Διέκοψαν πτήση του Μοράλες λόγω Σνόουντεν

Στο αεροδρόμιο της Βιέννης προσγειώθηκε αναγκαστικά το αεροσκάφος του προέδρου της Βολιβίας Έβο Μοράλες, που είχε απογειωθεί από τη Ρωσία, καθώς η Πορτογαλία και η Γαλλία δεν έδωσαν άδεια στο αεροσκάφος να εισέλθει στον εναέριο χώρο τους λόγω υποψιών ότι στο αεροπλάνο επέβαινε ο Έντουαρντ Σνόουντεν.

Ο Μοράλες βρισκόταν στη Μόσχα, όπου είχε συνάντηση με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν στο Κρεμλίνο, στο πλαίσιο Συνόδου Κορυφής χωρών που εξάγουν αέριο.Το αεροπλάνο που τον μετέφερε πίσω στη Βολιβία εξαναγκάστηκε σε ξαφνική στάση στο αεροδρόμιο της Βιέννης καθώς υπήρχαν υποψίες ότι μετέφερε τον Έντουαρτ Σνόουντεν.

Έντονη αντίδραση από τη Λα Παζ 

Ο ίδιος ο βολιβιανός πρόεδρος δήλωσε ότι δεν επέτρεψε την επιθεώρηση του αεροσκάφους του στο αεροδρόμιο της Βιέννης. Όπως είπε ο Έβο Μοράλες, ο ισπανός πρεσβευτής στη Βιέννη επιχείρησε να διακριβώσει αν ο Σνόουντεν επέβαινε στο αεροσκάφος, ζητώντας του να πιουν μαζί καφέ μέσα στο προεδρικό αεροσκάφος. «Δεν είμαι εγκληματίας και δεν είναι απαραίτητο να επιθεωρήσετε το αεροπλάνο», του απάντησε ο Μοράλες.

«Ο Έβο Μοράλες υπήρξε όμηρος του ιμπεριαλισμού. Είμαστε βέβαιοι ότι οι ΗΠΑ διέταξαν την κράτησή του» υποστήριξε ο αντιπρόεδρος Αλβάρο Γκαρσία Λινέρα από την Λα Παζ.

Ο υπ. Εξωτερικών, Ντέιβιντ Τσοκεχουάνκα δήλωσε ότι η Πορτογαλία και η Γαλλία διέκοψαν ξαφνικά την άδεια πτήσης πάνω από τις χώρες. «Είπαν ότι η απαγόρευση οφειλόταν σε τεχνικά ζητήματα, αλλά αφού ενημερωθήκαμε από άλλες πηγές, καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι υπήρχαν αβάσιμες υποψίες πως ο κ. Σνόουντεν είχε επιβιβαστεί στο αεροπλάνο».

«Απορρίπτουμε κατηγορηματικά αυτήν την ιστορία, καταγγέλλουμε τα ψέματα και το σχέδιο των Ηνωμένων Πολιτειών που χρησιμοποιεί κάποιες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις για να βλάψει την εικόνα της κυβέρνησης της Βολιβίας και τη διακυβέρνηση του Έβο Μοράλες» δήλωσε ο υπουργός Άμυνας, Ρούμπεν Σααβρέδα.

Ordem e Progresso = Τάξη και Πρόοδος

«Ordem e Progresso»

Του Πέτρου  Νικολάου

Το ανατριχιαστικά κυνικό ρητό που αναγράφεται στην σημαία της Βραζιλίας, δεν χωρά παρερμηνείες ενώ εξηγεί και περιγράφει  τα πάντα. Από το ιστορικό  ρόλο του γίγαντα της Νοτίου Αμερικής, την πολιτική της, την εκστρατεία των τελευταίων ετών για την ανάδυσή της σε μεγάλη δύναμη στην παγκόσμια γεωπολιτική σκακιέρα, μέχρι και τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών με τις μεγάλες διαδηλώσεις που επί ημέρες συγκλονίζουν όχι μόνο τις μεγαλουπόλεις, όπως το Ρίου ντε Ζανέιρου και του Σάου Πάουλου καθώς έχουν επεκταθεί σε 100 πόλεις.

Από την Πέμπτη δε,  μετρούν και ένα νεκρό.  Ένα 18χρονο που σκοτώθηκε στο προάστιο Ριμπέιρου Πρέτου του Σάου Πάουλου  όταν αυτοκίνητο  όρμησε εναντίον των διαδηλωτών. Ο λόγος;  Ο οδηγός του οχήματος εξοργίστηκε που δεν μπορούσε να περάσει και μαρσάροντας έπεσε πάνω στο οδόφραγμα των διαδηλωτών.  Η κατάσταση είναι έκρυθμη καθώς οι διαδηλωτές πολιορκούν από τα κυβερνητικά κτήρια της ομοσπονδιακής κυβέρνησης στην εμβληματική πρωτεύουσα Μπραζίλια, μέχρι, τα τοπικά δημαρχεία, έδρες κυβερνητών, οτιδήποτε συμβολίζει την πολιτική εξουσία είτε σε κεντρικό ομοσπονδιακό επίπεδο είτε σε τοπικό, εξαναγκάζοντας της πρόεδρο Ντίλμα Ρουσέφ να αναβάλει το ταξίδι της στην Ιαπωνία και να βρίσκεται τούτες τις ώρες σε έκτακτη σύσκεψη με το υπουργικό συμβούλιο ώστε να ανευρεθεί ο τρόπος για την εκτόνωση της έντασης και των διαδηλώσεων. Μέχρι στιγμής τίποτα δεν έχει σταθεί ικανό να εκτονώσει το κύμα λαϊκής δυσαρέσκειας, ούτε η αναδίπλωση της κυβέρνησης και ων τοπικών αρχών που ασθμαίνοντας ανακοίνωσαν την ανάκληση της αύξησης των εισιτηρίων.

Μέτρο που αποτέλεσε όπως διαφαίνεται, την θρυαλλίδα

Οι διαδηλώσεις  ξεκίνησαν αργά και σταδιακά όταν στις 2 Ιουνίου ανακοινώθηκε η αύξηση κατά 20 σεντάβος –σημ. υποδιαίρεση του εθνικού νομίσματος ρεάλ- της τιμής των εισιτηρίων στα Μέσα Μαζικής Συγκοινωνίας . Κλιμακώθηκε και διευρύνθηκε με «τάξη»  μετά την άγρια καταστολή των πρώτων μικρών διαδηλώσεων.

Καταρχήν μαζικά και γεωγραφικά, από τη μία πόλη στην άλλη από το βορρά έως το νότο ενώ στις τελευταίες διαδηλώσεις  πήραν μέρος πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι  Επίσης ποιοτικά όσον αφορά τα αιτήματα των διαδηλωτών: εκτός της αντίθεσης στην αύξηση των εισιτηρίων οι διαδηλωτές ζητούν ένα καλύτερο και δημόσιο σύστημα ΜΜΜ καθώς επίσης δημόσιο σύστημα Παιδείας και Υγείας, ενώ τα πυρά τους στρέφονται και ενάντια στη βία και στην καταστολή των αστυνομικών δυνάμεων και φυσικά ενάντια στη τόσο εκτεταμένη διαφθορά που διατρέχει όλες τις βαθμίδες της ομοσπονδιακής εξουσίας και των τοπικών κυβερνήσεων αλλά και των πολιτικών κομμάτων, όπως προκύπτει από την έρευνα της DataFolha. Μία έρευνα που το άλλο σκέλος της είναι εξαιρετικά αποκαλυπτικό, καθώς σύμφωνα με την  έρευνα, το 84% των διαδηλωτών στο Σάου Πάουλου δεν στηρίζει κανένα υπάρχον πολιτικό κόμμα ή σχηματισμό, το 77% έχουν Πανεπιστημιακή εκπαίδευση, το 22% είναι φοιτητές , το 53% είναι κάτω των 25 ετών και το 71% συμμετέχουν σε διαδηλώσεις για πρώτη φορά.

The horror did not end at #manolada

 Tο άρθρο έχει μεταφραστεί από την ελληνική γλώσσα

Η φρίκη δεν έχει τέλος στη #manolada (10/05/2013)

Στο ίδιο ιστολόγιο θα βρείτε στα ελληνικά και αγγλικά 

 Women #trafficking at #manolada

Translated from Metaretriever

Yesterday at 09/05/13 at 18:05 the phone rang.

It was Kamal, an Afghan refugee-laborer, whom we met and exchanged phone numbers at Manolada.

He told me that he and 16 other compatriots went to ask their 45-days wage for work they offered at Vagelatos strawberry producer.

We’ll have to clarify here the way they hired and paid those refugees-workers:

The producer – landowner, finds the “leader” of a workers group and makes the proper agreements with him. They arrange the work days and the fee(regarding the current case, for 45 days of labor, the workers would be paid €350 each).

The “leader” of the group supervises his fellow workers and when the work is done he carries the wages from the boss to the workers, keeping for himself a considerable amount.

Let’s get back to the phone call.

Kamal told me, that his compatriot did not pay them and told them that the boss didn’t have any money to give them now and that they will receive their fees later.

He asked me “what should we do”? I told him to wait for the next day, to stay calm and be alert so that the incidents of the shootings at Manolada will not be repeated.

At 23:21 in the evening, Kamal calls me again, he was very upset and he told me that two of his fellow compatriots were stabbed.

7.750 θάνατοι από χολέρα καταγράφηκαν στην Αϊτή από το 2010-Υπεράνω τιμωρίας ο ΟΗΕ

O ΟΗΕ ΑΡΝΗΘΗΚΕ ΤΗΝ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ ΣΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΧΟΛΕΡΑΣ

Τα Ηνωμένα Εθνη απέρριψαν επισήμως, επικαλούμενα την ασυλία τους, το αίτημα για καταβολή αποζημίωσης στα θύματα χολέρας στην Αϊτή.

Το 2010, μετά τον ισχυρό σεισμό στην Αϊτή, έφθασε αποστολή του ΟΗΕ για να βοηθήσει στην αντιμετώπιση της καταστροφής. Σύμφωνα με στοιχεία όμως, κάποια μέλη της, Νεπαλέζοι κυανόκρανοι, είχαν προσβληθεί από χολέρα η οποία μεταφέρθηκε λόγω των κακών συνθηκών υγιεινής και στη συνέχεια πήρε τη μορφή επιδημίας, προσβάλλοντας περισσότερα από 600 χιλιάδες άτομα. 

Σε μια χώρα 10 εκατομμυρίων κατοίκων, όπου περίπου ο μισός πληθυσμός δεν έχει πρόσβαση σε τουαλέτα και οι συνθήκες υγιεινής είναι οι χειρότερες σε ολόκληρο το δυτικό ημισφαίριο, η κατάσταση ξέφυγε από τον έλεγχο και περίπου ένας στους 16 Αϊτινούς νόσησε. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της κυβέρνησης της Αϊτής, κατεγράφησαν τουλάχιστον 7.750 θάνατοι από τον Οκτώβριο του 2010. 

Η σχετική αγωγή για την απαίτηση αποζημιώσεων κατατέθηκε τον Νοέμβριο του 2011 από το Ινστιτούτο για τη Δικαιοσύνη και τη Δημοκρατία στην Αϊτή, μια νομική εταιρεία με έδρα τη Βοστόνη. Επειδή, σύμφωνα με στοιχεία, υπήρχε διαρροή από το σύστημα αποχέτευσης της βάσης των Ηνωμένων Εθνών στην Αϊτή, απ’ όπου πιθανότατα ξεκίνησε αρχικά η μόλυνση, η απαίτηση αφορούσε την εγκατάσταση συστήματος παροχής νερού και αποχέτευσης για τον έλεγχο της επιδημίας, την καταβολή αποζημιώσεων στις οικογένειες των θυμάτων (100.000 δολ. για κάθε άτομο που υπέκυψε και 50.000 δολ. για κάθε επιζήσαντα) και τη δημόσια συγγνώμη από τον Οργανισμό.

Αποχαιρετισμός στον Ούγκο Τσάβες από τον Λαϊκό Στρατό στα βουνά της Κολομβίας(FARC-EP)

Hasta siempre, Comandante Hugo Chávez

Ανακοίνωση των FARC-EP

Βουνά της Κολομβίας, 5 Μάρτη 2013

Πληροφορηθήκαμε τον θάνατο του κομαντάντε Ούγκο Τσάβες στο στρατιωτικό νοσοκομείο του Καράκας, την Τρίτη 5 Μάρτη στις 4 .25 μ.μ. ,με την επίσημη δημόσια ανακοίνωση της κυβέρνησης της Βενεζουέλας από τον σύντροφο αντιπρόεδρο Nicolás Maduro Moro.

Η ανησυχία  που μας προκαλεί αυτή η μοιραία είδηση ​​δεν μας εμποδίζει να ανοίξουμε την αδελφική μας αγκαλιά και να προσφέρουμε  την αλληλεγγύη μας στην οδύνη που ζει ο λαός της Βενεζουέλας, οι νόμιμες αρχές και η οικογένεια του μεγάλου ηγέτη. Εμείς από τα βουνά της Κολομβίας θα τους συνοδεύουμε και θα τους ενθαρρύνουμε να συνεχίσουν τον αγώνα μέχρι την τελική  νίκη της όμορφης Μπολιβαριανής επανάστασης.

Ο Ούγκο Τσάβες κατέχει ήδη μια τιμητική θέση στην ιστορία της Βενεζουέλας, δίπλα στο Simon Bolivar και τον Ezequiel Zamora, φωτίζοντας το δρόμο για την ανεξαρτησία, τη δημοκρατία και τη δικαιοσύνη για τη χώρα του, τη Λατινική Αμερική, την Καραϊβική και όλους τους καταπιεσμένους λαούς του κόσμου. Οι ιδέες του και το έργο του αποτελούν μέρος του μεγάλου οπλοστασίου όλων των λαών που αγωνίζονται για την ελευθερία.

Ζήτω η μνήμη και το αιώνιο παράδειγμα του Ούγκο Τσάβες Φρίας!

Θα ζήσουμε και θα νικήσουμε !

Η Γραμματεία των Επαναστατικών Ένοπλων Δυνάμεων της Κολομβίας

Λαϊκός Στρατός (FARC-EP)

»Τι πρέπει να κάνουμε πριν είναι πολύ αργά;» – Σόνια Μητραλιά

Emilie Lorins(1874 – 1912),Pionnière du mouvement féministe

Το χρέος και τα μέτρα λιτότητας δεν είναι καθόλου ουδέτερα από πλευράς φύλου. Παντού στην Ευρώπη οι γυναίκες πληρώνουν το πιο υψηλό τίμημα για τις πολιτικές που επιβάλλονται στο όνομά του χρέους, παντού πλήττονται κατ’ απόλυτη προτεραιότητα, σε όλες τις πλευρές της ζωής τους. Στη διάρκεια δύο εβδομάδων, φεμινίστριες της Πορτογαλίας, της Ισπανίας, της Ελλάδας, της Αγγλίας και της Ουγγαρίας γύρισαν όλη τη Γαλλία και μίλησαν σε συγκεντρώσεις με θέμα ” Κοινωνικό κραχ, άνομο δημόσιο χρέος, λιτότητα και φεμινισμός”. Ο επόμενος σταθμός της φεμινιστικής περιοδείας θα είναι η Ισπανία. Το κείμενο που ακολουθεί είναι η εισήγηση της Σόνιας Μητραλιά σε αυτή την περιοδεία.

Η πιο παλιά φεμινιστική εφημερίδα στην Ευρώπη.Το πρώτο τεύχος της »Mouvement féministe»(10 novembre 1912).

 της Σόνιας Μητραλιά

Στην Ελλάδα, εμείς οι γυναίκες υφιστάμεθα μία πρωτοφανή ιστορική οπισθοχώρηση των δικαιωμάτων μας και της καθημερινής μας ζωής.

Και ιδού σε τι συνοψίζεται η καθημερινή ζωή στην Ελλάδα στην εποχή της Τρόικας: ακραία ανασφάλεια και φτώχεια, καταπίεση και εξαρτήσεις, βία, αποκλεισμό από την πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη και… απελπισία!

Απελπισία, επειδή η Τρόικα και οι ντόπιοι υπάλληλοί της επιμένουν, σαδιστικά ξανά και ξανά σε αυτή την καταστροφική και στείρα πολιτική , που έχει ήδη καταστρέψει το κράτος πρόνοιας σε λιγότερο από τρία χρόνια, που τίναξε στον αέρα την οικονομία, που προκάλεσε την ύφεση, και έχει εκτοξεύσει την ανεργία στα ύψη…

Οι δείκτες του χρέους είναι αμείλικτοι. Τα 299 δισεκατομμύρια δολάρια του δημόσιου χρέους το 2009, πριν τη συμφωνία με την Τρόικα, δηλαδή το 129,3% του ΑΕΠ, ξεπέρασε τα 368 δισεκατομμύρια το 2011(169% του ΑΕΠ), όπως δείχνουν τα επίσημα στοιχεία της κυβέρνησης, και σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις θα υπερβεί το 200% του ΑΕΠ, το 2020…

Πώς να μην απελπιζόμαστε λοιπόν, όταν η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού, τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες, υφίστανται τις καταστροφικές συνέπειες αυτών των πολιτικών, που όχι μόνο δε λύνουν το πρόβλημα του χρέους, αλλά μας βυθίζουν όλο και περισσότερο στην ανθρωπιστική κρίση και στο χάος, και όλα αυτά…για το τίποτα!

19 January – Athens Antifascist City

Από τα απομνημονεύματα του Βαρθολομαίου Βαντζέττι “Καλές και κακές μέρες”

 

Ίσαμε δεκατριών χρονών έζησα κοντά στους γονείς μου στο Πιεμόντε της Ιταλίας. Επήγαινα σχολείο κι εσκεφτόμουν να εξακολουθήσω τις σπουδές μου. Αλλοίμονο, ο πατέρας μου ήταν φτωχός και ήμουν από παιδάκι υποχρεωμένος ν’ αναγνωρίσω πώς δεν υπήρχε για μένα στη ζωή, παρά δουλειά και απογοητεύσεις.

Ξένοι είχαν όλα τα δικαιώματα να με διαθέτουν. Από τις 7 το πρωί ως τις 10 το βράδυ έκανα μια κουραστική δουλειά. Έξι χρόνια γραμμή εμπόρεσα να το υποφέρω αλλά οι δυνάμεις μου μ’ εγκατέλειψαν και υποχρεώθηκα να πέσω στο κρεββάτι.
Η μάννα μου, που ήταν για μένα η ίδια η καλωσύνη, με πήρε στο σπίτι. Ά! σχεδόν εξέχασα πως μπορεί να βρίσκωνται τόσο μαλακά και τόσο στοργικά χέρια.

Ως που ν’ αναρρώσω ολότελα έμεινα κοντά στους γονείς μου. Αυτές ήταν οι πιο γλυκές στιγμές της ζωής μου. Μετά την θεραπεία μου είχα πάρει την απόφαση να φύγω για την Αμερική, όπου μού φαινόταν πως θα μπορούσα να βρω τη θέση που δε μπορούσα να βρω στην πατρίδα μου.

Τότε έπεσε άρρωστη με τη σειρά της η μάννα μου.Δε θέλησα να την αφήσω.Εκείνο που υποφέραμε αυτή και μεις είναι απερίγραπτο! Πόσες φορές παρακάλεσα τα παιδιά της γειτονιάς να πάνε να παίξουν μακρύτερα γιατί ο μικρότερος θόρυβος μεγάλωνε τους πόνους της.
Τον τελευταίο καιρό η φτωχή μητέρα μου ήταν τόσο άρρωστη που ούτε γω, ούτε κανείς άλλος δεν τολμούσε να ζυγώσει το κρεββάτι της.
Πέθανε χωρίς να περιμένει τα δάκρυά μου!

Είναι η τελευταία ανάμνηση που μού έμεινε από την ηλιοφώτιστη Ιταλία. Κατόπι πήγα στην Αμερική.
Η πρώτη μου έκπληξη ήταν η καραντίνα. Παρατηρούσα πως οι αμερικανοί υπάλληλοι μεταχειρίζονταν τους μετανάστες σαν άγρια ζώα. Ούτε μια λέξη συμπονετική ή ενθαρρυντική.
Φτάνοντας στην Νέαν Υόρκη, η περιουσία μου όλη δεν ήταν παρά μερικά “σέντσια”.
Μετά πολλές αναζητήσεις βρήκα τέλος μια θέση σ’ ένα ρεστωράν όπου έπλενα πιάτα, κατόπι αργότερα πήγα σ’ άλλο. Δοκίμαζα να υπομείνω. Αλλά εκεί είχαν φωτιά μέρα και νύχτα, η ζέστη ήταν ανυπόφορη, δεν υπήρχε φως και ήταν αδύνατο να κοιμηθώ τη νύχτα. Η κατάστασή μου δε μού επέτρεπε να εξακολουθήσω.
Στο δρόμο ήταν χειρότερα. Πέρασα ένα τρομερό χρόνο. Κοιμώμουνα στο ύπαιθρο και ζητούσα την τροφή μου σε αποφάγια.

Η πείνα μ’ έδιωξε προς την εξοχή και πήγαινα από ένα υποστατικό σ’ άλλο ζητώντας δουλειά χωρίς να βρίσκω.
Στο Κονέκτικατ βρήκα δουλειά σ’ ένα ορυχείο. ‘Εμεινα κει δυο χρόνια γραμμή. Εκεί εσχημάτισα την πεποίθηση πως η “Πάλη των Τάξεων” εκφράζει ένα σκληρό νόημα.
Δυο χρόνια αργότερα γύρισα στη Νέα Υόρκη και δούλεψα γκαρσόνι σε ξενοδοχείο. Μερικούς μήνες σε μία θέση, μερικούς μήνες σε μιαν άλλη.
Παντού μ’ έδιωχναν σε λίγο καιρό. Την εποχή εκείνη δεν ήξερα γιατί.Μόνο αργότερα κατάλαβα την αιτία. Όσο πιότερα πρόσωπα άλλαζαν τόσο πιότερα κέρδιζαν.
Μετά πολλές περιπέτειες έφτασα τέλος στην Πλυμούθη όπου είχα βρει μια σταθερή θέση, που την έχασα αργότερα κατηγορούμενος για δολοφονία.

Η συμμετοχή μου σε συνελεύσεις μ’ εμπόδιζε να ξαναβρώ δουλειά. Και ωστόσο ούτε ένας από τους πάτρωνές μου δεν μπορούσε να παραπονείται για την δουλειά μου.
Το μόνο μου ελάττωμα ήταν που ήθελα να ανοίξω τα μάτια των συντρόφων μου για τη θλιβερή τους μοίρα.
Η υγεία μου δεν ήταν καλή και οι στερήσεις έκαμαν τα υπόλοιπα. Με τη σκέψη της ηλιοφώτιστης χώρας μας ήρθε να με καταβάλει η νοσταλγία.

Ο πατέρας μου και η καλή μου αδερφή Λουίζα με ζητούσαν στο γράμμα τους να γυρίσω κοντά τους.
Πουλούσα ψάρια στο δρόμο. Αυτό δε μού έδινε πολλά κέρδη, αλλά δούλευα, δούλευα για να κερδίσω τη ζωή μου.
Δεν έλαβα ανάγκη, αλλοίμονο, να πουλάω ψάρια για πολύν καιρό. Το Μάη του 1919 στην οργάνωση ενός συλλαλητηρίου διαμαρτυρίας για την εκτέλεση ενός αναρχικού, με συνέλαβαν. Το φίλο μου Σάκκο επίσης…
Από δω αρχίζει η τρομερή ιστορία που ξαίρει όλος ο κόσμος σήμερα.

Είναι εφτά χρόνια από τότε!
Βαρθολομαίος Βαντζέττι

Η »Confederación General del Trabajo» για την Γενική Απεργία της 14ης Νοέμβρη

Διαφημιστικό σποτ της  CGT( Confederación General del Trabajo )για την Γενική Απεργία της 14ης Νοέμβρη.

Γιατροί του Κόσμου: Στο μόνο για Έλληνες απαντάμε μόνο για ανθρώπους

Η ανθρωπιστική κρίση βαθαίνει γρήγορα στην Ελλάδα, σύμφωνα με τους Γιατρούς του Κόσμου, όπως παρουσίασαν σήμερα τις ανησυχίες τους καλώντας σε συνέντευξη Τύπου. Το μέγεθος των ασθενών που έχουν περιθάλψει το 2012 στα πολυιατρεία τους, είναι περισσότερο από το συνολικό αριθμό πέρυσι. Το μεγαλύτερο πρόβλημα το αντιμετωπίζουν τα παιδιά, τα οποία λόγω των δυσκολιών των γονιών τους δεν χαίρουν των δικαιωμάτων τους. Οι Γιατροί του Κόσμου τόνισαν παράλληλα ότι «δεν μπορεί η υγεία να χρησιμοποιείται ως φασιστικό εργαλείο», ενώ ο πρόεδρος της οργάνωσης, Νικήτας Κανάκης, σχολίασε στο tvxs.gr ότι «η νέα γενιά των Ελλήνων θα αντιμετωπίσει βαθιά κοινωνική διάλυση, όπως φαίνεται από τα στοιχεία που ήδη έχουν συλλεχθεί». Ρεπορτάζ: Νίκος Μίχος

Οι πολιτικές που ασκεί το κράτος και η υιοθέτηση μη ανθρωπιστικών νόμων αποτελεί σύμφωνα με τους ΓτΚ την βασική αιτία της ανθρωπιστικής κρίσης η οποία βαθαίνει όλο και περισσότερο στην χώρα. «Θέλουμε να δείξουμε την ανάγκη της κοινωνικής αλληλεγγύης στις ημέρες μας. Ένα μέρος των εισροών μας προέρχεται από το κράτος, αλλά το μεγαλύτερο και σημαντικότερο μέρος είναι προϊόν της βοήθειας του κόσμου. Όμως και όσοι μας βοηθούσαν, τώρα αντιμετωπίζουν προβλήματα», σχολίασε ο Γιάννης Μουζάλας, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου των Γιατρών του Κόσμου.

Οι ΓτΚ κατήγγειλαν περιστατικά τύπου «μόνο για Έλληνες». Σύμφωνα με τους ίδιους η αλληλεγγύη δεν μπορεί να χρησιμοποιείται φασιστικά και ρατσιστικά. «Η αιμοδοσία, τα τρόφιμα, τα φάρμακα μόνο για Έλληνες, είναι επικίνδυνα, φασιστικά και βλακώδη φαινόμενα», τόνισε ο κ. Μουζάλας. «Στο μόνο για Έλληνες, εμείς απαντάμε μόνο για ανθρώπους», συμπλήρωσε τονίζοντας ότι δεν επιτρέπεται καμία απολύτως διάκριση και παραπέμποντας στο ακόλουθο βίντεο των Ισπανών συναδέλφων τους

Νεκροί απεργοί ανθρακωρύχοι στη Νότια Αφρική από πυρά της Αστυνομίας

Πηγή: oikodomos 

Εν ψυχρώ δολοφονία!

 Οι συγκλονιστικές εικόνες του video δείχνουν τους δολοφόνους αστυνομικούς να σπέρνουν με πτώματα απεργών εργατών τη γη των ορυχείων της Μαρικάνα στη Νότια Αφρική.

 

Διαβάστε περισσότερα »

Λουτρό αίματος από τη σφαγή των απεργών εργατών ορυχείων στη Νότια Αφρική (νέες φωτογραφίες και video)

 Νέες φωτογραφίες και δύο video από τη δολοφονική επίθεση της αστυνομίας της Ν. Αφρικής στους απεργούς εργάτες ορυχείων της επαρχίας Μαρικάνα, έρχονται να προστεθούν στη χτεσινή μας ανάρτηση. Ο αριθμός των νεκρών απεργών ακόμα παραμένει άγνωστος.

 

Διαβάστε περισσότερα »

 

Πηγή: oikodomos

Δεν έχει ακόμα ανακοινωθεί επίσημα ο αριθμός των νεκρών απεργών ανθρακωρύχων από πυρά της αστυνομίας στα ορυχεία λευκόχρυσου της επαρχίας Μαρικάνα στη Νότια Αφρική. Οι απεργοί είναι συγκεντρωμένοι εκεί από μέρες και όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες, οπλισμένοι με μαχαίρια, τόξα και ακόντια.

 Εκπρόσωπος της αστυνομίας δήλωσε πως η αστυνομία απάντησε σε πυρά που δέχτηκε από τους απεργούς. Τα ειδησεογραφικά πρακτορεία κάνουν λόγο για σώματα που «κείτονται στο έδαφος» χωρίς να διευκρινίζουν τον αριθμό των νεκρών.

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα του ΒΒC οι νεκροί είναι 10, ενώ η ιστοσελίδα τηςΚαναδικής εφημερίδας National Post (από όπου και οι φωτογραφίες) τους ανεβάζει σε 18!

Εκπρόσωπος της εργατικής ένωσης που συγκάλεσε την απεργία δήλωσε  πως όταν ο πρόεδρός του προσπάθησε να πείσει τους απεργούς να σπάσουν την απεργία, αυτοί του απάντησαν πως «είναι έτοιμοι να πεθάνουν, πως δεν έχουν πρόθεση να κουνηθούν από εκεί, πως πρόκειται να στείλουν να φέρουν τα παιδιά τους μαζί» πάνω στους λόφους, όπου είναι συγκεντρωμένοι.

 

 

 

 

Strange Fruit

Πηγή://ΠαραλληλοΓράφος//

video:[Μετάφραση] [Υποτιτλισμός]

γράφει η koula…

Κάθισα να βρω πάλι εκείνο το τραγούδι που ερμηνεύει η Billie Holiday τόσο παραστατικά, που θα’λεγες ότι η ίδια είναι το δέντρο, που υπομένει τις φρικαλεότητες και το βάρος, που στέκεται εκεί ριζωμένη, μη μπορώντας να φύγει, να ξεφύγει, μένει να κοιτάζει τον όχλο μπροστά της.

Εκείνο το τραγούδι που περιγράφει τι συνέβαινε στον Αμερικανικό Νότο, τους βασανισμούς και τα λιντσαρίσματα, τις κρεμάλες που έστηναν απάνθρωποι και αιμοβόροι όχλοι εναντίον άλλων ανθρώπων, με αφορμή/δικαιολογία το διαφορετικό χρώμα του δέρματός τους και την “ανωτερότητα της φυλής” των θυτών έναντι αυτής των θυμάτων, των φανατικών όχλων που με την ανοχή ή και βοήθεια των εκπροσώπων των Αρχών, κατηγόρησαν άλλες ομάδες ανθρώπων για όλα τα κακά και στραβά που συνέβαιναν στην κοινωνία τους, που επιτέθηκαν και σε όσους θέλησαν να βοηθήσουν τα θύματα, ενώ στην πραγματικότητα η αιία ήταν ότι ήθελαν να έχουν “πάντοτε” δούλους να τους υπηρετούν, για να νιώθουν οι ίδιοι “ανώτεροι” για να καλύπτουν τα κομπλεξ τους και να μπορούν να εγκληματούν “δικαιολογημένα” εις βάρος άλλων…

Εκείνο το τραγούδι που δε χρειάζεται να ήσουν κι εσύ ένας καταπιεσμένος εκείνης της εποχής, σε εκείνη τη χώρα, για να νιώσεις τους στίχους.

Εκείνο το τραγούδι που όλες οι αισθήσεις ξυπνάνε με όσα βρίσκονται στα μάτια, το πρόσωπο και τη φωνή της Holiday.

Και αφού το βρήκα το βίντεο που έψαχνα, παρατήρησα δίπλα του (στα “προτεινόμενα”) ένα άλλο βίντεο, για την ιστορία πίσω από εκείνο το τραγούδι… για το πώς κατέληξε η Holiday να τραγουδάει σε μεγάλα κλαμπ όπου όμως δεν της επέτρεπαν να εισέρχεται από την κύρια είσοδο, μην τυχόν και ιδωθεί δίπλα στους λευκούς πελάτες, ούτε να μένει στο ίδιο ξενοδοχείο με τα υπόλοιπα (λευκά) μέλη της μπάντας, για το πώς ο Abel Meeropol συγκλονίστηκε από μια φωτογραφία λιντσαρίσματος και έγραψε τους στίχους και αργότερα τη μουσική, για το πώς μαζί έδωσαν μια διαφορετικής μορφής πάλη για τα ανθρώπινα δικαιώματα, μέσω της μουσικής και των στίχων…

Άξιζε η μετάφραση και ο υποτιτλισμός, γιατί εκείνο το “Παράξενο Φρούτο” ευδοκιμεί οπουδήποτε κι αντέχει στον χρόνο… δεν ήταν μόνο “εκεί, μακριά” και “τότε, παλιά”.

ΥΓ το πρωτότυπο βίντεο είναι παραγωγής του Daniel Meidlein και με φίλους συμπλόγκερζ τουΠαραλληλογράφου, κάναμε τη μετάφραση και τον υποτιτλισμό.

Ευχαριστώ πολύ παίδες για τη βοήθεια στο ψάξιμο, στο λίσενινγκ… και για τη συμπαράσταση!

ΥΓ2 πολλά στοιχεία και πληροφορίες έμαθα ψάχνοντας τα διάφορα ονόματα που αναφέρονται στο βίντεο, αλλά και βιογραφικά στοιχεία της Billie και του Abel κλπ αλλά και για τις ανάγκες της μετάφρασης έψαξα και ανακάλυψα πολλές νέες λέξεις…

Ένα πράγμα δεν περίμενα όταν κλίκαρα για “μετάφραση”. Το poplar tree = λεύκα…

http://youtu.be/h4ZyuULy9zs

Μετά τους χαλυβουργούς και οι Ισπανοί ανθρακωρύχοι ανέστειλαν την απεργία τους…

 

Via:e-oikodomos

Άλλη μια μεγάλη απεργία εργαζομένων που προκάλεσε αίσθηση διεθνώς έφτασε στο τέλος της. Μετά τον ηρωικό αγώνα των Ελλήνων χαλυβουργών που κράτησε 9 μήνες και οι Ισπανοί ανθρακωρύχοι, που απεργούν από τον Μάη,  αποφάσισαν «αναστολή» της απεργίας τους και στροφή σε «άλλες δράσεις διαμαρτυρίας», αφού κατήγγειλαν για εμπαιγμό την ισπανική κυβέρνηση. Καλοκαίρι 2012. Ελλάδα-Ισπανία. Κυβερνήσεις του κεφαλαίου-εργατικές διεκδικήσεις. Βίοι παράλληλοι…

Η είδηση από το ethnos.gr:

“Ανέστειλαν σήμερα τις απεργιακές κινητοποιήσεις τους οι Ισπανοί ανθρακωρύχοι, που απεργούν από τον Μάιο διαμαρτυρόμενοι για τις περικοπές της κρατικής βοήθειας, οι οποίες αποφασίστηκαν από την ισπανική κυβέρνηση για τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος. Ανακοίνωσαν παράλληλα άλλες δράσεις διαμαρτυρίας.

«Αποφασίσαμε να επαναπροσδιορίσουμε τις κινητοποιήσεις μας, γι’ αυτό οι εργαζόμενοι που έχουν οχυρωθεί σε διάφορα ορυχεία θα εξέλθουν σήμερα και αύριο από αυτά. Στις 3 Αυγούστου θα ξεκινήσει εκ νέου η λειτουργία των ορυχείων», αναφέρει σε ανακοίνωσή του το συνδικάτο UGT.

Οι ισπανοί ανθρακωρύχοι, που απεργούν από τα τέλη Μαΐου, διοργάνωναν σχεδόν καθημερινά διαδηλώσεις, οι οποίες κατέληξαν σε συγκρούσεις με την αστυνομία, ενώ κλιμακώθηκαν με την «μαύρη πορεία» που έφτασε στις 11 Ιουλίου στη Μαδρίτη αφού οι συμμετέχοντες σε αυτή διέσχισαν 400 χιλιόμετρα με τα πόδια. Την ίδια ώρα ανθρακωρύχοι είχαν οχυρωθεί σε πολλά ορυχεία στη βόρεια Ισπανία, στις περιοχές Αστούριας και Καστίγια-Λεόν.

Στην ανακοίνωσή του το UGT κατήγγειλε την έλλειψη επιθυμίας από την ισπανική κυβέρνηση «να βρεθεί μια έξοδος» από τη σύγκρουση και ζήτησε «μια συμφωνία που θα επιτρέψει τη διατήρηση της λειτουργίας των ορυχείων και των θέσεων εργασίας».

Το ισπανικό κάρβουνο είναι πιο ακριβό από αυτό που εισάγει η χώρα από το εξωτερικό και γι΄αυτό για να είναι ανταγωνιστικός ο τομέας εξαρτάται από τις κρατικές χορηγήσεις.

Για να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση η κυβέρνηση του συντηρητικού πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόι αποφάσισε φέτος να μειώσει την επιχορήγηση του τομέα από τα 301 εκατομμύρια ευρώ στα 111 εκατομμύρια ευρώ, στο πλαίσιο των μέτρων λιτότητας που υιοθέτησε.

Σύμφωνα με τα συνδικάτα αυτή η απόφαση καταδικάζει τα ορυχεία να κλείσουν με αποτέλεσμα να χαθούν 8.000 άμεσες θέσεις εργασίας και έως και 30.000 έμμεσες.

Και αν επικρατήσει σουνιτικό καθεστώς στη Συρία;

Zulfiqar*

Των Reva Bhalla και Kamran Bokhari

μετάφραση Inprecor

Η αποσκίρτηση της οικογένειας Tlass, που πήρε και δημοσιότητα την περασμένη εβδομάδα, σηματοδότησε ένα σημαντικό σημείο καμπής για το συριακό καθεστώς του Άσαντ της Συρίας.

Η οικογένεια Tlass αποτελούσε το βασικό πυλώνα σουνιτικής υποστήριξης στο καθεστώς της μειονότητας των Αλαουιτών. Ο πατριάρχης της οικογένειας, πρώην υπουργός Άμυνας Mustafa Tlass, είχε στρατηγικό, αδελφικό δεσμό με τον τέως Πρόεδρο της Συρίας Hafez al Assad. Οι δύο στρατιωτικοί υπηρέτησαν μαζί ως μέλη του κυβερνόντος κόμματος Baath στο Κάιρο από το 1958 μέχρι το 1961 όταν Συρία και Αίγυπτος είχαν ενωθεί στο πλαίσιο του οράματος του Nasser για δημιουργία μιας Ενωμένης Αραβικής Δημοκρατίας. Η κατάρρευση της απόπειρας αυτής τους οδήγησε στο να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, όπου από κοινού βοήθησαν να πάρει την εξουσία του κόμμα Baath το 1963 και άντεξαν μια μια ιδιαίτερα βίαιη περίοδο πραξικοπημάτων, εκκαθαρίσεων, αντι-πραξικοπημάτων κατά την δεκαετία του ’60.

Με τον Tlass να βρίσκεται σταθερά και σιωπηλά στο πλευρό του, ο Hafez οργάνωσε ένα αιματηρό πραξικόπημα και τοποθέτηση τον Tlass στη θέση του υπουργού Άμυνας το 1970. Έκτοτε, ο Tlass αποτελούσε το σύμβολο της παλιάς φρουράς του συριακού καθεστώτος. Χωρίς την, τύπου νονού της μαφίας, στήριξη του Tlass, αμφισβητείται το κατά πόσο ο Bashar al Assad, ένας πολιτικός αρχάριος, θα είχε καταφέρει να εδραιώσει την εξουσία του επί του καθεστώτος το 2000 όταν πέθανε ο πατέρας του. Δια μέσου των εκτεταμένων στρατιωτικών και επιχειρηματικών διασυνδέσεων της οικογένειας Tlass, ο δεσμός ανάμεσα σε Σουνίτες και Αλαουίτες διατηρήθηκε επί δεκαετίες στα υψηλότερα κλιμάκια του καθεστώτος. Το αίμα όμως παίζει βαρύνουσα σημασία στην πολιτική των φατριών, και όταν σουνιτικό αίμα άρχισε να χύνεται στους δρόμους της Συρίας κατά τη διάρκεια της τρέχουσας εξέγερσης, η οικογένεια Tlass το πιθανότερο είναι ότι ένιωσε να πιέζεται για να σταθεί στο πλευρό των Σουνιτών. Ίσως πιο σημαντικό από αυτό, να είναι το ότι η οικογένεια Tlass εκτίμησε ότι είχε έρθει η ώρα να προχωρήσει σε κάποια κίνηση πριν κληθεί να πληρώσει το τίμημα για τη συμμαχία της με το καθεστώς. Όποιο και αν ήταν το πραγματικό και πρωταρχικό κίνητρο της απόφασης, η επιλογή της οικογένειας Tlass να σπάσει μια συνεργασία δεκαετιών με την οικογένεια al Assad αύξησε την πίεση και σε άλλα εξέχοντα μέλη της στρατιωτικής και επιχειρηματικής κοινότητας της χώρας να διαλέξουν πλευρά.

Όπως εξηγούσε ένας οξύνους παρατηρητής της συριακής διαμάχης, το καθεστώς al Assad μοιάζει με ένα ανακατεμένο κομμάτι πάγου. Ο Αλαουίτικος πυρήνας του κομματιού είναι παγωμένος και ανέγγιχτος καθώς οι μειονότητες φοβούνται τις συνέπειες που θα υπάρξουν αν χάσουν την εξουσία και την κερδίσει η σουνιτική πλειοψηφία. Δεν έχουμε ακόμη δει ούτε μαζικές αποσκιρτήσεις, ούτε κάποιου είδους κατάρρευση σε επίπεδο διοίκησης και ελέγχου μέσα στο στρατό, η οποία θα μπορούσε υποθετικά να οδηγήσει σε αποκόλληση μεγάλων κομματιών πάγου. Όμως, τα σουνιτικά δίκτυα ελέγχου γύρω από τον πυρήνα, τα δίκτυα αυτά που καθιστούσαν δυνατή τη λειτουργία της κρατικής μηχανής έχουν αρχίσει σταδιακά να λιώνουν. Όσο περισσότερο αυτό το κομμάτι πάγου λιώνει, τόσο πιο εύθραυστο γίνεται και τόσο πιθανότερο είναι να δούμε ρωγμές ολοένα και πιο κοντά στον πυρήνα. Φτάνοντας σε ένα τέτοιο σημείο, τόσο μεγαλύτερη γίνεται η πιθανότητα να πάρει σάρκα και οστά το σενάριο της πραγματοποίησης ενός «πραξικοπήματος» εντός του καθεστώτος, δηλαδή από πρόσωπα που σήμερα παραμένουν στο πλευρό του al Assad αλλά δεν θα επιλέξουν να πέσουν και στο γκρεμό μαζί του.

Κολομβία:Η αλήθεια πρέπει να λάμψει-Miguel Ángel Beltrán

Πηγή:Τhe Prisma

Συνέντευξη στη Miriam Valero

 Η ιστορία του έκανε τον γύρο του κόσμου. Θύμα πλεκτάνης και κατηγορούμενος για συμμετοχή στην αντάρτικη οργάνωση FARC ,ως ηγετικό μέλος, εξέτισε ποινή φυλάκισης δύο ετών. Ήταν αθώος. Ελεύθερος , τώρα πια, μιλάει  για την εμπειρία του και τη δίωξη που υπέστη  εξαιτίας της κριτικής του στην κυβέρνηση, σχετικά με τις εσωτερικές πολιτικές συγκρούσεις στην Κολομβία.

Όταν  κοιτάζεις τον Miguel Angel,  μπορείς να νιώσεις τη δύναμη του πνεύματός του, αλλά τα μάτια του δεν μπορούν να κρύψουν το μαρτύριο που πέρασε.

Κοινωνιολόγος και καθηγητής στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Κολομβίας  , ο 48χρονος Miguel Ángel Beltrán,συνελήφθη και φυλακίστηκε το Μάη του 2009. Κατηγορήθηκε ότι ήταν ο ‘’Jaime Cienfuegos’’, ηγετικό στέλεχος της FARC.

 Η υπόθεση Beltran απασχόλησε τα ΜΜΕ και έγινε πρωτοσέλιδο διεθνώς , ως μία από τις χειρότερες υποθέσεις πολιτικών διώξεων  στην Κολομβία.  Μετά από δυο χρόνια στις φυλακές La Pitocaστην Bogota,  ο Miguel Angel ,κατηγορούμενος για πρόκληση εξέγερσης και σύσταση εγκληματικής οργάνωσης, κρίθηκε αθώος.

Οι αποδείξεις εναντίον του είχαν κατασκευαστεί. Σύμφωνα με την κυβέρνηση, βρέθηκαν σε έναν υπολογιστή, του οποίου κάτοχος ήταν ο αντάρτης ηγέτης  Raul Reyes, που σκοτώθηκε στα σύνορα του Εκουαδόρ, κατά την επιχείρηση Phoenix, επί προεδρίας Alvaro Uribe.

Μετά τον θάνατο του Reyes, η κυβέρνηση χρησιμοποίησε τις πληροφορίες, που ήταν αποθηκευμένες στον υπολογιστή του για να κατηγορήσει Κολομβιανούς- των οποίων τα ονόματα υποτίθεται πως βρέθηκαν εκεί-ότι ενεπλάκησαν σε επιθέσεις κατά της εθνικής ασφάλειας

Μεταξύ αυτών ήταν και πολύ γνωστά-κι εξίσου αθώα-πρόσωπα , όπως ο πρώην γερουσιαστής  Piedad Cordoba, τα μέλη του Κογκρέσου  Wilson Borja, Carlos Lozano, και άλλοι , συμπεριλαμβανομένων των Προέδρων της Βενεζουέλα και του Εκουαδόρ, Hugo Chávezκαι Rafael Correa.

Ο Beltran κατηγορήθηκε για τακτική επαφή με τον Reyes, αλλά οι αποδείξεις που προσκομίστηκαν για να στηρίξουν την κατηγορία ήταν αρχεία του Word(που εύκολα παραποιούνται), με αποτέλεσμα το Ανώτατο Δικαστήριο της Κολομβίας να μην τα δεχτεί ως βάσιμες αποδείξεις.

Ο Beltran διαμαρτυρήθηκε έντονα για επίθεση και καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε βάρος του, κατά την διάρκεια της φυλάκισής του. Υποστηρίζει ότι η όλη διαδικασία της δίωξής του οφείλεται στις  εκπεφρασμένες  απόψεις του ενάντια  στην πολιτική της  κολομβιανής κυβέρνησης .

Για όλα αυτά, αλλά και για την κατάσταση στην Κολομβία, μετά από 60 χρόνια πολιτικών αναταραχών και συγκρούσεων, μίλησε αποκλειστικά στο The Prisma,κατά την διάρκεια της επισκέψεώς του, στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Βιβλίο: »Στρατολογημένοι στο Λονδίνο»- Ο μυστικός πόλεμος κατά του απαρτχάιντ

   

London Recruits – The Secret War Against Apartheid

 Authors: Edited by Ken Keable (CPB) with an introduction by Ronnie Kasrils (SACP) and a foreword by Pallo Jordan (ANC

Published By:The Merlin Press Ltd,UK

 

Τρίτη συνάντηση «Φίλων της Συρίας» στο Παρίσι

Δεν συμμετέχουν Ρωσία και Κίνα ενώ εντείνεται η διαπάλη μεταξύ των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, που θέλουν να ελέγξουν για τα συμφέροντά τους την κρίσιμη γεωστρατηγικά περιοχή.

Πηγή: ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΔΑΜΑΣΚΟΣ…

Χωρίς ρωσική και κινεζική εκπροσώπηση συνέρχεται σήμερα στο Παρίσι, για τρίτη φορά, η λεγόμενη ομάδα των «Φίλων της Συρίας», δηλαδή των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, των περιφερειακών χωρών, και των όποιων δορυφόρων τους, έχουν συνταχθεί, σχεδόν ανοιχτά, με τη συριακή αντιπολίτευση. Παρά τις διπλωματικές κινήσεις εντυπωσιασμού, πάντως, ελάχιστα πράγματα αναμένονται από τη συνάντηση αυτή, αφού οι ιμπεριαλιστικές πιέσεις προς την κατακερματισμένη συριακή αντιπολίτευση να ενωθεί σε ενιαίο μέτωπο για να αξιοποιηθεί αλά Λιβύη, δεν έφεραν αποτελέσματα ούτε κατά την πρόσφατη συνάντηση στο Κάιρο.

Την ελληνική κυβέρνηση, που εναρμονισμένη με τα ιμπεριαλιστικά σχέδια σπεύδει να διεκδικήσει για λογαριασμό της αστικής τάξης ρόλο στο ανά διαμόρφωση σκηνικό στην Μέση Ανατολή, θα εκπροσωπήσει ο ΓΓ του υπουργείου Εξωτερικών, Ι. Α. Ζέπος.

Οπως έγινε γνωστό στη γαλλική πρωτεύουσα μεταβαίνει η Αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον ενώ Γερμανοί διπλωμάτες εξέφραζαν τη «λύπη τους» για την απόφαση της Κίνας και κυρίως της Ρωσίας να μη συμμετάσχει. Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών, από την άλλη, επαναλάμβανε ότι η ομάδα των «Φίλων της Συρίας» μη όντας αμερόληπτη και υιοθετώντας τις θέσεις της αντιπολίτευσης, υποσκάπτει ανοιχτά τις προσπάθειες αποκλιμάκωσης που έχει εκπονήσει ο Κόφι Ανάν, ως ειδικός απεσταλμένος του ΟΗΕ και του Αραβικού Συνδέσμου, ενώ διέψευσε ως «γελοιότητες» τις φήμες ότι η Μόσχα προτίθεται να δώσει «πολιτικό άσυλο» στον Ασαντ προκειμένου να αποχωρήσει από την εξουσία και να δρομολογηθεί η πολιτική μετάβαση που πρότεινε ο Ανάν.

Ο Λαβρόφ, μετά από συνάντηση με τον Γερμανό ομόλογό του, επέμεινε ότι μόνο οι Σύροι θα αποφασίσουν ποιος θα ηγηθεί της χώρας, κάτι που χθες δήλωσε και ο Ιρανός Πρόεδρος Αχμαντινετζάντ κατηγορώντας τις ΗΠΑ και άλλες δυτικές δυνάμεις ότι «προσπαθούν να επιβάλλουν τις θέσεις τους».

Φήμες για αποσκίρτηση διοικητή της Προεδρικής Φρουράς

Εντός Συρίας, πάντως, η κύρια είδηση, εκτός από τις συνεχιζόμενες κυβερνητικές επιχειρήσεις σε Χομς και άλλες πόλεις στο βορρά, είναι η πιθανολογούμενη αποσκίρτηση του ταξίαρχου Μανάφ Τλας, διοικητή ταξιαρχίας της Προεδρικής Φρουράς. Εάν επιβεβαιωθεί, θα πρόκειται για την σημαντικότερη λιποταξία η οποία είναι σχεδόν βέβαιο ότι εκφράζει κάτι περισσότερο από την ενέργεια του ίδιου του Τλας, ο οποίος είναι προσωπικός φίλος του Προέδρου Ασαντ και μέλος του στενότερου κύκλου της στρατιωτικής ηγεσίας, και το βέβαιο είναι ότι σηματοδοτεί ένα πρώτο πραγματικό ρήγμα στις γραμμές του στρατού.

»Η Ελευσίνα είναι ο αγώνας των Άοπλων που αψηφούν τους Εφοπλιστές »- Ζακ Λακαριέρ*

Πήγα στην Ελευσίνα το 1950, κατά το δεύτερο ταξίδι μου στην Ελλάδα. Τα Μυστήρια – ή μάλλον η σκιά τους – με προσέλκυαν ακόμη. Δεν είχα αδειάσει την ψυχή μου απ’ τους νεκρούς θεούς που κατοικούσαν το χώρο…

Κι έγραψα τότε αυτό το ποίημα :

Ενα ακρωτηριασμένο άλογο παραφυλάει την άφιξη πομπών που πια δε θα ξανάρθουν.
Άλλοι θαρθούν, ντυμένοι μ’ άσπρες μπλούζες,
Μηχανικοί, εργάτες, αδιάφοροι για τούτα τα μυστήρια.
Και τα εργοστάσια να ξεφωνίζουν την ίδια πάντα ώρα κάθε βράδυ
την άφιξη της πομπής των σκιών
Και τα μυστικά τα χαμένα στα μάτια ενός αλόγου
που ξενυχτάει τον ίδιο του τον θάνατο.

……………………

Το 1982 ξαναγύρισα στην Ελευσίνα. Τριάντα δύο χρόνια για να γυμνώσουν ένα τόπο από τη μνήμη του. Τα εργοστάσια έχουν πολλαπλασιαστεί καθώς και τα διυλιστήρια, τα ναυπηγεία, οι καπνιές, τα μιάσματα , οι κηλίδες του πετρελαίου κάτω στη θάλασσα.

Η Ελευσίνα, σήμερα, είναι οι επιγραφές που λένε: ΝΕΡΑ ΜΟΛΥΣΜΕΝΑ.

Η Ελευσίνα ,σήμερα, είναι τάνκερ, δοκάρια , παλιοσίδερα , κάργκο που ψυχορραγούν , νεκροταφείο για στραγγαλισμένες γοργόνες, θαμμένες μέσα στο μαζούτ Νηρηίδες.

Αλλά είναι ,επίσης, η ελπίδα εκείνων που θέλουν να ζήσουν εδώ τη μάχη των αυτόχθονων ενάντια στα τέρατα της θάλασσας , τον αγώνα των Άοπλων που αψηφούν τους Εφοπλιστές .

Στην Ελευσίνα είδα μια γυναίκα να ποτίζει στο μπαλκόνι της τις μπουκαμβίλιες και να ξορκίζει το μέλλον.

Είδα λουλούδια να βλασταίνουν πάνω στις στείρες μέρες .

Στην Ελευσίνα είδα τη μάχη του αληθινού μέλλοντος ενάντια στο κάλπικο παρόν.

(Ζακ Λακαριέρ:Ερωτικό Λεξικό της Ελλάδας, εκδ.Χατζηνικολή, 2001)

ΚΥΠΡΟΣ:Εφιάλτης και για το Κυπριακό ο Μηχανισμός-Γ.Δελαστίκ, Λ.Βατικιώτης

Από την εφημερίδα »Ο Φιλελεύθερος»

Θα υπαχθεί η Κύπρος στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης ή όχι; Κι αν ναι, ποιες θα είναι οι συνέπειες για την κυπριακή οικονομία και -κυριότατα- την κοινωνία; Σε αυτά τα ερωτήματα απαντούν μέσω του άρθρου τους στον “Φιλελεύθερο” δύο αναλυτές από την Ελλάδα. Ο γνωστός δημοσιογράφος Γιώργος Δελαστίκ, αλλά και ο έγκριτος οικονομολόγος Λεωνίδας Βατικιώτης, γράφουν και συμβουλεύουν τους ιθύνοντες στην Κύπρο, με την εμπειρία της Ελλάδας, αλλά και τις γνώσεις τους για την οικονομία και τις διεθνείς σχέσεις.

1.Ολέθριο το Μνημόνιο

Του Γιώργου Δελαστίκ

»Με την Κύπρο και την Ελλάδα υπό καθεστώς Μνημονίου, οι προοπτικές για το Κυπριακό είναι εφιαλτικές»

Από τον τρόπο που γίνεται η συζήτηση περί προσφυγής της Κυπριακής Δημοκρατίας στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Στήριξης (EFSF) προκειμένου να επιτευχθεί η ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού συστήματος της χώρας, δημιουργείται η εντύπωση ότι οι Κύπριοι δεν έχουν κατανοήσει πόσο ολέθριες συνέπειες θα είχε για την Κύπρο και το λαό της η υπαγωγή της σε καθεστώς Μνημονίου που θα της επέβαλλε η ΕΕ σε μια τέτοια περίπτωση.

Η ελπίδα ότι η Λευκωσία μπορεί να λύσει τα δημοσιονομικά της προβλήματα με δάνειο από τη Ρωσία και τα προβλήματα του χρηματοπιστωτικού συστήματος με δάνειο από την ΕΕ χωρίς την επιβολή μνημονίου, είναι αβάσιμη.Πόσω μάλλον που η Κύπρος υποφέρει από την ίδια “ασθένεια” που είχε και η Ιρλανδία: ο τραπεζικός τομέας έχει κύκλο εργασιών που υπερβαίνει κατά πολύ το ΑΕΠ της χώρας! Για να γίνουμε σαφέστεροι, το ΑΕΠ της Κυπριακής Δημοκρατίας ανήλθε το 2011 στα 17,8 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ οι συνολικές καταθέσεις στις κυπριακές τράπεζες στο τέλος Απριλίου του 2012 ξεπέρασαν τα 71,6 δισ. ευρώ. Τετραπλάσιες δηλαδή οι καταθέσεις από το ΑΕΠ!

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι  το κυπριακό κράτος αδυνατεί παντελώς να καλύψει με δικά του μέσα ενδεχόμενες και απευκταίες ζημιές των τραπεζών της Κύπρου. Η στενή αλληλεξάρτηση Ελλάδας και Κύπρου στον τραπεζικό τομέα μπορεί να έδωσε τεράστια ώθηση στις κυπριακές τράπεζες τα προηγούμενα χρόνια, αλλά τώρα πλέον η σχέση αυτή απειλεί να γίνει θηλιά στο λαιμό της ίδιας της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Έχουμε πλήρη επίγνωση του γεγονότος ότι το “κούρεμα” των ελληνικών ομολόγων είναι αυτό που προκάλεσε την υφιστάμενη κρίση ανακεφαλαιοποίησης των κυπριακών τραπεζών, οι οποίες έχασαν έτσι εν μία νυκτί 3 δισ. ευρώ εξαιτίας ελληνικών ομολόγων που είχανστην κατοχή τους!

Αν η Ελλάδα χρεοκοπήσει, τότε αναπότρεπτα θα οδηγήσει στο βάραθρο και την Κυπριακή οικονομία γιατί οι κυπριακές τράπεζες έχουν χορηγήσει σε Έλληνες πελάτες τους δάνεια συνολικού ύψους περίπου 23 δισ. ευρώ που ισοδυναμούν με το… 130% του ΑΕΠ της Κύπρου! Αν καταστεί αδύνατον να εξυπηρετηθούν τα δάνεια αυτά λόγω ελληνικής χρεοκοπίας το κυπριακό τραπεζικό σύστημα θα τιναχθεί στον αέρα.

Οι πιέσεις που ασκούν οι Βρυξέλλες προς τη Λευκωσία για άμεση προσφυγή της Κυπριακής Δημοκρατίας στον μηχανισμό οικονομικής διάσωσης (EFSF) δεν πηγάζουν από την επιθυμία σωτηρίας του κυπριακού τραπεζικού συστήματος, αλλά από την πρόθεση ελέγχου του και πέρασμά του ουσιαστικά στα χέρια των Ευρωπαίων.Κάτι τέτοιο θα έχει σοβαρότατες οικονομικές συνέπειες, καθώς θα βλάψει βαρύτατα τις προνομιακές σχέσης της Κύπρου με τη Ρωσία και κάποιες από τις χώρες του πρώην “υπαρκτού σοσιαλισμού” στον χρηματοπιστωτικό τομέα. Σχέσεις οι οποίες είναι εντονότατα επωφελείς για την οικονομία της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Το κρισιμότερο όμως είναι ότι με την Κύπρο και την Ελλάδα υπό καθεστώς Μνημονίου, με δραστικά περιορισμένη δηλαδή όχι μόνο την οικονομική αλλά και την εθνική τους κυριαρχία και το διεθνές τους κύρος εκμηδενισμένο, οι προοπτικές για το Κυπριακό είναι εφιαλτικές.

Οι ηγετικοί κύκλοι της ΕΕ θα επιδιώξουν να επιβάλουν λύση του Κυπριακού ευνοϊκή για την Τουρκία και οι δυνατότητες αντίστασης Αθήνας και Λευκωσίας θα είναι πλέον πολύ μικρότερες. Αν θυμηθούμε τη στάση της ΕΕ το 2004 απέναντι στο Σχέδιο Ανάν που απέρριψαν συντριπτικά οι Ελληνοκύπριοι, θα καταλάβουμε τους θανάσιμους κινδύνους που ελλοχεύουν, αν η Κύπρος υπαχθεί σε καθεστώς Μνημονίου.

2. Η αρχή του τέλους της Κυπριακής Δημοκρατίας

του Λεωνίδα Βατικιώτη

»Εφιάλτης χωρίς τέλος, με τη μια δανειοδότηση  να διαδέχεται την άλλη»

Κόλαφος για την Κυπριακή Δημοκρατία κι αρχή του τέλους της θα αποδειχθεί η προσφυγή στον Μηχανισμό Διάσωσης, την οποία επιζητούν επιμόνως οι Βρυξέλλες, παρότι αποδεδειγμένα πλέον υφίστανται κι άλλες πηγές εύρεσης δανειακών κεφαλαίων.

Η δανειοδότηση της Κύπρου από τον Μηχανισμό Διάσωσης με την ταυτόχρονη επιβολή αιματηρών προγραμμάτων λιτότητας που αποτελούν απαρέγκλιτο όρο κι αναγκαίο συνοδευτικό θα προκαλέσει μια άνευ προηγουμένου όξυνση του κοινωνικού ζητήματος και διάρρηξη του κοινωνικού συμβολαίου. Μια ματιά σε ό,τι συμβαίνει στην Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ιρλανδία την τελευταία διετία είναι αρκετή: Ραγδαία αύξηση της ανεργίας, επέκταση της φτώχειας, αρνητικοί ρυθμοί μεγέθυνσης του ΑΕΠ και διάψευση κάθε προσδοκίας ανάκαμψης της οικονομίας ή ταχείας επιστροφής στις αγορές. Εφιάλτης χωρίς τέλος με την μια δανειοδότηση να διαδέχεται την άλλη καθώς η λιτότητα τροφοδοτεί μια αρνητική σπείρα ύφεσης, φτώχειας, πτώσης των δημοσίων εσόδων και δημοσιονομικής απόκλισης που επιχειρείται να αντιμετωπιστεί με νέα μέτρα τα οποία αναπαράγουν το αδιέξοδο. Κι όλα αυτά για χάρη μιας τράπεζας!

Τα διακυβεύματα για την Κύπρο ωστόσο είναι πολύ πιο σημαντικά, καθώς άπτονται των εθνικών θεμάτων. Η υποβάθμιση και η εθνική ταπείνωση που θα ακολουθήσουν την οικονομική κατοχή θα αποδειχθούν κερκόπορτα για την επιβολή ενός νέου φιλοτουρκικού Σχεδίου Ανάν ή την επαναφορά του προηγούμενου που με συντριπτική πλειοψηφία απέρριψε ο κυπριακός λαός.

Άμεση απελευθέρωση των 5 κουβανών πατριωτών

Την άμεση απελευθέρωση των κουβανών πατριωτών Αντόνιο Γκερρέρο, Φερνάντο Γκονζάλες, Ραμόν Λαμπανίνιο, Χερνάντο Ερνάντες και Ρενέ Γκονζάλες που κρατούνται σχεδόν 14 χρόνια σε φυλακές υψίστης ασφαλείας των ΗΠΑ ζητούν από τον πρόεδρο των ΗΠΑ 14 έλληνες πανεπιστημιακοί καθηγητές.

Στην επιστολή τους προς τον Μπάρακ Ομπάμα, οι έλληνες καθηγητές σημειώνουν:

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΩΝ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΩΝ ΜΠΑΡΑΚ ΟΜΠΑΜΑ

Τις 12 του Σεπτέμβρη 2012 συμπληρώνται δεκατέσσερα χρόνια παράνομης και αυθαίρετης κράτησης των πέντε Κουβανών πατριωτών στις ΗΠΑ.

Οι Αντονιο Γκερρέρο, Φερνάντο Γκονζάλες, Ραμόν Λαμπανίνιο, Χερνάντο Ερνάντες και Ρενέ Γκονζάλες είχαν ως αποστολή τη συλλογή πληροφοριών μόνο ανάμεσα στην τρομοκρατική αντικουβανική μαφία που δρα στις ΗΠΑ, με σκοπό τη ματαίωση των σχεδιαζόμενων πράξεων δολιοφθοράς που προετοίμαζε εναντίον της πατρίδας τους. Το 1998 το FBI προέβη στη σύλληψή τους με την κατηγορία της «Συνωμοσίας για Κατασκοπεία» και της εισόδου στη χώρα με τη χρήση πλαστών εγγράφων. Όλοι καταδικάστηκαν στις υψηλότερες προβλεπόμενες ποινές μέχρι και δύο φορές σε ισόβια κάθειρξη και οδηγήθηκαν στη συνέχεια σε φυλακές «υψίστης ασφαλείας» πέντε διαφορετικών πολιτειών της χώρας. Οι αιτήσεις παροχής βίζας των συζύγων των δύο από τους πέντε κρατούμενους προκειμένου να τους επισκεφθούν απορρίφθηκαν κατ’ επανάληψη. Παραμένουν στη φυλακή παρά το γεγονός ότι έχει καταπέσει πλήρως το κατηγορητήριο.

Καταγγέλλουμε τις αυθαίρετες και αντίθετες με τους Διεθνείς Κανόνες Δικαιωμάτων του Ανθρώπου συνθήκες σύλληψης, κράτησης, διεξαγωγής των δικών, φυλάκισης και ποινών που τους επιβλήθηκαν.

Απαιτούμε την άμεση αποφυλάκιση των πέντε Κουβανών πατριωτών.

20 Ιουνίου: Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων

Ποιος θυμάται το Νταντάμπ;*

Πηγή: TVXS

Της Ρεβέκας  Παπαδοπούλου

Η Αμίνα έφτασε στο Νταντάμπ το 1992, όταν ήταν ενός έτους. Γεννημένη στο Αφμαντόου της Σομαλίας, έφυγε από τη χώρα της για να γλιτώσει από τη βία, την ξηρασία και την έλλειψη τροφής. Στον καταυλισμό των προσφύγων συγκατοικεί με τον άντρα της, την μικρή της κόρη και άλλα 12 μέλη της εκτεταμένης οικογένειάς της.

Η Αμίνα πιστεύει ότι πολλά θα μπορούσαν να γίνουν για να βελτιωθεί η κατάσταση στα στρατόπεδα: ο συνωστισμός, η έλλειψη νερού και τροφής, η κατάσταση των καταλυμάτων, οι ελάχιστα εκπαιδευμένοι δάσκαλοι στα δημοτικά σχολεία των καταυλισμών… Συχνά φοβάται που ζει εδώ: οι επιθέσεις από ληστές, οι λεηλασίες και οι βιασμοί είναι καθημερινότητα.

Εδώ και 20 χρόνια δεν βγήκε ποτέ από τον καταυλισμό. Πιστεύει ότι αν είχε καταφέρει να συνεχίσει την εκπαίδευσή της θα είχε ένα καλύτερο μέλλον. Τώρα, η μόνη της ελπίδα είναι να καταφέρει να εγκατασταθεί σε μια άλλη χώρα.

Εδώ και δύο δεκαετίες, η Σομαλία ταλανίζεται από εσωτερικές ένοπλες συγκρούσεις. Η ξηρασία και η εντεινόμενη από το 2011 βία απλώς ήρθαν να επιδεινώσουν μια ήδη απελπιστική κατάσταση. Εκατοντάδες χιλιάδες Σομαλοί εκτοπίζονται μέσα στην ίδια τους τη χώρα ή διαφεύγουν σε γειτονικές χώρες για να γλιτώσουν.

Το 2011, περίπου 200.000 άνθρωποι έφτασαν στο Νταντάμπ, σε μια βορειοανατολική επαρχία της Κένυας, ανεβάζοντας τον πληθυσμό των καταυλισμών που υπάρχουν εκεί σχεδόν στο μισό εκατομμύριο. Οι καταυλισμοί αυτοί αποδείχθηκαν εξαιρετικά ανεπαρκείς για να υποστηρίξουν μια τόσο πολυάριθμη εισροή ανθρώπων. Ως εκ τούτου, οι περισσότεροι νεοαφιχθέντες υπέφεραν από σοβαρότατη έλλειψη νερού, τροφής, καταλύματος και ιατρικής περίθαλψης. Μόνο από ον Ιούλιο κατάφεραν οι ανθρωπιστικές οργανώσεις να ανταποκριθούν σωστά στις τεράστιες ανάγκες των προσφύγων.

Αλλά και μετά ακόμη, εκδηλώθηκαν επιδημίες ιλαράς και χολέρας, με περισσότερα από 1500 κρούσματα ιλαράς μεταξύ των προσφύγων, όλων των ηλικιών. Στο πρόγραμμα ψυχικής υγείας των Γιατρών Χωρίς Σύνορα –ένα από τα πολλά προγράμματα που λειτουργεί η οργάνωση στο Nταντάμπ- έλαβαν περίθαλψη περισσότεροι από 1500 ασθενείς ενώ σήμερα διεξάγονται περισσότερες από 700 εξετάσεις ψυχικής υγείας κάθε μήνα.

Η Ελλάδα και η κρίση της Ευρωζώνης-Κώστας Λαπαβίτσας

Ο Κώστας Λαπαβίτσας απαντάει σε ερωτήσεις για την Ελλάδα

και την κρίση της Ευρωζώνης

 Πηγή: The Guardian

 Γιατί είναι η Ελλάδα σε μια τέτοια καταστροφική κατάσταση; Ποιος, μεταξύ των Βρυξελλών, των τραπεζιτών, των πολιτικών και του λαού, είναι πραγματικά υπεύθυνος; Ποια είναι η λιγότερο κακή επιλογή: παραμονή στη ζώνη του ευρώ, ή η ελληνική έξοδος;

Για τρία χρόνια τώρα, τα δεινά της Ελλάδας – και η διεθνής αντίδραση σε αυτά- έχει κυριαρχήσει στα πρωτοσέλιδα. Υπολογίζεται ότι το ένα τρίτο του ελληνικού πληθυσμού ζει σήμερα κάτω από το όριο της φτώχειας. Κατακόρυφη πτώση των μισθών και των συντάξεων, ατελείωτες αυξήσεις φόρων και ολοένα μεγαλύτερες περικοπές των δαπανών έχουν σπρώξει τη χώρα στο χείλος της οικονομικής και κοινωνικής κατάρρευσης.

Οι ουρές για τα συσσίτια μεγαλώνουν. Ο αριθμός των αστέγων αυξάνεται καθημερινά. Αναγκαία φάρμακα λείπουν όλο και περισσότερο. Πολλοί Έλληνες υποφέρουν όπως δεν υπέφεραν ποτέ, πέρα από περιόδους πολέμου. Όμως πόσο μπορούμε πραγματικά να κατανοήσουμε τους λόγους αυτής της κρίσης – και τις πιθανές λύσεις για αυτό;

Καθώς η Ελλάδα οδεύει προς τις εκλογές που θα μπορούσαν να καθορίσουν όχι μόνο το δικό της μέλλον, αλλά και το ενιαίο νόμισμα και τις προοπτικές της πανευρωπαϊκής ανάκαμψης, σας ζητήσαμε να στείλετε τις ερωτήσεις σας για τον Κώστα Λαπαβίτσα, καθηγητή Οικονομικών στο SOAS, ριζοσπάστη και γνωστό σχολιαστή στα μέσα ενημέρωσης, και συγγραφέα του “Κρίση στην Ευρωζώνη”. Δεν κρύβει το γεγονός ότι πιστεύει πως η Ελλάδα πρέπει να μειώσει τα χρέη της και να αποχωρήσει από το ευρώ, και επίσης υποστηρίζει ότι η ευρύτερη ευρωπαϊκή λιτότητα είναι αντιπαραγωγική και είναι πιθανό να οδηγήσει σε μια μεγαλύτερη και βαθύτερη ύφεση και στο τέλος της νομισματικής ένωσης. Εν τέλει ο ίδιος πιστεύει ότι οι λαοί της Ευρώπης πρέπει να αποκτήσουν δημοκρατικό έλεγχο στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματά τους, και να διασφαλίσουν ότι αναδιαρθρώνονται προς το συμφέρον του λαού και όχι των τραπεζών.

Για την καλυφθεί όσο περισσότερο γίνεται το θέμα, οι σχεδόν 100 ερωτήσεις σας έχουν συμπυκνωθεί σε 10, οι οποίες ευελπιστούμε ότι θα καλύψουν την πλειονότητα των θεμάτων και τις ανησυχίες που θίξατε.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΠΕΡΑΜΑΤΟΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ

ΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΔΙΚΗ  ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ

 ΟΛΟΙ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 16 ΙΟΥΝΗ ΣΤΙΣ 11.30 π.μ

 ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΗΡΩΩΝ στο ΠΕΡΑΜΑ

Περαματιώτη Περαματιώτισσα,

Με αφορμή την εγκληματική επίθεση σε σπίτι μετανάστη συμπολίτη μας, καταδικάζουμε τις φασιστικές ιδέες, απόψεις και πράξεις, όπως αυτές εκφράζονται και από το ναζιστικό κόμμα της Χρυσής Αυγής.

Ο ναζισμός (γερμανικός φασισμός) αποτελεί ένα ιδεολογικό σύστημα αξιών που στηρίζεται στη μισαλλοδοξία, τη βία και στο πρόσφατο παρελθόν αποτέλεσε την αιτία να αιματοκυλιστούν λαοί ολόκληροι.

Η δολοφονική αυτή επίθεση δεν προσφέρει καμία υπηρεσία στον περαματιώτικο λαό. Το μαγαζί του Αχμέτ δεν αποτελούσε κίνδυνο για κανένα συμπολίτη μας. Η πολιτική λογική που ενοχοποιεί τους μετανάστες για την οικονομική κρίση και για όλα τα προβλήματα που μαστίζουν την ελληνική κοινωνία σήμερα, αποτελεί άλλοθι για τα πραγματικά αίτια και τους ενόχους. Εμείς οι Περαματιώτες άλλωστε είμαστε παιδιά προσφύγων και εσωτερικών μεταναστών που αναζήτησαν εδώ μια καλύτερη ζωή. Το Πέραμα πάντα συμβίωνε με τη διαφορετικότητα. Οι πρακτικές αυτές σκοπεύουν στην εδραίωση του φόβου και μιας μόνιμης απειλής ενάντια σε κάθε ελεύθερη σκέψη και δράση.

Στρέφεται ενάντια στους μετανάστες, τους ομοφυλόφιλους, τους «ρομά», τους κομμουνιστές, τους αναρχικούς, τους απεργούς και σε όποιον διαφοροποιείται από τα ολοκληρωτικά τους ιδεολογήματα. Οι Έλληνες νεοναζί της Χρυσής Αυγής βαδίζουν σταθερά πάνω στις ιδεολογικές απόψεις που έχει επιβάλει ο ναζισμός.

Εύκολα κανείς μπορεί να διαπιστώσει ότι οι ιδέες τους βασίζονται σε γενικεύσεις, που στοχεύουν στην αλλοίωση της πραγματικότητας. Η άνοδος αυτών των απόψεων ιστορικά ταυτίζεται με μεγάλες οικονομικές και πολιτικές κρίσεις, βρίσκοντας έδαφος σε ανθρώπους που βιώνουν δύσκολες συνθήκες επιβίωσης.

Αυτές τις ιδέες που έρχονται σε αντίθεση με τα ανθρώπινα δικαιώματα, κουρελιάζουν τη διαφορετικότητα, σπέρνουν το μίσος και το φόβο χωρίς καμία διάκριση η ιστορία τις έχει καταδικάσει.

Σήμερα εμείς οι αντιφασίστες πολίτες όπως στην κατοχή και την αντίσταση, καθώς και κατά τη διάρκεια της επτάχρονης δικτατορίας, καλούμαστε να αντιπαλέψουμε αυτές τις ιδέες μέσα στην κοινωνία. Απέναντί τους έχουμε να αντιπαρατάξουμε τις αξίες της δημοκρατίας και της ελευθερίας της σκέψης, το δικαίωμα στην διαφορετικότητα, την αλληλεγγύη για όλους, την κοινωνία των ίσων και των όλων.

Αποχαιρετισμός στον Τεόφιλο Στίβενσον Λόρενς

 Teοfilo Stevenson Lawrence, 1952-2012

Αποχαιρετισμός στον Κουβανό ήρωα των παιδικών μου χρόνων

Πηγή: Οικοδόμος

Τα παιδιά έχουν πάντα ανάγκη από ήρωες-πρότυπα. Και αν δεν τους συναντήσουν τους πλάθουν στη φαντασία τους. Στον αθλητισμό οι ήρωες κατασκευάζονται τα τελευταία χρόνια από τη βιομηχανία του θεάματος και τους «χορηγούς» με σχετική ευκολία. Γίνονται αποδεκτοί από τους πολλούς, δεν αποτελούν όμως πάντα και τα κατάλληλα πρότυπα. Στο πρόσωπο του Κουβανού πυγμάχου Τεόφιλο Στήβενσον, συνάντησα σαν παιδί τον έναν από τους δύο αθλητές ήρωες-πρότυπά μου.

 Τώρα που τα χρόνια πέρασαν δεν μπορώ να εξηγήσω τι ακριβώς ήταν αυτό που με τράβηξε για πρώτη φορά, αν και δεν ήμουν οπαδός της πυγμαχίας, στον Στήβενσον. Ήταν η ευγενική φυσιογνωμία του; Το αρχοντικό παράστημά του; Οι ατσαλένιες γροθιές του; Η καταγωγή του απ’ το θρυλικό νησί της Επανάστασης; Μάλλον όλα αυτά μαζί. Και φυσικά ο τρόπος που αγωνιζόταν. Ο αντίπαλός του σπάνια μπορούσε να τον κοιτάξει στα μάτια. Σπανιότερα να τον ακουμπήσει. Ο απολογισμός μιας πλούσιας διαδρομής τα λέει όλα: μόλις 22 ήττες σε 324 επίσημους αγώνες! (Μπορείτε να δείτε εδώ βιογραφικά και άλλα στατιστικά στοιχεία).

Σε ηλικία μόλις 20 χρόνων και ενώ το αστέρι του  λάμπει (χρυσό μετάλιο σε Ολυμπιακούς Αγώνες), Αμερικανός ατζέντης του προσφέρει το ιλιγγιώδες για την εποχή ποσό των 5.000.000 δολαρίων για να αντιμετωπίσει στην διεκδίκηση του παγκόσμιου τίτλου, σε έναν και μοναδικό αγώνα, τον τότε παγκόσμιο πρωταθλητή του επαγγελματικού μποξ Μοχάμετ Άλι. Αν ο Τεόφιλο συμφωνούσε θα έπρεπε να εγκαταλείψει την Κούβα, να εγκατασταθεί μόνιμα στις ΗΠΑ και να χάσει το δικαίωμα συμμετοχής από κει και πέρα στις ερασιτεχνικές αθλητικές διοργανώσεις.

Το Facebook,το Twitter και η πολιτική στράτευση. Α’

Αντί προλόγου

Δευτέρα, 1η Φεβρουαρίου 1960, 4.30 το απόγευμα. Τέσσερις φοιτητές κάθισαν στον πάγκο του  εστιατορίου  Γούλγουορθ  στο  κέντρο της πόλης  Γκρίνσμπορο , στη Βόρεια Καρολίνα.  Ήταν πρωτοετείς φοιτητές στο  Βόρεια Καρολίνα A. & T., ένα  κολέγιο για μαύρους, ένα μίλι  μακριά.

‘’Θα ήθελα ένα φλιτζάνι καφέ, παρακαλώ,» είπε ο ένας από τους τέσσερις , ο  Έιντζελ Μπλερ, στη σερβιτόρα.

‘’Δεν σερβίρουμε νέγρους εδώ, ’’ απάντησε εκείνη.

Το  πάγκος του εστιατορίου είχε το σχήμα ενός μεγάλου Γ , όπου  μπορούσαν  να καθίσουν  εξήντα έξι άτομα, με ένα σνακ μπαρ για όρθιους στο ένα άκρο. Τα καθίσματα ήταν για τους λευκούς. Το σνακ μπαρ ήταν για τους μαύρους. Μία  άλλη  υπάλληλος, μια μαύρη γυναίκα που εργαζόταν στις ψησταριές,  πλησίασε τους φοιτητές  και προσπάθησε να τους προειδοποιήσει να φύγουν . «Φέρεσαι ανόητα, βλάκα!», είπε. Δεν μετακινήθηκαν. Γύρω στις  5.30μμ , οι πόρτες του  καταστήματος έκλεισαν. Οι τέσσερις ακόμη ακίνητοι. Τελικά,  έφυγαν από μια πλαϊνή πόρτα. Έξω, ένα μικρό πλήθος είχε συγκεντρωθεί. «Θα γυρίσω αύριο, με όλο το Κολέγιο,» είπε  ο ένας από τους φοιτητές.

Δωρεάν σελίδα στην Tlaxcala για πολιτική καμπάνια στον κυβερνοχώρο

http://www.tlaxcala-int.org/ 

Η Τλαξκάλα, το διεθνές δίκτυο μεταφραστών για τη γλωσσική ποικιλία, προσφέρει αυτή τη σελίδα δωρεάν στους ακτιβιστές που επιθυμούν να διεξάγουν εκστρατείες στον κυβερνοχώρο . Τα κείμενα των καλεσμάτων θα μεταφραστούν από τα μέλη της Τλαξκάλα σε πολλές γλώσσες , εφόσον είναι σύμφωνα με τις αρχές που περιγράφονται στο Μανιφέστο της Τλαξκάλα.

Μανιφέστο της Τλαξκάλα 

Επικοινωνία: cmp@tlaxcala-int.org

Aγώνας για αξιοπρεπή ζωή – Δήμος Βύρωνα

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Πολίτες του Βύρωνα : Καταργώντας τους μεσάζοντες

 4 Μάρτιου 2012

Απαιτούμε κούρεμα των δανείων από τις τράπεζες, κούρεμα δημοτικών τελών και φόρων, κούρεμα των λογαριασμών των ΔΕΚΟ, μείωση των τιμών από τα Σούπερ Μάρκετς,  τις επιχειρήσεις και τις λαϊκές αγορές.

 Πολίτες του Βύρωνα παίρνουν την πρωτοβουλία να αναπτυχθεί κίνημα πολιτών στη πόλη με στόχο την αξιοπρεπή διαβίωση στην εποχή της κρίσης.

Την στιγμή που με την βάρβαρη πολιτική που ασκούν συγκυβέρνηση, Τρόικα και Τράπεζες, μειώνονται μισθοί, συντάξεις, επιδόματα, την στιγμή που μειώνονται τα ατομικά και οικογενειακά εισοδήματα και αυξάνονται οι φόροι και τα χαράτσια, την στιγμή που εξαπλώνεται η ανεργία η φτώχια, η ανέχεια και χιλιάδες άνθρωποι κοιμούνται στους δρόμους εμείς δεν μπορούμε να μένουμε αδρανείς.

Από την προκήρυξη του γαλλικού συνδικάτου τραπεζοϋπαλλήλων SUD-Solidaires

 

 ΝΑ ΤΙ ΜΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ… ΑΝ ΔΕΝ ΚΟΥΝΗΘΟΥΜΕ

Μια πολιτική λιτότητας πρωτοφανούς κτηνωδίας…

• Μείωση του κατώτατου μισθού (SMIC) που πέφτει στα 480 ευρώ και στα 417 ευρώ καθαρά για τους νέους μισθωτούς
• Για τους μικρότερους των 25 ετών, αυτό το SMIC κάτω από τα 400 ευρώ καθαρά
• Πάγωμα των μισθών για τουλάχιστον 3 χρόνια
• Μείωση κατά 15% των συντάξεων με σύνταξη 320 ευρώ για τους καινούργιους συνταξιούχους
• Ποσοστό ανεργίας 25% με τους ανέργους κάτω των 25 ετών στο 50%
• Κατάργηση σχεδόν του 30% των θέσεων απασχόλησης στο δημόσιο μέσα σε 3 χρόνια
• Μείωση κατά 40% του προϋπολογισμού των νοσοκομείων μέσα σε 3 χρόνια
• Ετήσιος πληθωρισμός της τάξης του 4%

Με καταστροφικές κοινωνικές συνέπειες…

•  Αύξηση των αυτοκτονιών μεταξύ 25% και 40% μέσα σε 3 χρόνια
• Ετήσια αύξηση της κατανάλωσης ηρωίνης κατά 20%
• Αύξηση κατά 50% των μολύνσεων που οφείλονται στον ιό VHI
• Σχεδόν διπλασιασμός των κλοπών και των ανθρωποκτονιών μέσα σε 3 χρόνια
• Ένα τέταρτο του πληθυσμού που απειλείται από τη φτώχεια
• Μήνες απλήρωτων μισθών για το ένα τρίτο των εργατών
• Φτωχοί το 14% των εργατών
• 10% των παιδιών που υποσιτίζονται και σχολεία που λειτουργούν χωρίς σχολικά βιβλία