Posted tagged ‘στάση πληρωμών’

Η μακρά παράδοση της ακύρωσης του χρέους στην Μεσοποταμία και την Αίγυπτο, από την 3η έως την 1η χιλιετία π.Χ.

30 Σεπτεμβρίου, 2012

του Ερίκ Τουσέν

Είναι σημαντικό να διαπεράσουμε το προπέτασμα καπνού που έχουν κατασκευάσει οι πιστωτές και να αποκατασταθεί η ιστορική αλήθεια. Γενικευμένες ακυρώσεις χρεών συνέβησαν επανειλημμένα στην ιστορία.

Ο Χαμουραμπί  – βασιλιάς της Βαβυλώνας- και οι διαγραφές του χρέους

Ο Κώδικας Χαμουραμπί βρίσκεται στο Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι. Στην πραγματικότητα, ο όρος «κώδικας» είναι ακατάλληλος, διότι ο Χαμουραμπί μας άφησε ένα σύνολο κανόνων και αποφάσεων που αφορούν τις σχέσεις κυβέρνησης και πολιτών. Η βασιλεία του Χαμουραμπί, βασιλιάς της Βαβυλώνας (βρίσκεται στο σημερινό Ιράκ), ξεκίνησε το 1792 π.χ. και διήρκησε 42 χρόνια.

Αυτό που δεν αναφέρουν τα περισσότεροι βιβλία ιστορίας, είναι ότι ο Χαμουραμπί, όπως και άλλοι ηγέτες των πόλεων-κρατών της Μεσοποταμίας, διακήρυξε επανειλημμένα την διαγραφή χρεών των πολιτών προς τις κυβερνητικές αρχές και τους ανωτέρους αξιωματούχους και  υπάλληλους. Το κείμενο που αποκαλείται Κώδικας Χαμουραμπί συντάχθηκε πιθανώς το 1762 π.χ. Ο επίλογος του διακήρυττε ότι «ο ισχυρός δεν μπορεί να καταπιέζει τον αδύναμο, η δικαιοσύνη πρέπει να προστατεύει τη χήρα και τα ορφανά (…) για να αποδίδεται δικαιοσύνη στους καταπιεσμένους» .

(περισσότερα…)

Χωρίς Χρέος Χωρίς Ευρώ- Με αποφασιστικότητα.

20 Αυγούστου, 2012

του Σπύρου Μαρκέτου

Εφημ.ΠΡΙΝ

Από την ίδρυσή μας, τον Φεβρουάριο του 2012, θέσαμε δυο στρατηγικούς στόχους: Πρώτον, τον λογιστικό έλεγχο και τελικά τη διαγραφή του δημόσιου χρέους, το οποίο χρησιμοποιούν οι καπιταλιστές ως μοχλό για να πτωχεύσουν την κοινωνία και να συγκεντρώσουν όλο τον πλούτο στα χέρια τους˙ δεύτερον, την έξοδο από την ευρωζώνη, ως πρώτο βήμα απεμπλοκής από τις μνημονιακές και αντιλαϊκές πολιτικές που κυριαρχούν στην Ε.Ε. και ως προϋπόθεση για τον εκδημοκρατισμό της χώρα μας.

 Εξαρχής γνωρίζαμε ότι ο αγώνας θα ήταν δύσκολος. Η μηχανισμός του δημόσιου χρέους και η δυναστική του λειτουργία συσκοτιζόταν συστηματικά από τα όργανα του πλέγματος εξουσίας και, δυστυχώς, αποσιωπώνται ή παραβλέπονται  ακόμη και από μια μερίδα της αριστεράς.Παράλληλα, η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα παρουσιάζεται από τους μεν  σαν καταστροφική προοπτική και από τους δε σαν έκφραση εθνικισμού, με αποτέλεσμα την τρομοκράτηση του κόσμου που δεν γνωρίζει το πώς λειτουργεί η καπιταλιστική οικονομία.

 Ωστόσο, η απήχηση των ιδεών μας αποδείχθηκε από το γεγονός ότι παρά τους εκβιασμούς και την παραπληροφόρηση η αριστερά πήρε το ένα τρίτο των ψήφων στις εκλογές του Ιουνίου. Πιστεύουμε ότι αν  όλη η αριστερά είχε αγωνιστεί εγκαίρως για να μάθει ο λαός τι σημαίνει χρέος και ευρώ, θα προσέλκυε πολύ περισσότερες ψήφους.

 Μέσα στο εξάμηνο από την ίδρυσή μας οργανώσαμε ή στηρίξαμε αρκετές εκδηλώσεις στις οποίες εξηγήσαμε τις θέσεις μας, με πιο σημαντικές την ομιλία του Κώστα Λαπαβίτσα στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και το φεστιβάλ ντοκυμανταίρ Crisis on Film, πάλι στη Θεσσαλονίκη. Στους επόμενους μήνες θα συνεχίσουμε τη δραστηριότητά μας με τη διοργάνωση ομιλιών, ενός Στρογγυλού Τραπεζιού με θέμα το χρέος και το ευρώ (στις αρχές Σεπτεμβρίου), και φεστιβάλ ντοκυμανταίρ σε όσο περισσότερες μπορούμε πόλεις της Ελλάδας.

Η μη έγκριση του σωματείου μας, είναι μια ακόμα επιβεβαίωση της αμείλικτης κυβερνητικής επίθεσης στη δημοκρατία, η οποία ήδη δεινοπαθεί από πολύ τραγικότερες επιλογές, όπως του Ξένιου Δία, ή των απεργιών που συστηματικά κηρύσσονται παράνομες και καταχρηστικές. Στους μήνες μεγάλης κοινωνικής και πολιτικής πόλωσης, που έχουμε μπροστά μας, η κυβέρνηση θα συνδέσει την επίθεση στον δημόσιο πλούτο, στις περιουσίες και στα εισοδήματα των εργαζομένων με κλιμάκωση της καταστολής. Η απόρριψη της αίτησής μας στην πραγματικότητα σημαίνει δίωξη των ιδεών μας, και επίσημη αναγνώριση του πόσο πολύ αυτές απειλούν τη σημερινή κυριαρχία των τραπεζών και του ασύδοτου κεφαλαίου. Απαγορεύονται πλέον η δημοκρατική έκφραση και η διαφορετική γνώμη, πόσο μάλλον η αντίσταση. Αλλά ένα καθεστώς που καταστέλλει τους αντιφρονούντες και καταδιώκει ιδέες κάθε άλλο παρά σταθερό είναι. Η μη αναγνώρισή μας δείχνει πως το σημερινό καθεστώς έπαψε να στηρίζεται στην αδιαφορία και την απάθεια του πληθυσμού, φοβάται την αφύπνισή του, και προσπαθεί με κάθε τρόπο να την καθυστερήσει.

(περισσότερα…)

Χρειάζεται μια Ριζοσπαστική Αριστερά και Οχι μια Αριστερή Σοσιαλδημοκρατία.

2 Ιουλίου, 2012

Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης μιλάει στην εφημερίδα «ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ»

Πηγή: ΙΣΚΡΑ

Η συνέντευξη στον  Γ. Ανδρουτσόπουλο.

 Ερ. Η αντίδραση των Ελλήνων στα όσα τραβούν από την επιβολή των όρων ων Μνημονίων ήταν δεδομένη, περιμένατε, όμως, να ενισχύσει τόσο πολύ τη δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ;

Π.Λ. Αν έλεγα ότι αναμέναμε αυτή την εντυπωσιακή κούρσα ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ, προφανώς θα έλεγα υπερβολές. Η ιστορία, όμως, στις κρίσιμες καμπές της πάντα επιφυλάσσει εκπλήξεις και απρόβλεπτα, ενώ επιβραβεύει όσους ξέρουν να επιδεικνύουν αντοχή και επιμονή και να αναζητούν τις ευκαιρίες. Και η πρωτοφανής κρίση που διανύουμε είναι μια ιστορική ευκαιρία για την Αριστερά που είναι ενωτική και τολμάει να θέσει υψηλούς στόχους για τον τόπο και την αλλαγή της κοινωνίας.

Η ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Ερ. Και τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ αξιωματική αντιπολίτευση. Πως οροθετείτε την αντιπολιτευτική σας πορεία;

Π.Λ. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα είναι μια παραδοσιακή αξιωματική αντιπολίτευση. Δεν θα είναι μια από τα ίδια! Δεν θα μοιάζει ο δικός μας αντιπολιτευτικός ρόλος με αυτόν που κατά καιρούς άσκησαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Εμείς θα επιχειρήσουμε να αναδειχθούμε σε μια νέου είδους αξιωματική αντιπολίτευση μέσα στη Βουλή και κυρίως αντιπολίτευση μέσα στην κοινωνία, με τη συμμετοχή της κοινωνίας και των κοινωνικών δυνάμεων που πλήττονται από τις μνημονιακές και νεοφιλελεύθερες πολιτικές.

Πρώτα-πρώτα η δική μας αντιπολίτευση θα είναι ουσιαστική και δεν θα έχει τίποτα το κοινό με το κακόγουστο και ανούσιο θέατρο των γνωστών σκιαμαχιών ανάμεσα σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.

Δεύτερον, η δική μας αντιπολίτευση θα είναι δυναμική και εφόλης της ύλης, ενώ θα βασίζεται σε εναλλακτικές θέσεις και σε μια συνολική, συνεκτική και βιώσιμη προοδευτική εναλλακτική πρόταση διεξόδου για τη χώρα με σοσιαλιστικό ορίζοντα.

Τρίτον, η δική μας αντιπολίτευση θα είναι πρώτα απ’ όλα κοινωνική και κινηματική. Θα δίνουμε το παρόν στην πρώτη γραμμή των ενωτικών κοινωνικών και ταξικών αγώνων.

Θα είμαστε εμπροσθοφυλακή στην υπεράσπιση των λαϊκών εισοδημάτων, των μισθών, των συντάξεων, των εργασιακών δικαιωμάτων. Θα στηρίζουμε την προσπάθεια των μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων αλλά και της μικρομεσαίας αγροτιάς να επιβιώσουν από τον αθέμιτο ανταγωνισμό των μεγάλων καρτελ.

Τέταρτον, η δική μας αντιπολίτευση θα φέρνει στη Βουλή και στο δημόσιο προσκήνιο τις μεγάλες κοινωνικές, ταξικές αναμετρήσεις, τις μεγάλες κοινωνικές αγωνίες και τα δίκαια κοινωνικά αιτήματα και θα τα συνθέτει σε ένα εναλλακτικό πρόγραμμα αναπτυξιακής και παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας.

Πέμπτον, η δική μας αντιπολίτευση δεν θα σκορπάει υποσχέσεις προς όλους και για όλα, ούτε θα καλλιεργεί αυταπάτες για εύκολους και ανθόσπαρτους δρόμους. Αντίθετα, η δική μας πρόταση απαιτεί υπεύθυνη δουλειά από όλους και όλες, σκληρή προσπάθεια, αναμέτρηση με μεγάλα εμπόδια, ρήξεις και συγκρούσεις με μεγάλα συμφέροντα, ως θεμελιώδεις προϋποθέσεις για να υπάρξει ελπίδα και φως στην άκρη του τούνελ.

ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΜΟΝΟ ΑΚΥΡΩΝΕΤΑΙ.

Ερ. Εκτιμάτε ότι η παρούσα κυβέρνηση, όπως συγκροτήθηκε, θα μπορέσει να επαναδιαπραγματευτεί τους όρους του Μνημονίου ή θα κυλήσει ο χρόνος και θα εξανεμισθούν και οι τελευταίες ελπίδες των Ελλήνων;

Π.Λ. Η επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου , ανεξάρτητα από το εύρος και το βάθος της, ως εξαγγελία, ήταν εξαρχής ατελέσφορη και χωρίς προοπτική. Το Μνημόνιο δεν είναι «διαπραγματεύσιμο» αλλά μόνο καταργείται και ακυρώνεται.

(περισσότερα…)

Video: Τρεις λόγοι για να διαγράψουμε το χρέος

1 Ιουλίου, 2012

Πηγή:www.elegr.gr

Η διαφημισμένη επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου ήδη αποδεικνύεται προεκλογικό πυροτέχνημα Γιατί η Ελληνική κοινωνία έχει καταδικαστεί σε αργό θάνατο με την ανεργία, τη λεηλασία των μισθών, τη φτώχεια, τους φόρους, τα χαράτσια να την οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην εξαθλίωση.

Η Γερμανία και οι άλλες χώρες του σκληρού πυρήνα, προκειμένου να διασώσουν τα συμφέροντά τους, στο όνομα της δημοσιονομικής πειθαρχίας στρέφονται εναντίον των ίδιων των κοινωνιών και των εργαζομένων επιβάλλοντας σκληρή λιτότητα, με την Ισπανία να μπαίνει στο δρόμο ενός –υποτίθεται- light μνημονίου. Στην Ελλάδα, στην οποία η λιτότητα είναι αναγκαία για να παραδειγματιστεί η υπόλοιπη Ευρώπη, όπως κυνικά ομολόγησε η καγκελάριος Μέρκελ ή που πρέπει να θυσιαστεί σαν Ιφιγένεια, όπως είπε ο υπουργός Οικονομικών της Βρετανίας Τζ. Όσμπορν, τίποτα δεν αποκλείεται: η χρεοκοπία ή ένα τρίτο κούρεμα, συνοδευμένο με ακόμα σκληρότερα μνημόνια, θα δώσει τη χαριστική βολή στη χώρα.

(περισσότερα…)

«Ήλιος» και «Ελληνικό»

1 Ιουλίου, 2012

Το Σχέδιο Νόμου που θα κοστίσει πολύ ακριβά στο περιβάλλον, την ανάπτυξη και την κοινωνία

Εισαγωγή

Διαβάζοντας το Σ/Ν του ΥΠΕΚΑ (Φεβρουάριος 2012), δεν υπάρχει  καμιά αμφιβολία ότι η κρίση που ζούμε δε θα αφήσει αλώβητη καμιά πλευρά της οικονομίας και της ζωής του έλληνα πολίτη.

Αφορά κυρίως το σχέδιο ανάπτυξης του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού και το πολυδιαφημισμένο πρόγραμμα “Ηλιος” για την εκμετάλλευση της ηλιακής ενέργειας με χρήση φωτοβολταϊκών.

Με την εγκαινίαση του “Ελ. Βενιζέλος” η απελευθέρωση του χώρου του παλαιού αεροδρομίου του Ελληνικού, έδωσε την ευκαιρία για την πραγματοποίηση ενός μητροπολιτικού πάρκου για την πρωτεύουσα κι ενός πράσινου πνεύμονα για το λεκανοπέδιο.

Το νομοσχέδιο παραδίδει στο βωμό της κρίσης το σύνολο σχεδόν της έκτασης. Πάνω από 5000 στρέμματα, μαζί με τον αιγιαλό, παραδίδονται με διαδικασίες fast track προς οικοδόμηση σε υποψήφιους επενδυτές ενώ το σύνολο των εσόδων δεσμεύονται για την εξόφληση μέρους του δημοσίου χρέους της χώρας.Με λίγα λόγια το συγκεκριμένο νομοσχέδιο υποθηκεύει τον πνεύμονα της Αθήνας για πάντα και το ηλιακό δυναμικό της χώρας για  τουλάχιστον  25 χρόνια προς εξυπηρέτηση δανειστών και κερδοσκόπων.

Η ομάδα Οικολογικού Χρέους της Πρωτοβουλίας για τη συγκρότηση Επιτροπής Λογιστικού Ελεγχου (ΕΛΕ), που στελεχώνεται από οικονομολόγους, περιβαλλοντολόγους, μηχανικούς, νομικούς και μέλη κινημάτων,   προχώρησε στη διεξοδική μελέτη και ανάλυση του κειμένου του νομοσχεδίου και είδαμε τον επερχόμενο κίνδυνο να εφαρμοστεί και  στην Ελλάδα,  η ίδια καταστροφική τακτική, που δεν είναι άλλη από την διόγκωση του χρέους μέσω της υποτιθέμενης αξιοποίησης των φυσικών πόρων και των εναλλακτικών πηγών ενέργειας.

Διαβάστε στη συνέχεια ένα προς ένα τα επίμαχα σημεία του νομοσχεδίου και όλα τα επιχειρήματα που ανασκευάζουν τις θέσεις του Υπουργείου για τον “αναπτυξιακό” χαρακτήρα της προτεινόμενης πολιτικής.

Μια άλλη Ελλάδα είναι εφικτή, ακόμα και σε καιρό κρίσης. Δε θα αφήσουμε να αποτελέσει η κρίση την εύκολη δικαιολογία για το ληστρικό ξεπούλημα όσων μας έχουν απομείνει. 

http://elegr.gr/details.php?id=332

  Η μελέτη

 Α. «Ελληνικό»

Ο χώρος του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού.

«Το μεγάλο μητροπολιτικό πάρκο της Αθήνας» πέρασε από πολλά στάδια, ερευνητικές προσεγγίσεις και «διαβουλεύσεις» για να προσδιοριστεί η τύχη του.

Τους τελευταίους μήνες φαίνεται να έχουν δρομολογηθεί ορισμένες διαδικασίες, για να γίνει «οικόπεδο προς “δωρεάν” παραχώρηση», στο βωμό της εξυπηρέτησης του εξωτερικού χρέους της χώρας.

Αποκορύφωμα αυτών των «διεργασιών» και το σχέδιο νόμου που ήρθε στη δημοσιότητα στις 16 Φεβρουαρίου για την «αξιοποίηση» του Ελληνικού.

Με το νόμο αυτό διαμορφώνεται ένα ελαστικό πλαίσιο χρήσεων και όρων δόμησης, καθώς και ένα ευέλικτο πλέγμα διαδικασιών εφαρμογής του επενδυτικού σχεδίου, με αποκλειστικό στόχο να διασφαλιστούν τα συμφέροντα των μελλοντικών επενδυτών.

Η απαξίωση της δημόσιας περιουσίας λαμβάνει στην περίπτωση του Ελληνικού τα χαρακτηριστικά που περιγράφονται στη συνέχεια.

 Α.1. Ελληνικό, σύντομη αναδρομή στις παρεμβάσεις των τελευταίων χρόνων

Η τύχη του αεροδρομίου του Ελληνικού απασχόλησε τους κατοίκους του Λεκανοπεδίου Αττικής από την πρώτη στιγμή που αποφασίστηκε η παύση λειτουργίας του και η κατασκευή του νέου διεθνούς αεροδρομίου «Ελευθέριος Βενιζέλος» στα Σπάτα. Ήταν τα χρόνια της «ισχυρής» Ελλάδας και της ΟΝΕ. Ήταν τα χρόνια που διατέθηκαν τεράστια ποσά για την πραγματοποίηση έργων υποδομής στην Αττική που αποδίδονται έμμεσα ή άμεσα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004.

Ειδικά το παραλιακό μέτωπο της Αττικής από Π. Φάληρο μέχρι τη Γλυφάδα και ο χώρος του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού, υποδέχτηκαν ένα πλήθος Ολυμπιακών χρήσεων με την κατασκευή αντίστοιχων γιγαντιαίων εγκαταστάσεων. Σε αντίθεση με όσα ανακοινώνονταν τα χρόνια πριν το 2004, σχετικά με την μελέτη όλων των ολυμπιακών παρεμβάσεων κατά τέτοιο τρόπο ώστε οι μεταολυμπιακές τους χρήσεις να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής των κατοίκων της Αττικής και ταυτόχρονα να αποτελέσουν μια πηγή εσόδων για τον επιβαρυμένο από τις ολυμπιακές απαιτήσεις (και σπατάλες)  δημόσιο προϋπολογισμό, είμαστε σήμερα αντιμέτωποι με μια ζοφερή κατάσταση: Το μεγαλύτερο πλήθος των εγκαταστάσεων ρημάζει αφημένο στην τύχη του, το δημόσιο οικονομικό όφελος από την χρήση των πρώην ολυμπιακών εγκαταστάσεων είναι ελάχιστο, ενώ η δυνατότητα μαζικής και ελεύθερης πρόσβασης και χρήσης των ολυμπιακών εγκαταστάσεων από τους πολίτες είναι περισσότερο περιορισμένη από ποτέ. 

(περισσότερα…)

Μάθημα από τον Χέρμπερτ Χούβερ για την Ελλάδα και την Ευρώπη

22 Ιουνίου, 2012

Των Γκάρι Ρίτσαρντσον και Στέργιου Σκαπέρδα

5 Ιουνίου 2012

 Με πάνω από 20% ανεργία και εν μέσω ύφεσης, η Ελλάδα θα βρίσκεται  υπό το καθεστώς μιας υπηρεσιακής κυβέρνησης μέχρι τις εκλογές της 17ης Ιουνίου. Η κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές μπορεί να χρειαστεί να λάβει επείγοντα μέτρα για την πρόληψη της κρατικής και κοινωνικής κατάρρευσης μπροστά σε μια συνεχώς επιδεινούμενη οικονομία.

Παρόμοιες προκλήσεις αντιμετώπισαν οι Ηνωμένες Πολιτείες την περίοδο ανάμεσα στην εκλογή του Φραγκλίνου Ρούσβελτ, το Νοέμβριο του 1932 και την ορκωμοσία του, τον Μάρτιο του 1933. Σε αυτό το διάστημα, η ανεργία υπερέβη το 25%. Η οικονομική δραστηριότητα υποχώρησε ταχύτατα. Η μαζική απόσυρση καταθέσεων στράγγιξε  τα ταμεία των χρηματοπιστωτικών οργανισμών . Ο υπό προθεσμία πρόεδρος Χέρμπερτ Χούβερ παρέμεινε αδρανής , ενώ η οικονομία κατέρρευσε, και οι κυβερνήτες  των 28 πολιτειών κήρυξαν τραπεζικό μορατόριουμ, το οποίο απαγόρευε στους  πιστωτές αναλήψεις χρημάτων  από όλα τα  χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Η κρίση κορυφώθηκε την Παρασκευή, πριν την ορκωμοσία του Ρούσβελτ όταν ο κυβερνήτης  Lehman έθεσε εκτός λειτουργίας το χρηματοπιστωτικό σύστημα της Πολιτείας της Νέας Υόρκης.

 Λίγες ώρες μετά την ορκωμοσία και την ανάληψη των καθηκόντων του, ο Πρόεδρος Ρούσβελτ ξεκίνησε μια εκστρατεία για την ανάνηψη του  χρηματοπιστωτικού συστήματος των Ηνωμένων Πολιτειών. Η πρώτη του ενέργεια ήταν να δώσει εντολή για τραπεζική αργία , να άρει  στην  Αμερική τη  σταθερή  συναλλαγματική ισοτιμία, να επιβάλλει  έλεγχο στη ροή κεφαλαίων, να δεσμεύσει το νομισματικό χρυσό που κατείχαν  όλες  επιχειρήσεις και οι ιδιώτες, και υποτίμησε το δολάριο .Εντός της  εβδομάδας, ο Ρούσβελτ πρότεινε και το Κογκρέσο πέρασε ένα νόμο έκτακτης ανάγκης για τα τραπεζικά ιδρύματα, με τον οποίο αποκατέστησε την εμπιστοσύνη των καταθετών προς  τους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς . Κατά τη διάρκεια της επόμενης εβδομάδας, επανέφερε σε λειτουργία τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα σε όλη τη χώρα, και ξεκίνησε μια  τριετής ταχεία οικονομική ανάκαμψη. Στους μήνες που ακολούθησαν, η κυβέρνηση Ρούσβελτ και το Κογκρέσο των ΗΠΑ πέρασε μια σειρά από νόμους αναμόρφωσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Οι νομοθετικές αυτές πράξεις δημιούργησαν την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, το Ταμείο Εγγυοδοσίας των Ηνωμένων Πολιτειών, την Ομοσπονδιακή Επιτροπή Ανοικτής Αγοράς, και άλλα ρυθμιστικά όργανα, που εγκαινίασαν την έναρξη πενήντα χρόνων  χρηματοπιστωτικής σταθερότητας και οικονομικής ανάπτυξης.

 Ποιος επινόησε τα σχέδια που υλοποίησε ο Ρούζβελτ τόσο γρήγορα και με επιτυχία; Το καταρτισμένο προσωπικό της ομοσπονδιακής γραφειοκρατίας* υπό τη εποπτεία  πολιτικών στελεχών  του Ρεπουμπλικανικού κόμματος σχεδίασαν το σύνολο σχεδόν των πρωτοβουλιών αυτών, κατά το τελευταίο έτος της θητείας του Χούβερ. Πρόκειται για μια σειρά  σχεδίων έκτακτης ανάγκης που περιελάμβαναν  επιλογές ακόμα και για τα χειρότερα σενάρια, τα οποία  όμως, ο Χούβερ ο ίδιος, αρνήθηκε να εφαρμόσει. Κατά το διάστημα της ‘’μεσοβασιλείας’’ του, οι υφιστάμενοι του Χούβερ μετέφεραν το πλήρες πρόγραμμα των σχεδίων έκτακτης ανάγκης στη νέα κυβέρνηση, επιτρέποντας στον Ρούζβελτ  να δράσει αποφασιστικά μέσα σε λίγες ώρες από την ανάληψη των καθηκόντων του.

(περισσότερα…)

CADTM: Επιστολή του Ερίκ Τουσέν προς το ΣΥΡΙΖΑ

22 Ιουνίου, 2012

Πηγή: elegr.gr

«Ο ΣΥΡΙΖΑ που βρίσκεται στην αντιπολίτευση παρόλο που βγήκε από τις εκλογές με εντυπωσιακή λαϊκή υποστήριξη, θα έπρεπε να  διεξάγει στους επόμενους μήνες ενεργή εκστρατεία αντιπολίτευσης και προτάσεων ευνοώντας  τις λαϊκές κινητοποιήσεις και χρησιμοποιώντας το κοινοβούλιο σαν μέσο πολιτικής πάλης. Είναι επίσης σημαντικό να συνεχίσει ο ΣΥΡΙΖΑ να απευθύνεται στη διεθνή κοινή γνώμη και να ενισχύει τους δεσμούς με τα πολιτικά και κοινωνικά κινήματα που είναι έτοιμα εκτός Ελλάδας να δράσουν ενεργά στο πλευρό του ελληνικού λαού.  Μεταξύ των προτεραιοτήτων του ΣΥΡΙΖΑ, πέρα από την άρνηση να συνεχιστεί η εφαρμογή των αντικοινωνικών μέτρων λιτότητας  και των συμφωνιών με την Τρόικα, θα έπρεπε να είναι να πάρει την πρωτοβουλία να ξεκινήσει ένα λογιστικό έλεγχο του χρέους προκειμένου να ταυτοποιήσει το άνομο τμήμα ώστε να αρνηθεί να το πληρώσει στη περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ θα σχηματίσει (διευθύνει) μια κυβέρνηση μετά από μια νέα πολιτική κρίση.  Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει λοιπόν να αναλάβει την ευθύνη να ξεκινήσει ένα λογιστικό έλεγχο με την υποστήριξη των κοινωνικών κινημάτων στην Ελλάδα και επιδιώκοντας ενεργές συνεργασίες και υποστηρίξεις έξω από την Ελλάδα. Πρέπει να οριστεί το πεδίο του λογιστικού ελέγχου  δίνοντας προτεραιότητα στην απόδειξη ότι είναι άνομο το χρέος προς την Τρόικα, που σταδιακά θα αντιπροσωπεύει ένα όλο και μεγαλύτερο τμήμα του.  Σε ένα ή δυο χρόνια, το χρέος προς την Τρόικα θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει τα ¾ του συνόλου του ελληνικού δημόσιου χρέους.  Αν ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει όλα αυτά, τότε η CADTM (Επιτροπή για την Ακύρωση του Χρέους του Τρίτου Κόσμου) θα υποστηρίξει στο μέγιστο δυνατό αυτό το εγχείρημα».

Ερίκ Τουσέν

Το μήνυμα στη γαλλική γλώσσα

«Syriza qui est dans l’opposition tout en étant sorti des élections avec un impressionnant soutien populaire devrait mener une campagne active d’opposition et de propositions dans les mois qui viennent en favorisant les mobilisations populaires et en utilisant le parlement comme un moyen de lutte politique. De même il est important que Syriza continue à s’adresser à l’opinion publique internationale et renforce les liens avec les mouvements politiques et sociaux qui en dehors de la Grèce sont prêts à s’engager activement aux côtés du peuple grec. Parmi les priorités de Syriza, outre le refus de la poursuite de l’application des mesures antisociales d’austérité et des accords avec la Troïka, devrait prendre l’initiative de lancer un audit de la dette pour déterminer la partie illégitime afin de refuser de la payer si Syriza formait (dirigeait) un gouvernement suite à une nouvelle crise politique. Syriza doit donc prendre la responsabilité de lancer un audit avec l’appui des mouvements sociaux en Grèce et en cherchant des collaborations et des appuis actifs en dehors de la Grèce. Il faut déterminer le champ de l’audit en donnant la priorité à démontrer l’illégitimité de la dette à l’égard de la Troïka qui progressivement va représenter une partie de plus en plus importante. Dans un an ou deux, la dette à l’égard de la Troïka pourrait représenter 3/4 du total de la dette publique grecque. Si Syriza fait cela, le CADTM soutiendra au maximum cette démarche.»

Eric Toussaint

(περισσότερα…)

EΛΕ: Τρεις λόγοι για να διαγράψουμε το Χρέος

21 Ιουνίου, 2012

Η Πρωτοβουλία για τη Συγκρότηση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου οργανώνει ανοιχτή εκδήλωση, τη Δευτέρα 25 Ιουνίου και ώρα 20.00 μμ. στο Floral, Θεμιστοκλέους 80 (www.floralcafe.gr) με θέμα:

»Τρεις λόγοι για να διαγράψουμε το Χρέος»

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Πηγή:www.elegr.gr

Η  διαφημισμένη επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου ήδη αποδεικνύεται προεκλογικό πυροτέχνημα Γιατί η Ελληνική κοινωνία έχει καταδικαστεί σε αργό θάνατο με την ανεργία, τη λεηλασία των μισθών, τη φτώχεια, τους φόρους, τα χαράτσια να την οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην εξαθλίωση.

Η Γερμανία και οι άλλες χώρες του σκληρού πυρήνα, προκειμένου να διασώσουν τα συμφέροντά τους, στο όνομα της δημοσιονομικής πειθαρχίας στρέφονται εναντίον των ίδιων των κοινωνιών και των εργαζομένων επιβάλλοντας σκληρή λιτότητα, με την Ισπανία να μπαίνει στο δρόμο ενός –υποτίθεται- light μνημονίου. Στην Ελλάδα, στην οποία η λιτότητα είναι αναγκαία για να παραδειγματιστεί η υπόλοιπη Ευρώπη, όπως κυνικά ομολόγησε η καγκελάριος Μέρκελ ή που πρέπει να θυσιαστεί σαν Ιφιγένεια, όπως είπε ο υπουργός Οικονομικών της Βρετανίας Τζ. Όσμπορν, τίποτα δεν αποκλείεται: η χρεοκοπία ή ένα τρίτο κούρεμα, συνοδευμένο με ακόμα σκληρότερα μνημόνια, θα δώσει τη χαριστική βολή στη χώρα.

 Μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι; Γιατί να δεχτούμε ένα έλλειμμα που, αν και δεν ήταν ποτέ το πραγματικό πρόβλημα στην Ελλάδα, διογκώθηκε τεχνητά; Θα ανεχτούμε το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου και την καταστροφή του περιβάλλοντος; Πώς μπορούν οι μνημονιακές δεσμεύσεις να καταργηθούν;

Όμως η Ελλάδα δεν είναι μόνο πειραματόζωο. Είναι και παράδειγμα αντίστασης στον αγώνα των λαών της Ευρώπης. Όλοι μαζί παλεύουμε για  δημοκρατικό και κοινωνικό έλεγχο του δημόσιου Χρέους. Με στόχο την άμεση διαγραφή του.

(περισσότερα…)

Οι κακοί χειρισμοί της ΕΕ οδηγούν την Ελλάδα στην κόλαση- Κώστας Λαπαβίτσας

19 Ιουνίου, 2012

Αυτός είναι ο τρόπος που ο κόσμος τελειώνει
Όχι μ’ ένα πάταγο αλλά με ένα λυγμό
Τ.Σ. Έλιοτ

 Πηγή: Guardian 19/3/12

Με ένα λυγμό θα τελειώσει   η κρίση της  Ευρωζώνης; Επί του παρόντος, αυτή είναι η άποψη που  κερδίζει έδαφος για διάφορους λόγους. Πρώτον, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα τόνωσε  τις τράπεζες με την παροχή ρευστότητας 1 τρις ευρώ, από τον περασμένο Δεκέμβριο. Δεύτερον, το ελληνικό χρέος αναδιαρθρώθηκε, ένα νέο σχέδιο διάσωσης  συμφωνήθηκε, ενώ μία χαοτική πτώχευση απεφεύχθη . Σε γενικές γραμμές  οι  νέοι κανόνες δημοσιονομικής πειθαρχίας  που συμφωνήθηκαν αποσκοπούν στη διατήρηση του ελέγχου των  αδύναμων περιφερειακών χωρών.

Η αντίδραση  των χρηματοπιστωτικών αγορών ήταν θετική. Τα spreads των ιταλικών και ισπανικών ομολόγων  μειώθηκαν απότομα, οι χρηματιστηριακές αγορές κατέγραψαν άνοδο  -και αυτή  της Νέας Υόρκης- και μερικά κατασυκοφαντημένα ελληνικά ομόλογα  αναβαθμίστηκαν από τους ίδιους οίκους αξιολόγησης που μέχρι πρότινος τα δυσφημούσαν.

Δυστυχώς, η πραγματικότητα είναι λίγο πιο περίπλοκη. Ας εξετάσουμε  την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Όταν η κρίση ξέσπασε το 2010, η Ελλάδα είχε 300 δις ευρώ χρέος, το οποίο κατείχαν στην πλειοψηφία του ιδιώτες πιστωτές  και  διεπόταν από το ελληνικό δίκαιο. Θα ήταν μία επώδυνη αλλά σχετικά απλή διαδικασία η αθέτηση  πληρωμών και  θα βοηθούσε τη χώρα να σταθεί ξανά στα πόδια της. Έναντι αυτής της επιλογής  , η ΕΕ χορήγησε  ακριβά δάνεια διάσωσης, επέβαλλε  άγρια λιτότητα, και δημιούργησε τη χειρότερη ύφεση της Ελληνικής ιστορίας. Σε αυτή ακριβώς την πολιτική οφείλεται -από τις αρχές του 2012- και η άνοδος του  ελληνικού χρέους στο ύψος των   370 δις ευρώ. Από το ποσό αυτό , όμως, μόνο τα 200 δις ευρώ περίπου ,παραμένουν σε χέρια ιδιωτών. Σε λιγότερο από δύο χρόνια, η ΕΕ φόρτωσε στην Ελλάδα ένα τεράστιο δημόσιο χρέος, μεγάλο μέρος του οποίου χρησιμοποιήθηκε για την αποπληρωμή παλαιότερων  χρεών, διευκολύνοντας  έτσι τους μεγάλους ιδιώτες πιστωτές να παραμείνουν αλώβητοι.

 H αναδιάρθρωση του Μαρτίου επέτρεψε  στους υπόλοιπους μεγάλους ιδιώτες πιστωτές να ξεγλυστρίσουν με τις ελάχιστες δυνατές απώλειες. Οι δανειστές παρέδωσαν τα υφιστάμενα επισφαλή ομόλογα και πήραν  νέα ομόλογα με χαμηλότερη τιμή, καθώς και ένα  σημαντικό χρηματικό ποσό σε μετρητά. Δεδομένου ότι οι  μεγάλες ξένες τράπεζες είχαν ήδη διαγράψει μεγάλο όγκο ελληνικών ομολόγων, δεν επλήγησαν πολύ σοβαρά. Οι ελληνικές τράπεζες αντιμετώπισαν  σημαντικές απώλειες, αλλά το ελληνικό κράτος δέχτηκε με γενναιοδωρία να δανειστεί  50 δισ. ευρώ για την επανακεφαλαιοποίηση τους. Η πραγματική ζημία προκλήθηκε στα συνταξιοδοτικά ταμεία και τους μικρούς ομολογιούχους, ιδιαίτερα στην Ελλάδα, όπου οι απώλειες ήταν καταστροφικές.

Λαμβάνοντας υπόψη  το νέο δανεισμό του ελληνικού  κράτους για την χρηματοδότηση της συμφωνίας, η πραγματική μείωση του ελληνικού χρέους το 2012 θα είναι μικρότερη του 10%. Ακόμα χειρότερα, το ελληνικό χρέος θα καταστεί σε μεγάλο βαθμό επίσημο και θα υπόκειται στη βρετανική νομοθεσία. Να επισημάνουμε ότι περισσότερα από 40 δις ευρώ οφείλονται στο ΔΝΤ, το οποίο έχει απόλυτη προτεραιότητα  για την αποπληρωμή του.

(περισσότερα…)

The left must answer: What does refusal of payment mean?-Haris Savvidis

19 Ιουνίου, 2012

Το ιστολόγιό μας δημοσιεύει σήμερα στα αγγλικά το πάντα επίκαιρο άρθρο του Χάρη Σαββίδη: »Η Αριστερά οφείλει να απαντήσει: τι σημαίνει η άρνηση πληρωμής του χρέους; »https://contramee.wordpress.com/2012/05/18

 Πήραμε την πρωτοβουλία για την μετάφραση του άρθρου , λόγω της ιδιαίτερα  μεγάλης και συνεχούς  αναγνωσιμότητάς του. Το άρθρο δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στις 16.5.12 στην ιστοσελίδα της πολιτικής ομάδας ΞΕΚΙΝΗΜΑ**

Ο Χάρης Σαββίδης είναι οικονομολόγος, επικεφαλής του διεθνούς οικονομικού ρεπορτάζ στην εφημερίδα Ημερησία και συνδικαλιστής. Το κείμενο μετέφρασε η Δήμητρα Αγγελοπούλου. 

The left must answer: What does refusal of payment mean?

By Haris Savvidis

KKE, ANTARSYA, a big part of SYRIZA (e.g. the Left wing of SYN), as well as a series of left-leaning groups not represented in parliament, that do not belong to any of the above mentioned parties, in other words, the majority of the left, supports “proudly” the non-recognition of the debt (and therefore refusal to pay it) in one way or another. The majority of the leadership of SYN, is talking about a “re-negotiation” which will take place in the Eurozone.

Although the majority of the left supports the non recognition of the debt as a whole (or at least of the bigger part of it) and an increasing part of the society is moving towards that direction, there doesn’t seem to be an agreement on what would be the consequences of such a move. There is a lot of confusion on that matter and on the solutions the left suggests in order to face the possible repercussions.

Therefore, it is really important to describe what is about to happen, if Greece refuses to pay the debt and to suggest solutions to the problems that may arise. It is a political responsibility of the left, not only to propose the refusal of payment, but also to inform the Greek people about what that means. To say what would happen if the left was the government, either as a result of a declared aim, or as a result of its strategy against the payment of the debt.

This conversation is not abstract or theoretical anymore. In a few weeks from now, there is a serious chance of formation of a left government in Greece.

Let ’s suppose: The left in power

Supposing that, after the upcoming election, a left government refuses to repay the bonds issued. Let’s also suppose that Greece remains in the EU and the Eurozone, as Greeks wish (according to the opinion polls) and there is no legal way to push them to the exit against their will.

Assuming that the suspension of payments is not going to be supported by the Troika, it is obvious that the European governments and the community institutions will be extremely hostile.

“Bank run”

Even if the Greek government insists on remaining in the Eurozone, one thing is for sure: there is going to be intense anxiety about the country ’s place in the euro. Probably, there is going to be a “bank run”. In other words, thousands of depositors in panic will rush to the banks in order to take out their money. No banking system is able to survive this phenomenon, because the banks can dispose in cash only a very small part of their deposits. Moreover, the banks (as well as the insurance funds) are also going to be affected by the suspension (or the abeyance) of payments, because they own a lot of Greek bonds.

Consequently, there is an objective need for nationalization of the banking system. That’s what the Troika foresaw in its plan, despite the fact that the bankers managed to retain the control of their banks, after having been bailed out by the state.

Nationalization of the banks

Therefore, we could not possibly suggest the refusal of payment (of the whole debt or of the bigger part of it) without also proposing the nationalization of the banks.This alone is not going to solve the huge problem of available funds that the economy will have to face.

In Greece, as well as in each and every one of the states of the Eurozone, the funds enter the economy through the eurosystem created by the central banks, following the plan of the European Central Bank.

(περισσότερα…)

Γιατί έχουμε συμφέρον με την έξοδο από ευρωζώνη και ΕΕ

14 Ιουνίου, 2012

του Σταύρου Μανίκα

μέλους ΔΣ Σωματείου εργαζομένων ΕΘΕΛ-ΟΑΣΑ

Η κινδυνολογία περί καταστροφής αν φύγουμε από ευρώ και ΕΕ είναι γνωστή.

Ποιοι όμως και γιατί κινδυνολογούν;

Ακριβώς αυτοί που μας κυβέρνησαν τόσα χρόνια.

  • Που μας οδήγησαν στην καταστροφή.
  • Που επέβαλλαν τα μνημόνια.

Γιατί όμως λυσσάνε τόσο πολύ;

  • Πρώτο, γιατί αυτοί, το οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο, θα χάσουν από αυτή την έξοδο.
  • Δεύτερο, γιατί θέλουν να μη δούμε την κοινωνική αιμορραγία που έχουμε σήμερα, εξ αιτίας της παραμονής στην ευρωζώνη και την ΕΕ.

Πάμε όμως να δούμε γιατί οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι νέοι, οι φτωχοί, έχουμε συμφέρον από μια έξοδο από ευρωζώνη και ΕΕ.

Με την κατάργηση του εθνικού νομίσματος, έχει αφαιρεθεί το όπλο της νομισματικής πολιτικής από την Ελλάδα. Στις συναλλαγές χρησιμοποιείται ένα νόμισμα που εκδίδει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και είναι απολύτως προσαρμοσμένο στις ανάγκες της οικονομίας των ηγεμονικών καπιταλιστικών χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και πρωτίστως της Γερμανίας.

Η ίδια η διαδικασία έκδοσης χρήματος έχει ιδιωτικοποιηθεί. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) τυπώνει ευρώ και τα …πουλάει, με επιτόκιο 1% στις τράπεζες των χωρών μελών, που με τη σειρά τους το πουλάνε σε καταναλωτές αλλά και κράτη με 7,10, 12%!

(περισσότερα…)

Το πρόγραμμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

13 Ιουνίου, 2012

Για τα video από τις τοποθετήσεις  των εισηγητών(Αντώνης Δραγανίγος , Παναγιώτης Σωτήρης, Γιάννης Σηφακάκης) και τις απαντήσεις σε ερωτήματα που διατυπώθηκαν κατά την παρουσίαση του προγράμματος πατήστε εδώ

ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΗΣ 17Ης ΙΟΥΝΗ

Εργαζόμενες, εργαζόμενοι,

Στις εκλογές στις 6 Μάη ο λαός έκανε ένα πρώτο μεγάλο βήμα. Καταδίκασε το δικομματισμό και τα κόμματα του μνημονίου. Απέτρεψε το ενδεχόμενο να σχηματιστεί μνημονιακή κυβέρνηση. Τριάμισι εκατομμύρια γύρισαν την πλάτη στη Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ και το ΛΑΟΣ! Για πρώτη φορά μεταπολεμικά πάνω από 30% του εκλογικού σώματος στέκεται θετικά απέναντι στην Αριστερά, ιδιαίτερα στις εργατουπόλεις και τις λαϊκές συνοικίες. Το εκλογικό αποτέλεσμα της 6ης Μαΐου εγκαινιάζει μια νέα περίοδο στην αναμέτρηση ανάμεσα στις δυνάμεις της εργασίας και τηn αντίδραση.

Η μεγάλη πρόκληση μπροστά μας είναι αυτό το βήμα να συνεχιστεί, να φτάσουμε στην πραγματική ανατροπή της πολιτικής που ευθύνεται για την απόγνωση στην οποία βρίσκονται οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι νέοι, οι συνταξιούχοι, οι αγρότες, οι αυτοαπασχολούμενοι. Να ανοίξει ένας άλλος δρόμος, χωρίς μνημόνια και λιτότητα, χωρίς ΕΕ, ευρώ και Τρόικα, χωρίς το βραχνά του χρέους, για να περάσει η εξουσία και ο πλούτος στα χέρια των εργαζόμενων.

Τα Μνημόνια και η βάρβαρη πολιτική τους δεν «έπεσαν από τον ουρανό». Δεν ήρθαν να συντρίψουν τις ζωές μας, επειδή οι «Έλληνες είναι τεμπέληδες» όπως με χυδαίο τρόπο μας έλεγε δυο χρόνια ο θίασος του μαύρου μνημονικού μετώπου. Αυτές τις μέρες είναι σε εξέλιξη το «ισπανικό δράμα», όπου η τέταρτη μεγαλύτερη οικονομία της ΕΕ σπρώχνεται στα νύχια της κρεατομηχανής «του μηχανισμού στήριξης», μετά την Πορτογαλία και την Ιρλανδία. Τα Μνημόνια είναι η πολιτική επιλογή των δυνάμεων του κεφαλαίου να ξεπεράσουν την ιστορική κρίση του καπιταλισμού πάνω στα κοινωνικά ερείπια της εργατικής τάξης και των λαών. Να αυξήσουν τα κέρδη τους και να φορτώσουν τις τραπεζικές και χρηματιστηριακές φούσκες στις πλάτες της εργαζόμενης πλειοψηφίας.

(περισσότερα…)

Η Αριστερά οφείλει να απαντήσει: τι σημαίνει η άρνηση πληρωμής του χρέους;

18 Μαΐου, 2012

Του Χάρη Σαββίδη*

 Το ΚΚΕ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μεγάλο τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ (πχ Αριστερό Ρεύμα ΣΥΝ)  καθώς και μια σειρά από οργανώσεις της  εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς που δεν ανήκουν σε κάποιο από τα πιο πάνω σχήματα, με άλλα λόγια η πλειοψηφία της Αριστεράς,  τάσσεται πλέον  ανοικτά υπέρ της άρνησης πληρωμής του χρέους, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

Η πλειοψηφία της ηγεσίας του ΣΥΝ, μιλά για «επαναδιαπραγμάτευση», για «αναστολή πληρωμής» ή για δραστική διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους.  Συχνά οι εκπρόσωποι της πλειοψηφίας της ηγεσίας του ΣΥΝ τονίζουν ότι η «επαναδιαπραγμάτευση» που στην «καλύτερη» περίπτωση θα σημαίνει άρνηση πληρωμής του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, θα πρέπει να γίνει στο πλαίσιο της Ευρωζώνης.

Σύμφωνα, ακόμα, με τις δημοσκοπήσεις, η άρνηση πληρωμής του χρέους είναι αυτή τη στιγμή η πρόταση που μπορεί να συσπειρώσει το ευρύτερο κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο κατά της Τρόικα. Παρότι λοιπόν η πλειοψηφία της Αριστεράς υποστηρίζει την άρνηση πληρωμής του συνόλου ή του μεγαλύτερου τμήματος του χρέους και ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας οδηγείται προς τα εκεί, εντούτοις, δεν φαίνεται να υπάρχει συμφωνία για το τι θα συνοδεύει μια τέτοια εξέλιξη.

Στο θέμα των συνεπειών αυτής της πρότασης και του τι προτείνει η Αριστερά για να αντιμετωπιστούν αυτές, επικρατεί μεγάλη σύγχυση.    Έχει λοιπόν ιδιαίτερη αξία να περιγραφεί τι αναμένεται να συμβεί αν η Ελλάδα αρνηθεί να πληρώσει το χρέος και να προταθούν λύσεις για τα προβλήματα που θα ανακύψουν. Αποτελεί πολιτική ευθύνη της Αριστεράς όχι μόνο να προτείνει στον Ελληνικό λαό την άρνηση πληρωμής αλλά και να τον ενημερώσει για το τι αυτή σημαίνει. Να αφηγηθεί την ιστορία του τι θα συμβεί αν βρισκόταν αυτή στην κυβέρνηση, είτε με διακηρυγμένο στόχο είτε με πρακτικό αποτέλεσμα των πολιτικών της την άρνηση πληρωμής του χρέους.

 Αυτή η συζήτηση δεν είναι πια αφηρημένη ή θεωρητική. Σε μερικές βδομάδες από σήμερα η ύπαρξη μιας κάποιου είδους «αριστερής» κυβέρνησης στην Ελλάδα αποτελεί μια σοβαρή πιθανότητα.

Ας υποθέσουμε: η Αριστερά στην εξουσία!

Ας υποθέσουμε ότι συμβαίνει ακριβώς αυτό – ότι δηλαδή μετά από τις ερχόμενες εκλογές, μία νέα, αριστερή (ή εργατική) ελληνική κυβέρνηση αρνείται να αποπληρώσει τα ομόλογα που έχει εκδώσει. Κάνουμε ακόμη την αφαίρεση ότι η Ελλάδα παραμένει κανονικά μέλος της ΕΕ και της Ευρωζώνης στο βαθμό που η ίδια το επιθυμεί (όπως σήμερα καταγράφεται και στις δημοσκοπήσεις, από την πλειοψηφία του πληθυσμού) και δεν υπάρχει νομικός τρόπος να την αποπέμψουν παρά τη θέλησή της.

(περισσότερα…)

Φτώχεια του δυνατού, πτώχευση του αδύνατου – Κώστας Λαπαβίτσας

12 Απριλίου, 2012

Φτώχεια του δυνατού

Ολόκληρη η  μελέτη του RMF, στα ελληνικά. 

2010, ΚΡΙΣΗ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ

Φτώχεια του δυνατού, πτώχευση του αδύνατου – εκδ.ΝΟΒΟΛΙ

Πρόλογος

του Κώστα Λαπαβίτσα

c.lapavitsasΗ παγκόσμια κρίση που ξέσπασε το 2007 άργησε να φτάσει στην Ελλάδα. Ακόμη και προς το τέλος του 2008 λίγοι ήταν αυτοί που είχαν κατανοήσει τι πραγματικά συνέβαινε στην παγκόσμια οικονομία. Κατά τη διάρκεια του 2009 άρχισε να γίνεται αντιληπτό ότι η πορεία των ελληνικών οικονομικών πραγμάτων ήταν ανησυχητική. Αλλά μόνο προς το τέλος του χρόνου έγινε φανερό πόσο κοντά στην καταστροφή βρίσκονταν η ελληνική οικονομία. Και από την ‘ισχυρή Ελλάδα’ περάσαμε απότομα στον ‘αδύνατο κρίκο’ του παγκοσμίου συστήματος.

Η εξέλιξη αυτή δεν ήταν τυχαία. Η γιγαντιαία κρίση που ξέσπασε το 2007 ενσωματώνει όλες τις αντιφάσεις του καπιταλισμού της εποχής μας, ή σωστότερα του χρηματιστικοποιημένου καπιταλισμού. Ξεκίνησε από το χρηματοπιστωτικό σύστημα των ΗΠΑ μετά την τεράστια φούσκα ακινήτων του 2001-6 και γρήγορα μετατράπηκε σε παγκόσμια ύφεση. Η πρωτοφανής κρατική παρέμβαση του 2008-9 απέτρεψε την κατάρρευση των τραπεζών και έφερε στοιχειώδη σταθεροποίηση στις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Αλλά η παρέμβαση εισήγαγε επίσης την επόμενη φάση της παγκόσμιας αναταραχής, δηλαδή την κρίση δημοσίου χρέους του 2010.   (περισσότερα…)

Το θάρρος του Μπουένος Άιρες – Κώστας Λαπαβίτσας

1 Απριλίου, 2012

εφημ. Καθημερινή, 1 Απριλίου 2012

Από την αρχή της ελληνικής κρίσης, η Αργεντινή λειτούργησε ως σημείο αναφοράς και φόβητρο. Οι υπερασπιστές των Μνημονίων ισχυρίζονται συχνά ότι προστατεύουν την Ελλάδα από την κατάντια της Αργεντινής. Ατυχέστατες αναφορές έγιναν ακόμη και από επίσημα χείλη προκαλώντας ενόχληση στο Μπουένος Άιρες. Για τους εκεί ιθύνοντες είναι εμφανές ότι η Ελλάδα ακολουθεί την πορεία της χώρας τους προς το χάος κατά το 1998-2001 εφαρμόζοντας την ‘ορθόδοξη’ συνταγή του ΔΝΤ και της ΕΕ. Υιοθετεί τρομακτική λιτότητα, επιδιώκει να δημιουργήσει δημοσιονομικά πλεονάσματα, αποδίδει προτεραιότητα στην εξυπηρέτηση του χρέους και προσβλέπει στην ανάπτυξη μέσω χαμηλών μισθών και ξένων επενδύσεων.

Ακόμη και το PSI έχει το αργεντίνικο προηγούμενό του.  Τον Ιούνιο του 2001 η Αργεντινή έκανε το περιβόητο μεγκακάνχε, δηλαδή εθελοντική ανταλλαγή ομολόγων με πρωτοβουλία των δανειστών της. Μαζί με το εξίσου περιβόητο μπλιντάχε, δηλαδή θωράκιση με νέα δάνεια από το ΔΝΤ, το μεγκακάνχε υποτίθεται ότι θα έλυνε την κρίση, χωρίς ακρότητες όπως η επιθετική αθέτηση πληρωμών. Η ‘λύση’ δεν κράτησε ούτε έξι μήνες, καθώς η ύφεση έγινε βαθύτερη και η χώρα έφτασε στην κοινωνική κατάρρευση. Ο εμπνευστής της, ο Ντομίνγκο Καβάλο, ο άνθρωπος που ουσιαστικά κατέστρεψε την Αργεντινή κατά τη δεκαετία του 1990, έχει σήμερα μηδαμινή αξιοπιστία στη χώρα του. (περισσότερα…)

Η Ευρωζώνη ανάμεσα στη λιτότητα και την αθέτηση πληρωμών – Αργεντινή και Ρωσία

24 Μαρτίου, 2012

Από το 2o ριπόρτ του RMF- Φθινόπωρο 2010

Συγγραφείς: Κ. Λαπαβίτσας, Α. Καλτενμπρούνερ, Γ. Λαμπρινίδης, Ντ. Λίντο, Τζ. Μίντγουέι, Τζ. Μίτσελ, Χ. Π. Παϊνσέιρα, Τζ. Πάουελ, Ε. Πίρες, Α. Στένφορς, Ν. Τέλες

Παράρτημα Α: Η τελευταία κρίση – Αργεντινή και Ρωσία

Η κρίση στην περιφέρεια της Ευρωζώνης είναι απλώς η τελευταία σε μια μακρά σειρά αυτόνομων κρίσεων χρέους τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, κυρίως στον αναπτυσσόμενο κόσμο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, παρά τις διαβεβαιώσεις για προώθηση της σύγκλισης του κατά κεφαλήν εισοδήματος και του επιπέδου ζωής, στην πράξη δημιούργησε μια οξεία διπολική δομή πυρήνα και περιφέρειας, ακόμη και αν δεν λάβουμε υπόψη την ευρύτερη περιφέρεια στην Ανατολική Ευρώπη. Τα προβλήματα του χρέους στην περιφέρεια της Ευρωζώνης έχουν μια εγγενή ομοιότητα με αυτά της παγκόσμιας περιφέρειας. Συνεπώς θα αποδειχθεί διδακτική μια σύντομη αναδρομή στις αυτόνομες κρίσεις χρέους της Αργεντινής και της Ρωσίας στα πρόσφατα χρόνια.

Στις 24 Δεκεμβρίου του 2001 η Αργεντινή ανακοίνωσε την αναστολή πληρωμών σχεδόν για το σύνολο του δημοσίου χρέους της ύψους 144 δις δολ.  Η σταθερή ισοτιμία συναλλάγματος, η οποία έδενε το αργεντίνικο πέσο με το δολάριο, εγκαταλείφθηκε λίγους μήνες αργότερα. Το ΑΕΠ κατέρρευσε κατά 11% το επόμενο έτος. Ωστόσο η οικονομία της Αργεντινής ανέκαμψε, συντηρώντας ετήσιους ρυθμούς ανάπτυξης 8%-9% από το 2003 έως το 2007, ενώ το κατά κεφαλήν ΑΕΠ επανήλθε στα προ της κρίσης υψηλά επίπεδα το 2008. Οι διεθνείς χρηματαγορές ξανάνοιξαν για την Αργεντινή το 2006, με την πώληση πενταετών ομολόγων αξίας 500 εκατ. δολαρίων.

Δύο χρόνια νωρίτερα η Ρωσία είχε επίσης αθετήσει τις πληρωμές του εξωτερικού χρέους της, οδηγώντας σε μια άμεση υποτίμηση το ρούβλι. Μέσα σε διάστημα μηνών η οικονομία επανήλθε σε ανοδικούς ρυθμούς, αναπτυσσόμενη ραγδαία σχεδόν για μια δεκαετία. Η Ρωσία αντιμετώπιση την κρίση σαφώς καλύτερα από την Αργεντινή. Η σύγκριση των εμπειριών των δύο χωρών που ακολουθεί, αξιοποιείται στην εξαγωγή συμπερασμάτων για τις αυτόνομες κρίσεις χρέους της Ευρωζώνης.

Η συμφωνία της Ουάσινγκτον φέρνει την καταστροφή στο Μπουένος Άιρες

 Το 1991 η Αργεντινή υιοθέτησε το «Πλάνο Μετατρεψιμότητας» (Convertibility Plan) το οποίο περιελάμβανε την απελευθέρωση εμπορίου και κεφαλαίων, την ιδιωτικοποίηση κρατικής περιουσίας, αυστηρή νομισματική πολιτική και ,πάνω απ’ όλα, το δέσιμο του πέσο στο αμερικανικό δολάριο σε βάση ένα προς ένα, υπό την επιτήρηση ενός νομισματικού συμβουλίου.25 Η χώρα διένυσε τη δεκαετία του ’90 ακολουθώντας τις συνταγές της Συμφωνίας της Ουάσινγκτον (Washington Consensus), με την ήπια έγκριση και εκτεταμένη οικονομική στήριξη του ΔΝΤ.26 Οι αρχικές ανταμοιβές έδειχναν ουσιαστικές καθώς σταμάτησε ο υπερπληθωρισμός και ο μέσος ρυθμός ανάπτυξης τα έτη 1991-1998 έφτασε το 6%.27

Οι καθαρές εισροές κεφαλαίου έφτασαν τα 100 δις δολ. την περίοδο 1992-1999.28 Η διαφαινόμενη επιτυχία μετέτρεψε την Αργεντινή  στην προσφιλή αναπτυσσόμενη οικονομία, παράδειγμα προς μίμηση.29  Η συνεχιζόμενη στήριξη από το ΔΝΤ, βελτίωσε τους όρους δανεισμού για την Αργεντινή, καθώς οι δανειστές πίστευαν ότι το Ταμείο δεν θα άφηνε μια τέτοια χώρα πρότυπο να καταρρεύσει.30

Εκ των υστέρων, είναι προφανές ότι η μακροοικονομική σταθεροποίηση ήταν μάλλον προϊόν καλής τύχης παρά καλής πολιτικής. Τα χαμηλά επιτόκια των ΗΠΑ είχαν συγκρατήσει την ανατίμηση του δολαρίου, και η ανάκαμψη στις ΗΠΑ στα ’90 έδωσε ώθηση στη Λατινική Αμερική.  Όταν η αξία του δολαρίου άρχισε να ανεβαίνει σταθερά από τα μέσα της δεκαετίας του ΄90, η σταθερή ισοτιμία δολαρίου-πέσο μετετράπη σε θηλιά για την οικονομία της Αργεντινής. Μετά την κρίση του 1998 στη Ρωσία, η Βραζιλία προχώρησε σε υποτίμηση κατά 70% τον Ιανουάριο του 1999, δυσχεραίνοντας περαιτέρω τους εμπορικούς όρους για την Αργεντινή.31 Το πέσο ήταν πια εξαιρετικά υπερτιμημένο, έως και 55% βάσει των εκτιμήσεων της Παγκόσμιας Τράπεζας.32 Αποπληθωρισμός και πτώση παραγωγής μπήκαν στο προσκήνιο. (περισσότερα…)

PSI – Εικονική πραγματικότητα και πικρή αλήθεια

20 Μαρτίου, 2012

 Eφημ.ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Του Κώστα Λαπαβίτσα*

Το PSI αποτελεί όντως θρίαμβο, αλλά δυστυχώς όχι για την Ελλάδα. Πρόκειται μάλλον για τεράστια επαγγελματική επιτυχία του Λι Μπουχάιτ, της διεθνούς εταιρείας νομικών Κλίρι Γκότλιμπ. Ο κορυφαίος ειδικός των αναδιαρθρώσεων έπεισε, ή εξανάγκασε, τους ιδιώτες πιστωτές της Ελλάδας να διαγράψουν χρέος που δεν επρόκειτο να αποπληρωθεί ποτέ, λαμβάνοντας σημαντικό ποσό μετρητών. Με την προτροπή και τη συναίνεση της Γερμανίας, ο κ. Μπουχάιτ μεγαλούργησε.

Το PSI ουσιαστικά απεμπλέκει τους ιδιώτες πιστωτές του εξωτερικού από την κρίση, ικανοποιεί τους Γερμανούς πολιτικούς επιβάλλοντας μέρος του κόστους στους ιδιώτες, και φυσικά ανταμείβει αδρά την Κλίρι Γκότλιμπ. Για τις διεθνείς αγορές, που έχουν ήδη απορροφήσει πάνω από ένα τρισεκατομμύριο ρευστότητας από την ΕΚΤ του κ. Ντράγκι, τα πράγματα βαίνουν καλώς. Οχι όμως και για την Ελλάδα.

Πρώτον, με το PSI η χώρα βρίσκεται στην πράξη σε αθέτηση πληρωμών. Οι εντόπιοι θριαμβολογούντες έχουν περιέργως λίγα να πουν γι’ αυτό. Συχνά είναι οι ίδιοι που νωρίτερα κατακεραύνωναν όσους τολμούσαν να μιλήσουν για αναδιάρθρωση, λέγοντας ότι θα οδηγούμασταν σε απομόνωση από τις αγορές. Το PSI σφράγισε την αποβολή της Ελλάδας από τις αγορές στις οποίες δεν πρόκειται να επιστρέψει για πολλά χρόνια.

Δεύτερον, το PSI έπληξε κυρίως τους εγχώριους δανειστές. Τα κράτη που κάνουν αναδιάρθρωση συνήθως φροντίζουν να μεταθέσουν την πίεση στους ξένους ώστε να προστατεύσουν την εγχώρια οικονομία. Με το PSI η Ελλάδα φόρτωσε με τεράστια βάρη τα ασφαλιστικά της Ταμεία, αλλά και τους ιδιώτες που εμπιστεύτηκαν το κράτος με τις αποταμιεύσεις τους. Οσο για τις τράπεζες, αυτές θα λάβουν κεφάλαια από νέο δημόσιο δανεισμό, ύψους ίσως και 50 δισ., που βέβαια θα επιβαρύνει την εγχώρια οικονομία.

Τρίτον, το PSI δεν κάνει βιώσιμο το χρέος. Το 2012 θα είναι ασήμαντη η μείωση του χρέους ως ποσοστού του ΑΕΠ -ίσως και λιγότερο απο 10%- αν ληφθούν υπόψη οι νέες δανειακές ανάγκες για τη χρηματοδότηση του PSI. Στην καλύτερη περίπτωση το χρέος θα μειωθεί σταδιακά στο 120,5% μέχρι το 2020, παραμένοντας υπέρογκο για μια χώρα όπως η Ελλάδα που δανείζεται σε νόμισμα το οποίο δεν ελέγχει. (περισσότερα…)

Aγώνας για αξιοπρεπή ζωή – Δήμος Βύρωνα

4 Μαρτίου, 2012

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Πολίτες του Βύρωνα : Καταργώντας τους μεσάζοντες

 4 Μάρτιου 2012

Απαιτούμε κούρεμα των δανείων από τις τράπεζες, κούρεμα δημοτικών τελών και φόρων, κούρεμα των λογαριασμών των ΔΕΚΟ, μείωση των τιμών από τα Σούπερ Μάρκετς,  τις επιχειρήσεις και τις λαϊκές αγορές.

 Πολίτες του Βύρωνα παίρνουν την πρωτοβουλία να αναπτυχθεί κίνημα πολιτών στη πόλη με στόχο την αξιοπρεπή διαβίωση στην εποχή της κρίσης.

Την στιγμή που με την βάρβαρη πολιτική που ασκούν συγκυβέρνηση, Τρόικα και Τράπεζες, μειώνονται μισθοί, συντάξεις, επιδόματα, την στιγμή που μειώνονται τα ατομικά και οικογενειακά εισοδήματα και αυξάνονται οι φόροι και τα χαράτσια, την στιγμή που εξαπλώνεται η ανεργία η φτώχια, η ανέχεια και χιλιάδες άνθρωποι κοιμούνται στους δρόμους εμείς δεν μπορούμε να μένουμε αδρανείς. (περισσότερα…)

Πέντε βίντεο με θέμα: Χωρίς χρέος και ευρώ, προοπτικές και λύσεις- Κώστας Λαπαβίτσας

4 Μαρτίου, 2012

Εκδήλωση στο ΑΠΘ- ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Κάνετε κλίκ εδώ :http://nodebtnoeuro.wordpress.com/

http://www.youtube.com/watch?v=Xs_je3QJdXM Continue reading →

avatar

nodebtnoeuro
Follow me on Vodpod 

Για την Ελλάδα ήρθε η ώρα της λογοδοσίας.

26 Φεβρουαρίου, 2012

του   Piergiorgio Odifreddi           

Για την  Ελλάδα ήρθε η ώρα της λογοδοσίας. Το Κοινοβούλιο ετοιμάζεται να ενδώσει απέναντι στο εκτελεστικό απόσπασμα, της αποκαλούμενης τρόικας που αποτελείται  από την Ευρωπαϊκή Ένωση, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Η κοινωνία των πολιτών διαμαρτύρεται με εκδηλώσεις βίας  απέναντι από το Κοινοβούλιο. Ο Πρωθυπουργός Παπαδήμος, το alter ego του δικού μας Monti, δήλωσε ότι “ο βανδαλισμός και η καταστροφή δεν έχουν καμία θέση στην δημοκρατία”, τις ίδιες λέξεις χρησιμοποίησε χθες, προληπτικά, ο πρόεδρό μας Napolitano.

Φυσικά, οι (αν)ήθικοι αυτουργοί της τρόικας, και φυσικοί αυτουργοί  της ελληνικής κυβέρνησης, παρουσιάζουν τα μέτρα που ετοιμάζονται να υιοθετήσουν ως  “αναγκαία  και αναπόφευκτα – τις ίδιες λέξεις που έχουμε ακούσει και εμείς, κατά κόρον, από το πραξικόπημα της 9 Νοεμβρίου 2011 μέχρι σήμερα. Και αυτά τα μέτρα (άκουσον,άκουσον!) περιλαμβάνουν: “Μια ριζική μεταρρύθμιση στην αγορά εργασίας, μέσω μιας ριζικής  απελευθέρωσης. Μια μείωση της τάξης του 20% στον εγγυημένο κατώτατο μισθό και περικοπή των συντάξεων. Μια δραστική συρρίκνωση στις δαπάνες του δημοσίου τομέα, όπως τα νοσοκομεία και η τοπική αυτοδιοίκηση καθώς και το ξεπούλημα των χρυσαφικών της οικογένειας , δηλαδή την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, όπως είναι τα κρατικά  μερίδια στο πετρέλαιο, το  αέριο, το νερό και τα κρατικά λαχεία”.

Αυτά τα μέτρα δεν αποκαλούνται “λιτότητα” ή “θυσίες”, αλλά καταστροφή του κοινωνικού κράτους και ξεπούλημα του δημοσίου σε ιδιώτες. Αυτά έχουν το ίδιο περιεχόμενο, την ίδια κατεύθυνση και εμπνέονται από την ίδια νοσηρή ιδεολογία, των  “μεταρρυθμίσεων” που και η δική μας κυβέρνηση προσπαθεί να υιοθετήσει . Και μέχρι τώρα, ο πρώην-κυρίαρχος λαός μας, δείχνει  να τα  αποδέχεται , με μεγαλύτερο πνεύμα  ανοχής, και με λιγότερο    πνεύμα επιβίωσης, από εκείνο του ελληνικού λαού.

 Στην χθεσινή επιφυλλίδα του ,στην Repubblica,  ο Ευγένιος Σκάλφαρι ,μιλώντας για τις συνέπειες μιας πιθανής στάσης πληρωμών της Ελλάδας, της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας έγραφε ότι: “Η πτώχευση δύο ή τριών χωρών της Ευρωζώνης  θα έχει πολύ σοβαρές επιπτώσεις στο διεθνές τραπεζικό σύστημα, αναγκάζοντας τα εθνικά Κράτη να εθνικοποιήσουν πλήρως ή εν μέρει ένα σημαντικό μέρος του τραπεζικού τους συστήματος ”. Αλλά, αυτό θα μπορούσε να εκληφθεί ως  ελπίδα και όχι ως απειλή !

 Γιατί  είναι πια  ξεκάθαρο ότι οι τράπεζες έχουν μεγάλο μέρος ευθύνης για την παγκόσμια κρίση, αφού άνοιξαν τον δρόμο για  τοκογλυφικούς ελιγμούς  σε δύο φάσεις : αρχικά, χρηματοδοτώντας και αγοράζοντας ένα μεγάλο μέρος του δημοσίου χρέους από τα κράτη, και μετά, απειλώντας τα ότι θα απαιτήσουν την επιστροφή τους. Οι άνθρωποι των τραπεζών στην κυβέρνηση, στην  Ελλάδα και την Ιταλία, μας εξηγούν πως πρέπει να συναινέσουμε στον εκβιασμό, πληρώνοντας λύτρα από το ξεπούλημα του κράτους. Οι διαδηλωτές της Αθήνας αποδεικνύουν , πράγματι , ότι μπορούμε  να πούμε  όχι στους τοκογλύφους, ακόμα και όταν μας  σημαδεύουν με το πιστόλι στον κρόταφο, και είναι έτοιμοι να πιέσουν τη σκανδάλη.

Πηγή: http://odifreddi.blogautore.repubblica.it/2012/02/13/la-grecia-brucia/ 

Ελλάδα: Μία χώρα καταστρέφεται μπροστά στα μάτια μας- Στάθης Κουβελάκης

26 Φεβρουαρίου, 2012

Le Nouvel Observateur 13-02-2012

Συνέντευξη του Στάθη Κουβελάκη στον Louis Morice

Οι δρόμοι έχουν πάρει φωτιά στην Ελλάδα. Περίπου 100.000 άνθρωποι διαδήλωσαν την Κυριακή 12 Φλεβάρη ενάντια στο νέο σχέδιο λιτότητας που ψηφίστηκε στη Βουλή. Ο Στάθης Κουβελάκης, καθηγητής πολιτικής φιλοσοφίας στο King’s College του Λονδίνου, ειδικός στα ελληνικά πολιτικά ζητήματα, αναλύει αυτό το πραγματικό κοινωνικό τραύμα.

Το σχέδιο λιτότητας που ψηφίστηκε χθες το βράδυ στο κοινοβούλιο μπορεί να το δεχτεί η ελληνική κοινωνία;

 – Νομίζω ότι έχουμε φτάσει σε οριακό σημείο. Η κοινωνική κατάσταση της χώρας είναι πρωτόγνωρη στη μεταπολεμική Δυτική Ευρώπη. Η Ελληνική πραγματικότητα δεν μπορεί να συγκριθεί παρά μόνο με τη Μεγάλη Ύφεση της δεκαετίας του ’30, τόσο ως προς το βάθος της ύφεσης όσο και ως προς τα ποσοστά της ανεργίας. Σχεδόν το 30% του πληθυσμού ζει σήμερα κάτω από το όριο της φτώχειας.

Οι δρόμοι της Αθήνας και των μεγάλων πόλεων έχουν γίνει εντελώς αγνώριστοι. Αμέτρητα καταστήματα έκλεισαν τα δύο τελευταία χρόνια. Ο λαός έχει εξαντληθεί. Η απώλεια εισοδημάτων και μισθών είναι ανυπόφορη, με πρώτο το δημόσιο τομέα, αλλά και τον ιδιωτικό. Οι νέοι φόροι είναι πραγματική επίθεση ενάντια στο λαό. Η πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας βυθίζεται στην άβυσσο.

Αυτό που αποσυντίθεται επίσης στην Ελλάδα, είναι το κράτος, οι πιο βασικές δημόσιες υπηρεσίες. Τα βιβλία δεν έχουν ακόμη μοιραστεί φέτος στα σχολεία. Η κατάσταση στον τομέα της υγείας είναι ολότελα καταστροφική. Τα νοσοκομεία έχουν τεράστιες ελλείψεις ακόμη και σε φάρμακα. Πρόκειται για τριτοκοσμικές συνθήκες. Η Αθήνα και οι ελληνικές πόλεις μοιάζουν ολοένα και λιγότερο με ευρωπαϊκές πόλεις, και όλο περισσότερο με ρημαγμένες πολιτείες του παγκόσμιου Νότου.

Μέχρι πού μπορεί να φτάσει η οργή των δρόμων;
– Υπάρχει ένα τεράστιο κοινωνικό τραύμα. Ο ελληνικός λαός δεν μπορεί πλέον να το ανεχθεί. Τα νέα μέτρα αποτελούν πραγματική πρόκληση. Η μείωση του κατώτατου μισθού κατά 22% είναι μια πράξη τρέλας. Η περικοπή δισεκατομμυρίων από τις κρατικές δαπάνες ενώ βρισκόμαστε σε πλήρη ύφεση είναι πράξη αυτοκτονίας. Οι επίσημες προβλέψεις που συνοδεύουν το σχέδιο αυτό δείχνουν ότι τίποτα από όλα αυτά δεν είναι βιώσιμο. Πρόκειται για καταστροφή της χώρας για τις επόμενες δεκαετίες.

Κατά τη γνώμη μου, υπάρχει εδώ μια σκόπιμη στρατηγική, ώστε να προκληθεί χάος από την πλευρά εκείνων που επιβάλουν αυτά τα σχέδια στο λαό, και πρώτα πρώτα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. (περισσότερα…)