνά πορτοκάλια να λιώνουν σ’ ένα σάπιο πολτό˙ και ο λαός βλέπει τη σημερινή χρεωκοπία˙ και μεσ’ στα μάτια του πεινασμένου λαού η οργή μεστώνει. Μες στην ψυχή του λαού μεστώνουν και βαραίνουν τα σταφύλια της οργής, βαραίνουν για τον τρύγο….

…Δεν υπάρχει χώρος για μένα και για σένα, για τους ομοίους μου και για τους ομοίους σου, δε χωράνε μαζί πλούσιοι και φτωχοί στην ίδια χώρα, δε χωράνε κλέφτες και τίμιοι άνθρωποι μαζί, ούτε η πείνα μαζί με το πάχος.”

Τζον Στάινμπεκ «Τα σταφύλια της οργής» Μετάφραση: Κοσμάς Πολίτης

Η επίθεση εναντίον ξένων εργατών γης ίσως πριν λίγα χρόνια να ήταν «είδηση» για κάποιους αφελείς που καμώνονται πως δεν ξέρουν την ύπαρξη μαύρης εργασίας στα μεγαλοχώραφα και τις αγροτικές καλλιέργειες. Όμως τα πογκρόμ κατά των εργατών στα φραουλοχώραφα της Ηλείας πριν λίγο χρόνια αφαίρεσαν και το τελευταίο φύλλο συκής από τους εκ συστήματος «αγννοούντες».

Δεν εξέπληξε λοιπόν κανέναν η είδηση πως «τρεις επιστάτες- μπράβοι ιδιοκτήτη καλλιέργειας φράουλας στην περιοχή της Ηλείας άνοιξαν πυρ κατά δεκάδων εργατών από το Μπανγκλαντές, οι οποίοι διεκδικούσαν την καταβολή δεδουλευμένων», τραυμάτισαν περίπου 35 από αυτούς και έσπευσαν να εξαφανιστούν. Οι τραυματίες μεταφέρθηκαν στα κέντρα Υγείας της περιοχής όπου διαπιστώθηκε πως κανένας τους δεν διατρέχει άμεσο κίνδυνο για τη ζωή του. Αυτό το γεγονός έδωσε το δικαίωμα στον υπουργό Υγείας να περηφανευτεί στη βουλή πως όλοι οι τραυματίες περιθάλπονται από τα το σύστημα Υγείας, σάμπως να’ναι σπουδαιότατο κατόρθωμα για ένα κράτος να ανταποκρίνεται στοιχειωδώς και να πληροί τις βασικές υποχρεώσεις του.

Το αίμα της φράουλας

Πηγή: http://oapatris.wordpress.com

Με αφορμή τα σημερινά γεγονότα στη Μανωλάδα Ηλείας όπου αναβίωσαν οι ένοπλοι δουλέμποροι αναδημοσιεύουμε κείμενο προ διετίας από το blog «Ο Άπατρις της Πάτρας» που περιγράφει τα σύγχρονα κάτεργα χιλιάδων μεταναστών.

via antapoCRISIS

Πριν τρία χρόνια (18-21 Απριλίου 2008) έγινε μια απεργία 1.500 δούλων εργατών γης στην περιοχή της Νέας Μανωλάδας Ηλείας, την οποία ακολούθησαν πογκρόμ και λιντσαρίσματα σε βάρος τους από την πλευρά των δουλοκτητών και των τραμπούκων τους. Μέρες που είναι των Παθών, κι αφού κάποιοι από εμάς δεν ακολουθούν το «χριστιανικό» (βλ. αστικό) εορτολόγιο, ας θυμηθούμε κάποια από τα πάθη της εργατικής τάξης που έλαβαν χώρα τότε και συνεχίζουν να συμβαίνουν μέχρι σήμερα:

«Στην περιοχή της Μανολάδας γίνεται εκτεταμένη καλλιέργεια φράουλας, με αποδέκτες του προϊόντος την εγχώρια και ξένη αγορά», όπως αναφέρει η Εγκυκλοπαίδεια (βλ. λήμμα «Νέα Μανολάδα Ηλείας», στη Βικιπαίδεια). Στην περιοχή αυτή παράγεται το μεγαλύτερο ποσοστό της εγχώριας παραγωγής της φράουλας (περίπου το 90%). Σύμφωνα με την απογραφή του 2001, η Νέα Μανωλάδα είχε 1.522 έλληνες κατοίκους, στους οποίους θα πρέπει να προσθέσουμε σήμερα περίπου 2.500 μετανάστες που αποτελούν το κύριο εργατικό δυναμικό της περιοχής, δεδομένου ότι απασχολούνται ως εργάτες στις διάφορες αγροτικές επιχειρήσεις, κυρίως στα φραουλοχώραφα.

Αυτοί, όμως, δεν αναφέρονται στα επίσημα αρχεία και θα έμεναν στην αφάνεια, αν δεν συνέβαιναν τα τελευταία χρόνια ορισμένα αιματηρά γεγονότα που αποκάλυψαν το άγριο καθεστώς της υπερεκμετάλλευσης και της βαρβαρότητας που ασκείται σε βάρος τους από τους έλληνες νεοτσιφλικάδες της περιοχής. Έτσι, αν θέλουμε να κατανοήσουμε όσα γεγονότα συνέβησαν και συνεχίζουν να συμβαίνουν στην περιοχή αυτή, θα πρέπει να μελετήσουμε τις παραγωγικές σχέσεις της προαναφερόμενης «εκτεταμένης καλλιέργειας», δηλαδή τις σχέσεις μεταξύ των ιδιοκτητών των φραουλοχώραφων και των μισθωτών καλλιεργητών τους, δουλοκτητικές σχέσεις που στάζουν στην κυριολεξία αίμα. Αυτό το αίμα ρέει και ποτίζει τις φράουλες της Νέας Μανωλάδας εδώ και πολλά χρόνια, αν και το γεγονός αυτό με το πλήθος των εγκληματικών επεισοδίων που το συνοδεύουν και αποκαλύπτουν τη βαρβαρότητα των παραπάνω σχέσεων άρχισαν να δημοσιεύονται μόλις εδώ και τέσσερα χρόνια, δηλαδή από το Μάη του 2007, με διάφορα ρεπορτάζ αριστερών δημοσιογράφων.

Μνημόνιο ΙΙΙ και εργασιακές σχέσεις: Ο κατήφορος συνεχίζεται – Απόστολος Καψάλης

Από το Ενημερωτικό Δελτίο Πολιτικής & Οικονομικής Τεκμηρίωσης, Νο 20*

Η πρόσφατη επίθεση των νεοφιλελεύθερων ελίτ σε βάρος των υποτελών τάξεων στην χώρα μας, το Μνημόνιο ΙΙΙ, μεταφράζεται σε μια ενιαία δέσμη επίσημων κειμένων τα οποία είναι: α) ο πολυνόμος που υιοθετήθηκε με την μορφή του κατεπείγοντος την Τετάρτη 7 Νοεμβρίου, β) αυτό καθεαυτό το «μνημόνιο» και το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα (ως παράρτημα του πολυνόμου) και γ) ο προϋπολογισμός.

Για τον κόσμο της μισθωτής εργασίας οι ανατροπές που περιλαμβάνονται στο Μνημόνιο ΙΙΙ αφενός, αποτελούν λογική συνέχεια ή ολοκλήρωση των απορρυθμίσεων που περιλαμβάνονται στα δύο προηγούμενα μνημόνια και στους εφαρμοστικούς τους νόμους και αφετέρου, εντάσσονται στην στρατηγική της οριστικής μετάβασης στην νέα εποχή των υπερ-ευέλικτων εργασιακών σχέσεων στην χώρα μας.

Η περαιτέρω μείωση του κόστους της απόλυσης έως και κατά 50%, σε σχέση με τα επίσης μειωμένα επίπεδα της οικείας αποζημίωσης ως ίσχυαν μετά τις ανατροπές του Ιουλίου του 2010, πλήττουν ιδιαίτερα τους έχοντες σήμερα μεγάλη προϋπηρεσία στον ίδιο εργοδότη (άνω των 17 ετών συμπληρωμένων). Η νέα δραματική μείωση του σχετικού κόστους επέρχεται μέσα από την ευθεία μείωση των ποσών που οφείλονται σε περίπτωση απόλυσης για όλες τις κατηγορίες, αλλά και μέσα από την μείωση του ανώτερου χρόνου προειδοποίησης (στους 4 μήνες) σαν μέσο μείωσης αυτών των νέων μειωμένων ποσών στο μισό.

Είναι πλέον προφανές ότι ο στόχος είναι διπλός. Από την μια, διευκολύνεται η απαλλαγή των εργοδοτών από τους εργαζόμενους με μεγάλη προϋπηρεσία και αυξημένη κοινωνική προστασία στα πλαίσια της ανακύκλωσης των εργαζομένων και της πρόσληψης άλλων με τους νέους όρους που επικρατούν στην αγορά εργασίας. Από την άλλη, σε συνδυασμό με τα εκρηκτικά ποσοστά ανεργίας, ενισχύεται η δυνατότητα των εργοδοτών να τρομοκρατούν τους μισθωτούς και να τους υποχρεώνουν να δέχονται να εργάζονται κατά παράβαση της εργατικής νομοθεσίας ή με μείωση των αποδοχών τους.

Η ελληνική κοινωνία στην τροχιά του ρατσισμού;

Πηγή:Εργατικός Αγώνας

Το παραπάνω ερώτημα, το θέλουμε ή όχι, είναι ερώτημα υπαρκτό α) αν αναλογιστούμε την άνοδο και σταθεροποίηση της Χρυσής Αυγής (ΧΑ), τη ρητορική των Ελλήνων νεοναζιστών που έχει υιοθετηθεί ως ένα βαθμό από τη ΝΔ, τους Ανεξάρτητους Έλληνες και από το ΠΑΣΟΚ (με το ΛΑΟΣ βεβαίως να έχει θέσει την ατζέντα από την ημέρα ίδρυσής του), β) αν αναλογιστούμε την πρόσφατη δολοφονία του Ιρακινού μετανάστη –αλλά και παλαιότερες– καθώς και το μπαράζ επιθέσεων σε όλη την Ελλάδα κατά μεταναστών που φτάνουν τις 500 για το τελευταίο εξάμηνο, γ) αν αναλογιστούμε τη μάλλον απαθή στάση του ελληνικού λαού που μπορεί να παίρνει και χαρακτηριστικά στήριξης από ένα μέρος του, απέναντι σε αυτή τη διαμορφούμενη κατάσταση.

Όμως, πίσω από κάθε φαινόμενο οφείλουμε να «ξύνουμε» την επιφάνεια και να βλέπουμε τι υπάρχει από κάτω. Διαφορετικά θα στεκόμαστε σε επίπεδο εικόνας, θα αδυνατούμε να ερμηνεύσουμε αυτό που συμβαίνει, θα δίνουμε λάθος ερμηνείες και θα καταλήγουμε σε λάθος συμπεράσματα, ενισχύοντας άθελά μας την κυρίαρχη ιδεολογία. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι να υιοθετήσουμε συμπεράσματα που μιλάνε για Έλληνες ρατσιστές, για μικροαστούς που δεν καταλαβαίνουν κ.λπ.

Οφείλουμε, λοιπόν, να ερμηνεύσουμε την έξαρση των ρατσιστικών επιθέσεων, να επισημάνουμε πολιτικές ευθύνες, να καταθέσουμε προτάσεις. Το ζήτημα είναι εξαιρετικά σοβαρό και θα είναι ένα από τα κομβικά θέματα για το λαϊκό κίνημα.

Ποιοι και πώς προετοίμασαν το έδαφος των ρατσιστικών εγκληματικών ενεργειών

Πρώτα από όλα ας επιχειρήσουμε να δώσουμε έναν ορισμό του ρατσισμού: «Σύνολο αντιεπιστημονικών θεωριών που βάση τους αποτελούν οι θέσεις περί φυσικής και πνευματικής ανισότητας των ανθρώπινων φυλών και περί αποφασιστικής επίδρασης των φυλετικών διαφορών στην ιστορία και τον πολιτισμό της κοινωνίας»[i]. Ας δούμε, τώρα, πώς προετοιμάστηκε το έδαφος για να φτάσουμε στη σημερινή κατάσταση.

Ένα φαινόμενο που δείχνει να ξεσπά «ξαφνικά» έχει πίσω του μία σωρεία γεγονότων, προετοιμάζεται για μεγάλο χρονικό διάστημα, «δουλεύεται» ιδεολογικά προκειμένου να έρθει ως ώριμο φρούτο. Η ρατσιστική έξαρση που λαμβάνει χώρα στην Ελλάδα δεν προέκυψε από παρθενογένεση. Τα προηγούμενα χρόνια έρεαν υπόγεια ρεύματα που σιγά σιγά έφτιαχναν το κλίμα για τη σημερινή κατάσταση.

Strange Fruit

Πηγή://ΠαραλληλοΓράφος//

video:[Μετάφραση] [Υποτιτλισμός]

γράφει η koula…

Κάθισα να βρω πάλι εκείνο το τραγούδι που ερμηνεύει η Billie Holiday τόσο παραστατικά, που θα’λεγες ότι η ίδια είναι το δέντρο, που υπομένει τις φρικαλεότητες και το βάρος, που στέκεται εκεί ριζωμένη, μη μπορώντας να φύγει, να ξεφύγει, μένει να κοιτάζει τον όχλο μπροστά της.

Εκείνο το τραγούδι που περιγράφει τι συνέβαινε στον Αμερικανικό Νότο, τους βασανισμούς και τα λιντσαρίσματα, τις κρεμάλες που έστηναν απάνθρωποι και αιμοβόροι όχλοι εναντίον άλλων ανθρώπων, με αφορμή/δικαιολογία το διαφορετικό χρώμα του δέρματός τους και την “ανωτερότητα της φυλής” των θυτών έναντι αυτής των θυμάτων, των φανατικών όχλων που με την ανοχή ή και βοήθεια των εκπροσώπων των Αρχών, κατηγόρησαν άλλες ομάδες ανθρώπων για όλα τα κακά και στραβά που συνέβαιναν στην κοινωνία τους, που επιτέθηκαν και σε όσους θέλησαν να βοηθήσουν τα θύματα, ενώ στην πραγματικότητα η αιία ήταν ότι ήθελαν να έχουν “πάντοτε” δούλους να τους υπηρετούν, για να νιώθουν οι ίδιοι “ανώτεροι” για να καλύπτουν τα κομπλεξ τους και να μπορούν να εγκληματούν “δικαιολογημένα” εις βάρος άλλων…

Εκείνο το τραγούδι που δε χρειάζεται να ήσουν κι εσύ ένας καταπιεσμένος εκείνης της εποχής, σε εκείνη τη χώρα, για να νιώσεις τους στίχους.

Εκείνο το τραγούδι που όλες οι αισθήσεις ξυπνάνε με όσα βρίσκονται στα μάτια, το πρόσωπο και τη φωνή της Holiday.

Και αφού το βρήκα το βίντεο που έψαχνα, παρατήρησα δίπλα του (στα “προτεινόμενα”) ένα άλλο βίντεο, για την ιστορία πίσω από εκείνο το τραγούδι… για το πώς κατέληξε η Holiday να τραγουδάει σε μεγάλα κλαμπ όπου όμως δεν της επέτρεπαν να εισέρχεται από την κύρια είσοδο, μην τυχόν και ιδωθεί δίπλα στους λευκούς πελάτες, ούτε να μένει στο ίδιο ξενοδοχείο με τα υπόλοιπα (λευκά) μέλη της μπάντας, για το πώς ο Abel Meeropol συγκλονίστηκε από μια φωτογραφία λιντσαρίσματος και έγραψε τους στίχους και αργότερα τη μουσική, για το πώς μαζί έδωσαν μια διαφορετικής μορφής πάλη για τα ανθρώπινα δικαιώματα, μέσω της μουσικής και των στίχων…

Άξιζε η μετάφραση και ο υποτιτλισμός, γιατί εκείνο το “Παράξενο Φρούτο” ευδοκιμεί οπουδήποτε κι αντέχει στον χρόνο… δεν ήταν μόνο “εκεί, μακριά” και “τότε, παλιά”.

ΥΓ το πρωτότυπο βίντεο είναι παραγωγής του Daniel Meidlein και με φίλους συμπλόγκερζ τουΠαραλληλογράφου, κάναμε τη μετάφραση και τον υποτιτλισμό.

Ευχαριστώ πολύ παίδες για τη βοήθεια στο ψάξιμο, στο λίσενινγκ… και για τη συμπαράσταση!

ΥΓ2 πολλά στοιχεία και πληροφορίες έμαθα ψάχνοντας τα διάφορα ονόματα που αναφέρονται στο βίντεο, αλλά και βιογραφικά στοιχεία της Billie και του Abel κλπ αλλά και για τις ανάγκες της μετάφρασης έψαξα και ανακάλυψα πολλές νέες λέξεις…

Ένα πράγμα δεν περίμενα όταν κλίκαρα για “μετάφραση”. Το poplar tree = λεύκα…

http://youtu.be/h4ZyuULy9zs