Διάλογος για τις εκλογές στο σύλλογο της ΣΘΕ

Πηγή: Αριστερό Βήμα

Δημοσιεύουμε την απάντηση του Γ. Π. Τριμπέρη στο άρθρο του «Πανεπιστημιακού» Συνεργασία των αριστερών δυνάμεων στη Σχολή Θετικών Επιστημών του ΕΚΠΑ  και ορισμένες παρατηρήσεις επί της απάντησης από τον αρθρογράφο.

Υπογραμμίζοντας : «Η πολιτική συζήτηση είναι περισσότερο από ποτέ άλλοτε αναγκαία μέσα στην αριστερά και η τεράστια έλλειψή της φταίει για την πρωτόγονη κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε πάνω σε θεμελιώδη ζητήματα, όπως είναι τα αυτονόητα και χιλιομασημένα, που όμως έχουμε ξεχάσει, για το ρόλο των σωματείων και τη λειτουργία των αριστερών μέσα σε αυτά».

»Απάντηση σε  Ένα Κείμενο»

Γ. Π. Τριμπέρης

Σε όσους συμμετείχαν στο «ενωτικό-αγωνιστικό ψηφοδέλτιο της Σ.Θ.Ε.» ήταν φανερό ότι:

1.
Δεν επρόκειτο για μια συνεργασία παρατάξεων. Οι συμμετέχοντες σε αυτό, και σίγουρα εκείνοι οι οποίοι συγκροτούσαν σε προηγούμενα χρόνια το ψηφοδέλτιο της ΔΗΠΑΚ, συμμετείχαν ως πρόσωπα.

2.
Στόχος αυτού του ψηφοδελτίου ήταν η ανατροπή της πλειοψηφίας του προηγούμενου ΔΣ το οποίο ευθυγραμμιζόταν απόλυτα με τις κυβερνητικές επιλογές, αδρανοποιώντας τον Σύλλογο και προωθώντας με κάθε τρόπο την κυβερνητική πολιτική. Το ενωτικό ψηφοδέλτιο στόχο είχε και έχει τη συστράτευση των μελών ΔΕΠ για την ενεργοποίηση ενός συλλόγου, ώστε αγωνιστικά και ενωτικά «να υπερασπίζεται τις κατακτήσεις του ελληνικού λαού στην Ανώτατα Εκπαίδευση» και ό,τι η κοινή διακήρυξή του περιελάμβανε.

Ο τίτλος, λοιπόν, του κειμένου «Για τη συνεργασία και κοινή κάθοδο στις εκλογές των αριστερών δυνάμεων στη Σχολή Θετικών Επιστημών του ΕΚΠΑ», δεν αντιστοιχίζεται στα παραπάνω. Οι αναφορές του κειμένου σε «παλαιούς εκπροσώπους της ΔΗΠΑΚ» ή στους «συναδέλφους που πάντα κατέβαιναν με τη ΔΗΠΑΚ» δεν έχουν επίσης θέση, όταν οι συγκεκριμένοι συμμετείχαν ως πρόσωπα στο ψηφοδέλτιο. Η ιδεολογική και η πολιτική σχέση τους με τη ΔΗΠΑΚ αφορά μόνο τους ίδιους και έχει εκφραστεί και θα συνεχίσει να εκφράζεται δημόσια, στις ΓΣ του συλλόγου της Σ.Θ.Ε., στον προσωπικό πολιτικό τους λόγο, χωρίς κατ΄ ανάγκη να ταυτίζονται με πολιτικές θέσεις και απόψεις άλλων μελών του ψηφοδελτίου ή και παρατάξεων στις οποίες μπορεί να ανήκουν άλλα μέλη του ψηφοδελτίου.

Οι μονόπλευρες αναφορές του κειμένου σε ένα συγκεκριμένο πολιτικό χώρο (στο ΚΚΕ), στη κομματική του νεολαία (ΚΝΕ), και στη συνδικαλιστική του παράταξη (ΔΗΠΑΚ), χώροι που εκφράζουν ένα αριθμό τόσο μελών του ψηφοδελτίου, όσο και συναδέλφων οι οποίοι στήριξαν με την ψήφο τους το ψηφοδέλτιο αυτό, δεν λειτουργεί στην κατεύθυνση της ενότητας και κοινής αγωνιστικής δράσης, αλλά κατά την άποψή μου την υπονομεύει. Παράλληλα, η όποια κριτική είναι δικαίωμα του καθενός, αλλά όταν ονοματίζει καταστάσεις και πρόσωπα, πρέπει και ο γράφων να έχει ονοματεπώνυμο.

29-1-2013

Θεοδόσης Πελεγρίνης:»Θα αγωνιστώ για το δημόσιο χαρακτήρα του πανεπιστημίου»

 

Ο πρύτανης Θεοδόσης Πελεγρίνης μιλά στην «Εφ.Συν.» 

Τα πανεπιστήμια, όπως όλο το φάσμα της εκπαίδευσης, σπρώχνονται βίαια στον βωμό της θυσίας που έχει στηθεί πάνω στην ανάγκη εθνικής σωτηρίας. Οι ζημιές πολλές. Υποχρηματοδότηση, δυσλειτουργίες, εσωτερικές εντάσεις και ενίοτε ακραίες καταστάσεις όχι άσχετες με την κοινωνική συγκυρία ή την πολιτική σκοπιμότητα.

«Περιορίζουμε όσο μπορούμε τις δαπάνες μας», δηλώνει ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών, Θεοδόσης Πελεγρίνης. «Ομως δεν θ” αφήσουμε να αλλοτριωθεί ο δημόσιος χαρακτήρας του πανεπιστημίου», προσθέτει απορρίπτοντας λύσεις ιδιωτικοποίησης (δίδακτρα).

Εξίσου κατηγορηματικός και για τα φαινόμενα βίας που συμβαίνουν ή προσάπτονται στα ανώτατα ιδρύματα. «Αν τελούνται αξιόποινες πράξεις είναι καταδικαστέες. Ομως οι συνθήκες στα πανεπιστήμια, όσον αφορά το ζήτημα της βίας, είναι καλύτερες σε σχέση με το παρελθόν». Οσο για τις συνταγές περί εσωτερικής αστυνόμευσης, θυμίζει ότι στην Αμερική δεν έχουν βοηθήσει στις αιματηρές επιθέσεις οπλοφόρων σε πανεπιστήμια και σχολεία.

Συνέντευξη στην Άννα Ανδριτσάκη

-Ερ.: Τα ΑΕΙ συνεχίζουν να δέχονται πανταχόθεν πιέσεις. Υποχρηματοδότηση, μεγάλες απώλειες ελέω Μνημονίου, προβλήματα –ακόμα- εφαρμογής του νόμου. Πώς τα βγάζετε πέρα;

-Απ.: Το μείζον πρόβλημα είναι η υποχρηματοδότηση. Το 2009 η επιχορήγηση ήταν 53 εκατ. ευρώ, το 2012 μειώθηκε στα 23 εκατ., ενώ για το 2013 μαθαίνουμε ότι θα πέσει στα 17,5 εκατ. Αυτά μετά βίας καλύπτουν τα λειτουργικά έξοδα. Θυμίζω ότι χάσαμε πάνω από 20 εκατ. με το κούρεμα, ενώ η ακίνητη περιουσία μας κινδυνεύει να περιέλθει στο ΤΑΙΠΕΔ.

Προσπαθούμε να καλύψουμε τις ανάγκες μας με όποιον τρόπο μπορούμε. Ξενοικιάζουμε κτίρια, κάνουμε οικονομίες κλίμακας, χρησιμοποιούμε εναλλακτικές μορφές ενέργειας . Το Οικονομικό Τμήμα και το ΕΜΜΕ εγκαταστάθηκαν στο Γρυπάρειο Μέγαρο (απέναντι από το παλιό Χρηματιστήριο), ενώ τα γραφεία της Νομικής θα μεταφερθούν στο παλιό Χημείο.

Συνάδελφοι από το εξωτερικό προτείνουν χορηγίες. Τις περιμένουμε. Μέχρι να έρθουν, όμως, περιορίζουμε δαπάνες. Χωρίς, βέβαια, να υποβαθμίσουμε την Παιδεία.

Η σύγκρουση για το μέλλον της Παιδείας στην Ευρώπη και οι εγχώριες ηθικολογικές έριδες

Εφημ ΑΥΓΗ

Στην πράξη η επόμενη γενιά θα είναι, για πρώτη φορά, λιγότερο μορφωμένη εξειδικευμένη από την προηγούμενη και βεβαίως η, έστω και ζαβή ώς τα σήμερα, ισότητα στην πρόσβαση στην ανώτατη παιδεία θα περιοριστεί ακόμα περισσότερο, σε βάρος των φτωχότερων κοινωνικών στρωμάτων

  του Σωκράτη Πετμεζά*

Η πορεία εφαρμογής του νέου αυταρχικού πανεπιστημιακού νομικού πλαισίου παράλληλα με τη δραματική μείωση της δημόσιας χρηματοδότησης επισωρεύει στα ΑΕΙ και ΤΕΙ ακαδημαϊκά προβλήματα και διοικητικές δυσλειτουργίες τη φύση και την έκταση των οποίων ακόμα δεν είμαστε σε θέση να προσδιορίσουμε με ακρίβεια. Ο περιορισμός του συνολικού φοιτητικού πληθυσμού και ιδίως η υποβάθμιση της ποιότητας και της χρονικής έκτασης της παιδείας που θα προσφέρεται σε κάθε φοιτητή είναι ένας από τους σχεδόν ομολογημένους κύριους στόχους της ψευδώνυμης «μεταρρύθμισης».

Ένα μέρος των δαπανών της ανώτατης δημόσιας παιδείας (ιδίως σε μεταπτυχιακό επίπεδο) θα αναληφθεί από τον οικογενειακό προϋπολογισμό, ενώ θα ανοίξει πιθανότατα, στην πρωτεύουσα και τη Θεσσαλονίκη, η αγορά για ιδιωτικά ιδρύματα παροχής πτυχίων και παρεμφερών τίτλων σπουδών. Στην πράξη η επόμενη γενιά θα είναι, για πρώτη φορά, λιγότερο μορφωμένη εξειδικευμένη από την προηγούμενη και βεβαίως η, έστω και ζαβή ώς τα σήμερα, ισότητα στην πρόσβαση στην ανώτατη παιδεία θα περιοριστεί ακόμα περισσότερο, σε βάρος των φτωχότερων κοινωνικών στρωμάτων.

Ο περιορισμός της διοικητικής «αυτονομίας» των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων προς όφελος των ανωτέρων ιεραρχικά βαθμίδων, της συγκεντρωτικής (αλλά και αναποτελεσματικής) διοικητικής γραφειοκρατίας του υπουργείου και των αναμενομένων (και μηδέποτε αφικνουμένων) γαλαντόμων χορηγών θα είναι το χειροπιαστό αποτέλεσμα σε ό,τι αφορά την «αναμόρφωση» της διοίκησης και της εσωτερικής ιεραρχίας της ακαδημαϊκής κοινότητας.

Συνεργασία των αριστερών δυνάμεων στη Σχολή Θετικών Επιστημών του ΕΚΠΑ

Ορισμένα συμπεράσματα από τη συνεργασία και κοινή κάθοδο στις εκλογές των δυνάμεων της αριστεράς στη Σχολή Θετικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών

Πηγή: Αριστερό Βήμα

του Πανεπιστημιακού

Ο Σύλλογος Διδασκόντων της Σχολής Θετικών Επιστημών (ΣΘΕ) του Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ) είναι ένας ιστορικός σύλλογος που στο παρελθόν πρωτοστάτησε στους αγώνες για την αναβάθμιση του δημόσιου και δωρεάν πανεπιστήμιου. Βέβαια, στις παλαιές εκείνες κινητοποιήσεις, τα αιτήματα που συσπείρωναν τον κύριο όγκο των πανεπιστημιακών αφορούσαν την ανατροπή του παλαιού καθεστώτος των εδρών και το άνοιγμα της δυνατότητας κρίσης και ανέλιξης των τότε βοηθών, υφηγητών, κ.λπ.

Τα τελευταία είκοσι χρόνια ο Σύλλογος έχει ασχοληθεί κυρίως με μισθολογικά αιτήματα, αν και ποτέ δεν παρέλειπε να προσθέτει και αιτήματα που αφορούσαν συνολικότερα την οργάνωση της ανώτατης παιδείας στη χώρα. Σταδιακά, μαζί με την Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Διδακτικού Ερευνητικού Προσωπικού (ΠΟΣΔΕΠ) προσχώρησε στη λογική της συζήτησης «για να τα βρούμε» με τις επί Σημίτη ηγεσίες του Υπουργείου Παιδείας. Τα τελευταία χρόνια έχει δυσκολίες στη μαζική λειτουργία του, ακόμη και στη διεξαγωγή Γενικής Συνέλευσης.

Η βαθμιαία ταξική διαφοροποίηση του ΔΕΠ των Ελληνικών ΑΕΙ

Ο κύριος λόγος των δυσκολιών αυτών βρίσκεται στις αλλαγές που έχουν επέλθει στην ταξική διάρθρωση του ΔΕΠ αλλά και στη λειτουργία του ελληνικού πανεπιστημίου. Ήδη από τη δεκαετία του `80, η πολιτική της άρχουσας τάξης στα πανεπιστήμια ήταν να δημιουργήσει παράλληλες δομές στο πλάι τους, που θα εξυπηρετούσαν την ιδιωτική απασχόληση των πανεπιστημιακών έναντι ικανοποιητικής αμοιβής (και ταυτόχρονα θα διαμόρφωναν έναν οργανισμό, πλάι στο πανεπιστήμιο αλλά ανεξάρτητο από αυτό, που θα είχε τη δυνατότητα να ελέγξει το πανεπιστήμιο, ελέγχοντας τους πανεπιστημιακούς που εξαρτιόνταν οικονομικά από αυτόν). Αρχικά, ο κύριος κορμός της προσπάθειας ήταν το τότε Ερευνητικό Κέντρο Κρήτης (ΕΚΕΚ) που στήθηκε στο πλάι του Πανεπιστημίου Κρήτης (κυρίως στη ΣΘΕ του).

Όταν ο πανεπιστημιακός βγάζει περισσότερα χρήματα μέσω της ενασχόλησης με «ερευνητικά» προγράμματα ή ελευθέρια επαγγέλματα, γιατί να ασχοληθεί (εκτός κι αν διακατέχεται από ιδιαίτερες ευαισθησίες) με την εκπαίδευση, που φυσιολογικά πλέον την αντιλαμβάνεται ως πάρεργο; Βέβαια, και η έρευνα που υποτίθεται ότι εξυπηρετούν τα προγράμματα αυτά, σπάνια συνδέεται με τις ανάγκες της εθνικής οικονομίας, η οποία άλλωστε, αποβιομηχανοποιημένη, εισάγει την όποια τεχνογνωσία έτοιμη από το εξωτερικό.

Έτσι, πλάι σε εκείνους τους παραδοσιακούς πανεπιστημιακούς που πάντα αντιλαμβάνονταν τη θέση τους ως εφαλτήριο για άσκηση ιδιωτικής επαγγελματικής δραστηριότητας και πλουτισμού (γιατροί, δικηγόροι) σιγά-σιγά άρχισαν να προστίθενται και νέες, σημαντικές σε όγκο, ομάδες πανεπιστημιακών από άλλες σχολές (μηχανικοί, βιολόγοι, πληροφορικάριοι, μάνατζερς και περί τη διοίκηση επιχειρήσεων, κ.λπ.). Οι ομάδες αυτές άρχισαν να βλέπουν με άλλο μάτι το «επιχειρηματικό πανεπιστήμιο» που οι παραδοσιακοί συνδικαλιστές του ΔΕΠ αντιπαθούσαν. Επίσης, η σύνθεση του ΔΕΠ σταδιακά άλλαξε με την έλευση (αξιόλογων) επιστημόνων από το εξωτερικό, οι οποίοι αισθάνονταν ως απολύτως φυσική την επιχειρηματική δραστηριότητα του ΔΕΠ.