ΣΤΟ ΠΙΟ ΚΡΙΣΙΜΟ, ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ, 16ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΟΛΜΕ
Αποκαθηλώνουμε
τον κρατικό – κυβερνητικό συνδικαλισμό !
Αλλάζουμε τους συσχετισμούς,
επανιδρύουμε την ΟΛΜΕ !
Οι αγώνες και τα σωματεία στα χέρια των εργαζομένων !
Ήρθε η ώρα για τη μεγάλη μάχη για τη ζωή μας, τη δουλειά μας, το δημόσιο σχολείο !
Η απεργία στις εξετάσεις (πρόταση την οποία κατέθεσαν από τις 25/5/2013 και πίεσαν να γίνει απόφαση του ΔΣ της ΟΛΜΕ οι ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ) που ψηφίστηκε από μαζικές γενικές συνελεύσεις, όπου συμμετείχαν 20.000-25.000 καθηγητές και ανεστάλη με πραξικοπηματικό τρόπο μετά από πρόταση της πλειοψηφίας του ΔΣ της ΟΛΜΕ, σε συνδυασμό με το επικείμενο 16ο Συνέδριο της Ομοσπονδίας στο τέλος Ιουνίου, δίνουν αφορμή για διάλογο και προβληματισμό σχετικά με τη δράση ή την αδράνεια της ΟΛΜΕ την τελευταία διετία, αλλά και για το ρόλο του συνδικαλισμού γενικότερα. Το κλίμα απογοήτευσης για την απεργία που εξαγγέλθηκε και δεν έγινε, αλλά και ποικίλες παραταξιακές σκοπιμότητες ευνοούν τη σύγχυση και τον αποπροσανατολισμό για την προοπτική του κινήματος των καθηγητών. Πολλοί και πολλά κρύβονται μέσα από μια γενική και ισοπεδωτική κριτική προς την ΟΛΜΕ, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη -ή συνειδητά αποκρύπτοντας- ο συσχετισμός δυνάμεων και οι ευθύνες κάθε παράταξης στο Δ.Σ. της ΟΛΜΕ, -εκπροσωπούνται 5 παρατάξεις, οι ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ έχουν έναν μόλις εκπρόσωπο, 3 ΔΑΚΕ-3 ΠΑΣΚ-2 ΣΥΝΕΚ-2 ΠΑΜΕ. Ακόμα και πολλοί συνδικαλιστές των παρατάξεων του κυβερνητικού και υποταγμένου συνδικαλισμού, ΔΑΚΕ – ΠΑΣΚ, που είχαν μέχρι τώρα την πλειοψηφία με 6 στις 11 έδρες, έχουν το θράσος σε επίπεδο τοπικών ΕΛΜΕ να μεταθέτουν τις ευθύνες τους γενικά και αόριστα «στην ΟΛΜΕ».
Παρόμοια τακτική ακολούθησε πρόσφατα για να καλύψει τις ευθύνες της για την απεργία και η ηγεσία των ΣΥΝΕΚ. Το ΠΑΜΕ χρόνια τώρα για να δικαιολογήσει την τακτική της περιχαράκωσης, της «ιδεολογικής καθαρότητας» και της πλήρους αποχής των 2 μελών του από κάθε οργανωτική και συνδικαλιστική υποχρέωση στα πλαίσια της Ομοσπονδίας πλην της συμμετοχής τους στις συνεδριάσεις του ΔΣ της ΟΛΜΕ, όχι μόνο ισοπεδωτικά, αλλά και ψευδέστατα, παραποιώντας την πραγματικότητα, μιλά για 20χρονη πλειοψηφία της ΟΛΜΕ στην οποία περιλαμβάνει πάντα τις ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ (οι οποίες πρωτοεκπροσωπήθηκαν στο ΔΣ της ΟΛΜΕ τον Ιούλιο του 1997), στις οποίες μάλιστα αφοριστικά αποδίδει όλες τις ευθύνες για τα δεινά του κλάδου, αθωώνοντας ή βάζοντας σε δεύτερη μοίρα ακόμα και αυτές τις ευθύνες της κυβερνητικής πολιτικής. Τι πιο ψευδές από αυτό που γράφουν στην εκλογική τους διακήρυξη: «Είτε έτσι είτε αλλιώς, στο τιμόνι της ΟΛΜΕ για δύο δεκαετίες, είναι η εκπαιδευτική Αριστερά. Αυτοί είναι η ΟΛΜΕ τόσα χρόνια!». Χωρίς να αναφέρουν έστω ΜΙΑ ΛΕΞΗ για τις δυνάμεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού! (περισσότερα…)
Ο Εργατικός Αγώνας δημοσιεύει την ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα παρέμβαση του Σάββα Βλάχου, εκλεγμένου από τον Σύλλογο Προσωπικού ΕΥΔΑΠ στο συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Αθήνας που πραγματοποιήθηκε στις 25 & 26 Μάη στο ΣΕΦ.
Συνάδελφοι –σες
Ο απόηχος της κοινωνικής πραγματικότητας που μας περιβάλλει είναι ότι το ΣΚ ( σε επίπεδο ηγεσίας ) βρίσκεται σε αφασία. Είναι πίσω από τις εξελίξεις, διστάζει, περιμένει, κωλυσιεργεί.
Η γενική αυτή εικόνα δεν αποτελεί έκπληξη, ούτε είναι κεραυνός εν αιθρία, αποτελεί φυσιολογική συνέχεια των θέσεων και των ενεργειών της ηγεσίας της πλειοψηφίας του Συνδικαλιστικού Κινήματος
Η συμμετοχή της ηγεσίας της πλειοψηφίας του ΣΚ στους κοινωνικούς διαλόγους συνέβαλαν στην καλλιέργεια αυταπατών, στη διείσδυση μικροαστικών αντιλήψεων μέσα στην εργατική τάξη, ενώ τα τελευταία χρόνια καλλιεργήθηκε κλίμα απογοήτευσης, μοιρολατρίας και υποταγής.
Οι απεργίες-ντουφεκιές στον αέρα έπαιξαν αποφασιστικό ρόλο να περάσει αυτή η πολιτική χωρίς ιδιαίτερες αντιστάσεις
Μη έχοντας ένα σχέδιο ανάπτυξης της πάλης των εργαζομένων κάνει δύο λάθη:
α)χάνει την ευκαιρία να καλλιεργήσει την ταξική συνείδηση και
β) δεν ενεργοποιεί αντιστάσεις βλέποντας την αλλαγή του πολιτικού σκηνικού που δημιουργούνταν από τις πολιτικές αποφάσεις .
Σε πολιτικό επίπεδο η ηγεσία της πλειοψηφίας του ΣΚ κάνει κι’ άλλο λάθος, αγνοεί ή και υποτιμά ότι :
1)Η χώρα προσάρμοζε την οικονομία της κυρίως στις υπηρεσίες,
2) Η εξάρτησή της δυνάμωνε από ξένα μονοπωλιακά τραστ, με αποτέλεσμα αυτά να ελέγχουν την οικονομία και τους βασικούς τομείς της χώρας.
Παρασκευή 31 Μαϊου στις 19:00 στην Πλατεία Συντάγματος
ΜΕΤΩΠΟ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ ΑΠΑΙΤΕΙ ΤΗ ΣΤΗΡΙΞΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ!
Πηγή: ISKRA
Σε συλλαλητήριο προάσπισης του δικαιώματος στην απεργία και ενάντια στην αυταρχική μέθοδο της επιστράτευσης καλεί την Παρασκευή 31 Μαϊου η ΟΛΜΕ με συμμετοχή των εκπροσώπων των Ομοσπονδιών ΠΝΟ, Σωματείων Εργαζομένων Λειτουργίας ΜΕΤΡΟ και Ηλεκτροδηγών ΜΕΤΡΟ.
Η συγκέντρωση θα γίνει στις 19:00 στην Πλατεία Συντάγματος και αποτελεί το πρώτο όπως φαίνεται βήμα σε μία πορεία συμπαράταξης των επιστρατευμένων εργαζομένων ενάντια σε μία γενικευμένη επίθεση που υφίστανται οι εργαζόμενοι στα πλαίσια της ακολουθούμενης πολιτικής.
Είναι ξεκάθαρο πως ο βαθιά ταξικός και αποτρόπαιος χαρακτήρας της οικονομικής πολιτικής της λιτότητας και των μνημονίων είναι τέτοιος που δεν μπορεί να επιβληθεί σε μία κοινωνία παρά μόνο με τη διαρκή περιστολή ακόμα και των πιο ουσιαστικών δημοκρατικών ελευθεριών, εξ’ ου και το μαύρο μέτωπο της εγχώριας τρόικας και της τρόικας των πιστωτών διολισθαίνει καθημερινά σε ολοένα και αυταρχικότερες ατραπούς.
Θύματα αυτής της πραγματικότητας δεν είναι μόνο οι εργαζόμενοι που κάθε φορά βρίσκονται αντιμέτωποι με τα επιμέρους σχέδια του μνημονιακού άξονα αλλά το σύνολο των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων και της νεολαίας, γι’ αυτό και η πρωτοβουλία των ήδη επιστρατευμένων εργαζόμενων για συμπόρευση ενάντια στην επιστράτευση έχει παλλαϊκό χαρακτήρα και χρειάζεται παλλαϊκή στήριξη.
Στις 16 Mαΐου 2013, το προεδρείο του Συνδικάτου IΓME δικάζεται με κατηγορίες που αφορούν τη λειτουργική κατάληψη των εγκαταστάσεων του IΓME στο Oλυμπιακό Xωριό και αφορούσε την τότε Διοίκηση του IΓME που το 2008 καθυστερούσε μισθοδοσία και δώρα, ενώ υπέσκαπτε τη λειτουργία και το κύρος του Iνστιτούτου.
Παράλληλα, παραμένουν στο δικαστικό απυρόβλητο οι τότε διοικούντες εναντίον των οποίων είχε ζητήσει εισαγγελική παραγγελία το Σώμα Eπιθεωρητών Eργασίας (ΣEΠE).
Eίναι εμφανές ότι στα πλαίσια των Tροϊκανικών πιέσεων (εσωτερικού και εξωτερικού) για αίμα δημοσίων υπαλλήλων κατασκευάζονται επίορκοι!
Aπαιτούμε
από το Yπουργείο Δικαιοσύνης να μην ενθαρρύνει τις συνδικαλιστικές διώξεις μέσω των δικαστηρίων.
Zητάμε
από όλα τα κόμματα να στηρίξουν έμπρακτα το Συνδικάτο και το προεδρείο
Aπό όλα τα Συνδικάτα να στηρίξουν τους αγώνες μας και να συμπαρασταθούν στους διωκόμενους Συνδικαλιστές.
Σήμερα η ανάγκη για δημόσιες υπηρεσίες, δημόσια υγεία, παιδεία, πρόνοια είναι πιο επιτακτική από ποτέ, με δεδομένο, μάλιστα, ότι η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού έχει εξαθλιωθεί και δεν μπορεί να αντιμετωπίσει στοιχειώδεις ανάγκες. Μέχρι τώρα έχουν γίνει κινητοποιήσεις για υπεράσπιση δημοσίων υπηρεσιών από πολλές τοπικές κοινωνίες και μάλιστα πολύ δυναμικές και με μεγάλη συμμετοχή.Δεν έχει γίνει, όμως, μια συντονισμένη προσπάθεια από όλη την Ελλάδα με πρωτοβουλία των συνδικαλιστικών φορέων, με ενεργή συμμετοχή και τοπικών κοινωνιών αλλά και της Αριστεράς συνολικά για υπεράσπιση των κοινωνικών αγαθών.Θεωρώ ότι αυτό είναι καθήκον πρωταρχικής σημασίας σε μια κοινωνία που κυριολεκτικά λεηλατείται.
via Iskra
Από την αρχή της κρίσης το Δημόσιο και οι δημόσιοι υπάλληλοι στοχοποιήθηκαν από τις κυβερνήσεις απέναντι στην υπόλοιπη κοινωνία χαρακτηριζόμενοι ως αποκλειστικά υπεύθυνοι για τη δημοσιονομική κρίση και τα προβλήματα της χώρας.
Πρώτα σε αυτούς εφαρμόσθηκαν τα μέτρα για μειώσεις μισθών και σήμερα η συνολική μείωση εισοδήματος (κατά μέσο όρο) υπερβαίνει το 50%. Σήμερα, στοχοποιούνται για άλλη μια φορά για να υλοποιηθούν οι χιλιάδες απολύσεις, για τις οποίες είχαν δεσμευτεί οι κυβερνήσεις από το πρώτο μνημόνιο, παρουσιάζοντας μάλιστα τις απολύσεις ως απαραίτητη προϋπόθεση για την καταβολή της επόμενης δόσης.
Η προπαγάνδαπου χρησιμοποιείται για πεισθεί η κοινή γνώμη και να αποκρύψουν τον πραγματικό στόχο είναι πραγματικά «μακιαβελικής» έμπνευσης:
* Οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι πολλοί, παρουσιάζοντας μάλιστα απίστευτα νούμερα εντελώς αυθαίρετα (1.000.000 – 1.500.000 – 2.000.000). Τα αποτελέσματα της απογραφής, την οποία οι ίδιοι διεξήγαγαν ουδέποτε προβλήθηκαν.
Η αλήθεια είναι ότι με στοιχεία του ΥΠΕΣΔΔΑ, τον Οκτώβρη του 2012, οι μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι (πολιτικοί, στρατιωτικοί, ένστολοι, ιερείς, αιρετοί κ.ά.) ήταν 570.000, εκ των οποίων το καθαρά πολιτικό προσωπικό, στο οποίο θα επιβληθούν τα μέτρα, δεν υπερβαίνει τους 400.000, δηλαδή κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο (στοιχεία ΟΟΣΑ και Eurostat) και σαφώς είναι πολύ λίγοι (αν πραγματοποιηθεί ο στόχος για 150.000180.000 συνταξιοδοτήσεις και απολύσεις μέχρι το 2015) για να ανταποκριθούν έστω και στοιχειωδώς στις κοινωνικές ανάγκες.
Με τη σημερινή του απόφαση, για την καταδίκη μας σε εξάμηνη φυλάκιση επειδή «παρευρεθήκαμε» και στηρίξαμε τον απεργιακό αγώνα των συναδέλφων μας στο Δήμο Ηρακλείου το 2007(!!!) το δικαστήριο, επιδιώκει να θέσει τους αγώνες των εργαζομένων και το συνδικαλιστικό κίνημα στο απόσπασμα.
Είναι απόφαση σταθμός, ακόμα και για τα δεδομένα μιας δικαιοσύνης που έχει νομιμοποιήσει όλους τους μνημονιακούς νόμους από το β μονομελές πλημ/κειο Αθηνών, που έπειτα από 2 ώρες ακροαματική διαδικασία χωρίς να προκύψει κανένα επιβαρυντικό στοιχείο ή αξιόποινη πράξη, ούτε καν από τα στοιχεία και όλες τις μαρτυρικές καταθέσεις ακόμη και του διοικητή του αστυνομικού τμήματος της περιοχής(!!) πήρε αυτή την απόφαση.
Είναι χαρακτηριστικό ότι πριν την απόφαση τους οι δικαστές ζήτησαν διακοπή της δίκης για μια ώρα.
Στην αγόρευση του ο εισαγγελέας παραδέχτηκε πως παρόλο που δεν προκύπτουν εμφανή στοιχεία(!!) θεώρησε πως και μόνο η παρουσία μας στον πολυήμερο απεργιακό αγώνα σαν συνδικαλιστές, ασκεί ψυχολογική βία σε αυτούς που ήθελαν να εργαστούν και έτσι πρότεινε την καταδίκη μας!!!
Φαίνεται ότι έπρεπε να καθόμαστε στον καναπέ μας μακριά από τον αγώνα αυτών που μας εμπιστεύτηκαν για να είμαστε «νόμιμοι» και «αρεστοί» στην κυβέρνηση τον κ. Εισαγγελέα και την Δικαστή.
Όλο και πιο καθαρά φαίνεται ότι οι δρακόντιοι νόμοι που ψήφισε η κυβέρνηση δεν είναι για να «κτυπήσει την διαφθορά στο δημόσιο» όπως λέει, αλλά για να κτυπήσει όποιον παλεύει και αντιστέκεται. Είναι φανερό πλέον πως η τρικομματική συγκυβέρνηση των μνημονίων και της τρόικα επιδιώκει με ξεδιάντροπο τρόπο τα δικαστήρια να λειτουργούν με εντολές εκ των άνωθεν σαν τα στρατοδικεία των δυνάμεων κατοχής και της χούντας για την επιβολή των αντεργατικών τους σχεδίων.
Το δόγμα του «νόμου και της τάξης» της απόλυτης και προληπτικής καταστολής σε οποιονδήποτε αγωνίζεται, αντιστέκεται και διεκδικεί, ακόμη και απλώς να συμπαραστέκεται, γίνετε πλέον οδηγός των αποφάσεων των δικαστηρίων αυτή τη περίοδο.
ΒΑΡΥΣ Ο ΦΟΡΟΣ ΑΙΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΟΡΥΧΕΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΣΤΑΘΜΟΥΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΡΕΥΜΑΤΟΣ
Τρόικα, κυβέρνηση και διοίκηση της ΔΕΗ οι ηθικοί αυτουργοί!
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Πριν το αίμα παγώσει από το θανατηφόρο ατύχημα τον περασμένο Δεκέμβριο στο ορυχείο του Νότιου Πεδίου, ένα ακόμα σοβαρό εργατικό ατύχημα έγινε την τρίτη στο ΑΗΣ Αμυνταίου με θύμα αυτήν την φορά τον συνάδελφο Αλέξη Τσουτσουλάκη 24 ετών που εργαζόταν με δίμηνη σύμβαση!
Ο συνάδελφος τραυματίστηκε σοβαρά όταν ο ταινιόδρομος, στον οποίο εκτελούσε μαζί με δυο συναδέλφους του έκτακτους (με 8μηνη σύμβαση) εργασίες αλλαγής ραούλων, “πήρε μπροστά” και τους παρέσυρε!!!!
Τα ερωτηματικά που εκ των πραγμάτων μπαίνουν είναι πολλά και σοβαρά!
Γιατί δεν υπήρχε μαζί με τους έκτακτους (και άπειρους) συναδέλφους, αρχιτεχνίτης ή έστω παλιός έμπειρος τεχνίτης από το μόνιμο προσωπικό;
Γιατί δεν ακολουθήθηκε η νόμιμη και ασφαλής διαδικασία που ισχύει για τις εργασίες σε ταινιόδρομους και είναι η έκδοση άδειας με ασφάλιση ώστε να μην μπορεί κανένας να ξεκινήσει τον ταινιόδρομο;
Ενημερώθηκαν οι συνάδελφοι για τις διαδικασίες που ακολουθούνται στις εργασίες στο ταινιόδρομο από τον υπεύθυνο της ΔΕΗ που τους έδωσε εντολή να κάνουν αυτές εργασίες;
Θα έπρεπε σ αυτού του είδους τις εργασίες να συμμετέχει ο συνάδελφος που τραυματίστηκε αφού ήταν με δίμηνη σύμβαση πράγμα που σημαίνει ότι δεν έχει το χρόνο ούτε να εκπαιδευτή ούτε να αποκτήσει εμπειρία;
Η τρόικα, η ΕΕ και η κυβέρνηση ως πειθήνιο όργανό τους διατάσσουν (αδιαφορώντας ακόμα και για τους κινδύνους των εγκαταστάσεων αλλά κυρίως της ανθρώπινης ζωής) να μη γίνουν προσλήψεις παρότι έχουμε χιλιάδες συνταξιοδοτήσεις και τα μέτωπα της παραγωγής έχουν αδειάσει στην κυριολεξία αφού το προσωπικό μειώθηκε πάνω από 120%!
Σε φιλολογική συζήτηση άνευ καμίας ουσίας για τα μεγάλα και σοβαρά ζητήματα των εργαζομένων εξελίχτηκε η συνάντηση μεταξύ του προέδρου της Κεντρικής Ένωσης των Δήμων (ΚΕΔΕ) και την Ε.Ε. της ΠΟΕ- ΟΤΑ. Όπως εξάλλου και οι 2 προηγούμενες συναντήσεις με τον Υπουργό Εσωτερικών και Εργασίας, αντίστοιχα.
Στα βασικά ζητήματα που απασχολούν τους εργαζόμενους στους ΟΤΑ συνεχίζουν συνειδητά να «ποιούν την νήσσαν» .
Για την διαθεσιμότητα- απολύσεις στους ΟΤΑ.
Ενώ, πάνω από 600 εργαζόμενοι σε 45 δήμους βρίσκονται σε καθεστώς διαθεσιμότητας εδώ και 3 μήνες αναμένοντας να μετακινηθούν στο άγνωστο, οι δήμαρχοι και η ΚΕΔΕ, ούτε μια ανακοίνωση, έτσι για τα μάτια. Να καταγγέλλει και να ζητά το αυτονόητο, να καλύψουν τις ανάγκες των 2000 και πλέον ελλείψεων που έχουν για τις συγκεκριμένες ειδικότητες και που οι ίδιοι κατέγραψαν και έστειλαν στο υπουργείο. Ούτε μια διαμαρτυρία δεν κάνουν, και παρόλο που έχουν κερδίσει οι εργαζόμενοι δικαστικές αποφάσεις, ανέχονται να μην τους πληρώνουν με το 100%.
Κανείς δεν γνωρίζει πόσοι τελικά, σε ποιες υπηρεσίες, για πόσο και ποτέ θα τοποθετηθούν, ενώ ταυτόχρονα η συγκυβέρνηση ετοιμάζει χιλιάδες νέες διαθεσιμότητες.
Είναι συνένοχοι, γιατί ευελπιστούν να καλύψουν αυτά και τα άλλα κενά και τις ελλείψεις με προσωρινά εργαζόμενους χαμηλού κόστους και πελατειακή λογική μέσω Μ.Κ.Ο και άλλων δουλεμπορικών προγραμμάτων.
Η Α.Δ.Ε.Δ.Υ. έκανε συνομιλητή της τον Περιφερειάρχη Αττικής κ. Γιάννη Σγουρό, που προωθεί το «ξεπούλημα» των υπηρεσιών καθαριότητας της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και πρωτοστατεί στην επιχείρηση εκχώρησης της διαχείρισης των απορριμμάτων στα μεγάλα επιχειρηματικά-εργολαβικά συμφέροντα.
Συναντήθηκαν, σύμφωνα με ανακοίνωση που εξέδωσαν, για να «αναλάβουν κοινές πρωτοβουλίες με σκοπό τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας». Είναι απαράδεκτο και προκλητικό να ισχυρίζονται από την Α.Δ.Ε.Δ.Υ. πώς ο κ. Γιάννης Σγουρός, που κάνει τα πάντα προκειμένου να «πετάξει» στο δρόμο τους εργαζόμενους του Ε.Δ.Σ.Ν.Α. και όχι μόνο,ότι θα αναλάβει πρωτοβουλίες για τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας. Το μόνο που ενδιαφέρει τον Περιφερειάρχη Αττικής και όσους από την κυβέρνηση τον στηρίζουν είναι να διασφαλισθούν τα επιχειρηματικά και μόνο συμφέροντα. Αυτή είναι η αποστολή του και αυτό θα προσπαθήσει ακόμη και αν απαιτηθεί να χάσουν τη δουλειά τους οι εργαζόμενοι.
Τι ακριβώς προσδοκά λοιπόν το Προεδρείο της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. από τη συνάντησή του με τον Περιφερειάρχη Αττικής; Θυσιάζει στο βωμό των επικοινωνιακών πυροτεχνημάτων τα δικαιώματα των εργαζομένων; Ξεχνά η Α.Δ.Ε.Δ.Υ. πώς σε κάθε διαμαρτυρία τους οι εργαζόμενοι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης έβρισκαν μπροστά τους τα ΜΑΤ που καλούσε ο κ. Γιάννης Σγουρός με εντολή να χτυπούν αλύπητα κατά των συγκεντρωμένων. Ή μήπως αγνοεί πώς ο κ. Γιάννης Σγουρός είχε ζητήσει από την ηγεσία του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης να ασκηθεί βία κατά των εργαζομένων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης που προσπάθησαν να παρακολουθούσαν την ανοιχτή συνεδρίαση του Δ.Σ. του Ε.Δ.Σ.Ν.Α. για να εκφράσουν την αντίθεσή τους στην ιδιωτικοποίηση της καθαριότητας;
Οι ενέργειες της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. υπονομεύουν τους αγώνες των εργαζομένων σε μία περίοδο ιδιαίτερα κρίσιμη. Σε μία περίοδο που η κυβέρνηση θέλει να προχωρήσει στην υλοποίηση του σχεδίου της διαθεσιμότητας-απολύσεων 25.000 υπαλλήλων του Δημοσίου Τομέα. Θα πρέπει λοιπόν το Προεδρείο της να αποφασίσει με ποιόν είναι. Με τους εργαζόμενους ή με τους εκπροσώπους της κυβέρνησης και τα συμφέροντα που αυτοί προωθούν. Διαφορετικά, δυστυχώς, θα έχει αποδείξει πώς ο συνδικαλιστικός κατήφορος έχει ακόμη δρόμο…
Το Σωματείο Εργαζομένων Λειτουργίας του Μετρό Αθηνών (ΣΕΛΜΑ) καλεί σε μεγάλη συγκέντρωση αλληλεγγύης σήμερα το μεσημέρι στη 1:00 και πορεία προς το Σύνταγμα, όπου στις 4:00 το απόγευμα έχει προγραμματιστεί συγκέντρωση διαμαρτυρίας.
Σε συλλαλητήριο ενάντια στην επίταξη καλεί το ΠΑΜΕ αύριο Σάββατο στις 11.00 στην Ομόνοια.
Δήλωση της Αλέκας Παπαρήγα στο αμαξοστάσιο στα Σεπόλια
Καλούμε τους εργαζόμενους όλων των κλάδων, τόσο του ιδιωτικού όσο και του δημόσιου τομέα, να κάνουν δική τους υπόθεση τον αγώνα των εργαζομένων στο Μετρό, στα μέσα συγκοινωνίας και παντού.
Δεν ισχύει τίποτα από αυτά που πρόσφατα δήλωσε ο Πρωθυπουργός μέσα από ένα εμπρηστικό ουσιαστικά κάλεσμα. Αναφέρεται ότι οι συγκοινωνίες ανήκουν σε όλους, άρα δεν μπορούν να κάνουν ότι θέλουν οι εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες. Συμφωνούμε μαζί του ως προς το εξής : Οι συγκοινωνίες ανήκουν στο λαό. Στο λαό ανήκει και ο λιγνίτης στην Πτολεμαϊδα, στο λαό ανήκουν τα βουνά, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια τα οποία τα πουλάνε. Στο λαό ανήκουν τα πάντα, ότι υπάρχει πάνω σ’ αυτό τον τόπο και έχει παραχθεί, τα εργοστάσια, τα νοσοκομεία, οι υπηρεσίες. Όμως οι εργαζόμενοι είναι εντελώς αποξενωμένοι απ’ όλα αυτά, δεν αναγνωρίζουν ούτε το μόχθο τους, ούτε το δίκιο τους και αυτοί κυριολεκτικά τα πουλάνε και πάνω απ’ όλα πουλάνε σαν εμπόρευμα την εργατική δύναμη.
Είμαστε στο πλευρό των εργαζομένων στα μέσα συγκοινωνίας από ιδεολογία, από πίστη, από γνώση ότι σ’ αυτό τον τόπο δεν μπορεί να γίνει τίποτα δίχως τον εργατικό μόχθο, δίχως την προσφορά των εργαζομένων.
Να μην υποκύψουν στους εκβιασμούς και στους εκφοβισμούς. Να σταθούμε όλοι σαν μια γροθιά
Το εργοστάσιο στα χέρια τους αποφάσισαν να πάρουν οι εργάτες της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής και να το επαναλειτουργήσουν, ύστερα από απόφαση της γενικής συνέλευσης του σωματείου των εργαζομένων του εργοστασίου.
πηγή: TVXS
Οι εργαζόμενοι με επίσημη πρότασή τους από τον Οκτώβριο του 2011 διεκδικούσαν να δημιουργήσουν έναν εργατικό συνεταιρισμό κάτω από τον πλήρη έλεγχο τους, απαιτώντας μάλιστα νομική κατοχύρωση τόσο για το δικό τους εγχείρημα, όσο και για όλα τα άλλα που πιθανόν να ακολουθήσουν.
«Ήρθε η ώρα να ξαναλειτουργήσει η Βιομηχανική Μεταλλευτική -όπως και κάθε άλλο εργοστάσιο που έκλεισε, πτώχευσε ή απολύει- αλλά στα χέρια των εργατών της, και όχι στα χέρια των παλιών ή και νέων αφεντικών», αναφέρεται σε ανακοίνωση των εργαζομένων, οι οποίοι καλούν:
Την Κυριακή 10/2, 18:00 σε Πανελλαδική συνέλευση των πρωτοβουλιών αλληλεγγύης στο cine Αλέξανδρος.
Τη Δευτέρα 11/2, 17:00 σε Πορεία, Καμάρα 20:00 Συναυλία στο Ιβανώφειο με τους: Θ.Παπακωνσταντίνου, Γ.Χαρούλη, Χαΐνηδες.
Τρίτη 12/2 Όλοι στο εργοστάσιο. Συγκεντρώσεις: 11.00 Καμάρα, 12.00 ΙΚΕΑ.
Δείτε επίσης το ντοκιμαντέρ για το εργοστάσιο Ζανόν στην Αργεντινή που το κατέλαβαν οι εργαζόμενοί του το 2001: Ζανόν – ένα εργοστάσιο χωρίς αφεντικά
Το εργοστάσιο κεραμικών του Luigi Zanon, ιδρύθηκε το 1980, κατά την στρατιωτική δικτατορία, στην Αργεντινή. Χτίστηκε σε δημόσια γη και με δημόσια κονδύλια. Το 2001 όμως, κατά την μεγάλη οικονομική κρίση της Αργεντινής, αποφασίζει να κλείσει, αφήνοντας τους εργάτες με πολλούς μισθούς απλήρωτους. Οι εργάτες καταλαμβάνουν το εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο και το θέτουν σε λειτουργία. Ο πρώην ιδιοκτήτης, δεν παρουσιάζει αντίσταση και έτσι ξεκινάει η αυτοδιαχείριση του εργοστασίου χωρίς προϊσταμένους και managers, με τις αποφάσεις να λαμβάνονται συλλογικά, σε εργατικά συμβούλια. Ένα τολμηρό πείραμα που επιχειρήθηκε μέσα απ’την απόγνωση των εργατών, καταλήγει επιτυχές. Ένα χρόνο αργότερα η Αργεντινή βγαίνει απ’την κρίση, και το εργοστάσιο είναι κερδοφόρο, όμως ο παλιός ιδιοκτήτης, Luigi Zanon, προσπαθεί να το ανακτήσει, με νόμιμους και παράνομους τρόπους. Αυτό είναι ένα ντοκυμαντέρ για την Zanon, ή όπως αποκαλείται σήμερα, FaSinPat, δηλαδή «εργοστάσιο χωρίς αφεντικά».
Η ανακοίνωση των εργαζομένων της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής:
«Με την ανεργία να σκαρφαλώνει στο 30%, το εργατικό εισόδημα να μηδενίζεται, χορτάτοι μόνο από λόγια, υποσχέσεις και φοροληστεία, απλήρωτοι από τον Μάιο του 2011 και σε επίσχεση εργασίας, με το εργοστάσιο εγκαταλελειμμένο από την εργοδοσία, οι εργάτες της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής με απόφαση της γενικής συνέλευσης του σωματείου αποφάσισαν να μην αφεθούν στην σίγουρη και μακροχρόνια ανεργία αλλά να αγωνιστούν να πάρουν το εργοστάσιο στα χέρια τους και να το λειτουργήσουν οι ίδιοι.
Με επίσημη πρότασή τους από τον Οκτώβριο του 2011 διεκδικούσαν να δημιουργήσουν έναν εργατικό συνεταιρισμό κάτω από τον πλήρη έλεγχο τους, απαιτώντας μάλιστα νομική κατοχύρωση τόσο για το δικό τους εγχείρημα, όσο και για όλα τα άλλα που θα ακολουθήσουν. Ταυτόχρονα διεκδικούσαν να τους δοθούν τα χρήματα που απαιτούνται για να βάλουν μπρος το εργοστάσιο, χρήματα που άλλωστε τους ανήκουν, καθώς είναι αυτοί που παράγουν τον πλούτο της κοινωνίας.
Οι εργαζόμενοι στον ΟΑΣΑ και τον Προαστιακό ξεκινούν από αύριο επαναλαμβανόμενες 24ωρες απεργίας, σε συμπαράσταση στους συναδέλφους τους στο Μετρό, ενώ οι εργαζόμενοι στα λεωφορεία, τον ηλεκτρικό και το τραμ αποφάσισαν να παρατείνουν την απεργία του μέχρι το τέλος της σημερινής βάρδιας.
Οι εργαζόμενοι στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς μάχονται για την αξιοπρέπειά τους. Μάχονται για την αξιοπρέπεια όλων μας.
Ας αφήσουμε τους ανθρώπους που μας μεταφέρουν να μας οδηγήσουν.
Συμπαράσταση τώρα. Απεργίες παντού!
(Το αμαξοστάσιο του Μετρό στα Σεπόλια βρίσκεται στον παράδρομο της Λεωφόρου Κηφισού, στη διασταύρωση με την οδό Λένορμαν.)
Αλληλεγγύη στους απεργούς και κλιμάκωση του αγώνα
Η αλληλεγγύη πρέπει να κορυφωθεί με την κλιμάκωση του απεργιακού αγώνα. Πρέπει άμεσα και νέα σωματεία, πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια να ενταχθούν στον απεργιακό αγώνα εκφράζοντας όχι μόνο την αλληλεγγύη τους με τους απεργούς στα μέσα μαζικής μεταφοράς αλλά και θέτοντας τα δικά τους αιτήματα που έτσι κι αλλιώς βρίσκονται στην ίδια κατεύθυνση. Να κατευθυνθούν όλες οι δράσεις σε μια μεγάλη, πανεργατική, πανελλαδική απεργία.
Πηγή:Εργατικός Αγώνας
Η απεργία των εργαζομένων στα μέσα μεταφοράς λαμβάνει νέες διαστάσεις. Η λυσσαλέα, συκοφαντική επίθεση της κυβέρνησης στους απεργούς δεν πρέπει να τους λυγίσει. Αυτό όμως δεν εξαρτάται μόνο από τους ίδιους. Εξαρτάται από το σύνολο της εργατικής τάξης, από όλο το λαό.
Οι συκοφαντικές προπαγανδιστικές επιθέσεις της κυβέρνησης πρέπει να πέσουν στο κενό. Το ίδιο πρέπει να γίνει και με την προσπάθεια τρομοκράτησης των απεργών. Δεν θα περάσει.
Για να συμβούν αυτά πρέπει άμεσα να αναπτυχθούν πρωτοβουλίες αλληλεγγύης προς τους απεργούς. Ο δικός τους αγώνας είναι στην πραγματικότητα αγώνας όλου του λαού ενάντια στη φτώχεια, στην ανεργία, στην εξαθλίωση, στην κατάργηση κάθε εργασιακής και κοινωνικής κατάκτησης. Είναι αγώνας ενάντια στην υποδούλωση των εργαζομένων στο ξένο και ντόπιο μεγάλο κεφάλαιο.
Τα συνδικάτα, πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια, οι άλλοι μαζικοί φορείς, πρέπει άμεσα να αναλάβουν τέτοιες πρωτοβουλίες στήριξης και αλληλεγγύης που μπορεί να πάρει διάφορες μορφές. Να τεθούν προ των ευθυνών τους και οι ηγεσίες των τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων.
Στο βίντεο δήλωση του Παντελή Παπαβασιλείου,μέλους ΔΣ Σωματείου εργαζομένων στα Ναυπηγεία Ελευσίνας
Απεργία στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη
Για την Παρασκευή (25/1/13) έχουν εξαγγείλει απεργία οι εργαζόμενοι στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη και συγκέντρωση στην Πλατεία Κλαυθμώνος στις 10.00 το πρωί.Θα ακολουθήσει πορεία προς την πλατεία Συντάγματος.
Οι εργαζόμενοι στα Ναυπηγεία της Ελευσίνας ξεκίνησαν από χθες 24ωρες επαναλαμβανόμενες απεργίες καθώς είναι απλήρωτοι εδώ και έξι μήνες.Τα προβλήματα στα ναυπηγεία, έχουν ξεκινήσει από τον Δεκέμβριο του 2010 και οι οικογένειες των ναυτεργατών βρίσκονται αντιμέτωπες πλέον με οξύ πρόβλημα επιβίωσης. Ο επιχειρηματίας Ταβουλάρης, στον οποίο παραχωρήθηκε το ναυπηγείο το 1997 πληρώνει τους εργαζόμενους με έναντι ύψους το πολύ 300 ευρώ το μήνα.Η ιδιοκτησία των ναυπηγείων υποστηρίζει, ότι το Δημόσιο της οφείλει 12.700.000 ευρώ, που έπρεπε βάσει της σύμβασης η οποία έχει υπογραφεί, να έχουν καταβληθεί στην εταιρεία από τον Σεπτέμβριο του 2012.
Ο Ταβουλάρης από τότε που παρέλαβε το ναυπηγείο έχει αρχίσει τη σταδιακή του συρρίκνωση. Πούλησε δύο μεγάλα οικόπεδα του ναυπηγείου στην εταιρεία επίπλων ΣΑΤΟ, από τις 3 δεξαμενές του ναυπηγείου τη μία τη νοίκιασε σε ιδιώτη και την μεγαλύτερη, αφού την άφησε να βουλιάξει, ακόμα δεν την επισκεύασε και έχει θέσει το ναυπηγείο σε διαδικασία πτώχευσης σύμφωνα με το άρθρο 99. Το τελικό δικαστήριο αναμένεται το Φλεβάρη.
Στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά οι εργαζόμενοι βρίσκονται σε κινητοποιήσεις από τις 17 Απριλίου του 2012.Με απόφαση της Διοίκησης αποφασίστηκε η εκ περιτροπής απασχόληση μία ημέρα την εβδομάδα. Στο διάστημα αυτό έχουν λάβει βοήθημα 1.000 ευρώ με παλαιότερη απόφαση του υπουργείου Εργασίας. Οι οικογένειες των εργαζομένων βιώνουν την εξαθλίωση ενώ το ναυπηγείο εδώ και 9 μήνες είναι επί της ουσίας κλειστό.
Έχασε τη μάχη για τη ζωή που έδινε εδώ και δυο μέρες ο συνάδελφος Νίκος Καραστογιάννης 38 ετών! Πέθανε σήμερα στο νοσοκομείο Παπαγεωργίου όπου νοσηλευόταν μετά από τον βαρύ τραυματισμό του στον εκσκαφέα Ε3 του Ορυχείου Νοτίου Πεδίου! Άλλο ένα έγκλημα της εργοδοσίας και του κράτους έρχεται να προστεθεί σ ένα μακρύ κατάλογο θανατηφόρων εργατικών “ατυχημάτων” στη ΔΕΗ και στην περιοχή μας!
Πάνω από 50 νεκρούς εργαζόμενους από εργατικά “ατυχήματα”, τα τελευταία 30 χρόνια, μετράει η ΔΕΗ στην περιοχή μας!
Δεκάδες συνάδελφοι ακρωτηριάστηκαν ή έμειναν ανάπηροι!!!
Εκατοντάδες σοβαρά η παρολίγον θανατηφόρα ατυχήματα μετράμε κάθε χρόνο!
Πληρώνουμε το τίμημα της ανάπτυξης; Όχι!!!
Πληρώνουμε το τίμημα της μείωσης του εργατικού κόστους, της αύξησης των κερδών των βιομηχάνων, της κρατικής αδιαφορίας, της πολιτικής και συνδικαλιστικής αδράνειας!!!
Η τρόικα και η κυβέρνηση αποφάσισε ότι απαγορεύονται οι προσλήψεις παρότι υπάρχει μείωση πάνω από 100% του προσωπικού στα μέτωπα παραγωγής!!! Έτσι ακόμα και ο διαγωνισμός του 2008 που βγήκαν τα αποτελέσματά του το 2010 δεν υλοποιείται παρά τις τεράστιες ελλείψεις και την μεγαλύτερη ανεργία στη χώρα που έχει η περιοχή.
Η διοίκηση αποφάσισε να δουλέψει όλο τον εξοπλισμό με το υπάρχων προσωπικό αδιαφορώντας για τις συνέπειες και γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια νόμους, κανονισμούς και ανθρώπινο κόστος!
Σύμφωνα με τις πληροφορίες από τα τοπικά ΜΜΕ και τις ανακοινώσεις των συνδικάτων, ο 38χρονος εργαζόμενος Νίκος Καραστογιάννης βρέθηκε βαριά τραυματισμένος τα ξημερώματα (27/12/2012, 03:00 – 04:00) στις ερπύστριες του εκσκαφέα Ε3 στο ορυχείο του Νότιου Πεδίου. Εικάζεται ότι τραυματίστηκε μετά τις 03:00 τα χαράματα, αφού εκείνη την ώρα επικοινώνησε για τελευταία φορά με το χειριστή του μηχανήματος. Για τη μετακίνηση, την αλλαγή θέσης του εκσκαφέα, είναι αναγκαία η ασύρματη ενδοεπικοινωνία του χειριστή με τον κουμανταδόρο του τεράστιου ερπυστριοφόρου μηχανήματος. Διαπιστώνοντας ο χειριστής πως ο κουμανταδόρος δεν ανταποκρίνεται στα καλέσματά του για να ξεκινήσουν την «πορεία» του μηχανήματος, αναζητήθηκε και βρέθηκε σε κωματώδη κατάσταση στις ερπύστριες του εκσκαφέα Ε3… Μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο της ΔΕΗ και εισήχθη στην εντατική του Μποδοσάκειου νοσοκομείου της Πτολεμαΐδας και στη συνέχεια μεταφέρθηκε διασωληνωμένος στην εντατική του νοσοκομείου Παπαγεωργίου στη Θεσσαλονίκη. Έχει υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση, ωστόσο η κατάστασή του παραμένει πολύ κρίσιμη…
Αναζητώντας τις πραγματικές αιτίες του «εργατικού ατυχήματος»
Δεν είναι νομοτέλεια η εργασία που εκτελείται σε συνθήκες που παραβιάζονται οι κανόνες ασφαλούς εκτέλεσής της να έχει σαν αποτέλεσμα κάθε φορά και ένα εργατικό ατύχημα. Ευτυχώς… Είναι προφανές πως μια εργασία μπορεί να εκτελείται σε παγιωμένες επικίνδυνες συνθήκες για ακαθόριστο χρονικό διάστημα χωρίς εργατικό ατύχημα ή με «περιοδικά» ατυχήματα που δεν κρίνονται – χαρακτηρίζονται «βαριά ή σοβαρά». Το εργατικό ατύχημα είναι ένα συμβάν που προκύπτει όταν μια σειρά από επικίνδυνους παράγοντες στην εκτελούμενη εργασία συμπέσουν. (περισσότερα…)
Μετά την πρόσφατη «άθλια» και «φασιστική» παρέμβαση, που πραγματοποιήθηκε από τον Υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης, στο Μητρώο Ανθρώπινου Δυναμικού και την διαγραφή των συναδέλφων Ιδιωτικού Δικαίου Αορίστου Χρόνου, που προσπαθεί να τους εντάξει σε διαθεσιμότητα κατ’ εφαρμογή των διατάξεων της παραγράφου Ζ4 του Ν.4093/2012, σας ενημερώνουμε για τις επόμενες ενέργειες, στις οποίες πρέπει να προβείτε, καθώς η διαδικασία έχει ήδη καταστεί νομικά διάτρητη, όπως και η προηγούμενη της εφεδρείας:
Όσοι συνάδελφοι καλούνται να παραλάβουν διαπιστωτικές πράξεις από τους Δήμους, στους οποίους εργάζονται, δεν τις παραλαμβάνουν. Αν δεν την παραλάβουν, δεν έχουν καμία έννομη συνέπεια, απλώς θα αναγκαστούν να την στείλουν στο σπίτι με Δικαστικό Επιμελητή. Όσοι «αναγκαστούν» να τις παραλάβουν θα υπογράφουν «Με επιφύλαξη παντός νομίμου δικαιώματός μου».
Μετά την παρέμβαση στο Μητρώο Ανθρώπινου Δυναμικού εκ μέρους του Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης, το Υπουργείο θεωρεί ότι όλοι οι Αορίστου Χρόνου υπάλληλοι, που τους καταλαμβάνει ο Νόμος έχουν τεθεί σε διαθεσιμότητα, ασχέτως εάν τελικώς εκδοθεί διαπιστωτική πράξη, πράγμα που δεν αναμένεται να γίνει, διότι ο ίδιος ο άθλιος Νόμος τους προβλέπει, «ότι η διαθεσιμότητα είναι αυτοδίκαιη και ανατρέχει στις 12-11-2012 ανεξαρτήτως της εκδόσεως διαπιστωτικής πράξεως».
Μετά την παραλαβή της διαπιστωτικής πράξης σε όσους υπαλλήλους θα επιδοθεί ή μετά την διαγραφή από το Μητρώο Ανθρώπινου Δυναμικού (που έχει ήδη πραγματοποιηθεί σε πολλούς Δήμους), οι συνάδελφοι, οι οποίοι θα αποφασίσουν να προβούν σε δικαστική διεκδίκηση της υποθέσεώς τους θα πρέπει να εμφανίζονται στην υπηρεσία καθημερινά και μέχρι την εκδίκαση της υποθέσεώς τους και είτε να χτυπάνε την κάρτα τους (εφόσον δεν έχει αφαιρεθεί) είτε να καταθέτουν στο πρωτόκολλο της υπηρεσίας τους ένα κείμενο, που έχει ως εξής: «Σήμερα ……………..ο/η ………………. εμφανίστηκα και προσέφερα τις υπηρεσίες μου, οι οποίες δεν έγιναν αποδεκτές». Τονίζεται, ότι η παραλαβή του εν λόγω εγγράφου είναι υποχρεωτική για το πρωτόκολλο της υπηρεσίας.
Εφιστούμε την προσοχή στους συναδέλφους, ότι η ορθή νομικά διαδικασία είναι η άσκηση αγωγής, ασφαλιστικών μέτρων και αιτήματος προσωρινής διαταγής ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου και όχι η άσκηση αιτήσεως ακυρώσεως κατά της διαπιστωτικής πράξης στο Διοικητικό Εφετείο. Και αυτό, γιατί παρά τα όσα διάφοροι υποστηρίζουν, η εργασιακή σχέση των Αορίστου Χρόνου υπαλλήλων είναι Ιδιωτικού Δικαίου και κατά παγία νομολογία των Διοικητικών Δικαστηρίων και του Συμβουλίου της Επικρατείας, οι υποθέσεις αυτές δεν παράγουν διοικητικές διαφορές. Συνακόλουθα, μοναδικά αρμόδια δικαστήρια είναι τα πολιτικά.
Ο αγώνας είναι ανάγκη να κλιμακωθεί, να βγει από τα όρια της διαμαρτυρίας, να προχωρήσει σε νέες πιο δυναμικές μορφές, πάντα ενωμένα, συντονισμένα και με σχέδιο.
Συνέντευξη του Χρήστου Παναγιωτόπουλου,στην εφημερίδα ΠΡΙΝ
Με εγκύκλιο η κυβέρνηση ζητάει από τους δήμους λίστες εργαζομένων για να τους θέσει σε διαθεσιμότητα, να προχωρήσει σε μετατάξεις, μετακινήσεις. Μήπως οδηγούμαστε έτσι σιγά σιγά σε απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, ξεκινώντας από εργαζομένους στην τοπική αυτοδιοίκηση;
Με το μεσοπρόθεσμο 2013-16, που ψήφισε οριακά η βουλή με 153 βουλευτές επιχειρείται μια πιο βάρβαρη, αντιδραστική τομή για τους εργαζόμενους στην Ελλάδα, για τον χαρακτήρα που μέχρι τώρα γνωρίζαμε στην λεγόμενη τοπική αυτοδιοίκηση. Επιχειρούνται σημαντικές ανατροπές. Τις εισηγείται ένα υπουργείο που θέλει κατά επίφαση να λέγεται υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης, αλλά στην πράξη πρόκειται για ένα υπουργείο απορρύθμισης και προώθησης αντιδραστικών ανατροπών, όπου στόχο έχει να διαλύσει ότι είχε απομείνει ως κοινωνικό κράτος στην Ελλάδα και ως δημόσια διοίκηση. Τα ελάχιστα στοιχεία που έχουν απομείνει ως κοινωνικό κράτος, το εργατικό κίνημα οφείλει να τα διεκδικήσει και να τα υπερασπιστεί, όχι ταυτιζόμενο με την μέχρι σήμερα δημόσια διοίκηση. Αγωνιζόμαστε, όχι για να υπερασπιστούμε ένα δημόσιο το οποίο φτιάχτηκε και λειτούργησε ως λάφυρο όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, όλων των κομμάτων και όλου του πολιτικού προσωπικού που ασκούσε εξουσία από την κεντρική διοίκηση ως την τοπική αυτοδιοίκηση, αλλά γιατί οι τομές και οι ανατροπές που φέρνει τώρα το μεσοπρόθεσμο αξιοποιούνται στην οικονομική κρίση, την πολιτική των μνημονίων, με τις κατευθύνσεις της ευρωπαϊκής ένωσης και του ΔΝΤ. Μας φέρνει έναν αιώνα πίσω. Το 1911 καθιερώθηκε η μόνιμη σταθερή εργασία στο Δημόσιο στην Ελλάδα, το 2012 δεν τίθεται απλά σε αμφισβήτηση η μονιμότητα, η σταθερή δουλειά, αλλά πλέον απολύονται εργαζόμενοι στο Δημόσιο, στους ΟΤΑ. Στρατηγική στόχευση του κεφαλαίου, είναι να υπάρχει ένα άλλου τύπου κράτους, ένα άλλου τύπου δημόσιο, πολύ χειρότερο και πιο αντιδραστικό, ως προς την παροχή υπηρεσιών προς τον λαό και ως προς τα εργασιακά δικαιώματα του. Όλο το προηγούμενο διάστημα, με τον νόμο του Καλλικράτη και με τους νόμους των μνημονίων, επέβαλαν να μειωθούν κατά 50% οι κενές οργανικές θέσεις σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες και στην αυτοδιοίκηση. Σήμερα διώχνει 2000 ανθρώπους, τους θέτει σε διαθεσιμότητα μέχρι τον Δεκέμβρη του 2012, άλλους 25000 μέχρι το 2013, με στόχευση το 2015 να μειωθούν κατά 150000. Δεν μπορεί παρά στο βάθος να υπάρχει η απόλυση. Να αποδεχθεί η ελληνική κοινωνία τη βαρβαρότητα που υπάρχει στον ιδιωτικό τομέα, με την ασυδοσία των εργοδοτών, δηλαδή, να επεκταθεί και στον δημόσιο τομέα. Επίδικο του αγώνα του εργατικού κινήματος θα πρέπει να είναι η μόνιμη σταθερή δουλειά, η απαγόρευση των απολύσεων στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, για να υπάρχουν ενιαία δικαιώματα στους ανθρώπους της εργασίας.
Η Εκτελεστική Επιτροπή της Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. σε έκτακτη συνεδρίαση που πραγματοποίησε σήμερα, Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2012, αποφάσισε για την αντιμετώπιση της γενικευμένης επίθεσης σε βάρος των εργαζομένων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης τα εξής:
1. Το ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ 17 και 18 Νοεμβρίου 2012, βρισκόμαστε σε αγωνιστική εγρήγορση και επιφυλακή ώστε κανένας να μην εισέλθει στα Δημαρχεία και τις αρμόδιες υπηρεσίες Διοικητικού να χορηγήσει τα στοιχεία που ζητά το Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και να μην εκδοθεί καμία Διοικητική Πράξη που να θέτει συναδέλφους σε διαθεσιμότητα (απόλυση).
2. Τη ΔΕΥΤΕΡΑ 19 Νοεμβρίου 2012, προχωρούμε σε γενικευμένες καταλήψεις όλων των κτιρίων και των υπηρεσιών των Δήμων ώστε την τελευταία ημέρα που πρέπει να χορηγηθούν τα στοιχεία να μην λειτουργεί καμία υπηρεσία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
3. Την ΤΡΙΤΗ 20 Νοεμβρίου 2012, προκηρύσσουμε 4ΩΡΗ ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ από τις 11.00 το πρωί μέχρι τις 3.00 το μεσημέρι για την πρωινή βάρδια και από τις 3.00 το μεσημέρι έως τις 7.00 το βράδυ για την απογευματινή βάρδια. Θα πραγματοποιηθεί ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ την ΤΡΙΤΗ 20 Νοεμβρίου 2012, στις 12.00 το μεσημέρι, στην ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗ-Αθήνα και θα ακολουθήσει πορεία στο Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης (Βασ. Σοφίας 15-Αθήνα). Ανάλογες συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας θα πραγματοποιηθούν και στις πρωτεύουσες όλων των Νομών της χώρας.
4. Καλεί το Διοικητικό Συμβούλιο της Κ.Ε.Δ.Ε. και των Π.Ε. Δήμων να αποφασίσουν από ΔΕΥΤΕΡΑ 19 Νοεμβρίου 2012 την ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ των υπηρεσιών των Δήμων, ώστε η απόφασή τους για τη μη χορήγηση των στοιχείων στο Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης να έχει ουσιαστικό αποτέλεσμα και να επιβεβαιωθεί στην πράξη η στήριξη στους εργαζόμενους προκειμένου να μην υπάρξει καμιά απόλυση.
5.Καταγγέλλει την προσπάθεια τόσο της κυβέρνησης όσο και των Μ.Μ.Ε. να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη από τις εμπρηστικές δηλώσεις του Φούχτελ που ουσιαστικά έριξε λάδι στη φωτιά και να ποινικοποιήσουν αλλά και να στοχοποιήσουν τους εργαζόμενους στην Τοπική Αυτοδιοίκηση που αγωνίζονται με κάθε τρόπο να αποτρέψουν χιλιάδες απολύσεις και να υπερασπιστούν το δικαίωμα στη δουλειά ώστε με αξιοπρέπεια να ζήσουν τις οικογένειές τους.
Η Εκτελεστική Επιτροπή της Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. δηλώνει προς κάθε κατεύθυνση ότι, δεν θα επιτρέψει καμιά απόλυση εργαζομένου στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και είναι αποφασισμένη για την κλιμάκωση των κινητοποιήσεων με τελικό στόχο την ανατροπή στην πράξη των διατάξεων του Ν.4093/2012 που οδηγεί χιλιάδες εργαζόμενους στην ανεργία και την Τοπική Αυτοδιοίκηση σε οικονομική και λειτουργική κατάρρευση.
»…σε περιόδους κινήματος αρχίζει και «κινείται» και στους χώρους της ριζοσπαστικής αριστεράς ένα ευρύτερο δυναμικό που αναδύεται από το κίνημα ή αποδεσμεύεται από την επιρροή των κυρίαρχων αστικών και ρεφορμιστικών μηχανισμών. Και αυτό, πράγματι, φαίνεται να συμβαίνει τα τελευταία 2-3 χρόνια της αντιμνημονιακής πάλης. Αν, όμως, σε αυτές τις περιπτώσεις, τμήματα της ριζοσπαστικής αριστεράς αναδιπλώνονται στο σεχταριστικό εαυτό τους, τότε, είναι πολύ κρίμα. Γιατί οι επιπτώσεις αυτού του είδους της κίνησης είναι γνωστές και αρνητικές δυστυχώς όχι μόνο για όσους εκάστοτε τις επιλέγουν αλλά για ολόκληρη την υπόθεση της δημιουργίας μιας ανεξάρτητης ταξικής ριζοσπαστικής πτέρυγας στο εργατικό κίνημα.»
Πηγή: ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΒΗΜΑ
Τα φαινόμενα της προβολής και της προβολικής ταυτοποίησης είναι γνωστά στους επαγγελματίες ψυχικής υγείας (όπως ο υπογράφων). Για τους μη επαγγελματικά εξοικειωμένους οι μηχανισμοί αυτοί μπορούν με δυο λόγια να περιγραφούν ως εξής: η προβολή είναι ένας ψυχολογικός μηχανισμός άμυνας που παρατηρείται φυσιολογικά κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας. Το μικρό παιδί που χτύπησε ένα συνομήλικό του όταν ρωτιέται για το τι έγινε απαντάει: «με χτύπησε!». Ή όταν φοβάται κάποιον ή κάτι, κλείνει σφιχτά τα μάτια του και λέει: «είναι σκοτάδι. Δεν με βλέπεις». Η προβολική ταυτοποίηση, πάλι, είναι ένας μηχανισμός που πάει την προβολική διεργασία ένα βήμα παραπέρα. Αποδίδοντας κατ’ αρχάς τις δικές μας προθέσεις στον άλλο, αναγνωρίζουμε δευτερογενώς και τη δική μας συμμετοχή δικαιολογώντας την όμως ως αποτέλεσμα των ενεργειών του άλλου. Στο ίδιο παράδειγμα όπως παραπάνω, το παιδί που χτύπησε το διπλανό του αναγνωρίζει μεν πως το έκανε, όμως, αποδίδει την επιθετικότητά του στον άλλο: «μου επιτέθηκε γι αυτό τον χτύπησα», απαντάει σε τέτοιες περιπτώσεις. Η προβολή και η προβολική ταυτοποίηση εκτός της παιδικής ηλικίας απαντώνται και σε ψυχοπαθολογικές καταστάσεις. Είναι δε αρκετά συχνές στις ψυχώσεις των ενηλίκων.
Σε παρόμοιους μηχανισμούς μοιάζει να διολισθαίνει ώρες – ώρες και ο χώρος της ριζοσπαστικής αριστεράς στο ζήτημα της οργάνωσης της ταξικής πτέρυγας του συνδικαλιστικού κινήματος τον τελευταίο καιρό. Ενώ, δηλαδή, κατά τη διάρκεια των τελευταίων χρόνων, το εγχείρημα του Συντονισμού Πρωτοβάθμιων Σωματείων, παρά τα όποια προβλήματά του κατά καιρούς, αποτέλεσε αναμφισβήτητα σημαντικό εργαλείο απεύθυνσης, παρέμβασης και οργάνωσης της πάλης ενάντια στη μνημονιακή πολιτική, ενώ παρενέβη με επιτυχία στις μεγάλες κινητοποιήσεις της περιόδου με αξιοσημείωτη αναγνωρισιμότητα, σήμερα το εγχείρημα αυτό φαίνεται να βρίσκεται στο στόχαστρο αποκλινουσών επιλογών και μικρο-πολιτικών υπολογισμών των οργανωμένων πολιτικών δυνάμεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς.
Συντονισμένη απεργία και άλλες δράσεις σε όλη την Ευρώπη στις 14 Νοέμβρη κάλεσε η Συνομοσπονδία των Ευρωπαϊκών Συνδικάτων στη συνεδρίαση της 17ης Οκτώβρη. Πρόκειται για την πιο συντονισμένη κίνηση των ευρωπαϊκών συνδικάτων εδώ και πολλές δεκαετίες και δίνει την ευκαιρία για ένα πρωτοφανές απεργιακό γεγονός, μιας και ήδη στην Πορτογαλία και την Ισπανία έχει κηρυχτεί γενική απεργία.
Η απόφαση ήταν αποτέλεσμα του απεργιακού ξεσηκωμού που ήδη εξελίσσεται σε όλο το Νότο της Ευρώπης και της πίεσης πάνω στις ηγεσίες των μεγάλων ευρωπαϊκών συνδικάτων για πρωτοβουλίες συντονισμού. Οι απεργίες στην Ελλάδα, την Ισπανία, την Πορτογαλία έχουν γίνει σύμβολο και έχουν δώσει έμπνευση στους εργάτες και τις εργάτριες όλης της Ευρώπης. Το σύνθημα “Είμαστε όλοι Έλληνες” που ακούγεται σε όλες τις διαδηλώσεις δεν είναι σύνθημα “συμπαράστασης” αλλά δείχνει ότι όλο και μεγαλύτερα τμήματα της εργατικής τάξης ξέρουν πως η σύγκρουση με τη λιτότητα και τις περικοπές δεν μπορεί να γίνει παρά με απεργιακή κλιμάκωση.
Πορτογαλία
Η απόφαση για τις 14 Νοέμβρη ξεκίνησε από την Πορτογαλία, όπου η μεγαλύτερη συνομοσπονδία της χώρας, CGTP, κήρυξε γενική απεργία σε συνέχεια από την πολύ πετυχημένη σαββατιάτικη διαδήλωση στη Λισαβόνα στις 29 Σεπτέμβρη και τις μεγάλες πορείες που ξεκινώντας από το Βορρά και το Νότο της χώρας κατέληξαν στην πρωτεύουσα στις 13 Οκτώβρη. Αξίζει να σημειωθεί ότι η CGTP δεν ανήκει μόνο στη Συνομοσπονδία των Ευρωπαϊκών Συνδικάτων, αλλά και στην Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία, στην οποία ανήκει και το ΠΑΜΕ, μιας και παραδοσιακά είναι η Ομοσπονδία που συνδέεται με το Πορτογαλικό Κομμουνιστικό Κόμμα.
Ν.Αδαμόπουλος ,μέλος της εκτελεστικής επιτροπής ΠΟΕ- ΟΤΑ
Εφημ ΠΡΙΝ 30/9/12
»Πρώτα από όλα να πιστέψουμε όλοι πως πρέπει και μπορούμε να τους σταματήσουμε. Δεν έχουμε άλλες επιλογές. Δεν υπάρχει λαγούμι να κρυφτούμε ούτε στη σύνταξη ούτε στο χωριό ή στα ξένα.Να προετοιμάσουμε και να προετοιμαστούμε για έναν παλλαϊκό – πανεργατικό ξεσηκωμό, έναν πολύμορφο, ολοκληρωτικό και παρατεταμένο αγώνα τώρα, δίχως αναστολές.»
Η συνέντευξη στο Γ. Ελαφρό
-Ποιο είναι το μήνυμα της μεγάλης απεργίας της 26ης Σεπτέμβρη; Είναι αλήθεια ότι τα συνδικάτα και οι δυνάμεις της Αριστεράς περίμεναν λιγότερο κόσμο;
Δεν ξέρω πόσο μεγάλη ήταν η συμμετοχή σε αυτή καθαυτή την απεργία – εξάλλου ένα μεγάλο κομμάτι του κόσμου της δουλειάς είναι στη ανεργία, την υποαπασχόληση και την προσωρινή δουλειά. Ένα επίσης μεγάλο μέρος στον ιδιωτικό τομέα βρίσκεται σε καθεστώς στην κυριολεξία τρόμου που έχει επιβάλει η εργοδοσία , πέρα του φόβου και της αγωνίας να κρατήσει τη δουλειά. Ακόμη και οι εργαζόμενοι στο δημόσιο και τους ΟΤΑ, τα νοσοκομεία την εκπαίδευση, πλέον και μια μέρα απεργίας υπολογίζετε πολύ σοβαρά απ όλους.
Η αλήθεια είναι πως δεν φαινόταν πως θα κινηθεί τόσος κόσμος σε όλη την Ελλάδα, και όμως κινήθηκε, οι περισσότεροι με σκεπτικισμό βλέπαμε την απεργία πριν.
Παρόλα αυτά, η μαζικότητα του κόσμου στη διαδήλωση τη μέρα της πανεργατικής απεργίας ήταν μεγάλη, αυτό που είδαμε στους δρόμους είναι πως είμαστε ακόμη ζωντανοί… Ανοίγει ένας δυναμικός νέος κύκλος αγώνων.
-Κυβέρνηση, επίσημα ΜΜΕ τροϊκανοί, απειλούν το λαό ότι εάν δεν περάσουν τα μέτρα, δεν θα πάρουμε την δόση, θα φύγουμε από το ευρώ και την ΕΕ και θα καταστραφεί η χώρα. Επηρεάζει αυτή η προπαγάνδα; Βλέπουν οι εργάτες έναν άλλο δρόμο;
Όλο και πιο λίγο τον νοιάζει τον κόσμο που έχει «τσαλακωθεί» αυτά τα 2.5 χρόνια, το ευρώ και η Ε.Ε. Την καταστροφή την βιώνει μέρα τη μέρα. Κανείς δεν πιστεύει πως υπάρχει προοπτική στο «λούκι» που μας έχουν χώσει. Αυτό που τον επηρεάζει είναι κυρίως τα αδιέξοδα της κατάστασης που ζει και το χειρότερο που βλέπει διπλά του και προσπαθεί με κάθε μέσο να το αποφύγει. Παρακαλά να σταματήσει το κακό εδώ. Άλλον δρόμο όμως βατό, ακόμη δεν τον βλέπει μπροστά του. Ίσως αυτή να είναι και η μεγαλύτερη δυσκολία και αδυναμία.
Η ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΕ ΚΡΙΣΙΜΟ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ
Πηγή: ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΒΗΜΑ
«Οι ψευτοεπαναστάτες συνδικαλιστές της Ιταλίας φτάνουν συχνά μέχρι του σημείου να συζητούν αν συμφέρει να γίνει το συνδικάτο (για παράδειγμα των σιδηροδρομικών) ένας κλειστός κύκλος, που δεν υπολογίζει παρά μόνο στους «επαναστάτες», παρά μόνο στην τολμηρή μειοψηφία που συμπαρασύρει τις ψυχρές και αδιάφορες μάζες, δηλαδή φτάνουν να αρνούνται την στοιχειώδη αρχή του συνδικαλισμού που είναι να οργανώσει το σύνολο των μαζών.»
A.Gramsci, «Συνδικαλισμός και συμβούλια»
H κινηματική αδράνεια των έξι τελευταίων μηνών μπορεί να εξηγείται σε ένα βαθμό από την ελπίδα της εργατικής τάξης να δοθεί λύση για την ισοπέδωση μισθών και δικαιωμάτων της μέσα από τη διαδικασία των εκλογών, που καλλιέργησε «εκλογικές αυταπάτες» και καθήλωσε τις αγωνιστικές συνειδήσεις, όπως ισχυρίζονται ορισμένοι.
Όμως δεν φτάνει αυτή η εξήγηση για να δοθεί απάντηση στο γιατί παρά το ρήγμα που δημιουργήθηκε στις συνειδήσεις των εργαζομένων από τους αγώνες των δυο τελευταίων ετών που μετατόπισε προς τα αριστερά μεγάλα κομμάτια της τάξης (με όλη φυσικά την αντιφατικότητα, το βάθος και το βαθμό συνείδησης από τμήματα των εργαζομένων), παρά τις μεγάλες προσπάθειες που γίνονται από ταξικά συνδικάτα στον ιδιωτικό τομέα αλλά και σωματείων και ομοσπονδιών του δημόσιου με αγωνιστικό πρόσημο, τα αποτελέσματα παραμένουν φτωχά και αναντίστοιχα του οδοστρωτήρα των μνημονιακών μέτρων που υλοποιεί η άθλια συγκυβέρνηση.
Aπό την άλλη βρίσκεται σε εξέλιξη το μεγαλύτερο σχέδιο αναδιανομής του πλούτου προς όφελος του κεφαλαίου και σε βάρος των δυνάμεων της εργασίας που έχει υπάρξει μεταπολεμικά. Σε αυτή τη λογική εντάσσονται οι ΕΟΖ, η σύνθλιψη των μισθών στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα (ήδη σε μεγάλη αλυσίδα πολυκαταστημάτων, προσλαμβάνουν εργαζόμενους με 280 ευρώ για εξάωρη εργασία νομιμότατα) παράλληλα με την κατάργηση της εργατικής νομοθεσίας, την τρομοκρατία, το τσάκισμα και των τελευταίων αντιστάσεων στους τόπους δουλειάς, ιδιαίτερα του ιδιωτικού τομέα, με πογκρόμ απολύσεων όσων αντιστέκονται στις μειώσεις και τις ατομικές συμβάσεις. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι το εργατικό κίνημα δεν κατάφερε να ανατρέψει κανένα από τα μέτρα που εφάρμοσαν οι μνημονιακές κυβερνήσεις του κεφαλαίου, δημιουργούν μεγάλα ερωτηματικά στη μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων αφού ακόμα και παρατεταμένοι επίμονοι αγώνες όπως αυτός της Χαλυβουργίας τελικά ηττήθηκαν.
Οι εργαζόμενοι της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής, ενός εργοστασίου παραγωγής δομικών υλικών στη Θεσσαλονίκη, είναι απλήρωτοι από τον Μάη του 2011. Από πέρσι τον Σεπτέμβρη άρχισαν επίσχεση διεκδικώντας τα δεδουλευμένα τους κρατώντας παράλληλα βάρδιες στο εργοστάσιο για να μην πάρει η εργοδοσία τον εξοπλισμό. Μέσα σε αυτή την πορεία του αγώνα τους συνειδητοποίησαν ότι η καλύτερη λύση είναι να πάρουν οι ίδιοι το εργοστάσιο στα χέρια τους μέσω ενός εργατικού συνεταιρισμού και να το δουλέψουν υπό καθεστώς αυτοδιαχείρισης. Το Σωματείο Εργατοϋπαλλήλων Βιομηχανικής Μεταλλευτικής είναι ένα σωματείο βάσης που λειτουργεί αμεσοδημοκρατικά βασιζόμενο αποκλειστικά στις αποφάσεις των γενικών συνελεύσεων.
Για να πετύχουν τον στόχο τους χρειάζονται ένα δυνατό πανελλαδικό κίνημα αλληλεγγύης. Ένα κίνημα αλληλεγγύης που δε θα τους συμπαραστέκεται μόνο ηθικά, υλικά και πολιτικά αλλά θα παλεύει να διαδώσει την προοπτική της αυτοδιαχείρισης στα εργοστάσια και σε όλους τους εργασιακούς χώρους. Βρισκόμαστε σε μια περίοδο που η επίθεση του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου στην εργασία έχει ξεπεράσει κάθε φαντασία, το κράτος προσπαθεί λυσσαλέα να καταστείλει κάθε φωνή αντίστασης και οι φασίστες καλυπτόμενοι από έναν δήθεν «αντισυστημικό» μανδύα, αλλά ουσιαστικά στηριζόμενοι από το κράτος και το κεφάλαιο, αποτελούν το μακρύ χέρι του συστήματος που χτυπάει τα πιο αδύναμα τμήματα της εργατικής τάξης. Παραγωγικές μονάδες κλείνουν ή ξεπουλιούνται για ένα κομμάτι ψωμί, οι απολύσεις ολοένα κι αυξάνονται ενώ η ανεργία καλπάζει. Σε αυτή την κατάσταση κρίνουμε πως ένα κίνημα εργατικής αυτοδιαχείρισης μπορεί να αποτελέσει μια πρώτη γραμμή άμυνας απέναντι στην αυξανόμενη ανεργία κι εξαθλίωση των εργαζομένων, και μια ευκαιρία για ανασύνταξη και αντεπίθεση του εργατικού κινήματος.
Πριν από λίγες ώρες με φώναξε μια διαχειρίστρια πολυκατοικίας γιατί χάλασε η κλειδαριά της εξώπορτας τους.
«Κάποιος την χάλασε» μου είπε αόριστα γιατί με ξέρει .
«Σίγουρα Πακιστανός» της είπα .
Χαμήλωσε τα μάτια.
Ντρέπεται ….μας ακούει και η κόρη της.
«Την κλειδαριά δεν την χάλασε κανείς κυρία Τάντα… την έχετε τριάντα χρόνια ….ήταν η ώρα της» συνεχίζω.
Φτιάχνω την κλειδαριά και θυμάμαι τους Πακιστανούς όταν δούλευα ηλεκτροσυγκολλητής στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά.
Ήταν οι πρώτοι που είχαν έρθει στην Ελλάδα.
Τους έφερε ο Νιάρχος στα τέλη του εβδομήντα για αμμοβολιστές.
Όποιος δεν έχει δουλέψει σε ναυπηγεία δεν ξέρει τι σημαίνει αμμοβολιστής.
Πρόκειται για μια δουλειά που κανένας δεν θα μπορούσε να την κάνει.
Ρίχνεις με μια μάνικα υπερσυμπιεσμένο αέρα ανακατεμένο με μια μαύρη άμμο επί οκτώ ώρες συνεχώς στις λαμαρίνες τους πλοίου για να καθαριστούν από τις σκουριές.
Το πρόβλημα δεν είναι τόσο η δύναμη που χρειάζεσαι κρεμασμένος στον αέρα. Το πρόβλημα είναι ότι όσο καλά και να προφυλαχτείς… ό,τι και να φορέσεις … η σκόνη περνάει μέσα σου.
Στο τέλος της βάρδιας… στα μπάνια των πακιστανών …. έβγαινε από το κανάλι ένα μικρό ποτάμι μαύρο νερό … πίσσα.
Ο Αμμοβολιστής είναι ένας ανειδίκευτος εργάτης μιας χρήσεως….. ένας εργάτης με συγκεκριμένη ημερομηνία λήξεως.
Έχω την τιμή να είμαι από τους πρώτους Έλληνες εργάτες που εργάσθηκα μαζί με Πακιστανούς συναδέλφους.
Όταν οι περισσότεροι δεν ήξεραν ούτε που είναι το Πακιστάν εγώ είχα πολλούς φίλους και είχα ακούσει πολλές προσωπικές ιστορίες αγνώστων αφανών και μελλοθάνατων συναδέλφων από το Πακιστάν.
Πιστέψτε με … δεν διαφέρουν καθόλου από τις δικές μας προσωπικές ιστορίες.
Οι αμμοβολιστές έπρεπε σύμφωνα με την σύμβαση να παίρνουν κάθε πρωί ένα μπουκάλι φρέσκο γάλα.
Το γάλα καθαρίζει σε ένα βαθμό την εισπνεόμενη μαύρη σκόνη.
Δεν τους το έδιναν.
Αποφασίσαμε, μια ομάδα, να πιέσουμε το εργοδοτικό σωματείο «Εργατοτεχνιτών και υπαλλήλων Ναυπηγείων Σκαραμαγκά «Η Τρίαινα» να διεκδικήσει το γάλα για λογαριασμό των Πακιστανών.
Αλλάξαμε σχέδια γιατί δεν θα μας άκουγαν και θα μας κάρφωναν και στην διεύθυνση.
Αποφασίσαμε να ρίξουμε φειγ βολάν .
Θα γράφαμε «Γάλα στους αμμοβολιστές» …τίποτα άλλο.
Αν δεν δοθεί εναλλακτική προοπτική για την ανάπτυξη διαμέσου των μισθών, τονίζεται στην έκθεση, η «ελληνική οικονομία και κοινωνία θα περιθωριοποιηθεί και μία σοβαρή δοκιμασία περιμένει το βιοτικό επίπεδο των μισθωτών, των συνταξιούχων και των ανέργων, το επίπεδο ζωής των πολιτών θα επιδεινωθεί τουλάχιστον κατά 50% σε σχέση με αυτό του 2008 εξαιτίας της μείωσης των μισθών, των συντάξεων και των φορολογικών επιβαρύνσεων», επισημαίνει η ετήσια έκθεση του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ, που δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα ενόψει και της ΔΕΘ
Από την εκδήλωση που οργάνωσε η εργατική εφημερίδα ΔΡΑΣΗ, την 1/8/2012, στον ελεύθερο κοινωνικό χώρο Νοσότρος, για τον αγώνα των εργαζομένων στη Βιομηχανική Μεταλλευτική. Μίλησε ο πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στη Βιομηχανική Μεταλλευτική για το εγχείρημα του εργατικού συνεταιρισμού και της αυτοδιαχείρισης.
Η Πρωτοβουλία που είναι ανοιχτή και λειτουργεί συνελευσιακά, θα πραγματοποιήσει ανοιχτή συνέλευση την Πέμπτη 23 Αυγούστου (8:00 μ.μ., στο Πολυτεχνείο). Καλεί κάθε αγωνιστή και συλλογικότητα που ενδιαφέρεται να στηρίξει τον αγώνα αυτό να πάρει μέρος, για τη συνδιαμόρφωση των δράσεων αλληλεγγύης και συμμετοχής στο εγχείρημα αυτοδιαχείρισης των εργατών.
Άλλη μια μεγάλη απεργία εργαζομένων που προκάλεσε αίσθηση διεθνώς έφτασε στο τέλος της. Μετά τον ηρωικό αγώνα των Ελλήνων χαλυβουργών που κράτησε 9 μήνες και οι Ισπανοί ανθρακωρύχοι, που απεργούν από τον Μάη, αποφάσισαν «αναστολή» της απεργίας τους και στροφή σε «άλλες δράσεις διαμαρτυρίας», αφού κατήγγειλαν για εμπαιγμό την ισπανική κυβέρνηση. Καλοκαίρι 2012. Ελλάδα-Ισπανία. Κυβερνήσεις του κεφαλαίου-εργατικές διεκδικήσεις. Βίοι παράλληλοι…
“Ανέστειλαν σήμερα τις απεργιακές κινητοποιήσεις τους οι Ισπανοί ανθρακωρύχοι, που απεργούν από τον Μάιο διαμαρτυρόμενοι για τις περικοπές της κρατικής βοήθειας, οι οποίες αποφασίστηκαν από την ισπανική κυβέρνηση για τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος. Ανακοίνωσαν παράλληλα άλλες δράσεις διαμαρτυρίας.
«Αποφασίσαμε να επαναπροσδιορίσουμε τις κινητοποιήσεις μας, γι’ αυτό οι εργαζόμενοι που έχουν οχυρωθεί σε διάφορα ορυχεία θα εξέλθουν σήμερα και αύριο από αυτά. Στις 3 Αυγούστου θα ξεκινήσει εκ νέου η λειτουργία των ορυχείων», αναφέρει σε ανακοίνωσή του το συνδικάτο UGT.
Οι ισπανοί ανθρακωρύχοι, που απεργούν από τα τέλη Μαΐου, διοργάνωναν σχεδόν καθημερινά διαδηλώσεις, οι οποίες κατέληξαν σε συγκρούσεις με την αστυνομία, ενώ κλιμακώθηκαν με την «μαύρη πορεία» που έφτασε στις 11 Ιουλίου στη Μαδρίτη αφού οι συμμετέχοντες σε αυτή διέσχισαν 400 χιλιόμετρα με τα πόδια. Την ίδια ώρα ανθρακωρύχοι είχαν οχυρωθεί σε πολλά ορυχεία στη βόρεια Ισπανία, στις περιοχές Αστούριας και Καστίγια-Λεόν.
Στην ανακοίνωσή του το UGT κατήγγειλε την έλλειψη επιθυμίας από την ισπανική κυβέρνηση «να βρεθεί μια έξοδος» από τη σύγκρουση και ζήτησε «μια συμφωνία που θα επιτρέψει τη διατήρηση της λειτουργίας των ορυχείων και των θέσεων εργασίας».
Το ισπανικό κάρβουνο είναι πιο ακριβό από αυτό που εισάγει η χώρα από το εξωτερικό και γι΄αυτό για να είναι ανταγωνιστικός ο τομέας εξαρτάται από τις κρατικές χορηγήσεις.
Για να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση η κυβέρνηση του συντηρητικού πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόι αποφάσισε φέτος να μειώσει την επιχορήγηση του τομέα από τα 301 εκατομμύρια ευρώ στα 111 εκατομμύρια ευρώ, στο πλαίσιο των μέτρων λιτότητας που υιοθέτησε.
Σύμφωνα με τα συνδικάτα αυτή η απόφαση καταδικάζει τα ορυχεία να κλείσουν με αποτέλεσμα να χαθούν 8.000 άμεσες θέσεις εργασίας και έως και 30.000 έμμεσες.
Την προκήρυξη 24ωρης προειδοποιητικής απεργιακής κινητοποίησης στις τράπεζες, για την Δευτέρα 30 Ιουλίου, αποφάσισε η Ομοσπονδία Τραπεζοϋπαλληλικών Οργανώσεων Ελλάδας (ΟΤΟΕ), στη σημερινή έκτακτη συνεδρίαση της Εκτελεστικής Γραμματείας.
Η ΟΤΟΕ απαιτεί :
Την ενίσχυση της πραγματικής οικονομίας και της ανάπτυξης.
Τη στήριξη των κοινωνικών αναγκών, με την ανακούφιση των ελληνικών νοικοκυριών.
Τη δημιουργία προϋποθέσεων προστασίας και ενίσχυσης της απασχόλησης στη χώρα.
Την υπεράσπιση των συντάξεων, των μισθών και των κοινωνικών δικαιωμάτων.
Η ΟΤΟΕ , επίσης , ζητά:
«Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών να γίνει για όλες τις τράπεζες, χωρίς διαχωρισμούς και εξαιρέσεις, συμπεριλαμβανομένων και των κρατικού ενδιαφέροντος τραπεζών Αγροτικής και Ταχ. Ταμιευτηρίου, οι οποίες ιστορικά στηρίζουν την αγροτική οικονομία και τη λαϊκή αποταμίευση, με στόχο το τραπεζικό σύστημα, στο σύνολό του, να στηρίξει την οικονομική ανάπτυξη, τις κοινωνικές ανάγκες και την απασχόληση.
Η δημιουργία Δημόσιου Πυλώνα Τραπεζών είναι επιτακτική και άμεση ανάγκη, προκειμένου να διασφαλίζεται η εξισορροπητική παρέμβαση του κράτους στη λειτουργία του συστήματος και η αποφυγή αθέμιτων πρακτικών σε βάρος της οικονομίας, της υγιούς επιχειρηματικότητας και των κοινωνικών αναγκών.
Η διασφάλιση των θέσεων εργασίας και των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων στις τράπεζες με ειδική ρήτρα για την απασχόληση, είναι όρος που δεν αφορά μόνο στο κοινωνικό αγαθό της εργασίας, αλλά και στην εύρυθμη και δυναμική λειτουργία του συστήματος στις νέες συνθήκες, που απαιτούν ουσιαστική παραγωγική και ψυχική συμμετοχή όλων των εργαζομένων στις τράπεζες, στην προσπάθεια ανάκαμψης της οικονομίας της χώρας.
Η ΓΣΕΕ πρέπει να αναλάβει άμεσα πρωτοβουλίες κινητοποίησης όλων των εργαζομένων και της ελληνικής κοινωνίας στο σύνολό της, προκειμένου τώρα, που διαμορφώνεται το νέο status στις τράπεζες, να μην επικρατήσουν οι ψυχρές λογικές των οικονομικών συμφερόντων της τρόικας και όσων εκ των τραπεζιτών αναζητούν ευκαιρίες, στο μέσο της οικονομικής κρίσης, αποκόμισης υπερκερδών».
Η κυβέρνηση έδωσε πεσκέσι στην Τράπεζα Πειραιώς, την ΑΤΕ.
Οι διαβεβαιώσεις περί διασφάλισης των θέσεων εργασίας, που δίνουν, πρέπει να μας ανησυχούν ακόμα περισσότερο, με δεδομένο ότι η άδεια λειτουργίας της ΑΤΕ ανακαλείται.Οι εργαζόμενοι στην ΑΤΕ έχουν ήδη «κούρεμα» στους μισθούς τους μέχρι 30%. Στην Πειραιώς, έχει γίνει παράνομη περικοπή των μισθών σε ένα μεγάλο τμήμα των εργαζομένων από 1 Γενάρη 2012, ενώ η διοίκηση έχει στο συρτάρι τα σχέδια της για την εκ περιτροπής εργασία και την μερική απασχόληση για το υπόλοιπο προσωπικό.
Το μονοπαραταξιακό προεδρείο του Συλλόγου μας ετοιμάζεται για επιχειρησιακή σύμβαση…
Καμία εμπιστοσύνη, καμία επανάπαυση για τους εργαζόμενους.
Η κυβέρνηση, η Τράπεζα Ελλάδας και η διοίκηση της τράπεζας τώρα μας ρίχνουν στάχτη στα μάτια.
Τα μοναδικά θύματα θα είναι οι εργαζόμενοι της ΑΤΕ και της ΠΕΙΡΑΙΩΣ.
Καλούμε τους συναδέλφους μας της Τράπεζας Πειραιώς, να δώσουν το αγωνιστικό παρόν τους, με κοινές επιτροπές περιφρούρησης με τους συναδέλφους της ΑΤΕ,στην απεργία των τραπεζών τη Δευτέρα 30 Ιούλη.
Για να ακυρωθούν τα σχέδια της κυβέρνησης και οι συνέπειες από αυτά!
Το σκάνδαλο του αιώνα:Χαρίζουν την»Καλή» ΑΤΕ στην Τρ. Πειραιώς!
Πηγή: ΙΣΚΡΑ
Άθλιο Ιουλιανό Πραξικόπημα Συγκυβέρνησης-Τράπεζας της Ελλάδας!
ΥΠΟΘΗΚΕΥΕΤΑΙ Η ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΓΗ ΚΑΙ Η ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ!
Η κυβέρνηση-οπερέτα ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ αποφάσισε Παρασκευή το βράδυ του «φονιά» να ιδιωτικοποιηθεί και μάλιστα, με θεοσκότεινες διαδικασίες και με όργανα τους εγκάθετους της Τράπεζας Ελλάδας και του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, να ανακοινώσει το διαχωρισμό της ιστορικής Αγροτικής Τράπεζας σε «καλή» και «κακή» και να χαρίσει κυριολεκτικά την πρώτη, ως μέγα-φιλέτο, στα γνωστά συμφέροντα που κυριαρχούν στην Τράπεζα Πειραιώς. Στην ουσία έχουμε να κάνουμε με ένα πελώριο πολιτικό και οικονομικό σκάνδαλο, που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως σκάνδαλο του αιώνα, το οποίο συντελέσθηκε στο σκοτάδι και στο παρασκήνιο. Στην πραγματικότητα οι σκοτεινές αυτές διαδικασίες εκχώρησης της δημόσιας Αγροτικής Τράπεζας θα έπρεπε να καταγραφούν ως σύγχρονο Ιουλιανό οικονομικό-πολιτικό πραξικόπημα.
ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ!
Οι συνοπτικές ανακοινώσεις της Τράπεζας της Ελλάδας (ΤτΕ),της Τράπεζας Πειραιώς και του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) που έκαναν γνωστές τις εξελίξεις για την, έτσι και αλλιώς, απαράδεκτη ιδιωτικοποίηση της ΑΤΕ, δεν αναφέρουν τίποτα για τα κριτήρια και τις διαδικασίες που έγινε ο διαχωρισμός σε «υγιές» και «μη-υγιές» κομμάτι της ΑΤΕ και ακόμα χειρότερα οι σχετικές ανακοινώσεις δεν λένε απολύτως τίποτα για το πώς και με ποιές διαδικασίες έγινε η επιλογή της Τράπεζας Πειραιώς ούτε από ποιούς και με ποιά κριτήρια έγινε η επιλογή.
Πως θα αντιδρούσε ο Μάνεσης αν έβλεπε κλειστές τις πύλες και των δυο εργοστασίων του;
Θα ήταν η στάση του τόσο προκλητικά ανένδοτη;
Θα κρατούσε κλειστά τα αυτιά του στις εκκλήσεις των εργατών για να βρεθεί λύση;
Θα απειλούσε εκ του ασφαλούς τους εργάτες με «λουκέτα»;
Θα μπορούσε να βασίζεται στη βοήθεια των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους αν δεν άνοιγε η κερκόπορτα (απεργοσπάστες) στο απεργιακό τείχος;
Θα μπορούσε με απλά, λόγια της πιάτσας, να το παίζει σήμερα τζάμπα μάγκας;
Ποιο θα ήταν σήμερα το αποτέλεσμα του τιτάνιου αγώνα των χαλυβουργών αν εργάτες σε Ασπρόπυργο και Βόλο γίνονταν μια γροθιά ενάντια στον εκμεταλλευτή του ιδρώτα τους;
Ποια θα ήταν άραγε η κατάσταση σήμερα, αν όλοι οι άνθρωποι του μεροκάματου, οι εργάτες, οι άνεργοι, οι φτωχοί, οι ταπεινοί και καταφρονεμένοι αυτού του μικρού κομματιού γης, καταλάβαιναν πόσο βάρος μπορούν να σηκώσουν τα μπράτσα τους;
Ένα κλίμα απαισιοδοξίας και ήττας για τους εργαζόμενους και τις διεκδικήσεις τους, καλλιεργούν τα ΜΜΕ μέσα από τα ψέματα και τις χυδαίες συκοφαντίες που εξαπολύουν για να χτυπήσουν τον ηρωικό αγώνα των χαλυβουργών του Ασπροπύργου. Από τα δελτία «ειδήσεων», τις «ενημερωτικές» και άλλες εκπομπές στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο, από τις πένες «έγκριτων» δημοσιογράφων σε εφημερίδες και διαδίκτυο, οι πλουτοκράτες στέλνουν σαφές μήνυμα στον εργάτη:
να «κάτσεις στ’ αυγά σου γιατί οι καιροί είναι δύσκολοι και δεν σηκώνουν διεκδικήσεις». Τον φορτώνουν με ενοχές επειδή ακόμα έχει ένα μεροκάματο -«έστω» πενιχρό- ενώ η ανεργία θερίζει. Τον απειλούν πως θα τον πετάξουν στο δρόμο και θα πεινάσει η οικογένειά του, αν αρχίσει να κάνει «πονηρές» σκέψεις για δικαιώματα και «δήθεν» κατακτήσεις…
Σ’ αυτήν την προσπάθεια έχουν στο πλευρό τους, πιστές ορντινάντζες, εργαζόμενους με εύκαμπτους σπονδύλους ή απεργοσπάστες, που όχι μόνο δεν συμμετέχουν στους αγώνες των συναδέλφων τους (που στο κάτω κάτω αφορούν και τους ίδιους), αλλά τους αποστρέφονται με μένος, σαν να μην είναι πια συνάδελφοι, σαν να έπαψαν να είναι ταξικά αδέλφια τους. Όμως θα σπεύσουν να ωφεληθούν, απ’ τους πρώτους, αν ο αγώνας των συναδέλφων τους φέρει νικηφόρα αποτελέσματα…
Και όμως, οι διεκδικήσεις των εργατών σήμερα, μέσα σε όλο αυτό το καλλιεργημένο κλίμα της απογοήτευσης και της μιζέριας, του φόβου και της χαμένης αξιοπρέπειας του εργάτη, μπορεί να γίνουν νικηφόρες! Όχι, δεν πρόκειται για σύνθημα που προσπαθεί να ανυψώσει το πεσμένο ηθικό αυτών που έχασαν την πίστη τους στη δύναμη και την αποτελεσματικότητα του αγώνα. Αποδεικνύεται από τα αποτελέσματα μιας σειράς απεργιακών κινητοποιήσεων σε εργοστάσια και επιχειρήσεις που οι εργαζόμενοι κράτησαν τα κεκτημένα τους ή κατάφεραν να τα επαναφέρουν μετά την αφαίρεσή τους από την εργοδοσία.
Το πιο πρόσφατο παράδειγμα, οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο ανακύκλωσης της Βιομηχανικής Περιοχής Ηρακλείου. Όταν η εργοδοσία τους ανακοίνωσε πως προτίθεται να τους κόψει κατά 22% τα μεροκάματα, αυτοί αντέδρασαν, πίστεψαν στη δύναμή τους, ξεκίνησαν απεργία και, μετά από 118 μέρες στο πεζοδρόμιο, τα κατάφεραν να μην ισχύσει ποτέ η μείωση! Επέστρεψαν στη βάρδιά τους νικητές. Προϋποθέσεις της νίκης υπήρξαν η καθολική συμμετοχή των εργαζομένων στην απεργία, η πίστη στην αποτελεσματικότητα του αγώνα τους και η ταξική αλληλεγγύη που εκφράστηκε με πολλούς τρόπους από τους άλλους εργαζόμενους και την τοπική κοινωνία.
Ανάμεσα στα προκατασκευασμένα άρθρα εφημερίδων που ήρθαν στο φως της δημοσιότητας την προηγούμενη εβδομάδα αναπαράγοντας την επίθεση του Μάνεση και του κεφαλαίου απέναντι στην 9μηνη απεργία των εργατών στην Ελληνική Χαλυβουργία, εμφανίστηκε και ένα άρθρο που ενημέρωνε τους αναγνώστες για το θαύμα της COSCO σε παραλληλισμό με το δράμα των χαλυβουργών. Η εισαγωγή του άρθρου, είναι χαρακτηριστική:
«Στην ίδια γειτονιά της Αττικής, σε απόσταση λίγων χιλιομέτρων, συνυπάρχουν δύο επιχειρήσεις που αποτυπώνουν τα δύο πρόσωπα της ελληνικής οικονομίας: από τη μια πλευρά, το οικονομικό επίτευγμα της κινέζικης Cosco στον Πειραιά, που δημιούργησε θέσεις εργασίας, και από την άλλη, ο κίνδυνος να μπει λουκέτο στο ιστορικό εργοστάσιο της Χαλυβουργίας Ελλάδος ελέω κρίσης αλλά και των… συνδικαλιστών.»
Για λόγους συντομίας ας μην αναφερθούμε στον ηρωικό αγώνα των χαλυβουργών που δίνουν μάχη με θεούς και δαίμονες αλλά ας πιάσουμε το θαύμα της COSCO που αποτελεί παράδειγμα προς αντιγραφή για νέους και παλιούς «επενδυτές».
Ποιο είναι το θαύμα της COSCO;
Πρώτο και μεγαλύτερο θαύμα είναι πως η επένδυση της COSCO και η δημιουργία κάποιων εκατοντάδων θέσεων εργασίας υπολείπονται κατά πολύ των 30.000 θέσεων εργασίας που χάθηκαν από ναυτιλιακές εταιρείες που έκλεισαν, από μικρές μεταφορικές εταιρείες που έβαλαν λουκέτο, από συσκευαστήρια που είδαν τον τζίρο τους να εξανεμίζεται.
Το μεγάλο θαύμα της COSCO αποτελείται από μικρά υποθαύματα που κάθε ένα από αυτά προσθέτει αίγλη στο καθεστώς της σύγχρονης δουλείας. Το υπόδειγμα της επένδυσης του κινέζικου μονοπωλίου έχει καθαρογραφεί πάνω σε σύμβαση εργασίας που περιλαμβάνει τους εξής όρους:
· Κάθε εργαζόμενος προσλαμβάνεται ως ανειδίκευτος εργάτης… διότι είναι πιο φτηνός.
· Η εταιρεία έχει το δικαίωμα μετακίνησης χωρίς συμφωνία του εργαζόμενου… διότι ο εργαζόμενος δεν έχει ζωή.
· Η υπέρβαση του ωραρίου μεταφράζεται ως οικειοθελής προσφορά… διότι η απλήρωτη εργασία είναι 2 φορές κέρδος.
· Η αμοιβή είναι 40 ευρώ την ημέρα μαζί με τα επιδόματα, τις πρόσθετες αμοιβές για νυχτερινή εργασία, τις αργίες και τα εκτός έδρας. Στην αμοιβή επίσης περιλαμβάνονται και όλες οι κρατήσεις, εισφορές, φόροι κλπ Οι εργαζόμενοι αν και με ημερομίσθιο, πληρώνονται την τελευταία ημέρα του μήνα.
· Η εταιρεία έχει δικαίωμα καταγγελίας της σύμβασης, αν παραβιαστεί ένας όρος ή ο εργαζόμενος απουσιάσει χωρίς άδεια 3 ημέρες, σε διάστημα ενός έτους. Αλίμονο δηλαδή στον εργάτη που θα απεργήσει..
· Σε περίπτωση ασθένειας του εργαζομένου, η εταιρεία δικαιούται να ελέγχει με γιατρό της δικής της επιλογής τον ασθενή.
· Ο εργαζόμενος αναλαμβάνει έναντι της εταιρείας την υποχρέωση πίστης, δηλαδή δεσμεύεται με όρους μαφίας να μη λέει κουβέντα σε κανέναν για τα όσα συμβαίνουν στο χώρο της δουλειάς του.
· Για αρκετούς εργαζόμενους υπάρχει καθεστώς εκ περιτροπής εργασίας, με αποδοχές 300 – 400 ευρώ. Οι συμβάσεις είναι ημερήσιες και γίνονται μέσω εταιρείας που έχει συσταθεί γι’ αυτό το σκοπό και μέσω πέντε υπεργολάβων.
· Το μεγαλύτερο μέρος των εργαζόμενων είναι επινοικιασμένοι στη θυγατρική της COSCO, την ΣΕΠ, από την εταιρεία «Διακίνηση ΑΕ», θυγατρική της κατασκευαστικής εταιρείας ΕΛΓΕΚΑ.
Οι δυο τρόικες, εσωτερικού και εξωτερικού, είναι απόλυτα συνειδητοποιημένες για το τι πρέπει να κάνουν μπροστά στις αντιστάσεις του ελληνικού λαού και της εργατικής τάξης. Η βία, η καταστολή και η προώθηση των πιο αντιδραστικών ιδεολογημάτων, είναι η συνταγή που με συνέπεια εκτελούνε. Αυτός είναι ο δρόμος της κυβέρνησης, των τριών κομμάτων που την στηρίζουν, της ΕΕ και των δανειστών.
Τα γεγονότα της 20ης Ιουλίου δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αμφισβήτησης: στείλανε τέσσερις διμοιρίες ΜΑΤ για την αντιμετώπιση του εχθρού λαού, χτύπησαν με ωμό τρόπο τους απεργούς χαλυβουργούς, κατασκεύασαν και ενεργοποίησαν απεργοσπαστικό μηχανισμό. Αυτή η κυβέρνηση, όπως και όλες οι προηγούμενες, είναι κυβέρνηση του κεφαλαίου, εγχώριου και ξένου.
Αντιμετώπισε τους απεργούς της χαλυβουργίας όπως προστάζουν τα αφεντικά της, εν προκειμένω ο Μάνεσης. Ο 9μηνος αγώνας των χαλυβουργών, ένας αγώνας που ανήκει σε όλη την εργατική τάξη της Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης, πρέπει κατά το μαύρο μέτωπο να σπάσει. Δεν πρέπει να είναι νικηφόρος. Οι εργάτες πρέπει να γυρίσουν με σκυμμένο το κεφάλι, ηττημένοι, όχι μόνο γιατί στη σύγκρουσή τους με το Μάνεση νικητής θα είναι ο δεύτερος, αλλά και γιατί πρέπει να δοθεί ένα παράδειγμα για όλους τους εργαζόμενους. Ένα παράδειγμα υποταγής. Ένα μήνυμα ηττοπάθειας και φόβου. Από αυτή την άποψη ο αγώνας των χαλυβουργών είναι μείζονος σημασίας γιατί πρόκειται για μια σύγκρουση που φεύγει από τα στενά όρια ενός εργοστασίου. Στο πρόσωπο των χαλυβουργών βλέπουμε όλη την εργατική τάξη της χώρας μας και δε θα μπορούσε να είναι αλλιώς.
Η απεργία των χαλυβουργών μας δίνει ορισμένα βασικά συμπεράσματα:
[1] Ακόμη και στις σημερινές πολύ δύσκολες, για την εργατική τάξη, συνθήκες, ακόμη και σήμερα που το εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα δε βρίσκεται στην καλύτερη φάση του, γίνονται αγώνες με διάρκεια και ταξικό προσανατολισμό. Αγώνες στους οποίους είναι σαφές ποιος βρίσκεται στην απέναντι όχθη, πώς η εργατική τάξη πρέπει να παλέψει και για ποιο λόγο. Μάλιστα, αξίζει να σημειώσουμε ότι κάποιοι από αυτούς τους αγώνες ήταν νικηφόροι, παρόλο που όλοι οι μηχανισμοί του συστήματος σπέρνουν την ηττοπάθεια, το φόβο και παραδίδουν μαθήματα υποταγής. Ναι! Σήμερα που τα συνδικάτα είναι απομαζικοποιημένα, που οι συσχετισμοί είναι αρνητικοί, που οι αγώνες που διεξήχθησαν τα τελευταία χρόνια ήταν αναντίστοιχοι με τις απαιτήσεις των καιρών, υπάρχουν νικηφόροι εργατικοί αγώνες. Πριν από λίγο καιρό νικηφόρος ήταν ο αγώνας των εργατών της Coca-Cola 3E, μετά από 42 ημέρες απεργίας. Οι απεργοί υποχρέωσαν την εργοδοσία να μην εισάγει προϊόντα από τη Βουλγαρία, να μη γίνουν απολύσεις και να μη γίνουν μειώσεις μισθών. Μέσα σε αυτή τη βδομάδα κέρδισαν και οι εργαζόμενοι της Phone Marketing έπειτα από 114 ημέρες απεργίας. Η προσπάθεια της επιχείρησης ήταν να υποχρεώσει τους εργαζόμενους σε εκ περιτροπής εργασία με απολαβές 140 ευρώ μηνιαίως! Μετά τη νίκη τους οι εργαζόμενοι υποχρέωσαν τη διοίκηση της επιχείρησης σε αναδίπλωση και σε μισθούς που προβλέπονταν από την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση που ίσχυε πριν από την εφαρμογή των τελευταίων αντεργατικών νόμων.
[2] Τα δυο τελευταία χρόνια αναπτύχθηκαν μαζικοί αγώνες κάποιοι από τους οποίους με πρωτότυπες μορφές. Σε αυτούς συμμετείχε μια πανσπερμία κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων. Εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου κατέβηκαν στο δρόμο για πρώτη φορά. Ωστόσο, οι αγώνες αυτοί δεν είχαν συνέχεια, κάποιοι είχαν θολό προσανατολισμό ή έδειχναν να μην ξέρουν προς τα πού πάνε. Αυτό είναι ένα κλασικό σύμπτωμα των αγώνων που ξεσπάνε αυθόρμητα. Το πρόβλημα επιτείνεται όταν δεν υπάρχει μια πολιτική δύναμη που καταλαβαίνει πως πρέπει να «πατήσει» πάνω στο αυθόρμητο και να το μετασχηματίσει σε συνειδητό. Όπως και να έχει το εργατικό κίνημα, παρά τις αδυναμίες του, είναι αυτό που πρέπει να σφραγίσει το λαϊκό κίνημα και αυτό γιατί η εργατική τάξη είναι η πρωτοπόρα τάξη στους κοινωνικούς αγώνες. Αυτή η πρωτοπορία-ή μάλλον μέρος αυτής- φάνηκε από τις πάνω από είκοσι πανελλαδικές απεργίες που πραγματοποιήθηκαν μετά από τα πρώτα αντεργατικά μέτρα και τα μνημόνια, φάνηκε από τις νίκες των εργατών που προαναφέραμε, φάνηκε από την αξιοθαύμαστη αντοχή των απεργών της ελληνικής χαλυβουργίας. Όσο κι αν ο Φουκουγιάμα κι άλλοι αστοί τσαρλατάνοι δημοσιολόγοι, διακήρυξαν το τέλος της ιστορίας και των ταξικών αγώνων, όσο κι αν οι «δεξαμενές σκέψης» του ιμπεριαλισμού προσπάθησαν να μας πείσουν για το ότι η εργατική τάξη εξαφανίζεται, η πραγματικότητα πεισματάρα όπως είναι, τους απάντησε, τους απαντά και θα τους απαντά: η εργατική τάξη ούτε εξαφανίζεται, ούτε είναι διατεθειμένη «να την σφάζουν για να αγιάσει». Είναι εδώ, μάχεται για τα δίκια της, την αξιοπρέπειά της, τη ζωή της.
Μάχη στην πύλη της Χαλυβουργίας δίνεται αυτή τη στιγμή, με τεταμένο το κλίμα από την εισβολή των ΜΑΤ νωρίς το πρωί, το ξύλο και τις συλλήψεις που ακολούθησαν. Η πρόσβαση στην πύλη της Χαλυβουργίας είναι αδύνατη, καθώς τα αυτοκίνητα που κατευθύνονται προς Κόρινθο από την εθνική οδό στο ύψος του Ασπροπύργου έχουν σχηματίσει ουρές χιλιομέτρων. Το ηρωικό εργοστάσιο σύμβολο άνοιξε μετά από επέμβαση των ΜΑΤ στις 5.30 τα ξημερώματα, ενώ, σύμφωνα με το αρχηγείο της ΕΛΑΣ, υπήρξαν έξι προσαγωγές. «Από νωρίς το πρωί δυνάμεις καταστολής με εντολή της τρικομματικής κυβέρνησης έπιασαν δουλειά στη χαλυβουργία προκειμένου να καταστείλουν τον ηρωικό αγώνα των χαλυβουργών, συλλαμβάνοντας την περιφρούρηση των απεργών», αναφέρει σε ανακοίνωσή του το ΠΑΜΕ.
Συγκέντρωση αλληλεγγύης διοργανώνεται από το συνδικάτο των χαλυβουργών στις 5.30 μ.μ. στον κόμβο του Ασπροπύργου.
Η γραμματέας του Μάνεση μιλά εξ ονόματος όλων των εργαζομένων στα ΜΜΕ!
Σε διατεταγμένη πάντως υπηρεσία από νωρίς το πρωί και τα μέσα ενημέρωσης, εμφανίζουν τη …γραμματέα του αφεντικού ως εκπρόσωπο των εργαζομένων! Το παραμύθι των ΜΜΕ λέει ότι οι εργάτες της Χαλυβουργίας έχουν χωριστεί σε δύο ομάδες: Οι μεν που ταυτίζονται αυθαίρετα με το ΠΑΜΕ και θέλουν απεργία μέχρι τέλους και οι δε που θέλουν να δουλέψουν και τους στερείται το δικαίωμα αυτό. Στην πραγματικότητα, η ομάδα που αντιτίθεται στην απεργία είναι το διευθυντικό προσωπικό και ο εργοδοτικός μηχανισμός υπαλλήλων, που αποτελούν μια αισχρή μειοψηφία, η οποία όσες φορές έχει θέσει την άποψή της στις δημοκρατικές διαδικασίες του Συνδικάτου, έχει χάσει. Σημειωτέον, ότι μετά από μια δικαστική προσφυγή, οι ψηφοφορίες για τη συνέχιση της απεργίας γίνονται τηρώντας τους πιο αυστηρούς τύπους, με κάλπη και παραβάν! Αυτό δεν εμπόδισε σήμερα πολλούς σταθμούς να μεταδώσουν τις δηλώσεις της γραμματέως του Μάνεση ως “προέδρου των εργαζομένων”, τους οποίους δήθεν δεν αφήνει να δουλέψουν το ΠΑΜΕ! Για να πάρουν μάλιστα σοβαροφανή υπόσταση τα λεγόμενά της, δηλώνει πρόεδρος Επιτροπής Εργαζομένων…
Ο Άδωνις στο πλευρό των απεργοσπαστών, προβοκάτσια από τον Σκάι για …βανδαλισμούς
Χτες άλλωστε, η “φωνή του Μνημονίου” στα ελληνικά ΜΜΕ, ο Σκάι, μετέδωσε ότι οι απεργοί χαλυβουργοί ευθύνονται για βανδαλισμούς σε ένα μαγαζί στον Ασπρόπυργο που ανήκει σε συγγενικό πρόσωπο εργαζομένου. Το σκηνικό προβοκάτσιας και εισβολής προετοιμαζόταν όλες αυτές τις ημέρες, καθώς χτες εμφανίστηκε και πάλι ο ακροδεξιός βουλευτής της ΝΔ Άδωνις Γεωργιάδης σε διπλανό του εργοστασίου βενζινάδικο όπου συγκεντρώνονται οι διευθυντές και οι επίδοξοι απεργοσπάστες για να φανεί με κάθε τρόπο, ποια μεριά στηρίζει η κυβέρνηση.
Παρά τις δυσκολίες στη μετάβαση, τόσο οι απεργοί χαλυβουργοί όσο και το Συνδικάτο Μετάλλου, καλούν όλους τους εργαζόμενους της περιοχής να στηρίξουν έμπρακτα με την παρουσία τους στην πύλη τον αγώνα αυτό που σήμερα συμπληρώνει 264 μέρες απεργίας. Για να επιστρέψουν στη δουλειά τους, οι απεργοί απαιτούν να ανακληθούν οι 120 απολύσεις που όλο αυτό το διάστημα ανακοίνωσε η εργοδοσία.
Έπειτα από εβδομάδες συγκρούσεων με την ισπανική αστυνομία, ομάδα περίπου 180 ανθρακωρύχων της βόρειας Ισπανίας ξεκίνησαν την αποκαλούμενη «μαύρη πορεία» τους προς τη Μαδρίτη, αντιδρώντας στις πολιτικές λιτότητας που πλήττουν και τον τομέα τους. Η μαύρη πορεία προς τη Μαδρίτη αναμένεται να ολοκληρωθεί στις 11 Ιουλίου.
Έχω δουλέψει στα ορυχεία 25 χρόνια. Κατέβηκα για πρώτη φορά στα 18 μου, και θα ήθελα να σας πω ότι εκπλήσσομαι από πολλά απ’ τα σχόλια που διαβάζω για τους ανθρακωρύχους και την πρόωρη συνταξιοδότηση που ισχύει γι αυτούς όπως και γι άλλες ομάδες εργαζομένων. Θα ήθελα να σας μεταφέρω τη δική μου οπτική, και αν μπορέσω να αποσαφηνίσω ορισμένες αμφιβολίες που βλέπω ότι υπάρχουν για το θέμα αυτό.
1. Ο αγώνας που διεξάγουν αυτή τη στιγμή οι ανθρακωρύχοι, δεν είναι για να διεκδικήσουν χρήματα, αλλά για να γίνει σεβαστή η συμφωνία που υπέγραψε πέρυσι το υπουργείο βιομηχανίας και τα συνδικάτα των ανθρακωρύχων, που προέβλεπε τη συνέχιση των επιδοτήσεων ως και το 2018.
Τα χρήματα αυτά προέρχονται απ’ την Ευρωπαϊκή Ένωση, κι όχι απ’ την ισπανική κυβέρνηση, μ’ αυτό θέλω να πω ότι δε ζητάμε από κανέναν ισπανό να “στερηθεί για να μας βοηθήσει” όπως λένε πολλοί απ’ τους επικριτές μας. Όσον αφορά πάλι αυτά τα χρήματα που δικαιούνται οι οικογένειες των ανθρακωρύχων, καθώς προέρχονται από το Εξορυκτικό Ταμείο που υποτίθεται αποσκοπούσε στη δημιουργία εναλλακτικών στον λιθάνθρακα, ώστε να μπορούμε να εργαστούμε στις περιοχές μας μετά το κλείσιμο των ορυχείων. Ε λοιπόν, όπως και σε πολλούς άλλους τομείς, τα χρήματα αυτά τα διαχειρίστηκαν οι πολιτικοί και τα συνδικάτα, όπως ήθελαν. Με μέρος αυτών, για παράδειγμα, ο κύριος Gabino de Lorenzo (πρώην δήμαρχος του Οβιέδο) πλήρωσε την ασφαλτόστρωση δρόμων της πόλης του, το νέο εκθεσιακό και συνεδριακό μέγαρο που έχτισε και μια σειρά από άλλα έργα. Η δε πρώην δήμαρχος της Χιχόν (η κυρία Felgeroso) επένδυσε ένα άλλο μερίδιο στην ίδρυση ενός τεχνικού εκπαιδευτικού ιδρύματος και σε άλλα έργα.
Στην κοιλάδα του Turón, στα ορυχεία της Cuenca del Caudal, όπου ζω, έχουμε πάνω από 600 νεκρούς εργάτες (μόνο αυτούς για τους οποίους γνωρίζουμε, καθώς στον εμφύλιο πόλεμο πυρπολήθηκαν τα επίσημα αρχεία) στα ορυχεία από το 1889 ως το 2009, όταν και έκλεισαν. Το μόνο που άνοιξε μετά ήταν ένα αθλητικό κέντρο, χωρίς καν εισόδους, όπου για να πάει να τρέξει κανείς πρέπει να περάσει από ένα μονοπάτι. Ολόκληρος ο χώρος είναι γεμάτος σκουπίδια, τα οποία σιγά-σιγά τον κατακλύζουν. Παρά την εκβιομηχάνιση, η οποία υποτίθεται ότι δημιουργεί σταθερές θέσεις εργασίας ώστε να υπάρχει μέλλον στην περιοχή, δεν υπάρχει τίποτα.
2. Εκπλήσσομαι που τόσο πολλοί άνθρωποι μιλούν άσχημα γι αυτήν την επιδότηση, δεν ήθελα να το γράψω αυτό, αλλά επιδοτούνται κι άλλοι τομείς όπως η κτηνοτροφία, η γεωργία, η αλιεία και πολλοί ακόμα που δεν έχω όρεξη να αναφέρω, αλλά εγώ προσωπικά είμαι χαρούμενος γι αυτό, προτιμώ να ενισχύονται οι εργαζόμενοι παρά οι chorizos (στμ: ισπανικό αλλαντικό, μεταφορικά: οι κλέφτες, οι μαφιόζοι) που μας ληστεύουν κάθε μέρα.
3. Με το πέρας του εμφυλίου πολέμου, φαίνεται πως πολλοί δε γνωρίζετε ότι ήταν οι ανθρακωρύχοι που εργάζονταν μια επιπλέον ώρα αμισθί κάθε μέρα για πολύ καιρό, ώστε να αποκαταστήσουν τις καταστροφές του φρανκισμού στη χώρα, όταν στα ίδια μας τα σπίτια δεν είχαμε καλά-καλά να φάμε.
4. Το έτος 1962, οι ανθρακωρύχοι ξεκίνησαν μιαν απεργία που εξαπλώθηκε σ’ όλη την Ισπανία, και στην οποία κατακτήθηκαν πολλά απ’ τα δικαιώματα που όλοι οι ισπανοί έχουμε σήμερα και προσπαθούν να μας τα πάρουν πίσω. Στην απεργία αυτή, είχαμε πολλούς τραυματίες, συλληφθέντες, πεινασμένους και εξορισμένους σε άλλες επαρχίες της Ισπανίας, μακριά απ’ τις οικογένειές τους, που άρχισαν να επιστρέφουν μόλις το 1980.
5. Όσον αφορά την πρόωρη συνταξιοδότηση, είναι μύθος πως οι ανθρακωρύχοι βγαίνουν στη σύνταξη στα 40, με εφάπαξ ανάλογο του να πιάναμε τον πρώτο λαχνό στο λαχείο. Η πραγματικότητα είναι διαφορετική, οι άνθρωποι που συνταξιοδοτούνται νωρίς έχουν ήδη προκαταβάλει 50% αυξημένες εισφορές κοινωνικής ασφάλισης, ούτως ώστε για κάθε διετία εργασίας, πληρώνουν εισφορές για ένα ακόμη έτος, έτσι για παράδειγμα, εγώ που εργάστηκα 25 χρόνια, έχω πληρώσει κοινωνική ασφάλιση για 37μισυ χρόνια. Πιστεύει κανείς από σας ότι θα ήθελε να πληρώνει όσα εμείς σ’ αυτήν την κοινωνική ασφάλιση;
Σε πρόσφατο προεκλογικό κείμενο [1] επιχειρήθηκε μια περιγραφική αποτύπωση ορισμένων άμεσων και κατεπειγουσών προτεραιοτήτων παρέμβασης των ριζοσπαστικών δυνάμεων της αριστεράς στο πεδίο των εργασιακών σχέσεων αμέσως μετά τις εκλογές. Η συγκρότηση μιας κυβέρνησης της αριστεράς δεν αποτελούσε σε καμία περίπτωση προϋπόθεση για έναν τέτοιο προσανατολισμό ανασυγκρότησης των συλλογικών διαπραγματεύσεων και περιορισμού ή κατάργησης των ακραία ευέλικτων μορφών απασχόλησης. Το αντίθετο μάλιστα.
Μετά τη 17η Ιούνη, εφόσον η αριστερά συμμετείχε σε έναν κυβερνητικό σχηματισμό, θα έπρεπε να συνεχίσει να λειτουργεί σαν αντιπολίτευση σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Εάν καταλάμβανε τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όπερ και εγένετο, θα έπρεπε να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες άσκησης εργατικής πολιτικής παράλληλα με (και ανεξάρτητα από) τις επίσημες επιλογές του καθεστώτος δια της ενεργοποίησης δομών και πρακτικών υλοποίησης και επικαιροποίησης του προγράμματός της από κοινού με τα μέλη, τους φίλους και τους ψηφοφόρους της.
Η κατάσταση σήμερα στην αγορά εργασίας είναι εφιαλτική. Η εργοδοτική απαξίωση των συνδικαλιστικών οργανώσεων και η αξιοποίηση του νέου πλήρως απορρυθμισμένου συλλογικού εργατικού δικαίου πλήττουν ταυτόχρονα το βιοτικό επίπεδο και το φρόνημα των εργαζομένων. Ο στόχος της αποθεσμοποίησης των συνδικάτων, της υποχώρησης των συλλογικών οραμάτων και της ενίσχυσης των εξατομικευμένων εργατικών και κοινωνικών συμπεριφορών έχει σε μεγάλο βαθμό επιτευχθεί. Για την ώρα η εκλογική καταγραφή της καταδίκης του μνημονίου και των εφαρμοστικών του νόμων σε καμία περίπτωση δεν μεταφράζεται σε αντιστροφή του κλίματος ήττας και τρομοκρατίας στους χώρους δουλειάς στον ιδιωτικό, αλλά και στον δημόσιο τομέα.
ΓΙΑ ΤΟ ΑΜΕΣΩΣ ΕΠΟΜΕΝΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ
Στο αμέσως επόμενο διάστημα αναμένεται να ενταθεί το φαινόμενο των ατομικών συμβάσεων εργασίας ή των συλλογικών συμβάσεων-φωτοαντιγράφων των εργοδοτικών εισηγήσεων για την ευθεία μείωση των αποδοχών, καθώς και η βάρβαρη επέλαση κάθε ευέλικτης μορφής απασχόλησης με άξονα την εκ περιτροπής εργασία, τη μερική και την προσωρινή απασχόληση. Δεν αποκλείεται μάλιστα η επιλεκτική επάνοδος στη στοιχειώδη συνταγματική ή στην εν γένει θεμελιώδη (κοινοτική) εργατική νομιμότητα να αξιοποιηθεί σαν δούρειος ίππος για την περαιτέρω απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και των ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Ενδεικτικά, η ΔΗΜΑΡ προτείνει αφενός, την κατάργηση της ΠΥΣ σε ό,τι αφορά αποκλειστικά τη μετενέργεια των ΣΣΕ και αφετέρου, ως ισοδύναμο μέτρο, τη μείωση του έμμεσου εργασιακού κόστους κατά 20%!
Στη συνείδηση των εργαζομένων τα μνημόνια βολοδέρνουν στα σκοτεινά λημέρια του Άδη. Η σκιώδης τρικομματική διακυβέρνηση υπεράσπισης του αστικού καθεστώτος δεν μπορεί να τα νεκραναστήσει, ιδίως εφόσον το εργατικό κίνημα αναλάβει με λαμπρότητα την υλοποίηση του δικού του κυβερνητικού κοινωνικού προγράμματος επαναρρυθμίζοντας τις εργασιακές σχέσεις και αποκαθιστώντας τη συλλογική συνείδηση. Μπροστά στις ιστορικής σημασίας ευθύνες τους οι δυνάμεις της μισθωτής εργασίας θα κληθούν ταυτόχρονα να αναχαιτίσουν τη νέα αντεργατική λαίλαπα και να στήσουν δομές εργατικής αντεξουσίας με στόχο την προάσπιση των συμφερόντων και των ελευθεριών τους.
ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΕΠΙΤΡΟΠΩΝ ΠΑΝΤΟΥ
Ένα πρώτο επίπεδο δράσης είναι αναμφίβολα η λεπτομερής καταγραφή και αξιοποίηση των διαθέσιμων δυνάμεων σε επιχειρησιακό, κλαδικό και τοπικό επίπεδο. Η αριστερά οφείλει να πρωτοστατήσει στην άμεση συγκρότηση άτυπων ή επίσημων εργατικών επιτροπών, όπου αυτό είναι εφικτό, σε άμεση συνέργεια με τις υπάρχουσες συνδικαλιστικές οργανώσεις του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα.
Οι φετινές εκλογές στο σωματείο μας, έγιναν μετά από μια διετία καταστροφικών μνημονιακών πολιτικών που σταδιακά ξηλώνουν ότι κέρδισαν οι εργαζόμενοι και ο λαός μας μετά από δεκαετίες αγώνων. Στην περίπτωση μας ο μισθός μειώθηκε πάνω από 50%, η μονιμότητα μετατράπηκε σε εφεδρεία, η ασφάλιση σε μακρινό όνειρο, το τεχνικό αντικείμενο εργασίας σε τροχονόμο fast track σχημάτων. Η διετία αυτή όμως σημαδεύτηκε και από μεγάλους κοινωνικούς αγώνες. Από τις 19 μεγάλες πανεργατικές απεργίες, το κίνημα «δεν πληρώνω», τις λαϊκές συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα και τις πλατείες όλης της χώρας έως τα περιβαλλοντικά και τοπικά κινήματα αναπτύχθηκαν ισχυρότατες αντιστάσεις που όμως δεν έχουν καταφέρει ακόμα να ανατρέψουν τις μνημονιακές κυβερνήσεις και το ειδικό καθεστώς που έχουν επιβάλλει ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ
Η ΕΜΔΥΔΑΣ ήταν παρούσα στις περισσότερες από αυτές τις μάχες (πολλές φορές μετά από δική μας πίεση), έδωσε και κάποιους περιορισμένους κλαδικούς αγώνες, δεν έκανε όμως τη διαφορά. Καθυστέρησε να αντιληφθεί το μέγεθος της επίθεσης, δεν ανέβασε τον πήχη της αντιπαράθεσης (μέχρι πριν λίγους μήνες δε ζητούσε καν να πέσει η κυβέρνηση του ΓΑΠ), δεν προετοίμασε τον κόσμο για σκληρούς και ανυποχώρητους αγώνες. Δεν αντιλήφθηκε εγκαίρως ότι στη σημερινή εποχή χωρίς ευρύτερες ανατροπές δε μπορείς να εξασφαλίσεις ούτε τοι αυτονόητο.
Το «νέο» μισθολόγιο φτωχολόγιο έδωσε στο σωματείο ένα ισχυρότατο χτύπημα με την κατάργηση των κλαδικών επιδομάτων 6 και 7 %0. Ο Καλλικράτης, η κατάργηση των πολεοδομιών, τα σταμάτητα των δημοσίων έργων αφαίρεσαν μεγάλο μέρος του αντικειμένου εργασίας των μηχανικών. Η εφεδρεία και οι καταργήσεις Οργανισμών (όπως ο ΟΕΚ) έστειλαν ισχυρό μήνυμα ότι οι απολύσεις είναι πλέον εδώ (με «αξιολόγηση» ή χωρίς).
Στο έδαφος αυτό αναπτύσσονται αντιφατικές συμπεριφορές στους εργαζόμενους. Ένα αξιόλογο μέρος κινητοποιήθηκε, απέργησε, κατέλαβε υπουργεία, γέμισε τις πλατείες, αντιστάθηκε. Σε ένα άλλο κυριάρχησε η απογοήτευση, η ιδιώτευση, ο φόβος για το αύριο. Ένα ακόμα μικρότερο συνεχίζει να κινείται με βάση προσωπικά, ιδιοτελή κίνητρα (ανέλιξη, διαφθορά κλπ). Αυτές οι συμπεριφορές καταγράφηκαν και στις πρόσφατες εκλογές. Η απογοήτευση του «τίποτα δε γίνεται» ενίσχυσε το ρεύμα της αποχής, το οποίο έχει σε μεγάλο βαθμό συντηρητικό πρόσημο. Δευτερευόντως οφείλεται στις συνταξιοδοτήσεις, στην εποχή (καλοκαίρι), στις απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις. Δεν πρέπει τέλος να υποτιμούμε τη σημαντική απαξίωση, έλλειψη εμπιστοσύνης στον παραδοσιακό συνδικαλισμό και τη ρουτινιάρικη – γραφειοκρατική διέθεση με την οποία διαχειρίζονται τα σωματεία.
Η πρώτη αντίδραση από πλευράς Κ.Κ.Ε. μετά τις εκλογές ήρθε με στροφή στην δράση για τα άμεσα προβλήματα και διεκδικήσεις των εργαζομένων, για να προστατευθούν οι λαϊκές οικογένειες από τη φτώχεια, όπως περιγράφεται σε ανοιχτό κάλεσμα του ΠΑΜΕ προς την εργατική τάξη και τα συνδικάτα της. Προφανώς η εκλογική ήττα και η αίσθηση που υπάρχει στον ελληνικό λαό ότι το Κ.Κ.Ε. δεν ασχολείται με τα άμεσα προβλήματα του, αλλά πηγαινοφέρνει τη Λαϊκή Εξουσία είναι η αιτία γι’ αυτή την εξέλιξη.
Η στροφή στα άμεσα προβλήματα του λαού είναι αναγκαία αρκεί να μη γίνει με τρόπο προσχηματικό για την άμβλυνση των αρνητικών εντυπώσεων του λαού, να μη γίνει με σαφή πρόθεση να διαφυλαχθεί ο πυρήνας και τα βασικά στοιχεία της λαθεμένης τακτικής του Κ.Κ.Ε., αλλά να είναι η αρχή ενός γενικότερου αναπροσανατολισμού της τακτικής του με βάση τις ανάγκες του λαού, την ανάπτυξη της ταξικής πάλης και την προώθηση των στρατηγικών του στόχων.
Πιο συγκεκριμένα: α) Τα 10 αιτήματα – διεκδικήσεις είναι όλα οικονομικού χαρακτήρα και σχεδόν όλα εντελώς άμεσα αιτήματα επιβίωσης. Μόνο το αίτημα για κατάργηση όλων των ελαστικών σχέσεων απασχόλησης έχει ένα πιο προωθημένο και γενικευμένο χαρακτήρα, προϋποθέτει μακρόχρονη πάλη και άλλο συσχετισμό δυνάμεων για να προωθηθεί ολοκληρωμένα, πολύ σωστά όμως μπαίνει άμεσα για διεκδίκηση. Αν λοιπόν το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα παραμείνει μόνο σ’ αυτά τα αιτήματα, παρότι είναι εντελώς αναγκαία, είναι η βάση, κινδυνεύουν οι αγώνες να πάρουν οικονομίστικο χαρακτήρα. Είναι ανάγκη να μπουν από τώρα ορισμένα πολιτικά αιτήματα μεταβατικού χαρακτήρα που το επίπεδο του εργατικού κινήματος επιτρέπει και θα δώσουν σ’ αυτό δυναμική και προσανατολισμό. Π.χ. α. η μονομερής διαγραφή του χρέους της χώρας, αφού χωρίς αυτήν ανακούφιση δεν υπάρχει, αντίθετα μπροστά είναι η πλήρης συντριβή των κατακτήσεων και των δικαιωμάτων του λαού, β. το ζήτημα των τραπεζών που απορροφούν προνομιακά τεράστιους πόρους σε βάρος των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και του λαού, γ. βασικά αιτήματα για όλα τα στρώματα του πληθυσμού αγρότες, μικροαστικά στρώματα της πόλης κ.λπ. Η εργατική τάξη κατακτά τον πρωτοπόρο ρόλο της παλεύοντας για τα αιτήματα όλων των καταπιεσμένων τάξεων.
β) Καλώντας το ΠΑΜΕ τα συνδικάτα στη δράση, εννοεί όλα τα συνδικάτα, ή αυτά που συμμετέχουν στο ΠΑΜΕ; Θα γίνει μια μεγάλη προσπάθεια να διαμορφωθεί ένα κίνημα των εργατοϋπαλλήλων και του λαού στη βάση των παραπάνω στόχων από όλα τα σωματεία, ομοσπονδίες και εργατικά κέντρα που συμφωνούν και θέλουν να αγωνιστούν εναντίον της εργοδοσίας, της κυβέρνησης, της τρόικας και του κεφαλαίου για την επιβίωση των λαϊκών οικογενειών ή θα συνεχίσει η ίδια γραμμή διαχωρισμού των συνδικάτων και των εργαζομένων;
Αν πρόκειται να αναληφθεί πρωτοβουλία ευρύτερης συσπείρωσης των συνδικάτων, των ομοσπονδιών, των εργατικών κέντρων σε ποιον θα ανήκει αυτή; Θα την πάρει το ΠΑΜΕ, ΠΑΣΥ, ΠΑΣΕΒΕ κ.λπ. όπως μέχρι σήμερα γνωρίζουμε και έχουμε στο χέρι τα αποτελέσματα αυτής της δράσης, ή θα υπάρξει μια ευρύτερη πρωτοβουλία π.χ. πέντε- δέκα ομοσπονδίες, εργατικά κέντρα και μεγάλα συνδικάτα που σηματοδοτούν μια ευρύτερη συμπαράταξη σε κατεύθυνση ταξική, αγωνιστική και να απευθύνουν ένα πανελλαδικό κάλεσμα σε όλα τα σωματεία και τα δευτεροβάθμια όργανα για μια μεγάλη συνάντηση που θα διαμορφώσει συντονισμό και συντονιστικό και θα κλιμακωθεί αυτή σε κάθε πόλη, νόμο και περιφέρεια;
Δείτε το βίντεο με τις δηλώσεις του Χάρη Μανώλη, απεργού χαλυβουργού στον οποίον προσφάτως ανακοινώθηκε η απόλυση του. Στην συνέντευξη που παραχώρησε στο antapocrisis.gr μιλάει για το περιστατικό με την απεργοσπασία, για την απόλυσή του, για το πώς εντάθηκε η τρομοκρατία της εργοδοσίας τις ημέρες των εκλογών και για το τι σκέφτονται να κάνουν στο μέλλον..
«Ο σπόρος που σπείραμε αργά ή γρήγορα θα καρπίσει»
Πηγή: Ριζοσπάστης
Το σκληρό και ηρωικό απεργιακό αγώνα που δίνουν εδώ και 8 μήνες συνεχίζουν οι χαλυβουργοί του Ασπροπύργου, προσπαθώντας να εξαντλήσουν κάθε περιθώριο που υπάρχει και καλώντας την εργοδοσία να σταματήσει την αδιαλλαξία της και να τοποθετηθεί πάνω στις πολύ συγκεκριμένες προτάσεις του σωματείου τους. Αυτό επισημάνθηκε στην ομόφωνη εισήγηση του ΔΣ του σωματείου των χαλυβουργών που κατατέθηκε στη χτεσινή ενημερωτική Γενική Συνέλευση των εργαζομένων της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» που έγινε με μαζική συμμετοχή. Την ίδια στιγμή ανακοινώθηκε και η νέα πρωτοβουλία του σωματείου να καλέσει την Ομοσπονδία Μετάλλου και τα Εργατικά Κέντρα της Αττικής για συντονισμό της δράσης του κλάδου του μετάλλου και των εργαζομένων της περιοχής και να προχωρήσουν σε κήρυξη 24ωρης απεργίας αλληλεγγύης στους χαλυβουργούς.
Οπως ανακοινώθηκε από το σωματείο την ερχόμενη εβδομάδα και μετά τη νέα τριμερή που ορίστηκε από το υπουργείο Εργασίας για την ερχόμενη Τρίτη 3 Ιούλη στις 10 π.μ. θα γίνει νέα ΓΣ για να αποφασιστεί η πορεία της απεργίας.
Η εργοδοσία επιμένει στην αδιαλλαξία
Στην εισήγηση του ΔΣ της ΓΣ που παρουσιάστηκε από τον πρόεδρο του Σωματείου,Γιώργο Σιφωνιό, έγινε αναφορά στην αδιαλλαξία της εργοδοσίας που επιμένει να ζητάει να σπάσει η απεργία. Την ίδια στιγμή δεν συζητάει τις προτάσεις που έχει καταθέσει το Σωματείο και δημιουργούν προϋποθέσεις για την επαναπρόσληψη των απολυμένων, και μάλιστα χτες αναφέρθηκαν με συγκεκριμένα στοιχεία όπως ότι ήδη υπάρχει αριθμός εργαζομένων: Που συνταξιοδοτήθηκε, κάποιοι που παραιτήθηκαν, απολυμένοι που έχουν βρει αλλού εργασία και αρκετοί που είναι πολύ κοντά στη συνταξιοδότηση.
Εξι αποφάσεις έλαβε ομόφωνα η Γενική Συνέλευση του ΕΔΟΕΑΠ:
1. Απαιτεί άμεση ανάκληση όλων των περικοπών των συντάξεων και των θεμελιωδών παροχών των ασφαλισμένων.
2. Απαιτεί να επιστρέψουν κυβέρνηση και ΤτΕ τα κλεμμένα και κουρεμένα αποθεματικά του Ταμείου.
3. Απαιτεί να καλυφθούν οι ανάγκες του Ταμείου από κυβέρνηση και εργοδότες.
4. Καταψηφίζει τον απολογισμό και όλες τις προτάσεις του Δ.Σ.
5. Απαιτεί διαχειριστικό έλεγχο των πεπραγμένων της διοίκησης με ευθύνη των συνδικαλιστικών ενώσεων και με την βοήθεια ανεξάρτητων φορέων επιλογής της Γ.Σ.
6. Αίρει την εμπιστοσύνη της στο Δ.Σ του ΕΔΟΕΑΠ και απαιτεί την άμεση παραίτηση των μελών του και εκλογή προσωρινής διοίκησης .
Τέλος, τέθηκε σε ψηφοφορία και εγκρίθηκε ομόφωνα ψήφισμα το οποίο καλεί την διοίκηση να παραιτηθεί και την κυβέρνηση να αποκαταστήσει τα αποθεματικά των ταμείων τα οποία κουρεύτηκαν μέσω του PSI.
Απαιτούν παραίτηση του προεδρείου
Ακρως επεισοδιακή ήταν η γενική συνέλευση του ΕΔΟΕΑΠ (του Ενιαίου Ασφαλιστικού Οργανισμού των Δημοσιογράφων και των Διοικητικών Υπαλλήλων που εργάζονται στον Ημερήσιο Τύπο, την Τηλεόραση και το Ραδιόφωνο) που έληξε λίγο πριν τα μεσάνυχτα χθες με την καταψήφιση των πεπραγμένων της διοίκησης.
Η πρόεδρος του Ταμείου, Ελένη Σπανοπούλου, φυγαδεύτηκε άρον άρον εν μέσω γενικής κατακραυγής, προπηλακιζόμενη, ενώ κάποια από τους παριστάμενους της πέταξε νερό.Στα επεισόδια που ακολούθησαν τραυματίστηκε ελαφρά και ο δημοσιογράφος Μανώλης Κυπραίος που διακομίστηκε στο νοσοκομείο.
Η συνεδρίαση ξεκίνησε σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας μέσα σε κλίμα έντασης καθώς το θέμα αφορούσε τα αποθεματικά του ταμείου καθώς αυτά έχουν μειωθεί στο ποσό των 5,5 εκατομμυρίων ευρώ, από περίπου 12ο που ήταν προ του PSI.
contramee 