Η ανακοίνωση της ΠΟΣΠΕΡΤ στο Υπουργείο Οικονομικών
«ΕΔΩ ΕΡΤ ! ΕΔΩ ΕΡΤ!
Στο Υπουργείο Οικονομικών απαντάμε :
Μολών λαβέ !
Οι εντολές εκκένωσης του Ραδιομεγάρου από αυτούς που παρανομούν, παραβιάζουν κάθε έννοια συνταγματικού δικαίου, που φοβούνται τη δημοκρατία, που φοβούνται τη νομιμότητα,
είναι βία για να παραιτηθούμε!
Είναι βία για να μας γονατίσουν!
Είναι βία για να μας τρομάξουν!
Απαντάμε, πιστοί στις επιταγές της συνείδηση μας και με υψηλό αίσθημα καθήκοντος, συνεχίζουμε αταλάντευτα τον αγώνα μας, υπερασπιζόμαστε τη δημοκρατία!
Καταπατώνται βάναυσα θεμελιώδη εργασιακά δικαιώματα και η δημοκρατία. Οι εργαζόμενοι δεν επιτρέπουν σε κανένα να τους εκπροσωπεί και να διαπραγματεύεται για λογαριασμό τους!
Θέλουν να παραδειγματίσουν όλους τους εργαζόμενους του δημοσίου τομέα, ότι κατάφεραν να βρουν τη μέθοδο ΑΠΟΛΥΣΕΩΝ στο δημόσιο, να προσθέσουν κι άλλους στην ανεργία που αυξάνεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς!
Θέλουν να ισοπεδώσουν τη δημοκρατία, κάθε έννοια εργατικού δικαίου!
Απαντάμε: Η δικομματική πλέον Κυβέρνηση, με τον αυταρχισμό δεν θα μας τρομοκρατήσει!
Δουλεύουμε για τη Δημόσια ΕΡΤ, υπερασπιζόμαστε τη δημοκρατία!
Δεν σταματάμε τον αγώνα αν δεν ανοίξει όλη η ΕΡΤ ως να μην έκλεισε μια μέρα, χωρίς καμιά απόλυση, χωρίς καταστρατήγηση των εργασιακών δικαιωμάτων.
Η Νομική Υπηρεσία θα εξαντλήσει όλα τα νόμιμα μέσα!
Οι ίδιοι που διόρισαν τις διεφθαρμένες διοικήσεις, οι ίδιοι που μετέτρεψαν σταδιακά τη Δημόσια Ραδιοτηλεόραση σε κρατικό μηχανισμό κυβερνητικής προπαγάνδας, παρουσιάζονται ως οι αδιάφθοροι που θα επιβάλλουν τη διαφάνεια, σβήνοντας την ΕΡΤ.
Η σιωπή της ΕΡΤ
ΕΙΝΑΙ Η ΣΙΩΠΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ
ΕΙΝΑΙ Η ΣΙΩΠΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΕΙΝΑΙ Η ΣΙΩΠΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΜΑΣ !
Καλούμε όλους που συμπαραστέκονται στον αγώνα μας εδώ στο Ραδιομέγαρο κάθε ώρα, κάθε μέρα Απαιτούμε να αποκατασταθεί το δικαίωμα του λαού ΓΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΑ, ΔΟΥΛΕΙΑ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ, ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ, ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
Ο αγώνας για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας είναι θέμα επιβίωσης του λαού!
Η μαχητική δημοσιογράφος και συγγραφέας Naomi Klein θα επισκεφτεί τους εργάτες της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής την Τρίτη 4 Ιουνίου σε μια εκδήλωση-συζήτηση που θα πραγματοποιηθεί στο εργοστάσιο. Η Ν.Klein έγινε παγκοσμίως γνωστή τόσο με την εμπλοκή της με το κίνημα της αντιπαγκοσμιοποίησης όσο και με το βιβλίο της «Το Δόγμα του Σοκ: Η Άνοδος του Καπιταλισμού της Καταστροφής» όπου καταδυκνείει τις «θεραπείες» που επιβάλει στους λαούς το ΔΝΤ παγκοσμίως ώστε να επιβάλλει την καταστροφική, για την κοινωνική πλειοψηφία, οικονομική και πολιτική συνταγή του.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η N.Klein συναντά εργατικούς αγώνες και εργοστάσια υπό εργατικό έλεγχο, καθώς πριν από λίγα χρόνια γύρισε το πολύ γνωστό ντοκυμαντέρ «H Κατάληψη» («The Take») στο οποίο προβάλλεται η ιστορία και οι αγώνες των κατειλημμένων εργοστασίων στην Αργεντινή, γεγονός που συνέβαλε στην άνθηση της παγκόσμιας αλληλεγγύης γύρω από τα παραδείγματα τύπου «ΖΑΝΟΝ». Η N.Klein στάθηκε από τη πρώτη στιγμή της διεθνούς καμπάνιας της Βιο.Με. στο πλάι του αγώνα των εργατών καθώς συνυπέγραψε δήλωση υποστήριξης (μαζί με πολλούς άλλους συγγραφείς και ακτιβιστές, περισσότερα για τη διεθνή καμπάνια εδώ).
Εκπροσώπων των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ στα ΔΣ της ΟΛΜΕ και ΔΟΕ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΗΡΥΞΗ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΤΗΣ ΑΔΕΔΥ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 14/5 ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 17/5 ΟΠΩΣ ΖΗΤΗΣΕ Η ΟΛΜΕ
Αθήνα, 13 Μαΐου 2013
Σε μια πρωτοφανή διασπαστική και εν τέλει υπονομευτική για την απεργία των καθηγητών [από 17/5] απόφαση κατέληξε η ΑΔΕΔΥ, μετά από πρόταση του ΠΑΜΕ, η οποία υπερψηφίστηκε από ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ, για κήρυξη δημοσιοϋπαλληλικής απεργίας αύριο Τρίτη, ημέρα που δεν έχει καν αρχίσει η επιστράτευση των καθηγητών [αρχίζει από το μεσημέρι της Τετάρτης]!!!
Την ημέρα και τις ώρες που όλοι οι συνδικαλιστές των ΕΛΜΕ πρέπει να περιοδεύουν σε όλα τα σχολεία της χώρας, να συζητούν και να καλούν 85.000 εκπαιδευτικούς σε μαζική συμμετοχή στις 89 Γενικές Συνελεύσεις που πραγματοποιούνται αύριο, προκειμένου ο κλάδος να υπερψηφίσει την πρόταση του ΔΣ της ΟΛΜΕ για απεργία από 17/5-24/5 και νέες ΓΣ για κλιμάκωση, η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ [με προφανή χθεσινή απόφαση των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΚΚΕ] αρνείται να δεχτεί την πρόταση της ΟΛΜΕ, του κλάδου που βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα, για ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 17/5 και προβαίνει σε αυτήν την αθλιότητα.
Εμείς συνεχίζουμε! Αποφασίζουμε καθολικά υπέρ της εισήγησης του ΔΣ της ΟΛΜΕ, οικοδομώντας ταυτόχρονα τους πανεργατικούς, παλλαϊκούς και κοινωνικούς όρους για την ανατροπή της επιστράτευσης.
– Οι άθλιες μεθοδεύσεις των κυβερνητικών φερεφώνων μας δυναμώνουν!
– Καλούμε όλες τις Ομοσπονδίες δημόσιου και ιδιωτικού τομέα να κηρύξουν απεργία για τις 17 Μάη
ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΤΟΜΕΑ
ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ, ΣΤΙΣ 7μμ, ΣΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΗΣ ΟΛΜΕ, Κορνάρου & Ερμού.
Η επίθεση της κυβέρνησης στα δικαιώματα και τις ανάγκες των εργαζομένων έβαλε στο στόχαστρο και πάλι την εκπαίδευση. Μαθητές και εκπαιδευτικοί θυσιάζονται, ως άλλες Ιφιγένειες, για να ξεπληρωθούν οι τραπεζίτες-τοκογλύφοι και για να μη χάσουν τα κέρδη τους οι επιχειρηματίες. Σε αυτήν την κατεύθυνση, επιδιώκουν οι άθλιοι της τρικομματικής κυβέρνησης και της τρόικας να μειώσουν στο ελάχιστο τις δημόσιες δαπάνες για την Παιδεία και ψηφίζουν αιφνιδιαστικά νόμους για τον περιορισμό του αριθμού των εκπαιδευτικών στο δημόσιο σχολείο.
Γι’ αυτό έχουν καταργήσει σε 3 χρόνια πάνω από 1000 σχολεία σε όλη τη χώρα και τώρα καταργούν χιλιάδες οργανικές θέσεις και τμήματα, αυξάνουν τους μαθητές ανά τμήμα, σταματούν το διορισμό εκπαιδευτικών και απολύουν ουσιαστικά 10.000 αναπληρωτές. Θεσπίζουν την αναγκαστική μετάθεση, την ψευτοαξιολόγηση-χειραγώγηση και την αύξηση του διδακτικού ωραρίου με στόχο τη δημιουργία εργασίας λάστιχο και στο δημόσιο σχολείο, όπως και στον ιδιωτικό τομέα, και την «ανακάλυψη» εκπαιδευτικών που είναι «υπεράριθμοι», ώστε να απολυθούν. Γι’ αυτό η τρικομματική ετοιμάζει νέους νόμους για το Γενικό και Τεχνολογικό Λύκειο, με στόχο τα σχολεία να λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, όπως οι επιχειρήσεις, οι μαθητές να μετατραπούν σε πελάτες και οι διευθυντές των σχολείων σε managers, η ουσιαστική γνώση να εξευτελιστεί σε αποσπασματικές πληροφορίες και δεξιότητες και η διδασκαλία να υποδουλωθεί από τις συνεχείς εξετάσεις και φραγμούς. Για το σχολείο αυτό χρειάζονται εκπαιδευτικούς εξαθλιωμένους, με διαλυμένες τις εργασιακές σχέσεις τους καθώς υποχρεώνονται να μετακινούνται σε όλη τη χώρα για πολλά χρόνια και με μισθό που είναι τελικά επίδομα.
Μόνος δρόμος η γενική πολιτική ανυπακοή, οι άγριες εξωθεσμικές απεργίες βάσης, η κοινωνικοποίηση της παιδείας και των κοινών αγαθών, η ελεύθερη πρόσβαση
Ο κατάλογος των “εσωτερικών εχθρών” συνεχώς διευρύνεται. Τώρα ήρθε η σειρά των καθηγητών. Όλοι και όλα πλέον θα κινούνται με διαταγές και στρατιωτικούς νόμους, η “δημοκρατία” όμως θα προστατευτεί…
Το καθεστώς της κοινωνικής λεηλασίας δεν μπορεί να σταθεί ούτε λεπτό χωρίς τρομοκρατία και βίαιη κατάλυση κάθε δικαιώματος, ορθώνοντας έναν ολοκληρωτικό κλοιό απέναντι σε κάθε ανάσα αντίστασης, διεκδίκησης και αλλαγής. Τρέμουν και την παραμικρή παρασάλευση του κλίματος υποταγής, αφασίας, απόγνωσης και φόβου που επιβάλλουν μαζί με τα ΜΜΕ και με τα χρυσαυγίτικα τάγματα θανάτου στους δρόμους.
Όσο κι αν ο συνδικαλισμός της κάθε ΟΛΜΕ είναι “σημαδεμένος”, κρατικά εξαρτημένος και κομματικά ποδηγετημένος, δεν παύει να αποτελεί κίνδυνο όταν, έστω και συγκυριακά, μπορεί να οδηγηθεί από την πίεση και τη δράση της βάσης σε αμφισβήτηση κάποιων από τα θέσφατα της εξουσίας. Το καθεστώς δεν τρέμει βέβαια την ΟΛΜΕ αλλά την απελευθέρωση μιας δυναμικής μαχητικού αγώνα που έρχεται από τους ίδιους τους καθηγητές που η κυβέρνηση φτωχοποιεί, υποβιβάζει, απολύει και απειλεί.
Κόπτεται φυσικά η κυβέρνηση για την απρόσκοπτη διεξαγωγή των εξετάσεων, αυτής της “ιερής αγελάδας” της εκπαίδευσης που ποτίζει τους νέους με ανταγωνισμό, αποκλεισμό και φρούδες ελπίδες, και υποβιβάζει ολόκληρη την εκπαίδευση σε ένα ατέλειωτο άγονο εξεταστήριο. Κόπτεται επίσης για την ηρεμία των παιδιών και των οικογενειών τους που έχουν τόσο υποφέρει (δηλαδή πληρώσει για τα αναγκαστικά φροντιστηριακά …συμπληρώματα διατροφής μιας διαλυμένης παιδείας) μέχρι να φτάσουν σε αυτή τη μοναδική ευκαιρία – πύλη στο θαυμαστό κόσμο της ανεργίας και της εκμετάλλευσης.
Πολύμηνη απεργιακή κινητοποίηση στην εταιρεία κατασκευής βαγονιών «Πούλμαν» στο Σικάγο, με αιματηρή κατάληξη και ήττα του αμερικανικού συνδικαλιστικού κινήματος.
Αφορμή υπήρξε η μείωση των μισθών κατά 28% και η απόλυση συνδικαλιστών τον Μάιο του 1894.
Ιδιοκτήτης της εταιρείας ήταν ο Τζορτζ Πούλμαν (1831-1897) εφευρέτης του βαγκόν-λι και όνομα οικείο στις μέρες μας (Πούλμαν ονομάζουμε ακόμα και σήμερα τα λεωφορεία). Οι κλινάμαξες του Πούλμαν έγιναν δημοφιλείς, παρά το γεγονός ότι κόστιζαν πέντε φορές περισσότερο από τα κοινά βαγόνια. Το πρώτο ‘πούλμαν» ,το »ξενοδοχείο με ρόδες» όπως το αποκάλεσαν τότε, παρουσιάστηκε το 1867.
Το 1880 ο Πούλμαν αγόρασε έκταση 4.000 στρεμμάτων, περίπου 14 χιλιόμετρα νότια του Σικάγου και έχτισε ένα εργοστάσιο και μια πόλη για τους εργαζόμενους. Ο Πούλμαν ανάγκαζε τους εργάτες να μένουν στην πόλη του και τους χρησιμοποιούσε επίσης ως προσωπικό για τα αυτοκίνητά του, αχθοφόρους, σερβιτόρους, προσωπικούς υπηρέτες και διασκεδαστές. Στην πόλη του Πούλμαν οι κάτοικοι ζούσαν σε διαμερίσματα, με τρεχούμενο νερό, γκάζι και αποχέτευση, κάτι πρωτόγνωρο για την εποχή. Η πρωτοβάθμια εκπαίδευση παρεχόταν δωρεάν, ενώ υπήρχε ελεύθερη πρόσβαση σε μια δημόσια βιβλιοθήκη, που προικίστηκε με 5.000 τόμους από την προσωπική βιβλιοθήκη του Πούλμαν. Όλα αυτά με το αζημίωτο για τον φιλάνθρωπο(!) κύριο Πούλμαν.
«Κοίτα τον μισθό μου! Δούλευα 10 ώρες την ημέρα για 12 μέρες και έβγαλα 9,12 δολάρια. Αλλά τα 9 δολάρια τα κράτησε ο Πούλμαν! Εμένα μου έμειναν 12 σεντς!
Όμως, οι καλές μέρες δεν διαρκούν πολύ και η οικονομική κρίση που έπληξε τις ΗΠΑ στα τέλη του 19ου αιώνα χτύπησε και την πόρτα της Πούλμαν. Η εταιρεία ως πρόσφορο μέσο επέλεξε τη μείωση των μισθών, χωρίς, όμως να μειώσει τα ενοίκια όσων ζούσαν στα σπίτια της. Οι συνδικαλιστές αντέδρασαν και η εργοδοσία, σε μία επίδειξη πυγμής, απέλυσε τους εκπροσώπους των εργαζομένων.
ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΤΗΣ ΜΕΒΓΑΛ ΣΤΟΝ ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟ
Το Δ.Σ. του σωματείου μας εκφράζει τη συμπαράσταση και την αλληλεγγύη του στο δίκαιο πολυήμερο αγώνα σας, απαιτώντας από την εργοδοσία την άμεση καταβολή των δεδουλευμένων ημερομισθίων σας, τεσσάρων μηνών.
Όλοι οι εργαζόμενοι σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα είμαστε θύματα της βάρβαρης πολιτικής που επιβάλουν συγκυβέρνηση, Δ.Ν.Τ, Τρόικα, Ε. Ένωση, κεφάλαιο, θέλοντας να ισοπεδώσουν κάθε έννοια εργατικού δικαιώματος και να επιβάλουν ένα νέο εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα. Με εργαζόμενους δίχως δικαιώματα, ανασφάλιστους με μεροκάματα πείνας και εξαθλίωσης και εργοδότες δίχως υποχρεώσεις.
Όλοι μαζί εργαζόμενοι σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα με ταξική ενότητα και συντονισμένους, ταξικούς, δυναμικούς αγώνες και αλληλεγγύη μπορούμε να τους σταματήσουμε, να τους ανατρέψουμε.
Καλόπιστα ορισμένοι και κακόπιστα άλλοι αναρωτιούνται γιατί οι καθηγητές συζητούν απεργία τώρα, μέσα στις εξετάσεις. Κατ΄ αρχήν σωστά γράφτηκε ότι τη στιγμή δεν τη διάλεξαν οι καθηγητές, αλλά η κυβέρνηση, που παραμονές Μεγάλης Εβδομάδας θεσμοθέτησε την αύξηση του εκπαιδευτικού ωραρίου. Και για όσους αθώα δήθεν μας εγκαλούν ότι κάνουμε μεγάλη φασαρία για δύο ώρες ακόμη μάθημα, τους λέμε ότι οι δύο ώρες ήταν η τελευταία ή από τις τελευταίες ψηφίδες του παζλ. Ο καθένας πια και ο πλέον αφελής ή ο πλέον δύσπιστος, καταλαβαίνει ότι οι εκπαιδευτικοί θα αποτελέσουν την μεγάλη δεξαμενή από την οποία θα αντληθούν οι δεκάδες χιλιάδες απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων που έρχονται. Και βέβαια, όταν κινδυνεύει το ψωμί σου, δεν κάνεις μία 24ωρη ή 48ωρη απεργία, αλλά ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ.
Πηγή:Εργατικός Αγώνας
Με την ψήφιση, στο πολυνομοσχέδιο, της αύξησης του ωραρίου των εκπαιδευτικών ολοκληρώθηκαν τα μέτρα και το θεσμικό πλαίσιο μίας από τις πλέον αντιδραστικές αντιμεταρρυθμίσεις στην ιστορία της Ελληνικής εκπαίδευσης.
Είχαν προηγηθεί:
1. Το σαρωτικό κύμα καταργήσεων-συγχωνεύσεων σχολείων.
2. Η σταδιακή κατάργηση ή υποβάθμιση των υποστηρικτικών δομών της εκπαίδευσης και της ειδικής αγωγής.
3. Το ΠΔ για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών το οποίο συγκροτεί έναν ασφυκτικό πυραμιδωτό μηχανισμό ελέγχου, όπου οι ευρισκόμενοι σε ανώτερες βαθμίδες αξιολογούν τους κατώτερους και τελικά όλο αυτό υπάγεται απευθείας στο Υπουργείο Παιδείας, αφού στην κορυφή της πυραμίδας βρίσκεται ο Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου. Επιπλέον με την σύνδεση της αξιολόγησης με τη μισθολογική και βαθμολογική εξέλιξη, η οποία γίνεται από βαθμό σε βαθμό με ποσοστώσεις ακόμη και αν όλοι οι κρινόμενοι κριθούν επαρκείς, διαμορφώνεται ένα απόλυτα ανταγωνιστικό εργασιακό περιβάλλον κάτι που θα έχει βαθειά αρνητική επίδραση στις επαγγελματικές και ανθρώπινες σχέσεις των εκπαιδευτικών με άμεση αντανάκλαση στους μαθητές.
4. Ο πρόσφατα ψηφισθείς νόμος 4142/2013, ο οποίος προβλέπει την συγκρότηση της λεγόμενης «Ανεξάρτητης Αρχής Διασφάλισης της Ποιότητας στην Πρωτοβάθμια και την Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση». Η Αρχή αυτή είναι τόσο ανεξάρτητη, ώστε ο Πρόεδρος της διορίζεται απευθείας από τον Υπουργό Παιδείας και τα υπόλοιπα έξι μέλη της διορίζονται πάλι από τον Υπουργό ύστερα ουσιαστικά από πρόταση του Προέδρου. Με την σειρά της η «Ανεξάρτητη Αρχή» διορίζει πενταμελείς επιτροπές αξιολόγησης ανά διεύθυνση εκπαίδευσης. Με άλλα λόγια πρόκειται για μία παράλληλη «στεγανοποιημένη» από την υπόλοιπη εκπαίδευση δομή, υπό τον απόλυτο έλεγχο του εκάστοτε Υπουργού, η οποία αξιολογεί τους αξιολογητές και τους αξιολογούμενους. Στα καθήκοντά της μάλιστα είναι, σύμφωνα πάντα με το νόμο, να συμπεριλάβει «στα γενικά κριτήρια αξιολόγησης» και την αποτίμηση «της ποιότητας και αποτελεσματικότητας του διδακτικού και γενικότερου εκπαιδευτικού έργου, όπως τεκμηριώνεται ιδίως από την αξιολόγηση από τους μαθητές και από τα πρόσωπα που ασκούν την γονική τους μέριμνα». Πρόκειται για σύλληψη νοσηρού εγκεφάλου με διάφανο στόχο να φέρει σε αντιπαράθεση μαθητές και γονείς με τους εκπαιδευτικούς, να θέσει εκτός συζήτησης το περιεχόμενο και τους στόχους της παρεχόμενης εκπαίδευσης και τελικά της ευθύνες αυτών που εκπονούν την εκπαιδευτική πολιτική, δηλαδή της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας.
Την επόμενη Πέμπτη αναμένονται αποφάσεις για πενθήμερες επαναλαμβανόμενες απεργίες μέσα στις πανελλαδικές εξετάσεις!
Σε μεγάλους, ενωτικούς και σκληρούς απεργιακούς αγώνες προσανατολίζεται ο καθηγητικός κόσμος της χώρας, πέρα από ιδεολογικά σύνορα, προκειμένου να υπερασπιστεί το δημόσιο σχολείο από τη διαρκή κατάρρευση και την αναβάθμισή του και μαζί να υπερασπιστεί την απασχόληση στον καθηγητικό κόσμο και κυρίως την προοπτική απασχόλησης, των δεκάδων χιλιάδων μαθητών και το μέλλον τους.
Πηγή: Iskra
Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΒΑΝΑΥΣΑ ΤΟΥΣ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ!
Οι σκληροί απεργιακοί αγώνες των καθηγητών μάλλον θα εκτυλιχθούν υπό τη μορφή πενθήμερων επαναλαμβανόμενων απεργιών μέσα στις Πανελλαδικές Εξετάσεις.
Η επιλογή για μια τέτοια μορφή πάλης, σε μια τέτοια τόσο δύσκολη περίοδο Πανελλ/κών εξετάσεων, εφόσον τελικά προκριθεί, δεν είναι επιλογή των καθηγητών αλλά της κυβέρνησης, η οποία συνειδητά επέλεξε ακριβώς αυτήν την περίοδο για να προωθήσει και να ψηφίσει σειρά αντεκπαιδευτικών μέτρων και μόλις πρόσφατα την αύξηση του ωραρίου των καθηγητών, η οποία απλώς έκανε το ποτήρι να ξεχειλίσει.
Η κυβέρνηση ενώ θα μπορούσε πολλά μέτρα και ειδικότερα την αύξηση των ωρών εργασίας, να τα λάβει αργότερα, άλλωστε δεν έχουν άμεση εφαρμογή, επέλεξε συνειδητά να τα προωθήσει λίγο πριν τις πανελλαδικές εξετάσειςγια να προκαλέσει κυνικά τους καθηγητές και να τους θέσει το δίλημμα ή » να κάτσουν στα αυγά τους» ή να προχωρήσουν σε απεργίες μέσα στις Πανελλ/δικές εξετάσεις , πιστεύοντας ότι αν πράξουν το δεύτερο , θα συντρίψει εύκολα τους αγώνες τους, ποντάροντας στον «κοινωνικό αυτοματισμό»!
Όλα δείχνουν ότι οι καθηγητές είναι αποφασισμένοι, πέρα από ιδεολογικά σύνορα , να σηκώσουν αγωνιστικά το «γάντι» και να απαντήσουν αποφασιστικά και ενωμένα στην κυβερνητική πρόκληση.
Δεν έχουμε καμμία άλλη επιλογή από το να παλέψουμε σκληρά , να τα δώσουμε όλα και να νικήσουμε, τόνιζαν στην iskra, πολλοί καθηγητές. Και συνέχιζαν λέγοντας πως δεν έχουν καμιά άλλη επιλογή από το να απαντήσουν αποφασιστικά και αγωνιστικά στην κυβερνητική πρόκληση.
Αδοξος ήταν στη χώρα μας ο εορτασμός της εργατικής γιορτής της Πρωτομαγιάς, με μια συγκέντρωση άτονη, υποτονική καλύτερα. Αδοξος μεν, χαρακτηριστικό δε της απογοήτευσης που έχει εμφιλοχωρήσει στις ελπίδες και τις προσδοκίες των εργαζομένων και, ίσως, και του εργατικού κινήματος. Η μικρή συμμετοχή στη συγκέντρωση δηλώνει την άρση εμπιστοσύνης των εργαζομένων στις διοικήσεις των συνδικαλιστικών τους σωματείων, που είναι ταυτόχρονα και ένα μήνυμα προς αυτές για αλλαγή αγωνιστικής τακτικής και συμπεριφοράς στη διαφύλαξη των δικαιωμάτων των εργατών, που έχουν κατακτηθεί με άφθονο αίμα και αμέτρητες χαμένες ζωές.
Είναι αναπόφευκτη η συγκριτική ματιά με άλλες χώρες και κυρίως εκείνες του ευρωπαϊκού Νότου, που βάλλονται και πλήττονται από την πολιτική των μνημονίων, που επιβάλλουν οι ισχυροί της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Σχεδόν ένα εκατομμύριο κόσμος ξεχύθηκε στην πλατεία της Μαδρίτης στην Ισπανία, ενώ χιλιάδες διαδηλωτές κατέκλυσαν την πλατεία Ελευθερίας στη Λισαβόνα της Πορτογαλίας, κραυγάζοντας την αντίθεσή τους στα μέτρα λιτότητας. Μάχες έγιναν και στο Βερολίνο κόντρα στους νεοναζί που υποστήριξαν τα δικαιώματα μόνο των Γερμανών εργατών και έχοντας ως κύριο σύνθημα στα πανό τους «πολεμήστε τον καπιταλισμό», που είναι και το ζητούμενο για όλους τους εργάτες στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
Στο Τορίνο της Ιταλίας έμφαση έδωσαν οι διαδηλωτές στην ανεργία και στην καταπολέμησή της. Αυτό είναι σωστό, διότι τα συνδικάτα οφείλουν να έχουν συγκεκριμένα αιτήματα και στόχους στις διαδηλώσεις τους ώστε να γίνονται κατανοητά από όλον τον πληθυσμό. Εως και στο άντρο του καπιταλισμού, στο Μπαχρέιν, οι εργαζόμενοι διαδήλωσαν, απαιτώντας καλύτερη εργατική νομοθεσία και καλυτέρευση των συνθηκών εργασίας. Οπως και στη Γερμανία έτσι και στη Γαλλία οι ακροδεξιοί θέλησαν να εκφράσουν φιλεργατικά αισθήματα, καταποντίστηκαν, όμως, από το Μέτωπο της Αριστεράς.
Θα όφειλαν τουλάχιστον να προβληματιστούν οι ηγεσίες των συνδικαλιστικών ενώσεων της χώρας, να ξαναβρούν την επαφή τους με το εργατικό κίνημα και την κοινωνία. Ας μη ζητήσουν συγγνώμη για την έως τούδε κομματική εξάρτησή τους και την κρατικοδίαιτη εξουσία τους. Ας αποφασίσουν να πείσουν ότι είναι έτοιμοι να αλλάξουν αγωνιστική τακτική, σε συνεννόηση όμως με τους εργάτες και όχι με τους εργοδότες (τους), δηλαδή την κρατική εξουσία. Οι καιροί είναι, πλέον, μενετοί.
Τα τελευταία τέσσερα χρόνια που κυλούν βασανιστικά για εκατομμύρια ανθρώπους σε αυτή τη χώρα καταναλώθηκε πολύ »μελάνι» και φαιά ουσία σε αναλύσεις κομμάτων,συλλογικοτήτων, αριστερών οικονομολόγων γιατί φτάσαμε ως εδώ και πώς θα βγούμε από το βαθύ πηγάδι που έχουμε πέσει.
Οι εκτιμήσεις και οι απόψεις ποικίλουν ανάλογα από τη σκοπιά που διαχειρίζεται τα θέματα ο καθένας. Αυτό που δεν λέγεται η τουλάχιστον δεν έχει δημοσιοποιηθεί με παρρησία ,είναι η ήττα του λαϊκού κινήματος και των πολιτικών που δεν μπόρεσαν να αντισταθούν η να συμβάλουν στην αναχαίτιση της επέλασης των βαρβάρων που ισοπέδωσε ο,τι είχε κατακτηθεί εδω και έναν αιώνα .
Αν δεν ξεκινήσεις από την παραδοχή μιας πραγματικότητας πώς θα την αντιμετωπίσεις; Εξ ου και η συνέχιση ίδιων πρακτικών, ακόμη και ίδιας φρασεολογίας που είχαν αντίκρισμα σε παλιότερες , προ Αρμαγεδδώνα, εποχές.
Δεν αναφέρομαι στις μηνιαίες λιτανείες -πορείες ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ ,τις οποίες ακολουθούν αριστερά κόμματα [συριζα] και συνδικαλιστικές παρατάξεις,ούτε στις υγειονομικά περίκλειστες συνάξεις του ΚΚΕ. Αναφέρομαι στην επαναστατική γυμναστική της ριζοσπαστικής εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς που δεν έχει ως αποτέλεσμα την μαζική προσέλευση του κόσμου κι όμως κάποιοι τη συνεχίζουν απτόητοι για την τιμή των όπλων.
Η διαπίστωση ότι οι εργαζόμενοι, πολύ δε περισσότερο οι άνεργοι δεν »ξεκουνιούνται» , δεν οργανώνονται, μένει πικρή διαπίστωση. Την περίπτωση να μην πείθουν αυτά που τους λένε, να μην βλέπουν αξιόπιστη πρόταση και προοπτική δεν φαίνεται να την εξετάζουν σοβαρά, αν κρίνει κανείς από διακηρύξεις, αναλύσεις, πρακτικές.
Αγαπητοί φίλοι/λες, συνάδελφοι/φισσες, σύντροφοι και συντρόφισσες,
τουλάχιστον σε αυτό τον ΑΓΩΝΑ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ που δίνουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΚΑΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΧΩΡΙΣΤΑ με τον τρόπο του – σας ενημερώνω ότι τη ΔΕΥΤΕΡΑ 22 ΑΠΡΙΛΗ 2013 έχει οριστεί η πρώτη δικάσιμος για την 1η ΜΗΝΥΣΗ που έχω υποβάλει εναντίον του εργοδότη μου κου Ιω. Τζούλη (κατά πάσα πιθανότητα μέσω της ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ που δίκαια τον παρέπεμψε στον Εισαγγελέα) σχετικά με τις ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ μας (μας έβαλε «με το έτσι θέλω» στο ενιαίο Μισθολόγιο του Δημοσίου ενώ είμαστε ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί, έχουμε ΙΚΑ, νόμιμες απολύσεις κτλ.) από 1ης Αύγουστου του 2011 έως τις 15 Ιουνίου 2012 όπου υποτίθεται ότι έληξε, ακόμα και σύμφωνα με τις τελευταίες ΕΠΑΙΣΧΥΝΤΕΣ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ, και η δική μας ΜΕΤΕΝΕΡΓΕΙΑ!
Η Διεύθυνση Ιδιωτικής Εκπαίδευσης του ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ … ΑΣΧΕΤΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ έβγαλε πρόσφατα νέα Εγκύκλιο που επαναβεβαιώνει (μετά τις πολλαπλές που εκδόθηκαν πέρυσι) ότι ΟΙ ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ ΤΩΝ ΜΙΣΘΩΝ ΜΑΣ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ (όπως άλλωστε όλοι ισχυριζόμασταν, πιστεύαμε και προφανώς εξακολουθούμε να πιστεύουμε) ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΜΕΧΡΙ ΤΗ 15η/6/2012!
Η πρώτη αυτή εκδίκαση (εάν βέβαια το δικαστήριο δε δεχτεί αναβολή…) της μήνυσής μου είναι η πρώτη από μια σωρεία μηνύσεων που έχω καταθέσει κατά των αφεντικών μου και η έκβασή της θα καθορίσει απολύτως ΕΑΝ, ΔΙΚΑΙΑ Η ΜΗ, ΑΠΟΚΑΛΕΣΑ ΓΡΑΠΤΩΣ ΤΟΥΣ ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ ΜΟΥ ΚΛΕΦΤΕΣ!
Εάν δε τύχει να συμβεί το δεύτερο (πράγμα που προφανώς απεύχομαι) έπεται μήνυση των εργοδοτών μου προς εμένα για ΨΕΥΔΗ ΚΑΤΑΜΗΝΥΣΗ ΚΑΙ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΚΗ ΔΥΣΦΗΜΗΣΗ, την οποία εάν επίσης κερδίσουν, θα μπορούν θεωρητικά να μου απαιτήσουν νομίμως οτιδήποτε στη συνέχεια, από την επιστροφή της νόμιμης αποζημίωσης απόλυσης, μέχρι και επιπλέον χρήμα γιατί τότε υποτίθεται ότι θα έχει αποδειχθεί πως ΨΕΥΔΩΣ ΚΑΙ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΚΑ ΑΠΟΚΑΛΕΣΑ (ΤΟΥΣ ΚΛΕΦΤΕΣ) ΚΛΕΦΤΕΣ.
Teo Karyotis talks about the struggles of the workers at Vio.Me plant. The plant was abandoned by its owners 18 months ago, and the workers left unpaid. This has happened with many businesses in Greece. The Vio.Me workers decided do something different – they reopened their factory.
But their bosses want it back, and their bosses’ creditors want outstanding debts paid. They need our support to stay viable. Most importantly, they need to be recognised as having a legitimate right to run the factory.
Η εισήγηση του Βασίλη Λιόσηστην εκδήλωση που διοργάνωσε η Πρωτοβουλία για τη δημιουργία μιας πανελλαδικής ανεξάρτητης ταξικής κίνησης στις 28 Φεβρουαρίου 2013 με θέμα:»Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ»
Φίλοι και συναγωνιστές,
ευχαριστώ θερμά την Πρωτοβουλία για μια Ανεξάρτητη Ταξική Εργατική Κίνηση, για την πρόσκληση στη σημερινή πολύ σημαντική, τολμώ να πω, εκδήλωση. Είναι μάλλον κοινότοπο να διαπιστώνουμε πως ό,τι βιώνει σήμερα η ελληνική εργατική τάξη είναι πρωτόφαντο, ειδικά για τις νέες γενιές: ποσοστά ανεργίας που προσεγγίζουν μεταπολεμικά επίπεδα αν δεν τα έχουν ήδη φτάσει, αποδιαρθρωμένες εργασιακές σχέσεις, μεταναστευτικό ρεύμα προς το εξωτερικό και μάλιστα υψηλά ειδικευμένου εργατικού δυναμικού, έντονα ανοδική τάση της ναρκοληψίας, αδιανόητος αριθμός αστέγων και εξαθλιωμένων, αυτοκτονίες δίχως προηγούμενο.
Αυτή η κατάσταση έχει διαμορφώσει ένα νέο πολιτικό σκηνικό που δεν έχει μεγάλη σχέση με ό,τι γνωρίσαμε μεταπολιτευτικά. Η νέα κατάσταση σχετίζεται με τη διάλυση του κλασικού δικομματικού μπλοκ, με τη θεαματική άνοδο της ρεφορμιστικής αριστεράς, με την πρωτόγνωρη ενδυνάμωση του ναζιστικού μορφώματος και με την αδυναμία της επαναστατικής αριστεράς να λειτουργήσει ελκτικά για τις λαϊκές δυνάμεις. Για όσους αγωνιούμε και συνειδητοποιούμε την κρισιμότητα της κατάστασης, για όσους αναζητούμε τους καλύτερους δρόμους προσέγγισης της εργατικής τάξης τίθεται ένα καθήκον: να περιγράψουμε την κατάσταση καταγγέλλοντάς την και συνειδητοποιώντας πως δεν πρόκειται για κάτι συνηθισμένο, να την ερμηνεύσουμε και να καταθέσουμε πολιτικές προτάσεις που μπορούν να συμβάλλουν στο ξεμπλοκάρισμα κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων.
Ι. Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΡΙΘΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΟ ΝΟΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ
Μετά από την ψήφιση των τριών μνημονίων, των μεσοπρόθεσμων και των εφαρμοστικών νόμων, το εργασιακό τοπίο στην Ελλάδα άλλαξε άρδην. Σημειώθηκε: 1) συρρίκνωση του δημόσιου τομέα και των κοινωνικών παροχών, 2) ακύρωση στην πράξη των ΣΣΕ, 3) απελευθέρωση του συστήματος προστασίας από τις ομαδικές και ατομικές απολύσεις, 4) σοβαρή ενίσχυση των ελαστικών μορφών εργασίας, 5)μείωση των αποζημιώσεων απόλυσης, 6) μισθοί που έχουν αρχίσει πλέον να συγκλίνουν επικίνδυνα με χώρες που κατά το 2ο μνημόνιο θεωρούνται ανταγωνιστικές της Ελλάδας (π.χ. Βουλγαρία)[1].
Η ηρωική απεργία του μετρό που πυροδότησε ένα νέο κύμα κλαδικών και επιχειρησιακών εργατικών αγώνων, οι οποίοι αυτή τη φορά δεν περιμένουν τις ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ για να ξεσπάσουν, ο αγώνας των ναυτεργατών, αλλά και η είσοδος στους αγώνες και άλλων λαϊκών στρωμάτων, όπως οι αγρότες, είναι γεγονότα που δείχνουν ότι βαδίζουμε προς μια κλιμάκωση της ταξικής αντιπαράθεσης για την ανατροπή της επίθεσης, με νέα, ποιοτικά χαρακτηριστικά, με νέες απαιτήσεις, δυνατότητες αλλά και κινδύνους
Απέναντι σε αυτή την προοπτική, η τρικομματική συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, το μνημονιακό καθεστώς των ΕΚΤ-ΕΕ-ΔΝΤ και το κεφάλαιο απαντούν με μια αντιδημοκρατική κλιμάκωση του αυταρχισμού, κηρύσσοντας κάθε μαχητική απεργία ως παράνομη και καταχρηστική, ενώ καταφεύγουν όλο και πιο συχνά στο όπλο της επιστράτευσης. Την ίδια στιγμή, η εκτίναξη της ανεργίας δυναμώνει το αντιδραστικό όπλο της οικονομικής βίας, ενώ οι καθεστωτικές δυνάμεις, αδύναμες να δώσουν θετική προοπτική, εκμεταλλεύονται και αξιοποιούν τις υπαρκτές δευτερεύουσες αντιθέσεις και ανταγωνισμούς μέσα στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα για συμμαχίες και για κατακερματισμό των αγώνων.
Μπαίνει σε χρήση το όπλο της φασιστικής τρομοκρατίας. Το εργατικό δίκαιο όπως το ξέραμε, (η ευχέρεια να πετάνε τους δημοσίους υπαλλήλους στην διαθεσιμότητα, οι απολύσεις συνδικαλιστών, οι μονομερείς αποφάσεις των δικαστηρίων υπέρ των εργοδοτών, η κατάργηση ουσιαστικά του δικαιώματος της απεργίας) έχει ήδη καταργηθεί. Η κυβέρνηση του «Θάτσερ της Μεσογείου» και το μνημονιακό καθεστώς οργανώνει μια «κατάσταση πολιορκίας» και «παρανομίας» απέναντι στο συνδικαλιστικό κίνημα και ειδικά απέναντι στα μαχητικά και ταξικά σωματεία. Τη θέση της παλιάς συναίνεσης παίρνει ο ακήρυχτος ταξικός εμφύλιος πόλεμος του Κεφαλαίου.
Και δύο λόγια για την πανελλαδική απεργία στις 20 Φλεβάρη.(…) Πρέπει να αποτελέσει ένα πρώτο και μεγάλο βήμα για την ενωτική δράση, ένα πρώτο μεγάλο σταθμό σε μια πορεία μεγάλης ανάκαμψης του εργατικού κινήματος. Η κατάσταση είναι στα όρια. Χρόνος δεν υπάρχει και η εργατική τάξη δεν είναι διατεθειμένη να περιμένει για πολύ τις ηγεσίες. Αν δεν ανταποκριθούν θα τις απαξιώσει στην πράξη, και η αστική τάξη θα έχει ελεύθερο το πεδίο να οργανώσει τη δράση της και να ελέγξει προς όφελος της τις εξελίξεις.
Η εικόνα των τριών διαφορετικών συγκεντρώσεων και πορειών στο κέντρο της Αθήνας, σχεδόν σε κάθε κινητοποίηση που πορεύονται ανεξάρτητα με τρόπο μάλιστα τέτοιο ώστε να μη συναντηθούν πρέπει να μείνει στο παρελθόν. Οι εργαζόμενοι το περιμένουν.
Πηγή: Εργατικός Αγώνας
1. Η επίθεση της κυβέρνησης στο βιοτικό επίπεδο και τις κατακτήσεις του ελληνικού λαού παίρνει κολοσσιαίες διαστάσεις. Μετά τις τεράστιες περικοπές στους μισθούς και τις συντάξεις και συνολικά στις αποδοχές έρχεται η τεράστια φορολογική αφαίμαξη του 2013. Η οικονομική δραστηριότητα είναι στο ναδίρ με αποτέλεσμα οι άνεργοι να έχουν φθάσει στο ενάμισι εκατομμύριο.
Το ξήλωμα κοινωνικών κατακτήσεων που ήταν σε σημαντικό βαθμό αποκούμπι για ευρύτερα λαϊκά στρώματα φορτώνει νέα και όλο μεγαλύτερα βάρη στους εργαζομένους. Οι επιπτώσεις στον εργαζόμενο λαό, ιδιαίτερα σε ανέργους, μισθωτούς, συνταξιούχους και ελεύθερους επαγγελματίες είναι τεράστιες. Η πρόσφατα δημοσιευθείσα έρευνα της ΓΣΕΒΕΕ αποτυπώνει ανάγλυφα την τραγική κατάσταση. Το 2012 οκτώ στους δέκα εργαζομένους έχουν περιορίσει τα βασικά είδη διατροφής, ενώ το 94% έχει σταματήσει τις εξόδους αναψυχής, έχει περιορίσει σε πολύ μεγάλο βαθμό τις δαπάνες ένδυσης και υπόδησης, ενώ το 83% την θέρμανση των νοικοκυριών. Ο μισός πληθυσμός βρίσκεται, ή κινδυνεύει να βρεθεί στο οικονομικό περιθώριο, στην απόλυτη φτώχεια. Το 2013 θα είναι πολύ χειρότερο για τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού από κάθε άποψη.
Η ανάγκη να μπει φραγμός σε αυτή την κοινωνική καταστροφή είναι άμεση και επιτακτική. Ο μόνος δρόμος, η μόνη δυνατότητα γι’ αυτό είναι η ανάπτυξη μεγάλων μαζικών ενωτικών και αποτελεσματικών αγώνων με κατεύθυνση την παρεμπόδιση και την ανατροπή αυτής της πολιτικής. Να δοθεί η δυνατότητα στην εργατική τάξη, τον εργαζόμενο λαό και τη νεολαία να σταθούν αποφασιστικά μπροστά στην κυβέρνηση, την τρόικα και το μονοπωλιακό κεφάλαιο και να πουν ως εδώ και μη παρέκει, ή εμείς, η αυτοί.
Για «ρεπορτάζ» πιστό στις αρχές του κιτρινισμού μιλά ο πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ
Τη δική του απάντηση «στις συκοφαντίες του Κατ’ Ανάθεσιν ανώνυμου αρθρογράφου “Κ.Α.” του “Εθνους της Κυριακής” (3/2/2013)» έδωσε χθες με ανάρτησή του στο syspeirosi.wordpress.com (Συσπείρωση Δημοσιογράφων-Δούρειος Τύπος) ο πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ Δημήτρης Τρίμης.
«Κατά το δισέλιδο “ρεπορτάζ”», επισημαίνει στην επιστολή του, «υπάρχει “ανοχή” της ΕΣΗΕΑ στα “κομματικά” μέσα, “Ριζοσπάστη”, “Αυγή”, “Κόκκινο” ή Τυποεκδοτική, για τα οποία “όχι μόνο” δεν έχει “κηρυχτεί απεργία, αλλά ούτε καν” έχει “εκδοθεί έστω μία ανακοίνωση για τα μάτια του κόσμου”. Για την ευκολία της “επιχειρηματολογίας” (κι εσείς βασανίζετε τους μαύρους) αποκρύπτονται, έτσι, και οι σχετικές απεργίες (π.χ. “Κόκκινο” στις 13/3/2012) και οι ανακοινώσεις όπως η δήλωσή μου για τις απολύσεις σε Ριζοσπάστη 27/12/2012: “Οπως είναι γνωστό και έχει προαναγγελθεί επίσημα από το ΚΚΕ ως ιδιοκτήτη του ‘Ριζοσπάστη’ και του ‘902’, έχει ξεκινήσει πρόγραμμα απολύσεων στα δύο μέσα.
Η κρίση
Είναι προφανές ότι η κρίση που έχει προκαλέσει η καταστροφική πολιτική των μνημονίων, της τρόικας και της κυβέρνησης δεν θα μπορούσε να κάνει εξαιρέσεις στα θύματά της. Είναι κατανοητό ότι και οι επιχειρήσεις του ΚΚΕ που δραστηριοποιούνται στις εκδόσεις έχουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα, ίσως και προβλήματα επιβίωσης. Αλλά, εξίσου κατανοητό είναι ότι δεν υπάρχουν ‘καλές’ και ‘κακές’ απολύσεις όταν οδηγούν δημοσιογράφους και άλλους εργαζόμενους στην ανεργία, και μάλιστα άγνωστης διάρκειας υπό τις συνθήκες κατάρρευσης που επικρατούν στον κλάδο των ΜΜΕ”. […]
Ναυτεργάτες: Δυναμική συγκέντρωση στο λιμάνι του Πειραιά
Αύριο, Τετάρτη Παναττική 24ωρη απεργία ενάντια στην επιστράτευση αποφάσισε η ΓΣΕΕ μετά από πρόταση των ταξικών δυνάμεων. Παμπειραϊκή 24ωρη απεργία και από το Εργατικό Κέντρο Πειραιά, μετά από πρόταση των ταξικών δυνάμεων.
Η αυριανή απεργιακή συγκέντρωση των ναυτεργατών έχει οριστεί για τις 10 το πρωί στον Αγιο Διονύση.
Το ΠΑΜΕ καλεί στον Ηλεκτρικό Σταθμό του ΗΣΑΠ στον Πειραιά στις 9.30 το πρωί, αύριο. Παράλληλα, καλεί τους συνδικαλιστές των πρωτοβάθμιων σωματείων στους χώρους δουλειάς να συζητήσουν την ανάγκη στήριξης και συμπαράστασης του αγώνα των ναυτεργατών. Να βρεθούν στο πλευρό τους γιατί ο αγώνας των ναυτεργατών είναι αγώνας όλης της εργατικής τάξης.
Για την περιφρούρηση της απεργίας τα ταξικά ναυτεργατικά σωματεία καλούν σε συγκέντρωση στις 5.30 το πρωί στον Ηλεκτρικό Σταθμό του ΗΣΑΠ, στον Πειραιά.
Μιλώντας στην απεργιακή συγκέντρωση στο λιμάνι του Πειραιά, στον Αγιο Διονύση, οΣάββας Τσιμπόγλου, Πρόεδρος της ΠΕΜΕΝ κατήγγειλε την επιχείρηση συκοφάντησης του αγώνα των ναυτεργατών από τη συγκυβέρνηση καθώς και την πολιτική που εξυπηρετεί τα μονοπώλια και το κεφάλαιο. Η απάντηση των εργαζομένων πρέπει να είναι ταξική οργάνωση και πάλη. Το μέλλον ανήκει στους εργάτες και όχι τα παράσιτα του κεφαλαιοκράτες, επισήμανε.
Οι ναυτεργάτες θα συνεχίσουν τον αγώνα τους μαζί με όλους τους εργαζόμενους, τόνισε μεταξύ άλλων, ο Νίκος Ξουράφης μέλος της ΕΓ του ΠΑΜΕ και Πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Πειραιά, μιλώντας στην απεργιακή συγκέντρωση. Κάλεσε τους εργαζόμενους να μαζικοποιήσουν τα σωματεία, να οργανωθούν στα συνδικάτα απέναντι στα μονοπώλια και το κεφάλαιο.
Στο χαμηλότερο ποσοστό εδώ και έναν αιώνα ο αριθμός των εργαζομένων που συμμετέχουν στα σωματεία τους. Οι εναλλακτικές εργατικές ενώσεις εξαπλώνονται στην Αμερική
Εφημερίδα των Συντακτών
Παρά την παγωνιά, έξω από το φημισμένο εστιατόριο «Γκριλ Κάπιταλ» στο Κράισλερ Σέντερ στο κέντρο του Μανχάταν, δεκάδες εργαζόμενοι είχαν στήσει μια θορυβώδη διαδήλωση. «Μας κλέβουν τους μισθούς μας» έγραφαν τα πανό που κρατούσαν και εξηγούσαν στους περαστικούς ότι η αλυσίδα εστιατορίων Ντέιρντεν –ιδιοκτησίας της οποίας είναι και το «Γκριλ Κάπιταλ»- παραβιάζει τον νόμο για τον κατώτατο μισθό και αναγκάζει τους εργαζόμενους να εργάζονται παραπάνω ώρες. Οι διαδηλωτές δεν ανήκαν σε κανένα σωματείο, αλλά ήταν μέλη του «Κέντρου Ευκαιριών για τα Εστιατόρια» (ROC) – μιας από τις εκατοντάδες ανεξάρτητες εργατικές ενώσεις που έχουν συσταθεί το τελευταίο διάστημα στην Αμερική.
Οι ανεξάρτητες αυτές εργατικές ενώσεις, όπως η ROC, αντιπροσωπεύουν το νέο πρόσωπο του εργατικού κινήματος στις Ηνωμένες Πολιτείες. Πριν από δύο χρόνια ήταν μόλις πέντε, σήμερα ξεπερνούν τις 220 και ο αριθμός τους αυξάνεται συνεχώς, κυρίως στη Νέα Υόρκη. Λόγω των προσπαθειών των ενώσεων αυτών, περισσότεροι εργαζόμενοι στα εστιατόρια της πόλης κατορθώνουν να παίρνουν αναρρωτικές άδειες, οι οικιακοί βοηθοί να λαμβάνουν υπερωρίες και οι οδηγοί ταξί να ασφαλίζονται γρηγορότερα στο σύστημα υγείας. Η ROC ενημερώνει τους εργαζόμενους για τα δικαιώματά τους. Βοηθά στην οργάνωση διαδηλώσεων, όπως αυτές στο «Κάπιταλ Γκριλ», ενημερώνοντας και τους πελάτες για το τι συμβαίνει πίσω από την αστραφτερή βιτρίνα. Η ROC πιέζει, επίσης, πολιτειακούς και τοπικούς βουλευτές για φιλεργατικές μεταρρυθμίσεις και βοηθά τους εργαζόμενους να αναλάβουν νομική δράση, όταν όλα τα άλλα αποτύχουν.
«Οι εργαζόμενοι έρχονται σε μας με συγκεκριμένες καταγγελίες», λέει ο ιδρυτής της ROC, Σάρου Τζεϊγιάραμαν. «Στη συνέχεια, είμαστε σε θέση να μιλήσουμε μαζί τους για όλα τα πράγματα που θα ήθελαν ν” αλλάξουν στον χώρο εργασίας τους».
Οι εναλλακτικές αυτές εργατικές ενώσεις έχουν όμως τα όριά τους, ιδιαίτερα μάλιστα στο θέμα των συλλογικών διαπραγματεύσεων, που επισήμως δεν έχουν το δικαίωμα να κάνουν με την εργοδοσία. Με την κρίση να βαθαίνει, όμως, τίποτα δεν κρίνεται στα χαρτιά. Τα πάντα πλέον εξαρτώνται από την προθυμία των εργαζομένων να αντιμετωπίσουν τα αφεντικά τους και να διεκδικήσουν αγωνιστικά τα δικαιώματά τους.
Ορισμένα συμπεράσματα από τη συνεργασία και κοινή κάθοδο στις εκλογές των δυνάμεων της αριστεράς στη Σχολή Θετικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών
Πηγή: Αριστερό Βήμα
του Πανεπιστημιακού
Ο Σύλλογος Διδασκόντων της Σχολής Θετικών Επιστημών (ΣΘΕ) του Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ) είναι ένας ιστορικός σύλλογος που στο παρελθόν πρωτοστάτησε στους αγώνες για την αναβάθμιση του δημόσιου και δωρεάν πανεπιστήμιου. Βέβαια, στις παλαιές εκείνες κινητοποιήσεις, τα αιτήματα που συσπείρωναν τον κύριο όγκο των πανεπιστημιακών αφορούσαν την ανατροπή του παλαιού καθεστώτος των εδρών και το άνοιγμα της δυνατότητας κρίσης και ανέλιξης των τότε βοηθών, υφηγητών, κ.λπ.
Τα τελευταία είκοσι χρόνια ο Σύλλογος έχει ασχοληθεί κυρίως με μισθολογικά αιτήματα, αν και ποτέ δεν παρέλειπε να προσθέτει και αιτήματα που αφορούσαν συνολικότερα την οργάνωση της ανώτατης παιδείας στη χώρα. Σταδιακά, μαζί με την Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Διδακτικού Ερευνητικού Προσωπικού (ΠΟΣΔΕΠ) προσχώρησε στη λογική της συζήτησης «για να τα βρούμε» με τις επί Σημίτη ηγεσίες του Υπουργείου Παιδείας. Τα τελευταία χρόνια έχει δυσκολίες στη μαζική λειτουργία του, ακόμη και στη διεξαγωγή Γενικής Συνέλευσης.
Η βαθμιαία ταξική διαφοροποίηση του ΔΕΠ των Ελληνικών ΑΕΙ
Ο κύριος λόγος των δυσκολιών αυτών βρίσκεται στις αλλαγές που έχουν επέλθει στην ταξική διάρθρωση του ΔΕΠ αλλά και στη λειτουργία του ελληνικού πανεπιστημίου. Ήδη από τη δεκαετία του `80, η πολιτική της άρχουσας τάξης στα πανεπιστήμια ήταν να δημιουργήσει παράλληλες δομές στο πλάι τους, που θα εξυπηρετούσαν την ιδιωτική απασχόληση των πανεπιστημιακών έναντι ικανοποιητικής αμοιβής (και ταυτόχρονα θα διαμόρφωναν έναν οργανισμό, πλάι στο πανεπιστήμιο αλλά ανεξάρτητο από αυτό, που θα είχε τη δυνατότητα να ελέγξει το πανεπιστήμιο, ελέγχοντας τους πανεπιστημιακούς που εξαρτιόνταν οικονομικά από αυτόν). Αρχικά, ο κύριος κορμός της προσπάθειας ήταν το τότε Ερευνητικό Κέντρο Κρήτης (ΕΚΕΚ) που στήθηκε στο πλάι του Πανεπιστημίου Κρήτης (κυρίως στη ΣΘΕ του).
Όταν ο πανεπιστημιακός βγάζει περισσότερα χρήματα μέσω της ενασχόλησης με «ερευνητικά» προγράμματα ή ελευθέρια επαγγέλματα, γιατί να ασχοληθεί (εκτός κι αν διακατέχεται από ιδιαίτερες ευαισθησίες) με την εκπαίδευση, που φυσιολογικά πλέον την αντιλαμβάνεται ως πάρεργο; Βέβαια, και η έρευνα που υποτίθεται ότι εξυπηρετούν τα προγράμματα αυτά, σπάνια συνδέεται με τις ανάγκες της εθνικής οικονομίας, η οποία άλλωστε, αποβιομηχανοποιημένη, εισάγει την όποια τεχνογνωσία έτοιμη από το εξωτερικό.
Έτσι, πλάι σε εκείνους τους παραδοσιακούς πανεπιστημιακούς που πάντα αντιλαμβάνονταν τη θέση τους ως εφαλτήριο για άσκηση ιδιωτικής επαγγελματικής δραστηριότητας και πλουτισμού (γιατροί, δικηγόροι) σιγά-σιγά άρχισαν να προστίθενται και νέες, σημαντικές σε όγκο, ομάδες πανεπιστημιακών από άλλες σχολές (μηχανικοί, βιολόγοι, πληροφορικάριοι, μάνατζερς και περί τη διοίκηση επιχειρήσεων, κ.λπ.). Οι ομάδες αυτές άρχισαν να βλέπουν με άλλο μάτι το «επιχειρηματικό πανεπιστήμιο» που οι παραδοσιακοί συνδικαλιστές του ΔΕΠ αντιπαθούσαν. Επίσης, η σύνθεση του ΔΕΠ σταδιακά άλλαξε με την έλευση (αξιόλογων) επιστημόνων από το εξωτερικό, οι οποίοι αισθάνονταν ως απολύτως φυσική την επιχειρηματική δραστηριότητα του ΔΕΠ.
«Τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς δεν ανήκουν στις συντεχνίες. Ανήκουν στο λαό…» τόνισε χθες ο πρωθυπουργός λίγες ώρες πριν τα ΜΑΤ εισβάλουν στο αμαξοστάσιο του Μετρό στα Σεπόλια. Στο όνομα του κυρίαρχου και ιδιοκτήτη λαού λοιπόν η επιστράτευση των απεργών. Στο όνομα του λαού και η επέμβαση της αστυνομίας. Όλα στην υπηρεσία του πολίτη-ιδιοκτήτη των ΜΜΜ, που σύμφωνα με το Μέγαρο Μαξίμου πέφτει θύμα μιας χρυσοκάνθαρης συντεχνίας που χρόνια τώρα τρώει και πίνει εις βάρος της υπόλοιπης κοινωνίας.
Με λίγα λόγια εμείς, οι υπόλοιποι που περιμένουμε στις στάσεις και στις αποβάθρες, όλοι εμείς που στοιβαζόμαστε κάθε πρωί σε λεωφορεία και βαγόνια και καλούμαστε να χτυπάμε πρωί-βράδυ στο μηχάνημα επικύρωσης εισιτηρίων το ένα δέκατο του μισθού μας, απλά ταΐζουμε κάποιους βολεμένους «μαρμαράδες».
Ας πιάσουμε όμως το πουλόβερ από το άλλο μανίκι κι ας αρχίσουμε να το ξηλώνουμε από την άλλη πλευρά. Πριν λίγες ημέρες είδαν το φως της δημοσιότητας οι πρώτες πληροφορίες για την επικείμενη αύξηση των τιμών των εισιτηρίων στα ΜΜΜ που μπορεί να φτάσουν ακόμη και τα 2 ευρώ. Μία αύξηση που άραγε θα αποφευχθεί αν εφαρμοστεί η απόφαση της κυβέρνησης για ένταξη των εργαζομένων του Μετρό στο ενιαίο μισθολόγιο;
Μπορεί κάποιος να διαβεβαιώσει τους πολίτες-ιδιοκτήτες των ΜΜΜ πως σε περίπτωση ψαλιδίσματος του μισθού των «συντεχνιακών», τα σχέδια για αύξηση των εισιτηρίων θα μείνουν στο συρτάρι του κ. Χατζηδάκη;
Τη δική του εκδοχή του νόμου Χαρτς IV για ριζική ανατροπή των εργασιακών σχέσεων ετοιμάζει ο σοσιαλιστής πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ, καθώς η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης, εξελίσσεται σε «μεγάλο ασθενή» του ευρώ.
Η γαλλική κυβέρνηση επιχειρεί μέσω του «κοινωνικού διαλόγου» να προχωρήσει σε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις σαν αυτές που προηγήθηκαν στην Γερμανία την εποχή του σοσιαλδημοκράτη Γκέρχαρντ Σρέντερ, με πρόσχημα την εξασθένιση της γαλλικής ανταγωνιστικότητας και τον κίνδυνο να έχει σύντομα την τύχη των χωρών του ευρωπαϊκού νότου.
Κυβέρνηση και συνδικάτα έπρεπε μέσα στο 2012 να συμφωνήσουν σε ένα είδος «ιστορικού συμβιβασμού» για μία σχετικά «ανώδυνη» ανατροπή των εργασιακών σχέσεων. Με το τελεσίγραφο της γαλλικής κυβέρνησης για συμφωνία να λήγει χθες(σ.σ. 11/01), ο Ολάντ ετοιμάζεται να παρουσιάσει τη δική του εκδοχή της ανατροπής των εργασιακών σχέσεων που συμπυκνώνονται στο βασικό νεοφιλελεύθερο δόγμα που θέλει τις επιχειρήσεις να απολύουν ευκολότερα και με το λιγότερο δυνατό κόστος, στο όνομα υποτιθέμενων ευκολότερων μελλοντικών προσλήψεων που θα βγάλουν την οικονομία από τη στασιμότητα.
Η ανεργία στη Γαλλία ξεπερνά το 10% και βρίσκεται στο υψηλότερο επίπεδο από το 1999. Στα χέρια του πρωθυπουργού Ζαν-Μαρκ Εϊρό βρίσκεται λίστα με 46 τουλάχιστον επιχειρήσεις, από την αυτοκινητοβιομηχανία Peugeot Citroen μέχρι τα καταστήματα Conforama και τη χαλυβουργία ArcelorMittal και γαλλικές τράπεζες, οι οποίες σκοπεύουν να κλείσουν εργοστάσια και επιχειρηματικές δραστηριότητες απολύοντας συνολικά περί τους 90.000 εργαζόμενους. Οι γαλλικές επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν ανταγωνιστικό μειονέκτημα σε σχέση με τους Γερμανούς ανταγωνιστές τους, οι οποίοι εφαρμόζουν από το 2003 με την ψήφιση του νόμου Χαρτς IV πιο ευέλικτες μορφές εργασίας, σε αντίθεση με τις γαλλικές επιχειρήσεις που εξακολουθούν να απασχολούν περισσότερο κόσμο με σταθερές σχέσεις εργασίας και δεν μπορούν να απολύσουν με την ίδια ευκολία. Πρόσφατα οι εργαζόμενοι στα μεγαλοκαταστήματα της μουσικής εταιρίας Virgin, διαδήλωσαν έξω από το κεντρικό πολυκατάστημα στο Σαμπ Ελιζέ, για να διαμαρτυρηθούν για το επικείμενο κλείσιμό του. Το κλείσιμο πάντως της γνωστής αλυσίδας δεν έχει να κάνει με την ανταγωνιστικότητα της Γαλλίας αλλά με το θάνατο της δισκογραφικής βιομηχανίας εξαιτίας του downloading. Ήλθε ωστόσο να υπενθυμίσει την επιδεινούμενη συνεχώς οικονομική και κοινωνική κατάσταση στη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης το ΑΕΠ της οποίας ανέρχεται σε δύο τρισεκατομμύρια ευρώ.
Ο βασιλιάς της ενημέρωσης είναι γυμνός. Πίσω από τις μεγαλοστομίες και τους όρκους στη δεοντολογία κρύβεται το ωμό κυνήγι του κέρδους, με πρώτο θύμα τούς εργαζόμενους στον κλάδο
Εφημερίδα των Συντακτών
Γράφει ο ΙΟΣ
Πάνε πια οι καλές μέρες. Επιχειρώντας να απαντήσει στον ΣΥΡΙΖΑ, σύσσωμο το διευθυντικό επιτελείο του Mega και οι μεγαλομέτοχοι της επιχείρησης κλαίγονται δημόσια που τους κακομεταχειρίζονται οι τράπεζες και τους δανειοδοτούν με λεόντειες συμβάσεις. Λες κι έχει περάσει ένας αιώνας από τη «χρυσή εποχή» του Χρηματιστηρίου, που τροφοδότησε τη φούσκα των μέσων ενημέρωσης μέσω των τραπεζών με τα γνωστά «μετοχοδάνεια» και τις άλλες τραπεζικές «διευκολύνσεις».
Τώρα που έσκασε κι αυτή η φούσκα, εκείνοι που την πληρώνουν δεν είναι βέβαια άλλοι από τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ, που βρίσκονται αντιμέτωποι με μαζικές απολύσεις χωρίς αποζημίωση, άρνηση εξόφλησης των δεδουλευμένων τους, εκβιαστικές προτάσεις για εργασία κάτω από εξευτελιστικές συνθήκες.
Πρόκειται για τη σκοτεινή όψη της βιομηχανίας της ενημέρωσης, που άρχισε να αχνοφαίνεται τώρα που καταρρέει ο χάρτινος πύργος των τηλεστάρ και του λάιφ στάιλ. Αλλά οι σπασμωδικές σημερινές κινήσεις των επιχειρηματιών του Τύπου δεν ξεκίνησαν με τη σημερινή κρίση. Ακόμα και την περίοδο των παχειών αγελάδων και του Χρηματιστηρίου, οι επιχειρήσεις αυτές ανοιγόκλειναν, απέλυαν κατά το δοκούν και εκμεταλλεύονταν την ανυπαρξία ελεγκτικών μηχανισμών προκειμένου να εδραιώσουν την παντοδυναμία τους.
Παρακολουθήσαμε την πορεία αυτή μέσα από τις δημόσιες ανακοινώσεις της ΕΣΗΕΑ τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια. Και η εικόνα που προκύπτει είναι εξαιρετικά διαφωτιστική για το είδος των επιχειρήσεων που ελέγχουν μέχρι σήμερα την ενημέρωση στη χώρα μας. Οι ανακοινώσεις της ΕΣΗΕΑ και των άλλων Ενώσεων του Τύπου που αναφέρονται αποκλειστικά σε εργασιακά ζητήματα αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο από το 1997 μέχρι σήμερα. Ενώ τα πρώτα χρόνια τα θέματα αφορούσαν περισσότερο ζητήματα δεοντολογίας, τώρα πια δεν ασχολούνται παρά μόνο με απολύσεις, κανόνια και χρέη.
Η θάλασσα αγριεύει (1997- 2004)
Η καταγγελία για προσπάθεια καταδολίευσης των περιουσιακών στοιχείων της επιχείρησης Ι. Κ. Βελλίδης («Μακεδονία»), ενώ αυτή ήταν σε καθεστώς εκκαθάρισης με τροποποίηση του τίτλου από τρίτους, έμοιαζε τότε «προφητική». Στη διαδικασία αυτή πρωτοστατούσε η ίδια η Αικατερίνη Βελλίδη, η οποία με τις ενέργειές της οδήγησε την επιχείρηση στην καταστροφή, με αποτέλεσμα να εκδοθούν εναντίον της πολλές καταδικαστικές αποφάσεις.
Ένα από τα πλέον διάσημα εκλαϊκευτικά μαρξιστικά βιβλία του Μεσοπολέμου ήταν το “Shop Talks on Economics”,της εργάτριας και στελέχους του Σοσιαλιστικού Κόμματος Αμερικής (Socialist Party of America – SPA), Mary Marcy.
Το συγκεκριμένο βιβλίο-μπροσούρα αποτελεί πρότυπο εκλαϊκευτικής παρουσίασης των αρχών της μαρξιστικής οικονομικής θεωρίας. Κυκλοφόρησε στην Αμερική, το 1911 (Charles H Kerr Co-operative) και αμέσως σημείωσε τεράστια εκδοτική επιτυχία. Πουλήθηκαν χιλιάδες αντίτυπα, ενώ μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες (ιαπωνικά, κινέζικα, ρουμανικά, ιταλικά, ουκρανικά, φινλανδικά, κλπ).
Η ελληνική μετάφρασή του έγινε από τον μετανάστη Χρήστο Ρουτσόπουλο, δέκα χρόνια μετά την έκδοσή του στην αγγλική (και ένα χρόνο πριν από τον άδικο θάνατο της συγγραφέως), το 1921. Υπεύθυνη οργάνωση για την έκδοση στα ελληνικά, ήταν το «Εκδοτικό Τμήμα της Ελληνικής Σοσιαλιστικής Ένωσης της Αμερικής».
Η Mary Marcy, εργάτρια και η ίδια, έχοντας κατακτήσει από μικρή αυτό που ονομάζουμε «ταξική συνείδηση», γνώριζε καλύτερα από τον κάθε διανοούμενο το πώς έπρεπε να παρουσιάσει στους εργάτες τον μηχανισμό της εκμετάλλευσης και πώς θα ξεσκεπάσει τις όποιες θεωρίες της ταξικής ειρήνης και συνεργασίας. Πέρα όμως από την περιγραφή του μηχανισμού της εκμετάλλευσης (δεν είναι τυχαίο που το πρώτο κεφάλαιο έχει τίτλο “What you sell to the Boss”), η Marcy με υπέροχο τρόπο δείχνει και το γιατί, έχει δίκιο η εργατική τάξη να κατακτήσει την πολιτική εξουσία. Γιατί πρέπει να απαλλοτριώσει τα μέσα παραγωγής και να οργανώσει την κοινωνική παραγωγή.
Την Τρίτη 8 Ιανουαρίου και ώρα 13.00, η εργοδοσία της Ελευθεροτυπίας, με ανακοίνωσή της προχωράει σε συνέντευξη Τύπου σχετικά με την επαναλειτουργία της επιχείρησης. Με αυτό τον τρόπο συνεχίζει την προκλητική της στάση απέναντι στους 850 και πλέον απλήρωτους εργαζομένους της.
Για το λόγο αυτό, το Δ.Σ. της Πανελλαδικής Ένωσης Λιθογράφων καλούμε τους συναδέλφους εργαζόμενους της «Ελευθεροτυπίας» με τις οικογένειές τους, καθώς και κάθε συνάδελφο που μπορεί να συμπαρασταθεί, σε Συγκέντρωση Διαμαρτυρίας την Τρίτη 8 Ιανουαρίου στις 12.00 μμ έξω από τα γραφεία της εφημερίδας στον Νέο Κόσμο.
Τέρμα πια στην Κοροϊδία
Διαφωνούμε με τον τρόπο που μεθοδεύεται το όλο εγχείρημα της επαναλειτουργίας της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία» από τη διοίκηση και μερίδα εργαζομένων, όχι από το σύνολό τους, χωρίς να καταβληθούν οι οφειλές προς όλους τους εργαζόμενους (δεδουλευμένα, αποζημιώσεις απόλυσης), και απαιτούμε
Να καταβάλει η εταιρία άμεσα το Δώρο Χριστουγέννων του 2012 το οποίο ως όφειλε, έπρεπε να είχε καταβληθεί έως τις 21/12/2012
Να καταβάλει η εταιρία άμεσα τις ασφαλιστικές εισφορές για τους μήνες της επίσχεσης εργασίας.
Πανελλαδική Ένωση Λιθογράφων
Όχι στην «Ελευθεροτυπία» – φάντασμα
Με μια σκοτεινή μεθόδευση που δεν τιμά καθόλου την παράδοση του ιστορικού τίτλου «Ελευθεροτυπία», οι δύο μεγαλοϊδιοκτήτριες της Χ.Κ. Τεγόπουλος επιχειρούν να απαλλαγούν από τις οικονομικές τους υποχρεώσεις απέναντι στους εκατοντάδες εργαζόμενους της επιχείρησης, τους οποίους έχουν απλήρωτους εδώ και ενάμιση χρόνο.
Όχημα για τη μεθόδευση αυτή είναι η έκδοση μιας εφημερίδας που θα φέρει τον τίτλο «Ελευθεροτυπία» και στην οποία θα εργάζεται ένα πολύ μικρό ποσοστό από το σύνολο των εργαζομένων, κάτω από συνθήκες που έχουν ήδη καταγγελθεί ως αντεργατικές και απαράδεκτες από τα σωματεία μας.
Την καινούργια αυτή εφημερίδα, η οποία θα σφετερίζεται τον τίτλο «Ελευθεροτυπία» αναλαμβάνει να εκδώσει κάποια εταιρεία, με άγνωστα μέχρι στιγμής στοιχεία. Το μόνο που έχει ανακοινωθεί είναι ότι αυτή η εταιρεία ανήκει στον μέχρι πρότινος δικηγόρο της Χ.Κ. Τεγόπουλος, στον οποίο εμφανίζεται να έχει μεταβιβαστεί το 27% του ομίλου, άγνωστον έναντι ποιου τιμήματος.
Τα ΜΜΕ στην Ελλάδα αποτέλεσαν τους ιδεολογικούς στυλοβάτες της μνημονιακής πολιτικής που καταδίκασε την κοινωνία σε διαρκή εξαθλίωση. Αυτή η διαπίστωση είναι πλέον ορατή στη συλλογική συνείδηση και πυροδότησε την ανυποληψία και την αναξιοπιστία του Τύπου. Η 4η εξουσία αντί να ασκεί έλεγχο και κριτική στις υπόλοιπες, γατζώθηκε απ’ αυτές και τώρα μοιράζεται το ίδιο πεπρωμένο… Κινδυνεύει να καταρρεύσει μαζί τους. Μέσα από μηχανισμούς αποσιώπησης της πραγματικότητας, συγκάλυψης πολιτικών και οικονομικών σκανδάλων, συκοφάντησης κοινωνικών αγώνων τα ΜΜΕ στην πλειοψηφία τους επιδιώκουν την εμπέδωση του δόγματος του σοκ και τη χειραγώγηση της συλλογικής συνείδησης. Οι εργοδότες στα ΜΜΕ πρωτοστάτησαν στην εφαρμογή της λιτότητας και της εσωτερικής υποτίμησης με χιλιάδες απολύσεις και καταστρατήγηση των εργασιακών δικαιωμάτων στους εργαζόμενους στον Τύπο. Με εκβιαστικές και τρομοκρατικές μερικές φορές μεθόδους οικοδομούν ένα σύστημα αυστηρά ελεγχόμενης ενημέρωσης.
Ως Συσπείρωση Δημοσιογράφων αντιλαμβανόμαστε ότι το ζήτημα της ενημέρωσης είναι σύμφυτο με το ζήτημα της δημοκρατίας σ’ αυτόν τόπο και ότι ο ρόλος των εργαζόμενων στον Τύπο είναι στο πλευρό της κοινωνίας. Στην κοινωνία απευθυνόμαστε και μόνο σ’ αυτήν λογοδοτούμε. Ο αγώνας μας για θέσεις εργασίας και εργασιακά δικαιώματα, είναι ταυτόχρονα και αγώνας για μια ανεξάρτητη ενημέρωση που θα υπηρετεί την κοινωνία και τη δημοκρατία.
όσα έχει γράψει για το ίδιο θέμα ο Ριζοσπάστης,την ανακοίνωση των εργαζομένων, τη δήλωση αποχώρησης από το ΠΑΜΕ της Πόπης Χριστοδουλίδου καθώς και τη δήλωση του προέδρου της ΕΣΗΕΑ για τις απολύσεις στα μέσα ενημέρωσης του ΚΚΕ.
Ένα ρητό λέει: «η γυναίκα του Καίσαρα δεν οφείλει μόνο να είναι τίμια, αλλά πρέπει και να φαίνεται». Το ρητό αυτό ταιριάζει γάντι στα όσα διαδραματίζονται τα τελευταία χρόνια στα μέσα ενημέρωσης του ΚΚΕ και βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Μετά τις μαζικές απολύσεις στον 902 και το κλείσιμο του τηλεοπτικού σταθμού, τις επίσης μαζικές απολύσεις στην Τυποεκδοτική και την αίτηση για την υπαγωγή της στο άρθρο 99, το «κανόνι» έσκασε μέσα στις γιορτές και στο Ριζοσπάστη! Η διεύθυνση της ιστορικής αυτής εφημερίδας ξεκίνησε πρόγραμμα απολύσεων και οι πρώτοι άνεργοι απ’ την εφημερίδα είναι πλέον γεγονός. Η είδηση αυτή κάνει το γύρο του διαδικτύου, ενώ ανακοίνωση επίσης των εργαζομένων του Ριζοσπάστη φιλοξενείται σε αρκετές ιστοσελίδες. Την Πέμπτη μάλιστα η συνδικαλίστρια του ΠΑΜΕ στην ΕΣΗΕΑ Πόπη Χριστοδουλίδου ανακοίνωσε την αποχώρησή της απ’ την παράταξη με μια σκληρή ανακοίνωση για το ΚΚΕ.
Στην κατάσταση που δημιουργείται για ακόμα μια φορά με τη στάση του ΚΚΕ στις επιχειρήσεις του στο χώρο του Τύπου δημιουργούνται ερωτήματα στον κόσμο και ιδίως στον κόσμο του τα οποία απαντιούνται με έναν μονότονο τρόπο που εκθέτουν ακόμα περισσότερο το ιστορικό αυτό κόμμα. Το ΚΚΕ ταμπουρώνεται πίσω από επιχειρήματα του τύπου ότι οι απολύσεις στο Ριζοσπάστη τώρα, (το ίδιο ισχύει παλιότερα για Τυποεκδοτική και 902) είναι πρόσχημα για τα άλλα Μέσα Ενημέρωσης και τους ιδιοκτήτες τους (κατά συνέπεια και το μεγάλο κεφάλαιο και τους πολιτικούς του εκπροσώπους) για να κάνουν επιθέσεις και να χτυπήσουν το κόμμα και την πολιτική του.
Ωραία και έτσι να είναι και να έχει 100% δίκιο το ΚΚΕ γιατί «πετάει την μπάλα στην εξέδρα»;
Πως απαντιέται το ερώτημα ότι αφού στην κρίση ούτε το ΚΚΕ μπορεί να υπερασπιστεί τους εργαζόμενούς τους, τι θα μπορούσαν να κάνουν οι άλλοι εργοδότες; Με τη λαϊκή εξουσία, την πάλη για την προστασία των ανέργων και την ανατροπή του καπιταλισμού για να εξαλειφθεί πλήρως η ανεργία; Δεν το καταλαβαίνει κανείς εκεί στον Περισσό ότι αυτού του είδους η επιχειρηματολογία τροφοδοτεί εκτός όλων των άλλων αισθήματα ηττοπάθειας στους απλούς ανθρώπους του μόχθου στην πάλη τους για την επιβίωσή τους κατά των ταξικών τους αντιπάλων; Το να επικαλείσαι απλά τα στοιχεία της κρίσης και των επιπτώσεών της στον κλάδο των Μέσων Ενημέρωσης δεν αντιλαμβάνονται στο ΚΚΕ ότι δημιουργεί εντυπώσεις συμψηφισμού και περίπου δίνει την αίσθηση ότι δικαιολογεί τα όσα γίνονται με τις χιλιάδες απολύσεις στις άλλες επιχειρήσεις του αστικού Τύπου και όχι μόνο του Τύπου; Δεν αντιλαμβάνονται ότι καταντάει κενό γράμμα και ο κοσμάκης εισπράττει ως υποκρισία τα περί ανατροπής του καπιταλισμού κλπ;
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ !
Πηγή:ISKRA
Αν γενικά η ανάπτυξη των προοδευτικών κοινωνικών ταξικών αγώνων βρίσκεται πίσω, πολύ πίσω, από το μέγεθος της επίθεσης που δέχονται οι εργαζόμενοι της πατρίδας μας, τα πράγματα είναι μάλλον χειρότερα ή και πολύ χειρότερα, με το εργατικό κίνημα στον ιδιωτικό τομέα ή με τα κινήματα των μικρών και των μικρομεσαίων στρωμάτων στις πόλεις και στην ύπαιθρο.
Η υστέρηση της επιρροής και της δυναμικής της Αριστεράς και του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος στην εργατική τάξη του ιδιωτικού καπιταλιστικού τομέα συνιστά μια ιστορική ανεπάρκεια, η οποία, μέσα στην κρίση, μάλλον επιδεινώνεται και σε ορισμένα τμήματα των δυνάμεων της εργασίας, ίσως, ραγδαία, εξαιτίας και της καλπάζουσας ανεργίας.
Η εκλογική άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στα πλατιά λαϊκά στρώματα όσο σημαντική κι αν ήταν, μάλλον δεν αλλάζει τις παραπάνω εκτιμήσεις όσον αφορά τους χώρους των ιδιωτικών καπιταλιστικών επιχειρήσεων.
Μάλιστα, ορισμένοι κύκλοι της Αριστεράς εκτιμούν ότι μέσα στην κρίση, σε συνθήκες διάλυσης των εργασιακών σχέσεων, απελευθέρωσης σχεδόν των απολύσεων, κατάργησης ουσιαστικά των Συλλογικών Συμβάσεων, καλπάζουσας ανεργίας και εργοδοτικής τρομοκρατίας, η υστέρηση της δυναμικής της Αριστεράς και των ταξικών συνδικαλιστικών δυνάμεων στους ιδιωτικούς χώρους, μάλλον, διευρύνεται, με το χαμένο έδαφος να πολλαπλασιάζεται.
Στελέχη της ριζοσπαστικής Αριστεράς τόνιζαν στην Iskra ότι αν η Αριστερά στο σύνολο της δεν μπορέσει γρήγορα να αντιστρέψει τη φορά των πραγμάτων και στο δημόσιο αλλά κυρίως μέσα στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, δεν θα μπορέσει να αποκτήσει μια δεύτερη δυναμική αντεπίθεσης.
Ως ελάχιστη ένδειξη τιμής στην Κωνσταντίνα Κούνεβα
»Στον αγώνα που δίνουν τα κινήματα κοινωνικής απελευθέρωσης, ενάντια στη δουλοπρέπεια και τον τρόμο δεν είναι μόνα:Έχουνε μαζί την Κωνσταντίνα Κούνεβα!»
Πηγή: media oasis
του Ανδρέα Μπεντεβή
Τη νύχτα της 22ης του Δεκέμβρη το 2008 άγνωστοι, αφού παραμόνευαν έξω από το σπίτι της στα Πετράλωνα, τής άνοιξαν το στόμα ποτίζοντας το βιτριόλι, τής έριξαν από το ίδιο φονικό υγρό στα μάτια, τήν χτύπησαν και τήν άφησαν να κείτεται στο πεζοδρόμιο…Η όραση της καταστραμμένη, το ίδιο και βασικά ζωτικά όργανα. Ήταν η Κωνσταντίνα Κούνεβα, μετανάστρια από την Βουλγαρία, που πλήρωσε με αυτόν τον τρόπο τον αταλάντευτο αγώνα της σαν ενεργό μέλος του σωματείο Καθαριστριών Αττικής ενάντια στα δουλεμπορικά καθεστώτα του κλάδου που εξακολουθούν ως τα τώρα να αγοράζουν, να πουλούν, να εκβιάζουν και να απειλούν γυναίκες φοβισμένες που δουλεύουν σαν σκλάβες για ένα κομμάτι ψωμί (στην κυριολεξία, όχι για χάριν του λόγου).
Δεν θα αναφερθώ εδώ στο αυτονόητο για το σύστημα γεγονός της ατιμωρησίας των ηθικών αυτουργών της επίθεσης. Γιατί τους φυσικούς, σιγά μην τους έπιαναν! Θα πω μόνο ότι σήμερα πλέον είναι ολοφάνερο που ανήκουν πολιτικά εκείνοι που επιτίθενται δολοφονικά ενάντια στους μετανάστες, ποιοι εκτελούν πολιτικά συμβόλαια θανάτου. Είμαι σίγουρος ότι ήταν φασίστες εκείνοι που ανέλαβαν την υπόθεση Κούνεβα για τα δουλεμπορικά γραφεία τότε.
Αυτά τα δουλεμπορικά γραφεία ενοικίασης υπηρεσιών καθαρισμού αντιπροσωπεύουν τον νεοφιλελευθερισμό στην εκδοχή που πήρε στην εποχή του νεοελληνικού κοινωνικού σχηματισμού: Διπλό το κακό! Και νεοφιλελευθερισμός, και ασύδοτος παρασιτισμός. Όχι ότι θα μπορούσε κι αλλιώς, αλλά στην Ελλάδα αυτού του είδους οι συμμορίες έχουν σχηματίσει ένα παράκεντρο κράτος που λειτουργεί από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 και που εξακολουθεί να απολαμβάνει τα προνόμια του και από άλλες θέσεις -σαν μαυραγορίτης- σήμερα.
Αυτά τα δουλεμπορικά γραφεία, υποχρέωναν και υποχρεώνουν τις εργαζόμενες να αλλάζουν τους τόπους δουλειάς σαν τα πουκάμισα (για τιμωρία), να υπογράφουν για 4 ώρες και να δουλεύουν για 8, να υπογράφουν για 500 ευρώ και να παίρνουν 200, να σκύβουν το κεφάλι σε κάθε εντολή και διαστροφική επιταγή του αφεντικού.
Εισήγηση του Γιάννη Φασουλά στην εκδήλωση του συλλόγου διάδοσης της μαρξιστικής σκέψης»Γ.Κορδάτος»με θέμα :«Το σκάνδαλο των ιδιωτικοποιήσεων και η φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση»
Οι τοποθετήσεις των προηγουμένων ομιλητών μας έβαλαν στο πρόβλημα αλλά και στη λύση του σύμφωνα με την πολιτική σκέψη που ο σύλλογός μας Γιάννης Κορδάτος προτείνει , και φιλοδοξεί να την διαδώσει σε όσο γίνεται περισσότερους ανθρώπους. (…) Από τη μεριά μου θα προσπαθήσω να δώσω ορισμένα στοιχεία αλλά και τον τρόπο λειτουργίας της ΕΥΔΑΠ στην πορεία προς την ιδιωτικοποίηση, όντας εργαζόμενος σε αυτήν για 31 χρόνια , τα 28 από αυτά εκλεγμένος στο συνδικάτο της ΕΥΔΑΠ με τα ψηφοδέλτια του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος.(…)
Στην Ελλάδα δύο επιχειρήσεις λειτουργούν ως κρατικές εταιρίες Ύδρευσης – Αποχέτευσης. Είναι η ΕΥΔΑΠ για Αθήνα και Αττική και η ΕΥΑΘ για την Θεσσαλονίκη. Οι υπόλοιπες λειτουργούν ως δημοτικές επιχειρήσεις.
Η ΕΥΔΑΠ έχει σήμερα πάνω από 2 εκατομμύρια μετρητές-πελάτες ύδρευσης εξυπηρετώντας περίπου 5 εκατομμύρια ανθρώπους σε ύδρευση και το 90% περίπου αυτών και σε αποχέτευση. Η ποιότητα των υπηρεσιών που παρέχει είναι φανερό ότι επηρεάζει καθοριστικά την ζωή του μισού πληθυσμού της χώρας. Είναι αλήθεια ότι και σήμερα το νερό της ΕΥΔΑΠ είναι πολύ καλό σε ποιότητα, ένα από τα καλύτερα σε όλη την Ευρώπη. Σε αυτό συμβάλουν και οι ποιότητα των πηγών ( κυρίως Μόρνος – Υλίκη ) και η ποιότητα του καθαρισμού και του ελέγχου.Το ερώτημα είναι αν αυτό θα ισχύει σε μια πλήρη ιδιωτικοποίηση. Το ερώτημα είναι που θα φτάσουν τα – ήδη – ακριβά τιμολόγια.
Η πορεία για την ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ άρχισε – να γίνονται εμφανής – από τα μέσα της δεκαετίας του 80.Σιγά στην αρχή , πιο γρήγορα στη συνέχεια, με καλπασμό αντιλόπης σήμερα οι εργολάβοι έπαιρναν και παίρνουν όλο και μεγαλύτερα κομμάτια. Ολόκληρες υπηρεσίες ( πχ υπηρεσία κατασκευών ) με ιστορία με γνώση και πολύτιμη εμπειρία διαλύθηκαν για να δοθεί το αντικείμενο σε εργολάβους. Δεκάδες νευραλγικά τμήματα τεχνικά κυρίως ,το ίδιο. Η τεχνογνωσία περνάει στα χέρια των ιδιωτών με ότι αυτό σημαίνει ( εκβιασμοί , ακριβά έργα , αμφίβολης ποιότητας κατασκευές και επισκευές στα δίκτυα κλπ ).Νομοθετικά οι βάσεις για το ξεπούλημα μπήκαν με μια σειρά από νόμους, ( όπως και για όλες τις ΔΕΚΟ ) από την κυβέρνηση Μητσοτάκη το 1991 – 1992.Την υλοποίηση για την ΕΥΔΑΠ ανέλαβε η κυβέρνηση Σημίτη το 1999 με το νόμο 2744/99. Η ΕΥΔΑΠ με βάση αυτό το νόμο ,χωρίζεται σε δύο εταιρίες. Η μία η ιδιωτική ΕΥΔΑΠ Α.Ε που πήρε το φιλέτο δηλαδή την εκμετάλλευση των δικτύων ύδρευσης – αποχέτευσης, τους βιολογικούς καθαρισμούς, την είσπραξη των λογαριασμών. Μπήκε στο χρηματιστήριο με το κράτος να κατέχει το 71% περίπου ( 61% σήμερα αφού το 10% το είχε αγοράσει η δημόσια τότε Αγροτική Τράπεζα και το πήρε προίκα η τράπεζα Πειραιώς ) και σήμερα να ετοιμάζεται να το πουλήσει.
Η άλλη αμιγώς δημόσια ΕΥΔΑΠ ΠΑΓΙΩΝ που έχει στην κυριότητα της, τις λίμνες, τα φράγματα, τα εξωτερικά υδραγωγεία, και όλα τα έργα εξεύρεσης νέων πηγών.
Είχαμε δηλαδή μια σοφή από μεριάς του κεφαλαίου, κίνηση :
Οι ιδιώτες παίρνουν έτοιμο το προϊόν για να το πουλάνε όσο και όπως θέλουν, και αφήνουν στο κράτος την ευθύνη να βρει το νερό να φτιάξει φράγματα και κανάλια να το φέρει στην Αθήνα !!!
Όλα αυτά απαιτούν τεράστια κοντύλια ( το φράγμα, η λίμνη, και το κανάλι του Μόρνου είναι από τα μεγαλύτερα και ακριβότερα έργα στην Ελλάδα εκείνης της εποχής , και η υλοποίηση του ξεπέρασε την δεκαετία ) που το κεφάλαιο δεν είναι διατεθειμένο να δώσει αφού η απόδοση είναι μικρή και η απόσβεση πολύ αργή.
Από το Ενημερωτικό Δελτίο Πολιτικής & Οικονομικής Τεκμηρίωσης, Νο 20*
Η πρόσφατη επίθεση των νεοφιλελεύθερων ελίτ σε βάρος των υποτελών τάξεων στην χώρα μας, το Μνημόνιο ΙΙΙ, μεταφράζεται σε μια ενιαία δέσμη επίσημων κειμένων τα οποία είναι: α) ο πολυνόμος που υιοθετήθηκε με την μορφή του κατεπείγοντος την Τετάρτη 7 Νοεμβρίου, β) αυτό καθεαυτό το «μνημόνιο» και το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα (ως παράρτημα του πολυνόμου) και γ) ο προϋπολογισμός.
Για τον κόσμο της μισθωτής εργασίας οι ανατροπές που περιλαμβάνονται στο Μνημόνιο ΙΙΙ αφενός, αποτελούν λογική συνέχεια ή ολοκλήρωση των απορρυθμίσεων που περιλαμβάνονται στα δύο προηγούμενα μνημόνια και στους εφαρμοστικούς τους νόμους και αφετέρου, εντάσσονται στην στρατηγική της οριστικής μετάβασης στην νέα εποχή των υπερ-ευέλικτων εργασιακών σχέσεων στην χώρα μας.
Η περαιτέρω μείωση του κόστους της απόλυσης έως και κατά 50%, σε σχέση με τα επίσης μειωμένα επίπεδα της οικείας αποζημίωσης ως ίσχυαν μετά τις ανατροπές του Ιουλίου του 2010, πλήττουν ιδιαίτερα τους έχοντες σήμερα μεγάλη προϋπηρεσία στον ίδιο εργοδότη (άνω των 17 ετών συμπληρωμένων). Η νέα δραματική μείωση του σχετικού κόστους επέρχεται μέσα από την ευθεία μείωση των ποσών που οφείλονται σε περίπτωση απόλυσης για όλες τις κατηγορίες, αλλά και μέσα από την μείωση του ανώτερου χρόνου προειδοποίησης (στους 4 μήνες) σαν μέσο μείωσης αυτών των νέων μειωμένων ποσών στο μισό.
Είναι πλέον προφανές ότι ο στόχος είναι διπλός. Από την μια, διευκολύνεται η απαλλαγή των εργοδοτών από τους εργαζόμενους με μεγάλη προϋπηρεσία και αυξημένη κοινωνική προστασία στα πλαίσια της ανακύκλωσης των εργαζομένων και της πρόσληψης άλλων με τους νέους όρους που επικρατούν στην αγορά εργασίας. Από την άλλη, σε συνδυασμό με τα εκρηκτικά ποσοστά ανεργίας, ενισχύεται η δυνατότητα των εργοδοτών να τρομοκρατούν τους μισθωτούς και να τους υποχρεώνουν να δέχονται να εργάζονται κατά παράβαση της εργατικής νομοθεσίας ή με μείωση των αποδοχών τους.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ! Η ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ!
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΟ ΙΚΕΑ στη Λ.ΚΗΦΙΣΣΟΥ 96-98, ΣΑΒΒΑΤΟ 24 ΝΟΕΜΒΡΗ 10 πμ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΜΙΑΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ
Εργαζόμενες- Εργαζόμενοι, Συνταξιούχοι, Άνεργοι, Νέες και Νέοι,
Οι εργαζόμενοι της HousemarketAE –ΙΚΕΑ, βρίσκονται σε συνεχείς κινητοποιήσεις για να αποκρούσουν την προσπάθεια της εργοδοσίας να μειώσει τους μισθούς κατά 11% και να τους επιβάλλει την υπογραφή ατομικών συμβάσεων με δυσμενέστατους όρους. Η αγωνιστική αντιμετώπιση του ζητήματος από τους εργαζόμενους(στάση εργασίας/ 24ωρη απεργία, 48ωρη για Παρασκευή –Σάββατο), πανικόβαλε την εργοδοσία που αντιδρώντας σπασμωδικά, απειλεί με απολύσεις αλλά και τη μετακίνηση απεργοσπαστικού μηχανισμού από άλλα καταστήματα. Χαιρετίζουμε την αγωνιστική στάση των απεργών συναδέλφων μας και θεωρούμε ότι συνιστούν παράδειγμα για κάθε κλάδο και για κάθε εργαζόμενο που θίγεται από τα μνημονιακά μέτρα.
Αυτό που συμβαίνει στα ΙΚΕΑ, μια κερδοφόρα επιχείρηση, που με λογιστικές αλχημείες παρουσιάζει μειώσεις κερδών, δεν είναι πρωτόγνωρο. Για να αντιμετωπιστεί, ωστόσο, χρειάζεται εκτός από τη μαχητική αντίδραση των εργαζομένων μακριά από γραφειοκρατικές παλινωδίες και κομματικές περιχαρακώσεις, η ενωτική και συντονισμένη δράση τους, στη βάση των αποφάσεων των γενικών τους συνελεύσεων. Παράλληλα, είναι αναγκαία η συμπαράσταση και συμπαράταξη όλων των μαχόμενων κλάδων, η αλληλεγγύη των εργαζομένων συνολικά που πλήττονται από τα ίδια μνημονιακά μέτρα, που επιβάλλουν οι εκπρόσωποι του υπερεθνικού και εγχώριου κεφαλαίου, τρόικα εξωτερικού (ΔΝΤ –ΕΕ –ΕΚΤ) και τρόικα εσωτερικού (ΝΔ -ΠΑΣΟΚ -ΔΗΜΑΡ).
Ενωτικός μαχητικός αγώνας των εργαζομένων στη βάση των συμφερόντων τους.
Έξω τα μνημόνια και οι τρόικες – νόμος είναι τα συμφέροντα των εργαζομένων.
ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ
Ο συντονισμός πρωτοβάθμιων σωματείων δηλώνει την αμέριστη συμπαράσταση και υποστήριξή του στον αγώνα τωνεργαζόμενων στο ΙΚΕΑ.Κάθε μάχη για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζόμενων, ενάντια στους εκβιασμούς της εργοδοσίας, δεν μπορεί παρά να είναι αγώνας όλων των εργαζόμενων.
Οι εργαζόμενοι στα ΙΚΕΑ, με απόφαση της γενικής τους συνέλευσης, έχουν απορρίψει τις ατομικές συμβάσεις που μειώνουν τους μισθούς έως και 11% και η εργοδοσία, που θέλει να αυξήσει την κερδοφορία της μέσα στην κρίση, επιχειρεί με κάθε τρόπο να κάμψει τις αντιδράσεις «ζητώντας» τους, κατά μόνας, να υπογράψουν ατομικές συμβάσεις.
Η στάση της εργοδοσίας στα ΙΚΕΑ αποτελεί ένα ακόμα στιγμιότυπο της επίθεσης του κεφαλαίου με στόχο να ξεπεράσει την κρίση του. Όλοι μαζί, κεφάλαιο, τραπεζίτες, κυβερνήσεις, ΕΕ και ΔΝΤ με συνεχείς εκβιασμούς μας τρομοκρατούν για να αποδεχτούμε να δουλεύουμε υποταγμένοι, με όποιες συνθήκες επιβάλλει κάθε φορά η εργοδοσία, προκειμένου να διαφυλάξει τα κέρδη της.
Κυριακή 25 Νοέμβρη 6.30μμ, στο Πολυτεχνείο, αιθ. Γκίνη
»Η δημιουργία Επιτροπής Αγώνα και Αλληλεγγύης Εργαζομένων στην Ιδιωτική Εκπαίδευση, δεν αποτελεί μία ακόμα συνδικαλιστική παράταξη. Πολύ περισσότερο δεν είναι ένα εγχείρημα για τη δημιουργία άλλων σωματείων. Το αντίθετο: επιδιώκει την αναζωογόνηση ή/και τον αναπροσανατολισμό των ήδη υπαρχόντων σωματείων. Ωστόσο, ο φορέας αυτός θα έχει και συνδικαλιστικό και πολιτικό λόγο. Η Επιτροπή Αγώνα απαντά στην ανάγκη των καιρών: 1) για συντονισμένα βήματα των εργαζομένων, 2) για ενότητα και για ενεργοποίηση της βάσης, 3) για υπέρβαση των γραφειοκρατικοποιημένων, φιλοκυβερνητικών, εργοδοτικών καθεστωτικών συνδικαλιστικών ηγεσιών…Καλούμε κάθε συνάδελφο, ανεξάρτητα από την πολιτική και ιδεολογική του τοποθέτηση, να συνδράμει αυτήν την προσπάθεια»
Ανακοίνωση-Πρόσκληση
Ίσως είναι κοινότοπο, αλλά είναι απολύτως αληθινό, ότι η εποχή που διανύουμε δεν είναι συνηθισμένη. Όταν στο παρελθόν οι αλλαγές σε οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο ήταν σχετικά αργές, συνηθίζαμε να λέμε πως «τίποτα δεν έχει αλλάξει και τίποτα δεν είναι όπως παλιά». Στην παρούσα, όμως, φάση έχουν αλλάξει πολλά: η οικονομική κρίση που ενέσκηψε είναι από τις πιο οξείες που έχει δημιουργήσει το καπιταλιστικό σύστημα. Η καμπή είναι κρισιμότατη και γι’ αυτό απαιτούνται απαντήσεις νέας μορφής και ποιότητας.
Βιώνουμε τη λεηλασία της ζωής μας από τη συγκυβέρνηση του κεφαλαίου ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ και την ιμπεριαλιστική τρόικα ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ. Έχουν κηρύξει τον πόλεμο κατά του λαού, για να επιβάλουν φτώχεια, ανεργία και εξαθλίωση. Τα όσα συμβαίνουν είναι πρωτόφαντα: «κινεζοποιημένοι» μισθοί, κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (ΣΣΕ), καθορίζοντας τον κατώτατο μισθό με απόφαση του υπουργού Εργασίας, αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις ενάντια στη λαϊκή βούληση, κράτος βίας και καταστολής, ανεργία σε επίπεδα του 1950, καθώς σύμφωνα με τα στοιχεία του καθεστώτος οι δηλωμένοι άνεργοι είναι 1.267.595 (25,4%) από 371.138 το 2008, 1 στους 2 νέους, 1 στις 3 γυναίκες, κάθε μέρα 1.000 εργαζόμενοι πετιούνται στον δρόμο. Διακοπή του ρεύματος σε περίπτωση μη πληρωμής του χαρατσιού, ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, βάθεμα της οικονομικής και πολιτικής εξάρτησης. Λεηλατούν μισθούς, συντάξεις, δημόσιες υπηρεσίες και τράπεζες, ελεύθερους χώρους, απαξιώνουν, υπονομεύουν και εμπορευματοποιούν τη δημόσια εκπαίδευση και υγεία. Την ίδια ώρα στους δρόμους, αναβιώνοντας σκηνικό Μεσοπολέμου, τα μίσθαρνα όργανα του Κεφαλαίου, τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής, μαζί με τους μηχανισμούς καταστολής, διεκδικούν με αίμα να τους αναθέσει η κοινωνία να «ξεβρωμίσει ο τόπος» από τον εσωτερικό εχθρό, τους μετανάστες.
Στις αίθουσες και τους διαδρόμους του κοινοβουλίου παίζεται αυτές τις μέρες ένα άθλιο παζάρι σε βάρος του λαού. Ξεχαρβαλώνεται κάθε έννοια κράτους και εργασιακών δικαιωμάτων. Ο μεσαίωνας που τόσο καιρό λέγαμε πως έρχεται έφθασε. Κι εμείς; Θα περιμένουμε μοιρολατρικά να γίνει κανένα θαύμα; Να μας σώσει ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ, η «ευρωπαϊκή οικογένεια που δε μπορεί χωρίς τους Έλληνες» ή καμιά τράπεζα με το νέο αποθεματικό της;
Μόνο εμείς μπορούμε να σώσουμε τους εαυτούς μας και τη χώρα μας. Όλοι στους δρόμους! Εκεί παίζεται πια το μέλλον των παιδιών μας. Να διαδηλώσουμε μαζικά την απόφαση μας να ανατρέψουμε τα σχέδια τους. Να ξεκαθαρίσουμε στις τρόικες και τους υπαλλήλους τους πως δεν σκύβουμε το κεφάλι, πως αγωνιζόμαστε για μια αξιοπρεπή ζωή σε μια χώρα ελεύθερη από κάθε οικονομική και πολιτική εξάρτηση.
Βγαίνουμε στους δρόμους απαιτώντας άμεσα:
Κατάργηση των μνημονίων
Άμεση απόδοση των γερμανικών αποζημιώσεων για τις καταστροφές και τη φρίκη που σκόρπισαν οι ναζί στην πατρίδα μας
Φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου, ειδικά των εφοπλιστών
Δήμευση των εταιριών οφ σορ
Αποτροπή των ιδιωτικοποιήσεων και του ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου
Μονομερή διαγραφή του χρέους
Διώξιμο της τρόικας από την Ελλάδα
Διάλυση τώρα των παρακρατικών – φασιστικών οργανώσεων
Αλλά και πιο μακρόπνοα παλεύουμε ώστε ν ανοίξει ο δρόμος για:
Την ακύρωση της δανειακής σύμβασης και την άρνηση της πληρωμής του χρέους.
Την ακύρωση όλων των μνημονίων, εφαρμοστικών νόμων και μεσοπρόθεσμων προγραμμάτων.
Την αντίθεση στα μέτρα και στις κατευθύνσεις της ΕΕ, την έξοδο από την ευρωζώνη και τελικά από την ΕΕ.
Την εθνικοποίηση όλων των τραπεζών με παράλληλη εγκαθίδρυση εργατικού και λαϊκού ελέγχου.
Την εθνικοποίηση όλων των ΔΕΚΟ με παράλληλη εγκαθίδρυση εργατικού και λαϊκού ελέγχου.
Τη φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου και φορολογικές ελαφρύνσεις στα λαϊκά στρώματα με κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, τον έλεγχο της κίνησης των κεφαλαίων.
Την εθνικοποίηση των μεγάλων βιομηχανιών τροφίμων και όλων των στρατηγικών τομέων της οικονομίας (ενέργεια, ορυχεία κ.λπ.) με παράλληλη εγκαθίδρυση εργατικού και λαϊκού ελέγχου.
Την εθνικοποίηση των επιχειρήσεων που αδυνατούν (ή η ιδιοκτησία τους ισχυρίζεται ότι αδυνατεί) να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους έναντι των εργαζομένων, εγκαθίδρυση εργατικού ελέγχου σε αυτές, δημιουργία δημόσιου φορέα από επιχειρήσεις ομοειδούς αντικειμένου, τη δήμευση της περιουσίας των off shore που υπάρχουν στην Ελλάδα.
Την ανάπτυξη ισότιμων οικονομικών σχέσεων με τις όλες χώρες, πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική.
10. Την υπεράσπιση και κατοχύρωση της εθνικής κυριαρχίας, την έξοδο της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ και στην απομάκρυνση των αμερικανικών βάσεων από το έδαφός της.
11. Το ριζοσπαστικό εκδημοκρατισμό του πολιτικού συστήματος, του εκλογικού συστήματος, της Δικαιοσύνης, των ενόπλων δυνάμεων, των σωμάτων ασφαλείας, όλων των δημόσιων υπηρεσιών και κρατικών μηχανισμών, την αποκατάσταση και διεύρυνση των δημοκρατικών ελευθεριών που σαρώθηκαν τα τελευταία χρόνια.
Την ολοκλήρωση της μεταβίβασης ποσοστού 67,77%, που κατείχε στη γαλακτοβιομηχανία Δωδώνη, προς εταιρεία η οποία ελέγχεται κατά 90% από την επενδυτική εταιρεία του εξωτερικού Strategic Initiatives UK LLP και κατά 10% από την εταιρία SIMOS FOOD GROUP, ανακοίνωσε η Αγροτική Τράπεζα ΑΕ. Το τίμημα ανήλθε σε 20,85 εκατ. ευρώ. Μετά την ανακοίνωση της πώλησης, οι κτηνοτρόφοι προχώρησαν σε κατάληψη της βιομηχανίας ζητώντας την ακύρωση της συμφωνίας πώλησης. Προσήχθησαν μετά από επέμβαση της αστυνομίας ο εκπρόσωπος του Πανηπειρωτικού Συνεταιρισμού, Μιχάλης Τσίμας και ο πρόεδρος της Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Ιωαννίνων, Χριστόδουλος Μπαλτσογιάννης. Οι νέοι ιδιοκτήτες κατέθεσαν μήνυση εναντίον του ανεξάρτητου πλέον βουλευτή Μιχάλη Κασσή, ο οποίος συμμετέχει στην κινητοποίηση. Με τα ΜΑΤ να βρίσκονται στην είσοδο γίνονται διαπραγματεύσεις για την αποχώρηση των κτηνοτρόφων, οι οποίοι ωστόσο δηλώνουν ότι δεν υποχωρούν. Παρόντες είναι και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Χρήστος Μαντάς και Όλγα Γεροβασίλη.
Όπως αναφέρεται στην σχετική ανακοίνωση, η ολοκλήρωση της συναλλαγής αυτής είναι αποτέλεσμα μιας διαφανούς, ανταγωνιστικής διαδικασίας που διήρκεσε περίπου ένα χρόνο. Στη διαδικασία αυτή συμμετείχε σημαντικός αριθμός αξιόλογων ημεδαπών και διεθνών υποψηφίων που υπέβαλαν δεσμευτικές, ανταγωνιστικές προσφορές υπό αντίξοες οικονομικές συνθήκες.
Σύμφωνα με την ίδια ανακοίνωση, η συναλλαγή αυτή αποτελεί μία άμεση ξένη επένδυση σε μία ιδιαίτερα ευαίσθητη περίοδο για την ελληνική οικονομία. Οι νέοι ιδιοκτήτες, σε συνέχεια της ήδη σημαντικής επένδυσής τους, προτίθενται να αναπτύξουν περαιτέρω τις εργασίες της Δωδώνη.
Η Αυτόνομη Παρέμβαση με αφορμή τα συμπεράσματα της έκθεσης του ΙΝΕ ΓΣΕΕ για την ελληνική οικονομία διοργανώνει εκδήλωση στο ξενοδοχείο ΤΙΤΑΝΙΑ (Πανεπιστημίου 52, Αθήνα), την Πέμπτη 1η Νοεμβρίου 2012, στις 6 το απόγευμα, με θέμα:
»Η ανάγκη διατύπωσης από τα συνδικάτα ενός εναλλακτικού σχεδίου απέναντι στις πολιτικές του μνημονίου».
Ομιλητές:
Ιωακείμογλου Ηλίας, Οικονομολόγος, Επιστημονικός Συνεργάτης του ΙΝΕ ΓΕΣΕΕ.
Λαπαβίτσας Κώστας, Καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου.
Με πανό, πλακάτ, σπρέι, αυγά και χωρίς επεισόδια κατέβηκαν στους δρόμους της ιταλικής πρωτεύουσας χιλιάδες κόσμου αντιδρώντας στις πολιτικές λιτότητας στην ημέρα «Νο Monti». Δυναμικό «παρών» έδωσαν χιλιάδες Ισπανοί και στους δρόμους της Μαδρίτης, μετά την παρουσίαση του ισπανικού προϋπολογισμού στη Βουλή προ ημερών. Μικροσυμπλοκές σε πόλη στη βόρεια Ιταλία, κοντά σε σημείο που μιλούσε ο Ιταλός πρωθυπουργός.
Τις συγκεντρώσεις στην Ιταλία είχαν καλέσει συνδικάτα, σχηματισμοί της αριστεράς και άλλες ομάδες και ολοκληρώθηκαν υπό ισχυρή αστυνομική παρουσία. Στην Μαδρίτη, στόχος ήταν η συμβολική περικύκλωση του Κοινοβουλίου.
Ποια είναι η κατάσταση συνολικά στην περίθαλψη σήμερα;
Η κατάσταση είναι δραματική. Δεν μιλάμε πλέον για υγειονομική κρίση, αλλά για πραγματική υγειονομική γενοκτονία. Κατ’ αρχήν, πολλαπλασιάζεται ο αριθμός των ανασφάλιστων, καθώς εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι –κυρίως πρώην ασφαλισμένοι του ΟΑΕΕ (ΤΕΒΕ) – αδυνατούν να καταβάλουν τα ασφάλιστρα και χάνουν το δικαίωμα ασφάλισης.
Επίσης, ακόμα και οι τυπικά «ασφαλισμένοι» στην πραγματικότητα είναι ανασφάλιστοι: o ΕΟΠΥΥ (ο κοινός φορέας παροχής περίθαλψης των κοινωνικών ασφαλιστικών ταμείων) είναι στην πράξη χρεοκοπημένος και αδυνατεί να αποζημιώσει τους συμβεβλημένους φαρμακοποιούς και γιατρούς, οι οποίοι κάθε τόσο κινητοποιούνται και σταματούν την παροχή φαρμάκων και ιατρικών υπηρεσιών.Εδώ υπενθυμίζεται άλλωστε πως από 1-1-12 έχει αυξηθεί κατακόρυφα η συμμετοχή των ασφαλισμένων στα φάρμακα και στις παρακλινικές εξετάσεις (25% και 15% αντίστοιχα). Επίσης, όσον αφορά τα «ακριβά» φάρμακα των καρκινοπαθών και των χρονίως πασχόντων τα οποία με απόφαση του Γ. Λοβέρδου διανέμονται μόνο από τα κρατικά φαρμακεία, παρατηρούνται μεγάλες ελλείψεις γιατί καθυστερούν οι πληρωμές προς τις φαρμακευτικές εταιρείες. Τέλος, η κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία και στα Κέντρα Υγείας δεν είναι καθόλου καλή, λόγω κυρίως της απαγόρευσης προσλήψεων προσωπικού από την μία, αλλά και δραματικής μείωσης λειτουργικών δαπανών και «κουρέματος» των λογαριασμών των νοσοκομείων με το PSI από την άλλη. Όλα αυτά συνθέτουν ένα εφιαλτικό σκηνικό.
Πως φτάσαμε ως εδώ;
Για την απαράδεκτη αυτή πραγματικότητα δεν φταίει τόσο η οικονομική κρίση αυτή καθ’ εαυτή, αλλά τα καταστροφικά αντιλαϊκά μέτρα που πάρθηκαν τα δυόμιση τελευταία χρόνια από τις κυβερνήσεις του κεφαλαίου, την ΕΕ και το ΔΝΤ στο όνομα της κρίσης. (περισσότερα…)
Η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ νεκρανασταίνει τις περιβόητες Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) στο χώρο της Υγείας!
Όλα δείχνουν ότι η νέα Μεγάλη Ιδέα του ..Έθνους ,o «τουρισμός Υγείας», θα επιχειρηθεί να λάβει σάρκα και οστά μέσω των Συμπράξεων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα. Δηλαδή σύμπραξη του Δημοσίου με τους κλασικούς κρατικοδίαιτους μεγαλοεπιχειρηματίες . (Ελάτε τώρα που δεν ξέρετε ονόματα!)
Αυτό φάνηκε ξεκάθαρα από το χαιρετισμό που απηύθυνε χθες ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Λυκουρέντζος σε ειδική εκδήλωση του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου Ελλάδος για την παρουσίαση των συμπερασμάτων της μελέτης για την «Ανάπτυξη του Ιατρικού Τουρισμού στην Ελλάδα», η οποία εκπονήθηκε για λογαριασμό του από το Ινστιτούτο Κοινωνικής και Προληπτικής Ιατρικής.
Για να διαβάσετε το δελτίο τύπου του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου Ελλάδος ΚΛΙΚ ΕΔΩ
Μια σειρά από νοσοκομειακές μονάδες που βρίσκονται σε τουριστικές η και παράκτιες περιοχές και καταρρέουν ή παραπαίουν κάτω από βάρος της ανθυγιεινής πολιτικής συγκυβέρνησης και τρόικας και πρόκειται να συγχωνευτούν ή να καταργηθούν από τη λίστα των «δημόσιων δομών υγείας», θα παραδοθούν με τη μια ή την άλλη μορφή σε ιδιώτεςγια να «αξιοποιηθούν» για «τουρισμό Υγείας» .
Στην ουσία για να κερδίσουν οι μεγαλοεπιχειρηματίες του κλάδου.
Διαβάζουμε λοιπόν από δελτίου τύπου του Υπουργείου Υγείας ΚΛΙΚ ΕΔΩ
contramee 